Stadsnieuws LJ HONDERD GULDEN Mocfi spot tweede blad heldersche courant van donderdag 10 october 1935. Onze oorlogs- nieuwsdienst Amusementsmuziek van Kovacs Lajos en muzikale Draaikolken van de A.V.R.O.-Decibels. verdienen. Visscherij. HOE U DEZE KUNT VERKRIJGEN Watersnood BINNENLAND Uitvoerverbod van Benzine gaat heden in. Licht op voor alle voertuigen. ponderdag 10 Oct. Vrijdag 11 18.47 uur 18J45 uur Van halfwekelijkschen uitgebreid tot dagelijkschen dienst Wij kunnen onzen lezers meedeelen, «lat de halfweUelijksche oorlogsdienst, die voor onze krant verzorgd wordt door den Beuter-eorrespondent te Addis Abeba, VValtor Collins, uitgebreid zal worden tot een dagelijkschen dienst. De toestand in liet oorlogsgebied is te wisselend dan dat we met een slechts tweemaal in de week verschijnenden brief zouden kunnen vol staan. Gisteren hebben wij den eersten briet van onzen nieuwen berichtgever, den be kenden verslaggever van het Engelsche blad de „Morning Post", in het Adver tentieblad opgenomen. Op dagen dat geen krant verschijnt zullen wij dezen brief, met bizonder goede en actucele berichtgeving in onze pubiicatiekast voor ons kantoor ophan gen. REDDINGSBOEI VEBLOREN. Hr Ms. torpedoboot „G 15" heeft gisteren een reddingboei verloren. Het vinden van deze boel behoeft geen reden tot ongerust heid te geven. Enthousiaste luistervinken. Dinsdag- en gisteravond heeft onze stad in het teeken gestaan van het jaarlijksche bezoek van A V R.O.'s ambassadeurs, afge zanten van Neerland's grootste omroepver eeniging, die op toumée zijn om het contact tusschen Mr. Luistervink en omroepvereeni- ging door een „zichtbare" ontmoeting te ver stevigen. Het was Dinsdagavond, dat wij ons opge maakt hadden om dit jaarlijksch A.V.R.O gebeuren de verslaan en om ca. 8 uur opmerkten, dat het Casino bijna geheel gevuld was Vóór de heer De Clercq, AVRO's voorzitter het woord genomen had om den avond te openen, waren de weinige plaatsen die nog onbezet waren, vrijwel alle ingeno men, doch een Casino „tot den nok gevuld" was het toch niet. Aan de concerten ging een kort welkomst en propagandawoord van den heer De Clercq vooraf. „Onze ambassadeurs zullen het allerbeste en allermooiste laten zien en hooren, wat er te zien en te hooren is en daarmee bewijzen, dat de A.V.R.O. weer het beste geven zal wat er te krijgen is." Spr. wekte iedereen op om lid-luistervink te wor den en om in intiemen kring propaganda te maken teneinde het ledental der A V.R.O. te verhoogen. In het afgeloopen jaar is het luis- tervinkengetal niet teruggeloopen, doch spr, hoopte, dat bij de opening van de nieuwe studio in het volgend jaar, het getal verdub beld zal zijn. Nauwelijks was de spr. tusschen de coulis sen verdwenen of het tijdstip, waarop de uitzending zou beginnen, was daar. Zooals men weet werd n.1. het eerste half uur van dezen avond via Hilversum uitgezonden. Het doek werd gehaald en daar zaten ze weer de 12 boys, ditmaal in knalroode jas jes met zwarte revers en zwarte broeken ge stoken. Was in vorige jaren de kleedij mis schien wat te bont geweest, thans leek het, dat men iets bezonkener te werk gegaan was, en o.i. was men nu beter gesiaagd. Wij vonden tenminste dat het geheele ensemble een vroolijk aspect maakte. Zoo was het ook: met het décorum. Vorige jaren een haast overdadige hoeveelheid klatergoud en idem -zilver, ditmaal een eenvoudigere, doch zeer stemmige opstelling in wit met een fond van blauw. Inderdaad het geheel getuigde van goeden smaak. Vóór de band, die het geheele programma gedeelte van voor de pauze voor haar reke ning nam, stond weer de leader, welks schuilnaam onverbrekelijk geworden is aan den naam van de band: Kovacs Lajos, alias Louis Sehmidt! Stemmig als altijd, had hij zich in zwarten rok gestoken en leidde het orkest op kunstzinnige, verfijnde wijze. Kovacs vertolkte een muzikale revue, waaraan men de naam van „Wat zeg je daarvan?weer wat nieuws!" geschonken had. Zij opende met een marsch, waarvan Pierre Palla de geestelijke vader is en schonk ons in een 15-tal onderdeelen de meest denk bare verscheidenheid van lichte amusements muziek. Kovacs had van alles op zijn kerf stok! Van een vroolijke wals werden we ge voerd naar een show, waaraan de populaire Bob Scholte komische zoowel als vocale medewerking verleende, en van de show naar een tintelende vibrafoonsolo, die door den all round musicus Palla ten beste gegeven werd. Er waren behalve deze nog vele aardige momenten. Een genot was het b.v. te luisteren naar de eigen bewerkte 2e Hon- gaarsche Rhapsodie van Liszt. Dit was wel het hoogte punt en kon men het orkest be wonderen in haar zeer sterk accompagne ment en solist Palla in zijn virtuose vleugel manifestaties. Geen wonder dan ook, dat na dit nummer een donderend applaus los barstte, dat vooral den solist gold. En voorts noemen wij de solo van Boris Lensky, die zijn eigen serenade „Kort Succes" voordroeg. Ook hier was een begaafde kunstenaar aan bod en ook thans waardeerde het audi torium het kunstgenot door een zeer warm applaus. Besloten werd met de A.V.R.O.-race, waarin orkest en Scholte herinneringen op riepen aan de bekende slipjachten en met een apothéose, waarin het geheele orkest be trokken werd en zich, met den artistieken leider in zijn midden, vlak voor het voetlicht bpstelde. Tromgeroffel van 'n viertal tamboers dank buigingen van den lachenden Louis Sehmidt, nog eens werd bet doek gehaald en toen bleef het dicht en de pauze was inge gaan. Kovacs Lajos, het is ons gebleken heeft nog niets van zijn populariteit inge boet; echter wel iets van zijn virtuozen luis ter, door een wijziging in de samenstelling. Het komt ons echter voor, dat het ensemble evenwichtiger geworden is, nu niet meer die exalteercnde uitloopers. doch een harmo nisch samenspel, dat beschaafd als het is, in staat is uitstekende lichte muziek voort te brengen. Het was een genot om naar deze ■muziek, welkom afgewisseld door aardige shew. te luisteren. De Decibels. Aa.ri r^ V.R.O.'s nieuwste ensemble was de verzorging van het tweede gedeelte van het programma opgedragen. Reeds klaterde het applaus op, toen het Wagnerdoek nog geslo ten was en de band zich aankondigde door het van de radio bekende „signature tune". Langzaam ging het doek vaneen en zoo gauw had men in de zaal maar een glimp van de orkestleden gezien of het applaus ging in een ovatie over. Het werd nog erger, toen Eddy Meenk, de vroegere trompettist van Kovacs, thans leader van deze Decibels, zichtbaar werd en met zijn lachende snuit het publiek voor zich innam. Van half tien tot elf uur, «lus anderhalf uur deden de De cibels zich hooren in een groot aantal num mers jazz, waarvan de meeste eigen arran gementen op bekende buitenlandsche reper toirenummers waren. Ofschoon muziek als voortgebracht door deze Decibels meer ge schikt is voor de ooren van jongelui hebben ook de ouderen zich eens kunnen verwonde ren over de fabelachtige techniek waarmede de 14 leden, aangevoerd en aangevuurd door Eddy Meenk. hun instrumenten bespelen en elkaar opvangen om het te brengen tot een harmonisch geheel. Verschillende leden be speelden meerdere instrumenten, doch o.i., was de band het sterkst als zij speelde in de samenstelling: 4 saxofoons, 3 trumpets, 2, vleugels en drum. Het sax -team was bijzon der goed, in meestelijk samenspel lieten de vier musici hun instrumenten zingen. Een waardige tegenhanger vormde het koper, waarvan de eerste trompet) st en trombonist uitstekende krachten'zijn.Dat bleek b.v. vooral uit de enkele soli, die beiden lieten hooren De trombonist was zelfs in staat de bekende Czardas van Monti, die voor viool gecomponeerd is, te vertolken en al vinden wij de Czardas op viool mooier, toeh konden we het geniale werk van den trombonist naar waarde schatten. Het ensemble bestaat stuk voor stuk uit eerste klas krachten, die uit de meest be kende dans-orkesten, als Rarnblers e.d. voort komen. Speciale vermelding verdient de dirigeer- techniek van Eddy Meenk, die in Engeland bij Henry Hall c.s. goed zijn oogen den kost gegeven heeft en veel van het geniale der Engelsche bands op zijn eigen ensemble overgebracht heeft. Hijzelf is als geknipt voor zijn functie. Hij danst, stept, zingt, zwaait met armen en beenen, kortom is elk oogenblik op een ander plekje van de Bühne te vinden. Daarbij is zijn conference geestig en alles wat hij doet of zegt, gaat met dien glimlach die hem voor de jongeren tot den populairsten A.V.R.O.-man gemaakt heeft Ja, hij is een goed ambassadeurHet is niet doenlijk om alle nummers te vermelden, maar wij bepalen ons tot enkele Topics. Dat waren ongetwijfeld het concert arrangement van „Paris in Spring" de Medly of 1935- Songs de eigen compositie „Words" en „Fare thee Well. Anna Belle". Bijzondere vermel ding verdient de lady-crocner in dit gezel schap de blonde Topy Glerunr. Zij heeft op een wijze, die de beroemde Greta Keiler zeer nabij kwam, enkele malen vocale medewer king verleend, die door het auditorium op zeker hoogen prijs werd gesteld. Zoo sloeg het prachtig georchestreerde „Blue Moon" in en ook het „Chasing Shadows". Het was werkelijk een genot om naar dit „croonen" te luisteren. De band leefde zich volkomen uit in de verschillende nummers en vooral werden de heeren met een enthousiasme aan gestoken als het er om ging een stuk hot- jazz te vertolken. Leader Meenk gaf ten laatste een demonstratie van zijn fenome nale step-dance-kunst: in den loop van den avond had hij reeds gelegenheid gehad om zijn prestaties op de trompet te doen bewon deren. Toen het einde dreigde te naderen werden de jongeren steeds enthousiaster; zij juichten en trappelden en bereikten er ten slotte mede, dat „Eddy" twee toegiftjes gaf. En goede! Met Topy Glerum vertolkte hij n.1. het bekende „Some of these days" om tenslotte, op verzoek, te geven een eigen be werking van de „Tiger Rag". Toen eerst nam de band afscheid, hetgeen natuurlijk weer geschiedde met het bekende Herkenningswijsje. Onder groot enthousiasme viel tenslotte het doek voor de laatste maal. Er werd dezen avond een drietal malen met bloemen gehuldigd. De eerste hulde be trof Louis Sehmidt, die een groote krans had te aanvaarden; de tweede Topy Glerum, die een fraai bouquet „namens de vrijgezellen uit de zaal" aangeboden kreeg en de derde Eddy Meenk, die met zijn boys betrokken werd in een hulde, welke zich in het aan bieden van een groote krans manifesteerde. Bij al deze drie gelegenheden trad de heer A. Uithol als woordvoerder op. Om 11 uurbehoorden deze concerten tot het verleden. De A.V.R.O. kan tevreden zijn, opnieuw hebben haar afgezanten in Den Helder veel succes gehad! Wil men onzen totaal-indruk, dan moeten wij erkennen, dat bij vorige gelegenheden het divertissement grooter was. Nu was men wat eenzijdig; een uur lang jazz- of althans muziek, die er dicht bij komt, het kan wel aan! Maar dat neemt niet weg, dat het een „groote" avond was! INBRAAK IN DE VISCHSTRAAT. In den winkel van den heer Minneboo, Toen de familie Minneboo zich vannacht te omstreeks half twee huiswaarts begaf van een bruiloft, bemerkte zij tot haar verwon dering, dat de voordeur van den winkel niet geopend kon worden. Nadat men deze ge forceerd had, bleek dadelijk, dat er ingebro ken was. De inbreker (of wellicht meerdere) had kans gezien via de tuindeuren aan de achter zijde van het huis zich toegang te verschaf fen. Na aanvankelijk getracht te hebben met een boor de scharnieren te openen had hij daarna met een breekijzer de beide deuren open gebroken. Het bleek, dat uit de winkellade het aan wezige geld genomen was, terwijl voorts een ijzeren kist, waarin zich weliswaar geen kunt een laatste liedje van „Bob", eén aantal geld, doch een aantal geldswaardige papieren (Zie voor bijzonderheden hier over de Heldersche Courant van Zaterdag) en andere bescheiden bevonden, o.a. enkele spaarbankboekjes, verdwenen was Uit een tweetal handtaschjes had men eveneens de contanten gehaald. Voorts bood het geheele interieur het beeld van een waren chaos Kasten en laden waren overhoop gehaald, waaruit bleek, dat men op zijn gemak den slag geslagen had. Men vermoedt, «lat de indringer(s), bij aankomst van den eigenaar per auto dit gehoord heeft en vertrokken is via den weg welken hij gekomen was. Dit is echter maar een veronderstelling. De politie, welke direct gealarmeerd werd, heeft het onderzoek in handen. REVUE FRITS SCHAKELS. Heden begint, zooals uit dé advertentie in dit numnjier blijkt, de plaatsbespreking voor de revue, welke Zondag in Casino gegeven wordt door- het gezelschap Frits Schakels. Wij hebben Dinsdag oyer deze revue, getiteld „Hoe bestaat 't?" en waarin verwerkt is de wereldreis van de K XVIII, reeds een en an der vermeld en zullen a.s. Zaterdag nog nader daarop terugkomen. Thans herinneren we aan de plaatsbespreking, die, zooals gezegd, heden begint. Laat men zorgen bijtijds zich een goede plaats te verzekeren! BIJ HET 40— JARIG JUBILEUM DER CINEMATOGRAFIE. Heeft de film een cultureelc roeping te vervullen? De amusementsfilm: een massaproduct, Krijgt Nederland een kans 1 Dezer dagen wordt het feit heugelijk her dacht, dat vóór 40 jaar Louis Lumière een uitvinding deed, waarvan hij zelf hoogstwaar schijnlijk het wereld-veroverend karakter in de verste verte niet bevroed zal hebben; de cinematografie. Genoemd feit zal niet alleen in Nederland, onder auspiciën van den Nederl, Bioscoop bond, doch eveneens in alle andere landen ge vierd worden met het nu eenmaal onvermijde lijke aanhangsel, dat aan ieder jubileum ge paard gaat: feestelijkheden, decoratiën speeches beschouwingen vooruit en in het verleden... De Italiaan Lumière, de uitvinder van de film. Dit nu is niet te ontgaan en nemen wij gaarne op den koop toe. Alleen: wij dienen eens en vooral te be grijpen, dat dit alles met „de" filmkunst niets te maken heeft en slechts een zeer secundair belang dient. Neen, er is een belangrijker kwestie: hoe staat het momenteel met de cinematografie, is er inderdaad reden tot verheugenis, be staat er werkelijk een „film-kunst" (o, oude strijdvraag...) en vervult de film in den meest uitgebreiden zin van het woord een cultureele roeping in onze hedendaagsche maat schappij. En tegelijkertijd, dat ons deze vraag uit de pen vloeit, zijn wij antomatisch beland in één der meest brandende kwesties, deze in dustrie betreffende, een vraagstuk waarover de vaktijdschriften week-in week-uit zich het hoofd breken en hun waarvoor zij hun ko lommen beschikbaar stellen. Het geeft aan leiding tot de meest heftige polemieken. Men moet evenwel niet vergeten dat in deze zelfde cinematografie ontstellend veel gebeunhaasd wordt, dat bijna iedere bioscoop bezoeker vermeent over deze zakerr een oordeel te kunnen vellen; dat niet alleen: het ook te puhliceeren. En vandaar, dat het niet te verwonderen is, dat men dagelijks de meest onoordeelkundige discoursen in tal van kranten en periodieken aan kan treffen. Hetgeen de zaak ongetwijfeld geen goed doet. Zonder voorbehoud kan cie film in een cul tureele behoefte voorzien. Móet zij dit ook. De voorbeelden hiervan riggen trouwens voor- het grijpen. Wij wijzen maar op de talrijke z.g. intellect-films, welke een materie aan schouwelijk kunnen voorstellen op een wijze, duidelijker en sprekender dan vele studie boeken tezamen. Maar men. vergeten dan hierbij niet, dat deze intellect» maar een heel, heel bescheiden plaatsje Innemen in de Industrie van zwart-en-wit, dat het enkele idealisten zijn, welke zich met het opnemen ervan belasten en dat zij niets, maar dan ook niets, met de industrie, De Machtige, (door den Rus Ehrenberg zoo terecht Droomfabriek genoemde...) van doen nebben. Nog steeds moet zeven achtste van den afzet van Hollywood, Elstree en Neubabels- berg voldoen aan die kardinale vraag van een bioscoop-hongerig wereldpubliekamu sement Men moge hier nu goed of kwaad van denken (de publieke smaak mag dan al gehoond worden, zij is en blijft een factor, waar terdege rekening mede gehouden dient to worden) het feit valt niet te ontkennen, «lat dit tengevolge heeft een massa-fabri- catie, met al de nadeelen daaraan verbonden. Natuurlijk: er zijn uitzonderingen. Leverde niet ieder van genoemde centra op gezette tijden creaties, ieder op zich zelf uitingen van geniale geesten. Vooral In den laatsten tijd zijn er recente voorbeelden, welke er op wijzen, dat men het oude cliché beu begint te worden. Dat men eindelijk „het" type moe is, dat men zich een indigestie at aan de plat de jour van operette goekoope thrill en het eeuwig happy ending. En hierbij gaan onze gedachten direct naar Elstree bij Londen, srnds enkele jaren een middelpunt van irimleven, dat ernstig den ouden roem van Hollywood naai de kroon steekt. Deze Britten hebben een zeldzaam gevoel voor het artistiek element en be schikken haast een keur van internationale stars over enkele regisseurs van groot for maat. En v-ndaar dat het Britsche Rijk regelmatig producten op de markt brengt,, welke de strijd met Amerika glansrijk kan opnemen. Loch het is niet Engeland alleen. Daar is Frankrijk: de oude veste der niet au serieux genomen avant-garde, welke thans den tijd gekomen schijnt te achten zich te doen hooren. Nóg is de Fransche productie niet populair (de Baur-films dan uitgezon derd) doch dit is een kwestie van tijd. En zeker is het, dat Frankrijk te zijner tijd een belangrijke plaats op de wereldmarkt zal innemen. Hierop wijzen reeds thans ver scheidene teëkenen. Rusland... hoe het zij, met Rusland )s er iets niet in orde Waar blijven de geniale vondsten van de „stomme" periode?? Op „Thunder over Mexico" na, gaven zij sinds geruimen tijd geen sensaties meer, en deze laatste wae nog omgeven met Amerikaan- sche franje. Het is ons ten eenenmale onverklaarbaar, wat de oorzaak is van dezen teruggang. Zooals men ziet het oude Europa weert zich het best in dezen strijd om den voor rang en... wij mogen en kunnen het niet loochenen, het slaat daarbij geen slecht figuur'. Het is hier tevens de plaats den Neder- landschèn Bioscoopbond hulde te brengen voor baar energieke bemoeiingen inzake de snelle import van belangrijke buitenland sche producties Deze omwenteling is er vanzelfsprekend niet een van morgen of overmorgen: daar gaat nog wel een goeie periode mee heen... maar: zij gaat dan toch! En dan is ten minste het vele werk der avant-garde, ver guisd en gehoond, niet voor tjoema geweest. Een enkel woord nog onze vaderlandsche productie betreffende. Behalve eenige merk waardige prestaties, bleef het over de ge heele linie tot voor kort nog maar dunnetjes. Van een paar fatale blunders zullen we ge voegelijk zwijgen... Maar juist nu blijkt er een kans te zijn dat we uit de Egyptische duisternis der onkunde geraken; dat er aan den horizont een rozig ochtendgloren verschijnt. Dat men ook in de lage landen aan de zee begint in te zien, dat het met hot Haarlemmerdijksch er Jorclaansch op een eatastrophe uitloopt. Als dat zoo is: wie zou er zich meer over ver heugen dan wij Met dat al hebben wij nog niet de zoo be langrijke, en aan het begin van deze be schouwingen gestelde vraag, beantwoord: Vervult de film een cultureelc roeping? Naar onze meening doet zij dit ongetwij feld, doch... slechts bij uitzondering. Er zijn echter bewijzen te over, dat men op den goeden weg is Voordat men evenwel im groszen Ganzen van een werkelijke filmeul- tur mag spreken, zal er nog menige kilo meter celluliod door de amusement-camera verglijden. En als het eenmaal zoo ver is, wel, dan zal eerst blijken van welke enorme waarde de geniale uitvinding van den grijzen Louis Lumière was. Het is welhaast vanzelfsprekend, dat ook de Heldersche bioscooptheaters voor deze week getracht hebben iets te brengen, dat in het teeken dezer Lumrére-herdenking staat. Rla.lt© heeft zoo beslag weten te leggen op een belangrijke productie der Gaumont British, (bier en daar wordt zij zelfs d voornaamste genoemd) n.1 „39 Stappen" („The 39 steps"). Het zijn Robert Donat en Madeleine Car- rol, welke in de hoofdrollen optreden. Het betreft hier een film, welke weliswaar een „thriller" is, doch waarbij ook het humoris tisch element niet vergeten werd Opmer kelijk is daarbij dat niet alleen de Engelsche pers volmondig lof over dit werk spreekt (waarbij de Times en de critische Sunday Expresse) doch ook tal van Nederlandsche periodieken, waarvan wij weten, dat zij er een gezonde opinie op na houden. De Tivoli geeft een coetail voor den lach- schotel zullen waarschijnlijk wel weer de fameuze Stan Laurel en Oliver Hardy zorg dragen. Daarvoor hebben zij tenminste den naam „Meesters van den lach". Anna Sten ziet men daarna in „Gewetens wroeging". Zij, die Anna Sten van het witte doek kennen, zullen ongetwijfeld weten, dat deze vrouw over een uitzonderlijk talent beschikt en daarmee weet te woekeren. Een film van Anna Sten is er bijna steeds een, waarin met terzijdestelling vari senti mentaliteit scherp de menschelijke begeer ten en ellende tot uiting komen. Deze film werd vervaardigd onder de be kwame handen van Mamoulian. De Witte Bioscoop tenslotte presenteert Joan Crawfort in „Noodlottige Begeerten". (Sady Mac Kee, indertijd door Jordaan bui tengewoon gunstig becriticeerd.) Mén mag Crawfort gevoegelijk rekenen tot de prominenten van den celluloid-band èn iemand, waarvan het niet behoeft te ver wonderen, dat zij het tot een „star "-répu- tatie bracht. Crawfort, de melancholieke, Crawfort, de furie, Crawford, ...een 100 Amerikaanseh type. Een deteetive-story („Moord in de School") staat eveneens op het program. Zooals men ziet: zoowel Tivoli, Rialto als de Witte hebben hun uiterste best gedaan een menu samen te stellen, waaruit ieder bioscoopbezoeker zeker een keus «al kunnen doen. Uit Urk wordt aan de Nw. Rott. Crt. ge meld dat de schuiten, uitgerust voor de snurrevaad deze netten van boord hebben genomen en thans zich weer gaan toeleggen op de treilvangst. We hebben tamelijk geregeld de besom mingen van de schuiten met snurrevaad en treil met elkaar vergeleken en daaruit is ge bleken dat in het algemeen die van snurre vaad hooger waren dan die van de treil. Zooals elk jaar wordt de snurrevaad door «Ie weersomstandigheden dan voor hen van Zend ons voor elke gratis Bad handdoek 8 x 2 16 uitknipsels van de grote Sunlight-dozen (n.1. de blauwe kwartcirkel links onderaan, welke op elke doos 2 x voorkomt en waarop staat: Waarborg 10.000) of 16 sluit kleppen van de nieuwe 2 stuks- doos (n.1. die kleppen waarop de aanduiding ,,'/2 bon' niet voorkomt). Deze aanbieding is geldig tot 2 Nov. a.s. 1.K'VE R'.S Z li M ,.\t IJ.N. y.; V l, A >VB Dl ng en dien aard zijn, dat de bezwaren te groot zijn door te groote afstand van de basis. Een gemengd bedrijf snurrevaad- treil komt ons echter wel gewénscht voor. Er zijn echter de bezwaren van aanschaffing van beide soorten uitrusting, die heel wat uitgaven vergt, waaraan, vooral thans wei nigen voldoen kunnen Hierin ligt dus een basis om te trachten daarvoor crediet te krijgen. Volgens het Handelsblad was Maandag de aanvoer van makreel te IJmuiden zoo groot, dat de vischaanvoer der loggers moest wach ten tot die der treilers was geruimd. Op een gegeven moment toch stonden er 5000 man den makreel in de vischhal. Ofschoon men den laatsten tijd klaagde over te weinig aanvoer, klonk nu de klacht weer dat er te kort aanvoer van versche haring was, zoodat de handel aan de vraag naar- versehe haring niet kon voldoen. Van die zijde beklaagde men zich dan ook, dat het aan Engeland toegestane contingent van vischaanvoer bijna was uitgeput, zoodat de Engelsche drifters zich daardoor ook waar schijnlijk niet meer lieten zien. In verband daarmee werd aangedrongen bjj de Vis- scherij-Centrale te bewerken, dat dit Engel sche contingent zou worden verhoogd. We rneenen, dat bij goedwillend overleg, het mogelijk zal zijn, dat buitenlandsche aan voer nagenoeg kan worden uitgeschakeld. Dit overleg had kunnen worden toegepast, zoo de handel in contact was getreden met de reeders, die door middel van den radio- omroep daarvan mededeeling aan hun schepen hadden kunnen doen Welk een prachtig middel heeft men thans aan dezen radio-omroep om de schepen te instrueeren! Met genoegen luisteren we nu en dan naar dezen omroep eri zijn dan sterk onder den indruk welk krachtig instrument het zou kunnen zijn ir> handen van een samenwer kende belangen-gemeenschap tusschen handel en visscherij. In verband met hetgeen we schreven over mogelijke verzending van waddenzeemosselen naar Frankrijk vermeldt thans de N.R.Crt. uit Harlingen dat zich daar een zekere mosselindustrie bezig is te ontwikkelen, die de mosselen betrekt van de banken bij het eilandje Griend. Deze mosselen worden evenals die in Zee land geschoond en kunnen dus ook In dat opzicht met de Zeeuwsehe mosselen op een lijn worden gesteld. Deze schooning wordt verricht door werk- loozen, zoodat ook deze industrie in dit op zicht haar voordeel kan opleveren. De onafgebroken regenval van hedennacht, die vanmorgen gevolgd werd door een waren zondvloed van regen, heeft alom in de stad een ware watersnood veroorzaakt. In welke wijk, in welke straat ook, overal heerschte watersnood; overal waren bewoners bezig zich te bevrijden van het overtollige water, dat hun woning binnendrong, dat zich op de erven verzameld had, dat een eatastrophe dreigde te zullen worden, indien niet werd ingegrepen. Letterlijk geen plaats in de stad was vrij gebleven. Het is evenwel minder de hoeveelheid wa ter, die gevallen is dan wel de lange duur van dezen regen, waardoor een toestand als deze werd veroorzaakt. De onafgebroken regen, die overal ware zondvloeden veroorzaakt, kon met geen mogelijkheid door de riolen worden opgenomen. En dit was nog niet het ergste, want de nieuwe rioolzuiger, die se dert een jaar ongeveer in gebruik is bij den dienst der Gemeente-reiniging, had gezorgd voor open riolen, die wel in staat zouden zijn groote massa's water op te nemen. Maar doordat de regen zelf, van de hooger gelegen deelen naar omlaag stroom end de duizenden dorre bladeren, takken, en verder ook steen tjes e.d. medevoerde, raakten de openingen opnieuw verstopt. Dat is, in 't kort gezegd, de oorzaak van de ramp, die hedenmorgen onze stad teisterde. Op de meest bedreigde plaatsen is bedoelde rioolzuiger thans in werking en mag men dan ook wel verwach ten, dat in den loop van de dag de toestand heel wat verbeterd zal zijn. Op het Bureau van de Reiniging stond, van hedenmorgen af, de telefoon niet stil, zooals men begrijpen zal. En vermakelijk was het soms de vragen van de betrokkenen aan te hooren. Zoo was er een, die gemaks halve maar gevraagd had om toezending van hef „geheele personeel", Inclusief al het ge- 10 Gctober. Nu in Bergambacht de honderdduizend is gevallen, en zeventig menschen samen 85.000 rijker zijn gewor den, heb ik het mijn journalistenplicht ge acht, den eersten den besten trein naar dit Hollandsche Klondyke te nemen. In ons vak is het nu eenmaal gewoonte, overal met den neus bovenop te gaan zitten. Onze collega's, die zich Addis Abeba als verblijfplaats heb ben uitgezocht, loopen het niet te onder schatten risico, op een luchtbom te worden getracteerd, hetgeen hen niet van hun be roepsplicht weerhoudt. Zou een kranteman dan een oogenblik mogen aarzelen, den ex press te nemen naar het vreedzame Berg ambacht, waar in plaats van granaten dui- zendguldenbiljetten uit de lucht zijn komen vallen Het plaatsje bleek vervuld van den goud- roes. Maar nog meer van het ontroerende ver haal, dat over dien roes verschenen was in een der Amsterdamsche dagbladen. En dat is geen wonder, want in dat relaas stond ge trouw geregistreerd, wat ieder met die dui zend pegulanten zou doen of had gedaan, Wie er een nieuwe regenjas van kocht, wie den bakker betaalde, wie de belasting, wie den kolenman, wie het schoolgeld, en v/ie een ontdekkingsreis naar Rotterdam er van af nemen zou. Niemand bleek Nederlands Werkelijke Schuld er mee te willen delgen, niemand ook had aan een Zeppelin-reis om de wereld gedacht. Maar het was ten slotto ook geen ton. Het was na deze opzienbarende en diep gaande sociale reportage van onzen Amster- damschen collega uiteraard niet eenvoudig, uit Bergambacht nog sensationeele kopij weg te halen. Al wat interviewbaar bleek was al afgegraasdMaar gelukkig was één, zeer gewichtig détail verwaarloosd: De collega had nagelaten iemand te onder vragen, die een niet had getrokken. Hier was mijn kans! Ik had weldra zoo'n beklagenswaardige gevonden. Het was een 56-jarig man, metse laar, vader van vier kinderen. De man heeft een peper-en-zout-kleurig baardje en ver dient dertig gulden per week. Hij verklaar de zich onmiddellijk bereid tot een pers- gesprek, maar vroeg of hij inkonjieto mocht blijven, om de scheeve oogen die het maakt als men in de krant komt. Ik zeide het na tuurlijk onmiddellijk toe en hij heet Willem», Voorstraat 170. Men kan in de journalistiek niet al te zachtzinnig zijn. Nu dan, vroeg ik, betreurt u het, dat u niet met de anderen hebt meegedaan? Jawel, zei hij na eenig nadenken. Waarom hebt u het dan niet gedaan? 'k Wist niet, dat ze 't deeën. Dat is afdoende. Wat was uw num mer? 83101, bekende hij. Geen staartnummer, merkte ik op, wenkbrauwen fronsend. Hij zweeg, beschaamd. Eh; wat denkt u met het geld te doen. ik bedoel niet te doen? vervolgde ik, lichte lijk in de war door het tragische van het geval. Ik had er een Fronje van willen koo- pen. Wij zwegen beiden. Bent u teleurgesteld? vroeg ik, en wachtte met spanning op het antwoord. Jawel, zeker, zei hij. Gaat u wéér een twintigje nemen Ik doe het al 46 jaar Dus u bent al gewend aan nieten. Ik heb éénmaal eigen geld gehad, zei hij met stralende oogen. Daarop drukten wij elkaar te hand. Dat is nu: groote reportage. reedschap. Ook de directeur moest meekomen. Een ander vroeg om een paar schepen ten einde zich te kunnen voortbewegen. Een derde belde op en vroeg meteen maar hulp „voor de heele straat". Men begrijpt, dat zooiets onmogelijk is; de Reiniging doet wat zij kan, maar bij zoo'n intensieven regenval baat geen individueele hulp. Gelukkig zien de bewoners dit zelf wel in, en meestal vat men de zaak dan ook niet al te tragisch op. Er zullen massa's woningen zijn, welker be woners zich zeer onaangename dingen heb ben moeten laten welgevallen; als wij den toestand nagaan zooals die op den Dijkweg, in de Emmastraat, de Stationsdwarsstraat om maar enkele te noemen zagen, dan past een woord van medegevoel hier. Hoe zwaar het geregend heeft, doen ons de volgende cijfers zien. In den afgeloopen nacht is er in totaal 14 m.m. regen gevallen; ter wijl hedenmorgen tusschen 8.30 en 9.30 een hoéveelheid van niet minder dan 21 mm. werd genoteerd (in slechts een uur dus, terwijl de 14 m.m. de hoeveelheid betroffen van do voorafgaande uren). j De Regeeringspersdienst meldt: Zooals bekend, is de strekking van het gis teren door de Eerste Kamer aangenomen en gisterenavond afgekondigde ontwerp van de uitvoerverbodenwet 1935 tweeërlei: ten eerstö om aan de Regeering de noodige bevoegd heden te verleenen teneinde aan internationale verplichtingen, welke uit Nederland's lidmaat schap van den Volkenbond voortvloeien te kunnen voldoen; ten tweede om eenige wijzi gingen te brengen in de wet van 3 Augustus 1914, welke beoogt bepaalde soorten van goe deren, die Nederland zelf noodig heeft, in het land te kunnen houden. Met het oog op deze bescherming van een binnenlandsch belang wordt nu heden ochtend een K. B„ gegrond op de gewij- zigde wet van 1914, afgekondigd, waarbij j met ingang van heden de uitvoer van ben- I zine is verboden, behoudens de gevallen waarin dispensatie kan worden verleend. Deze maatregel moet dus niet worden gé- zien in het kader van eventueel door den Vol kenbond op Italië toe te .passen sancties. Dé

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 9