ONS FOTONIEUWS Op en om het Binnenhof. - W«ekkronieli De Staienverkiezing met opmerkelijke resultaten. - „Verpolitiekt" De N.S.B. de gelukkige, die 100 pet. winti - De regeerings- partijen, hoewel verzwakt, houden de meerderheid. - Communist en Nationaal-Socialist in den Senaat. Iemand, die negenmaal schijndood is geweest. GEMENGD NIEUWS Buitenland. „Zou ze nu alle aandacht voor mij verloren hebben met het beschil deren der eieren?" Het tankschip „Rotula" bestemd voor de Petroleum Maatschappij „La Corona", hetwelk op de werf der Nederlandsche Scheepsbouw-Maatschappij wordt gebouwd is bijna gereed. De proefvaart zal op 2 Mei a.s. gehouden worden. Bij de firma Beijnes is men bezig met den bouw van eenige gestroom lijnde electrische treinen voor het traject Dordrecht—Hoek van Holland. De Oostenrijksche gezant in Nederland, de heer G. Alexich keert naar Weenen terug. Hij zal worden opge volgd door Graaf Orsini Rosenberg. De heer Alexich was vele jaren een verdien stelijk diplomaat, die in vele kringen groote waardeering verwierf. H.K.H. Prinses Juliana ontmoette tijdens het winkelen in het Noord- einde te Den Haag een haar bekende verpleegster uit Apeldoorn, met wie z(j een gezellig praatje hield. Laval uitte, in de geheime zitting van den Volkenbondsraad, de bezwaren van Frankrijk tegen de Duitsche herbewapening. Een overzicht tijdens de zitting. Aan het einde der tafel v.l.n.r. Baron Aloisi en Laval. S'W Den Haag, 18 April '35. Nog zelden hebben de Statenverkiezingen zoozeer de politieke gemoederen in beroering gebracht als dit maal! Toen de stemplicht (lees: opkomstplicht) nog niet wettelijk was vastgesteld, kreeg men de kiezers slechts met moeite in beweging om van hun inzicht aan gaande de wijze, waarop het gewest bestierd diende te worden via het stembiljet blijk te geven. De oorzaak was niet zoo raadselach tig. De Provinciale Staten vormen nu een maal een college, dat wat zijn hoofdtaak betreft weinig behoefte gevoelt aan streng-principieele fundeering. De geweste lijke kwesties vragen in .hoofdzaak 'n gezond, zakelijk inzicht. Gedeputeerden worden ge vormd door mannen van de practijk. Een en ander beteekent natuurlijk niet, dat Staat kundige beginselen bij al deze dingen vreemd zouden zijn. Door het feit, dat de Grondwetgever van 1848 aan de Provinciale Staten een bijkomen de functie heeft gegeven, welke maakt, dat het gewestelijke college eigenlijk, den aller grootsten invloed kan uitoefenen op de lands zaken, zijn de Staten getrokken in een sfeer, daarin zij eigenlijk niet thuis hooien. Dit komt ten huidigen dage scherper dan ooit tot uiting. Naar men weet worden de leden der Eerste Kamer door de Prov. Staten benoemd. Dat geldt zooals reeds gezegd sinds 1848. Na onze herwonnen onafhankelijkheid '•n 1813) verrezen de Vereenigde Nederlan den, met een Grondwet, waarin een Volks vertegenwoordiging werd gevormd, bestaande uit slechts één Kamer. Toen echter een jaar later België bij Nederland werd gevoegd (een machinatie der groote mogendheden met het °°g op oorlogsgevaar uit Frankrijk), de Sou- vereine Vorst de Koninklijke waardigheid aannam en door de uitbreiding van het ge bied een nieuwe Grondwet noodig was, kwam het twee-kamerstelsel tot stand. Maar de situatie van toen kan nog niet vergeleken worden met die van nu. De Tweede Kamer werd nog niet rechtstreeks gekozen: de kie- 2"'s kozen kiesmannen en die kiesmannen wezen de leden aan. En: van algemeen kies.- r'°ht was natuurlijk geen sprake.' De Eerste Kamer bestond uit leden, alleen 001 den Koning aangewezen, 't Valt niet te Verwonderen, dat in het al meer ontevreden e g'sche deel van het land met die Eerste Kamer gespot werd; men schimpte graag van „Ménagerie du Roi". De woelige periode van de veertiger jaren der vorige eeuw drong naar uitbreiding van volksrechten (een eeuw later zou de tendenz juist andersom zijn!). Ook ons landinmid dels van België gescheiden ontkwam daar aan niet. Men begeerde rechtstreeksche ver kiezingen voor de Tweede Kamer. En ook werd sterk aangedrongen op afschaffing van de Eerste, om nu slechts enkele van de voor naamste desiderata te noemen. Het resultaat is geweest, dat de recht streeksche verkiezingen voor de Tweede Ka mer grondwettelijk werden vastgelegd, af schaffing van den Senaat durfde men nog niet aan. Zij moest bljjven gelden als een bolwerk tegen een al te driesten hervor mingszin van het zustercollege. Maar de Koninklijke benoemingen werden niet gehandhaafd. De ontwerpers der Grond wetsherziening van '48 hebben gezocht naar een oplossing in deze. Het zou weinig zin hebben de Eerste Kamer ook rechtstreeks te doen verkiezen. Immers, dan werd zij slechts een doublure van de Tweede. En waarschijnlijk uit gebrek aan beter heeft men toen maar de Provinciale Staten aangewezen als het kiescollege voor de Eerste Kamer. Ook werden aan de verkiesbaarheid voor leden der Eerste Kamer andere eischen ge steld dan aan die der Tweede, maar dat doet hier minder ter zake. Hoofdzaak was, dat de Eerste Kamer door middel van de z.g. ge trapte verkiezingen gevormd werd. En dat is tot op den huidigen dag ge handhaafd gebleven. In tal van jaren heeft deze methode als bruikbaar gegolden. De Senaat behoort min der aan „politiek" te doen dan het college aan de overzijde van het Binnenhof. Het moet meer zijn een raad van bezadigde mannen, die zich niet door politieke hartstochten laten meesleepen en die daardoor het echte lands belang in zuiverder licht bezien kunnen. Aangezien de Provinciale Staten ook vrijwel buiten den feilen partijstrijd bleven, vaardig der. zij naar den Senaat mannen af, die meestal aan bovengenoemde voorwaarden voldeden. Het is gebleken, dat deze gestie zich door de iaren heen handhaafde. De verkiezingen van de Provinciale Staten in 1935 nu heb ben dien koers ietwat gewijzigd. Al mag na tuurlijk niet vergeten worden, dat m deze abnormale tijden alles in een wat ongewoon licht komt te staan. Wat vroeger niet ge schiedde gebeurt nu: de Regeering des Lands' wordt dag aan dag fel op de vingers geke ken en het komt voor, dat iemand, die van daag met het regime-Colijn dweept, morgen een onverzoenlijk tegenstander is. De crisis- politiek mag nu eenmaal niemand ontzien, ook de vrienden niet. Onder dergelijke om standigheden zou het mogelijk zijn. zelfs om de drie maanden verkiezingen te houden, zonder dat vooraf de uitslag berekend kan worden. Plotseling opduikende vraagstukken rukken eensklaps overtuigingen uiteen, doeri niet zelden nieuwe groepeeringen ontstaan. Maar thans wat de alweer achter ons lig-, gende Statenverkiezingen betreft: 'Niemand zal kunnen ontkennen, dat deze ongewoon „verpolitiekt" waren. Ze deden aan als een tusschentijdsche Tweede Kamerverkiezing!' Men zag er een „politieken barometer" in en aan de hand daarvan werd in woord en'pers- de algemeene landspolitiek ter sprake ge bracht. Van het bereikte resultaat heeft na-, tuurljjk allereerst het stemmenaantal van .de- N.S.B. gefrappeerd. Daarnaast het hechte standhouden van de R.K.S.P. en de S.D.A.F.. Gaat men eens na, of de Regeeringsgetrouwe'; partijen een bepaalde nederlaag hebben gé- leden, dan moet het antwoord ontkennend'! luiden. Wel boerden Anti-Revolutionnairen en Christelijk-Historischen wat achteruit (hoewel hier en daar stemmenwinst niet ach terwege bleef) en kregen de Liberalen een harden klap .waarin de Vrijz.-Democraten Ietwat deelden!), doch ten slotte hebben de vijf partijen van het „Regeeringsbloc" vol doenden aanhang béhouden om een stevige, meerderheid te blijven vormen! Nu doen zich bij deze verkiezingen enkele, situaties voor, welke geheel nieuw zijn. In' normale omstandigheden vraagt men zich af indien de Regeering aanhang' verliest '{-4 ten bate van welke ernstig naar de macht strevende groep of groepencombinatie de ver^ schuiving heeft plaats gehad. Het kiezers-' corps heeft echter geen duidelijke vinger-, wijzing gegeven. Krachtens haar ejgen .wil valt de N.S.B. buiten de groepen, welke in combinatie met anderen de Regeerings- verantwoordelijkheid begeeren. Zij wil hét alléén en dus wachten op een machtspositie,' groot genoeg om allen te negeeren. Zou H. M. de Koningin dus genoodzaakt zijn, met het oog op de resultaten der ver kiezingen een nieuwe Regeering te vormen dan zouden zich geen andere perspectieven openen dan de huidige. Een Tweede Kamer met een achttal N.S.B.-ers levert geen an-, dere mogelijkheden op! Wel zijn er stemmen opgegaan, die meen den, dat het verrijzen van een nieuwe ster aan den politieken hemel, eigenlijk Kamer ontbinding noodzakelijk zou maken, maar welk practisch resultaten men daarvan ver wacht is niet duidelijk. Wat echter niet weg neemt, dat de huidige Tweede Kamer geen jujst beeld meer weergeeft van d« politieke constellatie in ons land en dat wringt altijd eenigszins. Zonder „ongelukken" zal ons La gerhuis eerst in 1937 vernieuwd worden, over ruim twee jaar dus. Maar nogmaals: bij de zelfde stemmenverhoudingen als die der ge passeerde Statenverkiezingen zou een thans vernieuwde Kamer het Kabinet-Colijn blijven steunen. Om van een en ander een beeld te verkrijgen zal ik enkele cijfers geven. De vijf Regeeringspartijen van nu kregen bij de.Sta tenverkiezingen van '31 67 pet. van de uitge brachte stemmen: bij de Kamerverkiezingen van '33 61.9 pet en thans 57.5 pet. In de Tweede Kamer zouden de 63 leden van de ge noemde vijf partijen, zooals ze nu te vinden zijn teruggebracht worden op vermoedelijk 58 ot misschien 59, dat ligt aan de grootste ge middelden bij de restzetels. Het dragen 1 yan Regeeringsverantwoorde- lijkheid brengt momenteel zeker geen „poli tieken wind" in de zeilen! Daarvandaan die teiuggaan sedert '31. Want de felle crisisge volgen dateeren juist van '31, toen ook reeds een Rechts Kabinet aan het roer stond. Wei. is opmerkelijk, dat de achteruitgang sedert '33 minder sterk is dan die van '31 tot '33. Ook mag worden geconstateerd, dat de re cente verkiezingen zeker niet zonder ernstige 'verschijnselen zijn gebleven. Er openbaarde zich een sterke golf van ontevredenheid, zich mede uitend in den aanwas van kleinere op- positioneele partijen en een verschuiving naar links bij rood. Zij werd verwacht. De crisis nood knijpt en foltert. Zwaar is de verant woordelijkheid der regeerders, die verklaren niet in Staat te zijn, de verloren welvaart te rug te brengen. Ernstige studie van de hier bij geldende motieven is een ieder aanbevolen. Moge de gegeven waarschuwing aanspo ren tot de allergrootste activiteit ter bestrij ding van de verlammende crisisgevolgen! Ten slotte zij er op gewezen, dat van den zomer de helft van de Eerste Kamer zal worden vernieuwd en dat daardoor zoowel een N.S.B.-er als een Communist den Senaat zullen .betreden. De „diverse pluimage" wordt er dus weer wat kleuriger op en het zal de vraag zijn of de traditioneele „deftige gemoede lijkheid" wel in alle opzichten gehandhaafd zal kunnen blijven. President De Vos' taak wordt er niet gemakkelijker op, al is hij er zeker niet den man naar om de twee nieuwe „uiter sten"- wat al te heftig met elkaar in botsing te doen komen... Parlementariër. schen schuttersbond, die echter in politiek opzicht slechts als onder-aanvoerders waren te beschouwen. Zij heeft oud-majoor Alexander Eifler, die chef van den staf van het corps is geweest, veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf, oud kapitein Rudolf Loew, de penningmeester van het corps tot vijftien jaar. Achttien ver dere beklaagden kregen straffen van 10 jaar, afdalend tot een jaar. Een beklaagde is vrij gesproken. In totaal is 140 jaar gevangenis straf uitgedeeld. De beklaagden hebben het vonnis rustig aangehoord. Onder hun familieleden op de tribune merkte men echter heftige uitingen van smart op. STREIC'HER'S ANTI SEMITISME. Men mag niet bjj een jood stelen. Voor de rechtbank te Neurenberg aldus de Jewish Chronicle stond onlangs een man terecht wegens inbraak en het stélen van goederen in een Joodschen winkel. De dader ontkende geenszins, dat hij had inge broken en de goederen had gestolen, doch hij verzocht om kwijtschelding der straf op grond van het feit, dat de winkel Joodsch was en dat hij als anti-semiet het recht meende te hebben, de inbraak te plegen. De man was teleurgesteld toen de rechter hem vertelde, dat anti-semitisme geen reden was voor rechtvaordiging van verboden han delingen. Dit kleine incident vormt een wel sprekende illustratie van het resultaat van Streicher's propaganda op onrijpe geesten. HET VONNIS TEGEN 1)E AANVOERDERS VAN DEN KEPI'BLIKEIN'SCHEN SCHCTTEKSBOND. De Weensche rechtbank van gezworenen heeft Dinderdag' vonnis gewezen in het pro ces tegen de aanvoerder van den republikein- Mac Ivor Tyndal is een dokter in een voorstad van Londen, die een goede praktijk heeft en van wien tot dusver de buitenwereld alleen wist dat hij een even goed biljarter als hypnotiseur is. Een jaar of wat geleden kwam de dokter tot de ontdekking, dat hij door een schitterend voorwerp aan te staren, b.v. een diamant in een ring, na luttele mi nuten in een cataleptischen toestand geraakt, de doodstijfheid welke b.v. de fakirs door bijzondere kunstgrepen bij zichzelf verwek ken. Hij kende aan deze ontdekking echter slechts in zoover waarde toe, dat hij hoopte door haar interessante experimenten op zijn eigen lichaam te kunnen doen. Op een dag viel dr. Tyndal op straat voor het huis van een patiënt, dien hij juist wilde bezoeken, neer. Hij werd naar een politie-bureau ge bracht; de politiedokter onderzocht den be- wustelooze en constateerde den reeds inge- j treden dood. Het lijk werd twee uur later naar de morque gebracht en daar tusschen de andere dooden gelegd. De eenige ln Londen wonen de verwante van den dokter, een nicht, die men gewaarschuwd had, verscheen daar, en terwijl ze bij de baar stond, geschiedde er iets geheel onverwachts: De doode richtte zich op en scheen zeer verwonderd over de on- pleizierige plaats waar hij zich bevond. Men bracht hem haastig naar een ziekenhuis, waar bleek, dat Mac Ivor Tyndal niet het minste of geringste mankeerde en nog den zelfden avond ging hij naar huis. Met merk waardige vooral kwam ieder zeer myste rieus voor, alleen den betrokkene niet. Hij wist nu, dat hem niet alleen de macht was gegeven om door autohypnose in doodsstar- heid te geraken, maar, dat hem ook zonder zijn eigen toedoen een dergelijke den dood gelijke toestand te allen tijde kon overvallen. Maar hij nam de zaak niet al te zwaar op. Vier maanden verliepen. Tyndal bezocht in gezelschap van vrienden een tooneelvoorstel- ling en viel in zijn loge neer.-Twee dokters uit het publiek waren dadelijk present. Het onderzoek van het hart en den pols toonde duidelijk aan, dat hun arme collega, dr. Mac Ivor Tyndal, niet meer tot de levenden be hoorden. Hij werd naar zijn woning gebracht en daar afgelegd. Niettegenstaande het merk waardige avontuur in de morgue, twijfelde niemand er aan, ook Tyndal's nicht niet, dat de dokter nu werkelijk dood was. Ze bestelde een keurige metalen kist. Den volgenden dag werd Tyndal's stoffelijk hulsel in de kist ge legd, welks deksel voorloopig niet gesloten werd. Tyndal zal zóowat een anderhalf uur in zijn sarcofaag gelegen hebben, toen hij wakker wyerd. Er mankeerde hem niets. Den volgenden dag bracht hij weer gewoon zijn visites. Van dit oogenblik af was Tyndal voorzich tiger. Hij naaide in de voering van zijn jas een briefje op linnen, van den volgenden in houd: „Mocht iemand me op straat of er gens anders in een toestand van doodsverstij- ving vinden, zoo neme hij er kennis van, dat ik heelemaal niet doö'd ben. Ook de medici moeten in elk geval, zeven dagen wachten voor ze het intreden van den dood bij me constateeren. Voor het verstrijken van dien tijd moet men geen sectie verrichten, noch me begraven en ook niet verasschen. Eerst als ik na zeven dagen niet mocht ontwaken, kan men er zeker van zijn dat ik niet schijn dood ben!" Deze voorzorgsmaatregelen van den dokter, ten einde zich te beschermen te gen levend-begraven-worden is lang niet on- noodig gebleken. Want het laatste jaar is dr. Tyndal niet minder dan zeven maal in doods- verstjjving gevallen. Deze toestand duurde eenmaal zelfs vier-en-een-halven dag! De dokter heeft er evenmin als van een der andere gevallen eenig nadeel voor zijn ge zondheid van ondervonden. Het geval houdt de belangstelling in me dische kringen nog steeds gaande. De laat ste maanden is Tyndal door zeer bekende autoriteiten op medisch gebied verscheidene malen onderzocht, maar telkens volkomen normaal bevonden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 3