Buitenlandsch Overzicht.
GHINA-MATTEN
IG-els Twistedmatten
KI Jb. HARIER ZOON
oetbal
ie
fde
S. COLTOF,
Kanaalweg
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Vlaggen
Wimpels
Stokken
De Duitsch-Engelsche vloot-
besprekingen.
IWij hebben een enorme
collectie in
in afgepast zoowel als stukgoed
zonder naad f 5.75 en f6.75
Engeland is inzake de
luchtvaart tevreden over
Duitschland.
ZTSZÏ- - Koegras,
oost- 2 —-- *-
landen t 3.20. Losse noa 4 ct f! PM mai' Cn °Verig9
Zondagsblad resp. ro.50 f 070 f 070 ML 11 *eekabonnementen ct"
f 70 ru™. IL—Modeblad resp. f 1.20. f 1.50, fl.50.
Verschgnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 cL per regel (galjard). Ingez. meiled. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(j vooruitbetaling
10 ct. per regei, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 cL per regel,
minimum 60 cL (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Frankrijk* financieele zorgen. Abessinië bereidt zich ten
oorlog. Nieuwe politieke stroomingen in het oude Europa
Goenngs politieke huwelijksreis en Frankrijks wantrouwen.
De Fransche
franc
in gevaar.
Frankrijk heeft op het
oogenblik groote binnen-
landsche zorgen: zijn
franc is in gevaar en
moet met drastische
middelen worden verde
digd. ondanks den steun, dien Londen reeds
op zijn beurs heeft verleend.
Alle maatregelen van vroegere regeeringen
tot herstel van het evenwicht in de begrooting
zijn slechts als druppels op een gloeiende
plaat geweest De steeds dalende inkomsten
ën de nieuwe eischen van den internationalen
toestand hebben het resultaat ervan onmid
dellijk doen verdampen, waardoor nu een niet
minder groot deficit moet worden verholpon
-dan in de ergste, afgeloopen jaren. Alles komt
nu tegelijk. Een tekort dat de driekwart mil-
liard Nederlandsche guldens bedenkelijk na
dert. Een volkomen falen van het staats-
crediet, zoodat het land zijn vervallende
schatkistbons niet meer verlengd of vernieuwd
kan krijgen. Verder een vlucht in paniek van
het groote kapitaal, en een, tegenwoordig on
vermijdelijke, wilde aanval van de speculatie
op de goudvoorraden van de Bank van
Frankrijk.
De regeering vraagt nu een volmacht voor
het vrij bepalen van maatregelen, welke zij
tot redding van den toestand en van het geld
noodig zal achten. Indien ergens onder de ge
geven omstandigheden aan een dergelijke vol
macht behoefte bestaat, dan is het in Frank
rijk, waar het parlement zoo bijzonder onhan
delbaar pleegt te zijn, als de belangen van
machUge groepen van kiezers moeten wor
den aangetast. De regeering is nu bereid, de
verantwoordelijkheid van de afgevaardigden
af te nemen, door zelf uit te maken, waar
moet worden besnoeid of belast. Of dezen dat
zullen aandurven?
Na een spannende zitting der Kamer heeft
het kabinet-Flandin bij de stemming over het
verleenen der gevraagde financieele volmach
ten Vrijdag met 353 tegen 202 stemmen de
nederlaag geleden.
Onmiddellijk na het bekend worden van
dit resultaat werd officieel medegedeeld, dat
het kabinet zijn ontslag nam.
Vlucht van het
Fransche goud.
De franc moet
verdedigd
worden.
Reeds Dinsdag had
een goudvlucht op
groote schaal plaats
naar Engeland.
In den loop van den
dag zijn 5 ton goud in
baren, ter waarde van
1.250.000 pond sterling
per vliegtuig van Le Bourget naar Croydon
vervoerd.
Zelfs particuliere passagiers hadden gou
den munten en gouden sieraden tusschen hun
bagage medegenomen.
De mailboot van Boulogne bracht een goud
lading aan ter waarde van millloen pond
sterling.
Aan boord hadden zich honderden Fran-
schen begeven, die in Engeland hun francs
in ponden sterling gingen omwisselen.
Verscheidene der schepen, die de volgende
dagen naar de Ver. Staten vertrekken, zullen
eveneens groote hoeveelheden Fransch goud
aan boord hebben.
De eerste dezer goudzendingen zal ver
scheept worden met het nieuwe reuzenschip
„Normandie" dat zijn eerste reis naar New
York heeft aangevangen.
De totale goudverschepingen per „Norman
die" naar de Ver. Staten worden op fr. 300
mill. geraamd.
Hoe de stemming der Franschen zelf is,
vinden wij uitgedrukt in een artikel van het
blad „Paris-Midi", waarin wordt gezegd:
„Er heerscht op politiek gebied eenige
verwarring, maar er is één punt waarover
allen het eens zijn: de franc moet onmiddellijk
verdedigd worden tegen een onduldbare spe
culatie. Wij kunnen reeds thans zeggen dat,
welke ook de afloop zal zgn van de poli-
tieken veldslag, voor een bescherming
van de Fransche munt zal gezorgd worden.
Geen enkele nieuwe regeering zal toelaten
dat de aanval zich verder ontwikkelt; zelfs
voorstanders van devaluatie, die trouwens
in de Kamer de minderheid vormen, zouden
in zulk een oogenblik van speculatie en
tijdens een kunstmatige atmosfeer van val-
sche geruchten, hunne theorieën niet durven
toepassen. Donderdagavond behoort de poli
tieke crisis tot het verleden, welke ook de
uitslag van de Kamerstemming zal zijn. De
franc zal echter niet worden meegesleept."
De vraag zal echter zijn of dit desondanks
mogelijk zal zijn.
Italië's aggressief
optreden heeft
Abessinië tot een
eenheid gemaakt.
Wij hebben in ons
vorig overzicht ons
bezig gehouden met het
Abessynisch-Italiaansche
conflict. Het is wel in
teressant in verband
hiermede eens kennis te
nemen van de meening van een Abessijnsch
intellectueel, die hij in een interview met een
journalist ten beste gaf. Deze Afrikaner
heeft een Westersche opvoeding gehad en is
in zijn land een schilder van beteekenis. Hij
zeide o.a., sprekende over de Italianen:
Wij weten dat zij ons land wel zouden wil
len hebben om er een kolonie van te maken
en hun menschen heen te brengen en onze
bodemschatten in bezit te nemen. Maar wij
geven het hun niet. De tgd is zeer moeilijk
voor ons. In Europa en Amerika vinden de
technici en geleerden vreeselijke dingen uit
voor den oorlog. Wij bezitten niets van die
wonderlijke oorlogsdingen. We hebben geen
vliegtuigen, geen tanks, geen gasbommen.
Veel erger is het echter, dat de wereld ons
niet kent.
In dit land regeert nog de oeroude,
patriarchale centrale macht: de keizer. Zijn
wil is onze wil. Wil hij den oorlog, of wordt
hij tot den oorlog gedwongen, dan blijven in
dit huis slechts de vrouwen achter. Ik en mijn
bedienden, alle Abessynische mannen trekken
ten oorlog en zullen stellig onzen man staan.
Ik was vijf jaar lang op de kunstacademie te
Parijs, mijn bediende, die hier den tetsj in
schonk, kan niet lezen of schrijven. Maar wij
zullen schouder aan schouder strijden en
sterven. Want begrijpt u goed; wij allen zullen
sterven. Treft ons een vijandelijke kogel, dan
is er voor ons geen hulp. Wij hebben geen
artsen, die onze wonden verbinden, geen ver
plegers, die de gekwetsten na den slag naar
het lazaret brengen. Wij bloeden dood, wan
neer wij worden getroffen, en wij allen weten
dat. Maar er is er geen onder ons, die zal
thuis blijven.
Wij hebben ook onze eigen zorgen. Abes-
synië doorleeft thans zijn Sturm-und-Drang-
periode, die Europa reeds lang achter zich
heeft. Er heeft hier een onzichtbare binnen-
landsche revolutie plaats. Wij jongelieden
staan tegenover de oude generatie. De keizer
is op onze hand, maar moet vaak voor de
conservatieve krachten, die in dit land nog
zeer sterk zijn, zwichten. Er waren bij ons
tot voor korten tijd veel tegenstellingen,
intriges en achterbaksche politiek. Dit alles
is thans verdwenen. Italië heeft bereikt, dat
Abessynië een eenheid werd als nooit te
voren. Deze eenheid geeft ons ons zelfbewust
zijn. Wij zijn niet bang voor Italië. Het kan
komen met vliegeslcaders, tanks en zwaar
geschut, dit land zal het nimmer kunnen
veroveren.
De tijden veranderen, politieke stroo
mingen met hen. Wat in Amerika gebeurd
is, waarbij het Hooggerechtshof op één dag
zoowel Roosevelts' moratoriumwet voor den
landbouw als zijn codes voor de industrie on
grondwettig verklaarde, is in dat opzicht wel
teekenend. Het wijst er op, dat men daar
weer wat zelfvertrouwen krijgt in den toe
stand.
Ook het oude Europa zoekt naar niéuwe
mogelijkheden, nieuwe verhoudingen of al
thans naar consolidatie van de bestaande.
Het is het Handelsblad, dat hierop wijst. Dit
blad schrijft:
Tegen de eenzijdige overwinnaarspolitiek
van Versailles, Trianon, St. Germain, Neuilly,
is een min of meer georganiseerde oppositie
ontstaan. De Duitsche krachtsdemonstratie
van de laatste jaren heeft deze beweging
versneld en versterkt. En nu Duitschland zijn
gelijkgerechtigdheid als het ware heeft ge
nomen, en wat zijn weermacht betreft onge
straft blijkt te kunnen behouden, nu ver
hoogt het zijn magnetische aantrekkings
kracht voor de overige landen in Europa, die
in 1919 in een inferioriteits-positie werden
geplaatst.
De jongste rede van den Hongaarschen
premier Gömbös, waarin hij nu ook voor
Hongarije herbewapening en rechtsgelijkheid
verlangt, en de oude quaestie der verdrags
herziening weer aan de orde stelt, geeft hier
van opnieuw blijk. En Görings missie naar
den Balkan, toont aan, dat men zich in Ber
lijn, vóór de Centraal Europeesche conferentie
te Rome, welke Mussolini nu eenigen tijd wil
uitstellen, van de nieuwe mogelijkheden ter
dege rekenschap geeft. Polen had onder den
druk der omstandigheden al eerder met de
mentaliteit van 1919 gebroken en verkoos
niet langer de opvattingen van Parijs blinde
lings te blijven volgen. Italië heeft zich van
den aanvang af op het standpunt gesteld, dat
de toestand door de vredesverdragen gescha
pen, aanpassing aan nieuwe verhoudingen be
hoeft, al trekt men in Rome dan ook de lijn
bij de onaantastbaarheid van een onafhanke
lijk Oostenrijk. In Engeland heeft de bemid-
delingspolitiek den laatsten tgd steeds vaster
vormen aangenomen. En in Stresa heeft men,
beducht voor navolging in Centraal en Zuid-
Oost-Europa van het Duitsche voorbeeld van
16 Maart, tot een nieuw onderzoek van den
militairen status der andere overwonnen
landen Van 1919 „geadviseerd". De practijk
heeft aangetoond, dat een Europeesche sa
menleving van overwinnaars en overwonnenen
geen vruchtbaar arbeidsveld kan bieden voor
een goede organisatie der collectieve veilig
heid. Wie nieuwe vormen wil vinden, dient
een ander uitgangspunt te kiezen, dan dat
van zestien jaar geleden.
De vraag is natuurlijk maar: welk?
„Wachter wat
is er van den
nacht?'
Goering op den
Balkan.
Wij citeerden hierbo
ven Goerings huwelijks
reis, door het „Handels
blad" aangehaald. Dat
dit reisje een politiek
tintje of misschien wel
tint heeft, staat wel
vast en dat men nogal
wat wantrouwen ertegen koestert, is niet
heelemaal (of liever: heelemaal niet, hetgeen
nog wat anders is) onbegrijpelijk, noch onver
schoonbaar. Twee staatssecretarissen en an
dere politieke persoonlijkheden vergezellen de
jonggetrouwen. En men zal dan ook wel niet
ver mistasten door aan te nemen, dat Hitiers
vertrouweling en voornaamste medewerker
bezig is het terrein voor te bereiden om het
isolement van Duitschland te doen verminde
ren' door het versterken der politieke banden
in de richting van Zuid- en Oost-Europa
Ook hierop worden
Remavibons
verstrekt.
de oude richting van de pangermaansche
expansie, waarbij het keizerlijke Duitschland
in botsing kwam met de Slavische politiek
van het Tsaristische Rusland. Het is dan ook
alleszins te begrijpen, dat de politieke huwe
lijksreis van Goering in het bijzonder te Mos
kou en te Parijs de aandacht trekt, terwijl
ook te Rome diens .bewegingen met gespan-
nen belangstelling gevolgd worden.
Zal Zuid- en Oost-Europa luisteren naar het
gefluit van den vogelaar?
Het verdient in verband hiermede de aan
dacht, dat onmiddellijk na het bezoek van
Goering aan den Hongaarschen premier Göm
bös, met wien hij langdurige conferenties had,
deze in het parlement zijn verklaring heeft
afgelegd inzake Hongarije's eisch van mili
taire gelijkgerechtigdheid; een eisch, die niet
nieuw is, doch die tot dusver niet met zooveel
klem officieel naar voren werd gebracht. In
,het aannemen van deze straffere houding
door Hongarije zal men wel den invloed van
Berlijn, tot uiting gebracht door Goering,
moeten zien.
Van niet minder belang is de ontvangst,
welke dezen in Sofia is ten deel gevallen.
Het heet, dat Goering door tegemoetkoming
aan de economische behoeften van Bulgarije
(gelijk Duitschland dit ook tracht te doen
met Joegoslavië) den Duitschen invloed in
het land van Koning Boris beproeft te ver
sterken. In hoeverre dit voornemen werkelijk
bestaat en of Goering daarin eventueel zal
slagen, is moeilijk te zeggen.
Doch het is zeer opvallend, dat de Duitsche
minister, die bekleed is met het gezag van
den vertrouwensman van Hitier en als zoo
danig namens de Duitsche regeering kan
spreken, met bijzonder eerbetoon te Sofia is
ontvangen. Koning Boris heeft hem de hoog
ste Bulgaarsche orde verleend en heeft lang
durig met hem geconfereerd.
Een en ander heeft te Parijs diepen indruk
gemaakt en heeft een blad als de „Temps"
aanleiding gegeven om alarm te slaan en te
waarschuwen tegen het streven van Duitsch
land om de bestaande politieke constellatie
op den Balkan los te wrikken. Als tegenmaat
regel beveelt het blad, dat blijkbaar zeer on
gerust is, aan om vooral niet te lang te wach
ten met de definitieve regeling van het
Donau-probleem, waartoe Italië het initia
tief heeft genomen en welke haar beslag
moet krijgen in de conferentie van Rome,
i als waarborg voor den vrede in het Donau-
bekken.
Uit de geheele Fransche pers blijkt ove
rigens, dat de tocht van Goering door den
Balkan met groot wantrouwen wordt gade
geslagen.
Terecht Wachter, wat is er van den
nacht? In welke richting zal zich de poli
tieke toestand ontwikkelen?
Beginnen heden.
De eerste bijeenkomst tusschen de Duitsche
en Engelsche vertegenwoordigers inzake de
vlootbesprekingen zal te Londen plaats vinden
op Dinsdag 4 Juni. Het doel van deze infor
matieve besprekingen, gelijk van de vroegere
besprekingen met de vertegenwoordigers van
andere mogendheden, is inlichtingen uit te
wisselen en meeningen als voorbereiding voor
alle meer formeele onderhandelingen, die later
kunnen plaats vinden, met het oog op de af
sluiting van een internationale overeenkomst
ter beperking van de vlootbewapening.
DE GENEUCHTEN VAN HET LEVEN IN
DUITSCHLAND.
Nieuwe deviezen processen.
Ziellier waarde lezer, eenige recente voor
beelden, die doen zien hoe uiterst genoeglijk
thans het leven des gemiddelden Duitschers
heenvloeit.
Nadat eerst onlangs twee nonnen wegens
onrechtmatig uitvoeren van geld naar het bui
tenland tot vijf jaar gevangenis werden ver
oordeeld, had zich thans voor de Berlijnsche
rechtbank de pater Franciskaner Otto Goertler
uit Waldbreitbach, district Neuwied aan den
Rijn wegens een dergelijk misdrijf t* verant
woorden.
Wat had deze pater nu gedaan? Zijn orde
had destijds in Nederland een leening van 1,6
millioen Mark gesloten.
Deze leening werd gegarandeerd door in
Nederland circuleerende obligaties. Toen in
1931 de koers dezer obligaties tot 50 en zelfs
tot 40 pet. van de waarde 'daalde, werd zij in
Nederland door de in de vroegere processen
genoemde dr. Hofius van de Universumbank
opgekocht. Beklaagde betaalde ze met chèques,
welke dr. Hofius ter hand werden gesteld.
Hiervoor kocht hij o.avoor 150.000 gulden
eigen obligaties en voorts 572.000 mark effec
ten. Deze effecten werden naar Duitschland
gebracht en verkocht om aan binnenlandsche
verplichtingen van de orde te voldoen.
Het is natuurlijk geknoei. Maar hoor nu het
vonnis:
Beklaagde werd tot tien jaar gevangenis-
en een boete van 350.000 mark veroordeeld.
Deze boete zal, indien zij niet wordt betaald,
door verdere 27 maanden gevangenissstraf
worden vervangen. Voorts werd door de
rechtbank het in beslag nemen van 44.000
mark nominaal aandeelen en van een bedrag
van 500.000 mark bevolen.
De persvrijheid.
We hebben nog meer. Het betreft een jour
nalist, die... eenvoudig zijn plicht deed.
In twee artikelen was de Kölnische Zeitung
namelijk er van uitgegaan, dat contröle van
de kranten, waarop men geabonneerd is, door
de Rijksperskamer was verboden. Om zeker te
gaan, vroeg de redactie vóór de publicatie bij
de Rijksperskamer aan, of deze meening juist
was en kreeg daar een bevestigend antwoord
op. De meening was echter onjuist. De man in
Berlijn had zich vergist. Sedert 15 Februari ia
deze contröle weer geoorloofd, maar de Ber
lijnsche informator wist dit zelf niet. Is daar
de Kölnische verantwoordelijk voor? Ja, zei
de rechter, die dr. Schafer, den hoofdredacteur,
veroordeelde tot 500 Mark boete en de kosten
van het proces.
Voor het gebeurde zelf kon men hem niet
straffen,* omdat hg heel correct had gehan-
deld. Dit was echter voor den rechter geen
bezwaar, die zich op het standpunt stel
de, dat hg door de bewering, volgens welke het
niet verplicht was om op de vragen te ant
woorden voor zoover deze betrekking hebben
op het abonnement van couranten, wel in con
flict is gekomen met art. 14 al. 2 van de redac-
teurenwet.
Daardoor zgn leden van de partij tot onge
hoorzaamheid tegen de bepalingen van de
gouwleiding opgestookt en moet een straf
worden opgelegd.
De Duitsche regeering heeft, naar de
Tel. verneemt, door haar ambassadeur te
Londen aan den Britschen minister van
Buitenlandsche Zaken het ontwerp laten
overhandigen van een luchtpact, dat alle
punten bevat, welker opneming door
Duitschland wenschelgk wordt geacht.
De details van het ontwerp zijn nog niet
gepubliceerd.
In diplomatieke kringen te Londen be
schouwt men de overhandiging van het plain
als een onmiskenbaar gebaar van goeden wil
en als een bewijs, dat Duitschland bereid is,
in een geest van samenwerking tot de pacifi
catie van Europa bij te dragen.
Ook van de Fransche regeering heeft sic
John Simon het ontwerp van een luchtpact
ontvangen.
Voorts meent men te weten, dat Italië en
België eveneens bezig zijn met het opstellen
van soortgelijke ontwerpen en men overweegt
thans de mogelijkheid, een confertenie der
vijf betrokken landen bijeen te roepen, al
zullen nog voorbereidende besprekingen nood
zakelijk zijn.
Vermoedelijke inhoud.
Hoewel omtrent den inhoud van het Duit
sche concept niets wordt losgelaten, mag toch
worden aangenomen, dat het in groote trek
ken gebaseerd is op het principe van pariteit
in de lucht tusschen onderteekenaars van het
luchtpact en op de verplichting van weder*
zijdschen bijstand in de lucht tegen een
eventueelen aanvaller. Ook wordt beweerd,
dat Duitschland een supplementaire conventie
heeft voorgesteld, ten einde de burgerbevol
king te vrijwaren tegen luchtaanvallen. Voorts
zou Duitschland niet ongeneigd zijn, maat
regelen te overwegen voor een internationale
contröle op de productie van vliegtuigen en
een internationale contröle overwegen voor de
burgerlijke luchtvaart.
Feuilleton
u
en
HOOFDSTUK I.
Een toegestaan verzoek.
De gele twee-zitter reed bedaard voorbij den
höielingang, en met een glimlachje van blij
vooruitzicht op zijn gebruind, goedmoedig ge
zicht, wuifde de Hon. John („Jack") Carstairs
naar een gestalte achter een venster, voor
dat hg den auto langzaam achter de garage
van De Drie Geveltoppen instuurde. De grijns
lach van Jacob Wilkins, de hötelknecht, weid
een evenbeeld van den zijnen, zoodra Wilkins
zag wie daar was.
„En hoe voelt ge u vandaag. Sir?" vroeg
de man van de garage met belangstelling, toen
Carstairs uit de auto gesprongen was.
„Als een vischje in het water, dank je! En
puik in conditie ook, kan ik je tot mijn blijd
schap zeggen! En ik ben den laatsten tijd zoo
dik en vet geworden, dat ik mg bijna schaam
mg te verkleedcn. En als fanatisme een loodje
in de schaal werpt, behoorde ik vandaag een
zak vol doelpunten te maken."
„Ik hoop dat u dat doen zult, sir, warem
pel, dat hoop ik. Een gewonnen spel, den eer
sten dag van het seizoen, zou de club ver
bazend veel goed doen. Heeft u ooit van een
f oeS gehoord, die met zooveel stroppen te
doen heeft gehad als Kensington? Het eene
seizoen na het andere is er telkens iets in
het honderd geloopen. Het scheen er doodge
woon bij te hooren, dat na het besteden van
meer dan 3000 geldje, dat bar slecht ge
mist kon worden aan dien Shee, deze in
de lappenmand moest geraken, voordat hg in
een spannenden wedstrijd een bal voor hen
getrapt heeft. „Onze Bob" met deze vriend
schappelijke aanduiding bedoelde de man zijn
baas en werkg ver stond vrijwel op zijn
achterste beenen, totdat hij hoorde dat u in de
plaats van Shee als middenvoor zou uitkomen.
Er zullen vanmiddag een massa oogen scherp
op u gevestigd zijn, sir, maar ik hoop dat alles
goed zal afloopen."
„Dat hoop ik mei jou, Jacob. In ieder geval,
ik zal mgn best doen. Daar kun je van op
aan!"
„Het is een prachtkans o, zoo'n pracht
kans, voor een jongen amateur zooals u, sir;
gooi haar niet weg."
Jack Carstairs, die door veelvuldige „ge
bruikmaking" meer of minder vertrouwd
was met het autocratisch optreden van Jacob,
zoodra beroepsvoetbal Wilkins stokpaardje
van den dag óp het tapijt kwam, glimlachte
rustig bij zichzelvcn, en Tijn auto aan de zor
gen van den man overlatende, ging hij het hö-
tel binnen.
„U is dus waarlijk gekomen!"
Deze woorden, op een toon vol verwachting
geuit, werden gesproken door een meisje, dat
bg het binnenkomen van Carstairs ui' een pri-
vé-vertrek aan d' rechterzijde te voorschijn ge
komen was. Maisie Willen was juis. tot een
stralende jonge vrouw ontloken. Er lag een
goudglans over haar blonde haren; haar wan
gen hadden hun warmen gloed aan de roos
ontleend. Slank als zg was, waren haar vor
men zoo volmaakt, dat de schooheid van haar
lichaam de bekoorlgkheid van haar gezichtje
evenaarde. In vroegere en galantere dagen,
zou Maisie Willen de gevierde beauty van ie-
deren „saletjonker" in Londeii geweest zijn;
in den tegenwoordigen tijd vormde zg de voor
naamste trekpleister van die vermaarde, eeu
wenoude uitspanningsplaats, De Drie Gevel
toppen, die het uitzicht over het zelfs nog-
vermaarder speelterrein van de welbekende
Hoofdstedelgke Eerste Divisie Voetbalclub,
de Kensington F. C., en een geliefkoosde ver
zamelplaats voor sportlui was.
Jack Carstairs kreeg een kleur, toen hg
raar h.»t meisje keek. Hij was tot over de
ooren op Maisie Willen verliefd, en dat was
al begi nnen. den eersten dag waarop hij haar
gezien had, nu drie maanden geleden. Hij had
er met geen woord tegen haar van gespro
ken, maar de tijd zou aanbreken, dat hg ge
dwongen werd zijn bekentenis te doen. Alle
drommels, een jonge kerel kon zijn gevoelens
niet zoo opgekurkt blijven houden als hij ge
daan had. Hg wist natuurlgk niet vooruit of
Maisie bereid zou zijn zijn vrouw te worden,
maar de omstandigheid, dat zg niets meer
was dan de dochter van een hotel-eigenaar,
die in vervlogen dagen professional geweest
was voor de voetbalclub, op welker terrein
De Drie Geveltoppen uitzag, legde zoo weinig
gewicht bij hem in de schaal, dat hij er zelfs
geen enkele gedachte aan wijdde. Hg was
tevreden met de wetenschap, dat Maisie het
„liefste" zoowel als het mooiste kind was,
dat hg kende, en dat hij wanhopig verliefd
op haar was. Na de verbijsterende wezentjes,
die hij in zoogenaamde gezelschapskringen
ontmoette, was deze hötelhoudersdochter even
verkwikkend voor de zinnen als de Engelsche
roos, waarmede zij zulk een groote gelijkenis
vertoonde.
Terwijl zij het handje, dat hem zoo spon
taan toegestoken werd, een oogenblik langer
vast hield dan met de strikte vormen over
een te brengen was, dronk hij de frappante
schoonheid van het meisje in. De wetenschap,
dat hij het meisje een dienst bewezen had
door vandaag naar De Drie Geveltoppen te
komen, liet het bloed in zijn polsen heviger
kloppen. Zg had een beroep op hem gedaan,
en hij had er aan gehoor gegeven dank
baar, dat de gelegenheid hem geschonken was.
„Ja, ik ben gekomen, Miss Willen," zei hg.
„Dat spreekt van zelf!"
Haar bruine oogen verhelderden bij deze
woorden. Indien zij een fraai beeld aanbood,
dit was eveneens het geval met den slanken,
elegant gekleeden jongen man, die naast haar
stond. Het was Jack Carstairs bg den eersten
oogopslag aan te zien dat er aristocratisch
bloed in zijn aderen stroomde; .„j had het
recht om het woordje „Honourable" voor zijn
naam te plaatsen, maar liet dit ten allen tijde
achterwege. Vijfentwintig jaren oud, bezat hij
den eerlijken uitdagenden blik van iemand, die
voorbestemd was iets te beteekenen. Het hel
dere oog en de tot leer getaande huid duidden
op een leven in de open lucht, terwijl de beval
lige lenigheid van zijn-bewegingen zijn uitblin
ken in allerlei sport liet vermoeden. Van den
Hon. John Strephon Carstairs, om hem zijn
volen naam te geven, werd gezegd, dat hij de
beste amateur-middenvoor van Engeland was.
„Vader heeft de lunch voor u gereed, Mr.
Carstairs." Het meisje aarzelde even, voordat
ze verder ging. „Hij verlangt er ook naar om
u te spreken."
„Het zal niet lang duren of ik ga me ver
beelden dat ik een gewichtig persoon ben,"
antwoordde Carstairs met een schelmsch glim
lachje.
„Dat is u vandaag al," zei het meisje, en
ging hem voor naar de privé-zitkamer, waar
de tafel al voor een maaltgd gedekt stond.
„Komaan, het doet iemand goed u te zien,
Mr. Carstairs."
Een kort, gezet man, man een rond, joviaal,
gladgeschoren gezicht, kwam den bezoeker
tegemoet om hem de hand te drukken. Het was
duidelijk te zien, dat zyn beenen een weinig
krom waren, en dat hij zich, ondanks zijn toe-
nement embonpoint, nog veerkrachtig bewoog.
Stemmig, maar met uitmuntenden smaak ge
kleed, zag Bob Willen er uit als wat hij was
de algemeen geëerbiedigde eigenaar van een
bloeiend hötel.
Toch was Bob Willen niet in het hotelwezen
grootgebracht. Ongeveer twintig jaren lang
was hij beroepsvoetbalspeler geweest. Al dien
tijd had hg de kleuren van den Kensington-
club gedragen. „De grootste sportsman, die
ooit den voet op een voetbalveld zette," had
een vooraanstaand official van den Voetbal
bond eens van Willen verklaard, en geduren
de de vele jaren, dat hij de lieveling van het
voetbalpubliek geweest was, had hij mis
schien méér dan eenig professional van zgn
tijd bijgedragen om het peil van den bezol
digden voetbalspeler te verhoogen. Toen hij
de scharlaken trui van de Kensington Club
voor de eerste maal aangetrokken had, had
den oningewgden op beroepsvoetballers neer
gezien als op het schuim der maatschappij
op den met electricitei geladen Zaterdagmid
dag, waarop hij voor de laatste maal voor
Kensington speelde, had, met andere notabe
len, een Kabinets-Minister den wedstrgd by-
gewoond om hem zgn hulde te brengen. Het
„afscheid" van Bob Willen werd in de couran
ten in kleuren en geuren beschreven. De er
kend grootste spil van zijn tgd, betreurde de
geheele voetbalwereld zgn heengaan. Dit was
de man, die na den Hon. John Carstairs de
hand geschud te hebben, hem van onder tot
boven met critische oogen bekeek.
„Ga er bg zitten, Mr. Carstairs," noodigde
hij na korten tgd uit. „U krijgt vandaag een
voetballerslunch een mootje visch en een
rijstpudding, maar u is van harte welkom. Ik
hoop, dat u vandaag voor ons zult uitkomen."
„Met groot genoegen, Mr. Willen," ant
woordde Carstairs. De wereld zou gevonden
hebben dat deze beiden, vader en dochter,
maatschappelijk ver beneden hem stonden,
maar hij, van zgn kant, zag tegen hen op. Met
zijn veertien Engelsche Internationale caps,
vertegenwoordigde Bob Willen voor hem het
hoogste wat er op sportgebied bereikt kon
worden, terwijl Maisie, de dochter van den
voormaligen professional, alles over zich had
wat lief, teeder en mooi mocht heeten.
„Misschien kun j ij beter het woord doen,
lieve kind," zei Bob, toen de maaltijd begon
nen was.
Na zich overtuigd te hebben dat het hun
gast aan niets ontbrak, keerde Maisie zich
met een impulsief gebaar tot hem.
„Ik heb mij misschien een schandelijke vrij
postigheid veroorloofd," begon zij, „maar ik
hoop, dat u de omstandigheden onder welke
ik u den brief schreef, gerechtvaardigd zult
vinden. U weet," ging zg snel voort, „dat
vader gedurende zgn geheele loopbaan als
prof. voor de Kensington Club gespeeld heeft.
H(j is dus natuurlgk kolossale belangstelling
in de ploeg blijven stellen; de voornaamste
reden waarom hy dit höel kocht, was omdat
De Drie Geveltoppen vlak bg het terrein van
Kensington gelegen was. En u weet ook al
welk een supportster van de club ia ben..."
zy hield even cp om te bedenken hoe zg zou
voortgaan.
„Vader is nu al drie jaren uit het voetbal,"
sprak zij eindelijk verder. „En hg zou nooit
tegenover een ander dan zichzelven willen
bekennen, dat het Kensington-spelpeil sedert
nooit meer zoo hoog gestaan heeft als toen
hg nog meespeelde. De ploeg scheen eenvou
dig alle doortastendheid verloren te hebben.
Weliswaar heeft Kensington zgn plaats in de
eerste divisie weten te behouden, maar zy
hadden ieder seizoen een zwaren kamp te
voeren om niet tot de tweede gedegradeerd te
worden, Zooals de meeste ploegen, heeft het
zwakke punt altijd by den middenvc ge*
zeten, (Wordt vervoigd.)