Buitenlandsch Overzicht.
Het geschil tusschen
Italië en Abessinië.
wilt"U. lozen?
oetbal
1 e
fd
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWfJA
No. 7637
EERSTE BLAD
63ste JAARGANG
De neutraliteit der Ver. Staten.
België en de uitvoer van
wapenen.
Italië's luchtmacht telt
40.483 man.
DE DU1TSCHE VLOOT.
Troepenconcentratie bij de
straat van Gibraltar.
DONDERDAG 22 AUGUSTUS 1935
COURANT
Abonnement per 3 maanden bjj vooruitbet.: Heldersche Courant t 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnenland f 2.
Nederl. Ooat- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige
landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. f 0.50, f 0.70, f 0.70, f 1.—Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50,
f 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 cL per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Zal Engeland het verbod van uitvoer van wapens naar AbeS'
sinië opheffen? Hoe Engeland, Frankrijk en Italië reageeren
op de mislukking te Parijs
Opheffing van
wapen'
embargo voor
Abessinië
De ernst van den toe
stand van het oogenblik
blijkt o.m. uit het feit
dat vandaag in Enge
land een kabinetszitting
wordt gehouden, waar
voor de ministers hun
vacantie moesten onder
breken. Alleen in zeer ernstige gevallen is
een,dergelijk besluit mogelijk en men kan dan
cok gerust gelooven dat zich achter de
schermen van de Europeesche diplomatie
momenteel heel wat afspeelt.
De mogelijkheid bestaat dat in deze Brit
sche kabinetszitting het verbod voor wapen-
uitvoer naar Abessinië zal worden behan
deld en wat zal dan de beslissing zijn? Bil
lijkheid eischt, hoe men overigens over wa
penleveranties ook mag denken, dat Abes
sinië niet verstoken zal zijn van oorlogstuig
als het straks door Italië wordt aangevallen.
Poch zal Engeland het aandurven wapens aan
Abessinië te leveren en daardoor de haat van
Italië op den hals te halen? Het zijn vragen
die vandaag of morgen wel hun antwoord zul
len hebben. Wij leven in een tijd van hoog
spanning, zooais Europa die na 1918 niet meer
gekend heeft.
Over de opheffing van het verbod voor wa-
penuitvoer naar Abessinië schreef de „Nw.
Rott. Crt." Dinsdagavond een hoofdartikel,
waaraan wij het volgende ontleenen:
Baron Aloisi heeft voor zijn vertrek uit
Parijs nog eens aan de pers uiteengezet, waar
om Italië niet van het Abessijnsche avontuur
kan afzien. De „veiligheid" van zijn Oost-
Afrikaansche koloniën eischt dit. Abessinië
vormt een bedreiging voor die koloniën en
moet ontwapend worden. Een halve eeuw par-
lementeeren heeft Italië geleerd, dat er met
Abessinië alleen door geweld iets te bereiken
zal zijn.
Een tijdje geleden was het de beschaving,
die verovering van Abessinië dringend noodig
maakte, daarna het feit, dat Italië behoefte
heeft aan koloniale expansie. Had het die
maar gekregen bij de verdeeling van de Duit-
sche Afrikaansche koloniën, die nu door En
geland en Frankrijk zijn opgeslokt, dan ware
dit avontuur niet noodig geweest.
Het veiligheidsmotief van Aloisi is echter
al heel mal en gaat in geenen deele op, zegt
het blad zeer terecht.
De Parijsche correspondent van de Times
merkte vanochtend op, dat men zich, als
Abessinië inderdaad al een halve eeuw een
doorn in de zijde van Italië is, moet afvragen
waarom Italië dan in 1923 de toelating van
Abessinië tot den Volkenbond steunde, ja,
zelfs er op aan heeft gedrongen, hoewel het
Zich daarmee toch automatisch beroofde van
het recht op eigen houtje maatregelen tegen
Abessinië te nemen. Toen werd er van geen
eischen der beschaving en van geen bedrei
ging van de veiligheid der koloniën ge
sproken.
Als er een recht heeft zich bedreigd te
voelen is het Abessinië. Dit brengt ons van
zelf op de kwestie van het embargo.
Ongeveer een maand geleden hebben Enge
land en Frankrijk een embargo gelegd op den
uitvoer van wapens naar Italië en Abessinië,
welke maatregel door de andere Europeesche
landen, die wapens fabriceeren is nagevolgd.
Wel verklaarden Engeland en Frankrijk, dat
zij den doorvoer van wapens naar Abessinië
niet zouden verbieden (wat zij volgens een
internationaal verdrag ook niet mochten
doen), maar door zelf den uitvoer uit hun
landen te verbieden, maakten zij het de klei
nere Europeesche landen vrijwel onmogelijk
een andere gedragslijn te volgen, zoodat Abes
sinië alleen nog maar bij de Vereenigde Sta
ten en Japan terecht kon.
Dit is, op zijn zachts gezegd, een zonder
linge maatregel geweest. Een verdrag van
1930 tusschen Engeland, Frankrijk, Italië en
Abessinië wettigde niet alleen den uitvoer van
wapens naar Abessinië, maar "motiveerde het
zelfs met „het doel Z.M. den keizer van
Ethiopië in staat te stellen alle wapens en
munitie te verkrijgen, noodig voor de verde
diging van zijn gebied tegen aanvallen van
buiten."
Men kan niet zeggen, dat dit verdrag niet
geldt nu er twee van de deelnemende partijen
bij betrokken zijn, want Abessinië heeft geen
andere buren dan de drie overige contrac
tanten, zoodat de genoemde aanvallen van
buiten alleen van een dezer konden komen.
Ook is er geen sprake van oorlogscontra
bande, want er is nog geen oorlog en in
technischen zin ook nog geen bedreiging met
oorlog.
Thans echter, na de mislukking van de be
sprekingen te Parys, is elk motief voor een
verlenging van dit embargo, dat nota bene
den staat, die agressief optreedt begunstigt,
vervallen.
In Engeland zijn er van het begin af stem
men tegen het embargo opgegaan. Thans
schijnt ook de regeering zoover te zijn, dat
zij inziet, dat deze onrechtvaardigheid, be
gaan in de hoop Italië door zoover mogelijke
tegemoetkoming te bewegen tot afzien van
zijn avontuur, ongedaan moet worden ge
maakt. Het Engelsche kabinet zal,ondanks de
vacantie, waarschijnlijk nog deze week ver
gaderen en algemeen verwacht men, dat dan
ook de kwestie van het embargo ter sprake
zal komen.
Na de misluk'
king te Parijs.
Hoe reageert nu de
buitenlandsche pers, in
het bizonder de Engel
sche, Fransche en Ita-
liaansche op het misluk
ken van de Parijsche conferentie? Er zijn
bladen, in Engeland, die o zoo benauwd zijn,
dat Engeland zich nog verder met het ge
schil inlaat, men voelt het gevaar dat daar
aan verbonden is en wil liefst dat Engeland
zich zoo spoedig mogelijk uit het wespennest
terugtrekt.
De Telegraph koestert blijkens een artikel
nog een kleine hoop op een bezinning van
het laatste oogenblik van Mussolini en in elk
geval vindt zij, dat de Britsche regeering net
moet doen alsof daarop nog hoop bestaat.
Zij vindt blijkbaar, dat er nog nader bewijs
voor noodig is, dat Mussolini willens en we
tens den spot wil drijven met den Volkenbond.
De Beaverbrook- en de Rothermere-pers
bepleiten met den grootsten nadruk, dat
Groot-Britannië zich met de heele Italiaansch-
Abessijnsche kwestie verder niet bemoeien
moet.
„De Bond is vergaan", roept de Express uit.
Aan de werkelijkheid van een alliantie met
Italië, zal Frankrijk in het laatste geval ook
den gevel van den Volkenbond opofferen.
Frankrijk zal noch tegen Mussolini optrekken
noch meewerken tot sluiting van het Suez-
kanaal.
De Daily Mail zegt, dat Roosevelt geen vin
ger tegen Italië zal opheffen. De Italianen
vormen de grootste buitenlandsche kolonie in
de Vereenigde Staten en in de komende cam
pagne voor het presidentschap heeft de uit
gebreide Italiaansche stem een groote be-
teekenis. Ook dit blad acht het onzin te den
ken, dat Frankrijk het zwak gewapende
Groot-Britannië boven het sterk gewapende
Italië zal verkiezen.
De Manchester Guardian toont zich be
vreesd voor het onder-al-de-Italiaansch-
Abessijnsche bedrijven zich zoo doodstil hou
dende Duitschland.
Volgens de Matin heeft men tijdens de
jongste besprekingen te Parijs eenstemmig
te kennen gegeven, vast te willen houden aan
de politieke saamgehoorigheid van Stresa.
De Petit Parisien zegt, dat men aan de Quai
d'Orsay en in Britsche kringen nog verwach
tingen koestert van de diplomatieke onder
handelingen. Het blad zegt, dat Laval zoo
wel Eden als Aloisi tot matiging heeft ge
maand.
Verder behoeft men de gebeurtenissen niet
te dramatiseeren. Breekt de oorlog uit, dan is
dat zeker te betreuren, maar dan moet men
langs diplomatieken weg trachten het ge
schil tot Afrika te beperken. Europa moet
aan zich zelf denken. Italië voelt zich sterk
genoeg om den Brenner te bewaken en tevens
in Abessinië oorlog te voeren. Zoo kan de
geest van Stresa, die sterk geleden heeft
onder de Engelsch-Italiaansche meeningsver-
schillen, in Europa toch behouden blijven.
Tenslotte nog iets uit Italië. Reuter meldt
uit Milaan o.m.:
De Corriere della Sera schijft dat de ver
dagen van de 3-mogendheden-conferentie
door niemand kan worden misverstaan. In
feite komt zij neer op een stranding.
De conferentie heeft haar werkzaamheden
gestaakt, en de verdaging is waarschijnlijk
voor onbepaalden tijd.
De conferentie heeft nogmaals bewezen,
dat Italië steeds tot vriendschappelijk onder
handelen bereid is, doch ook vastbesloten zich
niet van zijn standpunt te laten afbrengen,
dat in overeenstemming is met de moreele en
historische rechten van beslissend levensbe
lang. De Britsche regeering had moeten we
ten, dat Italië afwijzend staat tegenover een
accoord of een gedeeltelijke oplossing, die het
conflict slechts uitstellen en derhalve slechts
verergeren kunnen.
Politis vijfde scheidsrechter.
Reuter meldt uit Parijs:
De verzoeningscommissie heeft officieel Po
litis benoemd tot vijfde scheidsrechter.
Gaat Italië naar Genève?
Reuter meldt uit Rome:
Baron Aloisi heeft bij zijn terugkeer uit
Parijs verklaard, dat Italië aan de zitting van
den Volkenbondsraad zal deelnemen, tenzij
diplomatieke dwalingen worden begaan".
Italiaansche studenten kunnen in
Oost-Afrika examen doen.
Bij de oorlogsvoorbereidingen in Oost-
Afrika zijn ook vele Italiaansche studenten
onder de wapenen geroepen of hebben zich
als vrijwilligers opgegeven. Men heeft zich be
ziggehouden met de vraag, hoe deze studen
ten de examens, die zij in den herfst zouden
moeten afleggen, zouden kunnen doen. Deze
quaestie is thans opgelost doordat de Ita
liaansche koloniale scholen in Oost-Afrika
speciale examen-commissies zullen instellen,
die den in Oost-Afrika vertoevenden studen
ten de examens zullen afnemen.
Mussolini's schoonzoon en zoons
vertrekken weldra naar Oost-
Afrika.
Graaf Clano, minister voor de pers en pro
paganda, schoonzoon van Mussolini, zal waar
schijnlijk Zaterdag naar Oost-Afrika vertrek
ken om zich bij zijn regiment te voegen. Hij
zou worden vergezeld door zijn beide zwagers,
Vittorio en Bruno Mussolini, de zoons van
den Duce.
De Ver. Staten en het geschil.
In regeeringskringen onthoudt men zich,
naar Reuter uit New-York meldt, van ieder
commentaar ten aanzien van het Abessijn
sche geschil. Men beschouwt deze houding als
een aanwijzing, dat de regeering de gebeur
tenissen aandachtig volgt, maar er op ge
steld is zich geheele vrijheid van handelen
voor te behouden.
Persstemmen.
De correspondent van de N. R. Crt. te
Londen telefoneerde gisterenochtend:
Volgens den correspondent van de Times
te Parijs heeft de weigering van Mussolini,
om de Britsch-Fransche voorstellen ook maar
als basis van onderhandelingen te aanvaar
den de Britsche gedelegeerden aanvankelijk
zeer verbaasd. Wanneer de Italianen slechts
eenige tegemoetkoming betoond hadden, zou
het voor Abessinië mogelijk geweest zijn om
onder leiding van Groot-Britannië en Frank
rijk een grooten stap vooruit ten gunste van
Italië's bevrediging te doen.
De correspondent gaat vervolgens na,
welke sancties genomen zouden kunnen wor
den en meent, dat de doeltreffendste de slui
ting van het kanaal van Suez is, maar daar
voor zou de Bondsraad aan Frankrijk en
Groot-Britannië eerst een mandaat moeten
geven. Op maritiem gebied zouden deze
maatregelen niet boven Groot-Brittanië's
krachten gaan, volgens dezen correspondent.
De News Chronicle noemt voor Mussolini
en Frankrijk de vreeselijke gevolgen op wan
neer de eerste zich buiten staat stelt om als
dat noodig wordt, een beroep op den steun
van den Bond in Europa te doen en voor
Frankrijk wanneer het de beginselen van
den Volkenbond verzaakt.
In Frankrijk.
De Parijsche bladen schenken aandacht
aan de bijeenkomst van het Britsche kabinet,
die morgen zal plaats hebben.
De Echo de Paris maakt de opmerking,
dat de nationale regeering genoodzaakt is
wegens het standpunt van de Britsche open
bare meening trouw te blijven aan de be
ginselen van den Volkenbond op straffe an
ders tegenover de oppositie van de arbeiders
partij het onderspit te delven. Deze bezorgd
heid in verband met de verkiezingen zal de
Britsche regeering misschien tot meer flink
heid dwingen, dan haar lief zou zijn.
In de Ver. Staten.
De Amerikaansche pers acht een oorlog
tusschen Italië en Abessinië onvermijdelijk,
indien Frankrijk en Engeland niet op het
laatste moment krachtig ingrijpen. Alle bla
den geven uitsluitend Mussolini de schuld
voor de huidige situatie.
MacDonald acht den toestand
zeer ernstig.
MacDonald, die Dinsdagavond uit Schot
land was vertrokken, is gisterenochtend vroeg
om 7.25 te Londen aangekomen. Baldwin is
Dinsdagavond uit Aix les Bains vertrokken.
MacDonald verklaarde bij zijn aankomst te
Londen: „Ik beschouw den huidigen toestand
als heel netelig. Het is het ernstigste geval,
dat wij sinds 1914 onder het oog hebben moe
ten zien".
De commissie van buitenlandsche
zaken uit het Engelsche kabinet
bijeen.
Baldwin en Neville Chamberlain, die van
Calais af samengereisd hadden, zijn gisteren
te Londen aangekomen. Zij weigerden aan de
journalisten eenige mededeeling te verstrek
ken. Kort na de aankomst van beide minis
ters is de commissie van buitenlandsche za
ken uit het kabinet bijeengekomen onder
voorzitterschap van Baldwin, teneinde de po
litiek te bespreken, welke zij vandaag aan
het kabinet zal voorstellen.
Aanwezig waren, buiten den voorzitter,
MacDonald, Hoare, Eden, Runciman en Ne
ville Chamberlain.
Eden bracht aan zijn collega's verslag uit
van zijn ervaringen te Parijs.
Reuter meent nu te weten, dat in de ka
binetszitting van heden zal worden voorge-
gesteld, dat Engeland zich zorgvuldig zal
houden aan zijn verplichtingen uit hoofde
van het Volkenbondsverdrag. Dit besluit
brengt mede, dat uiteindelijk zal worden ge
bruik gemaakt van sancties tegen Italië, in
dien de Volkenbondsraad daarmede accóord
gaat. In welingelichte kringen gelooft men,
dat Frankrijk de houding, die Groot-Britannië
denkt aan te nemen, goedgunstig gezind is.
De Italiaansche luchtmacht.
Het Italiaansche leger en de Italiaansche
marine, die aan het eind van het vorige jaar
beschikten over 1861 vliegtuigen, met inbe
grip van de reserve-toestellen en de les-
toestellen, hebben sedertdien de luchtvloot
voortdurend uitgebreid. Thans zullen zij de
beschikking hebben over ongeveer 2000 vlieg
tuigen, van welke waarschijnlijk 1250 toestel
len zijn die behooren tot de eerste linie-groep.
Een wapenembargo voor oorlog
voerende landen.
De Senaat der Vereenigde Staten heeft
zonder hoofdelijke stemming het besluit aan
genomen, volgens hetwelk de uitvoer van
wapenen naar twee oorlogvoerende landen
onwettig is.
De Belgische Staatscourant zal vandaag,
een koninklijk besluit bevatten, volgens het
welk voor den uitvoer van wapenen en mu
nitie een bijzondere vergunning noodig is.
Bü decreet uitgebreid met meer
dan een derde.
Bij decreet, verschenen in de „Gazzetta
Ufficiale", wordt de luchtmacht als volgt
samengesteld: 3061 officieren, 7026 onder
officieren en 30.396 minderen, in totaal 40.483
man. Dit beteekent een vermeerdering van
500 officieren, 1860 onderofficeren en 10.988
manschappen.
Hierbij kan nog worden gevoegd 1500 offi
cieren en 1500 onderofficeren van de reserve.
Reeds opgenomen in het Adv.blad van gisteren.
De Daily Herald maakt melding
van het bestaan van z.g. zelfmoord-
schepen.
Volgens te Londen ontvangen berichten,
schrijft de Daily Herald, zoekt de Duitsche
admiraliteit vrijwilligers als bemanning voor
een vloot van „zelfmoordschepen" („suicide
ships"). Het blad, voor welks berichtgeving
te dezer zake wij overigens niet in durven
staan, zegt, dat men hier te doen heeft met
een geheel nieuw type vaartuig, dat een om
wenteling in den zeeoorlog te weeg moet bren
gen.
De Duitsche autoriteiten zijn van meening,
dat deze uiterst snelle scheepjes, die met tor
pedo's zijn uitgerust, tot het verdwijnen der
groote eenheden zullen leiden.
Naar men meent zijn er reeds geheime proe
ven mee genomen, die bevredigende resultaten
hebben opgeleverd. De bootjes zouden nog
geen 20 meter lang zijn. Zij hebben geen mas
ten, en het eenige, dat boven het dek uitsteekt,
is een schoorsteentje. Aan iedere zijde bevindt
zich een torpedolanceerbuis. Het vaarutig
wordt gedreven door een ruwolie motor, die
1000 p.k. kan ontwikkelen en aan het scheepje
een snelheid geeft van 40 knoopen. De beman
ning zou uit 3 4 man bestaan.
Deze bootjes zouden een moeilijk doelwit
vormen voor de groote schepen, die van zeer
nabij zouden worden getorpedeerd, want na
de torpedeering zouden de „zelfmoordschepen"
zich zeer gemakkelijk kunnen verbergen. Zij
steken nauwelijks boven den waterspiegel uit
en zijn zeer handelbaar.
De Duitsche admiraliteit geeft toe, dat zij
zouden zinken, zoodra zij door een projectiel
zouden worden getroffen vandaar hun naam
zelfmoordschepen doch zij is van meening,
dat de verliezen van den vijand oneindig groo-
ter zullen zijn.
Buitenlandsch Overzicht Pag. 1
De griezelige vondsten aan de Ne-
derlandsche grens. Het raadsel op
gelost n 6
De toepassing van de Zuiderzee-
steunwet. Een nieuwe regeling be
treffende schatting der inkomsten
van visschers6
De benzine zal waarschijnlijk een
halven cent duurder worden nu de
tolheffing zal vervallen„2
Aanbieding van een huldeblijk aan
den oud-burgemeester van Callants-
oog, mr. D. Breebaart7
Door de Haagsche rechtbank werd
gisteren 2 jaar gevangenisstraf ge-
ëischt tegen een boekhouder, die
ruim honderdduizend gulden heeft
verduisterd2
ij den brand op de Radio-tentoon-
steUing te Berlijn zijn drie menschen-
levens te betreuren
6
6
6
Tunnel ingestort te Berlijn. Vermoe-
ielijk veertien slachtoffers
Twee Duitsche spionnen in Frankrijk
gearresteerd
Weer een beruchte Ossche boef ge
arresteerd. Hij had een rol gespeeld
bij d bekende moordzaak de Bie „6
De ex-kroonprins brengt een bezoek
van enkele dagen aan Doorn „2
De Daily Herald maakt melding van
het bestaan van z.g. zelfmoord
schepen 1
Politis is tot vijfde scheidsrechter in
het Italiaansch-Abessijnsche geschil
benoemdu 1
De Gelria is voor 50.000 Engelsche
ponden naar Italië verkocht „2
De in verband met de muiterij op
De Zeven Provinciën veroordeelde
Duit. ter zee van Boven, gaat in
hooger beroep 1( 5
Feuilleton1
mwwwwwww 1
Marineberichten g
Omtrek-nieuws 7
Marktberichten t> 7
Svortnieuwsg
Het A.N.P. meldt uit Madrid:
De correspondenten van de Madrileensche
bladen te Cadix deelen hun redacties mede,
dat de aanwezigheid van twee Italiaansche
watervliegtuigen bij Kaap Tarifa (provincie
Cadix) groote opwinding heeft teweeg ge
bracht.
De Italiaansche watervliegtuigen motiveer
den hun aanwezigheid in de Spaansche wate
ren met een opdracht Italiaansche munitie
transportschepen te moeten beschermen.
Spaansche troepen-afdeelingen zijn reeds ge
mobiliseerd en naar Cadix gedirigeerd.
Uit de Spaansche garnizoenen van Cordoba,
Malaga en Sevilla zullen afdeelingen worden
verdeeld over het kustgebied van Zuid-Spanje.
De opperbevelhebber van de op de Balearen
gestationeerde divisies, die te Madrid ver
toefde, is na een kort onderhoud met den
minister van oorlog, naar de Balearen terug
gekeerd.
De minister van binnenlandsche zaken heeft
aan de vertegenwoordigers van de pers mede
gedeeld, dat de berichten uit Cadix, in ver
band met de nog bestaande perscensuur, niet
in de Spaansche bladen mochten worden ge
publiceerd.
Fe u i I 1 e t o n.
.88)
en
„Een kleine operatie", had Wayne gezegd.
Zij zouden hem vermoorden, maar hoe Op
een zoodanige manier, dat, wanneer zijn lijk
bevonden werd, geen vermoedens zouden
ontstaan dat hjj om het leven gekomen was,
anders door een auto-ongeval. De auto
(iie mooie, dierbare Panhard lag al aan
den voet van de klippen; hij vermoedde, dat
Wayne de kamer verlaten had, om eens een
kijkje te gaan nemen hoe het daarmee stond.
De schoft! Om een weerloos man in zijn ge
zicht te stompen!
De dood door de handen van zulk een laag
hartige en verdorven individu zou in ieder
geval een oneervolle dood zijn, maar, waarom
joegen ze hem niet eenvoudig een kogel door
door de hersens? Neen; zulk een kogel ver
oorzaakte een te zachten dood. Een slag op
zyn hoofd, meer niet, misschien! Het was
moeilijk te gelooven, dat er werkelijk zulk
oen primitief melodrama opgevoerd zou
■Worden...
Zjjn geest borduurde voort. Na zijn dood,
«ie herkenning. Het zou niet aan hun doel
beantwoorden om den man, dien zij zoo han-
*üg en met zoo weinig risico vermoord had
den, eenvoudig Charles Huish, beroepsvoet
baller en chauffeur, te laten blijven! Het zou
van de daken verkondigd worden dat „het
slachtoffer van het betreurenswaardig auto
ongeval bij Little Barton, niemand anders ge
weest was dan de vermiste Hon. John Car-
stairs, zoon en erfgenaam van wijlen Lord
Overton, wiens testament juist geopend was"
Hoe gulzig zouden de nieuwsbladen deze
„openbaring" slikken.
Wayne had gezegd, dat Thomas, zijn ge
wezen knecht, geroepen zou worden om de
identiteit van het lijk vast te stellen. Hoe de
schavuit daar kans toe zou zien, zonder den
argwaan, hetzij van de politie, hetzij van
Thomas zelf op te wekken, wist hij niet;
maar, waar zooveel op het spel stond, zou
Wayne ongetwijfeld zijn stekken goed gesto
ken hebben. Als Thomas eenmaal verschenen
was, zou de identificatie geen moeilijkheden
meer opleveren. Arme, brave Thomas! Hij
zou er kapot van zijn, natuurljjk. Wat zou hij
vanavond doen Zou hij in de Drie Gevel
toppen zijn, wakende over het meisje dat hij
beloofd had eenigszins onder zijn hoede te
zullen nemen? Kijken naar Maisie Willen...
O, kon hij maar vrij komen...! Waarom kwa
men ze niet om hem af te maken, in plaats
van hem met die folterende onmenschelijke
gedachten alleen te laten? Maar God zou
barmhartig zijn; nog een weinig méér, en
hij zou zijn verstand verliezen. En dan zou
hij zich van niets meer bewust zijn of
waren krankzinnigen zich óók bewust van
wat zij zeiden, wat zij dachten...?
Dar naderde een voetstap, Symes mis
schien; Symes, zijn beul.
Daarna stemmen. Die eene stem was be
slist die van Symes. Welnudan zou het
niet lang meer duren. O, kreeg hij maar een
kans om eervol, als een man te sterven, in
plaats van afgeslacht te worden als een
hond.
Wat was dat? Nu had een andere man
gesproken. Deze was boos, maakte ruzie.
Wat beteekende dat?
Niemand was de kamer nog binnengeko
men; uit de dichte nabijheid van hun stem
men maakte hij op, dat zij vlak bij de deur
stonden.
Een vloek; die scheen door Symes geuit te
zijn. Nu volgde er een schreeuw van woede,
en een driftige stem ging geweldig te keer.
„Neen, dat zul je niet! Ik wil hem niet
aanraken! Doe het zelf; dat heb ik je voor
uit gezegd! Ik heb mijn handen nooit met
een moord bezoedeld, en dat zal nu ook niet
gebeurenHa, wou je dat?Neem dat
dan aan van mij
Huish was verplet; hij begreep er niets
van. Zou Symes op het laatste oogenblik
voor zijn griezelig karweitje teruggedeinsd
zijn Had hij dat werkje aan zijn medeplich
tige willen overdoen?
Buiten de kamer waar reeds een moord
had moeten plaats hebben, was een worste
ling ontstaan tusschen Symes en den man,
dien hij den vorigen avond in De Vederbos
voor zijn dienst aangeworven had. Op het
allerlaatste oogenblik was Symes den moed
voor zijn daad ontzonken; beest en onmensch,
die hij was, hij kon het niet over zich ver
kregen om in koelen bloede een moord te
bedrijven. En op den achtergrond doemde
de galg op. Alles was prachtig beraamd, zoo
veel was zeker, maar wanneer je eenmaal
iemand vermoord hadt, zat de politie je altijd
achter de voddenover den geheelen
aardbodem
En die opdoemende angst was oorzaak ge
weest, dat hij de hulp van Jerry Toone in
geroepen had. Deze laatste was een onnoo-
zele hals, bij zijn eigen geslepen persoon ver
geleken. Hij zou hem zeer zeker door ge
weld of door bangmaking kunnen dwingen
om dat baantje van hem over te nemen.
In ieder geval zou hij iemand zijn op wie
de schuld geworpen kon worden, als het erg
ste mocht gebeuren. Met een kogel zou hij
het niet zoo erg gevonden hebben dan
was het einde snel daar. Maar Wayne had
gezegd, dat die man niet doodgeschoten
mocht worden; het lijk mocht geen enkel ver
dacht teeken vertoonen, wanneer het gevon
den werd.
Toone moest het opknappen; dat was het
refrein, dat aanhoudend in het brein van
Sluiper Symes herhaald werd. Daarom was
hij zoo theatraal geweest, toen de revolver
te voorschijn gekomen was; alleen maar om
te demonstreeren, hoe gemakkelijk een
moord gepleegd kon worden.
Maar nu het critieke oogenblik aangebro
ken was, viel er met Jerry Toone heelemaal
niet te praten. Hij wou met een moord vol
strekt niets uitstaande hebben, zei hij. Hij
had aan dit werkje meegedaan om te zien
da.t niets verkeerd ging, om de auto een zetje
over de klip te helpen geven maar, lijken,
dank je feestelijk! O, neen, sir; niets aan te
veranderen. De tijden waren slecht, maar hij
bedankte er voor om op 'n goeden dag tot een
wandeling zonder boordje gedwongen te
wordenDit was zijn antwoord aan Sy
mes geweest, toen deze voorgesteld had om
zijn belooning met vijftig pond te verhoogen;
en hij had het oprecht gemeend. Hij was een
schurk, maar wilde een zekere grens niet
overschrijden; moord ging buiten zijn boekje.
En aldus was de ruzie ontstaan, die tot
«len gevangene Huish doorgedrongen was.
Eensklaps diende Toone, die de sterkste
ran de twee was, Symes een geweldigen op-
waartsehen kinnebakslag toe. Door vrees
©vermand, had hjj het volgende oogenblik het
hazenpad gekozen. Hij wilde zich van deze
plaats uit de voeten maken, zoolang er nog
tjjd was, en vóór alles, voordat de po'"'"
hem bjj de kladden zou kunnen krijgen. Dat,
wat bij Jerry Toone voor de stem van zijn
geweten doorging, liet zich nu hooren.
Waar Sluiper zich het allermeest om be
kommerde, was zijn eigen, kostbare huid. De
gedachte, dat die aangeraakt werd, was hem
een gruwel. Toen hij dus na dien vernede-
derenden (en pijnlijken) slag van den grond
opkrabbelde, tastte zijn hand naar de revol
ver in zijn zak. Nu werd hij door den lust om
te moorden verteerd maar op een anderen
man! Hjj vuurde driemaal snel achtereen op
de vluchtende gedaante van Jerry Toone
en toen sloeg Hector Wayne, doldriftig van
woede, hem het wapen uit de hand.
„Wat, voor den donder, beteekent dat? Ze
zullen op den weg de schoten hooren, onver
beterlijke ezel! Ik zou je daarvoor eigenhan
dig kunnen dooden!"
Symes was zichzelf niet meer. Alles was
verkeerd geloopen. Hij had zich in Toone
bedrogen, en nu noemde die Wayne, die hem
de kastanjes uit het vuur had willen laten
halen, hem een onverbeterlijken ezel! Symes
wierp zich zonder aarzelen op zijn lastgever,
en vloog hem naar de keel.
Op den weg van Londen naar Barborough,
nam de onschatbare Thomas een plat flesch-
je cognac uit zijn zak en hield het tegen de
lippen van den man, die volgens Bob Willen
bezwijmd was. Het duurde niet lang, of de
alcohol deed zijn uitwerking. De man richtte
het bovenlijf op, door Willen ondersteund.
„Wie ben je!" stamelde hij, een angstige
blik in de oogen.
„Vrienden," haastte Thomas zich te ant
woorden. „Je werd door onze taxi overreden,
maar je schijnt geen beenderen gebroken te
hebben." Hij hield op. „Wie wilden, dat door
jou vermoord werd? Zeg het vlug, ye-i T --
°r," hij wes naar den verbjjsterenden Boo
Willen, „is een detective van Scotland Yard!
Waar zijn Wayne en Symes? Haast je man,
als je de rest van je leven niet in Dartmoor
wil doorbrengen!"
Een bilk van afgrijzen kroop in de oogen
van den man.
Na zijn pas doorgestane angsten, trof deze
bedreiging uit den mond van een volkomen
onbekende hem als een donderslag. Hjj zag
Thomas geen knipoogje tegen Willen geven,
maar hoorde de laatste, met een stem, die
zeer goed aan een lid van de Motor-Brigade
van Scotland Yard had kunnen toebehooren,
zeggen: „Het zou het verstandigste zijn, als
je alles maar dadelijk opbiechtte: dat kan
je nooit kwaad doen."
„Als ik getuig tegen de twee anderen, wat
doe je mij dan?" vroeg de schurk.
De rol, die de omstandigheden hem op
gedrongen hadden, volhoudende, antwoordde
Willen: „Niets; je mag vrij weggaan daar
na. Dat beloof ik je. Dus waar is Huish?"
„Daarginds!" De man wees met een onvas-
ten vinger naar de linkerzijde van den weg,
„Wayne en Symes hebben hem in een land
huis aan een stoel vastgebonden. Ze willen
hemt vermoorden, en het lijk vervolgens over
de klippen werpen, om er den schijn aan te
geven, dat hij door een auto-ongeluk stierf.
De auto ligt al in het ravijn!"
„Wijs ons den weg naar dat landhuis!"
bulderde Willen. „Je kunt mij vertrouwen
ik zal mijn belofte nakomen."
„Symes heeft een revolver en is niet
vies om die te gebruiken. Hij heeft een paar
keeren op mij geschoten."
„Maar ik heb er ook een," zei Willen, het
wapen te voorschijn brengende. „Verdraaid,
sta nu op, anders breek ik je den nek!"
riTTordt vervolgd.)
