Marine^brieven uit Indië Op de proef gesteld. PAG. 2 ZATERDAG 14 MAART 1936 TOB NOOIT HOEKJE T JUTTFpt.ip Hr. Ms. Sumatra op proeftocht nabij Pasir Poeti. Populaire Rubriek Een leerzame geschie denis van liefde en list. REACTIE. Soms ls stilstand de veiligste reactie. Het is tegenwoordig voor een voetgan ger niet zoo gemakkelijk, om zich veilig door de straten te bewegen, vooral op drukke uren. Het verkeer is zoo druk en gecompliceerd geworden, dat dit op zich zelf al moeilijkheden genoeg biedt; daar bij komen nog de lieden, die een supe rieure minachting hebben voor stoplichten en verkeersregels, en daardoor de zaak nog een graadje erger maken. Wie op een druk punt veilig wil over steken, heeft tegenwoordig terdege uit te kijken, en snel te reageeren op een oogen- blik van betrekkelijke rust temidden van de drukte, met de gedachte: „ziezoo, nu kan ik er door". Wie maar blindelings oversteekt, ris keert zeer zeker een ongeluk te krijgen, en dit zou dan door eigen schuld gebeuren. Want de bestuurders van voertuigen heb ben er recht op, dat degenen, die zich langzamer voortbewegen dan zijzelf, hun oogen en.hun verstand gebruiken. Maar ook kan het gebeuren, dat men als voetganger terecht denkt: „nu kan ik wel oversteken", en dat dan plotseling, terwijl hij juist halverwege is, uit een on verwachte richting een of ander voertuig komt aansuizen. Wat nu? Teruggaan is gevaarlijk, want hij weet niet wat er intusschen achter hem weer gebeurd is. Doorloopen ls geen tijd voor, tenzij op een draf en dit geeft groote kans op struikelen en vallen. Het ver standigste is, onbeweeglijk te blijven staan. Een snelrijdende auto kan gemak kelijker door een kleine stuurzwenking een stilstaand voetganger vermijden, dan plot seling voldoende remmen. Paradoxaal als het moge klinken, ls het werkelijk in zoo'n geval het veiligste, om stil te blijven staan. Het leven vertoont soms veel overeen komst met een kruispunt op een druk uur; van alle kanten komen de mogelijk heden, de complicaties en de problemen op ons aanstormen. Het is werkelijk niet eenvoudig, zich daar zoo zonder kleer scheuren tusschendoor te loodsen. En op een oogenblik kunnen wij heelemaal niet verder; gaan wij door op den ingeslagen weg, dan bedreigt ons het ééne; achter het risico van rechts omkeert maken moeten wij een groot vraagteeken zetten. Ons hoofd loopt om, en wij zijn geneigd blin delings en in snel tempo door te hollen, om daardoor bijna zeker een van de ons omringende problemen recht in de armen te vliegen. Neen, ook In een kritiek moment op den „levensrijweg" is het 't beste, om stil te blijven staan tot een oogenblik van be trekkelijke rust aanbreekt Dit stilstaan wordt ons dikwijls moei lijk gemaakt door anderen, die, met de beste bedoelingen bezield, ons een of an dere richting trachten in te drijven. Dan komt het erop aan, sterk te zijn en te kunnen zeggen: „neen, momenteel doe ik niets, eerst moet ik het geheel beter kun nen overzien." Dan zullen er zeker menschen zijn. die medelijdend glimlachen. Laat hen glim lachen! Het zijn degenen die roekeloos en op goed geluk langs den „Levensrijweg" razen. Misschien zijn zij vlugger aan den „overkant" dan u. maar groot is de kans, dat zij in hun roekeloose vaart averij op doen, en daardoor een aanzienlek opont houd ondervinden. Gaat u eens na: „hoeveel van wat u doet heeft u zelf voor honderd procent gewild In alles, wat daarbuiten valt, heeft u zich geleefd laten worden, lnplaats van zelf te leven. Ieder mensch heeft zijn eigen tempo kunstmatig opdrijven van uw, van nature, kalmer tempo kan voor u fataal worden. Zoekt en vindt uw eigen tempo, want dat ls voor u, op den duur, het veiligste en het beste. DR. JOS. DE COCK. Beste Nicolaaa. Deze week kregen we op zee bericht, dat het thuisvaren weer geleidelijk aan zou beginnen en thans regent het tele grammen van lui die allemaal naar huis gaan. Voor de eerstkomende maanden zul len de mailbooten wel stampvol met Ma rine zjjn. Verscheidene menschen van het eskader embarkeeren te Priok als het es kader daar ligt en zien dus Soerabaja niet eens meter terug. J.L Vrijdag zijn we met Hr. Ms. „Sumatra" even voor Tand jong Priok geweest om de mail af te ha len. eenige grieppatiënten af te zetten en om de marine-schermers voor de wedstrij den in Bandoeng gelegenheid te geven ten strijde te trekken. Priok zag er nog zoo ui tals altijd in den ochtendnevel, met de Salak en de Gedeh op den achtergrond. Ja, dat entrée van Indië is nog zoo gek niet, maar het maakt ook dat de rest heel dikwijls bar tegenvalt. Nadat we de sloep weer geheschen hadden zijn we om de West gestoomd naar Oosthaven toe. In de verte zagen we de Krakatau nog liggen, lag en er ook nog twee K.P.M.-ers binnen waren. Vrijdagavond kwamen we met de divisie onderzeebooten ten anker voor Oosthaven. Alleen de officier van piket ging nog den wal op. Officieele bezoeken zouden eerst den volgenden dag plaats vinden. Des avonds na zonsondergang had den we bioscoopvoorstelling en deed „Mar leentje" de sfeer op den bak wel zeer ver anderen. Ik vergat Je nog te zeggen, dat de divisie Jagers in de Ban tam baal ten anker ging voor de weekend. Zooals reeds opgemerkt, was er een uitgebreid feest programma. Zaterdagmorgen ging de E.C. naar den resident toe. die een uur later terug kwam. Des middags was er een voetbalwedstrijd van een eskaderelftal tegen een elftal uit de kotta, welke met 0—1 werd verloren. Des avonds was het vrij bioscoop in Telok Betong, en zooals te doen gebruike lijk in de Oost, op Zaterdagavond, dans avond op de soos. Het was eerst in het vroege morgenuur aleer ik de laatste feestgangers de valreep op zag komen, het maar hij beliefde niet te spuwen. Toch is dat bevaren van straat Soenda altijd wel aardig en een aangename afwisseling op onze Gili's. Het bracht me weer de tijd van 1926 in herinnering, toen we in den tijd van de Bantam-relletjes op bra 11- wacht lagen daar tusschen Java's 3e en 4e punt in. Nu liggen we in Oosthaven en dagelijks stoomt de veerpont naar Merak aan ons voorbij. Het gevolg, dat we een pracht van een mail-verbinding hebben. Ik kreeg gisteren b.v. een vliegbrief uit Holland van nog geen 6 dagen oud. Als uit als altijd in den ochtendnevel, met de maakt van de ontvangst. We konden he laas niet tegen de kaai liggen, omdat er een groot vrachtschip van de „Nederland" ls dus blijkbaar nogal geanimeerd ge weest. Zondagmorgen maakten een onge veer 120 onderofficieren en manschappen een tocht naar de touw- en triplexfabriek alhier. Verder was het zwemmen in het zwembad achter het residentiehuis, waar we natuurlijk ook al spoedig achter een biertje zaten. De Inlandsche hoofden hier uit de streek brachten op dien morgen een bezoek aan de Sumatra en even later kwa men de Europeanen aan bod. De eskader commandant maakte dien dag met de an dere commandanten van de onderzeesche booten een autotocht op uitnoodiging van den resident, naar de „Giesting" je weet wel, die kolonie Javanen, daar in de Lampongsche districten. Het is geweldig, Waarom wilt u vechten? ik heb toch niets met u te maken? Maar dat had je met Jim Hawklna. Maar die is toch dood! O, Ja, maar hij heeft mij belast met de afdoening van de loopende zaken. wat daar in een paar jaar tijd uit oer- bosch tot stand is gekomen. Het geheel maakte een welgestelden indruk. Des middags was het rijsttafelen ten residentiehuize, een hoop knapen zag ik echter ook hetzelfde in het hotel doen. Als bijzonderheid zij nog vermeld ik mag bijna wel zeggen als tragische bijzon derheid dat een paar schepelingen bij het klimmen in een pohon (boom), om een klapper te plukken een wespennest te genkwamen met als gevolg, dat ze ziek van de vele steken hier in de ziekenboeg terecht kwamen. Ja, die dingen zijn ge vaarlijk in de Oost. Een Indische wesp is veel gevaarlijker dan een Hollandsche, dit zie je hier weer aan. Zooals je misschien wel uit de krant een poos geleden gelezen zult hebben, zijn de liedjeszangers Tholen en van Lier hier op een tournée door den Oriënt. Ter ge legenheid van het bezoek van het eskader zijn ze nu Zondagavond hier in de „kam- mar bola" van Tandjong Karang opgetre den (je moet n.1. weten, dat Oosthaven eigenlijk de havenplaats is en dat alle Europeanen op een half uur afstand daar van wonen in het plaatsje Tandjong Ka- rang). Het was er stampvol en weer was het erg laat of liever erg vrpeg - voor alles aan boord terug was. Op den weg van Oosthaven naar Tandjong karang loopen nog heele troepen apen rond en ook maak je zoo nu en dan nog eens een kansje om door een tijger gegrepen te worden. Zie je, Klaas, dat overkomt jou op d5n Hulduinerweg niet meer. Maandag 17 Februari kwam de resident het schip bekijken en bood de E.C. een lunch aan diverse autoriteiten aan. ®j vertrek werd voor het hoofd van het be stuur hier met 11 schoten gesalueerd En nu liggen we weer gereed voor het vertrek. We zijn nog bezig met een tea aan boord, maar dadelijk gaat de sloep van den facteur weg en moet deze brie! nog mee om de veerpont naar Merak te halen. Vanavond is het weer van lanceer- oefeningen en is deze weekend in Oost haven wederom voorbij. Over een week zijn we op de boeien in Priok. Van daaruit zal ik je schrijven, hoor kerel, nu stop ik maar. Saluutjes, HENK- Door: Q L.M.A. EILERS „Kom, wij gaan wandelen. Ik heb wat te veel van U gevergd, daar buiten ziet het er rooskleuriger uit. Daar zult U mij dan vertellen wat er aan mij mankeert." Het werd voor beide menschen de mooiste wandeling van hun leven. Toen zij terug kwamen, had Harteveld al Meta's bezwa ren weggeredeneerd. Zoo grondig wegge redeneerd, dat zij hem het jawoord had ge geven. De verloving baarde groot opzien. En ziet, de vrienden van eens, die zoo stilletjes den aftocht hadden geblazen, kwamen nu een voor een weer opdagen. Met vele, mooie bloemen, en mooie speeches trachten haar vroegere vrienden hun afval ligheid weer goed te maken. Meta lachte in stilte. Haar oogenblik was nog niet gekomen. Dit kwam pas, toen men haar huwelijk met Harteveld feestelijk vierde. Meta was uitermate gelukkig, en men kon het haar aanzien. Voordat zij echter zonder meer in dit ge luk opging, had zij nog een plicht te ver vullen, waar zij zich reeds lang op ver heugd had. Hateveld, was zeer verbaasd, toen zijn jonge vrouw opstond, en begon te spreken. Er heerschte diepe stilte in de geheele kring, en een ieder luisterde in spanning. „Vrinden," zoo begon hij," ik ben U een verklaring schuldig, waarvan U de noodzakelijkheid aanstonds zelf zult In zien. Ik moet even tot het verleden terug- keeren. In den tijd, toen mijn artistieke loopbaan op haar hoogepunt bleek te zijn, waren er telkens weer mannen, die mij zeiden, dat niets hen gelukkiger kon ma ken, dan met mij te trouwen. Nu ben ik altijd meer vrouw dan kunstnares geweest, zoodat deze aanzoeken mij zeer gelukkig maakten. Alleen wist ik niet, wie het meende, en wie niet. Ook was het moeilijk een keus te doen, daar de keuze te groot was. Bovendien kon ik onmogelijk uitmaken of de m(j aangeboden liefde en vriendschap, mijzelf golden, of alleen mijn kunst. Daar om besloot ik hen allen op de proef te stel len, wat mij dan de ware vrienden zou aan- toonen, afgezien van het feit, dat mijn hart zijn keur reeds gedaan had. Ik wilde alle maal dezelfde kans geven, en deed dit door middel van een list, die ik nu niet langer behoef vol te houden". Meta gaf de muziek een teeken, die met een van haar beroemde liederen inzette, welke haar eens tot de lieveling van het publiek hadden gemaakt. Plotseling begon Meta Harteveld te zin gen. "fe zingen, zooals zij nog nooit gedaan had. Hafir geheele talent scheen zij In dit kleine lied te leggen, en menig gezicht in de kring was aangedaan. Alleen Harteveld zat erbij, als had hij niets anders verwacht. Een handbeweging van Meta, verstomde het opkomende applaus, toen haar lied ten einde was. Zij was nog niet uitgesproken. „Vrienden", Meta gebruikte dit woord schijnbaar met opzt," nu weet U wat ik met mijn list bedoelde. Mijn stem is, en was er altijd. Maar, mijn vereerders verdwenen, toen ik haar schijnbaar kwijt was. Eén ls er alleen gebeleven, en ik kan het U in ver trouwen zeggen het was de ware Jacob. Maar, in het algemeen gesproken, moet ik zeggen dat jullie mannen zeer, zeer makkelijk te vangen zijn." Meta lachte vrooljjk, toen zij In de ver blufte gezichten van de gasten keek. Toen stond Harteveld rustig en gelaten op, tikte aan zyn glas: Als wy nu och eenmaal met onthullingen bezig zijn, zou het onbillijk zijn, om met mijn wijsheid achter te blijven. Mijne vrienden ik wil niet dat met van mij kan zeggen, dat ik door mijn kleine vrouw ,,ge' vangen" ben. Tot de pantoffelhelden be hoor ik niet. Nu, ik heb ook een kleine ver rassing. Ik wist namelijk alles van de lis' af, en moet zeggen, dat ze mtl waarde volle diensten heeft bewezen, bjj de ver overing van mijn vrouw. Mijn beste vrien den, waarvoor zijn er informatiebureau*- Moeten wij dan altijd alles gelooven, wat de menschen zeggen? Ik ben van nature een beetje sceptisch, en dat heeft mi) ge' holpen. U weet, dat ik Meta Rosman ver eerd heb. Maar, waarschijnlijk heel anders dan mijn rivalen, daar haar kunst mi! den weg stond. Ik voelde er niets voor, haar met vele anderen te moeten deelen Mijn vrouw heeft zelf haar oordeel geveld want een vrouw, die met eigen krachter haar leven weet te maken en het niet dankt aan een gave der natuur, dat i£ een vrouw naar mijn hart! Ik heb de pro genomen. Dat ze positief is uitgevallen, bewijst het feest, dat wij hier vandaag vieren Maar, om praatjes te vermijden, wil hier nog uitdrukkelijk vaststellen, dat de Zangeres Meta Rosman werkelijk niet meer bestaat maar, dat Meta Harteveld is ver' rezen, die, als ik mij niet vergis, meer be langstelling heeft voor andere dingen, dah tooneel en roem". EINDE.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 18