ONS FOTONIEUWS
Op en om het Binnenhof.
-
W«ekkronieli
De Staienverkiezing met opmerkelijke resultaten. - „Verpolitiekt"
De N.S.B. de gelukkige, die 100 pet. winti - De regeerings-
partijen, hoewel verzwakt, houden de meerderheid. - Communist
en Nationaal-Socialist in den Senaat.
Iemand, die negenmaal
schijndood is geweest.
GEMENGD NIEUWS
Buitenland.
„Zou ze nu alle aandacht voor mij verloren hebben met het beschil
deren der eieren?"
Het tankschip „Rotula" bestemd voor de Petroleum Maatschappij „La Corona", hetwelk op de werf der Nederlandsche
Scheepsbouw-Maatschappij wordt gebouwd is bijna gereed. De proefvaart zal op 2 Mei a.s. gehouden worden.
Bij de firma Beijnes is men bezig met den bouw van eenige gestroom
lijnde electrische treinen voor het traject Dordrecht—Hoek van Holland.
De Oostenrijksche gezant in
Nederland, de heer G.
Alexich keert naar Weenen
terug. Hij zal worden opge
volgd door Graaf Orsini
Rosenberg. De heer Alexich
was vele jaren een verdien
stelijk diplomaat, die in vele
kringen groote waardeering
verwierf.
H.K.H. Prinses Juliana ontmoette tijdens het winkelen in het Noord-
einde te Den Haag een haar bekende verpleegster uit Apeldoorn, met
wie z(j een gezellig praatje hield.
Laval uitte, in de geheime zitting van den Volkenbondsraad, de bezwaren
van Frankrijk tegen de Duitsche herbewapening. Een overzicht tijdens
de zitting. Aan het einde der tafel v.l.n.r. Baron Aloisi en Laval.
S'W
Den Haag, 18 April '35.
Nog zelden hebben de Statenverkiezingen
zoozeer de politieke gemoederen in beroering
gebracht als dit maal! Toen de stemplicht
(lees: opkomstplicht) nog niet wettelijk was
vastgesteld, kreeg men de kiezers slechts met
moeite in beweging om van hun inzicht aan
gaande de wijze, waarop het gewest bestierd
diende te worden via het stembiljet blijk te
geven. De oorzaak was niet zoo raadselach
tig. De Provinciale Staten vormen nu een
maal een college, dat wat zijn hoofdtaak
betreft weinig behoefte gevoelt aan
streng-principieele fundeering. De geweste
lijke kwesties vragen in .hoofdzaak 'n gezond,
zakelijk inzicht. Gedeputeerden worden ge
vormd door mannen van de practijk. Een en
ander beteekent natuurlijk niet, dat Staat
kundige beginselen bij al deze dingen vreemd
zouden zijn.
Door het feit, dat de Grondwetgever van
1848 aan de Provinciale Staten een bijkomen
de functie heeft gegeven, welke maakt, dat
het gewestelijke college eigenlijk, den aller
grootsten invloed kan uitoefenen op de lands
zaken, zijn de Staten getrokken in een sfeer,
daarin zij eigenlijk niet thuis hooien. Dit
komt ten huidigen dage scherper dan ooit
tot uiting.
Naar men weet worden de leden der
Eerste Kamer door de Prov. Staten benoemd.
Dat geldt zooals reeds gezegd sinds
1848. Na onze herwonnen onafhankelijkheid
'•n 1813) verrezen de Vereenigde Nederlan
den, met een Grondwet, waarin een Volks
vertegenwoordiging werd gevormd, bestaande
uit slechts één Kamer. Toen echter een jaar
later België bij Nederland werd gevoegd (een
machinatie der groote mogendheden met het
°°g op oorlogsgevaar uit Frankrijk), de Sou-
vereine Vorst de Koninklijke waardigheid
aannam en door de uitbreiding van het ge
bied een nieuwe Grondwet noodig was, kwam
het twee-kamerstelsel tot stand. Maar de
situatie van toen kan nog niet vergeleken
worden met die van nu. De Tweede Kamer
werd nog niet rechtstreeks gekozen: de kie-
2"'s kozen kiesmannen en die kiesmannen
wezen de leden aan. En: van algemeen kies.-
r'°ht was natuurlijk geen sprake.'
De Eerste Kamer bestond uit leden, alleen
001 den Koning aangewezen, 't Valt niet te
Verwonderen, dat in het al meer ontevreden
e g'sche deel van het land met die Eerste
Kamer gespot werd; men schimpte graag
van „Ménagerie du Roi".
De woelige periode van de veertiger jaren
der vorige eeuw drong naar uitbreiding van
volksrechten (een eeuw later zou de tendenz
juist andersom zijn!). Ook ons landinmid
dels van België gescheiden ontkwam daar
aan niet. Men begeerde rechtstreeksche ver
kiezingen voor de Tweede Kamer. En ook
werd sterk aangedrongen op afschaffing van
de Eerste, om nu slechts enkele van de voor
naamste desiderata te noemen.
Het resultaat is geweest, dat de recht
streeksche verkiezingen voor de Tweede Ka
mer grondwettelijk werden vastgelegd, af
schaffing van den Senaat durfde men nog
niet aan. Zij moest bljjven gelden als een
bolwerk tegen een al te driesten hervor
mingszin van het zustercollege.
Maar de Koninklijke benoemingen werden
niet gehandhaafd. De ontwerpers der Grond
wetsherziening van '48 hebben gezocht naar
een oplossing in deze. Het zou weinig zin
hebben de Eerste Kamer ook rechtstreeks
te doen verkiezen. Immers, dan werd zij
slechts een doublure van de Tweede. En
waarschijnlijk uit gebrek aan beter heeft men
toen maar de Provinciale Staten aangewezen
als het kiescollege voor de Eerste Kamer.
Ook werden aan de verkiesbaarheid voor
leden der Eerste Kamer andere eischen ge
steld dan aan die der Tweede, maar dat doet
hier minder ter zake. Hoofdzaak was, dat
de Eerste Kamer door middel van de z.g. ge
trapte verkiezingen gevormd werd.
En dat is tot op den huidigen dag ge
handhaafd gebleven.
In tal van jaren heeft deze methode als
bruikbaar gegolden. De Senaat behoort min
der aan „politiek" te doen dan het college
aan de overzijde van het Binnenhof. Het moet
meer zijn een raad van bezadigde mannen,
die zich niet door politieke hartstochten laten
meesleepen en die daardoor het echte lands
belang in zuiverder licht bezien kunnen.
Aangezien de Provinciale Staten ook vrijwel
buiten den feilen partijstrijd bleven, vaardig
der. zij naar den Senaat mannen af, die
meestal aan bovengenoemde voorwaarden
voldeden.
Het is gebleken, dat deze gestie zich door
de iaren heen handhaafde. De verkiezingen
van de Provinciale Staten in 1935 nu heb
ben dien koers ietwat gewijzigd. Al mag na
tuurlijk niet vergeten worden, dat m deze
abnormale tijden alles in een wat ongewoon
licht komt te staan. Wat vroeger niet ge
schiedde gebeurt nu: de Regeering des Lands'
wordt dag aan dag fel op de vingers geke
ken en het komt voor, dat iemand, die van
daag met het regime-Colijn dweept, morgen
een onverzoenlijk tegenstander is. De crisis-
politiek mag nu eenmaal niemand ontzien,
ook de vrienden niet. Onder dergelijke om
standigheden zou het mogelijk zijn. zelfs om
de drie maanden verkiezingen te houden,
zonder dat vooraf de uitslag berekend kan
worden. Plotseling opduikende vraagstukken
rukken eensklaps overtuigingen uiteen, doeri
niet zelden nieuwe groepeeringen ontstaan.
Maar thans wat de alweer achter ons lig-,
gende Statenverkiezingen betreft: 'Niemand
zal kunnen ontkennen, dat deze ongewoon
„verpolitiekt" waren. Ze deden aan als een
tusschentijdsche Tweede Kamerverkiezing!'
Men zag er een „politieken barometer" in en
aan de hand daarvan werd in woord en'pers-
de algemeene landspolitiek ter sprake ge
bracht.
Van het bereikte resultaat heeft na-,
tuurljjk allereerst het stemmenaantal van .de-
N.S.B. gefrappeerd. Daarnaast het hechte
standhouden van de R.K.S.P. en de S.D.A.F..
Gaat men eens na, of de Regeeringsgetrouwe';
partijen een bepaalde nederlaag hebben gé-
leden, dan moet het antwoord ontkennend'!
luiden. Wel boerden Anti-Revolutionnairen
en Christelijk-Historischen wat achteruit
(hoewel hier en daar stemmenwinst niet ach
terwege bleef) en kregen de Liberalen een
harden klap .waarin de Vrijz.-Democraten
Ietwat deelden!), doch ten slotte hebben de
vijf partijen van het „Regeeringsbloc" vol
doenden aanhang béhouden om een stevige,
meerderheid te blijven vormen!
Nu doen zich bij deze verkiezingen enkele,
situaties voor, welke geheel nieuw zijn. In'
normale omstandigheden vraagt men zich af
indien de Regeering aanhang' verliest '{-4
ten bate van welke ernstig naar de macht
strevende groep of groepencombinatie de ver^
schuiving heeft plaats gehad. Het kiezers-'
corps heeft echter geen duidelijke vinger-,
wijzing gegeven. Krachtens haar ejgen .wil
valt de N.S.B. buiten de groepen, welke in
combinatie met anderen de Regeerings-
verantwoordelijkheid begeeren. Zij wil hét
alléén en dus wachten op een machtspositie,'
groot genoeg om allen te negeeren.
Zou H. M. de Koningin dus genoodzaakt
zijn, met het oog op de resultaten der ver
kiezingen een nieuwe Regeering te vormen
dan zouden zich geen andere perspectieven
openen dan de huidige. Een Tweede Kamer
met een achttal N.S.B.-ers levert geen an-,
dere mogelijkheden op!
Wel zijn er stemmen opgegaan, die meen
den, dat het verrijzen van een nieuwe ster
aan den politieken hemel, eigenlijk Kamer
ontbinding noodzakelijk zou maken, maar
welk practisch resultaten men daarvan ver
wacht is niet duidelijk. Wat echter niet weg
neemt, dat de huidige Tweede Kamer geen
jujst beeld meer weergeeft van d« politieke
constellatie in ons land en dat wringt altijd
eenigszins. Zonder „ongelukken" zal ons La
gerhuis eerst in 1937 vernieuwd worden, over
ruim twee jaar dus. Maar nogmaals: bij de
zelfde stemmenverhoudingen als die der ge
passeerde Statenverkiezingen zou een thans
vernieuwde Kamer het Kabinet-Colijn blijven
steunen. Om van een en ander een beeld te
verkrijgen zal ik enkele cijfers geven. De vijf
Regeeringspartijen van nu kregen bij de.Sta
tenverkiezingen van '31 67 pet. van de uitge
brachte stemmen: bij de Kamerverkiezingen
van '33 61.9 pet en thans 57.5 pet. In de
Tweede Kamer zouden de 63 leden van de ge
noemde vijf partijen, zooals ze nu te vinden
zijn teruggebracht worden op vermoedelijk 58
ot misschien 59, dat ligt aan de grootste ge
middelden bij de restzetels.
Het dragen 1 yan Regeeringsverantwoorde-
lijkheid brengt momenteel zeker geen „poli
tieken wind" in de zeilen! Daarvandaan die
teiuggaan sedert '31. Want de felle crisisge
volgen dateeren juist van '31, toen ook reeds
een Rechts Kabinet aan het roer stond. Wei.
is opmerkelijk, dat de achteruitgang sedert
'33 minder sterk is dan die van '31 tot '33.
Ook mag worden geconstateerd, dat de re
cente verkiezingen zeker niet zonder ernstige
'verschijnselen zijn gebleven. Er openbaarde
zich een sterke golf van ontevredenheid, zich
mede uitend in den aanwas van kleinere op-
positioneele partijen en een verschuiving naar
links bij rood. Zij werd verwacht. De crisis
nood knijpt en foltert. Zwaar is de verant
woordelijkheid der regeerders, die verklaren
niet in Staat te zijn, de verloren welvaart te
rug te brengen. Ernstige studie van de hier
bij geldende motieven is een ieder aanbevolen.
Moge de gegeven waarschuwing aanspo
ren tot de allergrootste activiteit ter bestrij
ding van de verlammende crisisgevolgen!
Ten slotte zij er op gewezen, dat van den
zomer de helft van de Eerste Kamer zal
worden vernieuwd en dat daardoor zoowel
een N.S.B.-er als een Communist den Senaat
zullen .betreden. De „diverse pluimage" wordt
er dus weer wat kleuriger op en het zal de
vraag zijn of de traditioneele „deftige gemoede
lijkheid" wel in alle opzichten gehandhaafd zal
kunnen blijven. President De Vos' taak wordt
er niet gemakkelijker op, al is hij er zeker
niet den man naar om de twee nieuwe „uiter
sten"- wat al te heftig met elkaar in botsing
te doen komen...
Parlementariër.
schen schuttersbond, die echter in politiek
opzicht slechts als onder-aanvoerders waren
te beschouwen.
Zij heeft oud-majoor Alexander Eifler, die
chef van den staf van het corps is geweest,
veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf, oud
kapitein Rudolf Loew, de penningmeester
van het corps tot vijftien jaar. Achttien ver
dere beklaagden kregen straffen van 10 jaar,
afdalend tot een jaar. Een beklaagde is vrij
gesproken. In totaal is 140 jaar gevangenis
straf uitgedeeld.
De beklaagden hebben het vonnis rustig
aangehoord. Onder hun familieleden op de
tribune merkte men echter heftige uitingen
van smart op.
STREIC'HER'S ANTI SEMITISME.
Men mag niet bjj een jood stelen.
Voor de rechtbank te Neurenberg aldus
de Jewish Chronicle stond onlangs een
man terecht wegens inbraak en het stélen
van goederen in een Joodschen winkel. De
dader ontkende geenszins, dat hij had inge
broken en de goederen had gestolen, doch
hij verzocht om kwijtschelding der straf op
grond van het feit, dat de winkel Joodsch
was en dat hij als anti-semiet het recht
meende te hebben, de inbraak te plegen.
De man was teleurgesteld toen de rechter
hem vertelde, dat anti-semitisme geen reden
was voor rechtvaordiging van verboden han
delingen. Dit kleine incident vormt een wel
sprekende illustratie van het resultaat van
Streicher's propaganda op onrijpe geesten.
HET VONNIS TEGEN 1)E AANVOERDERS
VAN DEN KEPI'BLIKEIN'SCHEN
SCHCTTEKSBOND.
De Weensche rechtbank van gezworenen
heeft Dinderdag' vonnis gewezen in het pro
ces tegen de aanvoerder van den republikein-
Mac Ivor Tyndal is een dokter in een
voorstad van Londen, die een goede praktijk
heeft en van wien tot dusver de buitenwereld
alleen wist dat hij een even goed biljarter
als hypnotiseur is. Een jaar of wat geleden
kwam de dokter tot de ontdekking, dat hij
door een schitterend voorwerp aan te staren,
b.v. een diamant in een ring, na luttele mi
nuten in een cataleptischen toestand geraakt,
de doodstijfheid welke b.v. de fakirs door
bijzondere kunstgrepen bij zichzelf verwek
ken. Hij kende aan deze ontdekking echter
slechts in zoover waarde toe, dat hij hoopte
door haar interessante experimenten op zijn
eigen lichaam te kunnen doen. Op een dag
viel dr. Tyndal op straat voor het huis van
een patiënt, dien hij juist wilde bezoeken,
neer. Hij werd naar een politie-bureau ge
bracht; de politiedokter onderzocht den be-
wustelooze en constateerde den reeds inge-
j treden dood.
Het lijk werd twee uur later naar de
morque gebracht en daar tusschen de andere
dooden gelegd. De eenige ln Londen wonen
de verwante van den dokter, een nicht, die
men gewaarschuwd had, verscheen daar, en
terwijl ze bij de baar stond, geschiedde er iets
geheel onverwachts: De doode richtte zich
op en scheen zeer verwonderd over de on-
pleizierige plaats waar hij zich bevond. Men
bracht hem haastig naar een ziekenhuis,
waar bleek, dat Mac Ivor Tyndal niet het
minste of geringste mankeerde en nog den
zelfden avond ging hij naar huis. Met merk
waardige vooral kwam ieder zeer myste
rieus voor, alleen den betrokkene niet. Hij
wist nu, dat hem niet alleen de macht was
gegeven om door autohypnose in doodsstar-
heid te geraken, maar, dat hem ook zonder
zijn eigen toedoen een dergelijke den dood
gelijke toestand te allen tijde kon overvallen.
Maar hij nam de zaak niet al te zwaar op.
Vier maanden verliepen. Tyndal bezocht in
gezelschap van vrienden een tooneelvoorstel-
ling en viel in zijn loge neer.-Twee dokters
uit het publiek waren dadelijk present. Het
onderzoek van het hart en den pols toonde
duidelijk aan, dat hun arme collega, dr. Mac
Ivor Tyndal, niet meer tot de levenden be
hoorden. Hij werd naar zijn woning gebracht
en daar afgelegd. Niettegenstaande het merk
waardige avontuur in de morgue, twijfelde
niemand er aan, ook Tyndal's nicht niet, dat
de dokter nu werkelijk dood was. Ze bestelde
een keurige metalen kist. Den volgenden dag
werd Tyndal's stoffelijk hulsel in de kist ge
legd, welks deksel voorloopig niet gesloten
werd. Tyndal zal zóowat een anderhalf uur
in zijn sarcofaag gelegen hebben, toen hij
wakker wyerd. Er mankeerde hem niets. Den
volgenden dag bracht hij weer gewoon zijn
visites.
Van dit oogenblik af was Tyndal voorzich
tiger. Hij naaide in de voering van zijn jas
een briefje op linnen, van den volgenden in
houd: „Mocht iemand me op straat of er
gens anders in een toestand van doodsverstij-
ving vinden, zoo neme hij er kennis van, dat
ik heelemaal niet doö'd ben. Ook de medici
moeten in elk geval, zeven dagen wachten
voor ze het intreden van den dood bij me
constateeren. Voor het verstrijken van dien
tijd moet men geen sectie verrichten, noch
me begraven en ook niet verasschen. Eerst
als ik na zeven dagen niet mocht ontwaken,
kan men er zeker van zijn dat ik niet schijn
dood ben!" Deze voorzorgsmaatregelen van
den dokter, ten einde zich te beschermen te
gen levend-begraven-worden is lang niet on-
noodig gebleken. Want het laatste jaar is dr.
Tyndal niet minder dan zeven maal in doods-
verstjjving gevallen. Deze toestand duurde
eenmaal zelfs vier-en-een-halven dag! De
dokter heeft er evenmin als van een der
andere gevallen eenig nadeel voor zijn ge
zondheid van ondervonden.
Het geval houdt de belangstelling in me
dische kringen nog steeds gaande. De laat
ste maanden is Tyndal door zeer bekende
autoriteiten op medisch gebied verscheidene
malen onderzocht, maar telkens volkomen
normaal bevonden.