Buitenlandsch Overzicht.
het
gestolen kind
non
dstfi üdafrünorOujfcsk
De Kamerverkiezing
in Spanje.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
64ste JAARGANG
Crmek in het Britsche Hoogerhuis op de regeeringspolitiek
inzake Abess.me. De Temps over de mogelijkheid van het
slu.ten van vrede. Italië en de sanct.es. Het resultaat van de
verkiezingen in Spanje
Engeland en
het conflict
in Oost-
Afrika.
3 maal per dag Den Melder»
Zijn vredes
onderhande
lingen
mogelijk
De verkiezin
gen m Spanje
Italië en de
sancties.
FEUILLETON
Voor 'n glaasje thuis,
Zeer Oude
in huis!
3.25 per fiterkruik
De Duitsche gezant te Rome
naar Berlijn.
De voorloopige uitslag bevestigt
de overwinning der linkergroepen.
COURANT
Abomement per 3 maanden b« vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
NZi T Wl6ringen 6n TexC1 bl™-d 2-,
land oon T We8t"Ind16 per zeeP°st 2.10, Idem per mail en overige
landen ƒ8.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct
igs resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DB BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN»
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 et (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct.
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
In Engeland is men
lang niet allemaal en
thousiast over de poli
tiek van de regeering in
zake het conflict in
Oost-Afrika. Den een is
de Britsche houding te
slap, de ander zegt, dat
Engeland zich terug moet trekken van de
sancties, want dat er niet anders dan onaan
genaamheden uit voortvloeiden. Eensgezind
heid is er allesbehalve. Dat blijkt ook weer
uit een bespreking in het Engelsche Hooger
huis, die Dinsdag gehouden is en waar de
vraag behandeld werd van Philimore, welke
maatregelen de regeering denkt te nemen,
teneinde tot een vreedzame oplossing van het
Jtaliaansch-Abessijnsche conflict te komen,
waarbij beide partijen recht wordt gedaan en
op welke wijze men het gevaar, dat Engeland
in een oorlog betrokken zou raken, denkt weg
te nemen.
Verscheidene sprekers critiseerden de tegen
woordige sanctiepolitiek, speciaal lord Motti-
stone, die zeide te hopen, dat de regeering
deze politiek geheel zou laten varen.
Aan den anderen kant meende lord Cecil,
dat haast gemaakt moest worden met het
petroleumembargo en dat men niet af kon
wachten tot de regeering van de Vereenigde
Staten zoo goedgunstig was haar hulp toe te
«eggen.
Lord Noel Buxton spoorde de regeering aan
om een nieuwe poging te doen om een einde
aan het conflict te maken en daarna te helpen
met de vestiging van een stabiele regeering
in Abessinië.
Lord Lloyd waarschuwde dat de regeering
met haar vasthouden aan de sanctiepolitiek
het land in een richting van ernstige inter
nationale moeilijkheden dreef, waarvan de ge
volgen nog niet te overzien waren.
Lord Ponsonby, de ex-leider van de oppo
sitie, zeide, dat men verkeerd had gedaan den
Volkenbond een taak op te leggen, die dit
lichaam nog niet kon volbrengen, omdat het
«r niet sterk genoeg voor was.
Spr. spoorde tot matiging in de buiten-
landsche politiek aan en hoopte, dat de
regeering niet haar kracht zou zoeken in
herbewapening, maar in helpen wegnemen
van de oorzaken die tot conflicten tus-
schen leden van den Volkenbond leidden.
Lord Strabolgi zeide, dat al wat hjj gehoord
had tot dusver de aanbeveling van zuivere
opportuniteitspolitiek was geweest. De Volken
hond had Italië tot aanvaller gestempeld en
dus was het immoreel dien aanvaller te
Steunen door leveranties of hoe dan ook.
De onderstaatssecretaris voor buitenland-
sche zaken, Lord Stanhope, zeide, dat er noch
Wieringermeer - Medetnblik - Hoorn -
Amsterdam,
Verbinding met geheel West-Friesland.
van de zijde van Abessinië, noch van die van
Italië aanleiding gegeven was om met vredes
voorstellen te komen.
Men behoeft geen sancties uit te vaardigen
als men van te voren weet, dat zij niet doel
treffend zullen zijn. De Volkenbond zal moeten
beslissen of een petroleumembargo doeltref
fend is, en de doeltreffendheid zal voor het
grootste gedeelte van de Vereenigde Staten
afhangen.
De Britsche levering van petroleum aan
Italië had slechts 4 procent van het totale
quantum bedragen, dus telde in feite haast
niet mee. De commissie van 18 zou in Maart
weer bijeen komen, en welke haar besluiten
ook zouden zijn, zij kon blijven rekenen op den
steun en de medewerking van de Engelsche
regeering.
Het was juist, dat de Volkenbond nog niet
sterk genoeg was om een oorlog te kunnen
verhinderen, maar de Bond was wel sterk ge
noeg om den leden te beduiden, dat aanval
als middel tot oplossing van een geschil op
den duur niet de juiste weg zal blijken en
alleen om dat beginsel duidelijk te doen uit
komen zijn de sancties afgekondigd. Van de
preventieve werking in de toekomst was de
regeering ook thans nog overtuigd.
De „Temps" bespreekt
het Italiaansche succes
ten Zuiden van Makallé,
waarbij het blad de Ita
lianen op het hart drukt,
ernstig de mogelijkheid
onder de oogen te zien
van het sluiten van
vrede.
Ondanks alle berichten over aanstaande
onderhandelingen tusschen "Rome en Addis
Abeba, wijzen toch alle teekenen er op, dat
de Negus ook nu nog vastbesloten is zijn land
te verdedigen. De mogelijkheid van een spoe
dige belegging van het Afrikaansche conflict
mag daarom echter niet uit het oog verloren
worden. Het feit, dat Italië zekere militaire
successen geboekt heeft, vormt voor de onder
handelingen een goeden grondslag. Het belang
van de Europeesche politiek, maar ook dat
van Italië, moet nog steeds gericht zijn op
een spoedige regeling. Italië kan zich nu na
zijn overwinning bereid toonen tot het opvat
ten van onderhandelingen, zonder eenigerlei
vernedering te vreezen te hebben. Het moet
echter zelf den eersten stap doen. De voor
stellen van de commissie van vijf te Genève,
en de beginselen van het plan van Laval en
Hoare, blijven een waardevolle basis vormen,
daar zjj door een voldoend uitgebreid kader
een voor alle betrokkenen eervolle oplossing
waarborgen.
betoogingen meegedaan hebben. Men vraagt
zich toch ook heusch in dezen tijd vaak af
of de wereld waanzinnig geworden is.
Doch terzake: we zouden het hebben over
de aanmatiging van Italië, na de jongste over
winning. In een hoofdartikel wijst de „Gior-
nale d'Italia" op het feit, dat de nieuwe
groote overwinning aan het Noordelijk front
behaald is op het moment, waarop de sancties
drie maanden van kracht zijn.
Het blad verklaart, dat de in dienst van
een eerzuchtige, imperialistische politiek
staande sancties geen enkele harer drie doel
einden hebben bereikt, noch de oneenigheid in
het Italiaansche volk, noch het schokken van
het Italiaansche bedrijfsleven, noch ook het
beëindigen van den oorlog in Oost-Afrika. On
danks buitenlandsche voorspellingen zijn de
binnenlandsche toestanden in Italië normaal.
Italië heeft lang niet zoo te lijden onder prijs
stijgingen en werkloosheid als andere landen.
In werkelijkheid is juist Italië het eenige Tand,
dat uit de sancties profijt heeft getrokken. De
sancties hebben het de oogen geopend voor de
doeleinden der Europeesche pohtiek. Het ziet
nu ook duidelijk zjjn vitale oeconomische be
hoeften in, welke bevestigd moeten worden op
een duurzame verdedigingsbasis. Den vrienden
van de sancties wordt het daarentegen steeds
onaangenamer te moede.
Dit wijt het blad aan vier redenen:
1. het inzicht in de eigen oeconomische ver
liezen; 2. de toenemende vrees der sanctie-
mogendheden, dat deze verliezen ook zouden
kunnen voortduren na den tijd van toepassing
der sancties en 3. het inzicht, dat de toestand
in Europa ernstig is, waartegenover Italië
met het oog op de gecoaliseerde vijandigheid
gedwongen is zijn vrijheid van handeling te
behouden. Ten slotte ziet de Giornale d'Italia
de vierde reden in de overtuiging, dat al deze
offers niet gebracht zijn aan de zaak van den
vrede en de rechtvaardigheid, maar aan een
gulzige imperialistische politiek en aan de
duistere doeleinden van een revolutionnaire
wanorde.
De verkiezingen in
Spanje hebben de lin
kerzijde een belangrijke
overwinning gebracht.
De schaal gaat daar met
hevige schokken op en neer, schrijft de Nw.
Rott. Crt. In de constituante kreeg de rech
terzijde „geen been aan den grond". Daarop
kwamen de verkiezingen van 1933, en uit
was het met de domineerende positie van de
linkerzijde. Wie regeert heeft blijkbaar on
gelijk in Spanje.
Na de stichting van de republiek waren de
regeeringen van links, als reactie op hetgeen
Spanje tot op dat oogenblik te zien had ge
geven, te hard van stal geloopen. Al wat
mishaagde, moest worden opgeruimd. Men
stortte in menig geval het kind met het bad
water uit De terugwerking liet niet op zich
wachten. De verkiezingen van 1933 hebben
echter in hoofdzaak slechts groote verwar
ring teweeg gebracht. De regeerende coali
ties, die slechts op een minderheid vast kon
den rekenen, waren inwendig nog door wan
trouwen verdeeld. Men wist niet wat men
aan elkaar had; en allerminst wat men had
aan Gil Robies, de figuur van rechts, die
zich op den achtergrond hield als de mach
tige man tusschen de coulissen.
Italië heeft weer meer
praats gekregen, na de
overwinning bij Makallé.
De menschenslachting,
men spreekt van 5
6000 duizend dooden, is met „vreugde" ge
vierd in Rome en andere voorname Italiaan
sche steden. De Duce is gehuldigd door dui
zenden enthousiastelingen. De moeders en kin
deren, wier mannen en vaders gevallen zrjn
in den strijd, zullen zeker niet aan de hulde-
Men raakte geheel onthand, toen Lerroux,
the grand old man in bescheiden formaat
van de republiek, buiten spel werd gezet van
Nederland uit, door het straperloschandaal,
dat tot dicht in zijn omgeving reikte. Of
schoon zelf onschuldig, zag hij zich genoopt
zich terg te trekken. Toen werd Spanje ge
heel onbestuurbaar. Een ontbinding van het
parlement bleek weldra onvermijdelijk.
De rechterzijde had nu slechte vooruitzich
ten, want zij had geregeerd en gefaald. Maar
de linkerzijde omvatte op haar beurt de ele
menten, d;e verantwoordelijk waren geweest
EEN VERHAAL UIT AFRIKA
15)
■Minuten gingen voorbij en nog keek ze
80 erP uit. Achter zich hoorde ze een zacht
ëcmompei en ze wist, dat de man, wiens
v«n ze zoo juist had getracht te redden,
e®r do°r de koorts overvallen was.
Maar ze dorst haar aandacht niet aan hem
wijden, voor ze zeker wist, dat hun achter-
°lger weggegaan was of op andere manie-
11 buiten gevecht gesteld. Een afschuwelijke
^ngst kwam in haar op, terwijl ze naar die
®n ewegelijke struik lag te staren. Had ze
°ch beter geschoten dan ze gedacht had?
wist dat dat beteekende, dat ze veilig wa-
n> maar het gaf haar geen gevoel van
eugde en verlichting.
kemel, fluisterde ze smeekend en brak
0en Plotseling af, terwijl er een uitdrukking
Un vreugde op haar gezicht kwam.
r K'hg een lichte golving door de vlakte?
a beteekende, dat iemand door het gras
of en 26 twijfelde er geen oogenblik aan
et was de man, waarop zij geschoten had
oen draaide ze zich met een korten snik
uu opluchting om naar Rimington. Hij lag
el- gras achterover. Er was een afwezige
blik in
zlin glinsterende oogen en "er kwam
o*«<vv4viiuv vvgvit v" v*
toppen*0*1* afgebroken gemompel van zijn
«aTkhid Legranddle ellendelingom
tilde weer.
O, hemel, wat moet ik beginnen, dacht
ze wanhopig.
Haar oog viel op de waterflesch die een
eindje verder lag en ze ging hem halen. De
kogel, die hem uit Alec'a handen geslagen
had, was er regelrecht doorheen gegaan en
er was niet veel water meer in over. Ze ge
bruikte het om zijn voorhoofd er mee te bet
ten en liet hem wat drinken en toen het op
was, staarde ze wanhopig om zich heen in de
verschroeiend heete vlakte.
Ze wist, dat ze in een hachelijke positie
waren, dat er nauwelijks hoop voor hen was.
Maar ze wilde het niet opgeven. Ze overlegde
hij zichzelf of ze Rimington niet ergens op
een beschaduwde plaats zou kunnen achter
laten en zelf naar het kamp gaan om hulp
te halen. Maar ze verwierp die gedachte bij
na dadelijk weer; ze kon Rimington in dezen
toestand niet alleen laten. Als hij niet verder
kon, zou zij bij hem blijven tot de koorts zou
bedaren en als dat niet gebeurde
Ze trachtte zich vertrouwd te maken met
de gedachte aan den dood, toen Rimington
plotseling overeind kroop en zei:
We moeten verder, het kind wacht op
me.
Toen ging hij strompelend op weg, in oos
telijke richting en Honor, die begreep, dat
zoowel zijn woorden als zijn handeling een
gevolg van de koorts waren, kwam snel naast
hem loopen.
De uren, die nu volgden, waren een nacht
merrie van moeheid en dorst en pijn... hun
weg over de fel-zonnige vlakte een onbe
schrijfelijke Via Dolorosa. Het leek of Ri
mington, door al zijn fantastische ijlverbeel
dingen heen, toch nog het doel van den
tocht voor oogen hield. Maar er waren
oogenbllkken, dat zij bijna niet voor-
ui'kwamen, dat hij dreigde in elkaar te zak
ken.
Het was een afschuwlijk moment, toen de
tweede waterflesch leeg was en Honor, die
den heelen morgen bijna geen teug gedron
ken had, moest zeggen op heeschen, doffen
toon:
Er is niets meer.
Rimington had de flesch van haar aange
nomen, er aan geschud en hem toen wegge
gooid met een korten, schorren lach, waarop
hij weer met een wanhopige krachtsinspan
ning was voortgestrompeld. Honor had de
leege flesch teruggehaald en was hem ach
terna gerend. Toen ze weer bij hem kwam
stond hij onzeker te wankelen en ze sloeg
haar armen om hem heen, terwijl ze de zijne
over haar schouder legde; en ze worstelden
samen verder, zooals ze den vorigen avond
gedaan hadden.
Toen de zon op zijn hoogst stond, zochten
ze de beschutting: de bedding van een opge
droogde rivier. Daar sliep Honor bijna twee
uur, maar voor ze ging slapen, had ze als
voorzorgsmaatregel haar ceintuur aan de
zijne vastgemaakt en die toen in een lus om
haar arm gehangen, zoodat ze bij de minste
beweging van hem moest wakker worden.
Ze ontwaakte met zijn kus op haar lippen
en zijn stem in haar ooren.
Liefste! Liefste!
Hij scheen nu volkomen helder te zijn,
maar ze zag dat hij heel zwak was.
Het is tijd dat we weer op weg gaan,
zei ze zoo opgewekt als haar mogelijk was.
Hij keek haar even strak aan en schudde
toen zijn hoofd.
Samen hebben we geen kans. Ik kan
geen tien meter loopen. Je zult alleen moeten
gaan.
Nee, nee! riep ze heftig. Dacht je dat
(Zie vervolg pag. 2.)
voor de bloedige gebeurtenissen in 1934. Wat
zouden de kiezers het meest kwalijk nemen?
Hun antwoord is duidelijk geweest. Duidelijk
genoeg? Een volksfront is geen front, daar
het kunstmatig, voor electorale doeleinden, is
samengesteld uit bestanddeelen, die onder
ling nooit eerlijk-, vriendschap zullen kunnen
koesteren, en die ten deelt zelfs voor geen
Spaansche regeering te gebruiken zijn. Al
leen een Spaansche sowjetregeering zou met
de communisten kunnen regeeren. Bn dan
maken nog Jc anarchiste: dee uit van het
zegevierend front! Daarbij komen de socia
listen en de radicalen van Azana. Wat begint
men met ceze zoo uiteenloopende elementen?
Het einde za) moeten zijn een regeering
opgebouwd op het centrum, waarvan de
t'vee ,.ticheiden groepen van radicalen sa
men het .hoofdbestanddeel zullen vormen
Maar men zit met de socialisten. Kunnen die.
na het conflict met de groep van Lerroux
in de constituante, met alle radicalen samen
gaan?
Het kan aardig rumoerig worden in de
Spaansche politiek. Het is het touwens al!
Het D.N.B. meldt uit Rome:
De Italiaansche onder-staats-secretaris voor
buitenlandsche zaken, Suvich, heeft gisteren
den Duitschen ambassadeur ontvangen. De
Duitsche ambassadeur is na dit onderhoud
naar Berlijn vertrokken om overleg te plegen
met zijn regeering.
Reuter meldt nader:
De vorige week is de Duitsche gezant te
Rome naar Milnchen geweest, waar hij een
onderhoud heeft gehad met Hitier. Hij is van
daar per vliegtuig naar Rome teruggekeerd.
Tusschen zijn aankomst te Rome en zijn
nieuwe vertrek gistermorgen, heeft hij ver
schillende besprekingen gevoerd met Suvich.
Men verklaart met nadruk, dat het hier
geen besprekingen betreft over een politiek
en nog minder over een militair accoord, maar
Duitschland is druk doende om zijn geheele
buitenlandsche politiek te regelen.
Men wenscht te weten in hoeverre Duitsch
land de internationale toestand zooals die
door het uitbreken van den Italiaansch-Abes-
sjjnschen oorlog geworden is, kan gebruiken
en in hoeverre Italië op zijn beurt kan profi-
teeren van dezen Duitschen wensch.
o
Reuter meldt uit Madrid den volgenden
voorloopigen uitslag van de Zondag gehou
den verkiezing voor de Kamer:
Rechtache partijen 168 zetels.
Centrumpartijen 41
Linksche partyen 221
B$j deze opgave dient er rekening mede te
worden gehouden, dat er nog 42 uitslagen
ontbreken.
Poli tl ke vluchtelingen
tar en elders.
naar Gibral-
Meer dan honderd personen, onder wie
Vaquero, de minister van binnenlandsche
zaken in het kabient Lerroux, zijn naar Gi
braltar uitgeweken tengevolge van de over
winning van de linksche groepen. Er worden,
naar Reuter meldt, nog vele andere vluchte
lingen verwacht, hoewel de hotels nu reeds
vol zijn.
De financier Juan March is uit Spanje
naar Parijs vertrokken.
Rechtsche inwoners van Mieree
nemen de vlucht.
Een aantal inwoners van Mieres, die tot de
rechtsche partijen behooren, zijn in verband
met de overwinnnlg der linkerpartyen naar
Oviedo vertrokken.
Gevangenisoproeren; dooden; een
verklaring van Valladares.
Minister-president Valladaris heeft Maan
dagavond de pers medegedeeld, dat tn geheel
Spanje rust heerscht. Slechts in enkele
plaatsen hebben politieke samenscholingen
plaats gehad, die echter door de politie zon
der moeite konden worden ontbonden. Te
Valencia zijn de gevangenen oproerig gewor
den. Met behulp van de politie zijn zij echter
weer tot de orde gebracht. Te Alicante heeft
de menigte een lepra-ziekenhuis bestormd en
de leprozen in vrijheid gesteld. De minister
president gelooft, dat de linksche bevolkings
groepen na den eersten overwinningsroes
weer kalmeeren zullen. Hij wees er op, dat
de regeering voorloopig op haar post blijft.
Zij zal iedere poging tot openbare ordever
storing met alle middelen onderdrukken.
Uit betrouwbare bron verluidt nog, dat
bij het gevangenisoproer te Valencia een in
specteur van politie is gedood. Ook bij een
oproer in de gevangenis te Carthagena, waar
de gevangenen na het bekend worden der
verkiezingsuitslagen hun in vrijheidstelling
elschten, zijn een doode en verscheidene ge
wonden gevallen! Het oproer werd ook hier
onderdrukt.
Uit Carthagena wordt nader gemeld, dat
in den loop van den morgen van Maandag
politieke gevangenen, die sedert den Cata-
laanschen opstand van October 1834 gevan
gen zaten gemuit hebben. Een bewaker is
door de opstandelingen gedood, twee anderen
zijn geboeid. Vervolgens hebben de gevange
nen hun stroozakken in brand gestoken.
De gevangenis is door troepen omsingeld,
machinegeweren zijn op de gevangenismuren
in stelling gebracht. De overheid is van mee
ning, dat zij den toestand meester is.
Staat van beleg te Valencia.
Te Valencia is de staat van beleg afgekon
digd. De burgemeester is afgetreden. Overi
gens is het echter volkomen rustig in do
stad.
De staat van oorlog afgekondigd.
Dinsdagavond werd uit Madrid gemeld dat
te Saragossa de staat van oorlog is afgekon
digd.
Een driemanschap neemt de leiding
der regeering in handen.
Een driemanschap zal de teugels van het
bewind in handen nemen.
63? - OI?6N
