Sint Nicolaas!!
De Sint Nicolaas
met een complex
Sint Nicolaas-recepten.
3
t-\« i^AVAniron 1 q van oen i
door
WILLY CORSARI.
Alex verwenscht z'n tante Ella uit den
grond van zijn hart, toen ze hem, als een
soort alles-meesleurende wervelwind, uit
zijn eenzaamheid wegdwong naar deze hel
verlichte, feestelijke zaal, vol vroolijke
menschen. Maar hij kon het haar niet wei
geren. Ze had zich, levenslustig als ze
was» zoo verheugd op haar Sint Nicolaas-
feest en op de clou, als Sinterklaas in per
soon zou verschijnen, om geschenken uit te
deelen en nu had haar Sinterklaas, de
oude dr. Lindgraaf, zijn voet verstuikt.
„Alex, je moet me helpen, je wilt toch
niet zoo op de hoogte van allerlei dingen
neem, die dronken wordt of rare dingen
zegt en als hij het goed doet, is hij toch
niet zoo op de hoogte van allerlei dingen
en juist als er géén buitenstaanders zijn,
is zoo'n feestje pas aardig, je kon vroeger
leuk tooneelspelen, wees nu één keer geen
kluizenaar en als je absoluut weg wilt
vóór het souper, in 's hemelsnaam, maar
kom nu in elk geval mee, de kapper wacht
om je te grimeeren.
„Tante", stamelde Alex.
„Laat me éven aan het woord komen
jotrvn, neem ie smoking in elk geval mee.
er zijn ongeveer twintig menschen en er
komt, geloof ik, een nieuw kennisje van
Puck, ze heet Fanny en moet erg verlegen
zijn, wees niet te norsch tegen het arme
kind
Zoo kwam het, dat Alex, de verlegene,
zijn stille jonggezellenwoning verliet en
naar het feest ging.
Als kind was hij op school gesard en
verzweeg het thuis uit trotsch. Nu een
knappe jongeman geworden, welgesteld, be
gaafd was hij maatschappelijk onmoge
lijk.
Maar toen hij dezen avond binnentrad,
gebeurde er iets wonderlijks met hem. Zijn
gelaat droeg weliswaar de stugge uitdruk
king'Van anders, ffianr die ging - ditmaal
volkomen verloren in den prachtigen, wit
ten golf-baard! Een spiegel wierp hem
zijn beeltenis toe en het werd hem vreemd
te moede, toen hij zich zoo zag, als juichend
begroete Sint Nicolaas.
Er was een verlegen joggie, dat ontwaakte.
Er ontdooide iets in hem, want nü voelde
hij Zich algemeen welkom en bemind!
Er was een verlegen joggie, dat zich
door de anderen opzij liet duwen. Alex hield
wat voor hem apart en toen de ultdeelerij
tën einde was en de radio dansmuziek in-
zett.e gaf hij den kleinen jongen het ge
schenk en vermaande:
„Niet zoo verlegen zijn, jongen, anders
word je later nooit een flinken kerel. Be
loof je me, dat je probeeren zult om niet
meer zoo verlegen te zijn?"
,,J...... jameneer Sinterklaas",
stotterde de kleine en trok zielsgelukkig
met zijn cadeau.
Er klonk een zachte lach, Alex keek
in een paar aardige meisjesoogen. Ze zei:
„Het klonk zoo grappigmaar u hebt
gelijk, verlegen menschen worden nooit ge
lukkig."
Alex keek haar getroffen aan. Hij ver
moedde even, dat voor het éérst iemand
geraden had wat verborgen was onder zijn
stugheid en onvriendelijkheid, maar toén
begreep hij, dat zij doelde op zichzelf.
„Ik ben Fanny", zei ze, „u hebt me
laatst al ontmoet, maar zeker weer verge
ten. Mag ik wat bij u komen zitten?"
Ze wierp een wat angstigen blik rond.
„Wat een aardig feest, niet?"
Toen begreep hij, dat ze het meisje was,
van wie zijn tante gesproken had. Hij aloeg
haar gade. Ze zag er lief uit, maar ze
bewoog zich onzeker en daardoor onbeval
lig, ze wist haar aardig costuumpje niet te
dragen, haar hoofd was gebogen, men voel
de, dat ze zichzelf niet aantrekkelijk vond.
„Danst u niet?" vroeg ze, na een tijdje.
„O, eliHij was op het punt om te
weigeren, maar er sprak zooveel verlangen
uit haar blik
„Mag ik Sinterklaas vragen?" Er kwa
men kuiltjes ln haar wangen als ze glim
lachte.
Even later dansten ze, door tante Ella's
werkelijk van verbazing uitpuilende oogen
„U danst heerlijk", zei het meisje, „en
u bent een schat van een Sint. Ik heb een
tijdje staan kijken en luisteren, toen u mét
de kinderen bezig was. U gaat natuurlek
veel om met kinderen in uw beroep."
Alex begreep haar niet, maar het werd
hem duidelijk, toen ze vroeg: „Mag ik aan
het souper naast u zitten, dokter?"
Ze hield hem voor den ouden dokter. Dat
amuseerde hem.
„Wilt u dan met zoo'n ouden Sint sou-
peeren vroeg hij.
ja, graag!" Ze kleurde en voegde er
bij: „Misschien vindt u het vreemd, maar
ik voel me met iemand als u op m'n gemak
en met jonge mannen niet. Die maken me
schuw. Ik ben altijd bijm'n moeder ge
weest, die ziekelijk was en na haar dood
bij een oude tante, dat heeft me zoo verle
gen gemaakt. Het is ellendig, ik zou zoo
graag óók meedoen, gekheid maken en
vroolijk zijn, maar ik kan niet opschieten
met jonge mensehen, ik ben teveel aan
oude gewend." Ze keek hem lachend aan.
„U neemt het toch niet Kwalijk, dat ik
dat zeg?"
„Heelemaal niet! Het iseheen
voorrecht om een oude Sint te zijn op die
manier!"
Hij had een meisje een compliment ge
maakt en het huis stortte niet in.
Zij was nu niet verlegen. Zij babbelde
ongedwongen en met stralende oogen, de
vroolijkheid maakte haar mooi en het was
een spijtig gevoel, dat Alex zich ging ver-
kleeden. Hij kon toch niet Sint Nicolaas
blijven! Maar hoe zou ze het opnemen, dat
hij niet de oude, gemoedelijke dokter was?
Toen hij terugkwam in smoking, zonder
baard, had hij een sensatie, alsof hij vrij
wel naakt binnentrad. Daar stond ze en
keek hem met groote oogen aan, vragend,
zoekend, weifelend. Het was er weer, dat
ellendige gevoel. Waarom was hij zoo
dwaas geweest, voor het souper te.blijven?
Nu zag hij, in den spiegel, weer den gewo
nen Aïex, met zyn strak gelaat en nor-
schen mond. En zjj had hem alleen aardig
gevonden, omdat ze hem voor den ouden
doktér hield.
Daar stevende tante Ella op haar af.
„Met wie soupeer je, kindlief?"
„Metmet den dokter," zei Fanny
weifelend,
„Met wien?" Tante Ella volgde haar
blik en barstte in lachen uit. „Nu begrijp
ik waarom zoo'n schuwe muis als jij zoo
opgewekt was. Je hield Alex voor een
ouden heer! Nu, ik kan je verzekeren, dat
hij jong is en dat ik hem nog nooit zoo
beminnelijk en opgewekt heb gezien als
daarstiaks met jou!"
Fanny leek verstard van schrik.-„H
u was het?" vroeg ze angstig. „Ik dacht,
u kwam me al bekend voor, maar zonder
baard eno, u zult me wel een gek,
opdringerig schepsel hebben gevoenden..."
„Integendeel, ik zou bijna wenschen
altijd een Sinterklaas te kunnen blijven om
altijd zoo welkom te zijn....,."
„Ik ben minstens zoo verlegen als u,"
bekende hij.
„U!" riep ze, „waarom in 's hemels
naam?"
„En u dan? Hebt u reden? Zoo'n lief,
aardig meisje
Toen lachten ze allebei.
Aan het dessert zei ze plagend.: „U bent
wel een echt moderne Sint Nicolaas, een
tje met een complex!"
„En u? Wat voor een minderwaardig
heidscomplex moet een meisje als u wel
hebben, om zich voortdurend met een
ouden Sint bezig te houden, als iedere
jongeman blij zou zijn met haar gezel
schap?"
Hij kon zich niet herinneren, ooit zoo'n
jolig Sint Nicolaas te hebben gevierd.
„Ik zou wel altyd Sint Nicolaas willen
zijn," verzekerde hij.
Ze kleurde en lachte. „Dat liever met,"
zei ze: „ikhoud met van mannen
met baarden!"
Borstplaat.
Bereiding: Men neme hiervoor het liefst
de beste kwaliteit melis (suiker), die men
krijgen. Men kan natuurlijk ook andere
suiker gebruiken, maar de kleur wordt
mooier met de suiker van de bekende sui-
kerbrooden. Vanaf het oogenblik, dat de
melis uit het papier komt, moet men zor
gen voor zindelijke behandeling: Het sui
kerbrood wordt stuk geslagen en de stuk
ken gaan in een (liefst glimmend koperen)
pannetje. Doe er zooveel water bij, dat de
suiker juist vochtig is, d.w.z. op 2 kilo
suiker ongeveer 1 liter Water. Op een ma
tig vuur wordt het goed dooreengemengd
en de suiker tegen den kant stuk gewre
ven. Als de suiker geheel fijn is, het vuur
sterker maken. Schuim op de suiker er af
scheppen. Kook nu de stroop, totdat deze
nog maar weinig kristallen vertoont, dus
tot, zooals de banketbakkers zeggen, dé
suiker „op hoogte van een balletje staat",
d.wz., een balletje vormt, als men een
druppel van de stroom laat vallen. De
massa kan nu nog maar juist worden uit
gegoten. Plaats de vormen, waarin men
wenscht te gieten op zoogenaamd ,,'was-
papier". De vormen zelf heeft men goed
nat gemaakt en dan in een vergiet een
beetje laten uitlekken. Na enkele malen
er op te hebben gegoten, een nieuw vel
waspapier onderleggen. Zoodra de opper
vlakte van de borstplaat gestold is, de
vorm verschuiven en omkeeren om de an
dere kant te laten hardwordem Daarna
voorzichtig de vorm losmaken en de borst
plaat er uit nemen. Bij het smaak-geven
liever essences gebruiken, dan de likeuren
of vruchtensappen zelve; dat komt den
smaak ten goede. Vanilleborstplaat maakt
men met vanillestokjes, die gespouwen in
de suiker meegekookt worden. Laat men
de ingekookte suiker licht doorbranden,
zooals dat bij nougat geschiedt, dan krijgt
men crème bruléeborstplaat. Koffieborst-
plaat doet men het beste te maken van
goed-getrokken koffie. Zuivere dessert-
koffie, fijn gemalen en met kokend water
overgoten, in een goed gesloten pan een
uur laten trekken in de oven of naast het
vuur. Daarna door een doek wringen. Dit
aftreksel aan de suiker toevoegen. Een
ons op drie kilo suiker geeft een goede
borstplaat. Koffie-extract is af te raden.
Voor chocolade kan men het best ee»
apart suiker-stroopje maken, dat men ka
kend op een hoeveelheid cacao giet. Dit
dikke cacaostroopje later in de borstplaat
suiker gieten, maar zoo iaat mogelijk, dus
kort voor het uitgieten. Voor citroen-
smaak schraapt men een citroen van een
ons op een kilo suiker af, d.w.z. alleen de
gele schil. Bij sinaasappelen is de verhou
ding 2 kilo melis op 3 ons vruchten. Voor
rozenolie-essence, iets bijzonder fijns, neme
men op 2 kilo suiker 3 druppels olie, die
men eerst op een beetje poedersuiker giet,
daarna de suiker in het stroopje. Dit zijn
de meest populaire combinaties.
Kastanjes
bij gebraden eend.
Bereiding: Kook tamme kastanjes, ont
daan van de harde schil, goed gaar. Laat
ze in koud water even afkoelen, pel er
het velletje af en stoof ze met wat sui
ker en een klontje boter. Kook eenige zure
appelen goed gaar, met een weinig water,
en suiker en laat er een citroenschilletje
en een handvol sunmaidrozijnen in mee
koken. Verwijder daarna de schil, en meng
appelmoes en kastanjes dooreen. Doe alles
over in een warmen oven en presenteer
dit gerecht bij gans of eend.
Feullleté.
Noodig is: 200 gram bloem, 200 gram
boter, 5i i 1 d.L. water.
Bereiding: Kneed 2/3 gedeelte van de
bloem met 1/3 gedeelte van de boter en het
water even dooreen. Bestrooi een pastei
plank en dito rol met bloem; plaats het
deeg op de plank, rol het uit en plaats er
hier en daar kleine stukjes boter op. Vouw
het deeg nu dicht, rol het weer uit en zoo
door, tot al de boter en bloem in het deeg
gewerkt is. De bloem wordt telkens ge
bruikt om plank en rol te bestrooien. Het
deeg behoort zéér soepel te zijn, als het
gereed is. Feuilleté moet in een zeer hee-
ten oven op, een met bloem bestrooid bak
blik gebakken worden. Van dit deeg kan
men maken: groote en kleine pasteitjes,
rissoles, fleurens, appelbollen, groote en
kleine taartjes, banketletters. Wel moet
men er ter dege pp letten, dat de boter
hard is en men het deeg op een koele
plaats maakt!
Eendvogel. -
Hoe braden wij een eend?
Bereiding: Het verdient aanbeveling,
wilde eenden even af te koken, met ko
kend water op te zetten en tweemaal af te
gieten. De sterke smaak zal dan verdwij
nen. De eend wordt uitgelekt, met zout in
gewreven, met 50 gram boter aan alle
alle kanten mooi bruin gebraden. De jus
wordt met water afgemaakt.
De eend moet minstens 1 i 1% uur ge,-,
braden worden en onder het braden tel
kens met de saus overgoten worden, zoo
dat er een gelijk bruine kleur ontstaat.
Banketletters.
Vulsel: 500 gr. zoete amandelen, 500
gr. witte suiker, 3 eieren, citroenschil,
water.
Bereiding: Maal de amandelen fijn, ver
meng ze met de suiker, de geraspte ci
troenschil, de geklopte eieren en zooveel
water, dat het een vochtige massa is.
Snijd het feuilleté, dat dun uitgerold moet
zijn, in langwerpige reepen. Plaats op het
midden van elke reep wat vulsel; vouw
de reep dicht en maak er de gewenschte
letter van, Bestrijk deze met geklopt ie en
laat ze in een zeer warmen oven bruin
worden
Nougat (1).
Noodig is: 300 gr. suiker, 200 gr. zoete
amandelen, 10 gr. boter.
Bereiding: Plaats de amandelen even in
kokend- water; ontdoe ze van de schil en
hak ze fijn. Kook de suiker met de boter
in een ijzeren pan tot een bruine stroop;
voeg daarbij de gehakte amandelen en laat
alles tezamen al roerende nog even door
koken tot de nougat de gewenschte kleur
heeft! Spreid ze uit op een met boter in
gewreven blik, druk ze zoo dun mogelijk
uit met een citroen en snijd ze in figuren.
Nougat (3).
Noodig is: 300 gr. suiker, 100 gr aman
delen, 1 dessertlepel azijn.
Bereiding: De suiker koken met den
azijn; de amandelen, nadat ze van de schil
ontdaan zijn, in de dwarsrichting door
snijden, bij de suikerstroop voegen en de
nougat verder geheel als boven behandelen.
GUUS BETLEM JR.
Nu sjouwt er een elk weer met doozen en pakken,
En gaan we elkaar- weer heerlijk verlakken.
Nu smoezen we veel en gewichtig tezamen
En gaan we weer duchtige plannen beramen.
Nu zijn er de straten vol kijkende menschen,
Al zouden winkels vaakkoopers meer wenschen.
De huizen zijn vol geheimzinnig gefluister,
De deuren gesloten, de gangen in duister
We maken gedichtjes, onzinnig endwaas.
Dat kunnen we doen, wanthet is Sinterklaas!
Je komt heel onschuldig een kamer maar binnen.
Een schreeuw en een kreet: Hé, wat ga je beginnen?
Niet kijken, niet kijkenvooruit, gauw d'r uit,
Noukom dan meer even, maardicht hoor, je snuit!
Zeg, kun je hier niet een gedichtje bij maken?
O stil, gauw, stop weg'k hoor de traptreden kraken!
Ja, denk je dat vader dit aardig zal vinden
Wat zal onze Henk gauw z'n borstplaat verslinden
Zóó gaat het maar verder, een heel lang relaas,
In aller gedachten, daar spookt Sinterklaas!
En is er de avond dan eindelijk gekomen,
Dan regent het pakjes en pakken by stroomen.
De kamer Hgt vol met papieren en touwen.
En steeds komt de dienstmaagd met meer nog aansjouwen
'n Surprise, verpakt soms in doozen of kratten,
Die' niets als een elerkool blijkt te bevatten
Den volgenden dag ('n mensch is nimmer tevreden).
Dan heeft onze beurs nogal danig geleden,
En zeggen we zacht, met een zuchtje helaas
't Was aardig en leuk, maar't was duur Sinterklaas'!
