POPULAIR BIJVOEGSEL VAN DE HELDERSCHfTCOURANT
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
[Maglovit, het
Roemeensche Lourdes.
De spoorweg door
den Mont-Blanc.
VOOR DE
NOVEMBER
Een boer predikt
onder de boeren
en gaatweldoen-
de rond
door
H. L. BENZRA.
In onderstaand artikel willen
wjj de geschiedenis weergeven
van een eenvoudig schaapherder
in het vóór eenige maanden nog
geheel onbekende dorp Maglovit,
die volgens de bewoners aldaar
door God zelf tot de mensehen is
gezonden, om te prediken en wel
te doen. Wij willen de geschiede
nis neerschrijven, zooals zij door
een der Roemeensche boeren aan
ons werd verhaald.
Nog vóór enkele maanden was het
dorpje Maglovit Zoo onbekend als duizend
andere kleine Baikandorpjes. Niet één
landkaart geeft de plaats aan, waar en
kele honderden arme boeren in ellendige
hutten huizen om den harden bodem te
bewerken om aan een karig dagloon te
komen. In de nabijheid van Maglovit
vindt men een heuvel, waaróp sedert jaar
en dag enkele schaapherders uit den
omtrek hun dieren laten grazen. Een dier
schaapherders is Petrarke Lupu, de man,
die plotseling in het middelpunt aller be
langstelling is komen te staan.
Petrarke Lupu werd in het dorp Mag
lovit steeds beschouwd als „niet goed
wijs". Lupu is een zwijgzame oude man;
dikwijls sprak hij maandenlang geen
woord, want hij had een spraakgebrek en
zijn gehoor was zeer slecht, trouwens...
hij had nimmer behoefte om met menschen
te spreken. En thans is Petrarke Lupu de
man, die in Roemenië wordt beschouwd
als de „redder van het land".
De dag, waarop God hem verscheen.
Het gebeurde op een zonnigen lente
morgen, zoo vertelde de oude Roemeen,
zelf een schaapherder, ons, dat Lupu het
eerste visioen kreeg. Hem verscheen God,
zooals men op vele schilderijen van dorps
kunstenaars ziet afgebeeld. Lang golvend
haar, zachte oogen, heilig gelaat...
Lupu viel voor de verschijning op de
knieën en God beval hem onder de men
schen te gaan. De zondaars te bekeeren,
de zieken te genezen, de armen te helpen
uit hun tijdelijken nood, de bedroefden te
troosten.
Lupu had evenwel angst door de boeren
te worden bespot. Hij voerde Gods bevel
niet uit, totdat een week later het visioen
weer verscheen, op dezelfde plek als wel
eer. Opnieuw had Lupu angst, doch de
tweede verschijning, zoo vertelde ons de
oude Roemeen, bleef niet verzwegen, daar
een tweetal andere schaapherders Lupu cp
de knieën zagen liggen, de handen ge
vouwen en de oogen vol eerbied ten he
mel gericht. Deze man deed niets anders
dan bidden; deze man zag een visioen.'
Toen verliet Lupu de plaats, waar, de ver
schijning tot hem was gekomen en vol
gens de verschijning steeg een witte rook
wolk op van de plek, waarop Lupu had
geknield.
Alzoo ging de oude schaapherder Lupu
naar het dorp en begon te prediken. De
boeren geloofden hun ooren niet, toen zij
den ouden Lupu hoorden spreken. De
halfdoove schaapherder had het goede
gehoor teruggekregen en sprak als een
kanselredenaar, eenvoudig, doch met
woorden, zoo gevoelig, dat men direct aan
een wonder moest gélooven. De boeren
vielen op de knieën, toen Lupu van het
visioen Gods sprak.
De eerste wonderbare genezing.
De eerste wonderbare genezing ge
schiedde in het dorpje zelf, waar een
oude vrouw reeds jarenlang kreupel was.
Lupu genas het zieke been door zijn vu-
rig gebed. Sedert dien dag wordt Maglo
vit als het Roemeensche Lourdes be
schouwd. Aldra kwamen de boeren uit
den omtrek, om Petrarka Lupu te zien
en te hooren. Toen het gerucht omtrent
den wonderlijken persoon van Lupu ook
de stad Krajova binnendrong, werd het
dorpje Maglovit al spoedig in geheel
Roemenië beroemd. En op een dag hield
Petrarka Lupu, vroeger een halfdoove
schaapherder, met een spraakgebrek en
een afkeer voor menschen, die hem slechts
voor den mal konden houden, een predi
katie voor 120.000 menschen uit geheel
Roemenië samengestroomd, om den won
derdoener te hooren.
Eens een dorp van 400, thans
van 9000 menschen.
Maglovit heeft opgehouden een onbe
kend dorp te zijn. Ureplang zijn alle we
gen er naar toe gestagneerd door boeren
wagens, voetgangers en auto's. In allerijl
is men begonnen met enkele goede wegen
naar de plaats aan te leggen. Professoren
van de Bukarester Universiteit hebben
Lupu's handelingen onderzocht en ook de
oude man zelf werd aan een psychisch
onderzoek onderworpen, doch men moest
tot de conclusie komen, dat Lupu geen
bedrieger, noch een kwakzalver is. Vele
kranken heeft de oude man in dien tijd
genezen. Doctoren schudden het hoofd en
weten er geen andere verklaring voor,
dan: „Men staat hier voor een wonder".
Lupu voorspelde begin Juli j.1. een zwa-
ren regenval over geheel Roemenië, welke
veel schade zou aanrichten, vooral aan
den landbouw. De regenval zou plaats
vinden tussehen 18 en 31 Juli; op 31 Juli
richtte een zware regenval op vele plaat
sen schade aan. Een Roemeensch
schrijver publiceerde in een der grootste
Roemeensche dagbladen een spottend ar
tikel over Maglovit en Lupu. De man ver
ongelukte vier dagen later. Een auto
ongeval maakte een eind aan zijn leven.
Toeval of niet Maglovit's roem steeg.
Men bouwt een kapel.
Op de plaats, waar de oude schaap
herder tweemaal de wonderlijke verschij
ning zag, zal men een kleine kapel bou
wen. De boeren van Maglovit hebben
echter geen geld. Een inzameling onder
de tienduizenden, ook onder de zeer arme
luidjes, had tot resultaat, dat men reeds
in twee dagen een milüoen Lei wist bijeen
te brengen! De. grond' waarop het kerkje
-komt te staan, heeft nnen van den eige-
--«aar-4e« - gesehenke^gekregem "Binnenkort'
zal men met den bouw een aanvang ne
men. Alles wijst erop, dat Maglovit, en
kele maanden geleden een der vele on
belangrijke dorpjes in Roemenië, het Roe
meensche Lourdes wordt. Eens was Mag
lovit een dorp van 400 inwoners; thans
telt men er 90001
Een 200 jaar oud planl
400 millioen francs zijn
voor de uitvoering noodig
De Fransche Minister-president
Laval heeft zich, volgens de
laatste berichten, ten gunste van
het Mont-Blanc-project uitgespro
ken. Dit project houdt in den
bouw van een spoorwegnet Parijs
Rome, waarbij het net dwars door
den Mönt-Blanc zal gaan.
Het plan van een 'tunnel door den Mont-
Blanc is niet jong meer. Reeds vóór 200
jaar koesterde men deze gedachte, zonder
natuurlijk de technische mogelijkheden te
bezitten, welke het plan tot werkelijkheid
zouden kunnen brengen en welke ons thans
ten dienste staan. Eer,'in de laatste helft
der vorige eeuw begon meri zich ernstiger
met het plan tot een kortere verbinding
tussehen FranknjK en Italië bezig te
houden.
TWee bekende Fransche politici hebben
zich in de jaren. 1907 tot 1910 voor het
plan ten zeerste geïnteresseerd. Caillaux en
Barthou waren in dien tijd ministers van
verkeer. Het kwam ielfs -tot onderhande
lingen tussehen de Fransche en Italiaan-
sche vakliedeh. Doch verder kwam men
niet, daar het financieele vraagstuk al de
plannen in duigen gooide! Bovendien zaten
de beide regeeringen nog vast aan een
massa spoorwegovereenkomsten, die het
onmogelijk maakten eeh dergelijk plan ten
uitvoer te brengen. De geïnteresseerden in
den Mont-Blanc-tunnel vreesden ook een
concurrentie voor den Simplon-tunnel en
den tunnel van den Mont Cenis, welke
laatste in 1931 zestig jaar oud werd.
In 1913 nam de stadsraad van Turijn
het plan voor den Mont-Blanc-tunnel op
nieuw op; de wereldoorlog gooide echter
alle plannen weer over boord.
Intusschen echter heeft de techniek een
dusdanige verbetering- ondergaan^ dat het
plan tot den bouw van een spoorweg door
den Mont Blanc lang niet me.er thuishoort
in de verhalen van Jules Verne. Niet meer
de spoorweg is heden tén .dage nog onbe
perkt heerscher, ook de automobiel heeft
iets te zeggen! Toen in het begin der 20e
eeuw de automobiel nog pas in de kinder
schoenen stond, opperde mén réèds één
plan tot den bouw v.an een verkeersweg,
een autoweg, door den Mont Blanc.- Hier
door zouden alle bezwaren omtrent al of
geen concurrentie voor de overige tunnels
zijn opgelost. In het voorjaar van 1934
vonden opnieuw besprekingen plaats tus
sehen verscheidene autoriteiten uit Zwit
serland, Frankrijk en Italië, waarbij het
ontwerp van de ingenieurs Lugeon en Ülia-
now werden voorgelegc. en behandeld.
Volgens dit plan zouden door den Mont
Blanc een tweetal autowegen worden ge
boord. De tunnel zou bij Chamonix op 1200
meter boven de zeespiegel beginnen. De
grootste hoogte zou op 1500 meter Zijn be
reikt. De beide parallel loopende tunnels
zouden ieder een doorsnede hebben van
zes en een halve meter. De gezamelijke
lengte van den weg werd op 20 K.M. ge
schat.
Dé kosten, welke aanvankelijk op 200 m.
lioen Fransche francs waren geraamd,
hebbef zioh thans verdubbeld! Toen in
Februari van dit jaar het Fransche parle
ment zich bereid verklaarde mede te wer
ken aan de totstandkoming van den tun
nel, werden 300 millioen frai.es beschik-
baai gesteld. Met dr iuw van den tun
nel weike vijf -ren zal vorderen, zouden
talrijke werkloozen gebaat zijn.
Wanneer de bouw van den tunnel een
maal werkelijk tot stand wordt gebracht,
dan zal de grootste en belangrijkste ver
keersweg in Europa zijn geschapen. Neen,
tóch kan de toekomstige Mont Blanc-tun-
nel niet als de grootste worden beschouwd,
want buiten de Simplon- en Mont Cenis-
tun zijn nog de Gothard-tunnel en de
STOTTEREN VAN KINDEREN. v
Plotseling komen ouders soms tot de
ontdekking, dat hun kind stottert, wat
tot dusverre geenszins het geval was.
Wanneer zij met het kind alleen zijn, be
merken zij er veel minder van, doch in
tegenwoordigheid van .vreemden, heeft hij
bepaald moeite zijn woorden int te spre
ken. i
Vooral op -school stottert het-kind, irn.
dien hij denkt, dat de andere kinderen
hem zullen uitlachen. De ouders weten
veelal niet, wat zij moeten beginnen en
verergeren het euvel, indien zij er teveel
aandacht aan schenken.
Stotteren komt bij kinderen veel meer
voor dan men denkt en is een plotselinge
storing in de regelmatige samenwerking
der spieren-groepen, die bij normaal Spfe-
ken worden gebruikt. Het kind heeft de
spieren niet meer voldoende in zijn macht,
die ieder sprekende mensch onbewust be-
heerscht.
Stotteren is niet iets, dat aangeboren is
en is ook geen erfelijkheidskwestie, latea
wij dit tot geruststelling van bezorgde
ouders mogen zeggen. Het' is evenmin een
gevolg van een gebrek in den bouw van
het gehemelte of van de keelholtje.
Kinderen, die stotteren, kunnen dit ze
ker weer afwennen, daar het niet ontstaat
door een gebrek van de spraakorganen.
Het is slechts een gevolg van storingen,
die een juiste mechanische vorming van
het geluid in den weg staan en deze moe
ten verholpen worden.
Het angstgevoel zich belachelijk te ma
ken. verergert het stotteren in hooge maté
en vooral nerveuse kinderen zijn over
gevoelig. Sommige ouders bestraffen de
kinderen zelfs, als zij stottéren, in plaats
van het grootste geduld aan den dag te
leggen en (oogenschijnlijk!) het euvel niet
op te merken.
De schoolangst van het kind moet over
wonnen worden en langzaam aan zal het
stotterende kind er zich aan gewennen
ook in een andere omgeving onbevangen
te spreken. Gecompliceerde spreek- en
ademhalingsoefeningen moeten door ouders
niet worden toegepast. Het kind gaat
denken, dat zijn stotteren iets ernstigs is
en zijn onzekerheid wordt grooter.
De algemeene gezondheidstoestand móet
verbeteren, zijn nerveusiteit móet verdwij
nen, want een kind, dat zich gezond en
krachtig gevoelt, zal deze kleine afwijkin
gen veel gemakkelijker weten te overwin
nen.
Deskundige behandeling van een spraak
leeraar kan in vele gevallen gewenscht
zijn, indien het blijkt, dat het kind zijn
zelfvertrouwen niet verkrijgt.
In ieder geval behoort het tot de taak
der ouders om te voorkomen, dat het kind
door broertjes of zusjes nagesproken of
uitgelachen wordt. Soms komt het ook
wel eens voor, dat kleinere kinderen het
stotteren overnemen van een ouder broer
tje of zusjes, aangezien het suggestief kan
werken.
De pogingen van een kind, dat storttert,
om goed te leeren spreken, moeten aange
moedigd worden door de ouders; het zelf
bewustzijn moet gesterkt worden door
hem te prijzen, indien hij de woorden be
ter uitspreekt.
Gezonde voeding én rustige leefwijze
zijn nopdig voor deze overgevoelige kin-
.depTL pvena.ls vpp! oponthoud in de bui
tenlucht en niet minder geduld en tact
van de zijde van ouders en opvoeders om
deze spraakstoornis te genezen.
KIND EN KRANT.
Een lezer uit de omgeving van Sceek
schrijft ons naar aanleiding van ons
schetsje Kind en Krant, haar volgende
meening, waarop we binnenkort, na gele
genheid gegeven te heben ook de meening
van anderen te publiceeren, uitvoerig terug
zullen komen.
Aan Ovéeka,
Opvoedk. Medew. van dit blad.
WelEd. Heer.
Naar aanleiding van een vraagstuk over
kind en krant, voorkomende in Uw veelge
lezen blad, wil ik, daar ze door zooveel
verschillende geloofsgenooten gelezen
wordt, ook het mijne er toe bijdragen over
onze meening.
Voor het kind is bestemd de kinderkrant
of het kindertijdschrift. Het is dwaasheid
een klein kind een groote menschenkrant
in handen te geven. Het is niet alleen
dwaasheid, het is onverantwoordelijk. Dat
het kind door zoo'n verbod gestimuleerd
kan worden, dat het misschien bij vrienden
of vriendinnetjes van het verbodene gaat
genieten, dat is tenslotte een andere kwes
tie. De ouders van zulke kinderen hebben
wel veel aan invloed en autoriteit ingeboet!
Maar men laat zijn kinderen toch niet
met gevaarlijke voorwerpen spelen, omdat
dit anders elders zou kunnen gebeuren.
Er is geen bezwaar tegen, dat een kind
de kinderpagina leest, mits deze goed is en
aan den achterkant geen stukken bevat,
die ongeschikt zijn voor het kind. Ook be
staat er niet het minste bezwaar tegen,
een kind een of ander stukje uit de krant
te laten lezen onder persoonlijk toezicht
van Vader of Moeder, wanneer deze zoo'n
bepaald stukje ter lezing geschikt acht.
Ook kan in veel gevallen een kranten
knipsel dienst doen.
Dit alles ligt toch zoo voor de hand, dat
bij verstandige, goedwillende ouders van
gelijke levensrichting verschil van opvat
ting wel niet zal voorkomen.
Met de meeste hoogachting,
R. M. A.—K, S.
