Het mooiste natuurmonument ter
wereld.
POPULAIR BIJVOEGSEL VA
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
Catharina II en haar
gunstelingen
AUGUSTUS
ZATERDAG
1935
Het „Krüger'Nationaalpark'. Leeuwen in 3e vrije natuur
door
G. J. v. d. Marre.
Is de leeuw werkelijk zoo bloeddorstig
als de Afrika-reizigers het ons willen
doen gelooven?
Neen! Het is een traag, goedmoedig
dier, dat geen mensch kwaad zal doen,
wanneer hij tenminste niet geplaagd wordt.
Wie zich van deze waarheid overtuigen
wil, moet dan maar eens gaan naar de
plaatsen, waar de leeuw in vrijheid leeft,
waar men niet op hem jaagt, en hij vol
doende voedsel kan vinden.
Gelukkig zijn er nog zulke plaatsen op
aarde, in ieder geval is er nog één, die
helaas nogal ver hier vandaan ligt. Ik be
doel hier namelijk het Krüger-Nationaal
Park in Zuid-Afrika, het grootste en
mooiste natuurmonument ter wereld, dat
zelfs het beroemde Yellov .one-park in
Noord-Amerika overtreft.
Gewetenlooze blanke jagers uit de
vorige eeuw hadden het wild haast uitge
roeid; maar gelukkig greep enkele jaren
vóór de Boerenoorlog uitbrak, de Volks
raad van de Transvaal-Republiek onder
president Krüger bijtijds in, en werd het
verboden om in het gebied tusschen de
rivieren Sabi en Shingwitzi te jagen.
Na het sluiten van den vrede werd het
verbod door het Britsche Bestuur be
krachtigd, doch het bleef den eersten tijd
slechts op papier staan. Na veel moeite
gelukte het ten slotte aan Majoor Steven-
son-Hamilton om een veiligheidswacht in
het leven te roepen, die het jagen ook
werkelijk verhinderde. Het aantal dieren
nam zeer toe. In .het-jaar—1912-fcelde-men
in het park ongeveer 40.000 dieren. Tij
dens den oorlog bleek de veiligheidswacht
niet voldoende, maar de helft van de man
schappen was dan ook onder de wapenen.
Sedert 1918 wordt het wild echter weer
voldoende beschermd en in 1926 werd het
niet meer voor, dat een leeuw een mensch
aanvalt.
Het klimaat in deze streek in tropisch
De dagen zijn lang en zonnig, doch de
warmte is best uit te houden door de
zachte briesjes, -die er waaien. Van Maart
tot October duurt de droge tijd. Dan zijn
de nachten helder en koel, aan den hemel
fonkelen de sterren en de tropische maan
verlicht het landschap.
De streek is bekoorlijk en afwisselend.
Wanneer men op de Drakenberg staat,
ziet men duizend meter dieper de vlakte
liggen, die zacht golvend is en zich tot de
horizon uitstrekt. Het land lijkt uit de
hoogte gezien vlak, toch zijn de rots
achtige heuvels vrij hoog. De vele rivieren
die het land doorsnijden, worden omzoomd
door frisch-groene boomen en palmen. Ook
de rood-gerande eilandjes in de rivieren
hebben een weligen plantengroei.
Evenals het bosch wemelen ook de
rivieren van levende wezens. Van tijd tot
tijd ziet men een voorzichtige krokodil,
een rat of een hagedis, en van de vele
verschillende visschen valt vooral de
Tijgervisch, die een van de mooiste roof-
visschen is, op.
Midden in het bosch, dat nu eens dicht
en ondoordringbaar, en dan weer open is,
zijn er graniet-rotsen, waar gazellen en
bavianen hun schuilplaatsen hebben. De
vele holen, die, zich hier bevinden, zijn van
groot belang voor den archeoloog, want
de menschen, die hier vele eeuwen geleden
leefden, hebben er hun teeken- en Schilder
talenten bot gevierd!
Er zijn ook groote grasvlakten, waar de
gestreepte zebra met bizon-soorten, samen
leeft. Men - kant -er, verscholen achter -wat
struikgewas, "hertgn "zien drinken aan de'
rivieren, waarvan de zandige oevers de
sporen van millioenen dieren dragen.
Waneer men hier een uur of wat rond
zwerft, ziet men tallooze wilde dieren, die
zoo tam en vreesloos zijn, dat men ze heel
HET KIND EN HET SOCIAAL GEVOEL.
Allereerst zelf het goede voorbeeld
geven. Ik heb als kind nooit aan verniel
zucht toegegeven, alleen wellicht daar
door, dat mijn ouders dagelijks het voor
beeld gaven van orde en het probeeren
mooi te maken van tuin en erf. Wie op
reis met de kinderen zelf eerbied toont
voor de schoonheid der omgeving en de
natuur, wekt, zonder het te weten bij de
besten dit zelfde.
Voor ons gevoel helpen straffen en
tuchtmaatregelen altijd zeer betrekkelijk;
niet verbeterend, niet sterkend het ka
rakter.
Van het voorbeeld gaat heel wat mooier
invloed uit. Dan is er ook nog de bekend
heid met de vereenigingen, die zooveel
nuttigs en moois in stand houden.
Voor velen is het vertellen van het
mooie werk van den A. N. W. B. reeds vol
doende, om. ze eerbied en ontzag bij te
brengen voor de natuur en het fenomenale
werk van den A. N. W. B.
Dan tenslotte de straffen. Als het niet
anders kan, dan straf. Wij moeten hier
eigenlijk allen aan meehelpen. Als een
jongen mij den geheelen avond het genot
van een mooi concert vergalt, dan moet ik
trachten terwille van me zelf en mijn
medeluisteraars, dezen jongen onschade
lijk te maken. Eerst langs zachten weg,
en, zoo dit niet helpt, dan maar op minder
prettige wijze. Een ouder moet dit eigen
lijk toch prijzen, al komt het tegengestelde
vaker voor...
Ten slotte de school. Ja, die kan veel
doen... mits het gezin het in dezelfde lijn
en richting voortzet.
Maar al haar arbeid is vaak of bijna
a 11 ij d vergeefsch, wanneer het gezin
tegenwerkt of er een loopje mee neemt.
Men overdenke dit alles eens!
verbinding er naar toe is heel makkelijk.
Er rijden luxe-treinen heen, en men kan
per auto verder midden in de wildernis
komen!
Ter waarschuwing om niet verketrd bè-
grepe. te worden, ga hier vooraf de öp-
menung, dat met het woord sociaal ge
voel r; en politieke vraag aan de orde
komt. Laten we, als we maar eenigszins
kunnen, het kind buiten en uit de politieke
sfeer houden. Niet alleen omdat deze sfeer
altijd vol onzuiverheden zit, doch ook wel
hierom: een kind van pl.m. 1417 jaar
bezit nog absoluut geen ervaringen, welke
noodig zijn om in deze sfeer van achter
docht en wantrouwen, gewichtigheid en
brutaliteit, een zuiveren stand te bewaren.
Terwijl hier nog bij komt, dat het veel
vuldige gezegde: „Wie de jeugd heeft,
heeft de toekomst" voor meerdere kinde
ren absoluut niet opgaat, doch het tegen
gestelde te zien geeft.
Neen, met sociaal gevoel bedoelen wij
hier meer maatschappelijk gevoel. We wil
len, om eenvoudig te blijven, het aan
eenige voorbeelden duidelijk maken.
Er zijn in een gemeente mooie bloem
perken, parken en wandelplantsoenen.
Wanneer nu de jeugd meehelpt deze stads-
schbonheid, een genot voor duizenden in
en evenveel buiten de stad, te bewaren,
dan toont ze sociaal gevoel.
Gaat ze echter deze perken en parken
vernielen, dan heeft men een allerduide
lijkst voorbeeld van on-sociaal voelen. Ën
nu weten wij maar al te goed, dat dit
laatste veel voorkomt.
Hoeveel genot is anderen ontzegd ge
worden, doordat de jeugd zich te buiten
ging in park en plantsoen, in welwillend
opengestelde bosschen, duinen enz.
Hoeveel genot gaat voor volwassenen
verloren, doordat kinderen bij muziek- en
zangconcerten zich allertreurigst gedra
gen?
En zoo zouden wij met talrijke voor
beelden door kunnen gaan. Ik denk aan
de vernielingen aan leegstaande huizen,
aan de mooie wegwijzers van den A. N. W.
B., aan telefoonpalen, naamborden A. N.
W. B., enz. enz. Talloos zijn de voorbeel
den van on-sociaal voelen bij de jeugd.
Wat hieraan te doen?,
Catharina II van Rusland, die van 1762
tot 1796 regeerde, werd tot aan haar dood
door twee hartstochten beheerscht: wel
lust en roemzucht. Zij had altijd een er
kenden minnaar, dien zij overlaadde met
voorrechten, geld en geschenken. James
Harris, later Malmesbury's Lord, die tot
1784 Engelsche gezant te St. Petersburg
was, heeft ons een interresant lijstje na
gelaten van de giften door Catharina aan
haar opvolgende minnaars geschonken.
De familie van Prins Orloof, den officier
der garde, die zoo veel tot Catharina's
troosbestijging toebracht, ontving in het
tijdsverloop van een twintigtal jaren dui
zend boeken en zeventien millioen aan
edelsteenen, vaatwerk, paleizen en geld.
De luitenant bij de garde Wasilsjikoff
ontving in de 22 maanden, die hij als gun
steling beleven mocht, honderdduizend
roebels in zilver, vijftigduizend in edel
steenen, een gemeubileerd paleis, geschat
op honderdduizend roebels, een servies van
vijftig duizend roebels, zevenduizend boe
ren in Rusland, en een jaarlijksche toe
lage, en tenslotte het groote lint van St.
Alexander en den sleutel van Kamerheer.
Potemkin ontving in twee jaren zeven
en dertig duizend boeren in Rusland, en
aan juweelen, pensioenen, paleizen, ser
viezen, ongeveer negen millioen, alle mo
gelijke grootkruisen en den titel van Prins
van het Heilige Roomsche Rijk.
De Russische garderidder Landskoi, die
volgde op Potemkin, ontving bij zijn op
treden een juweelen kleinood van tachtig
duizend roebels waarde en dertig duizend
roebels om zijn schulden te betalen, ter
wijl zijn zuster en zijn nicht staatsdames
werden
Mevrouw: „Ik zal piano spelen en jjj
kunt luisteren." .2
Mijnheer: „Ja, jij kiest altijd het gemak
kelijkste baantje."
park door de Zuid-Afrikaansche regeering
tot eigendom van den staat en natuur
monument verklaard en kreeg toen den
naam „Krüger-Nationaal Park".
Men schatte in "dien tijd het aantal
dieren op 250.000, en dit aantal zal nu
ongetwijfeld aanmerkelijk gestegen zijn.
Francis Ingram vertelt in de „London
Empire Review" dat de bezoekers van het
Nationaal Park vóór alles leeuwen willen
zien. Ën deze wensch gaat meestal ook in
vervulling.
Wie er voor de eerste keer komt, ziet
met verbazing hoe de vrouwen hier alleen
en ongewapend door het bosch gaan, waar
zij elk oogenblik een leeuw tegen kunnen
komen. Ze weten dat een leeuw alleen
's nachts gevaarlijk is, wanneer hij veel
honger heeft, en overdag, als hij gewond
of in het nauw gedreven is.
Daar in het park echter niet gejaagd
wordt en er voor de dieren voldoende
voedsel aanwezig is, komt het eigenlijk
dicht naderen kan. Zelfs de schuwe giraffen
kan men van dichtbij fotografeeren, wan
neer men tenminste tegen den wind gaat.
In het droge jaargetijde merkt men pas
goed, wËEt weinig Insecten er in het Natio
naal Park zijn. Dat is te danken aan de
duizenden insecten-eters, die er hier zijn.
Behalve de dieren, die! de kleinere insecten
eten, zijn er ooievaars en andere grootere
vogels, die ervoor zorgen dat het aantal
sprinkhanen niet te groot wordt.
De vogels vullen den geheelen dag
behalve gedurende de warmste uren de
lucht met hun gezang. Al zijn er maar
weinige, die zoo mooi zingen als de Euro-
peesche vogels, er zijn er toch genoeg, die
een helder geluid bezitten. En wat een
prachtig gekleurde veeren hebben de
meesten niet! Schitterend in één woord,
vooral als de zon er op schijnt!
Het Park wordt druk bezocht. En dat
is ook geen wonder, want niet alleen is
het er buitengewoon interressant, maar de
