Buitenlandsch Overzicht. Modehuis S. HERSCHEL Soer en zijn mannen ten grave gedragen. WEL KOM THUIS NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA is sfachts jzjzsi O N I.G 'S SO&P:/* 7579 eerste blad ZATERDAG 13 APRIL 1935 63ste JAARGANG De conferentie ,e Stresa breng, wein.g licht; de Engelsche regeer,ng zal geen nieuwe verplichtingen op zich neuten. De neutrahtet, van de Ver. Sur,en is onbestaanbaar, zeg, een senator. halte ach, de diplomatieke middelen ,o, beslechting van hel Italiaansch-Abessijnsche geschil nog niet uitgeput. Dc conferentie Stresa. te Neutraliteit van de Ver. Staten onbestaanbaar De wonderlijke belevenissen van dr. Kaiserlien WATERDICHT-GARANTIE "Zoo land als U wilt. plus een jaar extra!" zeq*t het MALlHIHE-mannekje. Alleenverkoop voor Den Helder Koningstraat 86-90 (Door onzen specialen verslaggever) Het geschil tusschen Italië en Abessinië. EEN JUBILEUMFONDS VOOR OUDE MIJNWERKERS. COURANT Anna Paulowna," Bre^nd b'J VOOrUlUiet" «elUersche Courant f 1.50; Koegras, Nederl. Oost- en West-In,ii lerui8en en Texel f 1.65; binnenland f 2. landen t 3.20. Losse nos 4 Zeupost f tdem Per mail en overige Zondagsblad resp. f0 50 f 0 TiT f n P 6 Ct" Weekabonnementen 12 ct. f 1.70. '0.70, fl.Modeblad resp. f 1.20, f1.50, fl.50, Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr, Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIE N: 20 ct. per regel (galjard). Xngez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-con tante betaling 15 ct per regel, minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer: 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct Van de conferentie te Stresa is nog eigenlijk weinig te vertellen. Wel is de houding van Enge land, voor zoover die naar buiten gebleken is, gematigd, en laten Mac Donaid en Simon zich niet overdonderen door Mussolini of beinfluceeren door de macht van het militair vertoon rondom Isola Bella bet Noord-Italiaansche eilandje, waar de con ferentie plaats heeft. We hebben in ons over wicht de hoop uitgesproken, dat de drie mo gendheden „het geval Duitschiand" niet op de spits zouden drijven, zoodat de toestand in Europa nog meer gespannen zou worden. elegaties had welkom geheeten, ontwikkelde in de eerste plaats MacDonald de groote lijnen van de tegenwoordige Engeische buitenland- sche politiek, waarbij hij vooral hierop den na druk legde, dat alles moest gedaan worden om de solidariteit tusschen Engeland, Frankrijk te versterken. Vermeden moet worden, dat eenig land zou kunnen veronderstellen, dat er eenig verschil zou bestaan inzake den vasten wil van deze drie staten om door hun onder linge solidariteit het behoud van den vrede van Europa te waarborgen. Te Stresa is een Internationale conferentie begonnen tusschen vertegenwoordigers van Frankrijk, Engeland en Italië, welke conferentie voor een goed deel over de toekomst van Europa, zal beslissen. De meest vooraanstaande staatslieden hebben het dan ook noodzakelijk geacht, zelfbij de conferentie tegenwoordig te zijn, om nauwkeurig alle besprekingen van dichtbij te volgen. Hier ziet menSir John Simon, Mac Donaid, Mussolini. een internationale regeling zullen moeten ko men over de schaal van hun bewapening. Indien onder de tegenwoordige omstandig heden niet meer van ontwapening kan worden gesproken, zoo moet althans een grens aan de bewapening der verschillende landen worden gesteld. Engeland is volkomen bereid in dit geval in een internationaal toezicht op de wapening toe te stemmen. Nadat de bespreking 's morgens onderbro ken was voor een bezoek aan het graf van Cadorna, oud-opperbevelhebber der Italiaan- sche troepen, werd de bijeenkomst in den la ten middag voortgezet. Laval heeft toen mededeeling gedaan van het Fransche memorandum, dat in verband met de Duitsche herbewapening aan de bui tengewone Raadsvergadering zai worden voorgelegd en welk memorandum gegrond is op artikel 11 lid 1 van het Volkenbondscove- nant. Naar verluidt, vraagt deze nota weliswaar geen onmiddellijke veroordeeling van Duitsch iand wegens zijn eenzijdige opzegging van het verdrag van Versailles, doch stelt zij vast, dat de Duitsche methoden de internationale sa menwerking, zooal niet onmogelijk toch in ieder geval zeer moeilijk maken. De tekst van een door Frankrijk in te die nen resolutie werd eveneens ter conferentie behandeld en naar verluidt zullen de mogend heden zich met deze resolutie vereenigen. Reuter meldde Donderdag nog o.m. uit Londen De kritiek in het buitenland over het feit, dat de Engelsche regeering geen krachtige verklaring inzake de politiek jegens Duitsch iand heeft afgelegd, is hier niet onopgemerkt gebleven. Reuter meent te weten, dat de ern stige ongerustheid op het vasteland te Londen op de juiste waarde wordt geschat en in zeke re mate gedeeld. In elk geval worden de besprekingen te Stresa te Londen gevolgd met de overtuiging dat, wat er ook moge gebeuren, de Engelsche regeering zich niet zal laten betrekken in nieuwe verbintenissen. De Engelsche ministers deelen de ongerust heid, welke is veroorzaakt door de houding van Duitschiand, maar zij geven de hoop niet op, dat Duitschiand bereid zal zijn, overeen komsten met enkele zijner buurstaten aan te gaan. De Engelsche regeering is namelijk overtuigd, dat Duitschiand op dit stuk Zijn laatste woord nog niet heeft gesproken. Indien echter na een nieuw onderzoek mocht blijken, dat Duitschiand niet genegen is, metterdaad mede te werken tot de verze kering van algemeene veiligheid, zou de Brit- sche regeering ongetwijfeld met instemming de pogingen van andere mogendheden om zich wederzijds veiligheid zonder medewerking van Duitschiand te verzekeren, overwegen. Voorloopig zulen we het hierbij laten. We kunnen, ook ten opzichte van de conferentie te Stresa, nog voor tal van onverwachte ver rassingen komen te staan. Welnu, Engeland schijnt door zjjn houding er door te willen zorgen dat de spanning niet toeneemt. Als het de Engelsche ministers in- lerdaad gelukt Frankrijk en Italië ervan te ►vertuigen dat een gematigde houding en •verleg met Duitschiand voor Europa van het grootste belang zijn, hebben we al veel ge ronnen Donderdagochtend om 11 uur is de confe rentie geopend. Nadat Mussolini de Britsche en Fransche Sir John Simon heeft niet nagelaten ook Donderdagochtend weer te verzekeren, dat de Engelsche regeering overtuigd is, dat de col lectieve veiligheid moet worden verzekerd en dat Engeland bereid is op iedere mogelijke wijze tot de verwezenlijking van dit doel bij te dragen. Ten opzichte van het wapeningsvraagstuk verklaarde Sir John Simon, dat Engeland nog steeds meent dat alle Europeesche staten tot Senator Ward Pope, van Idaho, heeft Don derdag voor de commis sie van buitenlandsche zaken een felle rede gehouden tegen de neutraliteitspolitiek, zooals die door Roosevelt voorgestaan wordt. Senator Ward, die een voorstander is van Amerika's intrede in den Volkenbond, zeide, dat het onmogelijk zou zijn voor Amerika om in een Europeeschen oorlog de neutraliteit te handhaven. Iedere Amerikaansche regeering die de neutraliteit zou trachten te handhaven, zou bij de eerstkomende verkiezing eenvoudig weggevaagd worden, omdat de commercieele belangen van de Ver. Staten veel te veel zou den afhangen van het resultaat van zulk een oorlog. Feuilleton. 17) Onder deze omstandigheden kan zij ha.u bezoeker bezwaarlijk laten staan. Van siga rctten geniet men het meest, wanneer men "ich diep genesteld heeft in een behaaglijke 'kuteuil en men onder gezelligen kout de blauwe rookwolkjes kan nastaren. ..Ik zou het werkelijk aardig hebben vonden eindelijk ook eens persoonlijk metjul- frouw Edith kennis te kunnen maken", je- £int Kaiserlien opnieuw, als hij in ee*1 gemakkelijke stoelen heeft plaats genomen, "tk heb in Saarbrücken een en andet doen, zoodat ik wel een paar dagen zal moe- tcn blgven Denkt u, dat ik juffrouw Eki'lh aan het eind van de week thuis zal treffen^ ••O. neen!" antwoordt Sabine beslist. 0 *as het laatste halfjaar zeker nog geen drie «kgen hier." ..En weet u ook niet, waar ik haar ben kan?" btt meisje aarzelt een oogenblik. maai JJan zegt zjj. zü het niet op overtuigenden °n; ..Neen!" Deze aarzelelende houding wekt bij Kat- *er"en het vermoeden, dat het meisje hem ^eer zou kunnen vertellen, als zij w' ■"'ju naam is Frans Tünnerhoff", hegt y onverstoord verder om het gesprek ten minste gaande te houden. „Als juffrouw Edith terugkomt, zegt u dan. dat meneer Tünnerhoff uit Krefeld hier geweest; mis schien heeft zjj mijn naam wel eens ge hoord". „Graag!" belooft Sabine. „Maar dat kan nog wel een poosje duren". Dan hebt u een vrij groote verantwoor delijkheid, wanneer u al dien tijd de huishou ding alleen moet doen", zegt hij met iets van bewondering. „Dat gaat wel, maar het heeft het voor deel, dat ik m'n eigen baas ben en mg aan niemand behoef te storen. Als ik 's avonds eens naar de bioscoop wil, behoef ik dat geen mensch te vragen. Moet ik dat opvatten als een aanmoedi ging tot een invitatie? denkt Kaiserlien en hoewel hem dat eenige moeite kost, maakt hij een gebaar van bigde verrassing. „U hebt dus 's middags en 's avonds zooveel tijd als u wilt?" ,,En of!" zegt zij met een uitdagenden blik. welke aan duidelijkheid niets te wen- schen overlaat. ..Dat zal uw verloofde wel prettig vinden! .Eerst een hebben!" lacht Sabine koket Kaiserlien begrjjpt, dat hem nu niet veel anders overblijft dan uit dit gesprek de e-nige consequentie te trekken en het meisje vwir een bezoek aan een schouwburg of een hiescoop te inviteeren. Maai daartegen komt zZ gevoel toch in opstand. Hij tracht over Jn verlegenheid heen te komen door naar opnieuw een sigaret aan te bieden. Daarbij valt zijn hoed. dien hg op zijn knieen heeft ge egd op den grond en rolt voor de voeten van Sabine. Deze raapt hem op en houdt hem even taxeerend in de handen. Kleinigheden kunnen iemand verraden. Sa- bJS?Nieuwsgierige oogen hebben ontdekt. De onderlinge belangen in de wereld waren zoo sterk toegenomen, dat wat in 1917 zelfs president Wilson niet gelukt was, thans te belachelijk was om er over te praten. Daarom moest Amerika zoo spoedig mogelijk in den Volkenbond om daar zijn stem te kunnen doen hooren en den vrede zoo lang mogelijk te waarborgen. De Italiaansche regee ring heeft Donderdag 'n telegrafische nota aan den secretaris generaal van den Volkenbond ge richt,. als antwoord op de nota van Abessinië van 29 Maart j.1. Donderdag seinde de Geneefsche corr. van de „N. Rott. Crt." aan zijn blad: In deze nota neemt de Italiaansche regee ring het standpunt in dat de diplomatieke middelen tot beslechting van het geschil tus schen beide landen nog niet zijn uitgeput en dat de verdere procedure voor de regeling van dit geschil is vervat in de nota van 19 Maart van dit jaar, volgens welke beide re geeringen zich hebben verbonden het geschil te onderwerpen aan de procedure, omschre ven in artikel 5 van het Italiaansch-Abessijn sche verdrag van 2 Augustus 1928. Volgens deze procedure moet het geschil aan vier ar biters worden voorgelegd, waarvan iedere regeering er twee zou moeten aanwijzen. Wanneer deze vier het niet eens worden, zou den zij samen een vijfden moeten aanwijzen, waarna het geschil bij meerderheid van stem men moet worden beslecht. De Italiaansche regeering is voornemens aan de Abessijnsche regeering mede te deelen dat zij bereid is met deze regeering de noodige maatregelen te ne men voor de toepassing van de hierboven om schreven arbitrage-procedure. Men neemt hier algemeen aan, dat de Italiaansche regeering tegen de behandeling is van het geschil door den Volkcnbondsraad tijdens de a.s. buitenge wone zitting, zooals door de regeering van Abessinië was gevraagd. Minister Ernest Brown heeft gisteren in het Lagerhuis een brief van de Welsche mijneige naars voorgelezen, waarin zij meedeelen, dat zij bij het jubileum van den koning een fonds van 50.000 zullen stichten als stamkapitaal, waaruit aan oude mijnwerkers een extra pensioen zal uitgekeerd worden. Flarden van wolken, door stormwind voort gedreven, jachten door de lucht. Op den weg, die naar Zorgvlied leidt, zijn vele auto's en ook zijn er vele menschen, die op de fiets, te gen den storm intrappen. Zorgvlied is tamelijk ver van het Centrum van Amsterdam en de wind is straf en fel, maar toch zjjn ze in groote menigte heen ge gaan, om een laatste hulde te brengen aan Soer en zijn jongens, die zoovaak jubelend als leeuweriken de zon te gemoet vlogen, overmoedig door de lucht scheerden, die in vreeselijk noodweer lamgeslagen verpletterd ter aarde stortten. Vijftien maanden geleden, in den nacht dat de Pelikaan op Schiphol daalde, toen waren de wegen die naar Schiphol leidden, vol met blijde menschen, die jubelden om Smirnoff Soer en Grosfeld. Hoe blij en overmoedig had den hunne stemmen 4 dagen te voren van uit Indië in onze huiskamers geklonken: Nog vóór Nieuwjaar thuis! Voor het Nieuwejaar intrad waren zij thuis! Ze werden bejubeld, de helden van de lucht! Op Schiphol in de groote, met bloemen ver sierde douaneloods, stonden Neerlands hoogste autoriteiten. Er stonden ministers, generaals en admi raals, ook zag ik den burgemeester van Am sterdam en in zijn oog twinkelde vreugde en trots. Weer zijn de autoriteiten tezamen geko men, wèl zijn er vele bloemen aangebracht in het huis waar Soer en zijn vliegers ver toeven, maar vreugde is verre en het gelaat van den burgemeester van Amsterdam staat strak en ernstig. Gisteren bracht hij zijn kind ten grave, zijn jongen, als Ikaris ter aarde gestort. Toch is hij gekomen, de burgemeester van Amsterdam, gedragen door Hoogere Macht. Ernstig berustend staat hij in het doodenhuis op Zorgvlied. Velen staan in de aula bg de kisten waarin de vliegers van de K. L. M. rusten. En allen zijn gekomen om hen voor de laatste maal te huldigen. De laatste eer is het die Soer en zijn mannen op deze aarde krijgen. Geen triomfen zullen zij meer vieren. Hun leven gaven zij in dienst der menschheid. Hunne plaats bleef niet ledig, want zonder onderbre king stijgen opnieuw de vogels met het stalen hart op. Andere handen omklemmen het stuurrad, dat aan de dooden ontviel. Terwijl Soer de eeuwige slaap slaapt vliegen zijn ka meraden opnieuw de zon tegemoet. De mannen van de „Uiver" vielen in de woestijn, ver van hun land vonden zij hun laatste rustplaatsde heete zon brandt nu op hun graven Soer en zijn mannen worden straks neer gelaten in de koele aarde van hun vaderland. Bij hun leven waren zij vereend, en bij hun dood worden zij niet gescheiden. Eén groot graf is gegraven een massa-heldengraf. Vele zijn de autoriteiten, die naar Zorg vlied gekomen zijn. De heer Plesman en zijn echtgenoote, de heer E. Enthoven, vertegen woordiger der K.N.I.L.M.; de heer Ter Haar, wethouder van Amsterdam. De Luchtvaart- afdeeling van Soesterberg was vertegenwoor digd door Kapitein Schlimmer. Ook de Ma rine Luchtvaartdienst is vertegenwoordigd. Het vliegkamp de „Kooij" heeft naar dezen doodenakker afgevaardigd: den of f.-vlieger le kl. v. d. Kroef, off.-vlieger 2e kl. Den Ouden, alsmede twee onderofficieren van dit dit vliegkamp. Ook waren er vele collegas van de K.L.M., die gekomen waren om hun jonge collega's een iaatsten groet te brengen... jonge kerels met strak-bleeke ernstige gezichten. Zagen wij ook niet de lange gestalte van Smirnoff, die met Soer de „Pelikaan" door de lucht naar Indië en weer terug naar het vaderland gevoerd had? Zagen wij niet Chef Grosfeld? Droef staren zij op de kisten, waarin hun kameraden slapen. De heer Plesman neemt onder doodsche stilte het woord. Hij spreekt zacht en ver slagen tot de dooden. die rusten in hun laat ste woning, die bedolven is onder paarse en witte bloemen. De kist van Soer is bedekt met groene dennetakken, geplukt op de kale gronden van Drente, uit Havelt, van de heide, waar Soer als kind gespeeld heeft. Neen het is niet dezelfde Plesman, die wg bij de triomfen van de „Uiver" en de „Peli kaan" zagen: Wg zijn vervuld met weemoed en droef heid," aldus spreekt de directeur van de K.L.M. met gesmoorde stem, „dat wij straks deze jonge luchtvaarders aan den schoot der aarde moeten toevertrouwen. Zij die heengin gen, kenden geen vrees, alleen de vreeze des Heeren was in hun hart. Er is somberte en schaduw gevallen. Deze dooden hebben ge geven, wat zij konden geven. Zij hebben hun leven niet tevergeefs geofferd.. Wat nien- schenhanden doen, is nimmer volmaakt, maar toch ononderbroken, rustig, zullen hun kame raden hun werk voortzetten, hun werk, dat zij met zooveel liefde vervulden", zoo ein digde de heer Plesman. Na den heer Plesman voerden nog de heer Enthoven, van de K.N.I.L.M., en Wethouder ter Haar, namens de gemeente Amsterdam, het woord. Ook de burgemeester uit Soer's dorp bracht hulde namens de burgerij aan zijn na gedachtenis. Ten slotte spreekt ds Koningsbergen woor den van troost: „Laten wij ons oog richten op Hem, wiens woord, wiens daad, wiens wezen als een lichtstraal Is." Bloemen en kransen worden eerst uitge dragen, daarna volgen de vijf kisten met da doode vliegersdie voetje voor voetje naar het massa-vliegersgraf worden gedragen Zacht, wijdingsvol ruischen de tonen van het orgel ovr de menigte. gcjKujdig, dalen ue v.ji iaatsts woningen der vliegers neer. Snikken verbre ken de stilte die over de graven ligt... Dan rusten de kisten op den bodem van het groote geopende graf, waaruit de zoete geur van de groene dennentakken, waarmee het bedekt is, opstijgt. 't Is een ontroerend oogenblik. Die zwij gende menigte mannen en vrouwen, met door aandoening strakke, bleeke gezichten, rondom dat graf van vijf jonge menschen,, heengegaan in de kracht van hun leven. Bg de dennenbosschen van Sauerland greep hen de dood nu slapen zij te midden van dat in den rand de initialen dr. K. zijn aange bracht. Zij geeft haar bezoeker den boed over de tafel heen terug, maar de allures van de dame, die zij tot dusver aannam, laat zij nu plotseling varen. Thans is zij niet meer dan een nieuwsgierig kamerkatje. „U bent heelemaal niet meneer Tünner hoff!" zegt zij ronduit, terwijl zij vrijmoedig haar stoei wat naderbij schuift. „U bent heel iemand anders!" Kaiserlien is haar ontdekking ontgaan en hij is dan ook lichtelijk verbijsterd door deze opmerking. „Ik? Hoezoo? Wie zou ik dan moeten zijn?" „U bent de doctor, met wien juffrouw Edith in 't geheim getrouwd is". Aha, er viel dus niet veel meer te looche nen. Kaiserlien begrijpt, dat het geen nut heeft deze comedie verder te spelen. Het was beter nu door openhartigheid eruit te lok ken, wat er uit te krijgen was. „Zoo Enfin, als u dat weet, dan behoef ik mg te genover u niet langer als meneer Tünnerhoff voor te doen," geeft hij toe. „Maar dan zult u ook wel kunnen begrijpen, dat ik er eenig belang bij heb te weten waar mijn vrouw zich op het oogenblik bevindt". „Ja, eigenlijk wel!" geeft Sabine aarze lend toe. „Maar ode juffrouw heeft mij streng verboden „Ach. maar dat verbod kan toch niet voor mij gelden!" Sabine weet zeer wel, dat haar de zwijg zaamheid juist met het oog op Edith's echt genoot is opgelegd. Zij kan het echter niet over haar hart verkrijgen den vriendelijkcn bezoeker iets te weigeren en bovendien komt Kaiserlien op het beslissende moment op het gelukkige idéé door een veelzeggende hand beweging Sabina's aarzeling te overwinnen. Hij haalt zijn portefeuille te voorschijn. „Ik wil u gaarne mijn erkentelijkheid be- toonen". In zijn hand kraakt een bankbiljet van honderd mark. Dat beslist de zaak. „Juffrouw Edith" woont al sinds maanden in Montreux in in Hotel du' Lac. Ik denk, dat zjj daar wel te bereiken zal zijn". „Ik ben u zeer dankbaar!" zegt Kaiserlien oprecht en het bankbiljet verandert van eige naar. „U hebt mij hier mee een grooten dienst bewezen!" „Verraadt u mg alstublieft niet!" smeekt Sabine. „Daar kunt u van opaan!" verzekert Kai serlien haar .terwijl hg zich uit de diepe fau teuil verheft. Hij is met het resultaat van het onderhoud best tevreden. De rest zal hij in Montreux wel klaar spelen. Maar als hg Sa bine Vollert reeds de hand ten afscheid reikt, schiet hem plotseling nog iets te binnen. „Hebt u mischien een foto van mijn vrouw, zoo mogelijk van recenten datum „Nee", zegt Sabine, na even te hebben na gedacht. „Juffrouw Edith liet zich niet graag fotografeeren". Dat laatste kon Kaiserlien zich volkomen indenken. Als men het daglicht niet verdra gen kan, pleegt men gewoonlijk ook de foto grafen zooveel mogelijk uit den weg te gaan. Sabine denkt na; het bankbiljet heeft haar bereidwilligheid nog doen toenemen. „Wacht eens een kennis van me heeft een paar maanden geleden een kiekje van juffrouw Edith gemaakt, toen zij aan 't tennissen was Als u het daarmee zoudt kunen doen, kan ik u de foto wel toesturen". „Als u daarvoor zoudt kunnen zorgen, zou ik het buitengewoon op prijs stellen. Het spreekt vanzelf, dat ik bereid ben u voor de moeite te beloonen." „Geeft u mg dan uw adres maar", zegt Sabine. „Binnen een paar dagen hebt u de foto thuis. Het is niet zoo heel groot, maar zij staat er goed op. Zoo groot ongeveer!" Zij duidt met haar vingers de grootte van een briefkaart aan. „O, dat is prachtig", verzekert Kaiserlien. Als daktooze zonder vaste woonplaats schrijft hij het adres van een hotel in Berlijn voor haar op. Sabine legt het stukje papier onder den aschbak op het tafeltje. „Past u op, dat u het adres niet verliest!" maant hij haar. „U kunt op mijn erkentelijk heid rekenen. „Schrijft u het adres van den afzender maar op de foto. Ik zal dan om gaand van mg laten hooren". Dat was het eerste tastbare resultaat na twee en een halven dag. En Kaiserlien was zeker onmiddellijk naar Montreux doorge reisd, wanneer een dringende reden hem dat niet had belet. Die reden was: geldgebrek! V. Een weerzinwekkende lucht van zwavel waterstof kondigt het rayon aan van het Sul fide syndicaat. Het eigenlijke fabriekscom plex met zijn machinekamers, laboratoria, distilleurkelders en expeditielokalen strekt zich in een lange smalle strook Noordwaarts achter het massieve kantoorgebouw uit en wordt rechts en links geflankeerd door een net van spoorrails. Doch reeds het front van het kantoorgebouw legt getuigenis af van den geweldigen omvang van het bedrijf. Het is reeds bijna twee jaar geleden, dat Kaiserlien hier het laatst een bezoek bracht en het komt hem voor, dat sindsdien het ge bouw nog grooter is geworden. In ieder geval slaagt hij er niet in zich te oriënteeren. Had Hammer zijn kamer op de eerste verdieping en was de vergaderzaal van den raad van toezicht een verdieping hooger of was het omgekeerd? De portier helpt hem terecht; „Meneer Mammer, rechter vleugel parterre, Kamer 95", Dus noch op de eerste, noch op de tweede verdieping. Kaiserlien slentert langzaam door de lange gang. Wanneer niet uit alle vertrekken het geratel van schrijfmachines tot hier door drong, zou men het geheel voor een hotel kunnen houden. De gang niaakt een bocht, dan nog een. „Naar de kamers 85—100", wijst een bord hem terecht. Eindelijk staat hij voor kamer 95. Ham mer, lid der directie, vermeldt een visite kaartje, dat in een koperen houder is beves tigd. En daaronder is een wit bordje aange bracht met het opschrift: „Geen toegang. Aanmelden in kamer 94". Tjonge, wat voor naam. Dat was twee jaar geleden beslist nog niet zoo. Hammer schijnt zich vaster in het zadel te hebben gewerkt. Hopenlijk is hij overigens de oude gebleven. Als hij Hammer niet meer kon vertrouwen! Bij de gedachte aan die mogelijkheid loopt Kaiserlien een rilling over den rug. De op gewekte stemming, waarin hg verkeert, sinds hg in Saarbrücken eenig succes heeft geboekt, is plotseling verdwenen. Hammer was zijn eenige toevlucht. Als die hem afwees, kon hg zijn matten wel oprollen. Dan zou hg weliswaar nog niet van honger behoeven jm te komen, want zooveel zouden zjjn licenties nog wel opleveren, dat hij er bescheiden van kon leven en een baantje in een of ander la boratorium zou hij ook nog wel kunnen krij gen, maar met zjjn vrijen geleerde-loopbaan zou het voor goed gedaan zijn. Tenslotte ia ook dat echter nog niet het ergste. Het erg ste is de v---4—van allen verlaten te zijn. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1