II VAN KABOUTER FLIP EN ZIJN VRIENDJE WIP
T JUTTERTJE
ZATERDAG 3 AUGUSTUS 1935
PAG. 7
Enkele insecten van
dichtbij bekeken.
Voor onze meisjes.
Om na te tekenen.
Karei de Groote.
1
133. Opeens schoot het Flip te binnen
dat hij nog een lekker hapje voor de ooie
vaar had. Tezamen met Wip sleepte hij de
vangst naar de steltloper toe, die met een
fiksche hap zijn maaltijd verorberde.
134. Toen het later op de avond werd.
te komen zitten, dan zou hjj van zijn rei
zen vertellen. Dat behoefde hij geen twee
maal te vragen.
135. Toen begon de ooievaar te vertel
len, .dat hij in een nest woonde, bij zijn
bosch. Vlak bij hun nest staat een huisje
waarin ook twee kinderen wonen.
136. Deze kinderen zijn altijd erg vrien
delijk voor de ooievaars. Ze plagen ze
nooit of proberen om de eieren uit het
nest te halen. Als de ooievaars in het na
jaar wegvliegen naar de warmere landen,
zeggen de kinderen ze altijd vriendelijk ge
dag en vragen of ze weer spoedig terug
komen.
benen en armen, maar laat ik jullie nog
even zeggen, dat je aan de hals een ope
ning moet laten, omdat anders het losse
kopje, dat ofwel van steen of bordpapier
is, er niet op kan worden aangebracht.
Wanneer je nou zover bent, dat je alle
ledematen al geknipt en aan elkaar hebt
genaaid, dan ga je ze vullen met strooi,
heel kort, fijn stroo, met watten, of vel
met zaagsel, maar dit laatste zou ik je
niet aanraden, want zoodra er een steekje
aan het poppenlijf stuk zou gaan, komt
het zaagsel eruit, wat niet erg pleizierig is.
Heb je nu ook alle ledematen opgevuld,
dan ga je ze aan elkaar hechten. Je be
gint met aan de bovenarmpjes een gaatje
te boren (met behulp van een heel grote
stopnaald). Na gaat de naald, waaraan je
vooraf een dun, maar heel sterk stukje touw
hebt bevestigd, door de schouder van het
poppekind en komt daar weer aan den an
deren kant uit. Dus de naald gaat van de
linkerbovenarm door de schouders (in de
breedte) naar de rechterbovenarm. Aan
het eind van het touwtje heb je eerst een
grote knoop gemaakt, zodat deze voor het
armpje blijft zitten, waardoor het armpje
op zijn beurt weer stevig aan de schouder
komt. Aan Eet andere armpje, waaruit de
naald het laatste kwam, bevestig je nu
ook een flinke grote knoop en als je dat
niet gelukt, hecht de draad dan af met
een paar grote steken, die je om de arm
windt. Hetzelfde als je nu bij de armen
hebt gedaan, doe je ook bij de benen en
de pop is voor het grootste deel klaar. Maar
nu nog het hoofd. Je hebt in een speel
goedwinkel natuurlijk wel eens zo'n hele
rij kleine poppenhoofden zien liggen. Als
je niet in het bezit bent van een enkel
poppenhoofdje, dan zul je er eentje aan
moeten schaffen, want een poppengezichtje
zelf maken, dat valt haast nooit goed uit
en het is een vreselijk werkje. Welnu, heb
je je nu een poppenhoofd aangeschaft, dat
laten wij zeggen van bordpapier of ge
perst papier is, dan neem je het potje üjm
en ga je het hoofd op de schouders zetten.
De hals werk je af door de opening van
het lijfje er om heen te plakken, zodat er
geen houtwol of watten uit komen gluren.
Nu, hoe vind je je poppenkind? Geef haar
nu nog een snoezig jurkje en je hebt een
póp, die geen. van je vriendinnen heeft!
Van meloenschijf tot neger. Ja, nu
moet je niet denken, dat alle negers van
die rare groote lippen hebben! Dat zegt
ons prentje nu wel, maar dat is niet zo.
Jullie hebt allemaal wel eens een neger
gezien, nietwaar? Wij blanken, vinden een
neger altijd een beetje „griezelig", vooral
de kleintjes, die beginnen er vaak om te
huilen, maar jullie natuurlijk niet, groote
jongens en meisjes. Jullie durven den
neger wel na te tekenen. Nu, probeer het
maar. Maar denk er om, dat je het netjes
doet, anders maak je de Moriaan boos.
was, dat zijn kinderen na zijn dood over
de verdeling van zijn bezittingen zouden
gaan twisten, was zoo verstandig zijn
goederen reeds bij het leven te verdelen.
Karei, die dacht, dat hij nu na de ver
deling van zijn rijkdommen een rustig
leven kon genieten, moest echter opnieuw
ten strijde trekken, thans tegen de Frie
zen, die veel te hooge belastingen lieten
betalen voor de leenheeren en degenen,
die een landgoed bezaten. Karei, die deze
handelswijze niet goed keurde, verzamelde
zooveel mogelijk een machtig leger en een
grote vloot en begaf zich, ondanks zijn
bijna 70 jaar, in eigen persoon naar de
rivier de Aller, om den Deenschen Hertog
Godfried af te wachten, die zich er op
beroemde met Karei ten strijde te trekken
en bij voorbaat al reeds had medegedeeld,
dat hij overwinnaar zou worden. De Her
tog zou de Friezen wel eens van dien
lastigen Karei den Groote afhelpen, maar
er kwam iets anders tusschen. Enige
weken, voor het gevecht zou plaats heb
ben, kwam de Hertog te sterven en de
strijd behoefde niet door te gaan. Karei
sloot een vriendschapsverbond met de
Friezen, die blij waren, dat de twist zo
goed afliep, omdat zij bang waren voor
de vloot van Karei.
In 818 vertrok Karei naar Aken en
stierf daar twee jaar later in de ouderdom
van 70 jaar.
Heb je wel eens opgemerkt hoe zindelijk
sommige dieren zijn Natuurlijk heb 3e
vaak gezien hoe keurig de poes zich wast
en hoe prettig de hond hei vindt, als hij een
bad heeft gehad, maar heb je die zinde
lijkheid ook wel eens bij de insecten opge
merkt? Misschien de meesten van jullie
niet. En gek is het, die dieren, waarvan
wij het 't minst verwachten zouden, zijn
vaak het zindelijkst. Het zijn vaak dieren,
waarvan de meesten onder ons een af
schuw hebben en gauw geneigd zijn te roe
pen „bah, wat een vies dier!", die de
mens nog een lesje kunnen geven.
Laten wij b.v. eens de glimworm na
gaan. Natuurlijk is dit beestje helemaal
niet vies, maar toch moeten wij even ril
len, wanneer wij zo'n diertje van nabij be
schouwen. De glimworm kan van die
eigenaardige bewegingen maken, die wan
neer je het beest maar eventjes zou be
schouwen, niet eens opvallen. Je weet, dat
het nauwelijks kunnen geloven, bevindt
zich een... veegborsteltje, Dit borsteltje
is wel nauwelijks met het bloote oog waar
te nemen, maar als je een vergrootglas zou
nemen, dan kun je het duidelijk zien en
dan zie je datgene, dat op het prentje
hiernaast staat afgebeeld: een staartje
met veegboi steltje, dat zoveei maal ver
groot is. Het veegborsteltje van de glim
worm doet ons denken aan de moderne
stofzuiger, want dit borsteltje zuigt ook
kleine stofjes van de rug van het dier en
door de ademhaling van de glimworm wordt
de stof naar het staartje gezogen. Is het
staartpuntje geheel gevuld met stof en an
dere onreinheden, welke door de „stofzuiger"
zijn opgeveegd, dan kan de glimworm zijn
staart omdraaien en valt het stof door de
kleine openingen, welke aan de punt van
het staartje zitten (zoals je ook op het
prentje kunt zien) op de grond. De glim
worm heeft dus toilet gemaakt!
EEN ZWEVEND EI.
Een zwevend ei in het water. Ik wed,
dat geen van jullie dat ooit heeft gezièn.
Als een ei in het water wordt gelegd, dan
zal het altijd naar de bodefn zakken, maar
niet op de volgende manier. Je neemt twee
vloeistoffen in een glazen stopfleseh. Het
onderste deel wordt gevuld met water,
waarin veel zout is gedaan. Daarna moet
je de pot met gewoon water bijvullen,
maar voorzichtig en niet vlug, want anders
worden de twee watersoorten toch één.
Het zoute water is zwaarder, en daarom
blijft het onder liggen. Neem nu een ei,
laat het voorzichtig in het water glijden
en je zult zien, dat het ei tot op de helft
van het water valt.
Een pop, die je zelf kunt maken.
Een zelfgemaakte pop is voor een meisje
altijd veel prettiger, dan een pop, welke
moeder kant en klaar in de winkel kocht.
Daarom wil ik jullie meisjes eens vooi--
doen, hoe je zelf een popje kunt maken,
dat je misschien wel ten geschenke kunt
geven als je kleine zusje jarig is. Vraag
aan moeder een stukje linnen en maak
daarvan de ledematen van de pop, dus
romp, beenen en armen. Om het rompje
te maken, gaan wij als volgt té werk: wij
nemen twee gelijke lapjes en naaien die
aan elkaar, maar met flinke steken, an
ders breekt de draad, wanneer wij de romp
opvullen. Hetzelfde doen wij ook met de
een glimwormpje een lang staartje heeft,
zooals je trouwens ook op onze afbeelding
kunt zien. Met dit staartje maakt hij soms
grillige bewegingen. Hij kan zijn staartje
zo oprollen, zoals een klein schoothondje
dit kan doen, dus helemaal over de rug
heenleggen. De glimworm is niet zoo
vreesachtig, dus als je eens zo'n beestje
te pakken krijgt, sla hem dan eens van
dichtbij gade, het is leerzaam en interes
sant.
Aan de staart van de glimworm, je zult
Vader: „Wat zeg je jongen? Heb je
last van rheumatiek Maar dat is onmoge
lijk. Zoo'n jonge vent als jij". „Ja, toch is
het zo pa, het woord komt in mijn thema
voor en ik weet niet hoe ik het schrijven
moet".
De machtige keizer der Franken. Van
Karei den Grooten, de zoon van Pepijn
den Korte, hebben wij reeds in de lage
klassen van de school geleerd. Karei de
Groote was Koning van Franrijk en werd
geboren te Aken op 2 April 742. Na de
dood van zijn vader in 768 moest Karei
de bezittingen van zijn vader delen met
zijn broer Caroloman. Karei de Groote
was vaak in oorlog met de Saksen en
andere volken, hij kwam meestal als over
winnaar uit den strijd terug. Karei de
Groote vertoefde vaak in de stad Nijmegen
en als het Paasfeest was, ging hij steeds
naar Nijmegen, zijn geliefde stad. Karei
had een prachtig hof doen bouwen in de
nabijheid dier stad en bracht de zomer
weken in het slot door. Karei de Groote
stond bekend als een rijk man. Toen hij
60 jaar was, overtroffen zijn rijkdommen
al de bekende rijken der wereld.
Karei had drie zonen, Karei, Lodewijk
en Pepijn. Volgens het oud gebruik
moesten de bezittingen onder de zonen
worden verdeeld, maar Karei, die bang
„Dit schattig poesje is vijf gulden
waard."
„Vroeger zei je altijd een rijksdaalder."
„Jawel, maar sedertdien heeft het twee
raskanaries opgegeten."
