Buitenlandsch Overzicht. Het geschil tusschen Italië en Abessinië. wilt 71 De stem uit het onbekende NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA No. 7640 DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1935 Italië in wapenrusting. COURANT Abonnement per 3 maanden bjj voorultbet.: Helderscbe Courant t 1.50;Koegraa, Anna Paulowna, Breezand, Wlerlngen en Texel f 1.65; binnenland t 2. Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, Idem per mail en overigs landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 cL Weekabonnementen 12 et Zondagsblad resp. 10.50, 10.70, f 0.70, t LModeblad resp. f1.20, 11.50, 11.50, f L70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIE N: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(J vooruitbetaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 cL per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct Nog altijd komkommertijd. Nochtans rommelt en smeult het in Europa. - Mussolini blijft voortgaan de vuist te ballen; of het nog tot vechten zal komen? Duitsche Katholieken strijden een stillen, verbitterden strijd tegen het HitleDregiem. Amerika en Rusland wisselen „vriendschappelijke'' nota's. Zweden versterkt zijn weermacht. Duidelijke en forsche taal van den Duce. Het is nog steeds vacantie- en dus kom kommertijd. De bladen, die dagelijks uitkomen zonder eenig nieuws van beteekenis, dragen nog duidelijk de sporen daarvan. Maar toch kee- ten langzamerhand de staats- en andere lieden van hun vacantie-uitstapjes, die zich voor dit jaar gekenmerkt hebben door buitengewoon fiaai zomerweer, naar hun haardsteden terug en lang zal het niet meer duren of het ge wone politieke werk wordt hervat. Voor het oogenblik wordt nog steeds de vacantiesfeer, ook de politieke, beheerscht en vertroebeld door het Italiaansch-Abessijnsche conflict, waarvan Mussolini waarlijk ernst schijnt te willen maken en dat straks wellicht tot een oorlog leiden zal. Het valt moeilijk uit den chaos van berichten, die hieromtrent verschijnen, wegwijs te worden, maar wij zul len nochtans een poging doen onze lezers van het voornaamste nieuws op de hoogte te brengen. Mussolini, die blijkbaar niet meer terug kan heeft zich thans in een interview jegens een journalist van de „Daily Mail", duidelijk uit gesproken, en gezegd, dat men bij hem niet aan boord behoeft te komen met sancties, daar hij-in dat geval onmiddellijk den Volken hond zalverlaten, en men de gewapende vijand schap van Italië tegen zich zou vinden. Met geweld zal Italië zich verzetten tegen eventu- eele blokkering zijner havens, en tegen af sluiting van de Italiaansche troepen in Oost- Afrika. En aan het slot verklaarde hij aan den Britsdien journalist niet meer terug te kunnen, aangezien anders tweehonderdduizend geweren in Afrika van zelf zouden afgaan. Nietwaar, dat is taal! In de Italiaansche bla den vindt uien overigens niets omtrent dit interview. Blikbaar is Mussolini er van over tuigd, dat zijn land op het oogenblik de sterkst bewapende staat van Europa is, en hij speelt thans zijn militaire troefkaart uit, zooals dat vroeger ook in de politiek ge schiedde. Er worden thans, ter voorbereiding zeker voor den komende oorlog, door Italië groote manoeuvres gehouden en het merkwaardige daarvan is, dat deze manoeuvres worden ge houden in... Bolzano. Bolzano namelijk is een stad, welke in vroeger dagen Bozen heette en die gelegen is, in dat deel van Oostenrijksch- Tiroi, dat voor den oorlog tot Oostenrijk-Hon- garije behoorde, maar door het vredesverdrag van Versailles aan Italië werd toegevoegd. De bevolking is volkoinen Duitseh-Oostenrijksch en, naar wij ons persoonlijk voor eenige jaren* konden overtuigen, lang niet Italiaansch ge zind, en dat is dan waarschijnlijk mede een der redenen, dat Mussolini hier zijn machts vertoon ontwikkelt. Want Italië heeft in de jaren na den oorlog niets nagelaten, dat die nen kon om de bevolking te Italianiseeren. Italiaansche ministerraad in het voor malige Bozen. En niet alleen dat hier de groote manoeu vres worden gehouden, maar zelfs is Woensdag de volledige Italiaansche ministerraad hier, te Bolzano, bijeengekomen, een feit, uniek in de geschiedenis van Italië, daar zoolang Rome de hoofdstad is, nimmer buiten Rome een dergelijke vergadering heeft plaatsgehad. De ministers, evenals Mussolini zelf, zijn allen actief bij de manoeuvres be trokken en men mag sensationeele verklarin gen van den Duce tegemoetzien. Omtrent de maatregelen, door Italië nader genomen, vermelden wij het volgende: De mailboot Italia, met aan boord officieren en 1400 zwarthemden, is naar Oost-Afrika vertrokken. Met dezelfde bestemming is uit Cagliari vertrokken de mailboot Campania, die oorlogsmateriaal aan boord heeft. Het vertrek der schepen, zoo meldt Stefani, ging overal gepaard met enthousiaste betoogingen van de menigte. Wat de manoeuvres betreft, de Fransche en Engelsche journalisten, met uitsluiting van alle anderen, zijn in de prefectuur te Bolzano door Mussolini ontvangen. De stoet auto's met voorop Mussolini, bereikte het observa torium Revo, waar de koning en de Fransche en Engelsche militaire missies zich reeds be vonden. De koning heeft in het gfebied van de ma noeuvres een langdurige bespreking met Mus solini gehad, waaraan ook de chef van den generalen staf, Badoglio, heeft deelgenomen. Duitschland en zijn katholieke bevolking. Stappen wij thans van Italië en zijn luguber spel af dat zich de mogendheden niet ster ker tegen des Duces po litiek verzetten, vindt wel zij:, oorzaak in het feit, dat geen hunner brandschoon is ten aanzien van de verkrij ging van koloniën en betreden wij weder om het Derde Rijk van Hitier en de zijnen, waar achter de schermen, en zonder dat hier omtrent wellicht alles wat geschiedt bekend wordt, voortdurend gestreden wordt, wanho pig gestreden w ak, tegen de politiek, die de Duitsche regeering voert jegens haar land- genooten. Teekenend is in dit opzicht wel een correspondentie, die wij in „De Telegraaf" vinden uit Limburg, een stadje aan de Lahn, even in Duitschland, waar feest werd gevierd naar aanleiding van het zevenhonderdjarig bestaan der kerk (de streek daar is vrijwel geheel katholiek). Op de vraag in een siga renwinkel van den cor-espondent, waarom hij onder al die vlaggen niet de hakenkruis- vlag zag, kreeg hij een vrjj onwelwillend wantrouwend antwoord. „De man", aldus de correspondent, kijkt me verstomd aan, want hij beschouwt me als een onruststoker te midden van de feestvreugde. Dan antwoordt hij kortaf: „dat is toch niet bevolen". Lim burg vlagt met het hakenkruis alleen op be vel en dat is de natuurlijkste zaak ter wereld. Dagelijks woedt in Duitschland de gods dienststrijd. Nonnen en geestelijken staan terecht en worden naar concentratiekampen overgebracht. Een Roomsche pers bestaat niet meer. De correspondent, dien wij aan haalden, zegt, dat, hoev/"l ook de Evangeli sche kerk het zwaar te verduren heeft, de hoofdaanval gaat tegen het meer kwetsbare katholicisme. De Evangelische kerk 1 eeft zich veel meer tot zuiver religieuze aangelegenheden be perkt, dan de Roomsche dat heeft gedaan, en ook op religieus gebied mist zij de veelzijdig heid der Katholieke organisatie. Zij heeft zich bijna geheel buiten de politiek gehouden en heeft van het republikeinsche régime in tegenstelling met de Roomsche kerk meër nadeeien dan voordeelen gehaa. Tot hen, die het met bitterheid betreuren, dat zij te zamen met de sociaal-democratie Duitschland tot een republiek hebben ge maakt, behoort zeer zeker het Katholieke ge deelte van het Duitsche volk. Het is moeilijk ook bij de Katholieken nog verdedigers te vinden van de oude Centrumpolitiek. Elders zegt deze correspordent in zijn artikel, dat zelfoverschatting een der voor naamste fouten is van het Duitsche natio- naal-socialisme en dit nergens duidelijker dan op het religieuse terrein aan den dag komt. Eerst thans begint het verzet te ontwaken van hen, die zich tot nu toe om den geheelen politieken strijd niet hebben bekommerd. De ontevredenheid in Duitschland groeit met den dag en zelfs groote politieke successen zooals die op het gebied der bewapening kunnen haar niet meer smoren. De geloovige, hij zij Evangelisch of Katho liek, om van de Joden niet te spreken, ge voelt zich terecht belasterd en vervolgd. Het is een zonderlinge toestand dat zoo goed als alle aanhangers van positieve godsdiensten met het wettig gezag op gespannen voet staan. Er is eer ontzettende hoeveelheid zelf overschatting en een ontstellend gemis aan kennis van 'iet verleden voor noodig om aan te nemen dat dez* toestand kan voortduren. De toestand op religieus gebied in Duitsch land is onhoudbaar geworden. Dok in dit opzicht dus heerscht er een ge spannen toestand en met zorg zien wij in overig Europa het verloop der verdere ge beurtenissen tegemoet... Amerika contra Rusland. Van Europa naar Amerika il n'y a qu'un pas. Washington heeft aan de Russische raden republiek de tanden laten zien. De scherpe nota, die William Bullitt, de ambassadeur' der Vereenigde Staten te Mos kou, Zondag den volkscommissaris van bui- tenlandsche zaken heeft overhandigd, kan nauwelijks anders dan als een gesluierd ulti matum worden opgevat. De nota geeft tus- schen de regels door onmiskenbaar te verstaan, dat, tenzij de Sowjetregeering alsnog op on bekrompen wijze haar eens gegeven belofte nakomt om zich niet te mengen in de binnen- landsche zaken van de Vereenigde Staten, Amerika de diplomatieke betrekkingen met Moskou zal verbreken. T Ae en voor VIJF wasschen 16 ct Honddsond. „Emko" Apddoorn Heel leuk heeft Moscou voorloopig geant woord, dat Amerika een minstens even sterke anti-bolsjewistische propaganda voert, De Sowjet-vertegenwoordiger zeide in zijn nota het volgende: Ik acht het noodzakelijk met nadruk te ver klaren, dat de regeering van de Sowjet Unie steeds haar verplichtingen tegenover anderen met den grootsten eerbied gestand heeft ge daan en dat hier ook ten opzichte van de we- derzijdsche belofte, zich niet te mengen in el kanders binnenlandsche aangelegenheden, die op 16 November 1933 in een notawisseling tusschen Roosevelt en Litwinof tot stand kwam, gelijk wel van zelf spreekt, niet is af geweken, noch zal worden afgeweken. De Amerikaansche nota van 25 Augustus vermeldt geen feiten, waaruit een breken van deze belofte door de Sowjet Unie zou blijken, tevens zal het de Amerikaansche regeering bekend zijn, dat de regeering van de Sowjet Unie geen enkele verantwoordelijkheid op zich kan nemen met betrekking tot de Communis tische internationale, wat zij dan ook niet heeft gedaan. In verband hiermede kan de regeering van de Sowjet Unie niet ingaan op de bewering dat de verplichtingen vervat in de nota van 16 November 1933 niet zijn nagekomen. Ik kan daarom dit protest niet aanvaarden en ben genoodzaakt het af te wijzen. Of het wat geven zal?In Amerika zelf gelooft men, dat in de toekomst de betrekkin gen tuschen beide landen zullen worden terug gebracht tusschen zuiver formeele. En dat is, bij zoo lijnrecht tegen elkander indruischende politieke inzichten, misschien ook maar het beste. Zweden en zijn leger Zweden, een van de vreedzaamste landen ter wereld, gaat zijn weer macht versterken. Een uit 13 personen bestaan de commissie, waaronder drie officieren, heeft sinds 1930 gewerkt aan een plan, voor een reorganisatie der Zweedsche nationale verde diging. De commissie heeft thans haar werkzaam heden beëindigd en aan de regeering een zeer uitvoerig rapport voorgelegd, waarvan de hoofdzaak neerkomt op het volgende: De verscherpte internationale toestand en de wijziging iii de strategische positie van Zweden, als gevolg van de ontwikkeling van het luchtwapen, hebben de commissie bewogen een versterking van de organisatie der natio nale verdediging voor te stellen. Deze versterking heeft in de eerste plaats betrekking op de luchtmacht, welker organi satie en materiaal sterk zullen worden uitge breid. De versterking heeft in de tweede plaats betrekking op het landleger, terwijl daaren tegen voor de vloot eerder een beperking in de huidige organisatie wordt voorgesteld, ge paard gaande met de geleidelijke afschaffing van de pantserschepen en de concentratie op lichte eenheden. De spoorweg Addis Abeba Dzjiboeti. De correspondent van de Daily Telegraph, te Addis Abeba meldt, dat de directeur van de Fransche spoorwegen naar Parijs vertrok ken is, naar welke stad hij ontboden is om te spreken over maatregelen voor de bescher ming van den spoorweg in geval van oorlog en ter beslissing over de vraag of het prac- tisch uitvoerbaar zou zijn om onzijdige troe pen of politie te gebruiken. De munitie in Abessinië. Hij vertelt, dat de munitie, die in Abessi nië rondgedeeld wordt, munitie is, die sinds veertig jaar van de overwinning te Adoea af opgeborgen geweest is en dus wel van twij felachtige waarde zal zijn. 3000 Italiaansche SomaSi's gede serteerd. De correspondent van de Morning Post te Addis-Abeba meldt, dat drieduizend Italiaan sche Somali's met wapens en al naar Abes sinië gedeserteerd zijn. De Italiaansche con sul te Addis Abeba heeft uitlevering van hun wapens en munitie gevraagd, maar de keizer heeft geantwoord, niets van de zaak af te weten. Zal Mussolini de rechten van het Britsche Rijk eerbiedigen (Zie Buit. Overzicht). Ward Price, de correspondent van de Mail, geeft uit Bolzano een tot hem gerichte mede- deeling van Mussolini weer, waarin deze na de kabinetsvergadering in uniform, een be langrijke verklaring in het vooruitzicht stelt, waarin hij zijn volledige bereidheid tot het eerbiedigen van alle rechten van het Britsche rijk zal aankondigen. Omtrent de Italiaansche ministerraad te Bolzano wordt nader gemeld: Woensdag laat in den middag kwam in het stadhuis van Bolzano de in binnen- en buiten land met zoo groote spanning tegemoetgeziene ministerraad bijeen, onder voorzitterschap van den Italiaanschen minister-president, terwijl zes ministers en 13 staats-secretarissen aan de beraadslagingen deelnamen. Dit was de eerste ministerraad van het Fascistische Italië, welke buiten Rome vergaderde. Na een zitting van 1% uur werd de minis terraad te acht uur beëindigd. Eén officieele mededeeling omtrent het ver loop der besprekingen werd tot nu toe nog niet verstrekt, doch in goedingelichte kringen verluidt, dat de Duce een uitvoerige uiteen zetting over den internationalen toestand heeft gegeven en de verder door Italië te volgen gedragslijn heeft vastgesteld. In hoofdzaak zouden zijn uiteenzettingen zich bewogen hebben langs de lijnen, zooals hij Buitenlandsch overzicht Pag. II Gemeenteraad Den Helder B (5 Wethoudersverkiezing te Amsterdam M 2 Het programma voor den Koningin nedag 5 Beperking van arbeid door vrouwen voorontwerp van wet2 Het a.s. jubileum van den heer Leeuwens. Slotartikel5 Wilde staking in Tilburg „2 De vlieger Clement van Maasdijk herdacht tt 2 feuilleton 1 Marinebei-ichten8 Omtrek-nieuws(l 8 Marktberichten8 Soortnieuwa 8 deze reeds in het interview met den verslag gever van de „Daily Mail" heeft uitgestippeld. In het bijzonder heeft Mussolini het Italiaan sche standpunt met betrekking tot de moge lijkheid van het toepassen van sancties om lijnd en het ontwerp toegelicht voor het zeer uitvoerige memorandum aan den Volkenbond. Verder was ook een zeer groot deel der be sprekingen gewijd aan de bespreking der quaestie, welk standpunt Italië ten opzichte van den Volkenbond zou innemen, en welke houding dit land zou aannemen, voor het geval deze Geneefsche instelling besluiten zou nemen, welke tegen Italië waren gericht. De uiteenzettingen van den Duce werden door den Ministerraad enthousiast ontvangen en eenstemmig goedgekeurd. Omtrent het besprokene doen intusschen toch allerlei geruchten de ronde. De Ministerraad was zoo laat begonnen, omdat Mussolini zoo lang opgehouden werd aan het front der manoeuvres, dis Woensdag middag werden beëindigd, waarna de bevel hebbers hun rapporten kwamen uitbrengen. In aansluiting op wat in ons Buitenlandsch Overzicht wordt gemeld, knippen wij uit de N. R. Crt. van gisteren het volgende: Italië lijkt dezer dagen één groote kazerne. Behalve, dat er geregeld troepen worden ver scheept naar Oost-Afrika, worden er over het heele land militaire manoeuvres gehouden, zoodat er ongeveer een millioen man onder de wapenen zijn. De voornaamste manoeuvres zijn gehouden in het gebied van Opper-Etsch, het vroegere Zuid-Tirol en wel in de streek van Bolzano (Bozen). Voor deze manoeuvres bestaat ook onder de militairen buiten Italië groote belangstelling omdat hierbij proeven worden genomen met het gebruik van tanks en z.g. gemotoriseerde troepen in het hoog gebergte. Mussolini heeft als minister van nationale defensie de leiding der manoeuvres op zich genomen, wat meebracht, dat hij voor het eerst sinds het Italiaansch is een bezoek bracht aan Bolzano. Daar is hij met veel geestdrift door de fascisten ingehaald, KONIJN's AUTOMATIC HEDEN NASSI-GORENG dag en nachf Feuilleton. Naar het Amerikaansch van Bastil Harrison „Een beetje veel lawaai, vind je niet?" zei Mr. Vaughan. „Ja, vader," antwoordde Miss Vaughan Vrij onverschillig, zonder op te kijken van het geweer, dat zij bezig was schoon te maken. Mr. Vaughan staarde peinzend naar den gloed van het groote vuur in een open plek van het bosch, waarin eenige tientallen Soe- dannegers, van den stam der Shilluks, bijeen waren gekomen voor hun grootste oer-oude- godsdienstige plechtigheid van het jaar, want het was midzomeravond en de maan scheen helder. Hun barbaarsch geschreeuw laaide nu en dan uit in een waanzinnig gegil en het sinistere slaan op de tom-toms, met zijn beklemmend rhythme, drukte den geest der luisteraars. Maar dat gevoel van onbehaag- ïjkheid werd bij Mr. Vaughan op den achter grond gedrongen door een heftig verlangen waardoor hij bezeten was, namelijk om een foto te nemen van de extatische schare op het hoogtepunt van haar wilden cultus en deze te voegen bij zijn monumentale collectie eigen-gemaakte foto's van wonderlijke zeden en gewoonten uit de meest ontoegankelijke deelen der wereld. Zijn gezicht had een besliste uitdrukking toen hij rustig opmerkte: „Mijn kop er af als ik niet naar dat stel ginds toe ga!" „Daar hebt u alle kans op, wanneer u dat doet," verklaarde zijn dochter scherp. „Bovendien, u kunt geen foto nemen bij het schijnsel van dat vuur." „Ik had gedacht bij bliksemlicht...", praatte hij, zweeg toen en voegde er op ver ontschuldigenden toon aan toe. „Die negers zullen waarschijnlijk van verbazing achter over vallen. Ze schrikken zich dood." „Dood? Als er iemand dood gaat, zijn het niet die negers," meende Miss Vaughan somber. „Zet het uit uw hoofd. Het is het risico niet waard." Het jonge meisje was slaperig en ze geeuwde. Ze hadden den heelen langen, war men dag, in hun auto door een onherberg zame streek langs den Bovennijl gereden. Na een korte pauze hernam ze: „Het zou na tuurlijk iets heel bijzonders zijn om er een foto van te bezitten, maar het is gekken werk om het te probeeren." „Je hebt gelijk," gaf haar vader toe. „Laten we maar gaan slapen." In 'minder dan vijf minuten lag Miss Vaug han in haar dekens gerold; het getrommel en geschreeuw hield niet cp, maar ze wa3 zoo moe dat ze spoedig even kalm sliep als een kind in een stille kinderkamer. Ze had nog geen tien minuten geslapen of haar vader stond op. Hij sloop naar den auto, haalde zijn foto-toestel en een blik magne siumpoeder en sloop zachtjes tusschen de boomen door naar het flakkerende vuur der Shilluke. Miss Vaughan sliep ongestoord door en ontwaakte bij het eerste flauwe morgengloren. Ze rekte zich uit en kon zich toen niet ont trekken aan het vage gevoel dat er iets niet in den haak was. Het vuur lag te smeulen, maar de gloed ervan was voldoende om vast te stellen dat haar vader er niet was.die gewaarwording van zoceven had haar dus niet bedrogen. Ze sprong op, ging vlug naar den auto en ontdekte, dat ook het fototoestel verdwenen was. Het was duidelijk dat de hartstocht van den verzamelaar haar vader in zijn onweerstaanbaren greep had gekregen en hij, nadat zij was gaan slapen, toch een poging had gewaagd om zijn vurig begeerde foto te maken. Ze mompelde iets zeer oneerbiedigs, pakte haar geweer en zocht door het geboomte be hoedzaam haar weg naar de plaats van de plechtigheden. Er was geen geluid meer van eenig levend wezen, de eenige geluiden waren die van het bosch. De open plek lag verlaten, een lichte waas van het smeulende hout hing erover. Hier en daar op den grond lag een stuk van den haartooi van een der deel nemers of een amulet en op den grond van den cirkel, die om het vuur getrokken was, vond ze het deksel van het blik, waarin haar vader zijn magnesiumpoeder bewaarde. Maar een ander spoor van hem vond ze niet. Na eenigen tijd ontdekte ze het pad door het woud, waarlangs de Shilluks gekomen en weer heen gegaan waren. Omzichtig en heel langzaam volgde ze het eenige mijlen ver en staarde in de diepten van het wild-woeke- rende struikgewas en de door dieht-gebladerte overwelfde ruimten rechts en links, die zich oplosten in duisternis van het bosch. Niet tegenstaande haar verterende spanning was ze verstandig genoeg om niet verder te gaan. Het spoor werd onduidelijker, daar een ge deelte van de feestelijke gemeente naar het Oosten afgetrokken was, een ander deel naar het Westen, elk naar hun primitieve dorpen. En het was niet mogelijk om uit te maken door welke van de beide groepen haar vader meegevoerd kon zijn. Ze keerde terug naar het kamp, bereidde zich een maal en bleef tot den middag op de mogelijke terugkomst van haar vader wach ten. Toen gaf ze het op en daar ze alleen niets kon doen om hem te helpen pakte ze hun beider bezittingen in den auto en reed naar Kuala, den dichtsbijzijnden regeerings- post. n. Kapitein Robert Whiteoak, de vertegen woordiger van het gouvernementsgezag in Kuala de „Bimbashi", zooals zijn Ara bische titel luidde stond aan het hoofd van een district van ongeveer achtduizend vierkante mijlen, waarin hij met drie compag nieën Askari's, inlandsche politietroepen, orde en veiligheid moest verzekeren. Hij resideerde in een kleine, maar geriefelijke bungalow, op een heuvel gelegen. De Bimbashi was een op gewekte jongeman van vóór in de dertig en gedurende de maanden die hij op zjjn een zamen post moest doorbrengen, kwamen hem dikwijls vrienden bezoeken om te jagen en zijn verlatenheid te verlichten. Zoo logeerde op dit oogenblik een neef hij hem een jaar of zeven, acht ouder en ongetrouwd als hijzelf Sir Martin Ter- rence, majoor der huzaren en eigenaar van een groot landgoed in Engeland, die een be langrijke politieke functie in Cairo vervulde. Bij toeval had hij. niet lang geleden op een ambtelijke tournée, het reizende Amerikaan sche tweetal aan de oevers van den Nyanza leeren kennen en vader en dochter niet be paald sympathiek gevonden. In het bijzonder had Meg huiselijke af korting van Maragaret Vaughan, zijn af keuring opgewekt niet om haar pikant, door de zon gebruind gezichtje of haar oogen, zoo blauw als de hemel, of om haar vaardig heid met het geweer, die werkelijk bewon derenswaardig was, maar om haar kleeding en manieren, haar zelfverzekerdheid, die bijna mannelijke manier om het hoofd te bieden aan de moeilijkheden en gevaren van de wilde oorden, die zij en haar vader thans doortrokken met Khartoem als eerste pleis terplaats en Cairo als uiteindelijk reisdoel, vanwaar zij voor een poos naar Ame rika zouden terugkeeren. Hun zwerftocht, zooals de vele zwerftochten die vader en dochter als getrouwe kameraden, tot aan die vier hoeken der aarde hadden gemaakt was deels een uiting van hun sportieve zucht naar avontuur, maar had tegelijk een com mercieel doel. Mr. Vaughan trachtte in de verre streken die hij bezocht, met zijn echt Amerikaansch „business" instinct, zeld zame en waardevolle producten, die in de be schaafde wereld een zoete winstkans beloof den op den kop te tikken. Ditmaal was ivoor het meer practische oogmerk van zijn reis. Het feit intusschen, dat Meg Vaughan in- druk, al was het dan geen bijster gunstige, op Sir Martin Fenence gemaakt had, dat hij het, om zoo te zeggen, de moeite waard had gevonden, zich aan haar te ergeren, was op zichzelf al een groote bijzonderheid, want de majoor was niet gewoon veel notitie van vrouwen te nemen. E ofschoon hij een slank, leniggebouwd man was, met een knap, aristo cratisch gezicht en sprekende grijze oogen, scheen hij ook weinig aantrekkingskracht voor de andere sexe te bezitten. Er was een koelheid in zijn houding tegenover vrouwen, die deze afstootte; dat was misschien de reden waarom Miss Vaughan Sir Martin na hun eerste ontmoeting inwendig als een „stijve hark" betiteld had. Klaar al had hij de reputatie van ..vrouwenhater" toch woonde in een verborgen hoekje van majoor Ter- rence's hart het ideaal van de vrouw die hij nog niet had kunnen ontdekken: beschaafd, goed opgevoed, een knap, aantrekkelijk aristocratisch Engelsch meisje, een passende meesteres voor „Green Acres", zijn bezitting in Surrey. En aan dat ideaal beantwoordde Miss Vaughan heelemaal niet. III. Twee morgens nadat Mr. Vaughan de aan drift van zijn verzamelwoede niet had kunnen weerstaan, zaten majoor Terrence en de „Bimbashi" aan het ontbijt in de bungalow. Hun aandacht werd gewekt door ongewone beweging beneden en luttele seconden later stond plotseling Miss Vaughan op den drempel. De mouwen van haar bemodderd shirt hin gen aan flarden, ook haar rijbroek was met modder bespat, haar laarzen zaten er dik onder, haar gelaat was ermee besmeurd, al leen haar geweer was vlekkeloos. Haar ge bruind gezicht was smal en vertrokken van vermoeidheid; ze droeg haar breed-geranden hoed in de hand, zoodat haar verwarde, don kerblonde haren zichtbaar waren. „Bent u de regeerings-vertegenwoordiger in deze streek?" wendde zé zich met een stem, die heesch klonk van uitputting, tot kapitein Whiteoak. Vervolgens viel haar vermoeide blik op Sir Martin Terrence; even lichtten haar oogen op, toen voegde ze er aan toe; „Morgen majoor. U bent wel de laatste dien ik gedacht had hier te zullen zien." Sir Martin herstelde zich van zijn ver bazing, boog, begroette haar en stelde haar aan den „Bimbashi" voor. Miss Vaughan gaf hem een hand. „Ik heb mijn vader verloren, kapitein," zei ze op matten toon. „U hebt uw vader verloren?" „Ja, Mr. Albert S. Vaughan. Eergisteren avond hebben een troep Shilluks kunsten ver toond met trommels en dansen en een helsch geschreeuw op een open plek in het bosch dichtbij de plaats waar wij ons bivak hadden gemaakt, een dertig mijl zuidelijk van hier en vader wilde met alle geweld bij magnesium een foto van de voorstelling maken. Hij is weggegaan toen ik sliep en niet teruggekomen. „Fotografeerde hij de Shilluks bij hun godsdienstige verrichtingen?" riep Whiteoak. „Dat was ver... verduiveld eh... laat ik zeg gen ...ontactisch." „Zegt u maar gerust dat het een onver geeflijke stommiteit was. Ik heb hem ge waarschuwd. Maar vader ontziet niets en niemand als hij zijn zinnen op een bepaalde foto heeft gezet. Hij heeft een verzameling van de merkwaardigste foto's uit alle deelen van de wereld, allemaal zelf opgenomen. Zoo als ik zei, toen ik wakker werd, was hij ver dwenen; ik heb den heelen omtrek van de open plek, waar de plechtigheid gehouden is, afgezocht en ben een mijl of wat het pad afgeloopen, waarlangs de Shilluks gekomen en gegaan waren en het eenige wat ik vond was het deksel van de magnesiumbus." Haar stem klonk effen, klankloos bijna; haar gezicht toonde geen aandoening, alleen maar moeheid. Sir Martin overwoog dat een jonge vrouw met eenig gevoel meer ontroe ring getoond zou hebben bij de vermissing van haar vader. „Ik dacht dat u misschien iets kon doen," eindigde Mis Vaughan. Kapitein Whiteoak aarzelde; het was maar bitter weinig wat hij kon doen, dacht h(j, maar toch antwoordde hij: „Natuurlijk wil ik het probeeren. Ik zal dadelijk mijn spoorzoekers uitsturen. Maar u moet u niet ongerust maken als er een paar dagen mee heen gaan voor ze hem vinden of... eh... misschien een paar weken. De Shilluks zijn... zeer gevoelig waar het hun godsdienstige gebruiken betreft. Meg Vaughan was intelligent genoeg om te begrijpen wat de officier bedoelde, name lijk dat haar vader zijn onvoorzichtigheid met den dood had moeten bekoopen, en er was een plotselinge heldere glinstering van tranen in haar oogen. Die tranen schokten Terrence, gaven zijn hart een pijnlijken ruk. Dat meisje was niet gevoelloos, maar Spartaansch. Maar al spoedig won Meg's geestkracht het van haar emotie. „Hij is niet dood, kapitein. Vader is niet het type man om vermoord te worden. Za hebben het vaak genoeg geprobeerd. Ze zweeg even, om zakelijk te vervolgen; „Kan ik wat jongens huren om den auto van het moeras te trekken, waar ik ingegleden ben? Het is niet meer dan acht mijl hier vandaan. Die moerassen maken 's nachts het autorijden hierin de buurt niet bepaald tot een pietje." (Wordt vervolgd.).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1