Buitenlandsch Overzicht indrulkTtan!PZ!s,en.<l!> ^door'"!^ '"d D"ilSChland: Een belangrijk interview met Mussolini. *Wat wilt oetbal ie f de SBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA in September, 63ste JAARGANG Oandhi en de zending. HAAS1 Azijn wint altijd Door constante kwaliteit! COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet h Anna Paulowna, Breezand, Wieringen 'm ÏT Courunt f Koegras, Neder 1. Oost- en West-Indië per zeepost f 2 lO^n 1651 binnenlanU 1 2— landen t 3.20. Losse nos. 4 Cf fr m 1,61 ma" en overige Zondagsblad resp. f 0.50 f 0 70 f b 7ii i P Ct" VVeekab°mementen 12 ct. f1.70. Modeblad resp. f 1.20, f1.50, fl.50, VerschyntDinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIE N: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. medad. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prya Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te htiur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 cL per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer: 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct De toenemen' de spanning in Duitschland. De toestand in Duitschland is het laat ste jaar in veel opzich ten radicaal veranderd, zóó zelfs dat men bij oppervlakkig bezoek dat reeds merkt. De sympathie voor Hitier is in veel opzichten verflauwd en voor het systeem tot het nulpunt gedaald. Zoo hoorden wij Zon dag nog van kennissen, die juist van een va- cantie-trip uit Duitschland waren terugge keerd, dat verschillenden openlijk hun onge noegen hadden te kennen gegeven met de me thoden van het derde Rijk. Men had opge merkt dat over het geheel genomen slechts de ambtenaren nog met een „Heil Hitier" groetten, de burgers daarentegen weer met het alledaagsche „Morgen", „Mittag" en ,,'n Abend". Er komt hoe langer hoe meer verzet, niet alleen innerlijk, maar ook naar buiten en dat de leiders van Duitschland dat voelen is overduidelijk gebleken uit de laatste rede voeringen van Hitier en Goebbels, waarin al lerlei dreigementen werden uitgesproken tegen den onbekenden vijand. Wie geen vijand heeft doet dat niet. In de Nw. Rott. Crt. vonden we Zaterdag avond een hoofdartikel dat gewijd was aan wat de redactie in den laatsten tijd van ver schillende toeristen aan brieven ontvangen had, waarm ook over dezen veranderden geest geschreven werd. Wij ontleenen er een en ander aan: Wat deze briefschrijvers vrijwel overeen stemmend treft, is de algemeenheid en de on verschrokkenheid van de critiek. Eenige weken geleden vertelde een Duit- scher van aanzien, die voor discrete nationale opdrachten in het buitenland het vertrouwen CHRISTIAAN X de Koning van Denemarken, hoopt den 86en September zijn 65en verjaardag te herdenken. 'de WUhelmstrasse nog bezit - en ver- „.7 dat de Hitlerjeugd in het Rijnland zich met meer buiten de steden kan vertoonen, daar zy gevaar loopt door de boeren te wor den afgeranseld. Sedertdien hebben wij inder daad klachten in de Duitsche pers gelezen over aanvallen op leden van deze organisatie. Een landgenoot, die per fiets het hem zeer bekende Rijnland doortrok, schrijft ons, dat in ieder kroegje waar hij aanlegde, de waard op het stelsel begon af te geven, zoodra men ging praten. Hetzelfde nam hij waar bij zijn kennissen. „Moest er nu worden gestemd, dan zou het systeem geen 10 pet. der stemmen krijgen", of „geen twintig procent", dat zijn zoo uit spraken, die ons van verschillende kanten worden gemeld. Natuurlijk zijn zij niet waar. Al was het alleen al, omdat dr. Goebbels ver standig en knap genoeg zou zijn, een stem- mmg slechts uit te lokken over een onder werp, waarvan hij vooruit weet, dat het bijna alle Di sche- in één kamp kan bijeenbren gen.. Deze uitspraken zijn echter teekenend voor de stemming. Er komt een duidelijke scheiding in het Duitsche volk, dat samengesteld is zooals alle andere volken, met een groote meerder heid van lieden, die een afkeer hebben van al het grove, ondraagzame, dwingelanderige. Wij ontvangen nu geen brieven meer, dat er van de jodenvervolging in Duitschland niets waar is, zooals wij vroeger in den beginne zelfs van jolen! ontvingen. Nederlanders, die een automobieltoeht dooi- Duitschland hebben gemaakt, vertellen ons met af schuw van de borden, die zij geregeld aan de ingangen der dorpen en kleine steden vonden, waarop te lezen stond, dat joden niet gewenscht waren, of waarop zelfs drei gementen stonden tegen joden, die het zou den wagen de plaats binnen te gaan. Het werd een obcessie vertelde een dezer automibilisten. Even onjuist echter als de indruk der toe risten was, die een jaar geleden nog ver zekerden, dat alles van tevredenheid en voor spoed blaakte in Duitschland, even onbillijk zou het zijn, dergelijke verschijnselen als maatstaf te nemen voor de mentaliteit van de burgerij van die plaatsen. Men weet, wie de borden daar neerzetten. En men weet ook, wat het lot zou zijn van dengeen, die zou trachten er een te verwijderen. Als men de macht en het geweld achter de campagne in rekening brengt, blijkt ook de omvang van het opzettelijk verzet der be volking. Zóó moeilijk is de strijd, dat het orgaan der S.S., de Schwarze Front, dezer dagen strafrechtelijke bepalingen tegen het koopen bij joden eischte. Wij spreken nog niet eens over het verzet, dat de veel breedere strijd tegen de katho- isuisj-ultj WAIRBA.!, n.8 is van plan in 1936 weer voor de film op te treden. Hij zal zijn groote successen bij de stomme film thans afwisselen bij de spreken de, o.a. ,JDe Dief van Bagdad" als geluidsfilm. lieke kerk uitlokt. De afkeer van de joden vervolging is zoo teekenend, omdat daar dè strijd gevoerd wordt tegen een groep, die door haar omvang zelf geen weerstand kan bieden. Nu het barbaarsche, ja, hysterische en in excessen van pornografie gestadig overslaande van dezen strijd zoo duidelijk wordt, is het te noodzakelijker, op de reactie van de voor het oogenblik machtelooze burgerij te wijzen. Men heeft zooveel gespro ken van de deugden van het Duitsche volk; het is noodig eraan te herinneren, dat die lang niet ganschelijk verduisterd zijn. De Marine-medewer ker van de Daily Tele- graph is van meening, dat de multilaterale vlootbesprekingen in September, zooals deze door de Britsche re geering worden gëwenscht, voorloopig wel niet zullen kunnen doorgaan. Het Japansche antwoord op het Britsche voorstel, heeft dit plan verhinderd. In het antwoord wordt verklaard, dat Japansche ge delegeerden slechts dan aanwezig zouden kunnen zijn wanneer van te voren een alge- meene maximumgrens voor de oorlogsschepen was overeengekomen. Dit is een onopvallende omschrijving voor pariteit van de Japansche met de Engelsche en Amerikaansche vloten. Zooals bekend, heeft de Amerikaansche re geering het beslist van de hand gewezen, op dezen grondslag te onderhandelen. Wanneer het niet gelukt, Japan te overreden, is het nutteloos de besprekingen te openen. Daarentegen worden de volgende maand marinedeskundigen uit Frankrijk en Italië te Londen verwacht. Bij deze gelegenheid zal hun een uiteenzetting gegeven worden van de volle beteekenis van het Duitsch-Engel- sch vlootverdrag. De vooruitzichten op een multilateraal verdrag tot beperking van de vloten, dat in de plaats zou kunnen komen van de afloopende verdragen van Washington en Londen, zijn zeker niet groot. In een interview met Ward Price verklaart Mussolini zijn houding niet meer te kunnen wijzigen. Wanneer sanctiemaatregelen mochten worden toegepast, zal Italië uit den Volken bond treden. De Londensche correspondent van de N. R. Crt. meldt: In een lang interview met Ward Price, den correspondent van de Daily Mail, welks pu blicatie hij zelf machtigde, heeft Mussolini gezegd, dat hij, wanneer te Genève sancties tegen Italië genomen worden, onmiddellijk den Bond verlaten zal, en dat men zich zonder de mogelijkheid van een misverstand bewust moet zijn, dat iedereen die sancties tegen Ita lië toepast de gewapende vijandschap van Italië tegenover zich zal vinden. Wanneer de Volkenbond zoo roekeloos zou zijn om een af gelegen koloniale campagne tot een Europee- schen oorlog te maken, die de deuren wijd open zou zetten voor iedere onbevredigde am bitie op het vasteland of over de geheele we reld en die ditmaal niet millioenen maar tientallen millioenen menschenlevens zou kosten dan zou de schuld daarvan op den Bond rusten. Mussolini verklaarde een delegatie naar Genève te zullen zenden voorzien van boeken en documenten, inclu sief foto's, waaronder die van lady Simon over den slavenhandel. Europa moet als de Ver. Staten doen, namelijk Italië rustig zijn missie laten vervullen. Voor men over sancties praat, moet men de mogelijke gevolgen daarvan overwegen. Geen kans op wijziging van zijn houding. Kans op verandering in zijn houding is er, naar hij uitdrukkelijk verklaarde, niet. De eenige kans is, dat Abessinië toegeeft. Pogingen tot blokkeeren van Italiaansche havens of het sluiten van het Suez-kanaal zal Italië te land, ter zee en in de lucht weerstaan. Het laatste zou hij als een schending van het verdrag van Versailles beschouwen. Ook in den Russisch-Japanschen oorlog is het kanaal niet gesloten en afsluiting van de Italiaansche troepen in Oost-Afrika van hun vaderland zou, volgens hem, een vijandelijke daad zijn, die hij niet dulden zou. Frankrijk en Italië. Op een vraag, of Frankrijk hem vrije hand in Oost-Afrika toegezegd had, antwoordde Mussolini, dat als gevolg van de overeen komst van 7 Januari, alle verschillen tus- schen Italië en Frankrijk opgelost zijn. Hij denkt dat hij voor de kolonisatie en civilisa tie van Abessinië vijftig jaar noodig heeft. Bij het vervullen van die taak zal hij niet de tegenvoeter', maar de makker van het Britsche rijk zijn. De Britsche regeering heeft de bijzondere rechten van Italië in Abessinië erkend, en eerst als Italië het recht van Groot-Bri- tannië zou aantasten, zou het voor dit land tijd zijn om halt te roepen. Als reden waarom hij Abessinië thans wil annexeeren, geeft Mussolini op, dat Italië een bevolking van vier en veertig millioen heeft op een gebied, waarvan slechts een klein deel, namelijk een-vijfde van de opper vlakte van Frankrijk, bruikbaar is. Abessi nië is driemaal zoo groot als Italië en heeft uitgestrektestukken grond, die uitstekend geschikt zijn voor Italiaansche kolonisatie. Deze koloniseering zal ten voordeele zijn niet alleen van Italië maar van de geheele wereld. De koloniale kwestie moet actueel gemaakt worden. De tijd is nu volgens Mussolini misschien gekomen om de geheele kwestie der koloniën met al haar implicaties ook ten voordeele van andere landen actueel te maken. Zoodra Abessinië echter voor de Italiaan sche kolonisatie openstaat zullen de kolo niale aspiraties van Italië volledig bevredigd zijn. Hij besloot met de verzekering, dat hjj niet meer terugkan, daar anders tweehonderd duizend geweren in Oost-Afrika uit zich zelf zouden afgaan. De Mahatma wijzigt zyn stand punt, dat ieder bij den godsdienst behoort te blijven, waarin hjj ge boren is. Dr. Stanley Jones schrijft in een brief, naaf aanleiding van een bezoek aan Mahat ma Gandhi, volgens de „Luth Herald": „Op mijn reis bezocht ik Gandhi en had ik een uiterst belangrijk gesprek met hem. Vroeger was hij van meening, dat niemand van godsdienst moest veranderen; een ieder behoort bij den godsdienst te blijven, waartoe hij krachtens zijn geboorte behoort. Daardoor werden vele Hindoes afgehouden van den overgang tot het Christendom. Nu echter sprak Gandhi dat hij een Hindoe die Christen zou worden zonder meer zou toestaan om bij zijn familie te blijven. Ja, zelfs al zou zijn eigen zoon tot het Christendom overgaan, hij zou hem als geacht lid van zijn geslacht bij zich houden, met dit voorbehoud, dat daar mee natuurlijk niet een algeheele verweste- lijking gepaard zou gaan. Ik vroeg hem of hij Indië tot deze houding zou overhalen. Hij be vestigde dit en voegde er aan toe: „Als een maal dit standpunt zal zijn doordrongen zul len vele hindernissen voor den overgang tot het Christendom wegvallen." Dat is belang rijk. Want de grootste moeilijkheid bij de uit breiding van het Christendom onder de hoo- gere kasten lag vooral daarin, dat zij, die Christus willen navolgen, tegelijkertijd uit hun familie werden gebannen en nooit meer mochten terugkeeren. Als Gandhi met zijn Buitenlandsch Overzicht De bekende Engelsche journalist, Ward Brice, heeft een belangrijk interview gehad met Mussolini, waarin deze verklaarde zijn hou ding niet meer te kunnen wtfzigen Mussolini bezoekt de vroegere Oosten- rijksche stad Bolzano en wordt geest driftig ontvangen Zwendelary door een meubelzaak te 's-Hertogenbosch. Oplichting van een bedrag van 60.000 Zaterdag en Zondag hebben weer tal van doodelijke verkeersongelukken plaats gehad De drukte op Schiphol. Het eerste halfjaar 1935 reeds meer dan 1,0.000 passagiers en 950.000 bezoekers Nederlandsche autobus op Duitsch grondgebied aangehouden. De pas sagiers verdacht van deviezen-smok kelarij Motorjachtje overvaren in de Gouwe. De eigenaar verdronken De Fransche vlieger Delmotte heeft zijn eigen wereldsnelheidsrecord ge slagen. Een gemiddelde uursnelheid van 1,50.766 km Aanslag op een sneltrein bij Olde- broek. Schandelijke baldadigheid van eenige militairen In Noord-Japan hebben overstroo mingen vermoedelijk 80 menschen levens geëischt Te Overschie is een ernstig geval van chantage ontdekt. Een jonge man is in arrest gesteld Bij een vliegongeluk in Noord-Italië zijn drie der beste Italiaansche vlie gers gedood Tengevolge van de overstrooming in Honan (China) zijn meer dan 1,800 menschen verdronken Zaterdagavond heeft men de eerste slachtoffers gevonden van het tun nelongeluk te Berlijn. Zeven lijken geborgen t' euilleton Marineberichien Omtrek-nieuws Marktberichten Snortnieuwa Pag. 1 1 3 2 2 2 6 !»t 3 3 1 7 6 7 7 diepgaanden invloed er nu voor zorgt, dat Hindoes die lid van de Christelijke kerk zou den worden, niet met hun families moeten breken, zal het evangelie een nieuwe en be langrijke deur geopend zijn. (De Tel.) Fe u i I 1 e t o n. en 40) „Hij zal komen, wanneer hij met eenige mogelijkheid kan' dat weet ik," besloot Willen, „maar hij vertoeft bij zijn vader, die op het uiterste ligt, en alles wijst er op, dat wij een ander zullen moeten laten spelen. Wij mogen van iemand, wiens vader ieder oogen blik sterven kan, niet verwachten, dat hij op het voetbalveld verschijnen zal... Heilige Mozes, daar heb je hem!" Een oogenblik geleden, had de lucht buiten van toejuichingen gedaverd, maar de offici als hadden te aandachtig naar de woorden van Willen geluisterd om dit opgemerkt te hebben. Het gebrul was voortgebracht door de kelen van de Kensington supporters, toen zij hun afgod bij het spel uit een taxi hadden zien stappen, die fullspeed tot aan de kleed kamers doorgereden was. „Mijn vader gaat goed vooruit. De dokters achten hem nu het gevaar te boven. De spe cialist zei, dat ik hem gerust alleen kon laten. En, denkende dat ik hier noodig was, ben ik gekomen." „Noodig! Zonder jou hadden wy geen kansje om te winnen, als je dat bedoelt!" riep Bill Whittaker, de clubleider, volgens Bob Willen, de zoon van een lord was, maakte hij zijn verontschuldigingen, omdat hij „zoo'n grooten mond tegen hem had durven op zetten." Ze werden met een aanmoedigend kloppen op den rug beantwoord. „Ik hoop, dat de dag nooit zal aanbreken, Bill, waarop ik me beleedigd zal gevoelen over wat jij tegen mij gezegd hebt," ant woordde de middenvoor. „Hoeveel tijd heb ik om me te verkleeden?" „Vijf minuten; vooruit, kom hier, en ik zal je helpen," grijnslachte de verrukte club leider. Carstairs' binnenkomen van de kleedkamer Werd met gejubel begroet. Kensington had er zeer tegenop gezien zonder zijn medewerking te moeten spelen, maar, zoodra zij hem zagen, kregen de overige spelers hun zelfvertrouwen terug. „Over je verkoudheid heen, Huish?" vroeg de aanvoerder van het elftal, dadelijk op hem toe stappende. „Ik ben zoo lekker als kip," zei de man, die den vorigen nacht geen oog dicht ge daan had. De geestdrift van de menigte sprak hem moed in. Hij was weer in zijn element terug. Dit was zijn sfeer misschien geen sfeer van zeer verheven aard maar toch was het hem welgevallig, dat, wanneer hij zich straks vertoonde, duizenden menschen hem zouden toejuichen als een verafgood acteur op het tooneel van het groene veld. En hoe werd hij door hen ontvangen! Nu kwam alles op zijn pootjes terecht! Mid- chester City! Wat verbeeldde Midchester City zich wel? Huish zou hun even een lesje geven! Maar Midchester, dat het terrein van de tegenovergestelde zijde betrad, klemde grim mig de tanden opeen. Wanneer Kensington dien dag met de overwinning ging strijken, zou het aan het hoofd van de ranglijst van de Eerste Divisie komen. Wat een verbeel ding voor een elftal, dat nog niet zoovele maanden geleden diep in de modder gewroet had! Evenals zoo menige welbekende club van de League had Midchester zijn goede en zijn kwade dagen, maar dit moest het elftal tot zijn eer nagegeven worden zij lieten zich bij het spel nooit van de wijs brengen. En ge woonlijk kon men er gerust op rekenen, dat zij nooit een krimp zouden geven. En dat geschiedde ook nu; onmiddellijk na den aftrap, baande hun voorhoede zich een weg door alle oppositie en voordat de ont hutste menigte zich het gebeurde goed be wust was, zat de bal in het net Kensing ton was een doelpunt achter, en het spel was nog geen halve minuut aan den gang! Dat hadden de Kensington backs op hun geweten. Toen dit noodlottige schot in het doel belandde, hadden zij nauwelijks hun plaatsen ingenomen. Die onweerstaanbare aanval had hen totaal overrompeld en het kwaad was geschied. Gedurende een volle minuut bleef het kolossale publiek met stomheid geslagen verpletterd door dezen gril van het Lot maar toen werd er als uit één mond ge schreeuwd: „Huish!" En onophoudelijk: „Huish!" Het was een noodkreet, die de volks menigte in vervlogen dagen had kunnen toe- gillen aan een kampioen, om haar uit de slavernij te verlossen; een noodkreet gericht tot een redder, een bevrijder... De Kensington middenvoor voelde zich door dit geschreeuw gesterkt. Den eenen keer na den anderen leidde hij aanvallen, die veel goeds beloofden, maar die op niets uitliepen, dank zij de onverzettelijke verdediging van Midchester. Deze laatste had er haar zinnen op gezet om te behouden wat zij had; de goden hadden haar de kostbare gave van een goal na de eerste halve minuut in den schoot geworpen, en zij koesterde het volste ver trouwen tot groote dingen in staat te zijn. Hun uithoudingsvermogen was onbegrensd, en de winsten waren matig. Er werd geen kwartier gegeven, noch gevraagd. Ieder man werd onvermoeid aangevallen en beet zonder pardon in het gras. Wetenschappelijk voetbal werd in deze omstandigheden een zeldzaam heid; het was bijna alsof dit in 't geheel niet bestond. Maar het prikkelende schouwspel van twee elftallen, die elkaar in dezen titanischen strijd bekampten, zweepte de menigte op tot een staat, die aan delirium grensde. Kon Kensington den gelijkmaker maar voort brengen! Dus deden zijn van nieuw af een be roep op hun afgod... „Huish! Huish!" De middenvoor schoot ver naar rechts. Steigerde als een veulen, racete Cillepsie om den linker-back heen, en schoot den bal over de hoofden. Met een snel, onfeilbaar kopschot plaatste Huish het leer in het net, maar het volgende oogenblik, zelfs terwijl de menigte tot razernij overgeslagen scheen te zijn, zagen de toeschouwers dat hij als een blok tegen den grond sloeg. „Hij is op!" werd er vol ontzetting door de rijen gepreveld. HOOFDSTUK XXIX. Cupido op het voetbalveld. „Waar ben ik?" vroeg de middenvoor. Toen hij de oogen opende, zag hij Bob Willen, Bill Whittaker en Maisie Willen met angstige oogen naar hem kijken. Toen herinnerde hij het zich. „Heb ik ge scoord?" vroeg hij. „Of je gescoord hebt, mijn zoon," zei Bob Willen, „en niet eventjes hard ook. Good- hind had geen kans, de bal zat in het net, voordat hij kon uitloopen. Maar het was een duurbetaalde goal, Jack; een van de backs gaf je een trap tegen het hoofd, en je bent bijna een half uur bewusteloos geweest. De dokter zegt, dat je moet uitvallen." „Zegt hij dat? Welnu, dat zullen we eens zien!" Hij beproefde op te sta.an van de rust bank waarop hij lag, maar wa3 zóó duizelig, dat hij steun bij den arm van Maisie moest zoeken. „Ik mag hier eigenlijk niet zijn," lispelde zij. „Maar ik zat zoo in angst ik kon een voudig niet wegblijven!" „De hemel zegene je lief gezicht!" glim lachte de middenvoor terug. „Alleen het zien van jou heeft mij weer fiks gemaakt.!" „Maar je kunt nog niet op de beenen staan; je wilt toch niet verder spelen?" „Wat! Wou je mij omkoopen, Maisie? Ik had je altijd voor een supportster van Ken sington gehouden." „Maak geen gekheid, jongen!" Tranen stonden haar in de oogen. „Ik wil niet, dat je je aan verder gevaar blootstelt. Je bent niet geschikt om nog te spelen. De dokter had je al dadelijk naar het ziekenhuis willen laten brengen." „Dat zal ik dien pillendraaier nooit ver geven. Zeg my nu eens, Maisie, hoe is de stand?" „Nog altijd 11, Jack," viel Bob Willen in. „Wij mogen van geluk spreken als wij hen er verder uithouden; het is na de rust steeds een felle doelworsteling gebleven." „Wel, Wel," spotte de speler. „Hoor mij nu eens goed aan, Maisie, en wees een braaf meisje! Als we getrouwd zijn, zul je ook moeten luisteren naar wat ik zeg. Ik heb je toestemming nog wel niet gevraagd, Bob, maar dat zal best in orde wezen, denk ik..." „Welbedankt," ging Jack daarna voort, „maar ik kan je evengoed by voorbaat iets vertellen. Eenigen tijd geleden deed ik je een belofte. Ik beloofde om voor Kensington middenvoor te spelen, tot Alex Shee in staat zou zijn, dat baantje weer over te nemen. Dat beloofde ik jou; ik beloofde mezelven, dat als er de geringste kans toe bestond, ik zou probeeren met de hulp van de andere leden van het elftal natuurlijk; houd mij niet voor zoo'n verwaanden kwast om de club bovenaan de ranglijst te brengen. Winnen wij deze match van de City, dan komen wij op no. 1 van de ranglijst; de speeltijd is nog maar kort, en de stand is nog steeds 11, zeg je. Dus bestaat voor mij de moreele ver plichting om in het veld terug te gaan. Ik kan misschien niet veel doen, maar ik moet zeer zeker een poging in het werk stellen. Heusch, ik voel me best. Mijn beenen zijn weer heelemaal in orde." „Maar je hoofd," merkte Maisie op, op dien moederlijk bezorgden toon, die haar zoo goed afging en zij wees naar een lap hecht pleister, die scherp tegen de donkere krul haren afstak. „Voetbal behoor je te spelen met je voeten, lieve meid!" antwoordde de middenvoor. „Waarachtig, ik moet gaan," en weg was hij De volgende minuut scheen de geheele reusachtige tribune door het geweldige spek takel op het punt van in te storten. „Ga mee, Maisie, om het einde bij te wo nen!" zei Bob Willen kortaf, maar toch viel er een trilling in zyn stem te bespeuren. Zij namen hun plaatsen weer in, zagen den middenvoor een paar woorden met Christie, den spil, spreken toen liep hij naar den vleugel. Gillepsie werd naar binnen ver plaatst, en de rechtsbinnen speelde verder als middenvoor. „Hij is caduc!" „Kijk eens naar zijn hoofd!" „Allemachtig! Wat een wanbof! En op een dag als vandaag!" Deze opmerkingen uit het publiek troffen Bob Willen en zijn dochter. Deze laatste keek bedenkelijk, maar de voormalige Interna tional glimlachte. „Kijk goed uit je oogen, dan zul je eens wat zien!" zei hij, inwendig gnuivend, „die aanstaande man van je is een slimme jonge rakker!" „Daar is niets van aan hij is een echte schat!" antwoordde Maisie, wier gedachten ditmaal niet bij voetbal waren. Haar vader schudde het hoofd als achtte hij verder spreken zonde van den tyd, en wijdde zijn aandacht aan het spel. De strijd woedde nog hevig, maar de kansen waren ongelijk. „Haal op, jullie tienen!" galmden de Ken sington supporters; en er scheen recht en waarheid in dezen oorlogskreet te liggen, want hun Huish was op den vleugel niet méér dan een figurant. Als begrepen de andere spelers van het elftal dat hij lamge slagen was, kreeg hy geen bal toegespeeld; hij raakte het leer alleen aan, wanneer het zijn kant uit rolde. Alle horloges werden in de hand gehouden. De minuten werden afgeteld, toen de menigte bemerkte, dat de verbonden middenvoor van den vleugel verdwenen was. Scherper toekijkende, zagen zij, dat hy naar het midden van het veld geslopen was. Hij scheen daar doelloos rond te loopen, als wist hij niet wat aan te vatten. Maar toen Christie in zijn handen klapte, en den bal recht voorzette, kwam er leven in den „inva lide". Voordat de City backs zijn voornemen hadden kunnen doorgronden, was hij als een bliksemlicht tusschen hen door geschoten. Zelfs de menigte stond perplex van dezen slimmen zet, tot zij Huish den bal vlak langs Goodhind in het net zagen schieten en het winnende doelpunt maken. Te midden van het oorverdoovend lawaai, dat nu ontstond, was het moeilijk om ieder een te verstaan, maar Bob Willen maakte een luidspreker van zijn handen en schreeuw de Maisie in het oor; „Is hij nu een slimme rakker of niet?" „Hij heeft zyn belofte gehouden, vader!" antwoordde zy, maar Bob was te uitgelaten van vreugde om het te verstaan. De man, die var. de poorten des doods tot het leven teruggekeerd was, nam Maisie's handen in de zyne. „Je zult dus Jack's vrouw worden, lieve kind?" zei Lord Overton. „Je moet het geen ironie vinden van de zijde van een oud man, die zooveel leed over jullie beider, leven ge bracht heeft, dat hij je nu alles goeds toe- wenscht. Ik had moeten weten, dat, als de tijd daar was, mijn jongen een goede keuze zou doen. Ik ben een verbitterd oud man ge weest, die, tot aan mijn ziekte, altijd den zonneschijn beproefde te weien, inplaats van die als een welkome vriend te begroeten. Maar ik hoop en vertrouw, dat je, wanneer je met mijn jongen in dit huis bent komen wonen, je met je lieftalligheid want het zien van je alleen is reeds een vreugde, lieve kind ook myn verdord leven wilt bestra- Jen, zooals je dat van mijn zoon bestralen zult. God zegene je, lieve Maisie; ik vraag nu niets anders meer, dan de vergunning van je te mogen houden." Buiten de kamer nam haar minnaar haar in zijn armen. „Ik verdien al dit geluk niet, lieveling!" zei hy ernstig. „Ik begrijp niet, waarom het my geschonken is." Zij nestelde zich dichter in dat zalige toe vluchtsoord. „Omdat de Liefde, evenals jij, een Sports man is, beste Jack!" antwoordde zij. „Jy ver dient veel meer dan dit." Maar, terwijl hij haar kuste, zei hij, dat een grooter geluk onmogelijk bestaan kon. EINDE.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1