Buitenlandsch Overzicht.
Sally's avontuur.
De Keizerin van de Galapagos-Eilanden
De ramp
van „De Uiver".
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Kruidt Uw sausen met HONIG s BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent
No. 7531
EERSTE BLAD
MAANDAG 24 DECEMBER 1934
62ste JAARGANG
De internationale handel
in wapenen.
Militaire opleiding van de
schoolgaande jeugd.
Na den moord te Marseille
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnenland f 2.
Nederi. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idèm per mail en overigs
landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. f 0.50, f0.70, f 0.70, £1.—Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50,
f 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukker^ v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
I-en ki i tische beschouwing over de Fransch-Russische betrekkingen -
rankrijk en het vlootverdrag van Washington. 'Teleurstelling
in de Ver. Staten over de besprekingen te Londen. De
stemming in het Saargebied.
De Fransch'
Russische
betrekkingen
Philippe Barrès on
derwerpt in de Matin
de Fransche betrekkin
gen tot Rusland aan een
kritische beschouwing.
Sowjet-Rusland is. al
dus Barrès, weer in den kringloop der Euro-
peesche politiek opgenomen, niet omdat de
West-Europeesche volken het communisme
accepteerden, doch slechts omdat zij behoefte
gevoelden aan een tegenwicht ten opzichte
van Duitschland. Thans gaat het er maar om,
hoe de Sowjet-regeering haar terugkeer tot
de internationale betrekking opvat. Volgens
Fransche opvattingen, is voorwaarde voor
deze betrekkingen, dat afgezien wordt van
elke communistische propaganda buiten Sow
jet-Rusland.
De mogendheden moeten de zekerheid heb
ben, dat zij te doen hebben met Sowjet-Rus
land en niet met de communistische partij,
want een entente met Sowjet-Rusland, bijvoor
beeld een Fransch-Russische entente, zou te
Zijnertijd bepaalde voordeelen kunnen bieden,
doch alleen dan, wanneer wij te doen hebben
met een Rusland, dat niet de revolutie in
Frankrijk wil bevorderen. De vertegenwoor
digers van Sowjet-Rusland hebben reeds
maandenlang aan Frankrijk allerlei verzeke
ringen in deze richting gegeven, doch Frank
rijk verlangt meer. Er bestaan op de wereld
nog vele revolutiehaarden, die door Sowjet-
Ru and worden gesteund.
Ook in Frankrijk bestaat een communisti
sche partij en een communistische propa
ganda, die alle door Sowjet-Rusiand worden
onderhouden. De Sowjets zouden derhalve for
meel de in Frankrijk, uit naam der Derde
Internationale gevoerde activiteit, moeten
desavoueeren. Wanneer de voorloopige
Fransch-Russische entente door een andere,
b.v. in den vorm van een Oost-Locarno- of
een dergelijk pact, gevolgd zal worden, dan
ban deze slechts een richtlijn hebben: wel met
Rusland, doch nooit met het communisme.
Uit Washington wordt
geme'.d, dat van het ge
rucht, als zou Frankrijk
voornemens zijn, het
vlootverdrag van Wash
ington op te zeggen,
aldaar niets bekend is. Aan het dep. van Staat
heeft men er geen officieele mededeeling over
or vangen.
.aval, de minister van buitenlandsche
zaxen, en Piétri, de minister van marine,
hebben in een bijeenkomst van de Kamercom
missies voor buitenlandsche en maritieme aan
gelegenheden een uiteenzetting gegeven over
he' vlootverdrag van Washington.
,j verklaarden, dat Frankrijk een vloot-
ac .oord gunstig gezind blijft en het als de
kern beschouwt van een algemeene ontwape-
mngsconventie, aan welk principe Frankrijk
bliilt vasthouden.
D 3 ministers legden verklaringen af over
de diplomatieke situatie in verband met dit
verdrag en speciaal over het besluit van Japan
om per 31 December 1936 een einde te maken
aan het vlootverdrag. Met name hebben zij
aandacht gewijd aan de démarches, die
Frankrijk zal doen, om zich zijn standpunt
voor te behouden bij de iatere onderhande
lingen, die zullen worden gevoerd.
Verscheiden leden der commissie herinner
den er aan, dat, toen het verdrag van Was
hington in 1923 aan het parlement werd voor-
Feuilleton.
Uit het Amerikaansch.
67)
Aan het einde van de Avenue sloeg ze naar
rechts af, liep nog een pas of tien door en
bleef staan voor een stoep met uitgesleten
treden. Na even aarzelen begon ze aan het
programma, dat ze minstens eenmaal per
dag gedurende de laatste paar jaren afge
werkt had: de hooge stoep op, onder den
hoog van bruinen zandsteen, den ingang van
het huis door, en de drie hooge trappen op,
die haar op het portaal naar het atelier
brachten.
De deur met haar vervelooze paneelen was
dicht en, zooals ze merkte na een paar ver-
geefsch^e pogingen om haar te openen, op
slot; de kaart met de drie namen was tus-
schen de punaises uitgescheurd; de dof-kope
ren schijfjes hielden de vier witte hoekjes nog
hardnekkig vast. Met een plotseling gevoel
van angst bukte Sally zich en lichtte de mat
op gelukkig, de sleutel lag op zijn oude
plaats.
Met een zucht van verlichting, sloot ze de
deur open, en ging naar binnen. Maar bij het
zien van de verlaten, stoffige ruimte voor
haar, bleef ze staan en keek met een gevoel
van beklemming om zich heen. De oude be
kende meubelen van vroeger stonden er nog
ze waren de kosten van opbergen of van
gelegd, dit duidelijk te kennen heeft gegeven,
dat na afloop van de eerste periode een einde
zal worden gemaakt aan de bepalingen daar
van.
De verklaringen der ministers werden goed
gekeurd.
Amerika
en het
vlootverdrag
De Amerikaansche re
geering is over het nega
tieve resultaat der Lon-
densche vlootbesprekin-
gen zeer teleurgesteld,
doch niettemin hoopt zij,
dat in den loop van het volgende jaar, alsnog
een weg zal kunnen worden gevonden, welke
tot werkelijke vermindering der wapening ter
zee leidt.
De regeering heeft zich steeds ertoe be
perkt, aan te dringen op het in stand houden
van een relatieve veiligheid, zooals het Vloot
verdrag van Washington deze aan de drie zee
mogendheden waarborgde.
Nimmer heeft de Amerikaansche regeering
echter in woorden of daden een vijandige hou
ding ten opzichte van Japan aangenomen, en
zij betreurt het zeer, wanneer thans uit de
Amerikaansche bladen of uit parlementskrin-
gen oorlogszuchtige fanfaretonen zouden op
klinken, en Japan gedreigd zou worden met
versterking of uitbreiding van de Amerikaan
sche vloot of met het vestigen van vloot-
bases in den Stillen Oceaan.
Een dergelijk gepraat lokt slechts nog
scherpere antwoorden uit nationalistische
kringen van andere landen uit en verhindert
elkemogelijkheid tot vreedzame samenwer
king.
De Deutsche Allgemeine Ztg. geeft enkele
belangwekkende bijzonderheden over de wijze
van stemmen op Zondag 13 Januari. Wij laten
ze hieronder volgen:
„In de 83 kiesdistricten zullen 860 stem-
bureaux worden ingericht. In elk daarvan
kunnen ongeveer 650 kiezers hun stem uit
brengen. Voorzitters van de stembureaux zijn
onzijdigen, meest Nederlanders en Zwitsers.
Na £ifloop van de stemming worden de bus
sen verzegeld en onder controle van de be
trokken partijen naar de raadhuizen gebracht,
waar ze aan een commissie van ontvangst,
bestaande uit onzijdigen en Saarlanders, wor
den overhandigd. Deze commissie heeft te
zorgen voor doorzending naar Saarbrücken.
„Waarschijnlijk zullen militairen met ge
pantserde auto's het transport daarheen be
waken en de partijen in het Saargebied zul
len in staat worden gesteld, de overbrenging
te controleeren.
„Te Saarbrücken worden de stembussen in
de groote zaal van de „Wartburg" geplaatst
en den geheelen nacht door militairen be
waakt. Den volgenden ochtend om 8 uur be
gint de telling, onder toezicht van de plebis
cietcommissie en van deputaties uit Duitsch
land en Frankrijk. De telling geschiedt door
50 a 60 groepen van drie onzijdigen.
„De pers wordt in de zaal niet toegelaten;
voor haar zijn de galerijen gereserveerd. De
tellers mogen de Wartburg niet verlaten,
voordat de einduitslag is bekend gemaakt.
Voor hun onderhoud wordt natuurlijk gezorgd.
,,'s Maandagsochtends (14 Januari) worden
de stembussen ontzegeld en begint de telling
en wanneer de einduitslag is vastgesteld,
wordt die telefonisch naar Genève gemeld en
dan tegelijk daar en te Saarbrücken openbaar
gemaakt.
„Men verwacht dat de telling iets binnen
de 24 uur zal zijn volbracht, zoodat de be
kendmaking van den einduitslag Dinsdag
ochtend (15 Januari) kan worden tegemoet
gezien."
DE OPZEGGING VAN HET VLOOT
VERDRAG VAN WASHINGTON.
Reuter meldt uit Tokio, dat Hirota, de
minister van buitenlandsche zaken, aan den
Japanschen gezant te Washington de opzeg
ging van het vlootverdrag van Washington
heeft getelegrafeerd. De gezant heeft de nota
aan Cordell Huil overhandigd.
DE WERKLOOSHEID IN DE VER-
EENIGDE STATEN.
Volgens mededeeling van de Amerikaansche
federatie van den arbeid bedroeg het aantal
werkloozen in de Vereenigde Staten in Octo-
ber j.1.; 10.671.000, in vergelijking met
10.122.000 in October van het vorige jaar. Het
Amerikaansche vakverbond is van meening,
dat de industrie er niet in geslaagd is met
behulp van de New Deal de productie op te
voeren en het de taak der regeering is te
zorgen dat de werkloozen werk krijgen.
De senaatsenquête te Washington,
In het verdere verloop van het onderzoek
naar de gebruiken in de wapenindustrie ver
klaarde Alger Hiss, dat de uitgaven van
Dupont Powder Company van 1916 tot 1918
1157 millioen dollars hebben bedragen. Hiervan
waren 225 millioen bestemd voor de loonen
en 602 millioen voor de grondstoffen, 72 mil
lioen voor de belastingen en 15 millioen voor
bizondere vergoedingen aan employé's. De
zuivere winst dezer maatschappij bedroeg in
de oorlogsjaren 228 millioen dollar.
Volgens Hiss heeft de wapenfabrikant Alfred
I. Dupont als aandeelhouder, der Delaware
Powder Company van 1920 tot 1926 een bruto
inkomen gehad van 29.586 dollar, waarvan
geen inkomstenbelasting werd betaald.
Het Turksche ministerie van onderwijs heeft
een circulaire uitgegeven met de volgende
bepalingen
1. Alle leerlingen van scholen moeten een,
practische en theoretische militaire opleidings
krijgen.
2. De onderwijzers moeten speciale aandacht,
besteden aan het onderricht in het hanteeren
van gasmaskers. Over dit onderwerp moetenj
zorgvuldig lezingen gehouden worden.
3. De „legerklas" die tot dusver facultatief
was, is voortaan voor alle leerlingen verplicht.
4. Leerlingen, die geen voldoende cijfers be
halen in deze legerklasse zullen buiten de
lesuren extra onderricht moeten bijwonen.
5. Alle leerliDgen moeten iederen zomer
buiten kampe.eren.
Mr. P. Boncour en koningin Marie.
Een redacteur van de Intransigeant is met
mr. Paul Boncour gaan praten naar aanlei
ding van de hem door de koningin van Zuid-
Sla vië verstrekte opdracht haar belangen te
verdedigen, nu ze zich civiele partij heeft
gesteld.
Het is de eerste maal, dat een koningin
daartoe overgaat. Boncour ziet in haar vooral
de echtgenoote en moeder, die de moreele be
langen, welke zij vertegenwoordigt, aan het
Fransche gerecht toevertrouwt. De persoon
lijke en politieke antecedenten van Boncour
bestemden hem voor deze rol. Hij heeft o.a.
koning Karei van Roemenië, broer van de
koningin bijgestaan. Hij gelooft niet, dat de
instructie van den moord al gesloten kan
worden en gaat met den onderzoeksrechter
te Marseille praten.
door
F. M. DAVIS.
m.
De eerste daad van de nieuwe heerscheres
zou dan zijn, de bouw van een hotel. Het „Ho
tel Paradijs", waar de Zuid-Amerikaansche
millionnairs hun weekend zouden doorbrengen
en waar zij het volgende programma te zien
zouden krijgen: Bezichtiging van den moder
nen Robinson Ritter; bezichtiging van de wil
de familie Wittner, die zich voedde van de op
brengst van hun tuintje; als voornaamste
attractie stierengevechten. Inderdaad had de
keizerin een stier meegenomen naar het eiland
en inderdaad werd er een keer een stieren
gevecht geleverd, maar daarover zullen wij
het later wel hebben.
Met het hotel is het nog al vreemd ge
gaan. Allereerst werd een barak uit gegalva
niseerd plaatijzer opgetrokken, opdat men
snel een dak boven zgn hoofd zou hebben.
De bedden werden ruw uit planken getim
merd, evenals een tafel en een paar stoelen.
Het schijnt, dat de amazone daarna genoeg
had van het hotelplan. Ze liet de barak alleen
nog versieren met een groot bord, waarop
stond „Hotel Paradijs".
En daarbij is het gebleven. Juist het primi
tieve heeft zijn aantrekkingskracht, verklaar-'
de de heerscheres. De millionnairs kunnen altijd
in comfortabele hotels overnachten, maar een
nacht in een echte Robinsonhut is iets sensa
tioneels.
Van de millionnairs heeft zij echter nooit ge
profiteerd. Wel kwamen er zoo nu en dan be
zoekers, maar die prefereerden het altijd den
nacht aan boord van hun confortabele jachten
door te brengen en in den regel verlieten zij
uit te groote angst voor de barones het
eiland. Het scheen alsof in de keizerin de
geest gevaren was van de vroegere piraten,
heerschers en slavenjagers van de Galapagos-
eilanden.
Wanneer een niets vermoedend nieuwsgie
rig vreemdeling 't strand van Floreana betrad,
dan begroette hem uit het struikgewas een
dreigend „handen omhoog!" Wanneer hij niet
onmiddellijk stil stond en de handen omhoog
hief, deden een paar schoten hem inzien, dat
hij beter aan het bevel gevolg kon geven. Dan
kwam uit de struiken een menschelijk wezen
te voorschijn, öf Lorenz öf Philippson en beval
hem mee te gaan. Zoo werd de trillende nieu
weling voor de keizerin geleid, die hem onmid
dellijk haar en zijn positie duidelijk maakte.
Wanneer de vreemdeling haar niet beviel,,
werd hij gedwongen naar zijn schip terug te
keeren en onmiddellijk het eiland te verlaten.
Beviel de vreemdeling haar wel, dan beleefde
de nieuweling een tweede verrassing. Hij
werd namelijk uitgenoodigd aan een diner
door Hare Majesteit gegeven, die zich dan
even terugtrok, om daarna terug te keeren,
stralend van rouge, de oogen glanzend dank
zij belladonna, het slanke lichaam gekleed in
een exclusief model van de Rue de la Palx. Zij
engageerde dan een scène, die in iedere film
van het „andere regime" zou passen en die
fantastisch werkte in deze Robinsonnade.
De eerste, die de wreedheid van de vrou
welijke tyran ondervond, was de Noor Nug-
gerud, die door Hancock thans als een der
slachtoffers van het mysterie van de Galapa-
gos-eilanden herkend wordt. De kwestie was
als volgt:
Nuggerud landde op zekeren dag op het
eiland Indefatigable, dat tot de Galapagos-
eilandengroep behoort. Hij was van plan op
dit eiland te gaan jagen. Hij wist niets van
de keizerin van de Galapagos-eilanden af. De
Duitscher Lorenz was toevalligerwijze ook
naar het eiland vertrokken om daar een on
derzoek in te stellen. De verrassing, toen de
mannen elkaar ontmoetten, was natuurlijk
zeer groot. Lorenz, die oprecht verheugd was
weer eens een nieuw gezicht te zien, noodig-
de den Noor uit naar Floreana te komen. De
Noor had daar wel ooren naar en beiden
trokken naar Floreana.
Nauwelijks echter had Nuggerud zich aan
de keizerin voorgesteld of een gevaarlijke
woedeuitbarsting volgde: „U waagt het zon
der mjjn verlof op mijn gebied te jagen. Ik
zal u wel leeren mijn wetten te respecteeren.
Ik zal u ten voorbeeld stellen!" Het gevolg
was, dat Philippson Nuggerud, uien men alle
wapens afgenomen had, naar het eiland Inde
fatigable terugbracht en hem hier achterliet
zonder voedsel en zonder wapens. De keizerin
had hem tot den hongerdood in de eenzaam
heid veroordeeld.
Drie dagen duurde deze ballingschap. Toen
mengde Lorenz zich in de kwestie, want hij
was tenslotte voor Nuggerud verantwoorde
lijk. Hij smeekte de keizerin haar vonnis te
herzien en daar al het smeeken niets gaf,
reisde hij vastberaden naar het eiland, be
vrijdde den Noor en bracht hem weer naar
Floreana terug, zich voorbereidend op een
woede-uitbarsting van zijn meesteres. Maar
deze daad wekte minder ergernis op dan hij
wel gevreesd had. De keizerin vergaf hem en
aanvaardde den Noor zelfs als hEiar onder
daan. En Nuggerud bleef op Floreana, een
van de onbegrijpelijkste voorvallen van deze
dwaze Robinsonnade, dat slechts te verklaren
is door de merkwaardige aantrekkingskracht
en de niet te ontkennen persoonlijkheid van
barones Wagner-Bousquet.
Naderhand schijnt de keizerin nog een nieu
wen onderdaan gekregen te hebben en wel den
Deen Arends. Dit vertelt tenmiste de Duit-
sche reiziger Boekman, die in de lente van
1934 een bezoek aan de Galapagos-eilanden
bracht en die daarbij eenige nieuwe verba
zingwekkende feiten vernam.
Toen hij te kennen gaf, dat hij op zijn reis
ook Floreane wilde aandoen, had men hem
gewaarschuwd en aangeraden tenminste een
kogelvrij vest mee te nemen, daar hij een
vreemd vrouwmensch zou ontmoeten, dat be
rucht was om de snelheid, waarmede zij
schoot. Maar deze waarschuwingen prikkel
den den reiziger slechts en vol hoop landde
hij op Floreana.
Hij bezocht dr. Ritter en bewonderde diens
energie. Ook met de familie Wittmer kwam
hij op goeden voet.
De keizerin was in het begin buitengewoon
beminnelijk. Voor hem kleedde zij zich weer
eens in het Parijsche toilet. Zij beklaagde zich
brj hem over al de wilden, hiermee doelend op
Ritter en Wittmer.
De groote sensatie voor den gast was de
uitnoodiging deel te nemen aan een stieren-
jacht. In het begin wilde men eigenlijk een
stierengevecht houden, maar toen veranderde
zij van idee en besloot tot het houden van een
onscnuldige stierenjachtdie lang niet on
schuldig zou afloopen.
De jacht begon. Het gezelschap bestond uit
den gevierden gast, de keizerin de beide
Duitschers Lorenz en Philipson, den Noor
Nuggerod en den Deen Arends, die hier voor
het eerst door Böckmann genoemd wordt en
die gedoemd is een tragische rol te spelen.
In de struiken stelt de keizerin zich op; de
mannen fungeeren als drijvers. Inderdaad sla
gen zij er in den stier in de nabijheid van de
keizerin te lokken. Vlug achter elkaar knal
len een paar schoten, maar geen stier stort
in elkaar, doch de Deen Arends stoot een
vreeselijke gil uit en valt bewusteloos neer:
een gevaarlijk schot in de borst.
De keizerin mompelt het een en ander, be
veelt dan echter dr. Ritter te halen, opdat
hij naar den gewonde zal kijken. Dit geschiedt.
Vijf dagen lang moest de Deen, die tusschen
Mijnharde'» Zenuwtabletten, i i 75 ct,
Mljnhardt's Laxeertabletten60 ct,
Mijnhardt's Maagtabletten i 75 ct.
Mijnhardt's Hoofdpijntabletten i i 60 ct,
„Wat Mijnhardt maakt Is goed."
leven en dood zweeft, op de plaats blijven lig
gen, waar hjj getroffen werd, want de ge
ringste beweging zou doodelijk geweest zijn.
Toen kon men nem overbrengen en eenige
dagen later roeide men hem naar een schip,
dat naar de Zuid-Amerikaansche kust voer.
Met den gewonde nam ook Boekman af
scheid. Hij had genoeg gezien en gemerkt,
dat het gerucht van de schietgrage barones
niet uit de lucht gegrepe:- was. Hij leverde
den Deen Arends te Guayaquil af, waar de
verwonde geopereerd werd en waar bleek, dat
df kogel slechts twee millimeter van den hart
slagader gegaan was. Arends genas, maar
naar Floreana keerde hij niet terug.
(Wordt vervolgd.)
Nadere berichten over het wrak.
Reuter meldde Vrijdagnacht uit Bagdad:
Het verongelukte vliegtuig ligt midden
in een gedeelte van de woestijn, waar
geen vliegtuigen kunnen landen. Toen de
hulpexpeditie Vrijdagmiddag met pantser
wagens uit Roetbah op het terrein van de
ramp arriveerde, constateerde men, dat
het toestel ondersteboven lag en door
brand geheel vernield was.
In den omtrek lag een honderdtal brie
ven, uit gescheurde poststukken, door den
wind in de woestijn verspreid.
De passagiers en de bemanning
lagen op den bodem van het vliegtuig voor
het grootste deel afschuwelijk verminkt, maar
niettemin allen herkenbaar.
De vertegenwoordiger van de Imperial Air
ways in Irak, de heer Stuart Shaw, die met
den Nederlandschen vertegenwoordiger van de
K.L.M. samenwerkt, hielp den laatsten met
de overbrenging van de lijken naar de pant
serauto's. Daarna werkten zij een uur hard
om zoo veel mogelijk mail als vervoerbaar
was te bergen.
Vervolgens redén zij terug naar Roetbah
en bereikten na het vallen van den nacht met
groote moeite een blokpost op 250 mijl af
stand van Bagdad.
Een definitieve verklaring van de oorzaken
van den ramp is onmogelijk, voordat een
technisch onderzoek van het wrak heeft
plaats gevonden. Het lijkt waarschijnlijk, dat
de bestuurder heeft trachten te landen, toen
het onweer op zijn hevigst was. Hij schijnt
een terrein uitgekozen te hebben, dat in het
grillige licht van de bijna onafgebroken blik
semstralen geschikt leek om te landen, maar
dat tengevolge van den stroomenden regen
niet veel beter was dan een moeras.
Men veronderstelt, dat een einde van
den vleugel den grond geraakt heeft,
waarop het toestel is omgeslagen. Het
uitbreken van brand is onder zulke om
standigheden bijna onvermijdelijk.
Vliegtuigen op de plaats van de
ramp geland.
Naar uit Roetbah wordt gemeld, zijn vlieg
tuigen van de Royal Air Force er thans in
geslaagd, bij het wrak van de „Uiver" te lan
den.
Hieruit blijkt, hoe goed Beekman waar-
vervoer ergens anders heen blijkbaar niet
waard geweest, maar verder was er niets,
dat aan Sally's mede-bewoonsters herinnerde:
Mary Warden had niet één blaadje muziek,
Lucy Spade niet één enkele schets, hoe klein
en onbeteekenend ook, achtergelaten.
Toch had Sally geen recht tot klagen, want
ten slotte hadden ze haar nog beter behan
deld, dan zij hen. Een van beiden had op den
ouden, hier en daar afgebrokkelden schoor
steenmantel een in vieren gevouwen krant
zoo neergezet, dat het de aandacht van ieder
een, die binnekwam, trekken moest. En op
den naar buiten gevouwen kant waren twee
afzonderlijke berichten met roode waterverf
aangestreept.
Het eerste onder „Kunst" was een kort be
richtje, waarin ter kennis van de lezers van
de krant werd gebracht, dat het tooneel-
gezelschap, waarvan Mary Warden deel uit
maakte, ter voorbereiding van het nieuwe sei
zoen naar Atlantic City vertrokken was.
Het tweede in de kolom, die met het hoofd
„Huwelijken" prijkte, was de aankondiging,
dat Lucy Spade en Samuel V/. Meyerick in
het huwelijk getreden waren: bijzonderheden
werden niet vermeld.
Diep terneergeslagen liep Sally naar het
raam en zette het open, beter de warme lucht
van de ingesloten binnenplaats, dan de lucht
van het atelier, die warm en benauwd was.
En daarna begon ze aan datgene, dat haar
besluit om afstand te doen dubbel onder
strepen zou.
Ze ging naar den afgeschoten hoek van de
kamer, die als kleerkast dienst deed en in
specteerde haar garderobe. Van de twee don
kerblauwe rokken koos ze de beste uit; daar
na zocht ze haar andere kleeren b(j elkaar;
haar eenige zomerblouse, haar ondergoed zon
der een enkel kantje een paar zwart-katoe-
nen kousen en het paar schoenen, dat ze al
weken geleden afgedankt had.
Ze verkleede zich, pakte de kleeren, die ze
van mrs. Shandis had gekregen in de hand-
tasch en knipte het slot bijna ruw dicht.
Het eenige wat haar nu nog te doen stond,
was wachten, tot het avond was; dan kon ze
de tasch op de stoep van het huis in Park
Avenue zetten, aanschellen en weggaan. En
daarmee had ze dan haar plicht gedaan.
Met een strakken trek op haar gezicht ging
ze op den stoel bij het raam zitten en staarde
met haar handen in haar schort naar het ge
hate panorama van daken en nog eens daken.
Als ze dat vergeleek bij alles wat ze gedu
rende de laatste vijf dagen gezien had! Ze
voelde zich als iemand, die zwaar gedroomd
heeft en die nog niet recht weet, of hij wak
ker is of niet.
Na een poos werd ze door den honger uit
haar apathie wakker geschud. Ze ging naar
de eenige kast, waarop het atelier bogen kon
en begon de potjes en trommels na te snuf
felen. Eerst leek het of de beide bewoonsters
alle etenswaren hadden meegenomen, maar na
lang zoeken ontdekte ze achter een stapeltje
korstjes een kleine voorraadschuur: een pakje
thee, een blik beschuiten en een ei. De thee
en beschuit eigende ze zich zonder eenig ge
wetensbezwaar toe; het ei liet ze waar het
was: bij een temperatuur van over de tach
tig graden achtte ze dat het verstandigste...
Geen oogenblik kwam het in haar afgetobd
hoofd op, dat de zware voetstappen, die ze de
trap hoorde opkomen, van iemand anders dan
van den huisbaas afkomstig konden zijn. Ze
zat zich juist, zonder eenige belangstelling af
te vragen, of er misschien nog achterstallige
huur betaald moest worden en of de man, als
hij merkte, dat ze niets had, haar nog dien
zelfden avond op straat zou kunnen zetten,
toen de voetstappen voor de deur stilhielden.
Er werd geklopt, op haar lusteloos „ja", ging
de deur open endaar stond Mr. Frego!
Het eerste oogenblik kon ze van verbazing
en verontwaardiging geen woord uitbrengen
de uitdrukking van haar oogen was echter
welsprekend genoeg, toen ze bij dat onver
wachte verschijnen van den man, dien ze
mijlen ver gewaand had, opsprong een on-
verhoedsche beweging, diefde wankele tafel,
waaraan ze had zitten eten, bijna het leven
gekost had.
Maar blijkbaar zag hij van die verschillende
emoties niets. Hij zette zijn hoed af, haalde
zijn zakdoek te voorschijn, veegde zich het
zweet van het voorhoofd en glimlachte aller
beminnelijkst.
„Hallo!" begroette hjj haar. „Dat heeft
moeite gekost! Eerst een half uur moeten
praten, voordat Mrs. Goswold me wou ver
tellen, dat je ergens in dit blok huizen woon
de, het juiste adres wist ze ook niet en toen
hier Eian het klimmen. Gedurende het lEiatste
uur heb ik, geloof ik, wel dertig keer drie
trappen opgeklauterd!"
„Waarom bent u hier gekomen?" vroeg ze
lanzaam, met een onnatuurlijk lage stem.
„Wel", gaf hij kalm ten antwoord, „ten
eerste, omdat Mrs. Goswold me gestuurd
heeft nadat ik haar het een en ander ver
teld had en ten tweedeomdat ik het
zelf noodig vond. Gisteravond heb ik je ge
zegd dat ik van je hield en in die dingen
ben ik niet veranderlijk. En nu je in moeilijk
heden bent, door eigen schuld of niet dat
kan me niets schelen wel, nu kom ik je
helpen, al blijf je bij je besluit, dat je niet met
me trouwen wil. Dat is mijn idee van liefde."
„En Mrs. Artemis?" vroeg Sally met een
strak gezicht. „Wat is haar opinie over uw
komen hier of weet ze het misschien
niet?"
Eerst keek hij verbaasd, toen begon hij 'te
lachen. „O, weet je daarvan ik hoopte zoo
van niet."
„Ik heb u zelf gezien bij de marmeren
bank, met haar in uw armen".
„Ja", gaf hij gelaten ten antwoord. „Een
paar weken lang al maakte ze jacht op me.
Dat heb ik je trouwens zelf verteld, weet je
dat niet meerNatuurlijk zonder namen
te noemen, maar me dunkt, 't was duidelijk
genoeg. En gisteravond, bij die bank, ik liep
nota bene naar jou te zoeken, kreeg ze me
te pakken. Het was een benauwd oogenblik
ze was absoluut niet voor rede vatbaar, want
toen ik haar probeerde te kalmeeren en
haar beloofde, dat ik altijd een goeie vriend
of een broer of zoo iets dergelijks voor haar
zou zijn, begon ze te jammeren en sloeg ze
haar armen om m'n hals. Wat moest ik
doen? Onhebbelijk zijn wou ik niet ik pro
beerde het met haar eergevoel en ziet, toen
ik dacht, ziezoo, dat hebben we gewonnen,
daar kwamen me die twee lui om den
hoek. En zij natuurlijk meteen een en al actie,
een laatste poging, om haar zin te krijgen.
Maar dat was een verkeerde zet van haar
dat heeft ze gemerkt. En zij dacht dus ook,
dat ik zoo'n slappe kerel was, om me door een
vrouw tegen wil en dank te laten inpalmen!
En dat, terwijl ik zoo dol op jou ben, dat het
me al m'n zelfbeheersching kost, om hier zoo
kalm tegenover je te blijven staan. Neen hoor,
dank je wel!"
Een poging om iets te antwoorden, faalde;
haar stem weigerde haar dienst; ze deed
moeite zich te beheerschen; maar voordat ze
zich hersteld had, sprak hij alweer verder.
Mrs. Goswold vraagt, of je terug wilt
komen, die boodschap heeft ze me meegege
ven; ze zegt, dat ze je zelf zal komen halen
als je niet met mij mee wilt gaan."
„O,neen, nee!" protesteerde Sally met tril
lende lippen.
„Voor een ontmoeting met een van die lui
behoef je niet bang te zijn. Vanochtend is da
heele collectie afgereisd. Er komen wel weer
anderen, maar allemaal menschen, die je niet
kent."
„Neen," weerde ze nu iets rustiger af, „ja
hebt me zelf gezegd, dat het een dwaze be
vlieging van me was, en je had geüjk. Met
die nonsens heb ik afgedaan."
Frego kwam naar haar toe en legde zijn
hand op haar arm. „Zoo moet je niet pra
ten", zeide hjj. „Je moet niet een heele maat
schappelijke laag veroordeelen, omdat je een
paar vertegenwoordigers ervan als minder
waardige menschen hebt leeren kennen. Pro
beer het nog eens en in je eigen huis. Als een
villa in New York je het beste lijkt
„Neen, toe!" smeekte ze. „Ik zeg je toch,
dat ik met dat alles afgedaan heb."
„Dan een étage-woning in Harlem", hield
hij met het kalmste gezicht ter wereld aan.
Door haar tranen heen begon ze te lachen;
't pleit was gewonnen.
„Waarom is het noodig, om zoo van het
eene uiterste in het andere uiterste te ver
vallen vroeg ze, met iets van de oude
Sally in de ondeugende schittering van haar
oogen. „Is er op Riverside Drive geen enkele
kamer meer te huur?"
EINDE.
