Buitenlandsch Overzicht.
Taptoe a,
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIEIRINGEN EN ANNA PAULOWNA
NASSI GORENG
Een Rijksdaalder
No. 7664
EERSTE BLAD
DINSDAG 22 OCTOBER 1935
KONIJN'* AUTOMATIC
Arthur Henderson
overleden.
Duitschland uit de
Volkenbond.
De mijnwerkersstaking
in Zuid-Wales opgeheven
De besluiten der Coördinatie
commissie.
Het bezoek van Drummond
aan Mussolini.
IOO.OOO
Een
schoonhei dsbe-
handeling,
die ieder
zich kan
veroorloven
LISTERINE
TANDPASTA
Ontspanning
feuilleton
marineroman
w 1 l l i a r i s
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—.
Nederl. Oost- cn West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekenlng No. 16066.
ADVEtTENlIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction, tekst)
dubbele prys. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(j vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct.
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Teleurstellende houding van Frankrijk inzake het Handvest
van den Volkenbond. - De stemming in Italië
Zooals men weet,
heeft Lavat zich einde
lijk uitgesproken in ant
woord op de vraag des
tijds door Engeland aan
Frankrijk gesteld: zijn
jullie bereid onze vloot in de Middellandsche
Zee bij te staan, als Italië ons daar aanvalt.
Lavai's uitspraak heeft een algeheele phrase
van rust gebracht, rust in de Europeesche
politiek, in den Volkenbond. Frankrijk heeft
dus de wijste partij gekozen, daar zooals La-
van zelf zeide, ,,het lid van artikel zestien van
het Handvest betreffende den plicht tot we-
derzijdschen steun in deze geen ruimte tot
twijfel overlaat". Maar mét de rust, die tijde
lijk weergekeerd is (voor hoelang?) heeft La-
val den Volkenbond een aardige poets gebak
ken, die wel van zoo ernstigen aard is, dat de
Volkenbond zelf er door in de ziel werd aan
getast. Welk addertje zat er toch tusschen
het gras? Laval stelt niet meer den elsch, dat
Engeland zijn vlooteenheden uit de Middel
landsche Zee moet terugtrekken, doch ver
klaart slechts, dat hij dit wenschelijk acht,
mits de heer Mussolini natuurlijk zijn troe
penconcentratie in Libye aanzienlijk vermin
dert. Maar daarnaast gaf Laval een uitleg
van artikel 16, die geen twijfel meer laat over
zijn dubbelzinnige politiek, die er niet minder
op gericht is, dan ter wille van de Italiaan-
sche vrienden, den Volkenbond te ondermijnen.
Steeds heeft Laval van Engeland ge-
ëischt, dat het overleg zou plegen voor
het begin van iedere actie, waarbij °ok
Frankrijk zou betrokken kunnen worden.
Nu echter luidde zijn betoog: Zou de aan
val uitgelokt zijn door individueele maat
regelen, dan zou men terugvallen op lid
één van artikel zestien van het Handvest,
d.w.z. met een nieuw geval van agressie
te doen te hebben".
Frankrijk zou dan de Volkenbond door
zijn veto alleen al kunnen doen stranden!
Engeland is, wanneer het zonder tot aan
vallen over te gaan, zijn maatregelen ver
scherpt, volkomen in zijn recht.
Hier volgt een gedeelte van het hoofd
artikel, dat de N.R. Crt. aan deze belang
rijke kwestie gewijd heeft
Wat Laval nu gedaan heeft is politiek zeker
even belangrijk als juridisch. Frankrijk heeft
steeds het automatisme in de bescherming
van de algemeene veiligheid met kracht be
pleit. Het heeft de ontwapening niet willen
aanvaarden, aangezien het automatisch in
werking treden van de bepalingen van artikel
zestien niet verzekerd was. Wij hebben her
haaldelijk daarop gewezen. Het heeft van En
geland een nog grootere mate van waarborg
voor automatisch intredende hulp verlangd
dan het verdrag van Locarno het reeds ver
zekerde. Nu het er echter op aankomt, is
het Frankrijk, dat de automatische werking
van het Pact den voet dwarszet.
Engeland heeft die automatische werking
nu bepleit en daarvoor aangeboden, wat het
tot nog toe steeds geweigerd had te doen:
onvoorwaardelijk automatisch ingrijpen tegen
een aanvaller op het vasteland. In deze toe-
niet uit blik. DAG EN NACHT.
zegging van Engeland, door Hoare reeds te
Genève aangeduid en in latere onderhandelin
gen met Parijs nog versterkt, lag de grootste
beteekenis van hetgeen er nu te Genève gaan
de was. Een geweldig, automatisch samen
werkend blok van staten van wie geen ag-
gressie te verwachten was, kolossen als het
Britsche rijk en Rusland omvattend, benevens
Frankrijk, de Kleine Entente en de Balkan-
Entente, dat was met elkaar een macht tot
waarborg van den vrede, waartegen geen
aggressie het zou hebben kunnen opnemen.
Men kon zich daarbij haast beveiligd gaan
voelen.
Laval nu verloochent ter wille van Musso
lini datgene, waarvan Frankrijk de eerste
voorvechter is geweest. Daaraan valt nu niet
meer te twijfelen. Zijn betoog is er op berekend
om de toepassing van sancties zoo weinig
mogelijk buigzaam te maken. Men kan zich
den indruk voorstellen, die dit vanmorgen te
Genève heeft gemaakt.
Hoe zal Engeland daarop antwoorden?
Dat de stemming er in
Italië niet beter op
wordt, nu de Volken
bond zich tot het nemen
van zulke belangrijke
besluiten verbonden heeft
laat zich gemakkelijk denken. Zonder dat er
van een paniekstemming gesproken kan wor
den is de toestand toch zoo, dat de bevolking
zich verre van „gemakkelijk" voelt. Waar moet
dat heen, zoo oordeelt de eenvoudige man van
de straat, als wij niets van het buitenland meer
mogen invoeren en wij op onze beurt maar
moeten zien hoe we onze producten verkoopen.
Allen klagen; de meesten echter voor dat zij
geslagen worden, doch alleen al om het som
bere uitzicht dat zich voordoet. Het is daarom
wel eens aardig te lezen, hoe de stemming
werkelijk in Italië is en we laten daartoe de
Romeinsche correspondent van de Nw Rott.
Crt. hier aan het woord:
De troepen zijn opgerukt en het „schuldig"
is uitgesproken. Deze schuldigverklaring is een
bittere pil, want zij beteekent waarschijnlijk
voor eene groote kategorie van neringdoenden
een zware slag, met name al die van het
vreemdelingenverkeer en de hotelindustrie
moeten leven. Italië zal worden gemeden en
wie weeet voor hoe lang. Nu volgen de sanc
ties. Niemand kan zich een juist denkbeeld
maken van de gevolgen hiervan. Wat betreft
het embargo op wapens en munities en ander
oorlogstuig naar Italië, terwijl die naar den
vijand worden vrijgegeven, treft vooral het
laatste gedeelte de fantasie van het publiek.
Hoelang de eigen bewapening en de materiaal-
voorraad het uit kunnen houden, weet niemand
te beoordeelen. Het afsnijden van kredietmo
gelijkheden acht men van weinig belang, om
dat naar men zegt er nog maar weinigen
waren, die eenig krediet in het buitenland ge
noten. Zelfs de staat werd in Amerika reeds
sedert lang slechts tegen contanten bediend.
De goudvoorraad van de staatsbank was al
lang in dienst gesteld. Als het hier dus maar
bij bleef.
Er hangt een lichte nerveuse spanning in
de atmosfeer, eenige onrust, hoewei zonder
overdrijving gezegd kan worden, dat alarmee-
rende geruchten hoogst zeldzaam zijn. Zal de
voedselvoorziening spaak loopen? Totnogtoe
wordt de mogelijkheid nauwelijks overwogen.
Van eenige agitatie bij het inslaan van levens
middelen is hoegenaamd geen sprake. Enkele
artikelen zijn in prijs gestegen, zooals b.v.
zeepen en vetten, benzine en steenkool, tenge
volge van de vraag er naar voor de behoeften
van het leger, andere komen wat schaarscher
aan de markt, hetgeen echter heel goed een
gevolg van de contingenteeringen kan zijn.
Ook zullen er wel grossiers zijn, die wat min
der afgeven, rekenende op eene prijsstijging
maar daar zijn het dan ook kooplieden voor.
Van „hamsteren" is weinig te bespeuren.
Zenuwachtige vreemdelingen slaan provisie in.
In het Noorden is de komst van een aantal
buitenlandsche Israëlieten gesignaleerd en
gaan daar partijtjes metalen, vooral koper van
hand in hand.
Arthur Henderson, Britsch oud-minister
van Buitenlandsche zaken en voorzitter der
Ontwapeningsconferentie, is overleden.
Maandag 21 October was het twee jaar
geleden, dat Duitschland zijn lidmaatschap
van den Volkenbond heeft opgezegd. De op
zeggingstermijn is twee jaar, zoodat dezen
dag Duitschland ophoudt lid te zijn van den
Bond.
In politieke kringen wordt het afloopen
van dezen termijn als een belangrijk feit be
schouwd. in verband met Duitschlands ver
plichtingen krachtens het verdrag van Locar
no, waaraan voortaan weinig practische be-
t eekenis meer kan worden gehecht.
Nadat de federatieieiders van de eigenaars
van de Oceaan Mij. te Nine Mile Point de
toezegging hadden verkregen, dat er geen
slachtoffers zouden vallen en over den twee
den eisch van tewerkstelling van louter leden
der federatie, nader zou worden onderhan
deld, hebben de 185 man die van Vrijdag
nacht voor een week af in de mijn waren
gebleven, de kooien opgezocht en zijn naar
boven gekomen.
Sommigen van de mannen' vielen flauw,
toen zij de reactie van de frissche lucht met
een bijtend scherpen wind gewaar werdeft,
maar ze waren spoedig bij en door hun
vrouwen of verloofden werden ze, zwart en
onkenbaar als ze waren, hartelijk omhelsd
zoodra ze uit de liften stapten. Toen werd
een groote bijeenkomst op de plaats zelve
beiegd, waar de bestuursleden de in den aan
hef genoemde mededeelingen deden, en na
kort beraad besloten de mannen Maandag
aan het werk te gaan en de sympathie
staking in de andere mijnen in den omtrek af
te lasten.
Op dat moment waren er nog 28.000 del
vers in het geheel in staking, maar ook zij
besloten in den loop van den middag, op de
verkregen toezeggingen het werk te hervat
ten.
In het dorpje Trelewiss, dat het dichtst bij
Nine Mile Point ligt, werd in allerijl een
muziekkorps samengesteld, dat de 185 man,
die zoo dapper voor de erkenning van hun
vakbond gestreden hadden, in triomf naar
hun woning geleidde.
SPIONNAGE AAN DE NOORD
OOSTELIJKE GRENS VAN
FRANKRIJK.
De geheime politiek heeft acht personen
gearresteerd, die zich ophielden bij de ves
tingwerken langs de Duitsche grens. Zij
worden verdacht van spionnage ten behoeve
van een buitenlandsche regeering. Bij de
bagage van een der gearresteerden is een
foto van de forten gevonden.
LORD BUCCLEUGH. f
Naar Reuter meldt, is de hertog van
Buccleugh, de vader van Lady Alice Scott,
verloofde van den hertog van Gloucester, eyen
over middernacht op zijn landgoed Bowhilis
in het graafschap Selkirk overleden.
Z.M. de Koning George betreurt te moeten
mededeelen, dat met het oog op het overlijden
van den hertog van Buccleugh het huwelijk
van den hertog Gloucester met Lady Alice
Scott, dat in de Abdij van Westminster zou
worden voltrokken, een particulier karakter
zal dragen. De huwelijksvoltrekking zal ge
schieden in de kapel van Buckingham Paleis.
engelands vlootprogramma.
Reuter meldt uit Londen:
De vlootcorrespondent van de Daily Tele-
graph meldt, dat Engeland direct na afloop
van de vlootverdragen van Washington en
Londen begin 1937 een begin zal maken met
de uitvoering van een uitgebreid programma
ter vervanging van de verouderde kruisers.
Het ligt in het voornemen 60 70 bruik
bare kruisers deel te doen uitmaken van de
vloot, dus ongeveer het dubbele van het
tegenwoordige aantal moderne schepen. Be
halve van kruisers zal het programma ook
den bouw van linieschepen, torpedobootjagers
en patrouille-vaartuigen omvatten.
De zoogenaamde coördinatie-commissie,
waarin alle 5 staten vertegenwoordigd zijn,
die deel uitmaken van de conferentie der
Volkenbondsstaten voor de sanctiebepalingen
tegen Italië, heeft Zaterdagavond een open
bare vergadering gehouden. Daarin zijn alle
voorstellen der commissie van achttien be
krachtigd. Zooals bekend had de coördinatie
commissie bovendien de vorige week reeds
besloten, dat de uitvoer van wapenen, munitie
en oorlogsmateriaal naar Italië behoort ver
boden te worden en verleden Maandag had de
coördinatie-commissie zich reeds uitgesproken
ten gunste van de veel omvattende financi-
eele sanctiemaatregelen, die de commissie
van achttien had voorgesteld.
De commissie heeft thans op voorstel van
de commissie van 18 achtereenvolgens be
slist dat:
1. Alle invoer van Italiaansche waren be
hoort te worden verboden;
2. de uitvoer van een aantal nader ge
noemde grondstoffen en producten naar Italië
behoort te worden verboden;
3. de staten, die aan de sanctiebepalingen
deelnemen, elkander wederkeerig steun moe
ten verleenen voornamelijk door de vermeer
dering van elkanders invoer;
4. de commissie van achttien te Genève in
permanente zitting bijeen zal blijven om de
uitvoering der genoemde besluiten na te gaan
en eventueel nieuwe voorstellen aan de coör
dinatie-commissie in te dienen;
5. de voorzitter der coördinatie-commissie,
de Vasconcellos, de voornaamste documenten
inzake het Italiaansch-Abessijnsche geschil
met inbegrip natuurlijk van de aanbevelingen
der coördinatie-commissie aan de niet Volken-
bondsstaten zal doen toekomen met de mede-
deeling, dat de coördinatie-commissie gaarne
alle mededeelingen zal ontvangen, die de niet
Volkenbondsstaten nuttig zouden- oordeelen
aan de coördinatie-commissie te doen.
6. De coördinatie-commissie op 31 October
weer bijeen zal komen, om den datum van de
inwerkingtreding der oeconomische sanctie
maatregelen vast te stellen.
Nadat de coördinatie-commissie alle boven
genoemde besluiten had genomen sprak voor
zitter de Vasconcellos de overtuiging uit, dat
de conferentie een belangrijke taak vervuld
heeft in het belang van de organiseering der
veiligheid door collectieve solidariteit. Hij ver
daagde hierop de coördinatie-commissie tot
31 October, nadat Eden hem uit aller naam
voor zijn voortreffelijke leiding had bedankt.
De Temps heeft uit Diredawa het verhaal
gekregen van een Abess(jnsche soldaat, die bij
den Italiaansche aanval op Gerlogoebi tegen
woordig is geweest.
De infanterie der Italianen, zoo vertelt hij,
heeft, gesteund door een stuk of twintig
tanks den aanval geopend. Volgens onze
orders zijn wy teiuggetrokken naar het Wes
ten, op Gorrahei.
Onze troepen werden weldra gedecimeerd
door de machinegeweren en het vuur van de
tanks en een veertigtal makkers naast mij
viel neer, gesneuveld of gewond. Wij ver
langden er vurig naar den Italianen te nade
ren om ze met de blanke wapens aan te val
len, maar onze bevelhebber gelastte ons terug
te trekken, zeggende dat onze beurt later zou
komen als wjj beter gewapend waren.
De tanks, die van klein formaat waren,
met blanken bemand; de aanvallende infan
terie bestond uit Somali's.
Wij hebben geenerlei levensmiddelen achter
gelaten en de Italianen zullen hun water
zelf mee moeten brengen,
EEN VERKLARING VAN RUNCIMAN.
Runciman, de Engelsche minister van han
del, heeft te Penzance een rede gehouden over
het Italiaansche-Abessijnsche conflict.
Sprekende over de Engelsche vlootbewe-
gingen zeide hij volgens Reuter o.a., dat de
schepen, die in normale omstandigheden op
Malta gestationneerd zijn, naar Alexandrië
zijn gedirigeerd, zoodat het strategische mid
delpunt der wereld niet meer Malta, doch
Alexandrië is.
Voorts zijn schepen van de thuisvloot naar
Gibraltar gezonden. Daar bevinden zjj zich
tot op den huidigen dag en houden de wacht
voor de poort van de Middellandsche Zee.
Het officieele communiqué, dat Zaterdag,
in den loop van den avond, te Rome en Lon
den is gepubliceerd, luidt als volgt:
De Britsche gezant te Rome heeft op 18
October j.1. een bezoek gebracht aan den
chef van de Italiaansche regeering. Drum
mond heeft Mussolini opnieuw de verzekering
gegeven, dat de Britsche regeering allerminst
van plan is in verband met het geschil tus
schen Italië en Abessinië eenige actie te
ondernemen, die verder gaat dan haar col
lectieve verplichtingen als trouw lid van den
Volkenbond met zich meebrengen, of verder
dan de maatregelen waartoe de Volkenbonds
staten in overeenstemming met het Volken
bondspact hebben besloten.
Drummond heeft verder uitgelegd, dat de
houding van de Britsche regeering in dit ge
schil op geenerlei wijze door egoïstische mo
tieven werd geïnfluenceerd. Alle verklarin
gen, die hierop doelden, zijn van iedere waar
heid ontbloot en kunnen slechts verspreid zijn
door menschen die slecht op de hoogte waren
van den stand van zaken of onheil wensch-
ten te stichten.
kan U op 28 October de
of een der 512 prijzen
van de STAATSLOTERIJ bezorgen.
Loterij-Kantoor
Sigarenmagazijn W0RIWH0UDT, Spoorstraat 12;
„VRAAG EN AANBOD", Hoofdgracht
hoek Torensteeg 3.
Van heden af altéén
nog maar
mondverzorging mei
Tweemaal per dag
Listerine gebruiken
i» een gewaarborgde
verzorging
Groote tube 50 cents
Kleine tube 25 cents
10.000.000 geestdriftige
gebruikers over de geheele wereld
SLAVERNIJ AFGESCHAFT IN DOOR
ITALIË BEZETTE GEBIEDEN.
Naar Reuter uit Romt meldt, heeft generaal
de Bono een proclamatie uitgevaardigd,
waarin een einde wordt gemaakt aan de
slavernij op het door Italianen bezette gebied,
en alle slaven in vrijheid worden gesteld.
SYMPATHIE VOOR ABESSINIË IN
SUMATRA'S WESTKUST.
Aneta meldt uit Padang.
In verband met het Italiaansch-Abessijn
sche conflict komen er in de Bovenlanden vau
Sumatra's Westkust gevallen voor van vasten
en bidden door Inlanders voor Abessinië, en
voor de in den strijd tegen Italië gevallenen.
Het bericht, dat Laval bevestigend heeft
geantwoord op de Britsche vraag, is, naar
Reuter verneemt, te Londen met groote vol
doening ontvangen.
Nu dit antwoord is gegeven, is de eerste
voorwaarde van een ontspanning in de Mid
dellandsche Zee vervuld.
Met de zekerheid van den steun van de
Fransche vloot, zou Engeland het terug
trekken van een deel van zyn extra-verster
king in de Middellandsche Zee kunnen over
wegen. Voordat echter de Britsche vloot in
de Middellandsche Zee tot haar normale
sterkte verminderd kan worden, zouden naar
men meent, nog twee voorwaarden vervuld
moeten worden:
le. Italië zou de extra-troepen, die het
in Lybië heeft samengetrokken, moeten
terugroepen.
2e. Zou er een merkbare verbetering
in den algemeenen toestand moeten in
treden, d.w.z., dat de aanvallen tegen
Groot-Brittannië in de Italiaansche bla
den zouden moeten ophouden.
Hoewel het niet onmogelijk is, dat
beide voorwaarden worden vervuld, is er
nog geenerlei overeenstemming hierom
trent tusschen de Britsche en Italiaan
sche regeering bereikt.
4i
door
21)
Het was nog twee dagen voor Kerstmis,
toen de schoener meerde aan de kade te
Auckland.
De kapitein, die de zorg voor het schip aan
zijn broer overliet, begaf zich onmiddellijk
tpet zjjn passagier aan wal om hem op het
Hollandsche consulaat te brenger.
Zoodra zij daar aankwamen, verzochten zij
dadelijk bij den consul te worden toegelaten.
Deze, een bejaard maar nog levenslustig
man, luisterde met begrijpelijke belangstelling
naar het wonderlijke verhaal van bootsman
Woud en toen deze uitgepraat was sprong hij
op en zeide: „Heer n, dat klinkt bijna onge
looflijk, maar ga door bootsman en vertel
hie wat uw verdere plannen zijn. Met alle
middelen, die mij ten dienste staan zal ik u
helpen."
„Dat is gauw gezegd mijnheer," hernam de
bootsman. „Ten eerste wit ik zoo vlug moge
lijk twee telegrammen verzenden en wel, een
waar den marine-commandant te Soerabaia en
oen aan mijn verloofde, die in Den Helder
Woont".
„Zeer goed, hier is schrijfgereedschap," zei
<le consul.
«Schrijf de telegrammen zelf even, dan zal
mijn bediende dadelijk voor de verzending
zorgen."
Nadat dit gedaan was, vervolgde de boots
man:
„En ten tweede zou ik zoo spoedig moge
lijk naar Soerabaia willen terugkeeren, maar
ook zou ik u om wat geld willen verzoeken
om de noodige kleeren te koopen en mijn
verblijfkosten te betalen voor zoolang ik nog
moet wachten op scheepsgelegenheid."
„Wat dit laatste betreft, dat is niet noodïg,
mijnheer de consul," viel de kapitein hem in
de rede. „Zoolang hij in Auckland is blijft hy
mijn gast."
„Kyk eens aan, dat is gemakkelijk opge
lost," zei de consul opgeruimd. Hier is geld
voor de noodige inkoopen, en wat die scheeps
gelegenheid betreft; over vier dagen gaat er
een boot van de K.P.M.dus zat ik daarop
voor u passage bespreken.
Na den consul bedankt te hebben voor zyn
vriendelijke medewerking, begaven de beide
mannen zich op weg naar het huis van den
kapitein.
Vier dagen later verliet het snelle passa
giersschip van de K.P.M. de haven van Auck
land met aan boord onzen held, die uitgeleide
was gedaan door den consul met den kapitein
en stuurman van de „Nancy" in gezelschap
van hun vrouwen. Voor het laatst wuifde hij
hun een hartelijk vaarwel toe.
Toen wendde hij zijn blik naar vooruit en
hij mompelde: „Houdt goeden moed
HOOFDSTUK VIII.
Op den morgen van den eersten Kerstdag
lag een laagje sneeuw in de straten van Den
Helder. Dien nacht was de wind omgeloopen
naar het noorden en was het begonnen met
vriezen. Een heel dun laagje ijs lag in de
i) Koninklijke Paketvaart Maatschappij.
grachten en op beschutte plaatsen waar geen
sneeuw was gevallen, was het glad geworden.
En voortdurend daalden blanke sneeuw
vlokken neer op de doorweekte aarde, die
echter niet smolten, maar op het ijs dat zich
op de steenen gezet had bleven liggen eii zoo
een wit tapijt vormden, wat door jong en
oud geapprecieerd werd; door de Ouderen
omdat zij nu zonder gevaar van uitglijden
konden wandelen, en door de jeugd om de
pret van het sleetje rijden en divers sneeuw
balgevechten.
Tóen Frank dien morgen uit bed stapte,;
kleedde hij zich snel aan want het was koud
op de slaapkamer. Hij keek naar buiten en
riep hij blij verwonderd: „Het weer is vannacht
veranderd vrouwtje, het sneeuwt en het heeft
gevroren ook! Er ligt al ijs in de gracht.
Blijf jij nog maar een poosje liggen, schat. Ik
zal wel thee zetten en je straks een heerlijk
kopje brengen."
Beneden gekomen, maakte hij dadelijk de
kachel aan en zette water op het gascomfoor.
Terwijl hij nog bezig was met theezetten,
werd er gebeld.
„Wie kan daar nu zoo vroeg zijn," mom
pelde hij, zich naar de gang begevend.
Een telegrambesteller stond op de stoep.
Deze reikte hem een telegram over en
zeide: „Alstublieft mijnheer, ik hoop, dat het
goed nieuws is."
Onderwijl iiy naar de keuken terugliep,
maakte hij het papier open en las met oogen
groot van verbazing:
Beste vrienden. Ik ben gered. Octopus
gezonken bij Vriendschapseiland. Ben half
jaar op bewoond eiland geweest. Kon niet
eerder bericht zenden. Voorzichtig aan Jo
zeggen s.v.p.
Ben nu te Auckland. Schrijf naar Soera
baia. Brief volgt spoedig Hartelijke groeten
van Wim Woud
Frank vergat zijn thee en holde met drie
treden tegelijk de trap op.
„Kijk eens hier vrouw," riep hij byna
ademloos, „hier is een telegram van Wim uit
Nieuw-Zeeland. Wim is gered. Hij leeft!"
Greta las het bericht vliegensvlug door.
De nu zeven-jarige Annie kwam de slaap
kamer van haar oudérs inloopen en vroeg
nieuwsgieng: „Wat is er gebeurd, papa?"
Haar moeder liet zich uit het bed glyden
en spoorde Annie aan zich vlug te gaan klee-
den om dadelijk even naar Opoe te gaan.
Terwijl ze zich kleedde zei ze tot haar
man: „Laat Annie nu vlug gaan vragen of
Jo hier komt. Ondertusschen kunnen we dan
bedenken hoe we het haar moeten zeggen."
„Wel vrouw, dat zal gemakkelijk genoeg
gaan. 't Is immers een blijde tijding!"
„Ik ben klaar mama," kwam Annie ver
tellen.
„Goed zoo kind; ga jy nu eens vlug naar
Opoe en vraag of tante Jo dadelijk bij ons
komt. Zeg maar, dat papa goed nieuws voor
haar heeft."
Annie, goed ingepakt in mantel en das,
werd door haar /ader naar buiten gelaten
en holde weg met de gewichtige boodschap
voor tante Jo. Intusschen begon Greta voor
het ontbijt te zorgen en spraken ze erover
wat dat wel voor hun zuster zou z(jn als ze
strams dit geweldige nieuws, het byna onge
looflijke, hoorde.
Nadat Annie door het dienstmeisje was
binnengelaten, werd ze door haar grootmoe
der op den schoot genomen en kreeg ze een
kus op haar rozige wangetjes.
„Zoo kieine meid," zei de oude vrouw, „ben
jij al zoo vroeg buiten. En kom je ons nu een
vroolijk Kerstfeest toewenschen?"
„Neen Opoe," zei de kieine ondeugd; „ma
ma heeft gezegd, dat ik tante Jo moest gaan
viagen by haar te komen, want oh..,, papa
heeft goed nieuws voor haar, zegt mama.".
Zij knikte uitdrukkelijk met het blonde
kopje als om haar woorden kracht by te
zetten.
„Zoo, lief kind; nu, tante Jo is op haar ka-
met. Ga het haar maar gauw zeggen."
Annie liet zich var, den schoot der oude
vrouw zakken en rende de trap op.
„Dag tante, nu moet u eens voelen wat
een koude handen ik heb!" riep ze, haar
koude vingers op Jo's wangen leggend,
„O, stoute meid!" riep deze quasi ver
schrikt, zoodat Annie hartelyk lachte.
„Moet je me zoo wakker komen maken?"
Jo, die nog te bed lag, trok haar naar zich
toe en kuste het van pret stralende gezichtje.
„Tante," vervolgde ze, zich weer de bood
schap herinnerend, „mama heeft gezegd, dat
u vlug bij ons moet komen, want papa heeft
goed nieuws voor u, zegt ze.
Ja, heusch waar hoor!" deed ze ernstig,
toen ze het ietwat ongeloovige gezicht van
Jo zag.
Jo, die begreep dat het dan wet iets bizon-
ders moest zijn als Greta haar zoo vroeg liet
roepen, stapte vlug het bed uit en begon zich
dadelijk klaar te maken om uit te gaan.
Toen ze klaar was droeg ze Annie de trap
af en ging de huiskamer binnen, waar haar
moeder bezig was.
„Goeden morgen, moedertje, heeft u goed
geslapen. Is vader nog niet beneden?"
Zonder antwoord af te wachten vervolgde
ze: „Greet heeft me laten roepen, ik ga er
eerst even heen. Neen wacht niet op me; ik
zal daar wel ontbijten. Dag kleine moes. Kom
Annie, we gaan, kind!"
Toen ze het huis van haar zwager binnen
trad zat deze met zijn vrouw en twee kinde
ren aan het ontbijt.
„Goeden morgen menschen. Een vroolijk
Kerstfeest toegewenscht hoor! Wat Is het
weer vannacht veranderd zeg; er ligt al
tamelyk wat sneeuw en het gaat nog steeds
door. Dus hebben we toch nog een witte
kerstmis.
Maar jullie hebben me laten roepen omdat
je goed nieuws voor me had, Frank. Wat ter
wereld kan dat zyn?"
„Dat zal ik je straks zeggen, waarde
schoonzuster. Maar ga eerst zitten en eet
mee. Dat kom: daar binnenvallen met een
overstelpenden woordenvloed zoodat wy er
geen speld tusschen kunnen krijgen," zei
Frank plagend.
„Ik zal dan beginnen met goeden morgen
te zeggen; dat heb jij ook gedaan nietwaar?
Jij hebt ons een vroolijk Kerstfeest toege
wenscht. Dat doen wy jou ook, Jo en ik weet
zeker dat die wensch dadelijk in vervulling
zal gaan als je weet waarvoor wij je hebben
laten roepen."
Hier wachtte hy even als wist hjj nog niet
op welke wijze hy' haar het nieuws zou mede
deelen. Jo, die aan zijn gezicht zag, dat hij
iets bijzonders had, waar hy niet goed mee
voor den dag wist te komen, zat bijna op
haar stoel te springen. Haar hart klopte luid
en verwachtingsvol keek ze naar haar zwa
ger, als wilde ze de woorden van zijn lippen
lezen.
Frank wendde zich weer tot haar en ver
volgde: Wy hebben Inderdaad goed nieuws
voor je, Jo. Bereid je maar voor op een heel
groot geluk, op iets heerlijks, op iets wat jo
nooit gedacht zou hebben, waarop je men-
schelykerwijs gesproken nooit meer gerekend
zou kunnen hebben."
Weer wachtte hij even, terwijl de spanning
in Jo nog meer toenam.
„Stel je eens voor," zoo mg hy verder, „dat
leteof Iemand...... had verloren en hy
kwam
(Wordt vervolgd.)