Kreks familie.
De Zuidpoolstreek,
7ATconAr. CPPTFMRFR 1935
PAG. 6
T JIJT-rr^
Beste jongens en meisjes.
Dat was een goed begin. Ik geloof niet
dat er vorige jaren ooit zoveel oplossingen
de eerste de beste keer binnenkwamen.
Misschien komt het door de storm, die het
spel buiten onmogelijk maakte, misschien
kwam het omdat ik jullie twee weken
later op appèl geroepen heb dan anders,
waardoor jullie hard aan zyn komen lopen.
In ieder geval heb ik vandaag al een hele
stapel briefjes voor me liggen en als jc
nu ook weet dat ik vandaag o zo bitter
weinig tijd heb, dan -ar, je begrijpen dat
ik even bezorgd gekeken heb. Dat was
niet aardig, hè, voor jo'n spontane ont
vangst door jullie. Maar je moet het me
maar niet kwalijk nemen, volgende week
hoop ik weer rustig met jullie te kunnen
babbr' -i, vandaag zal het in versneld
tempo moeten gaan.
Ik vond het wat ieuk, dat ik direct
alweer zoveel Texelse vriendinnetjes aan
trof. Ja, die Helderse krant heeft heel
wat goede vrienden op Texel en hoopt
door de campagne, die ze op touw gezet
heeft, nog heel wat harten daar te ver
overen. Nog een paar weken en dan ko
men we ook weer naai Den Burg, er wordt
druk aan het programma gewerkt, dat
weer e g aardig belooit te worden.
Het boek is deze week gewonnen door:
FEMMIE HOELANDT,
Ruyghweg 169.
Hemt Koopman, De Waal (T.j. Jij
bent de eerste Henk, die vandaag een ant
woord krijgt. Ik behöet nu niet meer in
lettergrepen uan jou .e schrijven, want ik
zie wel aan je briefje dat je al een hele
baas wordt. Je kan nu ook fietsen, hè?
Is dat even fijn.
Nelly Boot, De Waal (T.). Ja, 't ljjkt
wel lang geleden, Nelly, dat we elkaar
voor 't laatst schreven, maar 't is toch
nog niet zo lang hoor, want die zomer is
gauw omgevlosen. Ik zou lièm nog wel
een beetje vast villen houden, maar van
daag wijst de kalender onverbiddelijk 21
September (hersft) aan en we hebben het
van de week gemerkt, want niet alleen op
Texel, maar ook in Den Helder werden
de haren van je hoofd getrokken als je
buiten liep, en je neus moest je vastbin
den, anders woei hij pardoes het Marsdiep
in. Gelukkig dat ae 1 erfst en winter, be
halve storm en regen, ook veel gezellige
dingen bieden, hè?
Aantie Eelma De Waal (T.). Die
tocht door Ouwehands dierenpark te Rhe-
nen, heb ik in gedachten met je mee kun
nen maken, Antie, want daar zijn we twee
weken geleden ook met de kinderen ge
weest. Wat ligt het daar mooi, hè, zo mid
den in de boss u. Heb je die luie kroko
dillen ook gezien? Ze lagen bij tientallen
over en door elkaar. Wij vonden er niet
veel aan. Die apen waren veel leuker. Jam
mer dat je poes en ;e hond dood zijn,
maar gelukkig dat er plaatsvervangers
waren, die ook „lief" zijn. Nog gefelici
teerd, hoor, met de verjaardag van je
moeder.
Martha du Porto. Op Vlieland ben ik
nog nooit geweest, Martha, en dus weet
ik ook niet hoe fijn net daar wel was.
Maar misschien maak ik op zulke mooie
dagen als jij had ook nog wel eens een
oversteekje en kan je dan vertellen hoe ik
genoten heb, als de storm tenminste niet
plotseling het feest komt verstoren, want
dan mag je liever in je bed liggen, dan
op het water te dobberen. Of ben je nog
nooit zeeziek geweest?
Cisca du Porto, de Waal (T.) 'k Vind het
een reuze idee, Cisca, van jou en Nelly, om
me eens in de veertien dagen te schrijven,
't Is wat aardig als we de vriendschaps
band blijven onderhouden, en dus.... schrijf.
Vond je de Donkere Duinen zo mooi? Nu,
we zijn er hier in Den Helder eerlijk ge
zegd ook wat trots op, hoor, dat we zo'n
mooi park hebben en ik ga er graag naar
toe. Als jullie geregeld naar Den Helder
komen, dan wip je natuurlijk eens bij me
aan, hèC
Marie v. d. Berg, Breezand. Of je in
Den Haag genieten kan, Marie. Daar heb
ik m'n vacantie ook wel eens doorgebracht
en dan verveel je je geen minuut, ik kan
me dus begrijpen dat jij plezier hebt ge
had met je vacantie. Wat een grote hotels
hebben ze op Schevenir.gen, hè? Daar kun
nen ze bijna l.eel Breezand wel _n weg stop
pen. Vond je „de Pier" ook niet prachtig?
Corrie de Langen. Zo mooi als het
weer in de vacantie was, Corrie, om naar
het strand en de duinen te gaan, zo lelijk is
het nu, die wind gromt en giert, je durft je
neus bijna ..iet buiten de deur te steken,
laat staan dat je naar strand zou gaan.
Maar di herfst en de winter zijn ook niet
voor het strand, hè, die zijn voor het le
ven binnenshuis voor '.azen en raadsels op-
loss -n e boeken winr O zo.
Rieka Sinnige, Julianadorp. Kom, kom,
Rieka, niet zo somber, hoor. „Dit is de
laatste keer iat ia u schrijf", 't klinkt als
een soort 'bedreiging. De MULO rooft toch
niet ai de vrije tijd? Natuurlijk gaat je
schoolwerk voor, maar zo nu en dan moet
ik ook - eens wat van jc horen, hoe hot
~--i en elf broertjes en zusjes.
Dus tot een volgende keer als je tijd hebt.
Daaaaagg.
Johanna Bok. - Gelukkig dat je een
klein briefje j. cschreven hebt, joh, nu heb
ik je maar een -- woordjes terug te
schri' n kan rest oewaren tot ik die
grote brief van jou ontvang, die jc me be
loofd hebt.
Vioolje en Olifant. Natuurlijk ben je
niet te groot en te oud Viooltje, om mee te
raaaselen". Een menscli is zo oud als hij
zich voelt", heb ik eens gelezen en ik hoop
dat jij je heel lang zo oud voelt dat je nog
met de raadsels mee kunt doen. Jammer
dat Olifant z'n vinger knijp gezetten heeft,
maar enfin, toch trter z'n vinger dan z'n
neus, want je kent het spreekwoord: „Wie
zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht.
En van je vinger wordt tenminste niets
gezegd. Tjibbe is nog niet op school, die
wordt met Decenber pas zes, Ita wordt
een bij-de-handje, zoals de meeste meisjes,
en Jaapje wordt met de dag ondeugender
en... liever.
Beste jongens en meisjes, hoe graag ik
zou willen, ik heb geen tijd meer. De niet
beantwoorde briefjes komen dus volgende
week aan de beurt.
Kindervriend.
Hoe een slimme patrijs zich
het leven redde.
(Een jachtverhaal),
door
KAREL BEYNE.
Kreks was een trotse patrijs. Het vorige
jaar was hij weduwnaar geworden. Direct
de eerste dag dat er gejaagd mocht wor
den, viel zijn vrouw als slachtoffer van de
jagers. En niet alleen zijn vrouw verloor
hij, maar ook een paar kinderen.
Die winter verzorgde Kreks zijn over
gebleven jongen zo goed als hij kon, tot zij
de volgende lente zich zelf konden helpen.
Het werd Juni. En op een mooie dag
verlieten achttien jonge patrijzen-kinderen
het ouderlijk nest. Kreks had dat in een
roggeveld aangelegd, want hij was bang,
dat hij in een wei weggemaaid zou wor
den.
Als een trotse vader leidde Kreks zijn
kinderen, die dus voor het eerst uitgingen,
naar een aardappelveld in de buurt. Het
was bekend, dat daar veel onkruid en in
secten waren.
Elke dag ging Kreks met de zijnen naar
die plek, en de kinderen groeiden als kool!
Toen kwam de herfst in het land. Onze
twee jachthonden, Wally en Clio, waren
de beste jagers van de hele streek, dat
wist ik. Tenm<->?te, wanneer het gevogelte
betrof.
Vóórdat we op weg gingen, waren de
honden dol van vreugde. Ze voelden wel,
dat nu hun tyd begon.
Nauwelijks waren we in het jachtgebied
aahgeland, of de honden gingen het ter
rein afzoeken.
Opeens draaide Wally zich om: hy had
de patrijzen in de neus gekregen. Clio, die
honderd meter zijwaarts aan het zoeken
was, zag, dat Wally zich omdraaide, en
kreeg nu ook de patrijzen in het vizier.
Wally kwam langzaam op de vogels af.
Clio volgde hem op drie meter afstand.
Het was in een aardappelveld. De honden
waren nu dicht bij Se patrijzen. Als een
slang kropen zij over den grond.
Plotseling vlogen de vogels prrprrprr
op. Vier schotenik zag vijf vogels
neervallen. De honden bleven na de scho
ten als dood liggen. Pas toen ik riep
„Zoek! Verloren!" stonden zij op en brach
ten vier vogels uit het aardappelveld. De
vijfde was alleen geraakt, en probeerde
van de grond te komen. Al gauw echter
had Wally een eind aan zijn leven ge
maakt.
We waren al een paar uur onder weg,
toen we bij de familie Kreks kwamen. Pa
Kreks was heus niet van gisteren! Hy
had zich aan de grens van het jachtterrein
opgesteld. De honden achtervolgden hem,
maar Pa Kreks, die zich het ongeluk yan
het vorige jaar nog heel goed herinnerde,
liep met de zijnen langs het aardappel
veld, dat eindigde bij het jachtterrein. De
honden hem na! Maar vóórdat wij, jagers,
dicht genoeg genaderd waren, om te kun
nen schieten, vloog het volkje op en
vluchtte naar de grens.
Overal vielen schoten. In de verte, maar
ook vlak bij ons. We konden echter nie
mand zien, daar we omringd waren door
dicht struikgewas. We gingen langs de
grens, om een andere patrijzenfamilie
onder schot te krijgen. Maar nauwelijks
waren we 200 meter van de aardappelveld-
grens verwijderd, toen een gegons ons deed
omkeren. Twee jagers en hun hond had
den Kreks en zijn familie „te pakken"
gekregen. En direct vloog het volkje naar
onze aardappel-grens. In een grote boog
gingen de honden, op bevel van mijn va
der, om de vogels heen, zodat deze ten
slotte tussen ons en de honden zaten. Tus-
schen twee vuren dus. Nu konden ze ons
niet ontgaan, dachten we, Maar mis hoor!!
Voordat Vader en Oom Piet konden schie
ten, vluchtten de dieren naar rechts, naar
een terrein dat met jonge dennen beplant
was. Wanneer we naar de grens kwamen,
zouden ze naar het jachtterrein, dat aan
het onze grensde, vliegen, en anders, wan
neer we probeerden, om de vogels tussen
de honden en ons te krijgen, dan vluchtten
ze naar de dennenaanplant. En vader
Kreks was verstandig genoeg, om het laat
ste als het veiligste te beschouwen.
En mijn vader zei, een beetje geërgerd,
dat we het maar moesten opgeven, want
dat we ze tóch niet zouden „krijgen".
Het was vader Kreks dus gelukt, om
zijn familie het leven te redden! Ik vond
Gids: „Daar ziet u de ruïnes van het
oude slot."
Tourist: „Waarom heb jelui dat zoo'n
eind van het station gebouwd?"
het werkelijk reusachtig fyn voot,
W-li-in 'havf ilr Klvi /-!«-» a.
in mijn hart was ik blij, dat es
van ons gewonnen had met zijn ,u 'm-
Toen we op de terugweg waren i4!
de Oom Piet allerlei jachtavontuVettel'
hij zei, daL zulke oude vogels hea 61
wisten wat ze deden. Weliswaar h
niemand zo'n dier er naar kunnen n°s
maar wanneer je ze eens gadesloeg
ze bezig waren, om door slimme t
te ontvluchten, en de bescherming I^68
maar wanneer je ze eens gadesla
jcs ter
truc
die
gicno vu,n j»v..vvviiVui wicac, te hp
ten, dan moest je wel tot die - ut'
komen, zei Oom Piet, en vader
daarmee inJjSP:
ZOEKPRENTJE.
Dit is niet gewoon maar een aardig
prentje. Welnee. Als je heel goed kijkt,
zul je zien, dat er een aardig meisjes ver
scholen zit in deze plant
Het land van sneeuw en ijs..
Regen is er onbekend.
door
ELSE AKKERS—DE VRIES.
Als kind heb ik er dikwijls over nage
dacht, waarom de mensen hun leven wa
gen om werelddelen als de Noord- en
Zuidpoolstreken te ontdekken. Wat heeft
Shackleton, Scott en Oates en nog zoveel
anderen bewogen om een vroege dood in
die onbewoonbare delen van onze aardbol
tegemoet te gaan? Ze hielden natuurlijk
van avontuur, maar dat was toch niet dt
enige reden dat zij gingen!
Als we meer van die werelddelen we
ten, zullen wij de „waaghalzerij" van die
mannen begrijpen.
Een ondragelijk klimaat
De sneeuw-cirkel om de Zuidpool is veel
groter dan om de Noordpool. Dus is i1É-
klimaat om de Zuidpool ook veel kouder
De Zuidpoolstreek is het onbekendste dee
van onze aarde, en hy zal dat nog wei
lang blijven ook.
De voornaamste oorzaak hiervan
zeker het klimaat, dat niet goed te ver
dragen is. En ook ligt het zover afgezon
derd van de bewoonde wereld! Het dicht?'
bij zijnde land is de Zuidpunt van Zul
Amerika. Het ligt er 500 mijlen vandaan
en daartussen ligt de stormachtigste
van de hele wereld.
Groter dan Australië
We kunnen de Zuidpoolstreek een were'^
deel noemen, want, hoewel het altijd
sneeuw bedekt is, is het veel groter
Australië. 1
Ook ligt de Zuidpoolstreek het 'hoop
van alle andere werelddelen, en het is
geven door bergen van sneeuw. Rie r
soms los, en drijven dan als ijsberge
