Buitenlandsch Overzicht.
Het
Ongesloten Venster
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BINNENLAND
No. 7679
EERSTE BLAD
DINSDAG 26 NOVEMBER 1935
63ste JAARGANG
Dekoningvan Griekenland
in zijn land teruggekeerd
Een nieuw jacht voor president
Roosevelt.
De klacht van den kapitalist.
Fransch conflict
aanstaande?
CHINA EN JAPAN.
Winterschoieis
Oud-minister Van Dijk ie
Singapore.
De levering van electriciteit aan
de provincie Noord-Holland.
Feuilleton'
Naar het Engelsch van
ETHEL WHITE
ra.
COURAN
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIÈN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prys. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bjj vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
De Fransch'Duitsche toenadering doet stof opwaaien.
Waarom wil Duitschland samenwerking met Frankrijk?
Toenadering
Frankrijk'
Duitschland.
Tot de weinige ge
beurtenissen, die in de
buitenlandsche politiek
tot verheugenis aanlei
ding geven, behoort de
alom gesignaleerde toe
nadering, die tusschen Frankrijk en Duitsch
land als een der meest vermeldenswaardige.
L'histoire se répète; er is wel eens meer toe
nadering tusschen beide geweest moge de
zich thans ontwikkelende vriendschap er een
worden, gebaseerd op ideëele grondslagen,
waarvan het voornaamste bestanddeel: Vrede
voor altjjd moge zijn.
Er is hel wat te doen geweest over de iet-
Wat plotselinge gezindheid der Franschen om
dichter tot Germania te komen. Wy lezen er
O. m. over in de „Nw. Rott. Crt.":
Frankrijk en Duitschland hebben elkaar een
Vinger toegestoken. Dat is, vooral voor het
oogenblik, een verschijnsel van groot belang
voor den toestand in Europa. Het zal de posi
tie van de Fransche regeering vergemakke
lijken, in betrekking tot 't conflict met Italië.
Want als men van conflict met Italië spreekt,
dan denkt de Fransche burger aan conflict
met Duitschland. Millioenen Franschen hebben
met angst en beven hun regeering zien zwich
ten voor den aandrang der Engelschen. „Wat
men nu waagde, zou later met woeker worden
terugbetaald, als Duitschland Frankrijk's vei
ligheid zou bedreigen", zoo zeiden de voor
standers. De bezorgde Franschman echter
dacht niet aan later, maar aan de naaste toe
komst. Zou Duitschland niet partij trekken
van de verzwakking van Italië, en van de
moeilijkheden der anderen met Italië, die niet
kunnen uitblijven volgens hen, die zoo rede
neerden
En voorts:
De Fransche politiek is, onder den invloed
van deze overwegingen en stemmingen, steeds
sceptisch geweest ten opzichte van de moge
lijkheid van een verzoening met Duitschland.
Briand heeft een tijd lang veel daarvoor kun
nen doen, maar men volgde hem slechts in
het besef, dat geen andere politiek meer dien-
sUg kon zijn. Het beste bewijs daarvoor is, dat
hij zelfs Poincaré mee kreeg.
Laval echter was vol zelfvertrouwen.
Hij gelooft in een politieken l(jm, met be
hulp waarvan men alles aan elkaar kan
verzoenen, bolsjewiki en fascisten, Abes-
siniërs en Italianen, Engelschen en Ita
lianen, Franschen en Duitschers, mis
schien zelfs Hongaren en Tsjechen! Dat
is een buitengewoon nuttig geloof, een
geloof, dat bergen van haat zou kunnen
verzetten. Maar wat vakkennis als kram
mer van gebroken artikelen hoort er toch
bij. Men moet rekening houden met de
geaardheid der breukvlakken; het helpt
niet ze, met wat lgm ertusschen, klakke
loos tegen elkaar te drukken, onverschillig
hoe goed de lijm is. Daarom heeft Laval
zoovele teleurstellingen gehad in den laat-
sten tjjd en daarom beschuldigt men hem
wel van bedenkelijke ondeskundigheid op
internationaal gebed.
Nu heeft hij te worstelen met de mogelijk
heid, dat zijn verdrag met Rusland, welks rati
ficatie tot de eerste onderwerpen zal behoo-
ren, die de Kamer nu in behandeling neemt,
een echte toenadering tot Hitier in den weg
moet staan.
Ondanks deze moeilijkheden echter zal het
gesprek van Frangois Poncet met Hitier naar
beide kanten goed doen. De Franschen worden
er als met den neus op het feit door gedrukt,
dat Duitschland op het oogenblik zeer mee
gaande gestemd is. zy hoeven daaraan niet
voor alle eeuwigheid te gelooven, maar de
ontdekking, dat van Berlijn vooreerst niets te
vreezen is, zal hun reeds een hart onder den
riem steken. Dan zullen zij zich weer met
meer moed aan hun geliefkoosde, collectieve
veiligheid wijden, die zij, toen het op erop aan
kwam, zoo smadelijk hebben verwaarloosd.
KAS NASIBU,
de Abessjjnsche opperbevelhebber op het
Zuidelijk front in Oost-Afrika.
Waarom zijn
de Duitschers
zoo
meegaande
Deze vraag wordt in
de N. R. Crt. gesteld en
de hoofdartikel-schrij
ver geeft er de volgende
verklaring van:
Duitschland vraagt ko
loniën. Het kan die ver
krijgen met geweld, door
dreigement met geweld, of met vreedzame
middelen.
Geweld komt niet in aanmerking. Het zou
Duitschland altijd meer kosten dan het kan
opleveren. De behandeling van de Abessijnsche
kwestie heeft geleerd, dat ook dreigen met ge
weld een zeer gevaarlijk middel is geworden.
Dat heeft in Duitschland diepen indruk ge
maakt.
In ieder geval echter moet men hebben
ingezien, dat juist vreedzaamheid nu de beste
kansen biedt.
Als Italië eindelijk met zich zal laten
praten, zullen de mogendheden iets op
koloniaal gebied voor Italië moeten doen.
Zelfs Hoare heeft dat erkend. Heeft ech
ter het meegaande Duitschland, als het
dan mede zgn aanspraken ter conferentie
brengt, niet nog grootere rechten dan het
weerbastige en reeds koloniën bezittende
Italië?
Duitschland moet een goede kans zien,
in vrede veel te bereiken. Maar daarvoor
mag het den Anschluss nicht verpassen.
Is dit niet een aannemelijke verklaring voor
zijn houding?
Enthousiaste ontvangst. De
Koning ontroerd.
Koning George van Griekenland is Zon
dag, na twaalfjarige ballingschap, met
den kruiser „Helli" de Golf van Patras
binnengevaren. Reeds des morgen 7 uur
had de koning een blik kunen werpen op
den Griekschen bodem. Op dat oogenblik
n.1. was de kruiser ter hoogte van Korfoe
gekomen, waar het grootste gedeelte van
de bevolking den nacht was opgebleven
om den terugkeerenren vorst een eerste
geestdriftige ontvangst te bereiden. On
danks den stroomenden regen hadden de
bewoners in de open lucht overnacht,
waarbij zij zich den tijd kortten met het
zingen van volksliederen en met het dan
sen op de muziek van guitaren.
De haven van Korfoe was rijk met vlaggen
getooid en tal van geestdriftigen waren er
met rijk gepavoiseerde motorbootjes op uit
getrokken om den koning tegemoet te varen.
Anderen hadden zich een plaatsje veroverd op
visschersbooten, die eveneens met vlaggen
getooid, er op uit voeren om den koning ,e
begroeten. De kruiser, die den koning naar
zijn land terugbrengt, wordt geëscorteerd door
twee torpedojagers. Toen de drie booten in
zicht kwamen dreunde de lucht van het en
thousiaste gejuich der menigte aan den
oever en in de booten.
De tocht door de Golf van Ithaka en de Golf
van Patras werd voor koning George een
ware triomftocht. Overal in de dorpjes en
stadjes en op de eilanden, waarlangs de
Helli" voer, stonden de menschen aan den
oever opgesteld, waar zij reeds urenland had
den gewacht op de komst van den koning.
Overal voeren motorbootjes en zeilscheep
jes den kruiser tegemoet en poogden dan den
langzaam varenden oorlogsbodem langszij te
blijven. Koning George bleef aan de railing
staan en groette diep bewogen zijn vereerders
aan de kust, die behalve met vlaggen, ook
met olijftakken zwaaiden, het zinnebeeld van
de royalistische partij.
Na dezen zegetocht is de „Helli" tenslotte
te Patras binnengeloopen en ook hier her
haalden zich de geestdriftige tooneelen, die
zich te Korfoe en de andere eilanden hadden
afgespeeld. Duizenden en nog eens duizenden
koningsgezinde Grieken hadden zich als een
dichte haag aan de reede opgesteld. Met ge
weldig enthousiasme werd de monarch, die
slechts anderhalf jaar op den Griekschen
troon heeft gezeten en toen in ballingschap
ging, maar overigens nooit afstand van zijn
rechten heeft gedaan, ook te Patras verwel
komd.
Wat is E.K.C.O.?
President Roosevelt schaft zich een nieuw
jacht aan om in zijn weekend uitstapjes te
maken op de rivier Potamac, waarvan hjj
bijzonder veel houdt. Het oude regeerings-
jacht Sequoia wordt buiten dienst gesteld en
vervangen door de 165 voet lange kustwacht
patrouilleboot Electra, die twee jaar geleden
is gebouwd.
Roosevelt heeft medegedeeld dat de Elee
tra met marinepersoneel zal worden bemand
en dat zg groot genoeg zal zyn om het ge
zelschap van den president te bevatten te
zamen met het detachement van den gehei
men dienst, dat den president permanent be
waakt. De Sequoia was zoo klein, dat de
agenten van den geheimen dienst steeds in
een andere boot moesten volgen.
!/s van zijn inkomen voor de regee
ring.
De beroemde New Yorksche bankier John
Pierpont Morgan is dezer dagen met de Be-
rengaria te New York aangekomen uit Eu
ropa. De bankier constateerde, dat, tenzij de
Amerikaansche' regeering een aanzieniyke
verlaging der uitgaven invoert, en zeer aan
zienlek besnoeit op de belastingen, alle for
tuinen in de Ver. Staten binnen dertig jaar
zullen zyn uitgeroeid. Iedereen, die op het
oogenblik geld verdient, zeide Morgan, werkt
acht maanden van de twaalf voor den zak
van de regeering.
UITBREIDING AMERIKAAN SCH
VLOOTPERSONEEL TOT 100.000 MAN.
President Roosevelt heeft een verhooging
van de sterkte van de vlootmanschappen met
4000 man aangekondigd.
Hij zal in de eerstvolgende zitting van het
congres daartoe een crediet vragen van
3.600.000.
De sterkte van de vlootbemanning be
draagt thans 96.000 man.
PRESIDENTSCHAP VAN TSJECHO-
SLOWAKÏJE.
Naar aanleiding van de berichten als zou
president Masaryk met het oog op zyn ge
zondheidstoestand zqn ambt binnenkort neer
leggen en worden opgevolgd door dr. Benesj,
kan worden gemeld, dat deze berichten eenigs-
zins voorbarig zijn.
ZILVERVLOOT AANGEHOUDEN.
Buitenlandsche kruiser trachtte met
3 millioen dollar Kanton te verlaten.
Het Chineesche olad „Toenpa" bericht, dat
een buitenlandsche kruiser van niet genoemde
nationaliteit met een lading van drie millioen
zilverdollai met onbekende bestemming uit
Kanton is vertrokken. Het schip is echter door
een Chineeschen kruiser, bijgestaan door vlieg
tuigen, aangehouden en naar Kanton terug
gebracht.
MOORD-HAUSSE IN DE VER. STATEN
Blijkens een door de Metropolitan Life In
surance Company uitgegeven overzicht is het
sterftecijfer in de Vereenigde Staten, zoowel
ten gevolge van ongelukken als ten gevolge
van moord, het hoogste van de geheele be
schaafde wereld. In een jaar zijn gemiddeld
ongeveer 100.000 dooden bij ongelukken te
betreuren, waarby komen 12.000 moorden.
Dit cijfer voor de moorden is 18 maal zoo
hoog als dat in Engeland en Wales, terwijl
het cijfer voor de ongelukken ongeveer het
dubbele van dat in Engeland is. Het rapport
noemt de oorzaak een tamelijk algemeene on
verschilligheid voor de waade van het men-
8chenleven.
ikwoord'lijlc - zij
HAAS' Azijn!
De politieke situatie in Frankryk is nog
steeds onzeker. De spanning tusschen de re
geering en de financieele commissie duurt
voort.
De „Oeuvre" meent dat er niet aan
getwyfeld kan worden, dat de regeering
zich op het gebied van de pensioenrege
ling tegen de wenschen der financieele
commissie zal voortzetten. Dientengevolge
is het onvermydelijk, dat het tot een
conflict komt.
Op den voorgrond staat in alle kam
pen de quaestie van de rechtsche bonden.
De linkerzijde heeft haar beslissing tot
Woensdag uitgesteld omdat zy de be
sluiten van den ministerraad van
Dinsdag wil afwachten. Inmiddels
werkt Laval aan zyn groote radiorede.
De „Oeuvre" meent te weten, dat ht)
ongeveer het volgende zal verklaren:
„Wanneer men een politieke crisis wil
om tot devaluatie van den franc te
komen dan doe ik aan devaluatie niet
mee. Indien men de crisis wil om een
Duitsch-Fransche toenadering te voor
komen, dan zal ik daartoe niet bereid
zijn. Ik wensch den franc en den vrede
te handhaven. Men kan mg ten val bren
gen, doch dan verzoek ik, dat ten volle
te doen en niet by stukjes en beetjes, en
dan mag men naar een opvolger zoeken."
Een gewapende poging te Tientsin.
Generaal Soeng Tsje-joean, oppercomman-
dant van de Chineesche troepen in Peiping
en Tientsin heeft naar het agentschap
Rengo meldt, onmiddelüjk na de onafhan
kelijkheidsverklaring van Oost-Hopei, drie
compagnieën infanterie naar Toentsjou, de
hoofdstad van het afgevallen gebied gestuurd.
De Japansche militaire autoriteiten heb
ben tegen dezen maatregel geprotesteerd, zich
beroepende op den wapenstilstand van Tang
koe, waardoor aan Chineesche troepen het
betreden van de gedemilitariseerde zóne werd
verboden.
Volgens berichten uit Tientsin hebben 8000
Chineezen in die stad een betooging gehou
den, waarin eveneens op de autonomie van
Tientsin wordt aangedrongen.
Te Tientsin vreest men voor burger
oorlog.
Te Tientsin vreest men, dat er in deze stad
burgeroorlog zal uitbreken of dat er een staat
van beleg zal worden afgekondigd. Tot dus
ver is echter nog geen enkel schot gelost, al
is de toestand ook zeer gespannen.
KOM!«J3^>S AUTOMATIC
DAG EN NACHT BEZORGING f 0.25 PER PORT IE
Maritieme verdediging van ons
Indië.
In het „Berliner Tageblatt" lezen wij een
bericht uit Singapore van 22 dezer, waarin
wordt medegedeeld, dat de „Straits Times"
melding maakt van het bezoek van oud
minister Van Dgk aan Singapore. In het gou
verneursgebouw te Singapore, aldus het be
richt, is ter eere van den heer Van Dgk een
banket aangericht, waaraan onder anderen
Generaal-majoor Erwin, de commandant der
Britsche troepen in Malakka en Commodore
Mark-Wardlaw aanzaten. De „Straits Times"
stelt de vraag, of dat banket het besluit is
geweest van een belangrijke conferentie over
de gemeenschappeiyke verdediging van Ne-
derlandsch-Indië.
In een persgesprek zou oud-minister Van
Dgk hebben gezegd, dat het een geluk voor
Nederlandsch-Indië is, dat de vlootbasis te
Singapore tot een der sterkste steunpunten
ter wereld is uitgegroeid. Tusschen Neder
land en Groot-Brittannlë zou volkomen een
stemmigheid bestaan over de middelen ter
verdediging van Indië.
WATER- EN ELECTRICITEITSTARIEVEN
IN NOORD-HOLLAND.
Het lid van de Provinciale Staten van Noord-
Holland, de heer P. G. v. Engelen (Kath. Dem,
Party) heeft de volgende voorstellen inge
diend
lste. De Staten van oordeel, dat de huidige
tarieven voor levering van electriciteit direct
aan huis, onvoldoende rekening houden met
koopkracht en gezinsbehoefte van den ver
bruiker, achten het dringend noodzakelgk, dat
juist in deze zorgvolle tgden de sociale functie
van het door de Provincie geëxploiteerde
Electriciteitsbedrijf meer nog dan tot dusver
ten volle tot haar recht komt,
noodigen mitsdien Gedeputeerde Staten uit
een tariefsregeling te ontwerpen, die rekening
houdt met koopkracht en gezinsbehoeften van
de verbruikers.
2de. Een voorstel betreffende de (P.W.N)
tarieven, berustend op dezelfde progressieve
grondslag.
Beide voorsteilen zullen vermoedeiyk reeds
Donderdag a.s. in behandeling komen.
Protest van de gemeentebesturen.
De gemeentebesturen van Hilversum, Bua-
sum en Alkmaar hebben aan de leden van
Provinciale Staten van Noord-Holland een
nota verzonden, ter uiteenzetting van hun
standpunt ten aanzien van het vraagstuk van
de electriciteitsvoorziening in dit gewest.
Reeds gedurende verscheidene jaren be
staat in de provincie Noord-Holland een zeer
groot meeningsverschil tusschen gemeente
besturen en het provinciaal bestuur wegens
het streven van de provincie, om aan de leve
ring van electrischen stroom en-gros aan de
gemeenten een einde te maken en vervolgens
de levering van stroom aan huis in die ge
meenten door het provinciaal electriciteits
bedrijf zooveel mogelgk te bevorderen.
De genoemde gemeentebesturen zgn van
oordeel, dat de Noord-Hollandsche provin
ciale bedrgfspolitiek, welke er toe leidt, de
afloopende contracten met de gemeente in
zake levering van electrischen stroom niet
8)
In de keuken zette ze brood, boter, kaas,
een stuk koud vleesch op een blad bgeen,
met een flesch stout voor Zuster Claire en
een kop chocolade voor zichzelf.
De verpleegsters gebruikten hun maal
tijden op de slaapkamer, die verbinding had
met de kamer van den zieke, om als het
ïiooclig was,^ direct bg de hand te kunnen
Zij).. Toen de nachtzuster binnentrad, span
de Zuster Hanna haar oogen in, of ze mis
schien het geluid van Glendower's stem kon
opvangen. Haar heele hart verlangde die te
hooren, al was het nog zoo vaag.
„Hoe is de patiënt?" vroeg ze
„Best."
„Mag ik even een kgkje nemen?"
„Neen," klonk het stroef, „u hebt geen
dienst."
Zuster Hanna merkte niet zonder inwen
dig amusement op, dat het eerste, wat de
verpleegster deed, toen ze ging zitten, was
haar ongemakkelijke schoenen uit te schop
pen. Toen vervolgde ze op eenigszins zuren
toon:
„U schijnt een bgzondere belangstelling
voor den patiënt te hebben, Zuster."
„Dat is heel begrgpelgk," verdedigde
Zuster Hanna zich glimlachend, terwgl ze
brood sneed. „De dokter zegt, dat mg de
eer toekomt, dat hg het opgehaald heeft."
„Aha! De dokter is, geloof ik, erg met u
Ingenomen."
Zuster Hanna was volstrekt niet ingebeeld,
maar ze was genoeg vrouw om te weten
dat ze diepen indruk op den forschgebouw-
den, jovialen dokter had gemaakt.
De groene schittering van jaloezie in Zus
ter Claire's oogen deed haar voorzichtig op
merken:
„Dr. Jones is vriendelgk tegen iedereen."
Maar ze had een te open en ongecompli
ceerde natuur, om haar verrukkelgk geheim
in zich te kunnen opsluiten. Bovendien, ze
waren twee vrouwen, die te zamen een ern
stige beproeving moesten doorstaan en ze
wilde een schakel van vriendschap tusschen
zich en Zuster Claire leggen.
„Ik voel, dat u me scheef aankijkt om myn
vergeetachtigheid. Maar wat er met dien
zuurstofcylinder gebeurd is, was een gevolg
van overmatige inspanning. Ik was in vier
dagen en nachten niet uit de kieeren ge
weest."
„Waarom is er dan niet eerder een tweede
verpleegster gekomen?"
„Om de kosten. De professor geeft alles
wat hg heeft om de menschheid rijker te
maken, maar zelf is hij betrekkelijk arm.
En daarbij, ik wilde liefst zélf alles voor hem
doen. Ik heb er pas in toegestemd dat u
kwam, toen Dr. Jones zei, dat ik het op die
manier geen twee dagen meer zou volhou
den."
Ze zweeg en staarde een oogenbiik ver
legen naar haar handen. Toen:
„Ik hoop niet dat u me voor een flapuit
houd, maar ik moet het iemand vertellen. Ik
ga met den professor trouwen."
„Als hg blijft leven..."
„Maar hg is nu buiten gevaar."
„Het is niet verstandig om zich vroeg te
verheugen."
Zuster Hanna voelde een prik van angst.
„Verbergt u iets voor me? Is hg erger?"
„Neen. Hij is hetzelfde. Maar ik dacht er
aan, dat mr. Jones een spaak in het wiel
zou kunnen steken. U het t hem aangemoe
digd. Ik heb gezien hoe u tegen hem glim
lachte. Het zijn de lichtzinnige vrouwen van
uw soort, die de ellende ir de wereld bren
gen."
Zuster Hanna was diep gegriefd door de
onrechtvaardigheid van den plompen, ombarm-
hartigen aanval. Maar toen ze naar het in
kramp vertrokken gezicht van de andere
jonge vrouw keek, zag ze dat ze verteerd
werd door jaloezie. Het eene leven lag in de
schaduw, het andere in den zon. Het contrast
vervulde haar met medelijden.
„Laten we geen ruzie maken," zei ze zacht.
„We moeten met z'n tweeën een vreeselijken
nacnt door en we hebben alleen elkaar om
op te steunen Als u <-ok iets overkomen zou,
zooals juffrouv lies, zou ik me eenvoudig
geen raad weten.''
Zuster Claire zweeg enkele sconden.
„Ja, inderdaad, we zijn met z'n beiden,"
herhaalde ze toen, langzaam en nadrukkelgk.
En dan al die ieege kamers, boven en bene
den. Wat is dat?"
Uit de hall klonk het gedempt geluld van
kloppen.
IV.
Zuster Hanna sprong overeind.
„Er is iemand aan de voordeur..."
Zuster Claire's vingers sloten zich half om
haar arm, ais yzeren ringen.
„Blijf zitten! Hij is hel..."
De twee vrouwen staarden elkaar In ont
zetting aan, toen het kloppen doorging. Het
werd luider en dringender.
„Ik ga naar beneden," zei Zuster Hanna.
„Het kan best Dr. Jones zijn."
„Hoe kunt u daar zekerheid van krggen?"
„Door zijn stem."
„Maar dat is waanzin. Een ander zou zgn
stem kunnen imiteeren."
Zuster Hanna zag de zweetdruppels op
zuster's Claire's voorhoofd, op haar wangen,
rondom haar mond. De angst van de ander
gaf haar een gevoel van kracht.
„Ik moet weten wie het is," verklaarde ze
beslist. „Het kan heel belangrgk nieuws over
den moord zgn."
Zuster Claire trok haar weg van de deur.
„Wat heb ik gezegd? U bent het gevaar!
U hebt alweer vergeten."
„W&t vergeten?"
„Zei Hes niet in géén geval open te doen?"
Zuster Hanna liet het hoofd hangen. In
beschaamd zwijgen ging ze zitten.
Het kloppen hielp op. Na een korte onder
breking hoorden ze het echter weer, nu aan
de achterdeur.
Zuster Claire veegde haar gezicht af.
„Hij wii erin.". Nogmaals legde ze haar
hand op Zuster Hanna's arm. „U beeft zelfs
niet. Bent u nooit bang?"
„Alleen voor spoken."
Ondanks haar vertoon van moed, sidderde
Zuster Hanna inwendig over haar eigen des
peraat besluit. Zuster Claire had haar zoo
even beschuldigd door haar vergeetachtig
heid een groot gevaar voor de andere bewo
ners te zijn. Dus was het niet meer dan haar
plicht opnieuw het heele huis rond te gaan,
om te zien of ze inderdaad wat vergeten
had, of, als dat niet zoo was, om haar han
gen twijfel tot zwijgen te brengen.
„Ik ga naar boven," zei ze scherp; „ik wil
uitkgken."
„Het blind van een der vensters los ma
ken?" Zuster Claire's opwinding sloeg over
tot een soort hysterie. „Dat zult u laten! Ik
waarschuw u... er gebeurt iets vreemds in
dit huis!"
Zuster Hanna voelde zich koud worden.
Had Zuster Claire gelgk, of speelde haar
overspannen fantasie haar parten? Maar als
zg, daar haar ellendig geheugen, de oorzaak
was van dat er gevaar dreigde, dan moest
ze nu de anderen beschermen, al zou het
haar eigen leven kosten.
Ze moest zich dwingen de trap op te gaan.
Haar kaars, flakkerend door den tocht, be-
volkde de muren met misvormde gedaanten.
Toen ze het bovenste portaal bereikte, zon
der zich tyd te hebben gegund om stil te
staan en na te denken, stapte ze resoluut
het laboratorium en vervolgens het aan
grenzend vertrek binnen.
Beide ruimten waren leeg; de blinden za
ten stevig gegrendeld voor de ramen. Al i
haar moed verzameld, vervolgde zg haar
weg naar de dakkamer. Onder het venster
daarvan was een steil, onbeklimbaar stuk
dak, zonder goot of iets van dien aard,
waaraan iemand houvast zou hebben. Over
tuigd dat hier zich niemand toegang kon
verschaffen, maakte zg het blind los en
opende het raam.
De koude nachtlucht verkwikte haar en
gaf haar haar kalmte terug.
De regen had opgehouden en een vrg
sterke wind was opgestoken. Wolkenslierten
werden in snelle vaart langs een telkens-ver
dwijnende maan gedreven. De donkere sil
houetten der heuvels waren zichtbaar tegen
de duisternis, maar verder viel niets te on-
drescheiden.
Zuster Hanna bleef een poosje bij het ven
ster, verloren in gedachten aan Glendower.
Het was een zoete troost te denken aan het
geluk dat haar wachtte, wanneer deze nacht
van verschrikking maar eenmaal voorby zou
zgn.
Het verlangen om hem te zien, werd
steeds heviger, zoo hevig, dat zg het ten
slotte niet meer weerstaan kon. Zuster
Claire's woorden hadden tengevolge, dat ze
zich niet heelemaal gerust over hem voelde.
Al was het dan een schending van de wetten
der beroepsétiquette, ze moest zich met
eigen oogen overtuigen, dat alles goed was.
Ze liet het venster open, zoodat wat van
de koele nachtlucht het huis kon binnen
dringen en slipte steels naar beneden. Op de
tweede verdieping toefde ze even om haar
eigen kamer en die van Zuster Claire te in-
specteeren. Niets wees op onraad. Juffrouw
lies, wier slaapvertrek eveneens op deze
étage lag, snurkte met vervaarlijk rumoer.
De ziekenkamer had twee deuren. Een
kwam uit in de kamer van de verpleegsters,
waar Zuster Claire nog aan den maaltijd
zat; de andere voerde naar het portaal.
Door deze deur ging Zuster Hanna binnen
en ze had haar voet nog niet over den drem
pel, of ze wist dat het voorgevoel der liefde
haar niet bedrogen had. Het wés niet goed
met den patiënt. Zgn hoofd bewoog wild en
schokkend op zgn kussen heen en weer. Op
zyn gezicht lag een vurige blos. Toen ze
zacht zijn naam noemde, staarde hij haar
aan, een koortsachtige schittering in zijn
grijze oogen.
Hij scheen haar niet te herkennen, want
Inplaats van „Hanna" mompelde hg „Zus
ter".
„Zuster, zuster." Toen liet hij een paar
klanken hooren, waaruit ze „man" meende
te verstaan en viel terug in haar haastig-
uitgestrekte armen, bewusteloos.
Zuster Claire kwam de kamer binnen op
haar verschrikten kreet. Ze voelde Glendo
wer's pols en zei op drogen, maar veelbe-
teekenenden toon:
„We zouden nu zuurstof kunnen gebrui
ken."
Zuster Hanna richtte een paar smeekend
oogen op haar.
„Zal Ik Dr. Jones opbellen?" vroeg ze
kleintjes.
„Ja."
Het leek een nimmer-eindigende, booze
droom, toen ze geen verbinding kreeg. De
telefoon, de verbinding met de buitenwereld,
was plotseling een lichaam zonder leven.
Zuster Claire verscheen op het portaal.
„Komt de dokter
„ïk ik kan geen gehoor krggen." Zuster
Hanna vocht met haar tranen." Hoe kan
dat in vredesnaam komen?"
„Waarschynlgk is een doode klimoptak
tusschen de draden geraakt, of zoo iets",
klonk het koel. „Maar het hindert niet; de
patiënt slaapt rustig."
Zuster Hanna's gelaatstrekken verrieden
geen verlichting. Alsof de schokken van de
laatste, luttele minuten, de stilstaande ma
chinerie van haar hersens weer in beweging
hadden gezet, herinnerd' ze zich nu, met een
feilen priemenden prik, wit ze vergeten
had.
Het raam van de provisiekamer...
(Slot volgt.)
