Buitenlandsch Overzicht. Taptoe a. Aspirin Verkorte oorlogsberichten uit Abessinië. De Winkelweek EERSTE BLAD NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Het herstel van de monarchie in Griekenland In 1933 werden 5000 dagbladen in Duitschland opgeheven. De Italiaansche verliezen zijn gering. COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige landen 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct. Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Engelands doortastende houding te Genève. De santcie'Commissie heeft een eerste verschil van meening. De houding van Duitsclv land tegenover de sanctie'maatregelen Verschtjnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Men handelt op het oogenblik in Genève, 't is van een praat-conferen tie, tot een daad-confe rentie geworden en met belangstelling volgt de wereld hoe ver men in den Volkenbondsraad zal durven gaan in zijn maatregelen tegenover Italië. Met waarlijk indrukwekkende snelheid gaat men te Genève te werk, schreef de Nw. Rott. Crt. Zaterdagavond. Woensdag is de Assem- blée bijeengekomen, binnen een week na het begin der procedure waarin de Raad, voor zoover dat in zijn macht stond, zijn vonnis reeds had geveld. Twee dagen later is het ver bod op den uitvoer van wapenen naar Italië reeds aangenomen en Zaterdag is begonnen met behandeling van financieele en economi sche sancties, waarbij de eerste moeilijkheden tusschen Engeland en Frankrijk gerezen zijn, zooals we hieronder nader vertellen. Het em bargo op den uitvoer van wapenen is met alge- meene stemmen goedgekeurd. Oostenrijk, of schoon ter vergadering vertegenwoordigd, beeft er niet tegen gestemd. Hongarije was, consequenter, weggebleven. Als men bedenkt, dat de commissie in den loop van den morgen gevormd was, zal men het resultaat van den eersten namiddag niet gering kunnen vinden. Waarlijk moeilijke kwesties en waarlijk nijpende maatregelen moeten echter nog aan de orde komen. Maar men werkt onder zeer hoogen druk te Genève. Dien druk oefent Engeland uit. Engeland echter niet alleen. Alle vastberadenheid echter weegt niet op tegen die van Londen omdat deze ook over de middelen beschikt, zich tegenover Italië te laten gelden. Daar kan zelfs Laval met zijn steeds volgehouden lijdelijk verzet tegen de motie van den Volkenbond niet tegen op. Het wordt met den dag duidelijker dat En geland, nu te Genève eenmaal de toestand van rechtswege bepaald is en de algemeene verplichting erkend is, zelf te drastischer zou gaan optreden, naarmate te Genève genomen maatregelen zwakker zouden blijken. Laval heeft slechts met moeite respijt op Engeland kunnen veroveren. Londen vreest blijkbaar, dat er veel tijd verloren zou gaan. Het is niet be reid zich neer te leggen bij acties waarvan geen effect te verwachten is. En nog minder bij een definitief falen van de actie. Londen houdt sluiting van het Suez-kanaal en blokkade in het verschiet, waarvan Laval ongetwijfeld den termijn zal kennen. De stemming in Engeland zou men groeiend oorlogzuchtig kunnen noemen. De diplomatie van Eden wordt gesteund door een openbare meening die begint te trap pelen van ongeduld. Dit is reeds van groo- ten invloed geweest op het tempo van Genève en kan nog van invloed blijken op den omvang der „aanbevelingen,, waar over men het eens zal worden. Laval zal deze concessie aan Engeland tegen over Rome, dat in hem nog steeds terecht een vriend ziet en dat te zijnen opzichte lankmoe dig gestemd is, kunnen verdedigen met het argument, dat zij slechts heeft moeten dienen om grooter gevaar voor Italië af te wenden. Men kan zich daarom geen illusie maken omtrent het critieke van de situatie. Krijgt Engeland zijn zin dan zal Italië onder verlammenden financieelen en oeco- nomischen druk komen te staan, die het niet zoo lang zal kunnen uithouden als noodzakelijk zal blijken om den oorlog in Abessinlë tot een goed einde te brengen. Ook de verdere wereld zal een toestand van dien aard niet al te lang kunnen verdragen. Daarbij komt nog het risico, dat vooral in Frankrijk niet gering wordt geacht, van andere verwikkelingen in Europa. Op het oogenblik is alles heel rustig en geeft bijv. Duitschland geen reden tot vrees, dat het van de omstandigheden hardhandig partij zal trachten te trekken. Polen werkt te Genève mede al is het ook pruttelend en met merk baar gebrek aan geestdrift. Doch Laval zal meer nog dan wie ook beseffen, dat men niet op een oneindigen duur van deze betrekkelijk rustige omstandigheden kan rekenen. Ook hij moet het gevaar van tijdverlies inzien. Al deze dingen wijzen er dus op, dat men spoed moet maken met de afhandeling van de zaken te Genève, wil men niet voor het feit komen te staan, dat de zaak zich ten ongunste keeren zal. Het toepassen der sanctie' maatregelen. Vorstelijk huwelijk in Engeland. De Hertog van Gloucester (Prins Henry), derde zoon van Koning George, zal 6 November a.s. met Lady Alice Scott in de Westminister Abbey in het huwelijk treden. Men staat dus nu in Genève voor de practi- sche toepassing van de sanctiemaatregelen. Het is zeer begrijpelijk, dat men bij een zoo moeilijk vraagstuk, wel eens verschil van meening zal hebben. Dat is Zaterdag het geval geweest met Frankrijk en Engeland. Onder voorzitter schap van de Vasconcelles heeft de commissie van zeventien, die zooals men weet belast is met de bepaling van de sanctie-maatregelen, langdurige besprekingen gehouden over de tegen Italië te treffen economische sanctie maatregelen. Tweeërlei sanctiemaatregelen werden, zoo als te verwachten was, vooral in overweging genomen: le. dat de Volkenbondsstaten den uitvoer van bepaalde grondstoffen en in het bijzonder steenkolen, petroleum en smeerolie naar Italië zullen verbieden, en 2e. dat de Volkenbondsstaten den invoer van waren uit Italië in hun land verbieden. Men was het er over eens, dat beide maatregelen genomen behooren te worden, doch er waren twee stroomingen over de wijze van uitvoering van dit beginsel. Eenerzijds drongen de Engelschen er op aan, dat reeds onmiddellijk verklaard zou worden, dat de regeeringen tot een invoerverbod van alle Italiaansche waren zouden moeten over gaan en Eden betoogde, dat een dergelijk in voerverbod, waarop geen enkele uitzondering zou mogen worden toegestaan, gemakkelijk terstond uit te voeren zou zijn en vanzelf ook den uitvoer van grondstoffen en 'andere waren naar Italië zou bemoeilijken, daar Italië bij gebrek aan uitvoerartikelen om financieele redenen onmogelijk groote hoeveelheden uit het buitenland zou kunnen invoeren. Eden verklaarde, dat de Engelsche regeering ook voorstandster is van een verbod van uitvoer van grondstoffen naar Italië, docht hij vreest dat over dit punt niet een spoedige overeenstem ming te verkrijgen zaln zijn, daar verschillende leden, die op het oogenblik de voornaamste exporteurs van grondstoffen naar Italië zijn, compensaties in den vorm van andere afzet gebieden voor die grondstoffen zullen verlan gen opdat zij niet in grootere mate dan andere staten de schade van deze sanctiemaatregelen te dragen zouden hebben. Eden vreesde, dat over dit onderwerp nog moeilijke en tijdroo- vende beraadslagingen noodig zouden zijn en drong er dus op aan, dat men niet met 't uit vaardigen van een invoerverbod van waren uit Italië te lang zou wachten totdat overeen stemming over het verbod van uitvoer van grondstoffen naar Italië verkregen zou zijn. Tegenover dit Engelsche standpunt betoog den de Fransehen, dat het verbieden van den uitvoer van grondstoffen zoo buitengewoon belangrijk voor het succes van de sanctie maatregelen was, dat deze kwestie niet tot later mag worden aangehouden. De Fran- schen drongen er dus op aan, dat beide denk beelden tegelijkertijd in toepassing zouden worden gebracht. Men is Zaterdagmiddag niet tot overeen stemming gekomen en zou gisteren (Maan dag) verder discussieeren. Uit Londen verneemt Havas verder dat men daar nog geen blokkade overweegt om een einde te maken aan de vijandelijkheden in Abessinië. Intusschen stipt de Manchester Guardian aan dat, bijaldien het conflict van langen duur mocht blijken, men wèl draconi sche dwangmaatregelen zou overwegen. Het blad acht evenwel in dat geval een sluiting van het Suez-kanaal onwaarschijnlijk. Veeleer zou men in de Roode Zee maatregelen nemen om Italiaansche schepen het uitvaren van het Suez-kanaal te beletten ('t geen wellicht de voorkeur zou verdienen boven maatregelen om hun het binnenvaren van het kanaal te beletten) en hun verhinderen de kusten van Eritrea te naderen. Opmerkelijk is, voegt de Havas-correspon- dent hieraan toe, dat te Londen tot dusver sprake is geweest van een blokkade der Ita liaansche havens, om de ontscheping van goederen die onder de oeconomische sancties vallen, te verhinderen, terwijl thans een blok kade van de havens van Massana en Mo- g a d i s c i o wordt overwogen. Dat bewijst dat Engeland elke operatie in de Middelland- sche Zee wenscht te vermijden. Duitschland en de sanctie maatregelen. Volgens den Berlijn- sehen corr. van de Times, was het besluit van de 50 Volkenbondsstaten tot het toepassen van sancties tegen Italië, te Berlijn een niet zeer aangename verrassing. Het idee, dat de Volkenbond tenslotte toch een macht is, waarmee rekening moet wor den gehouden, vindt men te Berlijn aller minst prettig. In de Duitsche pers voorspelt men, dat de werkzaamheden van de coördinatie-commis sie, meer verwarring, dan de toepassing van sancties ten gevolge zullen hebben. Verder huldigt men in de Duitsche kranten de op vatting, dat dit de Volkenbondlanden die niet direct bij het Conflict betrokken zijn, in oor logsgevaar zal brengen. Het vooruitzicht, dat sancties zulen worden toegepast, heeft Duitschland gedwongen zijn nouding ten aanzien van het collectieve sy steem onder oogen te zien. De Duitsche politiek is er op het oogenblik op gericht de neutraliteit te bewaren en zich zoo weinig mogelijk met het conflict te bemoeien. Waarschijnlijk zou een toestemming van Duitschland om deel te nemen aan de sanc tie-maatregelen tegen Italië, politieke na- deelen met zich brengen. Het zou zich hier door weer aansluiten bij het Geneefsche in stituut, juist op het oogenblik waarop haar besluit om den Volkenbond te verlaten, wer kelijkheid zal worden. Een weigering om aan het toepassen van sancties mee te doen, zou Duitschland waarschijnlijk weinig nadeelen kunnen bezorgen. Aan den anderen kant vraagt men zich Aan den anderen kant vraagt men zich, af. of een politiek van strikte neutrali teit Duitschland niet in moeilijkheden zou kunnen brengen met de mogendheden, die tot sanctiemaatregelen hebben be sloten. Het is mogelijk, dat pjen in Duitschland znziet, dat er zoowel op materieel gebied, als op politiek en psychologisch gebied groote nadeelen kunnen ontstaan, wanneer men de Volkenbondsmogendheden geleid door Enge land, voor het hoofd stoot. In sommige krin gen schijnt men er zelfs over te denken, dat het niet zoo'n slecht idee zou zijn zich in een bepaalden vorm bij de sanctie-procedure aan te sluiten, wanneer de mogendheden zich be reid zouden toonen in ruil hiervoor het Duit sche grondstoffenprobleem eenigszins te gemakkelijken. KONUN's AUTOMftTIC niet uit blik. DAG EN NACHT FEUILLETON MARINEROMAN door W I L L I A R I S 18 Ik ben de gezaghebber van dit eiland en tevens handelaar. Mijn naam is Alting. Het huis dat ik bewoon is klein en een voudig, maar dat zult ge voor lief moeten nemen. Doch ik veronderstel, dat jullie niet verwend zijn en na zooveel ontberingen zal het zeker goed bevallen. Willen jullie me nu maar volgen, dan zal ik eerst wat eten klaar laten maken." Onderwijl zij zich aan het maal te goed deden vertelde Alting dat hjj vroeger in Nieuw-Zeeland had gewoond, en daar ge trouwd was met een Maori-vrouw, waarbij hij twee dochters had. Enkele jaren geleden hadden geruchten de ronde gedaan, dat op deze eilanden parels gevonden werden. Hij had echter nooit succes gehad. Toen was hij naar dit eiland gegaan en had hij zich ge vestigd als handelaar, terwijl hij kort na zijn vestiging door de regeering was aangezocht zich tevens te belasten met het' ambt van gezaghebber. „Er wonen hier ongeveer honderd men- schen.", aldus ging h(j verder met zijn ver haal. „Ik koop hun producten op, terwijl ztf h(j m(j hun benoodigdheden halen. Twee maal per jaar komt er hier een schoener, die en kele eilanden van deze groep bezoekt en dan naar Ruckland gaat. Drie maanden geleden was hij hier voor 't laatst en nu verwacht ik hem weer in de eerste helft van Decem ber. Andere schepen komen hier nooit, dus tot zoolang zullen jullie hier moeten blijven. Plotseling verschenen in de deuropening de twee meisjes, die zij dien morgen reeds In het bosch gezien hadden. De jongen stootte den bootsman aan. Alting stelde de beide meisjes aan hen voor als zyn dochters. „We hebben haar vanmorgen al gezien," lichtte de bootsman hem in. „Zij heeft ons wakker gemaakt door haar zingen. Maar gaan die twee zoover van huis? Wij deden er ruim drie uur over om hier te komen." „Ja," lachte Alting, het zijn allebei echte wildzangen en samen zwerven ze over het heele eiland. Maar zij kennen alle paden, dus is voor hen de weg korter en gemakkelijker. Mary heet de oudste en evenals haar vroeg gestorven moeder heeft zij de liefde der Maori's voor zang en muziek in het bloed. Z(j zingt dan ook buitengewoon mooi," Jachtte de trotsche vader, terwjjl hij zijn dochter over het haar streek. Mary had een matbleeke teint en donkere oogen en het zwarte haar golfde over haar rug tot aan haar middel, dat een aardig con trast opleverde met het vroolijk gekleurde kleedje, dat zij droeg. Roelofs, die geen Engelsch sprak, mengde zich, door tusschenkomst van den bootsman, nu ook in het gesprek en zeide: „Vanmorgen zong zij zoo'n mooi lied, jammer, dat we het niet konden volgen. Alleen de woorden „hine e hine" verstonden we. Wat beteekent dat, mijnheer Alting?" „Wel, dat zal ik jullie vertellen. Mary spreekt ook Engelsch, maar zij gebruikt lie ver de Maori-taal. Er zijn in die taal veel mooie liederen, die zij gaarne zingt. „Hine e hine" beteekent „liefste o liefste" en het is een wiegelied. Gij zult het hier vaak hooren zingen. Veel al heeft de Maori-moeder dan een kind op haar schoot, dat zij heen en weer wiegt op de maat van het gezang en zoo in slaap sust. Het goed weer te geven is bijna niet doen lijk, doch vrij vertaald komt het ongeveer hierop neer: „Liefste, o liefste," „Liefste, o wensch van mijn leven. 'k Waak over jou als je rust. Nu gij vermoeid van het spelen Door mij in slaap v/ordt gesust. Sluit de oogjes béide toe t Kindje is nu rpelensmoe! Straks als j ontwaakt, lokt weer 't spel Liefste, o liefste. Liefste, o liefste. De heer Alting nam hen nu mee naar de voorgalerij en liet een verfrisschenden drank aanbrengen, welke de mannen zich goed lie ten smaken. Ondertusschenspraken ze over allerlei on derwerpen, doch telkens keerde het gesprek terug naar den schoener die over drie maan den zou komen om hen naar de bewoonde wereld terug te brengen. ,,'tls het beste maar je in het lot te schik ken", sprak Alting op bemoedigenden toon. Bij mij is er altijd wel wat werk te vinden. En je kunt gaan visschen of mooie tochten gaan maken over het eiland. Die drie maanden komen wei om." „Ja, dat geloof ik ook wel," lachte Roelofs tevreden, terwijl hij zich gemakkelijk uitstrek te in een ligstoel. „Ik voor mij ben al heel dankbaar dat wee indelijk weer eens vasten grond onder de voeten hebben. 't Is mij heelemaal niet meegvallen zoo'n dag of vijf in dat jolletje, waar je steeds op een plaats moest blijven en geen andere li chaamebeweging had dan roeien en nogeens roeien." „Toch mogen we niet klagen, jongen," sprak de bootsman, „we hebben goed weer getrof fen en gelukkig geen honger of dorst be hoeven te lrjden." „Dat geef ik dadelijk toe, bootsman, maar ik zal u nu alvast vertellen dat, als ik nog eens bij de marine terugkom, niemand zoo knap is om mjj op een onderzeeboot te krij gen. y Daar heb ik mijn buik meer dan vol van!" „Dat kan ik best begrijpen", zei hun gast heer. „Na zulke ervaringen krijg je den schrik te pakken. Jjj hebt het dan ook wel slecht ge troffen om zooiets mee te maken op je eerste reis. Maar een mensch is een wonderlijk wezen. Al kan men zulke dingen nooit vergeten, toch vervagen ze op den duur wel en door de vele nieuwe ondervindingen worden ze lang zamerhand- op den achtergrond gedrongen. Ook mij heeft het noodlot met gespaard. Toen bjj de g boorte van mijn jongste doch tertje mijn vrouw mij werd ontnomen, scheen het leven mij waardeloos en een groote last. Doch geleidelijk werd dat anders, want ik moest leven voor mijn kinderen en ik vond tenslotte bevrediging in mijn werk op dit mooie eiland dat ik liefkreeg en ik leerde be rusten. heeft het Aspirin-tablef be wezen. Sedert 38 jaar, dus sedert een generatie, ver trouwt de gehele wereld het kleine Aspirin-tablet. Daarmee is tevens bewe zen, dat Aspirin zelfs na jaren geregeld gebruik geen schadelijke neven werkingen voor het or ganisme veroorzaakt. Het product van vertrouwen. Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van 20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tab! a 10 ets. De Grieksche gezant te Londen bezoekt ex-koning George. De Grieksche gezant te Londen, Simopou- los, hegaf zich Vrijdag naar koning George van Griekenland om hem mededeeling te doen van de Donderdag door de Nationale vergadering aangenomen resolutie en tevens den vorst eerbetuigingen van de Grieksche regeering over te brengen. Lieden uit de omgeving van den koning verklaren, dat de koning zeer onder den in druk van het onderhoud was en dat hij er nog eens met nadruk op heeft gewezen, dat zoo nu als-immer zijn vurigste wensch is, dat in Griekenland eenheid zou heerschen en dat dit land tot zijn vroegere welvaart zou mo gen terugkeeren. De Grieksche gezant verklaarde na zijn bezoek aan den koning nog, dat deze te Lon den zou blijven totdat de uitslag van de volks stemming over het herstel der monarchie zou bekend zijn. Grootere invoer van buitenland- sche bladen. Volgens de officieuze gegevens, gepubli ceerd door de administratiee der Posterijen, hebben sedert 1933 vijfduizend Duitsche dag bladen hun uitgave gestaakt. In 1934 werden acht millioen driehonderd duizend exemplaren van buitenlandsche bladen ingevoerd, tegen zeven millioen zevenhonderd duizend exemplaren in 1933. Daarentegen daalde de uitvoer van Duit sche bladen in 1934 van 32 millioen exem plaren op 19 millioen. De berichten over een slachting b(j Adoea zijn onjuist. Reuter meldt uit Asmara, dat zijn corres pondent, na zich in verbinding te hebben ge steld met verscheidene menscUen, zoowei ge neraals als soldaten, en na een bezoek aan de hospitalen, van meening is, dat de berichten nopens enorme verliezen aan Italiaansche zijde, van allen grond ontbloot zijn. Te Adi Oegri had het hospitaal slechts één doode en enkele gewonden; andere hospitalen geven gelijke rapporten. Inzake de oeconomische sancties is Zondag te Genève een Fransch-Engelsch accoord bereikt. Het houdt In, dat de uit voer van zekere grondstoffen naar Italië zal worden stopgezet en dat de uitvoer van Italiaansche producten naar aan de sancties deelnemende landen zal worden verboden. Men is te Genève ontstemd over het uitlekken van nieuws uit de vergaderin gen van de commissies inzake de sancties. Er loopen geruchten, dat Mussolini een afgezant naar Londen zou zenden om al daar onderhandelingen te openen. De Italianen maken melding van nog meer afval van Abessiniërs. Dezen gewa gen van het overloopen van Somali's. Generaal De Bono heeft Zondag te Adoea het monument voor de gesneuvel- t den van 1896 onthuld, b(j welke gelegen heid een groote parade is gehouden. Graaf Vinei bevindt zich nog steeds te Addis Abeba, zjj het min of meer als gevangene. De commissie van zeventien heeft Zajerdag langdurige besprekingen gehou- i den over de tegen Italië te treffen oecono- i mische sanctiemaatregelen. Het Engel- sche standpunt, dat in de eerste plaats een invoerverbod van Italiaansche waren wil zien uitgevaardigd en het Fransche standpunt, dat den uitvoer naar Italië tegelijkertijd wil verbieden, konden nog t niet tot overeenstemming worden ge- 1 bracht. Zwitserland heeft verklaard onmogelijk den volledigen invoer van Italiaansche waren te kunnen verbieden. Te Londen houden de betrokken depar tementen zich gereed voor een onverwijl- de toepassing van de financieele en oeconomische sancties. De volgorde, waarin deze sancties vermoedelijk zullen worden genomen. De Abessiniërs ondervinden grooten last van de Italiaansche luchtaanvallen. De moreele uitwerking van dezen on- zichtbaren vijand schijnt afbreuk te doen aan de toewijding van de troepen. Generaal de Bono zal vandaag te Adoea plechtig het veroverde gebied voor Italië in bezit nemen. Men vreest tegen graaf Vinei, die zich in de Italiaansche legatie te Addis Abeba heeft verschanst, van geweld te moeten gebruik maken. Lees de bizonderheden over den étalage-wedstrijd op pagina 5 van dit nummer. Zie toch eens wat een schitterende pracht, nu de zon met haar laatste stralen de aarde verlicht. Hoe mooi, hoe grootsch is dit alles!" De mannen zwegen en keken bewonderend naar het prachtige schoi wspel. De korte schemering viel in en de nacht Wierp donkere schaduwen over het stille eiland. Geen blad bewoog en geen vogel werd meer gehoord. Slechts de zee zong zacht haar me lancholiek lied en deinde traag tegen het rif dat zich verloor in de groeiende duisternis. Toen, eerst zacht, daarna voller begon een wonderschoone stem te zingen en door de dui sternis klonken de lieflijke tonen van „hine e hine." Het eiland waarop de schipbreukelingen ge land waren behoorde ioi de Tonga of Vriend schapseilandengroep en was het meest Noor delijke daarvan. Behalve de heer Alting, die de eenige Euro peaan was, woonden nog eenige Maori-gezin- nen op het eiland dat slechts enkele vierkante mijlen groot was. De geheele gemeenschap bestond uit on geveer honderd zielen die in een kampong bij elkaar woonden op de zuidwest-kust van het eiland, waar een mooie baai was. Deze baai was tamelijk diep en werd aan een zijde beschermd door een ver in zee loopend rif dat iteeds nog aangroeide. Heel vroeger, zooals Alting zijn gasten had verteld, waren er parels gevonden naar men beweerde, doch hijzelf had nooit succes ge had en ook de oudere bewoners wisten zien niets van dien aard te herinneren. Nu had hij klappertuinen en dreef hij ruilhandel met de inboorlingen, die rl hun copra bij hem inruil den voor tabak, kleedingstukken en wat ze verder zooal noodig hadden. De Maori's verbouwden rijst, mais en vruchten voor eigen gebruik en deden veel aan vischvangst. Hun behoeften waren zeer gering, zoodat zij een vrij en onbezorgd leven leidden. Alting had bij zijn woonhuis een schuur gebouwd, welke hij als pakhuis gebruikte en waarin hij de handelswaren opstapelde, tot de schoener kwam om alles weg te halen en hem weer een nieuwen voorraad ruilartikelen aanbracht. De Maori's waren zachtaardige en vrede lievende menschen en de beide vrienden had den dan ook alras vriendschap met hen ge sloten. Vooral de jeugd was erg met de blanke mannen ingenomen en de jonge kok, die zijn best deed om vlug de Maori-taal machtig te worden, was onuitputtelijk in het verzinnen van allerlei spelletjes om hen aangenaam bezig te houden. Spelenderwijs leerde hij hun, voor een blanke zoo moeilijke woorden, verstaan, maar 's avonds of als de gelegenheid zich voordeed, wijdde hij zich aan het Engelsch en sprak hij met den heer Alting of met zijn lotgenoot in die taal. Met de beide dochters van Alting maakte hij soms lange zwerft ->chten over het eiland en hij leerde daardoor Mary kennen, niet alleen als een moedig, maar ook als een ver standig meisje. Hij genoot als hij haar in het eenvoudige kleedje en met loshangende haren de heuvels op zag rennen. Zjj was als een wilde bloem en behoorde daar thuis in de machtige groot heid van de tropische natuur. Zeer veel leerde hij van haar omtrent de verschillende planten en gewassen en dik wijls stond hij verbaasd over haar kennis van de natuur er haar voortbrengselen. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1