Sint
Nicolaas
verrassing
HET UEDJE VAH IEDER 3MR
I
De
Sinterkiaa-Varia.
SINT-N ICO LAAS!
I
Frans van Kessel trok de straatdeur
met een smak achter zich dicht. Hij was
kwaad, zeer kwaad zelfs. En hij had alle
reden om kwaad te zijn! Zij, die altijd be
weerden, dat Frans van Kessel een ideale
vrouw had getrouwd, moesten maar eens
achter de schermen komen kijken, ze zou
den dan wel anders praten! Nu ja, kwaad
was Elly niet, maar die ellendige eigen
schap van haar. hielp hem nog eens ge
heel in den put, als hij niet oppaste. Altijd
en eeuwig moest ze nieuwe kleeren heb
ben. Ja, 't was waar, ze had smaak om
zich te kleeden enhij moest het toege
ven, hij zag haar ook gaarne goed gekleed.
Maar was het nu wel noodig, dat alles
nieuw moest zijn en dat een japon of wat
het dan ook zij, na een minimum van tijd
tot oud en ondraagbaar werd gedegra
deerd? Sjouwde hij nu niet al ruim twee
jaar met dat zelfde colbertjasje. Hij kon
toch zeker geen ijzer met handen breken?
Neen, aan die verkwistende kleedmanieren
kon en zou hij niet meer toegeven! Maar
ach, wat hielpen zijn goede voornemens,
wat hielpen al zijn preken? Geen zier!
Hij had ook beter uit zijn oogen moeten
kijken en nooit met een zoo'n luxe-aanbid
dende vrouw moeten trouwen. Maar ja,
als je als jongeling zwaar verliefd bent,
dan vraag je daar niet naar. Dolblij was
hij geweest, toen ze in een huwelijk met
hem had toegestemd. De bezwaren van zijn
ouders had hij weggepraat, onzin, Elly was
heUsch niet zoo luxueus als zij dachten,
't Viel best mee en bovendien in het huwe
lijk veranderen dergelijke dingen bovendien
meestal nog. Maar ach, het was niet ver
anderd, eerder was het erger geworden.
En nu mocht hij een vrij goede zaak heb
ben, met het geld smijten had hij nooit ge
kund en zou hg ook wel nimmer kunnen
doen ook. En vooral nü, met die beroerde
tgden, moest er nog ingebonden worden
ook. Hij kon er niet bij, dat Elly dat nu
maar niet kon inzien. Ze had niet de min
ste belangstelling voor zijn zaak en voor
zyn werk. Lam was dat! Ze scheen
maar niet te begrgpen, dat zijn stil-zijn
den laatsten tijd met zijn werk samenhing.
Ze noemde hem waarachtig saai! Nu van
morgen weer aan het ontbijt. Plotseling
kwam ze met de mededeeling voor den
dag, dat ze noodig een nieuwen winterman
tel moest hebben, ze kon er onmogeigk
langer buiten! Stel je voor, ze had er
nog minstens drie in de kast hangen! Hij
had gezegd, dat het nu onmogelijk ging,
het zou hem minstens weer een goede
honderd pop kosten als hij toegaf. Ze was
kribbig geworden door zijn weigeren en had
hem verwijten gedaan- welke hij niet ver
diende. Ook hij had Zich opgewonden en
haar voor de voeten gegooid, dat ze alleen
maar voor mooie kleeren leefde en verder
nergens voor. Ja, ze hield van mooie klee
ren, had ze beaamd, trouwens, dat had hij
toch geweten toen hg haar trouwde! Kwaad
was hij weggeloopen, wetend, dat ze ge
lijk had, ja, hij had het geweten.
Aan de zaak was hij verstrooid en kon
zijn gedachten niet bg zgn werk houden. Hg
nam een ochtendblad en probeerde te lezen.
Opruiming, opruiming en nog eens oprui
ming! Van zooveel voor zooveel! Moest je
maar gelooven! Neen Elly ging nooit naar
een opruiming, stel je voor! Neen, zij
kocht alleen en uitsluitend bij Heckel,
chique! Waarom moest toch bij haar alles
zoo duur zijn? Zouden een beetje goed-
koopere kleeren haar ook niet staan? Als
ze eens wat goedkooper kocht, kon het nog
wel eens lijden, maar honderd en zooveel
gulden, dat ging niet. Hij zou er straks
eens langs loopen en kijken hoeveel die
mantels kostten.
Uit de zaak komend, voerde hij zijn
voornemen uit en bleef even staan. Kijk,
een praehtmantel voor 45.Zou ze het
daar nu niet eens mee kunnen doen?
Ineens flitste er iets door Frans zijn
brein en meteen stapte hij zonder aarze
len den winkel binnen.
„Kan ik den chef even spreken, juf
frouw?"
De chef kwam.
„Is die mantel van 45.in de étalage
van goede kwaliteit?"
„Schitterend, mijnheer en bovendien een
belachelijk koopje!"
„Uitstekend, ik wil hem van U koopen
onder één voorwaarde en wel, dat u hem
in de uitstalkast laat staan, maar den
verkoopprgs op 145.stelt."
De chef was een en al verbazing, maar
de zaak werd hem duidelijk toen Frans hem
een en ander had uitgelegd. En daar hij een
goede klant aan mevrouw van Kessel had,
stemde hij toe. 'n Knipoogje deed hem de
situatie begrgpen.
Opgelucht verliet Frans den winkel.
Het geheim was veilig!
Toen Frans dien middag fluitend thuis
kwam, wist Elly niet hoe zg het had. Ook
aan tafel was hij in tegenstelling met an
ders, buitengewoon opgewekt. Elly be
greep er niets van, maar het werd haar
eenigszins duidelijk, toen Frans ineens zei:
„Elly, ik heb nog eens over dien mantel na
gedacht en besloten, dat je er alsnog een
mag koopen. 't Is morgen net St. Nicolaas
en nu moet je dien mantel maar als St.
Nicolaas-geschenk beschouwen."
Elly hing al om zgn hals. „M'n lieve
jongen, je bent een schat enzullen
we dat nu van vanmorgen maar weer ver
geten?"
„Asjeblieft!"
„Ik ga morgenmiddag direct naar Hec
kel."
„Ja, doe dat enehwat ik je nog
zeggen wilde, ik ben vanmiddag er even
langs geloopen en zag een praehtmantel
voor 145 en nog wel net in jouw lieve
lingskleur! Diè mag je hebben."
„Maar Frane!"
„Neen, schat, sinds vanmorgen heb ik me
voorgenomen een beetje zuiniger te worden
en nu wilde ik, omdat het vandaag St.
Nicolaas is, je daar echt eens mee ver
rassen."
„Hè?"
„Luister maar! Ik heb niet dien mantel
van 145 gekocht, maar een van 120,
dus f 25 goedkooper. Eerlijk gezegd, vond
ik dien ook wel een beetje mooier. Maar
het voornaamste is, dat ik voor die f 25
meteen een aardig hoedje heb gekocht,
zoodat ik die voorloopig niet noodig heb...
Nu Frans, zeg eens wat! Vind je het
geen verrassing?"
Frans had zich omgedraaid, om maar
niet te laten zien wélk 'n verrassing het
was.
BUSY.
„Zeg nu maar niets meer en koop jij
maar dien mooieu mantel."
Nieuwsgierig ging Frans den volgenden
middag naar huis. In de gang kwam El
ly hem al tegemoet, een nieuwen mantel
had ze aan, maar niet dèn mantel!
Frans' gezicht versomberde.
„Heb je dien grijzen niet genomen, El
ly?" vroeg hg onmiddel'ujk.
Weet u, dat in vele streken Sinterklaas
niet door den schoorsteen verwacht wordt,
maardoor het sleutelgat? Het sleu
telgat speelt toch reeds een voorname rol
in de folklore. Zoo kan men met het sleu
telgat b.v. ziekten genezen, zegt het bij
geloof: driemaal door het sleutelgat bla
zen is een onfeilbaar middel voor iedere
kwaal.
Of Sinterklaas wel ooit te paard gezeten
heeft?Waarschijnlijk wel, want in
zijn tijd was dit nog vrijwel het eenige
vlugge vervoermiddel. Maar de eer, die
men het paard van Sinterklaas bewgst,
stamt eigenigk af van een vereering, die
men „Sleipnir" het paard van Wodan toe
droeg. In tal van landen bestaat ook nog
steeds de oude vorm van heidensch bgge-
loof en denkt men den Heiligen Nicolaas
een paard, meestal een schimmel met acht
pooten toe. Soms is het twee- of driebee-
nig en zwart. Het paard van Sinterklaas
laat ook niet zelden een hoefindruk ach
ter. Soms is hg gedwongen de reis te on
derbreken en het paard te laten beslaan.
De smid wordt dan altijd rgkehjk beloond!
In Zwitserland, in het kanton Bern, en
in het Zuiden van de Duitsche provincie
Baden, worden met Sinterklaas de klokken
geluid. Dat klokken en bellen oök in Ne
derland de viering van den Heilige niet
vreemd waren, blijkt uit het gedichtje:
Sint Niclaes Bisschop, goed heylich man,
Wil je wat in m'n schoentje geven, God
loont u dan.
Geeft u mijn een beurs met bellen,
Soo sal ick je niet meer quellen (enz.)
Meer echter is het een teeken van het
Kerstkindje, dat zijn komst aankondigt.
Trouwens... Kerst-, Nieuwjaar- en Sinter
klaasgebruiken zgn hier en daar ten zeer
ste met elkaar verbonden en zelfs door
elkaar heen gehaald.
De roe van Sinterklaas stamt waar
schijnlijk af van de „Martinsgerte", een
gewijde gard, die de Beiersche herder op
10 November zgn meester ter hand stelt:
achter krib of deur gestoken, vooral ach
ter de staldeur, schut zij het vee tegen
alle onheil en in den winter drijft men het
vee er mee naar de weide! Over het alge
meen is de roede een symbool van vrucht
baarheid en lang leven. „Soviel als die
Rute Zweige hat, soviel soll auch der
Bauer Vieh haben", zegt een oud-Oosten-
rijksche spreuk. „Frisehes Grün, langes
Leben. Ihr sollt mir 'n blanken Taler ge-
ben!", zingen de kinderen in de Orlagau
en slaan op den derden Kerstdag hun
ouders en peetooms met rozemarijnsten
gels om de ooren! De afstraffing van Sin
terklaas heeft dus bigkbaar zooveel te be-
teekenen als „een slag met de levens
roede"
Sinterklaas was bisschop te Myra in
Klein-Azië tijdens de heerschappij van
Constantijn den Grooten. Men noemde
hem den „Kinder-Heilige". De reden, dat
zijn verjaardag hier zoo gevierd wordt, is
het feit, dat het Nederlandsche volk een
zeevarend volk is en dat Sinterklaas als
besehermmer van zeelieden te boek staat;
dit naar aanleiding van een verhaal, vol
gens hetwelk door zijn gebied hij eens een
storm tot bedaren bracht.
ZlS C6MAeM SCHIJNT POOK DE EO>IEN„
GUUS BETLEM Jr.
Zoo is de Sint-Nic'laastijd dan weer gekomen,
De tijd van surprises, van vreugde en pret,
De tijd dat we weer in een grappig gedichtje
Es fijn in het zonnetje worden gezet!
Nü zitten we weer om het hardste te zwoegen,
Wat rijmt er op marsepijn, steenkool of visch
Nu zijn we weer üllen als jolige kind'ren
Omdat het... Sint-Nicolaasavond weer isl
Nu wordt er weer heel geheimzinnig gefluisterd
En zijn er de deuren weer stevig op slot,
Nu wordt er ja, zelfs door de grootste verkwisters,
Al weken en weken tevoren ge-pot
Nü maken we pakken, die massa's beloven,
En pakjes, bescheiden, eenvoudig en klein,
Waarbij dan de éérste dat hoort nu zoo eenmaal
De meest onbeduidende blijken te zijn!
Nü zijn weer de straten vol kijkende menschen,
Nu zijn weer de winkels tot berstens toe vol,
Nu zijn er de hoofden van grooten en kleinen
Al dagen, a! wéken tevoren op hol
Nü's ookde malaise heel even vergeten,
Althans voor een tijdje de deur uitgezet,
Want't güüt niet om kostbare, dure geschenken,
Maat 't gaat toch in hoofdzaak alleen om de prèt!
