i_D.
DE
Beste jongens en meisjes.
Kmdervriena.
Het aanstormende water zou
de mannen kapot slaan.
Maar Frank zorgde, dat het water
er niet kwam.
'Z-
:,vv
juttertjf
Jullie komen er de laatste weken slecht
af en al doe ik nog zo m'n best om te
maken van m'n correspondentie met jul
lie wat er van te maken is, het lukt me
niet halt met jullie klaar te komen. Ik zal
dus m'n wens herhalen dat ik hoop het
in het nieuwe jaai beter te cunnen doen.
Nu, met het oog op de Kerstdagen, had
ik jullie Dinsdagmiddag willen schrijven,
maar het was al over drieën voor ik van
de begrafenis van den burgemeester kwam
en toen lag er jertf nog ander werk te
wachten, zodat de zon alweer iang onder
is, nu ik me voo. m'n trouwe schrijfma
chine zet, om nog wat aan jullie af te
ratelen, 't Vooruitzicht dat ik weer niet
klaar zal komen, is niet bemoedigend.
Het boek is dezt week gewonnen door:
TINY DOL,
Jan in 't Veltstraat 71.
Boterbloempje. Daar ligt verdraaid
jouw Sinterklaasbriefje nog, Boterbloempje
Ik denk dat er van al je chocola, waar je
over schrijft wel niet veel meer over zal
zijn en dat is maar goed ook, vant het zou
oud worden, net als je briefje dat ik liet
liggen.
Vergeet mij niet. Je zal vandaag meer
tijd hebben om dit briefje aan jou te lezen
dan het briefje aan mij te schrijven. Want
n u heb je vacantie, tot 6 Januari, wat een
feest. Wil je wel geloven, dat ik wens dat
ik ook op die school was van jou,
want ik verlang ook wel eens naar va
cantie, eens te kunnen doen wat je wilt,
je weer eens heerlijk door te laten waaien
of schaatsen te rijden, want, als de teeke
nen niet bedriegen krijgen we nog wel wat
vorst. Als het dan maar in jouw vacantie
komt, hè?
Theo Punt. Nu heb ik het deftige „Jr.".
dat je achter je naam geschreven had, weg
gelaten, Theo, want jij en ik en alle vriend
jes begrijpen wel dat Theo Punt Sr. niet
meedoet. Prettige vacantie, Theo, dat je
welkom bent heb ik je natuurlijk niet te
vertellen.
Harry du Porto, de Waal (T.). Wat
is dat schandelijk lang geleden dat ik je
briefje ontving, Harry, 10 December is het
gedateerd. Je kijkt me vast niet meer aan
als ik je tegenkom. En toch kan ik je, met
m'n hand op m'n hart verzekeren dat ik
niet eerder tijd had.
1 Aan het meisje met een blauw
plooirokje, een grijze blouse, een groene of
zwarte jas, een witte of zwarte „piene"pet,
zoals ze me schrijft, bruine schoenen en
lichte kousen, 't Is gewoon een formeel
signalement voor de politie-radio-omroep.
De naam ontbreekt er nog maar aan en
die vergat ze ook op naar briefje te zet
ten. Jongens en meisje wie is het boven
omschreven meisje?
Lena v. Zandwijk. Nee, St. Nicolaas
is jou net niet vergeten, Lena, maar je
dacht natuurlijk dat ik het wel was, toen
je in meer dan twee weken niets meer van
mij hoorde.
Joop Kloprogge. Wat fijn als je zo'n
grote familie hebt, Joop, en dan tenminste
zoveel ooms en tantes, die wat met je op
hebben en dat met Sint Nicolaas zo royaal
laten zien in alle gaven die ze je stuur
den. Jij bent een geluksvogel met zulke
ooms én tantes en zo'n vader en moeder.
Dieuwertje de Wit. De brand van v.
Willigen is dus ook voor jou een strop ge
worden, bestelde en betaalde speelgoede
ren, die op de verjaardag van den groten
kindervriend zouden worden gebracht en
die op die dag onder het puin lagen. Ja,
zo zijn er ook onaangename dingen in het
leven. En die moet je nu proberen te dra
gen met een opgewekt gezicht.
Tineke Wullems. Natuurlijk kan je
blijven meedoen, Tineke, al tel je nu 14
levensjaren. Je moet proberen zo lang
mogelijk jong te Dlijven, want de jeugd is
de meest gezellige en onbezorgde tijd van
je leven?
Joop v. Bommel. Ik geloof dat ik met 1
het speelgoed dat jfj van den Sint hebt ge
had best een gezellige avond bij je door
zou kunnen brengen,, Joop. Je electrodoos
en je sjoelbak kan je ook nog gebruiken
al draag je een lange broek en al ben je
de drie kruisjes gepasseerd.
Antie Eelman, de Waal (T.). En hoe
was je rapport, Antie? Was je hoofd soms
zo boordevol met ijs- en sneeuwpret, waar
van jullie twee dagen hebben kunnen ge
nieten, dat alle taallessen en alle sommen
en alle geschiedenis verdrongen waren?
Klavertje Vier. Pas op, Klavertje
Vier, als jij m'n eigennaam nog eens ge
bruikt, dan zet ik de jouwe in de krant.
Ik heet „Kindervriend", en anders niet.
Eddy v. d. Pol. 't Lijkt net of je öp
een presenteerblaadje wordt binnenge
bracht, Eddy, en of je me nu vraagt, of
ik jt als raadselvriendinnetje aar wil ne
men. Maar 't is goed, ik neem je aan.
Heidebloempje. Is dat gat in de lucht
alweer gedicht, Heidebloempje, dat jij er in
gesprongen hebt, toen je zuster je op de
dijk kwam vertellen dat je een boek ge
wonnen had? Wat een verrassing was dat,
hè, en dat vlak voor de vacantie.
Geertje Putting. Je hebt me schan
delijk lang vergeten, Geertje, en ik zal
eens zien of het goede voornemen van je,
om weer trouw t< schrijven, ook uitge
voerd wordt. Want, beloven is gemakke
lijk, maar volbrengen... dat is moeilijker.
Harry v. V. Voluit je naam, hoor.
Harry. Vandaag, nu jij voor het eerst een
briefje van me krijgt kan ik meteen be
ginnen je te feliciteeren, want vandaag
wordt jij veertien. Nu, van harte, hoor, en
een fijn jaar. Leuk om in de vacantie jarig
te zijn, hè? Dan heb je een fijne vrije dag.
Jopie Rensmaag. Je zusje heeft me
zo vriendelijk gevraagd of jij ook mee mag
doen, Jopie, en ik kom je nu vertellen dat
dat mag, hoor.
En hier stop ik, jongens en meisjes. Alle
briefjes zijn beantwoord en we kunnen het
oude jaar dus met een schoone lei afslui
ten. Ik wens jullie nog een prettige Oude-,
jaarsavond en een fijn nieuwjaar, met heel
veel vreugde en weinig verdriet.
(Een waar-gebeurd verhaal).
Naverteld door Jenny IHaermans.
De nieuwe waterleiding van de stad
Portlandin Oregon (Noord-Amerika) zou
in werking gesteld worden!
Anderhalf jaar hadden arbeiders eraan
gewerkt, en nu was de 50 kilometer lange
leiding, die voerde van het bekken, dat in
het Cascaden-gebergte lag, naar de nieu
we watertoren bij Portland, klaar!
Precies om 12 uur zou het eerste water
in de buizen gelaten worden,en je begrijpt,
dat zou een reusachtig plechtig ogenblik
zijn!
Overal in die streek heerste vreugde,
en alle arbeiders hadden vrij die dag.
Die arbeiders hadden in verschillende
groepen gewerkt, colonnes heet, dat met
een mooi woord. En nu zaten de mannen
van colonne 6 in hun kamp dat 22 kilome
ter van Portland verwijderd opgeslagen
was.
De mannen zaten nu lekker hun pijpje
te roken, en ze verheugden zich erg op het
middagmaal. Want een honger dat ze
hadden, een honger!!! Maar ze moesten
toch nog geduld heben, omdat het nog
lang geen tijd was, de stakkers.
Het was 10 uur, toen een arbeider van
een andere colonne aan den ingenieur van
colonne 6 kwam vertellen, dat bij de twin
tigste kilometer een aardverschuiving had
plaats gehad.
Direct ging de ingenieur met de arbei
ders twee bleven er alleen achter
naar de plek, en toen ze daar aangekomen
waren, zagen ze, dat een buizen tunnel (de
waterleiding' voerde door tunnels) door de
aardverschuiving bedolven was. En nu
was het best mogelijk, dat de tunnel in
gestort was, waardoor de buis misschien
een knik vertoonde. Zó zou het water dus
niet door de buis kunnen gaan!
De ingenieur zei nu tegen de mannen,
dat zij in de buis moesten gaan om te kij
ken of er schade was aangericht. En te
gen een van de arbeiders, die thuis moest
blijven, had hg gezegd, dat deze de hoofd
ingenieur, die nu bij het bekken was,
moest opbellen en zeggen dat er geen wa
ter in de leiding moest gelaten worden,
omdat er mannen in de buizen waren.
De schacht, waardoor men in de buislei
ding kon komen, bevond zich dóAr, waar
de leiding het dal, waarin de colonne kam
peerde, met een reusachtig boog over
brugde.
Toen de mannen daarboven aangeland
waren, staken zij hun lampen aan, gingen
de ladder af en gingen gebukt door de
buizen naar de 20ste kilometer.
Ondertusschen waren bij het bekken een
heleboel mensen samengekomen. Langza
merhand was het bijna twaalf uur gewor
den, en de waterleiding zou in werking ge
steld worden.
Een heleboel deftige mensen hielden re
devoeringen, en de man, die op de tele
foon moest letten, luisterde naar die re
devoeringen, en lette niet op de telefoon.
Toen de arbeider uit het kamp van co
lonne 6 dus opbelde, hoorde de ander dat
niet.
En alsmaar bleef die telefoon bellen,
bellen, bellen!
Precies om 12 uur greep de burgemees
ter naar de hefboom, en terwijl de heeren
zich om de eettafel schaarden, donderden
reusachtige watermasa's door de leiding.
Ook de telefonist ging naar zijn telefoon
terug, en hoorde toen pas het bellen. Hij
greep naar de hoorn en hoorde de jobs
tijding. Bleek van schrik rende hij daarop
naar de sluizenhefboom, en zette hem op
„stop". Toen liep hij naar de hoofdinge
nieur, en vertelde hem het ongeluk.
Het was niet meer mogelijk, om de
mensen te waarschuwen. Het water be
woog zich met een snelheid van 50 kilo
meter per uur door de buizen, en het wai
zeker 2 kilometer lopen naar de schacht
Onderwijl had de arbeider van de co
lonne 6 aan de telefoon gezeten, in de
hoop, dat er eindelijk wel eens iemand ko
men zou, wat dan ook zo was. Maar toer
was het te laat.
Er was nog een tweede arbeider achter
gebleven in het kamp, zoals ik zonet zei.
Dat was nog een jonge jongen, Frank
heette hij. Eigenlijk was het geen echte
arbeider. Hij hielp den negerkok alleen
maar mat het eten klaar maken, en hield
de boel zoveel mogelijk schoon. Hij was
maar zo'n beetje een Manusje van alles
en nu moet je niet denken, dat hij dat
leuk vond.
Hij zat al die tijd naast de telefoon, er
toen het twaalf uur geslagen had, begreep
hij, dat het uit was met die vijf mannen
in de buis...
Maar daar kreeg hij opeens een inge
ving. Iéts moest hij doen! Hij had al te
lang stil gezeten. Maar toen had hij ook
geen ingeving gehad! Hij rende naar het
magazijn met ontplofbare stoffen, dat niet
ver van de waterleiding gelegen was.
Toen hij daar aangeland was, nam hij zo
veel dynamiet mee, als hg dragen kon,
en maakte er toen een bundel van. Toer
stak hij een lont in een van de „dynamiet-
worsten". Zo vlug hij lopen kon, ging hi;
nu naar de schacht toe. Hij moest daai
eerder aankomen dan het water. Hij hoorde
in de verte reeds het bruisen van de
reusachtige watermassa's. Nog hardei
rende hij... Terwijl hg liep, sneed hij eer
stuk van de lont af, zodat er nog maai
5 centimeter van over bleef. Vijf seconder
zou de lont nu branden.
Bij de schacht ontstak hij een lucifer,
de lont siste, en direct daarop vielen de
dynamietworsten op de bodem van de buis.
Nu rende Frank weer terug. Zijn eigen
leven moest hij nu redden. Vijf seconden
was maar een korte tijd om zich voor een
ontploffing in veiligheid te brengen. Hij
had ongeveer vijftien meter gelopen, toen
de grond onder hem te begon te trillen.
En terwijl hjj viel, zag hij om zich heen
stukken grond omhoog spuiten.
Toen werd het donker om hem heen...
De ingenieur, die met colonne 6 in de
waterleiding zat, had eerst geen acht ge
slagen op de luchtdruk. Toen de luchtstro
ming en de druk steeds sterker werden
zagen de mannen elkaar aan, en geen var
hen durfde te zeggen, wat ze eigenlijk
dachten... Toen hoorden zij opeens eer
>5^
A
