Raadsels
VAN KABOUTER
ZIJN VRIENDJE WIPS
V
FLIP EN
'Ti
T JUTTERTJE
ZATERDAG
i *j
0m ?4
PAG. 7
Verontwaardiging van
een hofprediker.
Nieuwe Raadsels.
kTV-".
f
hË
'V
Maar na hu eten nam Piet Ruut mee
naar zijn kamertje op zolder, duwde hem
neer op de enige stoel, die er was, en zei:
„Wéér ben jij vanmorgen gewee3t?"
„Geweest?"
„Stel je maar niet zo aan jongen! Er is
iets niet met Je in orde. De rector heeft
naar je gevraagd en je was er niet."
„Grote grutten, heeft de ree wat ge
merkt?"
„Ooooo. Zie je nu wel, dat er iets niet
L In orde is, wanneer de rector wat gemerkt
heeft?"
„Natuurlijk was ik er niet... de school
heeft toch vandaag een tocht gemaakt
j en..." begon Ruut met een zwakke poging
om te jokken. Hij kreeg een kleur als vuur.
„Een tocht'. Maar meneer, weet je dan
helemaal niet, dat de tocht uitgesteld is
wegens het slechte weer?"
Eerlijk duurt het langst, dat bleek ook
hier weer waar te zijn. Dus vertelde Ruut
de hele toedracht van de zaak.
„Zo. Da's leuk, moet ik zeggen. In ieder
r Isval moet je morgen om tien uur bij den
I i'éctor komen."
F De volgende morgen in de pauze stonden
de beide zondaars voor den rector en het
verhoor begon. „Waar waren Jullie gisteren
morgen?"
>.Op het vliegveld!"
AVat deed Je daar?"
h ^'e w"den de oefeningen zien.. Want
tot Interesseert ons zo, want we willen vlie
ger worden en mijn oom is ook vlieger,,
oewel hij zijn eindexamen niet gedaan
eeft. Wanneer we school hadden gehad
nou dan waren we natuurlijk naar school
gegaan, maar met die toch. zouden we toch
mets gemist hebben en..."
®*n hoe dachten Jullie Je te veront-
Uldigen? Met leugens en draaien?"
„Ja, we wilden zeggen, dat we te laat
p de Rozenweg gekomen waren..." zei
«uut en zag pioen-rood.
„En wie heeft de hele geschiedenis ver
zonnen?"
mijnheer," zei Ruut vlug.
u, het valt me nog mee dat Je niet
pehaC|1Uld °P Peter gooit. Ja, Je hebt pech
kon 'i.en natuurl(jk moet ik het net mer-
aar Peter, waarom heb Je er Ruut
nl*vanaf gehouden?"
Ruut )dat heeft willen doen," haastte
Ril h Ze?gen' "Dat Is ook myn schuld,
ni-f me gewaarschuwd, maar ik heb
naar hem geluisterd..!"
U' s'raf moet er zijn," zei de rector,
terwijl hij naar de deur liep. „Morgen gaan
de anderen naar de oefeningen kijken en
komen jullie hier op school je strafwerk
maken. Precies om drie uur." En daarmee
sloot hij de deur acuter zich toe.
„Nee, dat is toch al te gek!" riep Ruut
bijna huilend, maar er bleef hun niets an
ders over dan te doen, wat de rector gezegd
had.
's Middags om drie uur zaten de beide
zondaren dus in hun klas, terwijl zij luis
terden naar het lawaai, waarmee de ande
ren zich klaar maakten voor de opmars
naar het vliegveld. Ruut keek naar Peter.
„Neem me niet kwalijk, dat ik je..." be
gon hv).
„Ach jO, wanneer ik het werkelijk niet
gewild had, dan had ik je toch eenvoudig
alleen laten gaan! Ik heb toch net zo goed
schuld."
Toen ging ae deur open en de rector
kwam binnen.
„Nu jongens, het zal jullie wel moeilijk
vallen om nu op school te zitten," zei hij,
en kjj keek vriendelijk naar Ruut, die zijn
betraande oogen neer sloeg.
„Voor dit keer, zal ik genade voor recht
laten gelden, hoewel jij, Ruut, het helemaal
niet verdiend hebt. Maar ik heb me erover
verheugd met welk een ijver, je voor je
toekomstig beroep opkomt, al Is het dit
maal ook op de verkeerde manier. Ga jullie
er nu maar gauw van door. Maar zorg er
voor, dat het niet nog eens gebeurt!"
STENEN SPLIJTEN MET EEN TOUW!
Hoe laat je een naald drijven?
Nu ga ik jullie eens leren om een steen
met behulp van een touwtjte in 2 stukken
te delen. Je moet daartoe de steen gloeiend
maken en het touwtje even in het water
leggen. Heb je dat gedaan, dan zorg je, dat
er geen as zit aan de steen en legt er dan
het touw omheen. Nu moet je het touw vlug
opheffen en dan weer loslaten en op de
plaats waar het touw de 'steen aanraakt,
gaat deze In tweeen.
Nu nog iets anders. We gaan een naald
aan de oppervlakte van het water ln een
glas of kopje laten drijven.
Daartoe moet je de naald eerst stevig
afdrogen. Dan leg je de naald voorzichtig
op het water, en wel zo, dat niet eerst het
puntje, of de staart het water raakt, nee,
de hele naald moet ln de lengte het water
raken. Wanneer dat lukt, dan zie je de
raald zwemmen.
Je kunt hagelkorrels of andere stukjes
metaal met behulp van bladgoud op water
laten drijven, door het bladgoud uitgespreid
op het water te leggen en dan de korrels
of de metalen stukjes erop te leggen. On
der het gewicht van die stukjes zakt het
bladgoud naar beneden en de stukjes
zwemmen net zo lang tot er water over
heen komt.
UIT BISMARCK'S LEVEN.
In 1890 reisde von Bismarck vanuit Bad
Kissingen naar Mtinchen. Hij onderbrak
deze reis om een bezoek te brengen aan
Rothenburg, waar juist de jaarlijksche his
torische spelen zouden plaats vinden. Von
Bismarck werd uitgenoodigd tot een be
zoek aan het theater, waar het historisch
spel zou worden opgevoerd en nam de uit-
noodiging aan. „Der Meistertrunk von Ro
thenburg", zoo heette het historisch spel,
dat ook thans nog wel wordt opgevoerd.
In dit stuk worden theaterbezoekers ver
plaatst naar het Jaar 1631. Het stuk
speelt ten tijde van den dertigjarigen oor
log, toen Veldheer Johann Tzerklas Graaf
von Tilly de muren van Rothenburg om
singelde en de stad, na een dapperen
weerstand der Rothenburgers tenslotte
wist ln te nemen. Zooals de geschiedenis
zegt, trok Graaf von Tilly met zijn solda
ten al plunderend en brandstichtend de
stad binnen en beklom de trappen van het
raadhuis, waar de gansche gemeenteraad
in de raadskamer bijeen was gekomen.
Alle raadsleden werden gevangen genomen
en op den voor Graaf von Tilly zoo gun-
stigen afloop van den strijd moest natuur
lijk worden gedronken. Toen kreeg, zooals
de geschiedschrijvers het vertelden, de
Graaf een inval. Hij sprak tot den burge
meester van Rothenburg: „Indien gij dezen
beker wijn in één teug kunt opdrinken, zon
der er ook maar één druppel in te laten,
dan zult gij aan de doodstraf ontkomen!"
De soldaten lachten en keken naar den
reusachtigen bocaal, waarin de zware wijn
was gegoten. De burgervader nam den be
ker en dronk den inhoud in één teug leeg.
Dies herkreeg hij zijn vrijheid.
Von Bismarck, die de voorstelling van
„Der Meistertrunk von Rothenburg" met
zeer veel aandacht had gevolgd, noodigde
de studenten, die aan deze opvoering had
den medegewerkt, tot een diner in zijn hotel
uit. Het ging er vrooltjk aan toe, en zoo
wel de gastheer als de gasten amuseerden
zich. Totdat een der studenten riep, dat
het schier onmogelijk was een beker met
een inhoud van een halven liter wijn in één
teug op te drinken, zooals George Nush,
de burgemeester van Rothenburg dat had
gedaan. Von Bismarck hield het echter
niet voor een onmogelijkheid en stelde
voor, het zelf eens te probeeren. Toen nam
hij een der zilveren bocalen, welke op den
feestdisch stonden, schonk hem vol en
ledigde hem in één teug, nadat hij zijn
gasten eerst, gelijk George Nusch dit eer
tijds had gedaan, had toegeroepen: „Wan
neer het om het leven mijner broeders
gaat en om de eer van mijn vaderland, zal
ook ik eenmaal trachten het onmogelijke
mogelijk te maken"
De Deensche hof predikant John Lasso -
nius, die ln 1692 te Kopenhagen overlee...
had sedert langen tijd tot zijn groot.-
verontwaardiging bemerkt, dat het groo.-
Ste deel zijner gemeente gedurende zijn
preek insliep.
Op zekeren Zondag, toen dit weer het
geval was, hield hij midden in zijn preek
op, haalde een bal uit zijn zak en begon
daarmee op den kansel te spelen. Zoo
Iets buitengewoons wekte natuurlijk de
aandacht der nog niet-slapenden op, die de
slapenden aanstieten en in korten tijd wa
ren allen wakker en keken met groote
verbazing naar den kansel. Dit was het
juist, wat Lassenius wenschte. Hij hield da
delijk met zijn balspelletje op en begon
een echte strafpreek, waarin hij o.m. zei-
de: „Wanneer ik Ulieden heilige en ge
wichtige waarheden ,-erkondig, dan
schaamt gij U niet, U aan den slaap over
te geven; maar wanneer ik mij als een
dwaas aanstel, dan zijt geheel en al oor!"
Lassenius' toehooorders hebben nimmer
meer een oog durven sluiten......
Oplossing Raadsels vorige week.
L
L
V E 1
taNte
p i s T o o 1
karnEmelk
n.
F
e E n
s t E e n
klaSsen
feesT werk
u u r W e e k
b e E s t
b E 1
K
Goede oplossingen ontvangen van:
Joop v. B„ Fransje van E„ Nettie H„ Piet
je K., Nellie K„ Betsie N„ G. d. V., Johan
en Cornelis L., Jannie de V., Harm L., Tia
van B., Riena Sch., Lena H., Ria W„ Sien-
tje N., Jac. P. N„ Nellie N., Rieka S„ Tony
S., Agatha K„ Nellie K„ S. Lena v. Z. Zus
W„ Johanna K„ Nellie E., Cisca du P.,
Clairy P„ Harry du P„ Martha du P., Nelly
B„ Lena M„ Tineke W.
i.
Mijn eerste deel is een vogel, mijn tweede
deel een voorwerp, waarmede men schrijft,
mijn derde deel betekent een snelle gang
en mijn geheel is de verblijfplaats van mijn
eerste deel.
Wat is het?
II.
Het geheel bestaat uit 13 letters en is
iets, waarover vooral de jongens de laat
ste dagen veel zullen hebben gesproken.
11, 6, 4, 1 betekent kwaad.
8, 2, 3 is een uitroep.
7, 9, 13 is een ander woord voor huid.
6. 12, 10 is een smal stuk hout.
17
heel veel moeite, want Flip had
Hkh k'eine vingertjes, gelukte het hem de
0rn los te maken. Het beest was uit-
van blijdschap.
18. Wip, want deze eekhoorn was het,
bedankte zijn redder. Zonder hem, zou hij
nooit alleen uit de strik hebben kunnen ko
men. En dan zou een jammerlijk einde mis
schien zijn deel geworden zijn.
19. Hij vertelde aan Flip hoe hij in de
strik ver ird was geraakt, en dat hij ge
dacht had, dat hij nooit meer lps zou ko
men. Nogmaals bedankte hij Flip voor zijn
redding.
20. Inmiddels begon het reeds donker te
worden en Flip zuchtte eens. Hij moest nog
zover lopen. Zijn nieuwe vriendje stelde
hem echter voor om op zijn rug te gaan
zitten. Hij kon grote sprongen nemen en
dan zouden ze spoedig tnuis zijn.
