Buitenlandsch Overzicht. oetbal iefd Aspirin VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, VLIERINGEN EN ANNA PAULOWNA BINNENLAND No. 7602 EERSTE BLAD DINSDAG 4 JUNI 1935 63ste JAARGANG Feuilleton Het vredelievende Engelsche volk. Koning George 70 jaar. ïnheemsche militairen in een bergterrein vermist. China en Japan BETROUWBAAR Minister Steenberghe heeft ontslag gevraagd. Prinses Juliana. COURAN Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnenland f 2. Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, Idem per mail en overige landen t 3.20. Losse nos. 4 et.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct. Zondagsblad resp. f 0.50, f 0.70, f 0.70, f 1.—. Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, f 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening' No. 16066. ADVERTENTIE N: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(J vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct Duitsche critiek op het Fransch-Russische verdrag. - Crisissen in Europa en daarbuiten. Nieuwe spanning tusschen China en Japan, waar de militaire politiek de boventoon voert. Critiek op het Fransch- Russich verdrag. Het Fransch-Russische verdrag is een doorn in de oogen van Duitsch- land, omdat het hierin een samenspanning voelt van de twee grootmach ten tegenover Duitsch- land. Koster, de Duit sche gezant te Parijs, heeft nu dezer dagen aan de Quai d'Orsay een memorandum van zijn regeering overhandigd, dat een reeks van bezwaren tegen het Fransch-Russische ver drag bevat. Het memorandum geeft te verstaan, dat ge noemd verdrag in strijd is met dat van Lo- carno en evenals het Tsjechisch-Russische verdrag niet in alle opzichten zich laat ver eenigen met de bepalingen van het Volken bondspact. Daarom kan naar de meening van de rijksregeering met beide verdragen geen rekening worden gehouden, wanneer van Duitsche zijde wordt toegestemd in een op neming van verdragen van wederzijdschen bij stand in een collectief systeem van niet-aan- \al3verdragen. In welingelichte kringen te Parijs wordt er tegenover de Duitsche mededeeling op gewe zen, dat het Fransch-Russische verdrag geen Inbreuk kan maken op het verdrag van Lo- carno. Het door Laval en Litwinof ondertee- kende pact onderscheidt zich in zijn formu leering zoo goed als niet van de verdragen tusschen Frankrijk en Polen en dat van Lo- carno. De gevolgen van het verdrag met de Sovjet- Unie, zoo zegt men te Parijs, zijn zelfs nog minder rigoureus, dan die van het verdrag met Polen, daar dit voor het in artikel 15 van het Volkenbondscovenant voorziene geval een automatisch ingrijpen van de mede-onder teekenaars voorziet, en wel op grond van de tusschen de regeeringen te Berlijn en te War schau gesloen arbitrageverdrag, dat in het voorziene geval zou worden geschonden. Nu heeft de Sowjet-Unie een zoodanig verdrag niet afgesloten, daar zij tot nog toe steeds heeft geweigerd arbitrageverdragen met welke mo gendheden ook te sluiten. Daar bovendien het Fransch-Russische verdrag geheel op het me chanisme van Genève berust en het begelei dende protocol zijn draagwijdte nauwkeurig vaststelt en eventueele beslissingen aan den Raad van den Volkenbond overlaat, komt het dus niet in strijd met de bepalingen nopens den Volkenbond. De Duitsche regeering heeft dit memoran dum ook doen toekomen aan de regeeringen te Rome, Londen en Brussel. Laval heeft het stuk reeds in studie genomen en zal waar schijnlijk Dinsdag zrjn antwoord aan Berlijn doen toekomen. Nationale crisissen. Het woord crisis be gint zoo langzamerhand zijn beteekenis voor ons te verliezen. Er wordt te veel over gesproken en geschreven, wij voelen er den ernst niet meer van, al is het ook, dat we aan den lijve de gevolgen er van ondervinden. Na de internationale crisissen, zoo schreef de N. R. Crt Zaterdagavond in een hoofd artikel, beleven wij nu weer een periode van nationale crisis in verschillende landen. Het zachtaardigst is zij in Engeland, maar zij be staat daar toch, zij het vooralsnog in wat la tenten vorm. Frankrijk heeft nu een kabinet. Het maakt den indruk, krachtig naar links georienteerd te zijn, al zal de deelneming van maarschalk Li en 3) Willen beantwoordde de scherts met een soortgelijken grijns, maar toen hij den poort wachter voorbij was, zei hij met opeengeklem de tanden: „Ik zou eiken stuiver, dien ik op de wereld bezit, willen geven, Mr. Garstairs, als ik uw leeftijd had, en vanmiddag mijn eersten wedstrijd voor de dierbare club ging spelen!" „Bob," antwoordde de jonge amateur, „als jij „Bob" bent voor jouw vrienden, heet ik „Jack" voor de mijne begrepen? Er is maar een ding dat ik zou wenschen en wel dit: dat jij vandaag als spil achter mij speelde!" „Of ik dat ook graag zou willen! Christie is een beste jongen maar hij heeft nog een massa te leeren. Hij is een van de beste mid denspelers van de League, maar hij blinkt het meest uit bij de verdediging... er zullen je vandaag door de achterhoede niet veel goede ballen aangegeven worden, vrees ik. Alex Shee zou er gauw zijn bekomst van gehad hebben, wed ik, zelfs ai was dat ongeluk hem niet overkomen!" Intusschen had het tweetal de deur aan de achterzijde van de tribune bereikt, waarop met witte letters geschilderd stond: Alleen voor Spelers en Officials. „Kom binnen, jongen!" noodigde Bob Wil Pétain, van Marin en van den onafhankelij- ken Mandel zeker ook naar rechts banden scheppen. Met groote spanning wachten wij af, of deze regeering erin slagen zal den franc in veiligheid te brengen, en hoe zij dit pro bleem zal aanpakken. Dat is niet meer al leen een Fransche aangelegenheid; de verdere loop van oeconomische zaken in West-Europa kan in hooge mate afhankelijk blijken van hetgeen de Franschen nu tot stand brengen. President ROOSEVELT. Ernstiger nog dan de crisis in Frankrijk lijkt ons de crisis, die in Amerika is ontstaan door de befaamde uitspraak van het opper ste gerechtshof. Deze uitspraak, practisch reeds van ont zaglijke beteekenis, heeft nog te meer moreele kracht, omdat zij met algemeene stemmen is gedaan, en ook enkele zeer voor uitstrevende leden van den Amerikaanschen Hoogen Raad er met de anderen, hun goed keuring aan hebben gehecht. De grondwet tige positie is dus boven allen twijfel ver heven. Het gebeurde heeft president Roosevelt zeer ontmoedigd. En daartoe is alle reden. Twee jaar lang heeft hij geëperimenteerd en commercieel en sociaal opgebouwd. On der de N.R.A. stonden ongeveer 3 milloen ondernemingen en 22 millioen arbeiders Legioenen van landbouwers hadden weer moed gevat, dank zij de hulp, die de verordenin gen betreffende landbouwcrediet en land- bouwhypotheken hun hadden verleend. Men kan over de methoden van Roosevelt denken zooals men wil, maar zij waren de basis ge worden van het oeconomische leven der Ver- eenigde Staten. Zij droegen het prijspeil en de nieuwe sociale instellingen. Geen dictator in Europa, tenzij Stalin, heeft zelfs maar een klein gedeelte van de oeconomische revolutie bewerkt, die Roosevelt in zeer korten tijd heeft te weeg gebracht. Nu zijn onder dit alles alle stutten en dr&agbinten weggeno men. Roosevelt heeft blijkbaar nog geaar zeld dat te erkennen, vóór hij den ontstanen toestand eerst nog eens uitvoerig had beke ken. Maar nu heeft hij dan ook geconstateerd dat alles hem uit handen geslagen is. Het Amerikaanseh-reusachtige bouwwerk hangt in de lucht. Reeds vallen de eerste stukken naar beneden. In de groote warenhuizen zijn reeds prijspaniekjes voorgekomen. President Roosevelt staat tegenover wilde mogelijkheden. Niet alleen dreigt terugkeer tot het niveau waarop hij zijn werk begon, maar deze terugkeer dreigt zelfs per instor ting, onder helsch gekraak en groote ram pen, zijn beslag te krijgen. Hoe men ook over zijn werk moge denken, hij heeft een Her culestaak verricht. Maar oneindig veel meer wordt er nu van hem geëischt als hg zijn werk wil redden. Nieuwe spanning tus- schen China Japan. Na een periode van schijnbare rust, komen de laatste week weer tal van onrustbarende berichten uit het Verre Oosten, over toenemen de spanning in de be trekkingen tusschen China en Japan. Het Hbl. schreef daarover o.m Zaterdag avond in een hoofdartikel: Het Kwangtoenleger, welks opperbevel hebber de feitelijke beheerscher is van den onafhankelijken staat Mandsjoekwo blijkt weer het heft in handen te hebben genomen, teneinde op meer drastische wijze de Japan- sche China-politiek door te zetten. In hoeverre de Japansche diplomatie het geheel eens is met dit weer op den voorgrond treden van de militaire partij, kan in het mid den worden gelaten; maar de indruk is wel heel sterk dat het politieke Tokio zich schikt en dat de militairen voor de zooveelste maal zelfStandig hun wil doorzetten, nu zij het oogenblik weer gekomen achten voor een nieuwen tactischen sprong voorwaarts. De historie komt hierop neer, dat Japan China opnieuw voor de keuze stelt om zich gewillig aan te passen aan de Japansche (militaire) wenschen, of anders nogmaals de geweldmethode te zien toepassen, welke wel haast onvermijdelijk moet leiden tot afscheu ring van een nog grooter gedeelte van Noord- China, het bastion, dat Japan ten volle in zijn macht moet hebben als dekking tegen den Russischen rivaal in het Noorden. Want naast de economische beteekenis van Mandsjoerije blijft de militaire ervan voor Japan voorals nog de voornaamste, als element in de tenuit voerlegging van zijn continentale politiek tot „waarborging van den vrede" in Oost-Azië, hetwelk de missie heet van Japan. Van Chineesche zijde toont men zich nood gedwongen bereid aan de Japansche m'litaire eischen te voldoen. Het lijkt echter allerminst zeker, dat hiermede het wederom dreigende gevaar zal worden afgewend, nu de militaire partij waarschijnlijk verder reikende doelein den op het oog heeft voor de verwezenlijking van de „nationale politiek". De uitslag van het vredesreferen- duni in Groot Londen. Aan het vredes-referendum van de Engel sche liga voor den Volkenbond hebben in Groot Londen ongeveer anderhalf millioen menschen deelgenomen. Op de eerste vraag, of Engeland lid van den Volkenbond moest blijven, hebben 1.490.340 personen met ja geantwoord, 67.912 stemden tegen en 18.894 lieten de vraag onbeantwoord. De tweede vraag, of moest worden overge gaan tot een algemeene vermindering der be wapening door middel van internationale accoorden, werd met 1.429.454 ja-stemmen en 119.249 neen-stemmen beantwoord. Voorts stemden 1.280.780 voor volledige af schaffing van het militaire vliegwezen en 253.084 daartegen. Op de vraag inzake af schaffing van den particulieren wapenhandel door internationale verdragen werden 1.437.636 len monter uit. Zijn tijdelijke sombere bui was voorbij, en hij keek even vroolijk als een schooljongen op een vrijen dag, toen hij zijn metgezel zacht voor zich uit duwde. „Eerste deur links, Jack," beduidde hij dezen. „Wacht, ik zal het eerst binnengaan als je het goedvindt." Hij drong den ander voorbij, maakte een deur open, en galmde: „Hoe maken jullie het, jongens Jack Carstairs ontving een vluchtigen in druk van een aantal mannen in verschillende stadia van ontkleeding, voordat hij zijn men tor in de kleedkamer van de Kensington F.C. volgde. „Jongens, dit is mijn vriend Jack Carstairs; hij zal vanmiddag middenvoor spelen!" Terwijl Bob Willen deze woorden sprak, mat iedere in de kamer aanwezige speler Carstairs met onderzoekende blikken; het was Jack als boorden de scherpe oogen van deze mannen zich door zijn lichaam heen. Een lange, slanke gestalte in een donker grijze sweater en een smoezelige kniebroek, trad naar voren. „Dit is Jimmy Paterson.de oefenmeester van de club, jongen," stelde Willen den man voor. „Mr. Whittaker, de leider, zal straks verschijnen. Als ik je was, maakte ik maar vast een begin met me te verkleeden; Jimmy zal je een bergkast aanwijzen." De onderzoekende blikken van zijn nieuwe collega's werden er niet minder op,terwijl hij zijn dagelijksche kleeding voor zijn voetbal- costuum verwisselde. De beproevingen, die hij nu te doorstaan had, waren erger dan hij zich voorgesteld had. Hier binnen heerschte een ander atmosfeer dan die, welke h(j gekend had, toen hij aan de zijde van die vermaarde amateurs, de Barbarians, speelde. In deze kleedkamer van de Kensington-ploeg werd weinig joligheid vertoond. In plaats van lucht hartige scherts voerde grimmige ernst er den boventoon. Toen hij de critische beschouwing, waaraan hij blootstond, zag, en de onuitgesproken vij andige gezindheid, die hem omringde, besefte, werd het Jack voor het eerst duidelijk, dat hij, odor gevolg te geven aan het door Maisie Willen tot hem gerichte verzoek, méér op zich genomen had dan alleen het spelen van voetbal; als hij deze hem vreemde en opwin dende taak tot een goed einde wilde brengen, moest hij het ontzag en den eerbied van deze mannen winnen. „Je hebt vandaag een karwei voor den boeg, man!" De woorden we. en gezegd door een on aangenaam uitzienden, slungelachtige speler, die klaar was met zich te verkleeden en den rekruut genaderd was. „Invallen voor Alex Shee, jawel, hé? Och, het is geen kunst om je te verbeelden dat je dat doen kunt!" „Heeft u het tegen mij?" vroeg Carstairs op ijskouden toon. „O, neem me niet kwalijk!" antwoordde de ander, den beschaafden toon van Jacks stem spottend nabootsende, „we zijn niet aan el kaar voorgesteld! Maar mij zul je wel kennen, Chawles ik ben Lord Ping-Pong. Hebben wij elkaar bij de receptie van Lady Lockhart onlangs niet ontmoet?" De gezwollen, bespottelijk makende woor den werden tot in het verste einde van de kleedkamer verstaan. Een schatererd gelach steeg onmiddellijk op. Blijkbaar was deze ari stocratische, kersversche amateur den Ken- sington-spelers niet al te welkom. Carstairs kreeg een kleur als bloed. Bob Willen was de kamer uitgegaan om den com missaris te zoeken, en de eenige overgeble ven official, Jimmy Paterson, de oefenmees ter, beschouwde hem met dezelfde koude wegkijkende blikken als de spelers zelf. ja-stemmen en 97.364 neen-stemmen uitge bracht. De meeste neen-stemmen, namelijk 386.664 werden uitgebracht op de vraag of tegen een aanvallenden staat militaire maatregelen moe ten worden genomen, 878.275 stemden met ja en 1.375.061 verklaarden zich voor oecono mische en niet-militaire maatregelen. Lord Cecil deelde mede, dat het resultaat aan ge heel Engeland, aan de regeering en aan de afgevaardigden zou worden bekend gemaakt om er hun oordeel over uit te spreken. Het resultaat zal voorts aan de geheele wereld worden medegedeeld, want niets kan meer ten gunste van den vrede spreken, en wellicht, aldus Lord Cecil, zullen andere staten Enge- lands voorbeeld volgen. Gisteren vierde koning George V zijn 70sten verjaardag. De lichte verkoudheid, die den koning dwong binnenshuis te blijven, was gisteren al veel verbeterd. De koning heeft gisteren de godsdienstoefening in de kapel van het paleis te Buckingham bijgewoond. De koning was voldoende hersteld om uit te gaan en de beroemde parade van de bere den garde, de „trooping of the colour" bij te wonen. Voor het eerst sinds drie jaar was de vorst bij de parade aanwezig. De belangstel ling van het publiek was geweldig en een lekker zonnetje verleende nog meer kleur aan dit toch reeds zoo schilderachtige schouw spel. De koning werd op zijn rit door de Mali luide toegejuicht. De koningin had met haar beide schoondochters en haar twee klein dochtertjes plaats genomen voor het raam van de Horse Guards. Fort de Cock. Van een militaire patrouille van het garnizoen Fort de Koek, welke pa trouille onderzoekingen verricht in zwaar bergterrein nabij Pajakoembo en Bangkinang, worden een inheemsche korporaal en twee Ïn heemsche fuseliers sedert zeven dagen ver mist. De vermisten hebben voldoende proviand bij zich. Onder leiding van een kapitein zijn drie brigades naar het terrein vertrokken om de vermisten op te sporen. Men vreest echter het ergste. Reeds naar „incidenten". Het Japansche Nieuws Agentschap Sjim- boen Rongo meldt, dat te Mantsjouli, een con ferentie geopend is, om het incident van Januari j.1. aan de grens van Mantsjoekwo en Buiten-Mongolië te regelen. De vertegenwoordiger van Mantsjoekwo uitte den wensch, dat zich vriendschappelijke verhoudingen tusschen Mongolië en Mants joekwo zouden ontwikkelen. De Japansche eischen te Nanking overhandigd. Uit Nanking wordt gemeld, dat de jongste eischen der Japansche militaire autoriteiten in Noord-China, die geheel in overeenstem ming zijn met de bedoelingen der hoogste Japansche militaire kringen en der Japansche regeering, Zondag ter kennis zijn gebracht van den Chineeschen onder-minister van bui- tenlandsche zaken der regeering te Nanking, Tang Joe-sjen, door den Japanschen consul- generaal te Nanking Jakisjiro Soema, die in opdracht van de regeering te Tokio, Zondag morgen een bezoek aan het Chineesche ministerie van buitenlandsche zaken heeft gebracht. De zetel der provinciale regeering van Hoepel verplaatst. Nadat reeds geruimen tijd geleden was be sloten, tot verplaatsing van den zetel van de werkt bij verkoudheid steeds Uilsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van 20 tabl. 70 ets. en oranjerakjes van 2 tabl. a 10 ets. provinciale regeering van Hoepei, van Tientsin naar Paoe ting foe, zijn heden de plaatselijke autoriteiten met hun gezinnen, in totaal 155 personen, per trein naar deze plaats vertrok ken. De archieven en verschillende andere benoodigheden volgen dezer dagen. Tientsin en Peking moeten worden gedemilitariseerd. In de komende onderhandelingen met de Chineesche regeering, zullen de Japansche militaire autoriteiten eischen, dat Tientsin en Peking voortaan deel uitmaken van de ge demilitariseerde zóne, ingesteld hij den wapen stilstand van 31 Mei 1933. De uitbreiding van de gedemilitariseerde zóne ten Zuiden van den Grooten Muur, zal, zoo meent men aan Japansche zijde, het eenige afdoende middel zijn, om een eind te maken aan de uitdagende actie, welke tegen Japan gevoerd wordt. Een moreel steuntje voor China. Het departement van buitenlandsche zaken te Nanking heeft bericht ontvangen van het besluit der Fransche regeering, om de Fran sche legatie in China te verheffen tot een ambassade. Hetzelfde zal gebeuren met de Chineesche te Parijs, die ambassade wordt. Wegens verschil van meening met de overige leden van het kabi net over het vraagstuk der deva luatie. Prof. Gelissen wordt vermoedelijk zijn opvolger. De minister van oeconomische zaken, mr. M. P. L. Steenberghe, die, in tegen stelling tot de overige leden van het ka- bit, van oordeel Is, dat alleen devaluatie tot aanpassing in het maatschappelijk leven kan leiden, heeft zich, op grond hiervan, verplicht geacht, aan H. M. de Koningin ontslag te verzoeken. Dezer dagen is de benoeming te ver wachten van prof. dr. ir. H. C. J. H. Gelis sen tot minister van oeconomische zaken. Nader verneemt de Nw. Rott. Crt.: Het kabinet was en is eenstemmig van oor deel, dat de nood van den tijd verdere aanpas sing noodzakelijk maakt en dat die aanpas sing moet worden nagestreefd zoowel in het maatschappelijke leven als hij de publieke financiën. Deed zich ten aanzien van het ingediende bezuinigingsontwerp geen enkel verschil van meening voor, zulk meeningsverschil ontstond wel bij de vraag, langs welken weg de aanpas sing in het maatschappelijke leven moest worden nagestreefd. Terwijl het kabinet in zijn grootst mogelijke meerderheid van meening was, dat beproefd moest worden, de aanpas sing en met name de verlaging van vaste las ten door speciale maatregelen te verkrijgen, was minister Steenberghe van oordeel, dat alleen devaluatie hiertoe zou kunnen leiden. Volgens hem kan de aanpassing in het maat schappelijke leven, welke den verderen terug gang van het bedrijfsleven moet tegengaan, onder de huidige monetaire en oeconomische omstandigheden alleen langs den monetairen weg verkregen worden. Waar ter zake overeenstemming niet te ver krijgen was en minister Steenberghe zich niet kon neerleggen bij het gevoelen van de ove rige leden van het kabinet, voelde hij zich verplicht, aan H. M. de Koningin ontheffing uit zijn ambt te verzoeken. Dezer dagen is de benoeming te verwach ten van prof. dr. ir. H. C. J. H. Gelissen tot minister van oeconomische zaken. Vermoede lijk zal de overdracht van het departement a.s. Donderdag plaats vinden. Prof. Gelissen is 40 jaar oud. Professor Gelissen en zijn denk beelden. k. Men meldt uit Maastricht aan de Nw. Rott. Crt.: Van de benoeming van prof. Gelissen tot minister van oeconomische zaken zal in Lim burg met voldoening worden kennis genomen. Men heeft hem hier nu een reeks van jaren met een hardnekkigheid, die ook enkele van nature sceptische menschen overtuigd heeft, voor een verdere industrialisatie zien ijveren als eenig mogelijke nieuwe bron van werkver schaffing, in een land, welks bevolking blijft toenemen. Zijn lijn is industrie en nog eens industrie. Hij is geen politiek man, die daarbij het groote voordeel heeft van een onafhankelijk oordeel te hebben bewaard tegenover de politiek van zijn omgeving, terwijl hij een geboren optimist is, al hebben de zeer moeilijke oeconomische omstandigheden ook op hem hun invloed niet gemist. Maar hij is een snelle werker, die zich met veel élan aan de hem opgelegde taak kan wijden, daardoor enorm veel werk In korten tijd verzetten kan. Zijn methode is altijd ge weest de zaak bestudeeren, in het buitenland gaan kijken, en dan de groote lijnen trekken. Het uitzoeken en regelen van de détails laat hij graag aan zgn medewerkers over. Gedurende vijf jaar heeft prof. Gelissen ge preekt voor de industrialisatiemogelijkheden van Nederland. Zijn ideeën in deze zijn welbe kend. Thans zal moeten blijken, hoeveel mede werking er voor te vinden zal zijn, wat er dus van te verwezenlijken is. Naar het Hbld. meldt, zou de Erfprins Her- t mann von Wied aan Prinses Juliana de uit- noodiging hebben gericht, tegenwoordig te zijn bij de doopplechtigheid van zijn tweeden zoon te Dierdorf, en meer in het bijzonder te kennen hebben gegeven het op zeer hoogen prijs te zullen stellen, wanneer Prinses Juliana het kind ten doop zou willen houden. Het huis van den Prins von Wied is gelieerd aan het geslacht Oranje-Nassau. De erfprins is een kleinzoon van prinses Maria der Ne- 11 derlanden. Uit zijn huwelijk met Maria-An- tonia gravin Van Stolberg-Wernigerode werd in 1931 prins Frederik Wilhelm geboren en thans is uit dit huwelijk een tweede zoon voortgesproten, bij wiens doop Prinses Juliana is uitgenoodigd tegenwoordig te zijn. ONDER-DIRECTEUR DER K.L.M. De heer T. Guilonard, voorheen chef van den Technischen Dienst, benoemd. Naar „De Telegraaf" verneemt, is de heer F. Guilonard, chef van den Technischen Dienst der K.L.M., benoemd tot onder-direc teur. Voorts zijn alle commereieele afdeelingen der K.L.M. vereenigd tot één afdeeling „Han del", aan het hoofd waarvan is geplaatst de heer D. J. de Vries, tot nu toe chef van den Buitenlandschen Dienst, die deze functie voor- loopig ad interim blijft waarnemen. Jack bleef op dezen schimp het antwoord schuldig. „Wat mij van die verwenschte amateurs zoo bevalt," hernam de man, die den spot met hem gedreven had, zich tot alle aanwezigen richtende, „is de manier waarop ze altijd be reid zijn om een fatsoenlijken prof van. zijn plaats te verdringen. Maar, natuurlijk, hou den zij het doorgaans niet langer dan één wedstrijd uit!" „Als je het over mij hebt!" viel Carstairs, nu bleek van woede, uit, „laat mij je dan zeggen dat je een vervloekte leugen vertelt. Ik doe geen poging om eenigen beroepsspe ler van zijn plaats te verdringen. Ik werd aan gezocht om voor Kensington te spelen..." „Het i verstandiger van je zijn dien grooten mo,»d van je een beetje dicht te hou den, Timms," liet een snijdende koude stem zich bij de deur hooren. Het gewoonlijk joviale gezicht van Bob Willen stond nu op onweer. „Laat mg dit jullie allen zeggen, jongens, en je kent mij allen genoeg om te weten dat ik meen wat ik zeg, dat Kensington van ge luk mag spreken, dat. Mr. Carstairs zich be reid verklaard heeft voor de club te spelen; daarvan zal vanmiddag het bewijs geleverd worden, tenzij ik mij schromelijk vergis. En zooals hijzelf gezegd heeft, werd hij aange zocht om voor de club te spelen hij heeft zich niet ingedrongen. Steek dat in je zak en heb er plezier van, Timms!" De aldus aangesprokene trok een grimas, maar antwoordde niets. Hij scheen een onaan genaam stuk mensch te zijn. Op dat oogenblik werd het scherpe gillen van een fluitje in de gang buiten de kleed kamer gehoord. „Naar buiten, allen!" blafte de oefenmee ster van Kensington, Jimmy Paterson, de an deren aan, en met Jack Carstairs in de achter hoede, stroomden de spelers de kamer uit. Eenmaal op het groene veld gekomen, voel de Jack zich in een nieuwe wereld een we reld, die hem tot duizelends toe opwond, maar toch chaotisch en verdoovend. Zooals hij daar stond, bijna verlamd door den grootschen aanblik, verhief een reus achtige tribune zich boven zijn hoofd. Ergens daar zat Maisie Willen. Die gedachte staalde zijn zenuwen alsv uur. Hij moest dien dag zijn beste beentje voorzetten; tot i ederen prijs moest hij blijken een succes te zijn. Het meis je had hem tot dezen dienst uitverkoren, en hij mocht haar geen teleurstelling bereiden. Het vermoeden van Carstairs was juist ge weest; Maisie Willen zat op een plaatsje in de tribune, en hoewel het bonte schouwspel waarvan zij nu getuige was, niets nieuws voor haar bood, had het dezen dag een bizon- dere beteekenis. Haar oogen werden onweerstaanbaar ge trokken naar den jongeling, die bedaard met lange stappen over het veld liep; toen kwam haar eensklaps een brok in de keel. Deze slanke athleet, op wiens verschijning zelfs in zijn voetbalkleeding niets aan te merken viel, had den bal, die hem toegetrapt werd, met losse ongedwongenheid stilgelegd en een kei hard proefschot gelost, zoodat het leer de bovenlat met zulk een kracht raakte, dat al het latwerk van de goal er van trilde. Toen hij na dien trap een ondeelbaar oogen blik zijn houding bleef bewaren, had Jack Carstairs er onbeschrijfelijk gracieus uitge zien, en onwillekeurig vormden de lippen van Maisie zich tot het dierbare woordje „Lie verd!" Bevoegd beoordeelaarster van een voetbalspeler zooals Maisie was, doemde het bg haar op, dat de rekruut, die zij onder haar vanen geroepen had, zich als een nieuwe „voetbal-ster" zou ontpoppen. Het gewicht van dezen wedstrijd Ken sington had op dezen openingsdag van de League-competitie te kampen met de sterke club, de Wovington Wanderers bood een uitmuntende gelegenheid voor een ster om te „schitteren". De supporters van Kensington waren door de looze streken, hen den laatsten tijd door het Lot gespeeld, hitter teleurge steld geweest. Het koopen van een Internatio nal middenvoor tegen de somma van 3000, om van zijn diensten beroofd te worden, nog voordat hij een bal voor je heeft kunnen trap pen is voldoende om lederen voetbal-enthou siast tot razernij te brengen. En dan te kamen aandragen met zoo'n amateur van niks zonder eenige ervaring... Dat eerste verbijsterende proefschot van den „amateur van niks", liet de onafzienbare vijfenveertigduizend-koppige menigte evenwel moed vatten. Misschien zou hij blijken te goed te zijn; wie weet? Een voetbal-ethousiast weet altijd wel eenige verontschuldiging voor zijn optimisme te vinden. Een paar tusschen die menigte her innerden zich dat Carstairs het vorige seizoen schitterend spel had laten zien voor de tech nisch op hoog peil staande amateur-club, de Barbarians, en toen zij hun huurlieden dit in het oor fluisterden, herleefde in den breede de hoop, dat zij toch nog van een belangrijken en merkwaardigen wedstrijd getuige zouden zijn. Een prachtwedstrijdDe nieuwe voorhoede- speler hield zich waarlijk goed. Die vreemde eend in de bijt leek wel tooverkracht in zijn voetbalschoenen te hebben. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1