Buitenlandsch Overzicht.
MMpet*Waco?
DE GOUDEN
BRUG
HONIG S BOUILLONBLOKJES 6 voor lOct.
Na den militairen
opstand in Tokio.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Ho. 7720 EERSTE BLAD
De spanningen
van heden.
3 maal per dag Den Helder-
FEUILLETON.
ROMAN VAN
0 HANNO PLESSEN
Het Koningin-Astridfonds.
De Amerikaansche
neutraliteitswet.
Koning Eduard VIII voor
de radio.
Intern, jeugdconferentie voor den
vrede te Brussel
Uitingen van nieuw heidendom
De vlootconferentie
Gravin Reventlow buiten gevaar.
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—,
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 et Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
De toepassing der sancties; krabbelt Londen terug? De aandacht
op het Verre Oosten geconcentreerd? Hitiers zoet gefluit en
Fransche voorzichtigheid.
Met bescheiden woor
den heeft de Negus van
Abessinië al eens te
kennen gegeven dat hij
hoopte dat de Volken
bond spoedig over zou gaan tot toepassing
van de olie-sancties op Italië. Met verbeten
geduld zal de keizer het talmen van den Vol
kenbond hebben aangezien, waardoor Italië
volop gelegenheid kreeg zijn voorraden flink
aan te vullen. En nog steeds wacht Genève,
men schijnt voor de eventueele consequenties
van een petroleum-embargo terug te deinzen,
ook Engeland zelfs wordt er huiverig van.
Men voelt er blijkbaar niet veel voor z'n hand
nog verder in dit wespennest te steken. Maar
daardoor heeft men tevens de machteloosheid
van den Volkenbond aangetoond. Want halve
maatregelen zijn geen maatregelen en Italië
gaat maar ongestoord zijn gang in Abessinië
en vindt, tot nog toe, geen andere belemme
ring op zijn weg dan de economische sancties,
die het tot nog toe moedig het hoofd geboden
heeft. Bij de laatste nederlaag zal het ver
langen van Abessinië's keizer naar een krach
tiger optreden van den Volkenbond nog wel
sterker zijn geworden.
Gisteren nu is de commissie van achttien
bijeengekomen om de moeilijkheden van een
petroleum-embargo te bespreken. De Nw.
Rolt. schreef naar aanleiding daarvan Zater
dagavond in een hoofdartikel ojn.:
Men zal zich te Rome niet al te ongerust
maken over dergelijke plannen. Nadat het
in October heel hard is gegaan met de eerste
sancties, is verder het lot, in dit opzicht ten
minste, den Italianen gunstig geweest. Tel
kens is er iets in den weg gekomen, als het
ernaar uitzag, dat het olie-embargo, waartoe
toch reeds begin November principieel be
sloten was, georganiseerd en afgekondigd zou
worden.
Het blad wijst er dan op hoe Mussolini veel
te danken heeft aan Laval, die in hoofdzaak
de oorzaak is van den tragen gang van zaken
te Genève en van het feit dat Amerika daar
door afkeerig geworden is van medewerking.
Het blad schrijft dan verder:
Nu komt daarbij, dat men vooral te Lon
den in zijn oorspronkelijken ijver voor olie
sancties zeer is bekoeld. Daarvoor zijn aller
lei redenen. Men vindt de verscherping der
sancties niet meer zoo noodig, daar men
meent, dat de tegenwoordige sancties binnen
niet te langen tijd voldoende uitwerking zul
len blijken te bezitten. Men heeft te Londen
den indruk, dat men daarmede Italië bij den
strot heeft. Dat Mussolini heel veel olie
opkoopt, boven den normalen prijs, en die
tegen extra hooge transportkosten laten ver
voeren, zegt men nu te Londen zelfs met
zekere voldoening te zien. „Des te eer", zoo
heet het „loopen de bronnen van zjjn koop
kracht lens."
Ten deele gelooft men te Londen ook wel
wat men zegt. Maar hoofdzaak zal wel zijn,
dat men het niet meer de moeite waard vindt,
Wieringermeer - Medemblik - Hoorn -
Amsterdam,
Verbinding met geheel West-Friesland.
het risico van allerlei moeilijkheden te loopen
voor een verscherping der sancties.
Men zal dus van de commissie van acht
tien geen groote besluiten mogen verwachten.
Nu heeft Mussolini waarschijnlijk ook nog
het buitenkansje, dat de vergaderden te
Genève, maar heel in het bijzonder de Engel-
schen, in die dagen wel zeer van de gebeur
tenissen in Japan vervuld zullen zijn. Het
heet nu dat de opstand „onderdrukt" is. De
stand van zaken is daardoor echter niets
duidelijker geworden.
Wat zijn de voorwaarden geweest van die
onderwerping? Als de muiters, naar het
schijnt niet ontwapend, naar hun kazernes
zijn teruggekeerd, na langdurige onderhande
lingen met juist die generaals, welke hun
geestverwanten zijn, dan kunnen die voor
waarden niet al ongunstig voor hen zijn uit
gevallen. Allerlei berichten spraken zelfs van
hun zegepraal.
Geruststellend klinkt, dat de opstand, en
hetgeen de opstandelingen door hun daden
hebben weten te bereiken, geen wijziging van
de buitenlandsche politiek beoogt, maar alleen
het binnenlandsche beleid betreft. Als wij dat
gelooven is het slechts' een geloof in uitstel
van executie. Ervoor pleit, dat Hirota, de
minister van buitenlandsche zaken, niet mede
vermoord is. Of heeft hij, als nu weer van
Okada blijkt, weten te ontsnappen?
AU STEN CHAMBERLAIN,
die bij de Engelsche bewapening een grondige
hervorming van de verdediging van het land
vordert.
De vriendelijke en
veel belovende woorden
van Hitier, gesproken
in het interview dat de
Fühier had met Bertrand
de Jouvenel van de Paris Midi, zijn in de
Fransche pers met reserve ontvangen.
Men vertrouwt den Duitschen Leider niet
al te best en zegt ronduit, zooals uit onder
staande persstemmen blijkt, toon daden, kom
terug in Genève, sluit u aan bij de vredes
verdragen. De meeste bladen achten een toe
nadering tusschen Frankrijk en Duitschland
i)
Het loopt dr. Delmer's clienten vandaag
let mee. Onverrichterzake moeten zij diens,
Innsbruck welbekende woning met het
'me, door een adelaar gekroonde portiek
de Hertog Friedrichstraat verlaten.
Reeds twaalf maal ruw geschat heeft
"ton, het bejaarde huis- en familiefacto-
Jhn in 2ijn beste Hoogduitsch den teleur-
sestelden bezoekers medegedeeld:
Neen, meneer Delmer is vandaag niet te
•Preken...»
Eerst daarna komt hij er toe de kleine,
a e tafel in den erker van de studeerktv-
Von" V°°r twee Personen te dekken en zijn
e aandacht te schenken aan een kouden
°tel met eenige zeer bijzondere delicates-
i. een flesch wijn van een beroemd jaar en
n schaal met uitgezocht fruit. Behoed-
beuT1 bij een paar leunstoelen aan
Zor C Z!j(3en van ae tafel en hierna gaat zijn
om Uit naar de Plooien van de kostbare,
a,,i ''ms, welke de erker van de kamer
scheiden...
bfn<!Ze laatste ,s zeer groot, in haar vorm
'beti*1 vierI{ant- Van het donkerbruine leder-
Wordt^ 'S B'echts weinig te zien, want dit
breed VriJwcl geheel bedekt door een even
e a's hooge boekenkast. Een Oostersch
tapijt in bijzonder mooie kleuren dient als
vloerbedekking. In het midden van het ver
trek troont een mahoniehouten schrijfbureau
van geweldige afmetingen. Daarvóór staat
een stoel met een hooge leuning, waarop dr.
Delmer zjjn cliënten laat plaats nemen. Het
arme zondaarsbankje noemt Renate Lien de
zen zetel.
Renate Lien is de bewoonster van „de Lan
taarn", de vrouw wier bezoeken licht en
warmte brengen in dit vertrek en vreugde en
voldoening in het gemoed van zjjn bewoner.
Terwille van een babbeluurtje met haar is
Eugen Delmer gaarne bereid belangrijke con
ferenties te verdagen en dringend om afdoe
ning vragende processtukken op de lange
baan te schuiven. Door niets en niemand laat
hij zich storen, wanneer hij haar verwacht.
„Weet u wel zeker, dat mevrouw vandaag
komt?" vraagt Anton twijfelend Zijn, door
een jarenlangen dienst in dit huis veroverde
positie is van dien aard, dat hjj zich een der
gelijke opmerking wel mag veroorloven.
„Maar beste kerel, dat behoef je toch niet
te vragen!" zegt Delmer, die in de beste
stemming verkeert.
„Nu ja, ik bedoel maar, omdat zij het niet
vooruit heeft iaten weten, zooals anders..."
„Alsof dat noodig was! Vandaag! Maar
m'n goeie man, weet e dan niet, wat het
vandaag voor een dag is?... Herinnei je je
dan heelemaal niet meer wat er vandaag
voor twee jaren gebeurde...?"
„Ach en... hoe is 't mogelijk...", roept de
oude bediende verschrikt in een plotselinge
herinnering. „Dat ik daar niet direct aan ge
dacht heb... nee maar..." En zichtbaar on
tevreden over zichzelf, schudt hij afkeurend
het grijze hoofd.
Zijn meester lacht: „Nou erger je maar
niet. Dat kan zelfs jou overkomen, zij het
dan, dat je dezen datum toch eigenlijk niet
mocht vergeten".
Want op dezen helderen Decemberdag is
dan ook slechts mogelijk door organisatie
van collectieve veiligheid onder beschutting
van den Volkenbond.
„Wij willen niet twijfelen aan de oprecht
heid van Hitler's vredelievende woorden,
maar wij zijn niettemin verplicht voorzorgen
te nemen," schrijft het Petit Journal. „Als
Hitier het oprecht meent, waarom wil hij dan
geen rekening houden met het stelsel van
collectieve veiligheid Duitschlands plaats
te Genève is ledig."
De Ere Nouvelle (radicaal) schrijft:
„Als Hitier vrede wil en aan de inter
nationale veiligheid wil medewerken, dan
heeft hij maar één ding te doen: het ver
drag van onderlingen bijstand te teeke
nen."
De Excelsior: „Vrede is dringend noodza
kelijk. De Fransche regeering acht hem op
recht mogelijk, maar alleen als hij tegen
niemand is gericht. Zij wenscht hem voor
alle volken van Europa, te meer omdat de
onrust in Azië en Afrika de blanken waar
schuwt dat zij geen enkele fout mogen be
gaan als zij hun eigen doodvonnis niet wil
len teekenen."
De Ordre (gematigd rechts)„Hitier is in
de gelegenheid te bewijzen dat hij meent wat
hij zegt en wel door deelneming aan het
Fransch-Russisch verdrag."
Pertinax schrijft in ae Echo de Paris:
Hitier tracht ons te overtuigen, dat onze
vreezen ongegrond zijn; als evenwel zijn vre
delievendheid zóó vurig is, waarom weigert
hij dan zoo stellig bijstand aan verdragen van
wederzijdschen bijstand voor het Donaubek-
ken en N.O. Europa?"
De Britsche News Chronicle acht Hitler's
aanbod van groot belang en zegt dat Hitler's
beroep op vrede waarschijnlijk zijn laatste
zal zijn. Het blad dringt erop aan, dat men
onverwijld pogingen zal ondernemen om een
openhartige bespreking over de hangende
vraagstukken te organiseeren.
Door de Zweedsche kolonie bijeen
gebracht.
Onze correspondent te Brussel meldt ons:
De Zweedsche kolonie in België heeft een
fonds opgericht dat, met goedvinden van
koning Leopold, „Fonds ter herinnering aan
koningin Astrid" zal worden genoemd. Een
eerste bedrag van 40.000 frank is aan den
raad van beheer overgemaakt. Het fonds is
bestemd om behoeftigen Zweden bijstand te
kunnen verleenen en de goede betrekkingen
tusschen België en Zweden te bevorderen.
Door Roosevelt onderteekend.
Uit Washington wordt gemeld:
Roosevelt heeft Zaterdag het besluit,
waarbij de tegenwoordige neutraliteits
wet verlengd wordt, onderteekend.
Reuter teekent hierbij aan, dat de eenige
mogelijkheid, dat Amerika zal deelnemen aan
het petroleum-embargo, indien de Volkenbond
hiertoe besluit, is, dat Roosevelt de petro-
leum-exporteurs zal overhalen om de petro-
leumverschepingen naar Italië te staken. De
neutraliteitswet geeft hem geen enkele be
voegdheid om deze verschepingen te verbie
den. De wet is van kracht tot 1 Mei 1937.
Zondag, voor de eerste maal sedert zijn
troonsbestijging heeft koning Eduard VIII via
de radio tot zijn onderdanen een boodschap
gericht, waarnaar niet alleen de millioenen
Britsche onderdanen in het moederland en de
overzeesche gewesten, doch de geheele be
schaafde wereld heeft geluisterd.
KONING EDUARD VIII.
Thans rust op mij zoo zei de koning
de plicht zijn werk voort te zetten. Men kent
mp als den Prins van Wales, die gedurende
en na den oorlog gelgenheid had bijna alle
volkeren der aarde te bezoeken en verschillen
de sociale verhoudingen en moeilijkheden te
bestudeeren.
Het waren eenvoudige, hartelijke woorden,
die herinnerden aan de toespraken van wijlen
koning George en die den' band, welke de over
de geheele wereld verspreide Engelschen tot
één groote familie bindt, nog vaster moet
hebben aangehaald. Het waren tevens woor
den van herinneringen aan het werk van zijn
vader.
Op het oogenblik spreekt de koning, maar
daarnaast ook de mensch, die dezelfde hoop
op geluk koestert als zijn volk.
Moge de wereld den vrede behouden en
moge het E ilsche volk gelukkig zijn, daar
mede handhavend het erfgoed, dat het onze is.
Zaterdagmiddag geopend.
In het paleis der Academiën te Brussel is
Zaterdag een internationale jeugdconferentie
voor den vrede geopend. Een driehonderd ge
delegeerden waren aanwezig.
Uit Nederland meldde men de aankomst van
een lid van het anti-fascistische studenten
comité te Amsterdam, verder waren deelne
mers gekomen uit Duitschland, Engeland,
Oostenrijk, Denemarken, Frankrijk, Hongarije,
Italië, Noorwegen, Zweden, Tsjechoslowakije,
China, enz.
Het voorloopig bestuur werd voorgezeten
door den secretaris van het organiseerende
comité, de heer Zimmer de Cunchy van de
Leuvensche katholieke groep L'avant-garde,
die een eerste woord van welkom uitsprak en
wees op de beteekenis van deze vredesconfe
rentie, gehouden in België, welk land steeds
het slagveld der natiën is geweest.
Na hem hield de Belgische socialistische
senator mr. Rollin een enthousiaste rede over
het vredesideaal. Spr. bezwoer de jeugd uit alle
landen vooral oog te hebben voor wat de men-
schen vereenigt, en niet voor wat hen verdeelt.
B(j de H.J.
Volgens een bericht uit Berlijn aan de
News Chronicle houden jongens en meisjes
van de Hitlerjeugd te Keulen voor en na ge
meenschappelijke maaltijden, spreekkoren,
waarin Hitier wordt verheerlijkt. Dit kwam
aan het licht door een strooibiljet van een
groep evangelische geestelijken van de Be
lijdenisbeweging, die daarin gewaagde van
anti-christelijke en godslasterlijke stroomin
gen onder de H.J. De Gestapo heeft dit
strooibiljet in beslag genomen, doch de in
houd is niettemin bekend geworden. De
spreekkoren die er in geciteerd worden, zjjn
vóór den maaltijd:
Leider, mijn Leider, dien God mij heeft ge
geven, bescherm en bewaak mij mijn leven
lang en ik heb u mijn dagelijksch brood te
danken. Sta mrj bij en verlaat mij nooit, Lei
der, mijn Leider, mijn toeverlaat en mijn
licht.
Na den maaltijd:
Voor dit maal danken wij u, beschermer
Van de jeugd en behoeder van den ouderdom.
Blijf verzekerd van onze trouw.
Het strooibiljet haalde voorts brokken uit
nat.-soc. geschriften aan ten betooge dat de
H.J. in aanbidding van Teutoonsche godheden
wordt voorgegaan.
Pessimistische geluiden.
In een beschouwing over den stand der
vlootconferentie schrijft de diplomatieke
medewerker van de Daily Mail, dat het eenige
resultaat der besprekingen vermoedelijk zal
bestaan in een accoord tusschen Engeland en
de Vereenigde Staten ten aanzien van de
tonnage en de uitwisseling der programma's
De maritieme medewerker der Morning
Post meldt, dat de leider der Amerikaansche
delegatie, Norman Davis, bij het onderhoud,
hetwelk hjj Vrijdag met Eden heeft gehad,
verklaard heeft, dat het geduld der Ver
eenigde Staten zoo goed als uitgeput is. In
vele kringen gelooft men, volgens dit blad,
dat de Amerikaansche delegatie binnen 14
dagen de thuisreis zal aanvaarden. De open
bare meening in de Vereenigde staten is te
gen iedere vérdere vertraging, daar zij vreest,
dat Amerika in de Europeesche kwesties ver
wikkeld zal geraken.
De uitbreiding van het Engelsch
Duitsche vlootverdrag.
Hitier heeft er zijn goedkeuring aan ge
hecht, dat de onderhandelingen over de uit
breiding van het Britsch-Duitsche vlootaccoord
dezer dagen zullen beginnen. Zaterdag moet
de Duitsche ambassade instructie.» in dezen
geest uit Berlijn ontvangen hebben. Deze
waren Zaterdagavond nog niet ter kennis
gebracht van de Britsche regeering.
Gravin Reventlow, omtrent wier gezond
heid men zoo beducht is geweest, heeft ae
crisis doorstaan. Er is thans een belangrijke
verbetering in haar toestand ingetreden. Haar
kindje blijft het goed maken.
Uithuilend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van
30 fabl. 70 ets. en oranjezakjes van 3 tabl. 10 ets.
Okada neemt het minister-president
schap van Goto over.
Het schijnt, dat Okada zich in zijn ambts
woning bevond, toen de muiters daar binnen
drongen, doch dat hij nog net op tijd was ge
waarschuwd en zich kon verbergen. Hij hield
zich den geheelen dag schuil, terwijl de re
bellen zijn ambtswoning bezet hielden, doch
Donderdag slaagde hij er in, te ontsnappen.
Vrijdagmiddag diende hij, door bemiddeling
van Goto, zijn ontslag in. De Keizer heeft
echter geweigerd, het ontslag te aanvaarden,
zoodat Okada minister-president blijft. In een
verklaring van het kabinet wordt hier nog
aan toegevoegd, dat Goto van zijn functie
van interimair minister-president is ontheven.
Vrijdagavond zoo verklaart men heeft
Okada zich naar het paleis begeven, om den
Keizer zijn oprechte spijt te betuigen over de
verwarring, die heeft plaats gehad.
Bjj vergissing de zwager van Okada
vermoord?
De eerste berichten omtrent Okada schijnen
er op te wijzen, dat de rebelen bij vergissing
diens zwager hebben vermoord, den kolonel
b.d. Denzo Matsoei, dien men wegens de
groote gelijkenis voor den minister-president
zou hebben gehouden.
De muiters ontwapend.
Een officieel communiqué, gepubliceerd
door het hoofdkwartier der militaire strijd
krachten te Tokio, en weergegeven door het
Japansche blad Rafoe Sjimpo te San Fran-
cisco meldt:
Alle soldaten en officieren, die aan den op
stand hebben deelgenomen, zijn om één uur
des middags plaatselijken tijd ontwapend.
De deelnemers aan den opstand
zullen als muiters worden behandeld.
Generaal Kasjii, de militaire gouverneur
van Tokio, heeft medegedeeld, dat de
officieren en manschappen, die aan den op
stand hebben deelgenomen, als muiters zullen
worden behandeld.
Alle leiders van den opstand van
hun functies ontheven.
Officieel wordt medegedeeld, dat alle leiders
van den opstand, t.w. 15 officieren, o.w. drie
kapiteins, vjjf luitenants en zeven onderluite
nants, bij ministerieele beschikking van hun
functies zqn ontheven.
Zelfmoord en masse.
Óp last van de autoriteiten hebben acht
tien officieren, die de leiding van den op
stand hadden, met den revolver zelfmoord ge
pleegd.
Okada blijft waarschijnlijk geen
minister-president.
In welingelichte kringen te Tokio verklaart
men, dat aan Okada geen opdracht zal worden
gegeven, een nieuw kabinet te vormen. Prins
Sajonji is bij den keizer geroepen, om hem van
advies te dienen inzake de keuze van een
minister-president en een geheimzegelbewaar
der, ter vervanging van admiraal graaf Salto.
het juist twee jaai geleden, dat Renate Lien
hi'. witte huis betrok, dat zij halverwege den
Iselberg heeft laten neerzetten.
„De Lantaarn" hebben de bewoners van
Lans, Sistrans en alle andere omliggende
dorpen van de helling het niet ten onrechte
gedoopt, want in zijn eigenaardigen, dobbel-
steenvormigen bouwtrant met zijn hooge,
breede schuiframen gelijkt het 's avonds, als
alle lampen branden, werkelijk een groote
lantaarn, die het geheele landschap beheerscht
„Ja, ja, twee jaar woont zij nu al bij ons",
zegt Eugen Delmer langzaam bjj zichzelf,
terwijl hij diep in gedachten, de handen op
den rug gevouwen, het vertrek op en neer
loopt.
De jurist is een zestiger, maar zijn rijzige
gestalte is nog kaarsrecht en vol jeugdige
elasticiteit. Een jeugdige trek ook ligt op zijn
glad geschoren gelaat, waarvan de huid door
de berglucht gelijkmatig gelooid schijnt te
zijn, maar jong vóór alles is de goedige,
warme blik van zijn blauwe oogen onder de
borstelige wenkbrauwen.
„Tirol is mijn jeugdbron", pleegt hij te zeg
gen, als men hem daarvoor interpelleert.
„Als ik in Weenen was gebleven als com
pagnon van m'n grooten broer Frans, dan zou
ik nu misschien ja, zelfs waarschijnlijk
een beroemd verdediger zijn, net als hij. Want
tenslotte is m'n vader het ook geweest en
m'n grootvader was in zijn tijd eveneens een
juridisch genie, waaruit gevoeglijk kan wor
den geconcludeerd, dat de Delmers in dit op
zicht min of meer erfelijk zijn belast. Onge
twijfeld ware ik dan echter vandaag aan den
dag een gebrekkige oude heer met een be
hoorlijk percentage suiker, een even respec
tabele dosis neurasthenie en dergelijke ou-
derdoms-verschijnselen. Ik mag dus van geluk
spreken, dat ik er nog juist op tijd tusschen-
uit ben getrokken en me hier heb gevestigd,
waar voor een jurist niet veel anders te doen
is dan het bijleggen van conflicten tusschen
een paar stijfhoofdige boeren en de beharti
ging van 'n aantal vervelende beheerschaange-
legenheden. Daarmee zijn weliswaar niet zoo
veel lauweren te oogsten als met de even inte
ressante als sensationeele „gevallen", zooals
die zich in een wereldstad als Weenen schier
dagelijks voordoen, maar desondanks heb ik
het beste deel gekozen".
Nooit echter spreekt Eugen Delmer over
de eigenlijke reden, welke er toe geleid heeft,
dat hij hei bruisende leven van de vnoqjke
Donau-stad tegen de betrekkelijke eenzaam
heid van de Tiroler bergen verwisselde. Hij,
de zeer begaafde, algemeen geachte en be
minde jurist met zulke schitterende relaties.
Nooit gewaagt hij van het feit, dat hem er toe
dwong vrijwillig afstand van een veelbeloven
de carrière en zijn maatschappelijke positie in
Weenen...
Anton, die de wisselende stemmingen van
zijn heer en meester door en door kent, houdt
zich minutenlang stil. Eerst als Delmer zijn
wandeling door de kamer onderbreekt om
eenigszins omstandig een sigaar op te steken,
zegt hij bedachtzaam:
„Dat was destijds een goed idee van
meheer Frans om mevrouw hierheen te stu
ren, toen ze uit Weenen vertrok..."
Delmer, nog steeds diep in gedachten,
knikt.
Ze is nu bijna een beroemdheid, onze
mevrouw," vervolgt Anton zijn overpeinzin
gen.
„Dat zou ik maar niet zeggen, als ze er
bij is!" waarschuwt dr. Delmer lachend. Hi)
kent maar al te goed de levendige protesten,
waarmee Renate zich tegen dergelijke kwali
ficaties verweert.
„Je vergist je; ik ben niet meer dan een
middelmatige schrijfster," pleegt zij dan te
zeggen. „Ik verwerk daar in de contemplatie
van mijn rustig, landelijk leven, eenvoudig de
indrukken van vroegere, meer bewogen
tijden. Daarbij komt dan nog al datgene, wat
de natuur op zoo verkwistende wijze hier
voor mij uitspreidt, wat zij mij daarmee zegt
en geeft en waarmee ze mij, als ik het zoo
al mag noemen Inspireert. Het een ver
mengt zich met het ander en doet al die
verhaaltjes, legenden en novellen In rnjj op
komen, die ik maar al te graag neerschrijf
en die men wel zoo vriendelijk is te willen
drukken..."
èn die men dan ook zeer behoorlijk be
taalt", geeft Delmer dan steeds meesmui
lend ten antwoord. Want veel meer dan Re
nate zelf, die geen rekenmeester Is en nooit
in de gelegenheid is geweest om zich in prak
tische nuchterheid te bekwamen, verheugt
hij, als haar zaakwaarnemer zich over de
zeer behoorlijke bron van Inkomsten van
V" lfgang Lien's weduwe.
Wederom vervalt Eugen Delmer In zijn
gepeins. Gedenkdagen wekken nu eenmaal
herinneringen op... En zoo overziet hij dan
nu met naar binnen gekeerden blik Renate's
leven, dat hem dierbaar is geworden en ver
trouwd tot op dit oogenblik...
Op haar vierentwintigsten verjaardag was
de comtesse Renate Royter de vrouw ge
worden van Wolfgang Lien, den bekenden
Weenschen architect. In achttien gelukkige
huwelijksjaren was haar leven vervuld ge
weest van warmte en blijmoedigheid en ge
dragen door een innige harmonie. Tot op den
dag waarop haar man, terugkeerend van een
met succes bekroond werk in het buitenland,
als slachtoffer was gevallen van een vlieg
ongeluk.
Zoo diep als als haar smart was, zoo stil
ook betreurde zjj deD doode. Zij sloot het
groote landhuis in Lainz en de fraaie stads
woning aan den Stubenring en deed afstand
van haar kostbare sieraden, haar elegante
toiletten en al die andere belangrijke nietig
heden, die nu eenmaal onmisbaar zijn voor
een dame uit de groote wereld. Daarna pakte
zy haar koffer met de noodzakelijkste kle
dingstukken: waterdichte regenjassen, loden
costumes, sportblouses en stevige laarzen,
waarbq tenslotte nog skies kwamen, een kist
met boeken en de Bliithne vleugel. Daarmee
trok zij naar Innsbruck, waar zij beslag legde
op een terrein, langs de helling van den Isel
berg en waarop spoedig daarna de „Lan
taarn" verrees. In een overmoedige bui,
tydens eens snipperuurtje had Wolfgang Lien
deze aardige kubus ontworpen; een fantasie,
die werkelijkheid was geworden in het Tiro
ler land.
Tydens den bouw had dr. Eugen Delmer
Renate Lien met raad en daad terzqde ge
staan. Zij voelden zich steeds meer tot elkaar
aangetrokken en tenslotte deed Renate niets
zinder het met den grijzen jurist te hebben
besproken. De dagehjksche zorgen van het
huishouden werden toevertrouwd aan The-
rese, een even viytig als opgewekt Inns-
brucksch kind en voor de bewaking van de
nieuwe woning werd een prachtige Ulmer
dog aangeschaft, die naar den naam Bella
luisterde.
Intusschen was Wolfgang Lien's nalaten
schap, na aftrek van alle verplichtingen,
waartoe ook de verkoop van zijn Weensche
bezittingen en de bouw van Renate's berg
huis behoorden te worden gerekend, beperkt
gebleven tot een vrij onbeteekenend bedrag.
Geld en geldswaarden waren nu eenmaal
door zijn beweeglijke vingers gerold, zonder
dat hy er ooit eenig respect voor had kun
nen hebben. Edelmoedig, vrijgevig en ja
ook lichtzinnig was hij geweest en als jong,
gezond, van scheppingsdrang vervuld en met
succes voorwaarts strevend kunstenaar was
hy nooit op de gedachte gekomen ook eens
voor een tijd te zorgen, waarin hij er niet
meer zou zyn en de vrouw, die hij zielslief
had, wellicht alleen zou achterblijven.
(Wordt vervolgd.)
