Stadsnieuws
LJ
HONDERD GULDEN
Mocfi spot
tweede blad
heldersche courant van donderdag 10 october 1935.
Onze oorlogs-
nieuwsdienst
Amusementsmuziek van Kovacs
Lajos en muzikale Draaikolken
van de A.V.R.O.-Decibels.
verdienen.
Visscherij.
HOE U DEZE KUNT VERKRIJGEN
Watersnood
BINNENLAND
Uitvoerverbod van
Benzine gaat heden in.
Licht op voor alle voertuigen.
ponderdag 10 Oct.
Vrijdag 11
18.47 uur
18J45 uur
Van halfwekelijkschen uitgebreid tot
dagelijkschen dienst
Wij kunnen onzen lezers meedeelen, «lat
de halfweUelijksche oorlogsdienst, die
voor onze krant verzorgd wordt door den
Beuter-eorrespondent te Addis Abeba,
VValtor Collins, uitgebreid zal worden tot
een dagelijkschen dienst. De toestand in
liet oorlogsgebied is te wisselend dan dat
we met een slechts tweemaal in de week
verschijnenden brief zouden kunnen vol
staan.
Gisteren hebben wij den eersten briet
van onzen nieuwen berichtgever, den be
kenden verslaggever van het Engelsche
blad de „Morning Post", in het Adver
tentieblad opgenomen.
Op dagen dat geen krant verschijnt
zullen wij dezen brief, met bizonder
goede en actucele berichtgeving in onze
pubiicatiekast voor ons kantoor ophan
gen.
REDDINGSBOEI VEBLOREN.
Hr Ms. torpedoboot „G 15" heeft gisteren
een reddingboei verloren. Het vinden van
deze boel behoeft geen reden tot ongerust
heid te geven.
Enthousiaste luistervinken.
Dinsdag- en gisteravond heeft onze stad
in het teeken gestaan van het jaarlijksche
bezoek van A V R.O.'s ambassadeurs, afge
zanten van Neerland's grootste omroepver
eeniging, die op toumée zijn om het contact
tusschen Mr. Luistervink en omroepvereeni-
ging door een „zichtbare" ontmoeting te ver
stevigen.
Het was Dinsdagavond, dat wij ons opge
maakt hadden om dit jaarlijksch A.V.R.O
gebeuren de verslaan en om ca. 8 uur
opmerkten, dat het Casino bijna geheel
gevuld was Vóór de heer De Clercq, AVRO's
voorzitter het woord genomen had om den
avond te openen, waren de weinige plaatsen
die nog onbezet waren, vrijwel alle ingeno
men, doch een Casino „tot den nok gevuld"
was het toch niet.
Aan de concerten ging een kort welkomst
en propagandawoord van den heer De
Clercq vooraf. „Onze ambassadeurs zullen
het allerbeste en allermooiste laten zien en
hooren, wat er te zien en te hooren is en
daarmee bewijzen, dat de A.V.R.O. weer het
beste geven zal wat er te krijgen is." Spr.
wekte iedereen op om lid-luistervink te wor
den en om in intiemen kring propaganda te
maken teneinde het ledental der A V.R.O. te
verhoogen. In het afgeloopen jaar is het luis-
tervinkengetal niet teruggeloopen, doch spr,
hoopte, dat bij de opening van de nieuwe
studio in het volgend jaar, het getal verdub
beld zal zijn.
Nauwelijks was de spr. tusschen de coulis
sen verdwenen of het tijdstip, waarop de
uitzending zou beginnen, was daar. Zooals
men weet werd n.1. het eerste half uur van
dezen avond via Hilversum uitgezonden.
Het doek werd gehaald en daar zaten ze
weer de 12 boys, ditmaal in knalroode jas
jes met zwarte revers en zwarte broeken ge
stoken. Was in vorige jaren de kleedij mis
schien wat te bont geweest, thans leek het,
dat men iets bezonkener te werk gegaan
was, en o.i. was men nu beter gesiaagd. Wij
vonden tenminste dat het geheele ensemble
een vroolijk aspect maakte. Zoo was het ook:
met het décorum. Vorige jaren een haast
overdadige hoeveelheid klatergoud en idem
-zilver, ditmaal een eenvoudigere, doch zeer
stemmige opstelling in wit met een fond
van blauw. Inderdaad het geheel getuigde
van goeden smaak.
Vóór de band, die het geheele programma
gedeelte van voor de pauze voor haar reke
ning nam, stond weer de leader, welks
schuilnaam onverbrekelijk geworden is aan
den naam van de band: Kovacs Lajos, alias
Louis Sehmidt! Stemmig als altijd, had hij
zich in zwarten rok gestoken en leidde het
orkest op kunstzinnige, verfijnde wijze.
Kovacs vertolkte een muzikale revue,
waaraan men de naam van „Wat zeg je
daarvan?weer wat nieuws!" geschonken
had. Zij opende met een marsch, waarvan
Pierre Palla de geestelijke vader is en schonk
ons in een 15-tal onderdeelen de meest denk
bare verscheidenheid van lichte amusements
muziek. Kovacs had van alles op zijn kerf
stok! Van een vroolijke wals werden we ge
voerd naar een show, waaraan de populaire
Bob Scholte komische zoowel als vocale
medewerking verleende, en van de show naar
een tintelende vibrafoonsolo, die door den all
round musicus Palla ten beste gegeven werd.
Er waren behalve deze nog vele
aardige momenten. Een genot was het b.v.
te luisteren naar de eigen bewerkte 2e Hon-
gaarsche Rhapsodie van Liszt. Dit was wel
het hoogte punt en kon men het orkest be
wonderen in haar zeer sterk accompagne
ment en solist Palla in zijn virtuose vleugel
manifestaties. Geen wonder dan ook, dat na
dit nummer een donderend applaus los
barstte, dat vooral den solist gold. En voorts
noemen wij de solo van Boris Lensky, die
zijn eigen serenade „Kort Succes" voordroeg.
Ook hier was een begaafde kunstenaar
aan bod en ook thans waardeerde het audi
torium het kunstgenot door een zeer warm
applaus. Besloten werd met de A.V.R.O.-race,
waarin orkest en Scholte herinneringen op
riepen aan de bekende slipjachten en met
een apothéose, waarin het geheele orkest be
trokken werd en zich, met den artistieken
leider in zijn midden, vlak voor het voetlicht
bpstelde. Tromgeroffel van 'n viertal tamboers
dank buigingen van den lachenden Louis
Sehmidt, nog eens werd bet doek gehaald en
toen bleef het dicht en de pauze was inge
gaan. Kovacs Lajos, het is ons gebleken
heeft nog niets van zijn populariteit inge
boet; echter wel iets van zijn virtuozen luis
ter, door een wijziging in de samenstelling.
Het komt ons echter voor, dat het ensemble
evenwichtiger geworden is, nu niet meer
die exalteercnde uitloopers. doch een harmo
nisch samenspel, dat beschaafd als het is, in
staat is uitstekende lichte muziek voort te
brengen. Het was een genot om naar deze
■muziek, welkom afgewisseld door aardige
shew. te luisteren.
De Decibels.
Aa.ri r^ V.R.O.'s nieuwste ensemble was de
verzorging van het tweede gedeelte van het
programma opgedragen. Reeds klaterde het
applaus op, toen het Wagnerdoek nog geslo
ten was en de band zich aankondigde door
het van de radio bekende „signature tune".
Langzaam ging het doek vaneen en zoo
gauw had men in de zaal maar een glimp
van de orkestleden gezien of het applaus
ging in een ovatie over. Het werd nog erger,
toen Eddy Meenk, de vroegere trompettist
van Kovacs, thans leader van deze Decibels,
zichtbaar werd en met zijn lachende snuit
het publiek voor zich innam. Van half tien
tot elf uur, «lus anderhalf uur deden de De
cibels zich hooren in een groot aantal num
mers jazz, waarvan de meeste eigen arran
gementen op bekende buitenlandsche reper
toirenummers waren. Ofschoon muziek als
voortgebracht door deze Decibels meer ge
schikt is voor de ooren van jongelui hebben
ook de ouderen zich eens kunnen verwonde
ren over de fabelachtige techniek waarmede
de 14 leden, aangevoerd en aangevuurd door
Eddy Meenk. hun instrumenten bespelen en
elkaar opvangen om het te brengen tot een
harmonisch geheel. Verschillende leden be
speelden meerdere instrumenten, doch o.i.,
was de band het sterkst als zij speelde in de
samenstelling: 4 saxofoons, 3 trumpets, 2,
vleugels en drum. Het sax -team was bijzon
der goed, in meestelijk samenspel lieten de
vier musici hun instrumenten zingen. Een
waardige tegenhanger vormde het koper,
waarvan de eerste trompet) st en trombonist
uitstekende krachten'zijn.Dat bleek b.v.
vooral uit de enkele soli, die beiden lieten
hooren De trombonist was zelfs in staat de
bekende Czardas van Monti, die voor viool
gecomponeerd is, te vertolken en al vinden
wij de Czardas op viool mooier, toeh konden
we het geniale werk van den trombonist
naar waarde schatten.
Het ensemble bestaat stuk voor stuk uit
eerste klas krachten, die uit de meest be
kende dans-orkesten, als Rarnblers e.d. voort
komen.
Speciale vermelding verdient de dirigeer-
techniek van Eddy Meenk, die in Engeland
bij Henry Hall c.s. goed zijn oogen den kost
gegeven heeft en veel van het geniale der
Engelsche bands op zijn eigen ensemble
overgebracht heeft. Hijzelf is als geknipt
voor zijn functie. Hij danst, stept, zingt,
zwaait met armen en beenen, kortom is elk
oogenblik op een ander plekje van de Bühne
te vinden. Daarbij is zijn conference geestig
en alles wat hij doet of zegt, gaat met dien
glimlach die hem voor de jongeren tot den
populairsten A.V.R.O.-man gemaakt heeft Ja,
hij is een goed ambassadeurHet is niet
doenlijk om alle nummers te vermelden,
maar wij bepalen ons tot enkele Topics. Dat
waren ongetwijfeld het concert arrangement
van „Paris in Spring" de Medly of 1935-
Songs de eigen compositie „Words" en „Fare
thee Well. Anna Belle". Bijzondere vermel
ding verdient de lady-crocner in dit gezel
schap de blonde Topy Glerunr. Zij heeft op
een wijze, die de beroemde Greta Keiler zeer
nabij kwam, enkele malen vocale medewer
king verleend, die door het auditorium op
zeker hoogen prijs werd gesteld. Zoo sloeg
het prachtig georchestreerde „Blue Moon"
in en ook het „Chasing Shadows". Het was
werkelijk een genot om naar dit „croonen"
te luisteren. De band leefde zich volkomen
uit in de verschillende nummers en vooral
werden de heeren met een enthousiasme aan
gestoken als het er om ging een stuk hot-
jazz te vertolken. Leader Meenk gaf ten
laatste een demonstratie van zijn fenome
nale step-dance-kunst: in den loop van den
avond had hij reeds gelegenheid gehad om
zijn prestaties op de trompet te doen bewon
deren. Toen het einde dreigde te naderen
werden de jongeren steeds enthousiaster; zij
juichten en trappelden en bereikten er ten
slotte mede, dat „Eddy" twee toegiftjes gaf.
En goede! Met Topy Glerum vertolkte hij
n.1. het bekende „Some of these days" om
tenslotte, op verzoek, te geven een eigen be
werking van de „Tiger Rag".
Toen eerst nam de band afscheid, hetgeen
natuurlijk weer geschiedde met het bekende
Herkenningswijsje. Onder groot enthousiasme
viel tenslotte het doek voor de laatste maal.
Er werd dezen avond een drietal malen
met bloemen gehuldigd. De eerste hulde be
trof Louis Sehmidt, die een groote krans had
te aanvaarden; de tweede Topy Glerum, die
een fraai bouquet „namens de vrijgezellen
uit de zaal" aangeboden kreeg en de derde
Eddy Meenk, die met zijn boys betrokken
werd in een hulde, welke zich in het aan
bieden van een groote krans manifesteerde.
Bij al deze drie gelegenheden trad de heer
A. Uithol als woordvoerder op.
Om 11 uurbehoorden deze concerten tot
het verleden. De A.V.R.O. kan tevreden zijn,
opnieuw hebben haar afgezanten in Den
Helder veel succes gehad! Wil men onzen
totaal-indruk, dan moeten wij erkennen, dat
bij vorige gelegenheden het divertissement
grooter was. Nu was men wat eenzijdig; een
uur lang jazz- of althans muziek, die er
dicht bij komt, het kan wel aan! Maar dat
neemt niet weg, dat het een „groote" avond
was!
INBRAAK IN DE VISCHSTRAAT.
In den winkel van den heer
Minneboo,
Toen de familie Minneboo zich vannacht te
omstreeks half twee huiswaarts begaf van
een bruiloft, bemerkte zij tot haar verwon
dering, dat de voordeur van den winkel niet
geopend kon worden. Nadat men deze ge
forceerd had, bleek dadelijk, dat er ingebro
ken was.
De inbreker (of wellicht meerdere) had
kans gezien via de tuindeuren aan de achter
zijde van het huis zich toegang te verschaf
fen. Na aanvankelijk getracht te hebben met
een boor de scharnieren te openen had hij
daarna met een breekijzer de beide deuren
open gebroken.
Het bleek, dat uit de winkellade het aan
wezige geld genomen was, terwijl voorts een
ijzeren kist, waarin zich weliswaar geen
kunt
een laatste liedje van „Bob", eén aantal geld, doch een aantal geldswaardige papieren
(Zie voor bijzonderheden hier
over de Heldersche Courant
van Zaterdag)
en andere bescheiden bevonden, o.a. enkele
spaarbankboekjes, verdwenen was
Uit een tweetal handtaschjes had men
eveneens de contanten gehaald.
Voorts bood het geheele interieur het beeld
van een waren chaos Kasten en laden waren
overhoop gehaald, waaruit bleek, dat men
op zijn gemak den slag geslagen had.
Men vermoedt, «lat de indringer(s), bij
aankomst van den eigenaar per auto dit
gehoord heeft en vertrokken is via den weg
welken hij gekomen was. Dit is echter maar
een veronderstelling. De politie, welke direct
gealarmeerd werd, heeft het onderzoek in
handen.
REVUE FRITS SCHAKELS.
Heden begint, zooals uit dé advertentie in
dit numnjier blijkt, de plaatsbespreking voor
de revue, welke Zondag in Casino gegeven
wordt door- het gezelschap Frits Schakels. Wij
hebben Dinsdag oyer deze revue, getiteld
„Hoe bestaat 't?" en waarin verwerkt is de
wereldreis van de K XVIII, reeds een en an
der vermeld en zullen a.s. Zaterdag nog nader
daarop terugkomen. Thans herinneren we
aan de plaatsbespreking, die, zooals gezegd,
heden begint. Laat men zorgen bijtijds zich
een goede plaats te verzekeren!
BIJ HET 40— JARIG JUBILEUM
DER CINEMATOGRAFIE.
Heeft de film een cultureelc roeping
te vervullen? De amusementsfilm: een
massaproduct, Krijgt Nederland een
kans 1
Dezer dagen wordt het feit heugelijk her
dacht, dat vóór 40 jaar Louis Lumière een
uitvinding deed, waarvan hij zelf hoogstwaar
schijnlijk het wereld-veroverend karakter in
de verste verte niet bevroed zal hebben; de
cinematografie.
Genoemd feit zal niet alleen in Nederland,
onder auspiciën van den Nederl, Bioscoop
bond, doch eveneens in alle andere landen ge
vierd worden met het nu eenmaal onvermijde
lijke aanhangsel, dat aan ieder jubileum ge
paard gaat: feestelijkheden, decoratiën
speeches beschouwingen vooruit en in het
verleden...
De Italiaan Lumière, de uitvinder van de film.
Dit nu is niet te ontgaan en nemen wij
gaarne op den koop toe.
Alleen: wij dienen eens en vooral te be
grijpen, dat dit alles met „de" filmkunst
niets te maken heeft en slechts een zeer
secundair belang dient.
Neen, er is een belangrijker kwestie: hoe
staat het momenteel met de cinematografie,
is er inderdaad reden tot verheugenis, be
staat er werkelijk een „film-kunst" (o, oude
strijdvraag...) en vervult de film in den meest
uitgebreiden zin van het woord een cultureele
roeping in onze hedendaagsche maat
schappij.
En tegelijkertijd, dat ons deze vraag uit
de pen vloeit, zijn wij antomatisch beland in
één der meest brandende kwesties, deze in
dustrie betreffende, een vraagstuk waarover
de vaktijdschriften week-in week-uit zich het
hoofd breken en hun waarvoor zij hun ko
lommen beschikbaar stellen. Het geeft aan
leiding tot de meest heftige polemieken.
Men moet evenwel niet vergeten dat in
deze zelfde cinematografie ontstellend veel
gebeunhaasd wordt, dat bijna iedere bioscoop
bezoeker vermeent over deze zakerr een
oordeel te kunnen vellen; dat niet alleen:
het ook te puhliceeren. En vandaar, dat het
niet te verwonderen is, dat men dagelijks de
meest onoordeelkundige discoursen in tal
van kranten en periodieken aan kan treffen.
Hetgeen de zaak ongetwijfeld geen goed
doet.
Zonder voorbehoud kan cie film in een cul
tureele behoefte voorzien. Móet zij dit ook.
De voorbeelden hiervan riggen trouwens voor-
het grijpen. Wij wijzen maar op de talrijke
z.g. intellect-films, welke een materie aan
schouwelijk kunnen voorstellen op een wijze,
duidelijker en sprekender dan vele studie
boeken tezamen. Maar men. vergeten dan
hierbij niet, dat deze intellect» maar een
heel, heel bescheiden plaatsje Innemen in de
Industrie van zwart-en-wit, dat het enkele
idealisten zijn, welke zich met het opnemen
ervan belasten en dat zij niets, maar dan ook
niets, met de industrie, De Machtige, (door
den Rus Ehrenberg zoo terecht Droomfabriek
genoemde...) van doen nebben.
Nog steeds moet zeven achtste van den
afzet van Hollywood, Elstree en Neubabels-
berg voldoen aan die kardinale vraag van
een bioscoop-hongerig wereldpubliekamu
sement Men moge hier nu goed of kwaad
van denken (de publieke smaak mag dan al
gehoond worden, zij is en blijft een factor,
waar terdege rekening mede gehouden dient
to worden) het feit valt niet te ontkennen,
«lat dit tengevolge heeft een massa-fabri-
catie, met al de nadeelen daaraan verbonden.
Natuurlijk: er zijn uitzonderingen. Leverde
niet ieder van genoemde centra op gezette
tijden creaties, ieder op zich zelf uitingen
van geniale geesten.
Vooral In den laatsten tijd zijn er recente
voorbeelden, welke er op wijzen, dat men
het oude cliché beu begint te worden. Dat
men eindelijk „het" type moe is, dat men
zich een indigestie at aan de plat de jour
van operette goekoope thrill en het eeuwig
happy ending.
En hierbij gaan onze gedachten direct
naar Elstree bij Londen, srnds enkele jaren
een middelpunt van irimleven, dat ernstig
den ouden roem van Hollywood naai de kroon
steekt. Deze Britten hebben een zeldzaam
gevoel voor het artistiek element en be
schikken haast een keur van internationale
stars over enkele regisseurs van groot for
maat. En v-ndaar dat het Britsche Rijk
regelmatig producten op de markt brengt,,
welke de strijd met Amerika glansrijk kan
opnemen.
Loch het is niet Engeland alleen. Daar
is Frankrijk: de oude veste der niet au
serieux genomen avant-garde, welke thans
den tijd gekomen schijnt te achten zich te
doen hooren. Nóg is de Fransche productie
niet populair (de Baur-films dan uitgezon
derd) doch dit is een kwestie van tijd. En
zeker is het, dat Frankrijk te zijner tijd
een belangrijke plaats op de wereldmarkt
zal innemen. Hierop wijzen reeds thans ver
scheidene teëkenen.
Rusland... hoe het zij, met Rusland )s er
iets niet in orde Waar blijven de geniale
vondsten van de „stomme" periode?? Op
„Thunder over Mexico" na, gaven zij sinds
geruimen tijd geen sensaties meer, en deze
laatste wae nog omgeven met Amerikaan-
sche franje.
Het is ons ten eenenmale onverklaarbaar,
wat de oorzaak is van dezen teruggang.
Zooals men ziet het oude Europa weert
zich het best in dezen strijd om den voor
rang en... wij mogen en kunnen het niet
loochenen, het slaat daarbij geen slecht
figuur'.
Het is hier tevens de plaats den Neder-
landschèn Bioscoopbond hulde te brengen
voor baar energieke bemoeiingen inzake de
snelle import van belangrijke buitenland
sche producties
Deze omwenteling is er vanzelfsprekend
niet een van morgen of overmorgen: daar
gaat nog wel een goeie periode mee heen...
maar: zij gaat dan toch! En dan is ten
minste het vele werk der avant-garde, ver
guisd en gehoond, niet voor tjoema geweest.
Een enkel woord nog onze vaderlandsche
productie betreffende. Behalve eenige merk
waardige prestaties, bleef het over de ge
heele linie tot voor kort nog maar dunnetjes.
Van een paar fatale blunders zullen we ge
voegelijk zwijgen... Maar juist nu blijkt er
een kans te zijn dat we uit de Egyptische
duisternis der onkunde geraken; dat er
aan den horizont een rozig ochtendgloren
verschijnt. Dat men ook in de lage landen
aan de zee begint in te zien, dat het met
hot Haarlemmerdijksch er Jorclaansch op een
eatastrophe uitloopt.
Als dat zoo is: wie zou er zich meer over
ver heugen dan wij
Met dat al hebben wij nog niet de zoo be
langrijke, en aan het begin van deze be
schouwingen gestelde vraag, beantwoord:
Vervult de film een cultureelc roeping?
Naar onze meening doet zij dit ongetwij
feld, doch... slechts bij uitzondering. Er zijn
echter bewijzen te over, dat men op den
goeden weg is Voordat men evenwel im
groszen Ganzen van een werkelijke filmeul-
tur mag spreken, zal er nog menige kilo
meter celluliod door de amusement-camera
verglijden.
En als het eenmaal zoo ver is, wel, dan
zal eerst blijken van welke enorme waarde
de geniale uitvinding van den grijzen Louis
Lumière was.
Het is welhaast vanzelfsprekend, dat ook
de Heldersche bioscooptheaters voor deze
week getracht hebben iets te brengen, dat
in het teeken dezer Lumrére-herdenking
staat.
Rla.lt© heeft zoo beslag weten te leggen
op een belangrijke productie der Gaumont
British, (bier en daar wordt zij zelfs d
voornaamste genoemd) n.1 „39 Stappen"
(„The 39 steps").
Het zijn Robert Donat en Madeleine Car-
rol, welke in de hoofdrollen optreden. Het
betreft hier een film, welke weliswaar een
„thriller" is, doch waarbij ook het humoris
tisch element niet vergeten werd Opmer
kelijk is daarbij dat niet alleen de Engelsche
pers volmondig lof over dit werk spreekt
(waarbij de Times en de critische Sunday
Expresse) doch ook tal van Nederlandsche
periodieken, waarvan wij weten, dat zij er
een gezonde opinie op na houden.
De Tivoli geeft een coetail voor den lach-
schotel zullen waarschijnlijk wel weer de
fameuze Stan Laurel en Oliver Hardy zorg
dragen. Daarvoor hebben zij tenminste den
naam „Meesters van den lach".
Anna Sten ziet men daarna in „Gewetens
wroeging". Zij, die Anna Sten van het witte
doek kennen, zullen ongetwijfeld weten,
dat deze vrouw over een uitzonderlijk talent
beschikt en daarmee weet te woekeren.
Een film van Anna Sten is er bijna steeds
een, waarin met terzijdestelling vari senti
mentaliteit scherp de menschelijke begeer
ten en ellende tot uiting komen.
Deze film werd vervaardigd onder de be
kwame handen van Mamoulian.
De Witte Bioscoop tenslotte presenteert
Joan Crawfort in „Noodlottige Begeerten".
(Sady Mac Kee, indertijd door Jordaan bui
tengewoon gunstig becriticeerd.)
Mén mag Crawfort gevoegelijk rekenen
tot de prominenten van den celluloid-band
èn iemand, waarvan het niet behoeft te ver
wonderen, dat zij het tot een „star "-répu-
tatie bracht.
Crawfort, de melancholieke, Crawfort, de
furie, Crawford, ...een 100 Amerikaanseh
type.
Een deteetive-story („Moord in de School")
staat eveneens op het program.
Zooals men ziet: zoowel Tivoli, Rialto als
de Witte hebben hun uiterste best gedaan
een menu samen te stellen, waaruit ieder
bioscoopbezoeker zeker een keus «al kunnen
doen.
Uit Urk wordt aan de Nw. Rott. Crt. ge
meld dat de schuiten, uitgerust voor de
snurrevaad deze netten van boord hebben
genomen en thans zich weer gaan toeleggen
op de treilvangst.
We hebben tamelijk geregeld de besom
mingen van de schuiten met snurrevaad en
treil met elkaar vergeleken en daaruit is ge
bleken dat in het algemeen die van snurre
vaad hooger waren dan die van de treil.
Zooals elk jaar wordt de snurrevaad door
«Ie weersomstandigheden dan voor hen van
Zend ons voor elke gratis Bad
handdoek 8 x 2 16 uitknipsels
van de grote Sunlight-dozen
(n.1. de blauwe kwartcirkel links
onderaan, welke op elke doos
2 x voorkomt en waarop staat:
Waarborg 10.000) of 16 sluit
kleppen van de nieuwe 2 stuks-
doos (n.1. die kleppen waarop
de aanduiding ,,'/2 bon' niet
voorkomt).
Deze aanbieding is
geldig tot 2 Nov. a.s.
1.K'VE R'.S Z li M ,.\t IJ.N. y.; V l, A >VB Dl ng en
dien aard zijn, dat de bezwaren te groot zijn
door te groote afstand van de basis.
Een gemengd bedrijf snurrevaad-
treil komt ons echter wel gewénscht voor.
Er zijn echter de bezwaren van aanschaffing
van beide soorten uitrusting, die heel wat
uitgaven vergt, waaraan, vooral thans wei
nigen voldoen kunnen
Hierin ligt dus een basis om te trachten
daarvoor crediet te krijgen.
Volgens het Handelsblad was Maandag de
aanvoer van makreel te IJmuiden zoo groot,
dat de vischaanvoer der loggers moest wach
ten tot die der treilers was geruimd. Op een
gegeven moment toch stonden er 5000 man
den makreel in de vischhal.
Ofschoon men den laatsten tijd klaagde
over te weinig aanvoer, klonk nu de klacht
weer dat er te kort aanvoer van versche
haring was, zoodat de handel aan de vraag
naar- versehe haring niet kon voldoen. Van
die zijde beklaagde men zich dan ook, dat
het aan Engeland toegestane contingent van
vischaanvoer bijna was uitgeput, zoodat de
Engelsche drifters zich daardoor ook waar
schijnlijk niet meer lieten zien. In verband
daarmee werd aangedrongen bjj de Vis-
scherij-Centrale te bewerken, dat dit Engel
sche contingent zou worden verhoogd.
We rneenen, dat bij goedwillend overleg,
het mogelijk zal zijn, dat buitenlandsche aan
voer nagenoeg kan worden uitgeschakeld.
Dit overleg had kunnen worden toegepast,
zoo de handel in contact was getreden met
de reeders, die door middel van den radio-
omroep daarvan mededeeling aan hun
schepen hadden kunnen doen
Welk een prachtig middel heeft men thans
aan dezen radio-omroep om de schepen te
instrueeren!
Met genoegen luisteren we nu en dan naar
dezen omroep eri zijn dan sterk onder den
indruk welk krachtig instrument het zou
kunnen zijn ir> handen van een samenwer
kende belangen-gemeenschap tusschen handel
en visscherij.
In verband met hetgeen we schreven over
mogelijke verzending van waddenzeemosselen
naar Frankrijk vermeldt thans de N.R.Crt.
uit Harlingen dat zich daar een zekere
mosselindustrie bezig is te ontwikkelen, die
de mosselen betrekt van de banken bij het
eilandje Griend.
Deze mosselen worden evenals die in Zee
land geschoond en kunnen dus ook In dat
opzicht met de Zeeuwsehe mosselen op een
lijn worden gesteld.
Deze schooning wordt verricht door werk-
loozen, zoodat ook deze industrie in dit op
zicht haar voordeel kan opleveren.
De onafgebroken regenval van hedennacht,
die vanmorgen gevolgd werd door een waren
zondvloed van regen, heeft alom in de stad
een ware watersnood veroorzaakt. In welke
wijk, in welke straat ook, overal heerschte
watersnood; overal waren bewoners bezig
zich te bevrijden van het overtollige water,
dat hun woning binnendrong, dat zich op de
erven verzameld had, dat een eatastrophe
dreigde te zullen worden, indien niet werd
ingegrepen. Letterlijk geen plaats in de stad
was vrij gebleven.
Het is evenwel minder de hoeveelheid wa
ter, die gevallen is dan wel de lange duur van
dezen regen, waardoor een toestand als deze
werd veroorzaakt. De onafgebroken regen,
die overal ware zondvloeden veroorzaakt,
kon met geen mogelijkheid door de riolen
worden opgenomen. En dit was nog niet het
ergste, want de nieuwe rioolzuiger, die se
dert een jaar ongeveer in gebruik is bij den
dienst der Gemeente-reiniging, had gezorgd
voor open riolen, die wel in staat zouden
zijn groote massa's water op te nemen. Maar
doordat de regen zelf, van de hooger gelegen
deelen naar omlaag stroom end de duizenden
dorre bladeren, takken, en verder ook steen
tjes e.d. medevoerde, raakten de openingen
opnieuw verstopt. Dat is, in 't kort gezegd,
de oorzaak van de ramp, die hedenmorgen
onze stad teisterde. Op de meest bedreigde
plaatsen is bedoelde rioolzuiger thans in
werking en mag men dan ook wel verwach
ten, dat in den loop van de dag de toestand
heel wat verbeterd zal zijn.
Op het Bureau van de Reiniging stond,
van hedenmorgen af, de telefoon niet stil,
zooals men begrijpen zal. En vermakelijk
was het soms de vragen van de betrokkenen
aan te hooren. Zoo was er een, die gemaks
halve maar gevraagd had om toezending van
hef „geheele personeel", Inclusief al het ge-
10 Gctober. Nu in Bergambacht de
honderdduizend is gevallen, en zeventig
menschen samen 85.000 rijker zijn gewor
den, heb ik het mijn journalistenplicht ge
acht, den eersten den besten trein naar dit
Hollandsche Klondyke te nemen. In ons vak
is het nu eenmaal gewoonte, overal met den
neus bovenop te gaan zitten. Onze collega's,
die zich Addis Abeba als verblijfplaats heb
ben uitgezocht, loopen het niet te onder
schatten risico, op een luchtbom te worden
getracteerd, hetgeen hen niet van hun be
roepsplicht weerhoudt. Zou een kranteman
dan een oogenblik mogen aarzelen, den ex
press te nemen naar het vreedzame Berg
ambacht, waar in plaats van granaten dui-
zendguldenbiljetten uit de lucht zijn komen
vallen
Het plaatsje bleek vervuld van den goud-
roes.
Maar nog meer van het ontroerende ver
haal, dat over dien roes verschenen was in
een der Amsterdamsche dagbladen. En dat
is geen wonder, want in dat relaas stond ge
trouw geregistreerd, wat ieder met die dui
zend pegulanten zou doen of had gedaan,
Wie er een nieuwe regenjas van kocht, wie
den bakker betaalde, wie de belasting, wie
den kolenman, wie het schoolgeld, en v/ie
een ontdekkingsreis naar Rotterdam er van
af nemen zou. Niemand bleek Nederlands
Werkelijke Schuld er mee te willen delgen,
niemand ook had aan een Zeppelin-reis om
de wereld gedacht. Maar het was ten slotto
ook geen ton.
Het was na deze opzienbarende en diep
gaande sociale reportage van onzen Amster-
damschen collega uiteraard niet eenvoudig,
uit Bergambacht nog sensationeele kopij weg
te halen. Al wat interviewbaar bleek was
al afgegraasdMaar gelukkig was één,
zeer gewichtig détail verwaarloosd:
De collega had nagelaten iemand te onder
vragen, die een niet had getrokken. Hier
was mijn kans!
Ik had weldra zoo'n beklagenswaardige
gevonden. Het was een 56-jarig man, metse
laar, vader van vier kinderen. De man heeft
een peper-en-zout-kleurig baardje en ver
dient dertig gulden per week. Hij verklaar
de zich onmiddellijk bereid tot een pers-
gesprek, maar vroeg of hij inkonjieto mocht
blijven, om de scheeve oogen die het maakt
als men in de krant komt. Ik zeide het na
tuurlijk onmiddellijk toe en hij heet Willem»,
Voorstraat 170. Men kan in de journalistiek
niet al te zachtzinnig zijn.
Nu dan, vroeg ik, betreurt u het, dat
u niet met de anderen hebt meegedaan?
Jawel, zei hij na eenig nadenken.
Waarom hebt u het dan niet gedaan?
'k Wist niet, dat ze 't deeën.
Dat is afdoende. Wat was uw num
mer?
83101, bekende hij.
Geen staartnummer, merkte ik op,
wenkbrauwen fronsend.
Hij zweeg, beschaamd.
Eh; wat denkt u met het geld te doen.
ik bedoel niet te doen? vervolgde ik, lichte
lijk in de war door het tragische van het
geval.
Ik had er een Fronje van willen koo-
pen.
Wij zwegen beiden.
Bent u teleurgesteld? vroeg ik, en
wachtte met spanning op het antwoord.
Jawel, zeker, zei hij.
Gaat u wéér een twintigje nemen
Ik doe het al 46 jaar
Dus u bent al gewend aan nieten.
Ik heb éénmaal eigen geld gehad, zei
hij met stralende oogen.
Daarop drukten wij elkaar te hand.
Dat is nu: groote reportage.
reedschap. Ook de directeur moest meekomen.
Een ander vroeg om een paar schepen ten
einde zich te kunnen voortbewegen. Een
derde belde op en vroeg meteen maar hulp
„voor de heele straat". Men begrijpt, dat
zooiets onmogelijk is; de Reiniging doet wat
zij kan, maar bij zoo'n intensieven regenval
baat geen individueele hulp. Gelukkig zien de
bewoners dit zelf wel in, en meestal vat men
de zaak dan ook niet al te tragisch op. Er
zullen massa's woningen zijn, welker be
woners zich zeer onaangename dingen heb
ben moeten laten welgevallen; als wij den
toestand nagaan zooals die op den Dijkweg,
in de Emmastraat, de Stationsdwarsstraat
om maar enkele te noemen zagen, dan
past een woord van medegevoel hier.
Hoe zwaar het geregend heeft, doen ons de
volgende cijfers zien. In den afgeloopen nacht
is er in totaal 14 m.m. regen gevallen; ter
wijl hedenmorgen tusschen 8.30 en 9.30 een
hoéveelheid van niet minder dan 21 mm. werd
genoteerd (in slechts een uur dus, terwijl de
14 m.m. de hoeveelheid betroffen van do
voorafgaande uren).
j
De Regeeringspersdienst meldt:
Zooals bekend, is de strekking van het gis
teren door de Eerste Kamer aangenomen en
gisterenavond afgekondigde ontwerp van de
uitvoerverbodenwet 1935 tweeërlei: ten eerstö
om aan de Regeering de noodige bevoegd
heden te verleenen teneinde aan internationale
verplichtingen, welke uit Nederland's lidmaat
schap van den Volkenbond voortvloeien te
kunnen voldoen; ten tweede om eenige wijzi
gingen te brengen in de wet van 3 Augustus
1914, welke beoogt bepaalde soorten van goe
deren, die Nederland zelf noodig heeft, in het
land te kunnen houden.
Met het oog op deze bescherming van
een binnenlandsch belang wordt nu heden
ochtend een K. B„ gegrond op de gewij-
zigde wet van 1914, afgekondigd, waarbij j
met ingang van heden de uitvoer van ben- I
zine is verboden, behoudens de gevallen
waarin dispensatie kan worden verleend.
Deze maatregel moet dus niet worden gé-
zien in het kader van eventueel door den Vol
kenbond op Italië toe te .passen sancties. Dé