Buitenlandsch Overzicht.
Het geschil tusschen
Italië en Abessinië.
wilt 71
De stem uit het
onbekende
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
No. 7640
DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1935
Italië in wapenrusting.
COURANT
Abonnement per 3 maanden bjj voorultbet.: Helderscbe Courant t 1.50;Koegraa,
Anna Paulowna, Breezand, Wlerlngen en Texel f 1.65; binnenland t 2.
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, Idem per mail en overigs
landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 cL Weekabonnementen 12 et
Zondagsblad resp. 10.50, 10.70, f 0.70, t LModeblad resp. f1.20, 11.50, 11.50,
f L70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(J vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 cL per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Nog altijd komkommertijd. Nochtans rommelt en smeult
het in Europa. - Mussolini blijft voortgaan de vuist te ballen;
of het nog tot vechten zal komen? Duitsche Katholieken
strijden een stillen, verbitterden strijd tegen het HitleDregiem.
Amerika en Rusland wisselen „vriendschappelijke'' nota's.
Zweden versterkt zijn weermacht.
Duidelijke en
forsche taal van
den Duce.
Het is nog steeds
vacantie- en dus kom
kommertijd. De bladen,
die dagelijks uitkomen
zonder eenig nieuws van
beteekenis, dragen nog
duidelijk de sporen daarvan. Maar toch kee-
ten langzamerhand de staats- en andere lieden
van hun vacantie-uitstapjes, die zich voor dit
jaar gekenmerkt hebben door buitengewoon
fiaai zomerweer, naar hun haardsteden terug
en lang zal het niet meer duren of het ge
wone politieke werk wordt hervat.
Voor het oogenblik wordt nog steeds de
vacantiesfeer, ook de politieke, beheerscht en
vertroebeld door het Italiaansch-Abessijnsche
conflict, waarvan Mussolini waarlijk ernst
schijnt te willen maken en dat straks wellicht
tot een oorlog leiden zal. Het valt moeilijk
uit den chaos van berichten, die hieromtrent
verschijnen, wegwijs te worden, maar wij zul
len nochtans een poging doen onze lezers
van het voornaamste nieuws op de hoogte
te brengen.
Mussolini, die blijkbaar niet meer terug kan
heeft zich thans in een interview jegens een
journalist van de „Daily Mail", duidelijk uit
gesproken, en gezegd, dat men bij hem niet
aan boord behoeft te komen met sancties,
daar hij-in dat geval onmiddellijk den Volken
hond zalverlaten, en men de gewapende vijand
schap van Italië tegen zich zou vinden. Met
geweld zal Italië zich verzetten tegen eventu-
eele blokkering zijner havens, en tegen af
sluiting van de Italiaansche troepen in Oost-
Afrika. En aan het slot verklaarde hij aan
den Britsdien journalist niet meer terug te
kunnen, aangezien anders tweehonderdduizend
geweren in Afrika van zelf zouden afgaan.
Nietwaar, dat is taal! In de Italiaansche bla
den vindt uien overigens niets omtrent dit
interview. Blikbaar is Mussolini er van over
tuigd, dat zijn land op het oogenblik de
sterkst bewapende staat van Europa is, en
hij speelt thans zijn militaire troefkaart uit,
zooals dat vroeger ook in de politiek ge
schiedde.
Er worden thans, ter voorbereiding zeker
voor den komende oorlog, door Italië groote
manoeuvres gehouden en het merkwaardige
daarvan is, dat deze manoeuvres worden ge
houden in... Bolzano. Bolzano namelijk is een
stad, welke in vroeger dagen Bozen heette en
die gelegen is, in dat deel van Oostenrijksch-
Tiroi, dat voor den oorlog tot Oostenrijk-Hon-
garije behoorde, maar door het vredesverdrag
van Versailles aan Italië werd toegevoegd. De
bevolking is volkoinen Duitseh-Oostenrijksch
en, naar wij ons persoonlijk voor eenige jaren*
konden overtuigen, lang niet Italiaansch ge
zind, en dat is dan waarschijnlijk mede een
der redenen, dat Mussolini hier zijn machts
vertoon ontwikkelt. Want Italië heeft in de
jaren na den oorlog niets nagelaten, dat die
nen kon om de bevolking te Italianiseeren.
Italiaansche
ministerraad
in het voor
malige Bozen.
En niet alleen dat
hier de groote manoeu
vres worden gehouden,
maar zelfs is Woensdag
de volledige Italiaansche
ministerraad hier, te
Bolzano, bijeengekomen,
een feit, uniek in de geschiedenis van Italië,
daar zoolang Rome de hoofdstad is, nimmer
buiten Rome een dergelijke vergadering heeft
plaatsgehad. De ministers, evenals Mussolini
zelf, zijn allen actief bij de manoeuvres be
trokken en men mag sensationeele verklarin
gen van den Duce tegemoetzien.
Omtrent de maatregelen, door Italië nader
genomen, vermelden wij het volgende:
De mailboot Italia, met aan boord officieren
en 1400 zwarthemden, is naar Oost-Afrika
vertrokken. Met dezelfde bestemming is uit
Cagliari vertrokken de mailboot Campania,
die oorlogsmateriaal aan boord heeft. Het
vertrek der schepen, zoo meldt Stefani, ging
overal gepaard met enthousiaste betoogingen
van de menigte.
Wat de manoeuvres betreft, de Fransche
en Engelsche journalisten, met uitsluiting van
alle anderen, zijn in de prefectuur te Bolzano
door Mussolini ontvangen. De stoet auto's
met voorop Mussolini, bereikte het observa
torium Revo, waar de koning en de Fransche
en Engelsche militaire missies zich reeds be
vonden.
De koning heeft in het gfebied van de ma
noeuvres een langdurige bespreking met Mus
solini gehad, waaraan ook de chef van den
generalen staf, Badoglio, heeft deelgenomen.
Duitschland en
zijn katholieke
bevolking.
Stappen wij thans van
Italië en zijn luguber
spel af dat zich de
mogendheden niet ster
ker tegen des Duces po
litiek verzetten, vindt
wel zij:, oorzaak in het feit, dat geen hunner
brandschoon is ten aanzien van de verkrij
ging van koloniën en betreden wij weder
om het Derde Rijk van Hitier en de zijnen,
waar achter de schermen, en zonder dat hier
omtrent wellicht alles wat geschiedt bekend
wordt, voortdurend gestreden wordt, wanho
pig gestreden w ak, tegen de politiek, die de
Duitsche regeering voert jegens haar land-
genooten. Teekenend is in dit opzicht wel een
correspondentie, die wij in „De Telegraaf"
vinden uit Limburg, een stadje aan de Lahn,
even in Duitschland, waar feest werd gevierd
naar aanleiding van het zevenhonderdjarig
bestaan der kerk (de streek daar is vrijwel
geheel katholiek). Op de vraag in een siga
renwinkel van den cor-espondent, waarom
hij onder al die vlaggen niet de hakenkruis-
vlag zag, kreeg hij een vrjj onwelwillend
wantrouwend antwoord. „De man", aldus de
correspondent, kijkt me verstomd aan, want
hij beschouwt me als een onruststoker te
midden van de feestvreugde. Dan antwoordt
hij kortaf: „dat is toch niet bevolen". Lim
burg vlagt met het hakenkruis alleen op be
vel en dat is de natuurlijkste zaak ter wereld.
Dagelijks woedt in Duitschland de gods
dienststrijd. Nonnen en geestelijken staan
terecht en worden naar concentratiekampen
overgebracht. Een Roomsche pers bestaat
niet meer. De correspondent, dien wij aan
haalden, zegt, dat, hoev/"l ook de Evangeli
sche kerk het zwaar te verduren heeft, de
hoofdaanval gaat tegen het meer kwetsbare
katholicisme.
De Evangelische kerk 1 eeft zich veel meer
tot zuiver religieuze aangelegenheden be
perkt, dan de Roomsche dat heeft gedaan, en
ook op religieus gebied mist zij de veelzijdig
heid der Katholieke organisatie. Zij heeft
zich bijna geheel buiten de politiek gehouden
en heeft van het republikeinsche régime in
tegenstelling met de Roomsche kerk meër
nadeeien dan voordeelen gehaa.
Tot hen, die het met bitterheid betreuren,
dat zij te zamen met de sociaal-democratie
Duitschland tot een republiek hebben ge
maakt, behoort zeer zeker het Katholieke ge
deelte van het Duitsche volk. Het is moeilijk
ook bij de Katholieken nog verdedigers te
vinden van de oude Centrumpolitiek.
Elders zegt deze correspordent in zijn
artikel, dat zelfoverschatting een der voor
naamste fouten is van het Duitsche natio-
naal-socialisme en dit nergens duidelijker
dan op het religieuse terrein aan den dag
komt.
Eerst thans begint het verzet te ontwaken
van hen, die zich tot nu toe om den geheelen
politieken strijd niet hebben bekommerd. De
ontevredenheid in Duitschland groeit met den
dag en zelfs groote politieke successen zooals
die op het gebied der bewapening kunnen
haar niet meer smoren.
De geloovige, hij zij Evangelisch of Katho
liek, om van de Joden niet te spreken, ge
voelt zich terecht belasterd en vervolgd. Het
is een zonderlinge toestand dat zoo goed als
alle aanhangers van positieve godsdiensten
met het wettig gezag op gespannen voet
staan. Er is eer ontzettende hoeveelheid zelf
overschatting en een ontstellend gemis aan
kennis van 'iet verleden voor noodig om aan
te nemen dat dez* toestand kan voortduren.
De toestand op religieus gebied in Duitsch
land is onhoudbaar geworden.
Dok in dit opzicht dus heerscht er een ge
spannen toestand en met zorg zien wij in
overig Europa het verloop der verdere ge
beurtenissen tegemoet...
Amerika
contra
Rusland.
Van Europa naar
Amerika il n'y a qu'un
pas. Washington heeft
aan de Russische raden
republiek de tanden
laten zien.
De scherpe nota, die William Bullitt, de
ambassadeur' der Vereenigde Staten te Mos
kou, Zondag den volkscommissaris van bui-
tenlandsche zaken heeft overhandigd, kan
nauwelijks anders dan als een gesluierd ulti
matum worden opgevat. De nota geeft tus-
schen de regels door onmiskenbaar te verstaan,
dat, tenzij de Sowjetregeering alsnog op on
bekrompen wijze haar eens gegeven belofte
nakomt om zich niet te mengen in de binnen-
landsche zaken van de Vereenigde Staten,
Amerika de diplomatieke betrekkingen met
Moskou zal verbreken.
T Ae
en
voor VIJF wasschen 16 ct
Honddsond. „Emko" Apddoorn
Heel leuk heeft Moscou voorloopig geant
woord, dat Amerika een minstens even sterke
anti-bolsjewistische propaganda voert, De
Sowjet-vertegenwoordiger zeide in zijn nota
het volgende:
Ik acht het noodzakelijk met nadruk te ver
klaren, dat de regeering van de Sowjet Unie
steeds haar verplichtingen tegenover anderen
met den grootsten eerbied gestand heeft ge
daan en dat hier ook ten opzichte van de we-
derzijdsche belofte, zich niet te mengen in el
kanders binnenlandsche aangelegenheden, die
op 16 November 1933 in een notawisseling
tusschen Roosevelt en Litwinof tot stand
kwam, gelijk wel van zelf spreekt, niet is af
geweken, noch zal worden afgeweken.
De Amerikaansche nota van 25 Augustus
vermeldt geen feiten, waaruit een breken van
deze belofte door de Sowjet Unie zou blijken,
tevens zal het de Amerikaansche regeering
bekend zijn, dat de regeering van de Sowjet
Unie geen enkele verantwoordelijkheid op zich
kan nemen met betrekking tot de Communis
tische internationale, wat zij dan ook niet
heeft gedaan.
In verband hiermede kan de regeering van
de Sowjet Unie niet ingaan op de bewering
dat de verplichtingen vervat in de nota van
16 November 1933 niet zijn nagekomen.
Ik kan daarom dit protest niet aanvaarden
en ben genoodzaakt het af te wijzen.
Of het wat geven zal?In Amerika zelf
gelooft men, dat in de toekomst de betrekkin
gen tuschen beide landen zullen worden terug
gebracht tusschen zuiver formeele. En dat is,
bij zoo lijnrecht tegen elkander indruischende
politieke inzichten, misschien ook maar het
beste.
Zweden
en zijn
leger
Zweden, een van de
vreedzaamste landen ter
wereld, gaat zijn weer
macht versterken. Een
uit 13 personen bestaan
de commissie, waaronder drie officieren, heeft
sinds 1930 gewerkt aan een plan, voor een
reorganisatie der Zweedsche nationale verde
diging.
De commissie heeft thans haar werkzaam
heden beëindigd en aan de regeering een zeer
uitvoerig rapport voorgelegd, waarvan de
hoofdzaak neerkomt op het volgende:
De verscherpte internationale toestand en
de wijziging iii de strategische positie van
Zweden, als gevolg van de ontwikkeling van
het luchtwapen, hebben de commissie bewogen
een versterking van de organisatie der natio
nale verdediging voor te stellen.
Deze versterking heeft in de eerste plaats
betrekking op de luchtmacht, welker organi
satie en materiaal sterk zullen worden uitge
breid.
De versterking heeft in de tweede plaats
betrekking op het landleger, terwijl daaren
tegen voor de vloot eerder een beperking in
de huidige organisatie wordt voorgesteld, ge
paard gaande met de geleidelijke afschaffing
van de pantserschepen en de concentratie op
lichte eenheden.
De spoorweg Addis Abeba
Dzjiboeti.
De correspondent van de Daily Telegraph,
te Addis Abeba meldt, dat de directeur van
de Fransche spoorwegen naar Parijs vertrok
ken is, naar welke stad hij ontboden is om te
spreken over maatregelen voor de bescher
ming van den spoorweg in geval van oorlog
en ter beslissing over de vraag of het prac-
tisch uitvoerbaar zou zijn om onzijdige troe
pen of politie te gebruiken.
De munitie in Abessinië.
Hij vertelt, dat de munitie, die in Abessi
nië rondgedeeld wordt, munitie is, die sinds
veertig jaar van de overwinning te Adoea af
opgeborgen geweest is en dus wel van twij
felachtige waarde zal zijn.
3000 Italiaansche SomaSi's gede
serteerd.
De correspondent van de Morning Post te
Addis-Abeba meldt, dat drieduizend Italiaan
sche Somali's met wapens en al naar Abes
sinië gedeserteerd zijn. De Italiaansche con
sul te Addis Abeba heeft uitlevering van hun
wapens en munitie gevraagd, maar de keizer
heeft geantwoord, niets van de zaak af te
weten.
Zal Mussolini de rechten van het
Britsche Rijk eerbiedigen
(Zie Buit. Overzicht).
Ward Price, de correspondent van de Mail,
geeft uit Bolzano een tot hem gerichte mede-
deeling van Mussolini weer, waarin deze na
de kabinetsvergadering in uniform, een be
langrijke verklaring in het vooruitzicht stelt,
waarin hij zijn volledige bereidheid tot het
eerbiedigen van alle rechten van het Britsche
rijk zal aankondigen.
Omtrent de Italiaansche ministerraad te
Bolzano wordt nader gemeld:
Woensdag laat in den middag kwam in het
stadhuis van Bolzano de in binnen- en buiten
land met zoo groote spanning tegemoetgeziene
ministerraad bijeen, onder voorzitterschap van
den Italiaanschen minister-president, terwijl
zes ministers en 13 staats-secretarissen aan
de beraadslagingen deelnamen. Dit was de
eerste ministerraad van het Fascistische
Italië, welke buiten Rome vergaderde.
Na een zitting van 1% uur werd de minis
terraad te acht uur beëindigd.
Eén officieele mededeeling omtrent het ver
loop der besprekingen werd tot nu toe nog
niet verstrekt, doch in goedingelichte kringen
verluidt, dat de Duce een uitvoerige uiteen
zetting over den internationalen toestand
heeft gegeven en de verder door Italië te
volgen gedragslijn heeft vastgesteld. In
hoofdzaak zouden zijn uiteenzettingen zich
bewogen hebben langs de lijnen, zooals hij
Buitenlandsch overzicht Pag. II
Gemeenteraad Den Helder B (5
Wethoudersverkiezing te Amsterdam M 2
Het programma voor den Koningin
nedag 5
Beperking van arbeid door vrouwen
voorontwerp van wet2
Het a.s. jubileum van den heer
Leeuwens. Slotartikel5
Wilde staking in Tilburg „2
De vlieger Clement van Maasdijk
herdacht tt 2
feuilleton 1
Marinebei-ichten8
Omtrek-nieuws(l 8
Marktberichten8
Soortnieuwa 8
deze reeds in het interview met den verslag
gever van de „Daily Mail" heeft uitgestippeld.
In het bijzonder heeft Mussolini het Italiaan
sche standpunt met betrekking tot de moge
lijkheid van het toepassen van sancties om
lijnd en het ontwerp toegelicht voor het zeer
uitvoerige memorandum aan den Volkenbond.
Verder was ook een zeer groot deel der be
sprekingen gewijd aan de bespreking der
quaestie, welk standpunt Italië ten opzichte
van den Volkenbond zou innemen, en welke
houding dit land zou aannemen, voor het
geval deze Geneefsche instelling besluiten zou
nemen, welke tegen Italië waren gericht.
De uiteenzettingen van den Duce werden
door den Ministerraad enthousiast ontvangen
en eenstemmig goedgekeurd.
Omtrent het besprokene doen intusschen
toch allerlei geruchten de ronde.
De Ministerraad was zoo laat begonnen,
omdat Mussolini zoo lang opgehouden werd
aan het front der manoeuvres, dis Woensdag
middag werden beëindigd, waarna de bevel
hebbers hun rapporten kwamen uitbrengen.
In aansluiting op wat in ons Buitenlandsch
Overzicht wordt gemeld, knippen wij uit de
N. R. Crt. van gisteren het volgende:
Italië lijkt dezer dagen één groote kazerne.
Behalve, dat er geregeld troepen worden ver
scheept naar Oost-Afrika, worden er over het
heele land militaire manoeuvres gehouden,
zoodat er ongeveer een millioen man onder
de wapenen zijn. De voornaamste manoeuvres
zijn gehouden in het gebied van Opper-Etsch,
het vroegere Zuid-Tirol en wel in de streek
van Bolzano (Bozen). Voor deze manoeuvres
bestaat ook onder de militairen buiten Italië
groote belangstelling omdat hierbij proeven
worden genomen met het gebruik van tanks
en z.g. gemotoriseerde troepen in het hoog
gebergte.
Mussolini heeft als minister van nationale
defensie de leiding der manoeuvres op zich
genomen, wat meebracht, dat hij voor het
eerst sinds het Italiaansch is een bezoek
bracht aan Bolzano. Daar is hij met veel
geestdrift door de fascisten ingehaald,
KONIJN's AUTOMATIC
HEDEN NASSI-GORENG
dag en nachf
Feuilleton.
Naar het Amerikaansch van
Bastil Harrison
„Een beetje veel lawaai, vind je niet?" zei
Mr. Vaughan.
„Ja, vader," antwoordde Miss Vaughan
Vrij onverschillig, zonder op te kijken van het
geweer, dat zij bezig was schoon te maken.
Mr. Vaughan staarde peinzend naar den
gloed van het groote vuur in een open plek
van het bosch, waarin eenige tientallen Soe-
dannegers, van den stam der Shilluks, bijeen
waren gekomen voor hun grootste oer-oude-
godsdienstige plechtigheid van het jaar, want
het was midzomeravond en de maan scheen
helder. Hun barbaarsch geschreeuw laaide
nu en dan uit in een waanzinnig gegil en
het sinistere slaan op de tom-toms, met zijn
beklemmend rhythme, drukte den geest der
luisteraars. Maar dat gevoel van onbehaag-
ïjkheid werd bij Mr. Vaughan op den achter
grond gedrongen door een heftig verlangen
waardoor hij bezeten was, namelijk om een
foto te nemen van de extatische schare op
het hoogtepunt van haar wilden cultus en
deze te voegen bij zijn monumentale collectie
eigen-gemaakte foto's van wonderlijke zeden
en gewoonten uit de meest ontoegankelijke
deelen der wereld.
Zijn gezicht had een besliste uitdrukking
toen hij rustig opmerkte:
„Mijn kop er af als ik niet naar dat stel
ginds toe ga!"
„Daar hebt u alle kans op, wanneer u dat
doet," verklaarde zijn dochter scherp.
„Bovendien, u kunt geen foto nemen bij het
schijnsel van dat vuur."
„Ik had gedacht bij bliksemlicht...",
praatte hij, zweeg toen en voegde er op ver
ontschuldigenden toon aan toe. „Die negers
zullen waarschijnlijk van verbazing achter
over vallen. Ze schrikken zich dood."
„Dood? Als er iemand dood gaat, zijn het
niet die negers," meende Miss Vaughan
somber. „Zet het uit uw hoofd. Het is het
risico niet waard."
Het jonge meisje was slaperig en ze
geeuwde. Ze hadden den heelen langen, war
men dag, in hun auto door een onherberg
zame streek langs den Bovennijl gereden. Na
een korte pauze hernam ze: „Het zou na
tuurlijk iets heel bijzonders zijn om er een
foto van te bezitten, maar het is gekken
werk om het te probeeren."
„Je hebt gelijk," gaf haar vader toe. „Laten
we maar gaan slapen."
In 'minder dan vijf minuten lag Miss Vaug
han in haar dekens gerold; het getrommel en
geschreeuw hield niet cp, maar ze wa3 zoo
moe dat ze spoedig even kalm sliep als een
kind in een stille kinderkamer.
Ze had nog geen tien minuten geslapen of
haar vader stond op. Hij sloop naar den auto,
haalde zijn foto-toestel en een blik magne
siumpoeder en sloop zachtjes tusschen de
boomen door naar het flakkerende vuur der
Shilluke.
Miss Vaughan sliep ongestoord door en
ontwaakte bij het eerste flauwe morgengloren.
Ze rekte zich uit en kon zich toen niet ont
trekken aan het vage gevoel dat er iets niet
in den haak was. Het vuur lag te smeulen,
maar de gloed ervan was voldoende om vast
te stellen dat haar vader er niet was.die
gewaarwording van zoceven had haar dus
niet bedrogen. Ze sprong op, ging vlug naar
den auto en ontdekte, dat ook het fototoestel
verdwenen was. Het was duidelijk dat de
hartstocht van den verzamelaar haar vader
in zijn onweerstaanbaren greep had gekregen
en hij, nadat zij was gaan slapen, toch een
poging had gewaagd om zijn vurig begeerde
foto te maken.
Ze mompelde iets zeer oneerbiedigs, pakte
haar geweer en zocht door het geboomte be
hoedzaam haar weg naar de plaats van de
plechtigheden. Er was geen geluid meer van
eenig levend wezen, de eenige geluiden waren
die van het bosch. De open plek lag verlaten,
een lichte waas van het smeulende hout hing
erover. Hier en daar op den grond lag een
stuk van den haartooi van een der deel
nemers of een amulet en op den grond van
den cirkel, die om het vuur getrokken was,
vond ze het deksel van het blik, waarin haar
vader zijn magnesiumpoeder bewaarde. Maar
een ander spoor van hem vond ze niet.
Na eenigen tijd ontdekte ze het pad door
het woud, waarlangs de Shilluks gekomen en
weer heen gegaan waren. Omzichtig en heel
langzaam volgde ze het eenige mijlen ver en
staarde in de diepten van het wild-woeke-
rende struikgewas en de door dieht-gebladerte
overwelfde ruimten rechts en links, die zich
oplosten in duisternis van het bosch. Niet
tegenstaande haar verterende spanning was
ze verstandig genoeg om niet verder te gaan.
Het spoor werd onduidelijker, daar een ge
deelte van de feestelijke gemeente naar het
Oosten afgetrokken was, een ander deel naar
het Westen, elk naar hun primitieve dorpen.
En het was niet mogelijk om uit te maken
door welke van de beide groepen haar vader
meegevoerd kon zijn.
Ze keerde terug naar het kamp, bereidde
zich een maal en bleef tot den middag op de
mogelijke terugkomst van haar vader wach
ten. Toen gaf ze het op en daar ze alleen
niets kon doen om hem te helpen pakte ze
hun beider bezittingen in den auto en reed
naar Kuala, den dichtsbijzijnden regeerings-
post.
n.
Kapitein Robert Whiteoak, de vertegen
woordiger van het gouvernementsgezag in
Kuala de „Bimbashi", zooals zijn Ara
bische titel luidde stond aan het hoofd
van een district van ongeveer achtduizend
vierkante mijlen, waarin hij met drie compag
nieën Askari's, inlandsche politietroepen, orde
en veiligheid moest verzekeren. Hij resideerde
in een kleine, maar geriefelijke bungalow, op
een heuvel gelegen. De Bimbashi was een op
gewekte jongeman van vóór in de dertig en
gedurende de maanden die hij op zjjn een
zamen post moest doorbrengen, kwamen hem
dikwijls vrienden bezoeken om te jagen en
zijn verlatenheid te verlichten.
Zoo logeerde op dit oogenblik een neef hij
hem een jaar of zeven, acht ouder en
ongetrouwd als hijzelf Sir Martin Ter-
rence, majoor der huzaren en eigenaar van
een groot landgoed in Engeland, die een be
langrijke politieke functie in Cairo vervulde.
Bij toeval had hij. niet lang geleden op een
ambtelijke tournée, het reizende Amerikaan
sche tweetal aan de oevers van den Nyanza
leeren kennen en vader en dochter niet be
paald sympathiek gevonden.
In het bijzonder had Meg huiselijke af
korting van Maragaret Vaughan, zijn af
keuring opgewekt niet om haar pikant,
door de zon gebruind gezichtje of haar oogen,
zoo blauw als de hemel, of om haar vaardig
heid met het geweer, die werkelijk bewon
derenswaardig was, maar om haar kleeding
en manieren, haar zelfverzekerdheid, die
bijna mannelijke manier om het hoofd te
bieden aan de moeilijkheden en gevaren van
de wilde oorden, die zij en haar vader thans
doortrokken met Khartoem als eerste pleis
terplaats en Cairo als uiteindelijk reisdoel,
vanwaar zij voor een poos naar Ame
rika zouden terugkeeren. Hun zwerftocht,
zooals de vele zwerftochten die vader en
dochter als getrouwe kameraden, tot aan die
vier hoeken der aarde hadden gemaakt
was deels een uiting van hun sportieve zucht
naar avontuur, maar had tegelijk een com
mercieel doel. Mr. Vaughan trachtte in de
verre streken die hij bezocht, met zijn echt
Amerikaansch „business" instinct, zeld
zame en waardevolle producten, die in de be
schaafde wereld een zoete winstkans beloof
den op den kop te tikken. Ditmaal was ivoor
het meer practische oogmerk van zijn reis.
Het feit intusschen, dat Meg Vaughan in-
druk, al was het dan geen bijster gunstige,
op Sir Martin Fenence gemaakt had, dat hij
het, om zoo te zeggen, de moeite waard had
gevonden, zich aan haar te ergeren, was op
zichzelf al een groote bijzonderheid, want de
majoor was niet gewoon veel notitie van
vrouwen te nemen. E ofschoon hij een slank,
leniggebouwd man was, met een knap, aristo
cratisch gezicht en sprekende grijze oogen,
scheen hij ook weinig aantrekkingskracht
voor de andere sexe te bezitten. Er was een
koelheid in zijn houding tegenover vrouwen,
die deze afstootte; dat was misschien de
reden waarom Miss Vaughan Sir Martin na
hun eerste ontmoeting inwendig als een
„stijve hark" betiteld had. Klaar al had hij
de reputatie van ..vrouwenhater" toch woonde
in een verborgen hoekje van majoor Ter-
rence's hart het ideaal van de vrouw die hij
nog niet had kunnen ontdekken: beschaafd,
goed opgevoed, een knap, aantrekkelijk
aristocratisch Engelsch meisje, een passende
meesteres voor „Green Acres", zijn bezitting
in Surrey. En aan dat ideaal beantwoordde
Miss Vaughan heelemaal niet.
III.
Twee morgens nadat Mr. Vaughan de aan
drift van zijn verzamelwoede niet had kunnen
weerstaan, zaten majoor Terrence en de
„Bimbashi" aan het ontbijt in de bungalow.
Hun aandacht werd gewekt door ongewone
beweging beneden en luttele seconden later
stond plotseling Miss Vaughan op den
drempel.
De mouwen van haar bemodderd shirt hin
gen aan flarden, ook haar rijbroek was met
modder bespat, haar laarzen zaten er dik
onder, haar gelaat was ermee besmeurd, al
leen haar geweer was vlekkeloos. Haar ge
bruind gezicht was smal en vertrokken van
vermoeidheid; ze droeg haar breed-geranden
hoed in de hand, zoodat haar verwarde, don
kerblonde haren zichtbaar waren.
„Bent u de regeerings-vertegenwoordiger in
deze streek?" wendde zé zich met een stem,
die heesch klonk van uitputting, tot kapitein
Whiteoak. Vervolgens viel haar vermoeide
blik op Sir Martin Terrence; even lichtten
haar oogen op, toen voegde ze er aan toe;
„Morgen majoor. U bent wel de laatste dien
ik gedacht had hier te zullen zien."
Sir Martin herstelde zich van zijn ver
bazing, boog, begroette haar en stelde haar
aan den „Bimbashi" voor.
Miss Vaughan gaf hem een hand.
„Ik heb mijn vader verloren, kapitein," zei
ze op matten toon.
„U hebt uw vader verloren?"
„Ja, Mr. Albert S. Vaughan. Eergisteren
avond hebben een troep Shilluks kunsten ver
toond met trommels en dansen en een
helsch geschreeuw op een open plek in het
bosch dichtbij de plaats waar wij ons bivak
hadden gemaakt, een dertig mijl zuidelijk van
hier en vader wilde met alle geweld bij
magnesium een foto van de voorstelling
maken. Hij is weggegaan toen ik sliep en
niet teruggekomen.
„Fotografeerde hij de Shilluks bij hun
godsdienstige verrichtingen?" riep Whiteoak.
„Dat was ver... verduiveld eh... laat ik zeg
gen ...ontactisch."
„Zegt u maar gerust dat het een onver
geeflijke stommiteit was. Ik heb hem ge
waarschuwd. Maar vader ontziet niets en
niemand als hij zijn zinnen op een bepaalde
foto heeft gezet. Hij heeft een verzameling
van de merkwaardigste foto's uit alle deelen
van de wereld, allemaal zelf opgenomen. Zoo
als ik zei, toen ik wakker werd, was hij ver
dwenen; ik heb den heelen omtrek van de
open plek, waar de plechtigheid gehouden is,
afgezocht en ben een mijl of wat het pad
afgeloopen, waarlangs de Shilluks gekomen
en gegaan waren en het eenige wat ik vond
was het deksel van de magnesiumbus."
Haar stem klonk effen, klankloos bijna;
haar gezicht toonde geen aandoening, alleen
maar moeheid. Sir Martin overwoog dat een
jonge vrouw met eenig gevoel meer ontroe
ring getoond zou hebben bij de vermissing
van haar vader.
„Ik dacht dat u misschien iets kon doen,"
eindigde Mis Vaughan.
Kapitein Whiteoak aarzelde; het was maar
bitter weinig wat hij kon doen, dacht h(j,
maar toch antwoordde hij:
„Natuurlijk wil ik het probeeren. Ik zal
dadelijk mijn spoorzoekers uitsturen. Maar u
moet u niet ongerust maken als er een paar
dagen mee heen gaan voor ze hem vinden
of... eh... misschien een paar weken. De
Shilluks zijn... zeer gevoelig waar het hun
godsdienstige gebruiken betreft.
Meg Vaughan was intelligent genoeg om
te begrijpen wat de officier bedoelde, name
lijk dat haar vader zijn onvoorzichtigheid
met den dood had moeten bekoopen, en er
was een plotselinge heldere glinstering van
tranen in haar oogen.
Die tranen schokten Terrence, gaven zijn
hart een pijnlijken ruk. Dat meisje was niet
gevoelloos, maar Spartaansch.
Maar al spoedig won Meg's geestkracht
het van haar emotie.
„Hij is niet dood, kapitein. Vader is niet
het type man om vermoord te worden. Za
hebben het vaak genoeg geprobeerd.
Ze zweeg even, om zakelijk te vervolgen;
„Kan ik wat jongens huren om den auto van
het moeras te trekken, waar ik ingegleden
ben? Het is niet meer dan acht mijl hier
vandaan. Die moerassen maken 's nachts
het autorijden hierin de buurt niet bepaald
tot een pietje."
(Wordt vervolgd.).