f,
T SHIOEBCcD
POPULAIR BIJVoTgSeTvan df hfi nFPcruiF rni ipamt
OLYMPISCHE WINTERSPELEN IN HET
BEIERSCHE HOOGGEBERGTE.
732
ZATERDAG t8 JANUARI 1936
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
Garmisch'Partenkirchen:
'DEALE SKl'SCHANSEN. - ICH RUFE DIE JUGEND DER WELT 1
VOOR DE
Verloren in 't markante rotsmassief van
het Beiersche Hooggebergte üggen Gar-
misch en Partenkirchen, de beide met el
kaar vergroeide dorpen, waar van 6 tot
16 Februari voor de vierde maal, en thans
georganiseerd door het „Derde Rijk", de
Olympische Winterspelen gehouden zullen
worden.
Het is een wonderlik land.
En niet alleen wonderlijk na lezing van
de vloedgolf van reclamemateriaal, die
dezer dagen over een lezens-moede wereld
stroomt, doch wonderlijk in ieder opzicht.
Het is dan ook alleszins begrijpelijk, dat
Duitschland juist déze beide dorpen uit
koos voor dit hoogtepunt van 4 jaar
wereld-sport. Want hier vindt men naast de
verbijsterende schoonheid van het Alpen
land, eveneens gelegenheid tot mondain
vermaak en tot beoefening van alle soor
ten wintersport.
„Ich rufe die Jugend der Welt"de
slagzin van het Organisationskomitee,
doch het zal niet alleen de jeugd zijn, die
uit alle deelen van Europa en de overige
wereld aan deze lokkende uitnoodiging ge
hoor geeft!
Het is nog niet eens zoo héél lang gele
den, dat men Beieren ontdekte; toen de
Fransche Riviera en Zwitserland nog
tientallen procenten hooger in koers no
teerden en slechts een enkeling de trip
naar Beieren en Tirol maakte. Doch toen
kwam de faam en met haar in slechts
enkele jaren die enorme toevloed van een
wereldpubliek, een publiek, dat prat gaat
op een verfijnden smaak en dat zijn
eischen zeer hoog stelt.
En van de onbeduidende dorpjes werden'
de stadjes Garmisch: en Partenkirchen -her---
boren, plaatsen, waar men zich aan ieder
vermaak, welk het ook zij, kan overgeven
en waar men zijn vacantie op inderdaad
volmaakte wijze kan doorbrengen.
die lijdt aan een imaginaire Weltschmerz
en hier een; toevlucht zoekt of tracht te
zoeken om te leven. Doch er ligt ook de
reeds lang opgegeven t.b.c.-p'atiënt, 3000
meter hoog in de pure sferen van de Zug-
spitze, eenzaam uitgestrekt op de terras
sen, en waar hjj wellicht kan bepeinzen hoe
wonderlik hier de hemelkoepel rust op de
bergtoppen. Hij kan hier ver in het Tirol
staren, dat in eindelooze golving van top
pen voortrijt...
Doch het overgroote deel van deze men-
schen, komt uit stoffige en berookte
steden, die hier in enkele dagen of weken
hun tekort aan levenslust en levens
vreugde komen aanzuiveren, en het leven
grijpen, of trachten te grijpen. Het is een
interessant publiek, dat Garmische...
Dan valt dè avond, en waart de groote
stilte ovér het Werdenfelser Hand, de stilte,
die den westerling mystiek aandoen, en
waar hij willicht het kloppen van zijn
eigen hart voelt en hoort, iets wat hij
reeds lang vergeten was. Gloeiend straalt
nog even de zon boven de kammen, zet al
dat blanke wit in één felleschittering, in
één frappante brand. Dan scheren reeds
de schaduwen als vreeihde vogels over de
bergen en over dit panorama komt de
nacht, als een duistere huif, die dit alles
zoo mogelijk nog mystieker, nog aangrij
pender maakt.
Kunt ge U voorstellen nuchtere lezer van
deze Hollandsche vlakke dreven, wat er
dan gaat 'gebeuren, als een maan, groot en
zilverig boven déze toppen uit komt zeilen,
als al -die sneeuw èn al die ragfijne be
poederde—dennen en. -sparren gaan glinste
ren -en fortkelen in ..dat licht' en als men
heel iri de verte de lichtjes ziet van dè
sleden. Men hoort het gerinkel van de
bellen.
Dan slaat ge wellicht-het oog omhoog en
Het is al een buitengewoon moeilijke
taak in enkele kolommen te trachten
slechts een benaderend idéé van het mach
tige, van het majestueuze van dit Werden
felser Land te geven.
Want zoowel in den zomer als in den
winter biedt het zich aan in welhaast
feëerieke schoonheid en er is geen jaar
getijde te bedenken, dat men er niet weer
andere aspecten kan aanschouwen van na-
tuuroverdaad en schoonheid, zooals mep
deze alleen in de Alpen vindt.
Doch daar is de winter, de winter in de
Beiersche Alpen. Hoog staat overdag een
fel brandende zon aan den azuurblauwen
hemel, een zon, die U zengt bij een tem
peratuur, die, hoe ongelooflijk het moge
klinken, onder nul op de termometer aan
gegeven staat.
Op de volmaakte banen ziet ge op ieder
uur van den dag een keur van 's werelds
beste kunstrijders oefenen. Hier is men
aan 't bobsleeën, daar aan 't rodeln. Tegen
de witbesneeuwde berghellingen ontdekt
ge heel, heel in de verte kleine schaduwen,
"e in pijlsnelle vaart voortschieten..., het
"ijn ski-ers, die daar voortsuizen door een
ioor-zonde atmosfeer, breede voren achter
"ich trekkend in de smettelooze blankheid
van 't sneeuwdek.
Langs hellingen liggen verloren, in een
aangrijpende eenzaamheid, rusthuizen en
sanatoria, waar winter en zomer patiën-
vertoeven. Daar ligt de Amerikaan,
ziet U zelf, Uzelf daar staan temidden van
een wereld, waarvan ge U de schoonheid
niet had durven droömen. Boven U twin
kelen de sterren.
Het zijn er honderdduizenden. Millioenen!
In deze sfeer zullen de Winterspelen over
enkele weken gehouden worden, en men
kan er van Verzekerd zijn, dat dit een
sportief evenement zal worden van den
eersten rang. Niet alleen, omdat de beste
representanten der wintersport aanwezig
zullen zijn, doch tevens uithoofde van het
materiaal, dat zonder meer als volmaakt
gekwalificeerd mag vyorden.
Enkele maanden geleden waren wij in de
gelegenheid de diverse stadions te bezich
tigen en men ontkomt niet aan een in
druk van „Deutsche Gründlichkeit". Daar
is een juweel van een kunstijs-stadion,
waar gereden kan worden, zonder dat men
van de weersomstandigheden afhankelijk
is. Daar is een wereld vermaarde bobbaan,
en de eveneens reeds beroemde ski-schan
sen, die den naam van de beste ter wereld
bezitten.
In dit opzicht zijn deze winterspelen dan
ook zeker voor 100 gefundeerd.
Het zullen drukke weken voor Garmisch
worden, weken, waarin tienduizenden
worden ondergebracht in de Gasthöfe en
Hotels, en waar een geweldige organisatie
voor noodig geweest is om dit alles in
goede banen te leiden. Want men vergete
bfl-dit alles niet: hier komt thans het
puikje van een wereld-publiek, een publiek
met een zeer scherp oog. Doch het is
tevens de schoonste gelegenheid reclame
te maken voor een der fraaiste (zoo niet
het fraaiste) gedeelten van het Derde Rijk,
een reclame, welke ongetwijfeld benut zal
worden.
Men is een benijdenswaardig menseh, als
men deze tocht, zij het als deelnemer, zij
het als toeschouwers, mag maken.
Want als men nog niet door een ver
zakelijkte wereld verzuurd is en nog een
klein restantje poezie bezit, dan -zal
Beieren ook voor U het volmaakte sprookje
zijn, het sprookje van feeërieke schoon
heid, waarvan ge alleen in Uw droomen
de realiteit bevroedde.
In den aanvang hebben wij reeds ter
loops dien anderen factor van primaire
beteekenis aangeroerd: de gezondheid van
dit land.
En inderdaad: men ziet ze hier liggen,
deze moderne zonaanbiddefs, daar tus-
schen eeuwige sneeuw en ijs, Binnen vier
dagen bruint de hoogtezon U volkomen
crème, als waard ge naar de Congo ln-
plaats van naar Beieren geweest.
Deze temperatuur is de beste stimulans
voor levenslust en er is o.i. geen betere
verjongingskuur mogelijk dat een „Winter-
frische" in de Beiersche Alpen. Want de
kou van dit land voelt men niet, zij prik
kelt slechts.
Ge neemt afscheid van het hooggebergte
na een kortere of langere periode, en ziet
ze verdwijnen, al die bergen, die U zot
spoedig vertrouwd waren: Wank en
Kramer, en Zugspitze en de Waxenstein en
tal van andere.
En als ge op den terugweg zjjt, dan nog
tuurt ge door de vensters van Uw appar
tement en meent in de verte te zien de
groene en blauwe teinten van Eibsee en
Riessersee en nog meent ge te hooren de
suizende werveling van den ski-fahrer.
Dit is dan alles slechts verbeelding en
ZENUWACHTIGE KINDEREN MET
OVERSPANNEN OUDERS.
„Mijn kind is toch zoo zenuwachtig!"
Deze uitdrukking kan men doorloopend
hooren uit den mond van moeders die
eens komen „praten" op school met de on-
derwjjzeres of den onderwijzer hunner
'kinderen.
Wat wordt er al niet verontschuldigd
met dat woord: „zenuwachtig".
In bijna alle gevallen tracht de klagende
moeder met gebruikmaking van deze kin
derkwaal de door haar inderdaad ook wel
gevoelde tekortkomingen en gerechtvaar
digde onderwijzersklachten over het kind,
te vergoelijken en het niet zelden daar
heen te sturen, dat dit alles niet voorge
komen zou hebben, wanneer mijnheer of
juffrouw maar wat voorzichtiger het kind
hadden aangepakt.
Tenslotte dus toch nog de schuld bij
de(n) leerkracht!
Een enkele maal komt het voor, dat een
klagende moeder ook de zenuwachtigheid
van haar kind verontschuldigt, door zich
zelf in het bijzijn van de leerkracht te be
schuldigen: „ook zoo zenuwachtig te zijn."
En zie, zoo is het eigenlijk in de meeste
gevallen. De ouders zijn zélf de schuldigen
voor deze overigens heel normale
eigenschap der kinderen.
Ieder kind is van nature wat nerveus,
de een meer dan de ander. Dit is op zich
zelf heelemaal niet zoo erg. Het komt er
slecht op aan, hoe wij volwassenen het
kind langzamerhand zullen gewennen, zijn
zenuwen den baas te worden.
Wij hebben te zorgen, dat het kind op
groeit tot'een krachtige persoonlijkheid.
Maar deze ervaring heb ik in mijn lange
leven hg hét onderwijs ongedaan: In de
meeste gevallen hebben zenuwachtige kin
deren zeer overspannen ouders. Ik heb
ouders bij me gehad, die over de zenuw
achtigheid van hun kind kwamen praten,
doch zelf daarbij zoo overspannen deden,
dat het mij beslist inspanning kostte, mfln
eigen zenuwen te beheerschen,
Menschen, die zelf geen oogenblik rus
tig kunnen zitten, 'die onder hét praten
herhaaldelijk onrustig heen en weer schui
ven of zenuwachtige lichaambewegingen
maken, kunnen hun kinderen niet opvoe
den tot rustige, zichzelf beheerschende
persoonlijkheden.
Van jongsaf moeten we de kinderen
leeren wennen aan orde, rust en zelfbe-
heersching. Daarvoor is noodig, dat de
ouders zelf hier dagelijks het voorbeeld
van zijn.
Doch hoeveel ontbreekt hieraan!
Hoe vaak zijn kinderen getuige van hef
tige tooneelen tusschen de ouders?
Ik weet wel, dat dit meestal voor de
ouders niet zoo ernstige gevolgen heeft
Men was driftig en zei elkaar iets te veel,
doch na een uurtje is alles vergeten. Niet
alzoo bij het kind. Op hem heeft het zeer
veel indruk gemaakt. En wanneer het
een paar dagen daarna weer iets' opmerkt
in de gesprekken der ouders er wordt
bjjv. wat luider en drukker gesproken
dan- wordt.het onrustig, vreest herhaling
van een vroegere scène, het -weet niet
waarom en waartoe dit alles dient, nqch
aai welke zgdë Üetzïch scharen moet.-»....
Ziehier een der grootste oorzaken van
de zenuwachtigheid bij kinderen.
Dan wil ik nog wijzen op de onrust in
het huisgezin, tengevolge van „de zegen
rijke uitvindingen dezer eeuw", n.1. de
radio.
Een tooneeltje ter illustratie:.
In de huiskamer. De radio gaat tamelijk
luid. Vader leest zijn krant. Moeder is be
zig met huishoudelijk werk, een paar
oudere kinderen zitten aan de tafel te
praten en Jantje maakt zijn huiswerk.
Moeder vraagt iets aan vader. Deze ver
staat haar niet vanwege het geroezemoes
van stemmen en de luid schetterende mu
ziek der radio. Moeder herhaalt haar
vraag, nu luider. Het gesprek wordt op
zeer luiden toon gevoerd, men wil boven
de muziek uitkomen. Ook de grootere kin
deren spreken luider. Wat een onrust in
de kamer nu opeens! En geen wonder,
dat Jantje zijn huiswerk niet klaar kan
krijgen. Hij kan er onmogelijk zijn gedach
ten bij houden.
En morgen op. school moet hij het toch
afhebben.
Kleine behuizing en noodzakelijke bezui
niging noodzaken velen, zooveel als mo
gelijk is, den dag door te brengen in één
kamer.
Maar dit brengt voor Jantje en zoovele
andere kinderen natuurlijk groote nadee-
lige gevolgen mee.
Wie dan ook nerveuze kinderen heeft,
zorge zooveel mogelijk voor rust en nog
eens rust. Rustig met hen praten, rustig
hen wijzen op fouten en gebreken, steeds
zichzelf beheerschend, vooral wanneer de
kinderen in de nabijheid zijn en daarnaast:
voert geen scènes onderling.!.
Studeerende kinderen geve men gelegen
heid rustig en ongestoord te studeeren.
Dan desnoods de radio maar „af" tot een
uur of acht.
En tenslotte, dit niet het minst; nooit
in bijzin van kinderen tegenover de leer
krachten klagen en verontschuldigingen
maken over de zenuwachtigheid van het
kind.
Wie deze raadgevingen wil opvolgen, zal
weldra ontdekken, dat het zoo zeer ge
vreesde euvel bij het kind geleidelijk ver
dwijnt.
