Buitenlandsch Overzicht. DE GOUDEN BRUG Na de beslissingen van Duitschland. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA ZATERDAG 14 MAART 1930 64ste JAARGANG De Locarno-mogendheden hebben vastgesteld dat de herbezetting van het Rijnland een duidelijke schending van de art. 42 en 43 van het verdrag van Versailles en van het pact van Locarno beteekent. Sabotage op de Britsche vloot. Rijkskanselier hitier spreekt te Karlsruhe. Op 25 K.M. van de Fransche grens. De gedelegeerden stellen de schending van art. 42 en 43 vast. Imiteeren is waardeeren. FEUILLETON. - ROMAN VAN HANNO PLESSEN COURAN Abonnement per 3 maanden by voorultbet: Heldersche Courant 1.50; «oegras, Anna Paulowna. Breezand. Wleringen en Texel 1.65; binnenland 2_. Nedert, Oost- en West-Indlë per zeepost 2.10, idem per mail en overige landen 8.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Glrorekening No. 16066. ADVERTENTIE Nt 20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) by vooruitbetaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.; by niet-contante betaling 15 ct per regel, minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct Een oorlog nog steeds niet waarschijnlijk. Bezuin.ging is noodig; gunstige teekenen. Duitschland begint zich ongerust te maken. Bezuining is noodig Er is In Europa een sterke spanning, een spanning die de komen- dagen nog toe kan ne men, vooral als men zich by de vergaderingen te veel zou laten leiden door zgn gevoel en te weinig door zijn ver stand. Er is bezinning noodig, en er zyn tee kenen die er op wyzen dat men zyn bezin ning langzaan^ aan terugvindt De rede van Hitier te Karlsruhe, op 25 km van de Fran- sche grens gehouden, wijst in die richting. Opnieuw heeft Hitier, op ondubbelzinnige wijze gezegd dat het zqn ernstig bedoelen ls, den vrede van Europa te dienen. Men zie voor den inhoud van deze rede elders in dit blad. Welnu, als hierop volgt een daad van Hitier, een daad die zoowel Frankrijk als Engeland eischen, n.1. de terugtrekking van een gedeel te van de troepen van de Rynzone, zoodat de bezetting Inderdaad een symbolische betee- kenis krijgt, dan zyn we een heel stuk in de goede richting. Tot op heden ls Hitier daartoe echter nog niet geneigd. Het is voor Dultsch- lands dictator een kwestie van presUge en dat is een gevaariyk ding, zooals men b.v. by Mussolini gezien heeft In het Abessijnsche avontuur. Aan den anderen kant is het de vraag of HiUer de consequentie van zyn standpunt aan zal durven en den Rgn bezet houden. Dan staat er meer op het spel. Ook al zal er waarschgniyk geen oorlog komen, wat voor Duitschland onder de huidige om standigheden zeker den ondergang zou be- teekenen, ook economische repressaille maat regelen komen Duitschland allesbehalve ge legen. Het zou spoedig in een zoo geïsoleer de positie gaan verkeeren, dat het zijn levens mogelijkheden verloor. Hitier mag en zal zich dus wel bezinnen. De Nw. Rott. Crt. maakte Donderdagavond In een overzicht een vergeiyking met den toe stand in 1914 en beschouwde de toestand van heden als veel overzichteiyker dan toen. In dien tijd was er een „evenwicht van krach ten" en verkeerde men in onzekeren toestand omtrent de houding van Engeland. De partijen zijn nu zeer ongelyk, al te on gelijk, sedert men weet, dat Polen op dit oogenbllk zonder aarzelen aan een strijd aan de zgde van Frankryk zou deelnemen. Bo vendien ls de machinerie, om een oorlog te beletten, oneindig veel beter dan ln het nood lottige jaar van deze eeuw, toen deze machi nerie felteiyk geheel en al ontbrak. Duitschland verkeert niet slechts politiek, maar ook oeconomisch in een toestand, waar- In ook in 1914 geen Duitsche regeering een oorlog zou hebben aangedurfd. Er ls nu reeds schaarschte aan allerlei noodzakeiyke dingen ln het land. En er staat niet, zooals toen, een welhaast rijpe oogst ten velde, die men slechts heeft binnen te halen om voor een Jaar van de allerbelangrykste levensmiddelen te zyn voorzien. Men heeft geen goudvoorraad, waar uit men het buitenland zou kunnen betalen, voor zoover dit bereid zou zyn te leveren. Het blokkadestelsel zou nu, vanwege de ervaring, veel sneller werken dan ln 1914 en bovendien zou het onmiddeiiyk met onvervaarder conse quentie worden toegepast, daar Amerika zoo goed als afstand gedaan heeft van zyn recht op handel met oorlogvoerende staten. In Fransche militaire kringen zal men dus van meening zyn, dat dit het laatste oogen blik is, waarop men zich niet alles van Duitschland hoeft te laten welgevallen om den lieven vrede te bewaren. Deze militaire omstandigheden vinden een aanvulling ln de politiek: In het bewustzijn der Fransche staatslieden, over een uitzon derlijk sterk wapen te beschikken in het ver drag van Locarno. Engeland en Italië zyn daardoor gebonden. Rusland ls tot alles be reid. Over Polen spraken wy reeds. Het zal moeliyk zyn een Frankryk, met al deze troe ven ln handen, tot een berustend „pas" by het rondbieden te bewegen. Te Londen heeft men zich biykbaar rekenschap gegeven van deze positie der Franschen. En men schynt ook daar niet bereid. Men begrypt dat onder deze omstandig heden Duitschland zoo langzamerhand be gint te beseffen wat Hitier gedaan heeft en er zyn teekenen van ongerustheid waar te nemen. Daarover hieronder nog bizonder- heden. t 3 maal per dag Den Helder- Wieringermeer - Medemblik - Hoorn Amsterdam. Verbinding met geheel West-Friesland De Fransche houding laat niet na een grooten indruk te maken op kringen, die ln contact staan met de regeering. In oeconomische kringen maakt men zich ernstig ongerust over een eventueele toepas sing van sanctiemaatregelen. Duitschland heeft volgens hen maar voor eenige dagen genoeg eetwaren. Indien Rusland deel zou nemen aan de toepassing van sanctiemaat regelen, zou de toevoer van mangaan, dat noodzakeiyk ls voor tal van yzersoorten. niet meer verzekerd zijn. Bovendien zou de bui- landsche handelsbalans een dergeiyken maat regel niet kunnen verdragen na alles wat er reeds van gevergd ls. We wachten maar weer af wat de dag van vandaag en die van morgen ons zullen brengen. Duitschland wordt ongerust Wy meenen er niet aan te mogen twyfelen dat de vergad. van den Volkenbond, die heden morgen in Londen zou beginnen, rustig en verstandig de consequen ties van HiUers daad zal bezien en men niet tot overhaaste en dwaze dingen zal beslui ten. Evenwel, vast staat, dat men een vast beraden houding zal Innemen en dat begint Duitschland nu zoo langzamerhand te besef fen en te verontrusten. Havas meldt uit Beriyn, dat de Fransche beslissing om alle mogeiykheden die het pact van Locarno en het Handvest van den Vol kenbond openen voor een actie tegen de schending van het verdrag van Locarno, toe te passen, daar een diepen indruk heeft ge maakt. Men hoopte dat, dank zy den Invloed van Engeland een oplossing gevonden zou kunnen worden en dat er een regeling zou kunnen worden getroffen, waarby Frankryk ln zeke ren zin genoegen zou nemen met het voldon gen feit en er zich toe zou bepalen een protest in te dienen. Volgens inlichtingen uit doorgaans goed in gelichte bron was men er aan het eind van de vorige week reeds mee bekend, dat het ge- heele kabinet voor een opzegging van het pact van Locarno was, doch eenige ministers, onder wie Schacht, von Neurath, von Blom berg verzetten er zich tegen, dat deze op zegging gepaard zou gaan met een bezetting van het Rijnland. Blomberg zou gezegd hebben, dat de Ryks- weer op het oogenblik niet de verantwoorde- ïykheld van een dergeiyke politiek op zich zou kunnen nemen. Schacht heeft korten tyd geleden in Der Deutsche Volkswirt nog ge pleit voor onderhandelingen over het gede militariseerde Rynland, waarby iqj voorstel de dit „laatste overbUjfsel van de Fransch- Dultsche ongeiykheid" te doen verdwijnen, door Frankrgk een nieuwe garantie aan te bieden. Von Neurath zou Schacht zeer heb ben gesteund. Doch Hitier. die steun vond by Goebbels, Goering en Frank had tot den coup de theatre van de bezetting van het Rynland besloten om redenen van prestige en ook om dat de binnenlandsche politiek dit noodig maakte. DR. WILHELM FURTWANGLER, de beroemde Duitsche dirigent, die na onderhandelingen met Göhrlng, de post van kapelmeester aan de Beriynsche Staatsopera terug ontving. Geen algemeen» onder het personeel. ontevredenheid In het Lagerhuis zyn etteUjke vragen ge steld over de gevallen van sabotage welke op eenige oorlogsschepen van de Britsche marine zyn geconstateerd. Overste Fletcher stelde de bel&ngrykste vraag, n.1. of het onderzoek aan het licht heeft gebracht of personeel van de vloot de hand heeft gehad Ir deze gevallen van sabo tage, en of deze handelingen niet een uiting waren van een algemeene ontevredenheid onder het personeel. De parlementaire secretaris van de admi raliteit lord Stanley verklaarde dat het onder zoek nog geen enkele verantwoordeiykheid van de aangeduide soort aan het licht had gebracht en dat er overigens geen enkele reden was om te gelooven aan het bestaan van een gevoel van ontevredenheid by het vlootpersoneel of by de arbeiders op de ma rine-werven. ttfcU is die nleiuO^ HON IG'S KALFSSOEP Hitier heeft Donderdag te Karlsruhe, op 25 K.M. afstand van de Fransche grens, een verkiezingsrede gehouden, in welke hg weer begon met een uitvoerig historisch overzicht van het Duitschland vóór de machtsomwen teling van het nat.-socialisme. De rede werd door den zender Stuttgart uitgezonden. „Ook wat het buitenland betreft, heb ik naar hetzelfde ideaal gestreefd als in het. binnenland, n.1. naar een oplossing der Euro- peesche moeiiykheden op den grondslag van gezond verstand en een sterken wil. Dat zyn ideologieën, maar deze ideologieën hebben my de laatste drie jaar op goede paden ge voerd. Ik ben nog oyertuigd, dat men eens zal begrgpen, dat twee volkeren niet op den duur in een z.g. „erfvyandschap" moeten leven. Ik ben met Polen begonnen en het is my gelukt en toen heb ik gepoogd datzelfde ge loof ook naar het Westen over te brengen. Het zal niet gemakkelgk zgn, ik weet het, maar ik geloof aan mijn ideaal om het ge zond verstand ook in de betrëkkingen tus- sohen Duitschland en Frankryk te doen zege vieren. Ik denk er niet aan de rechten van mijn volk daarbij prijs te geven, noch die van Frankrgk aan te tasten, maar als beide vol keren op volkomen rechtsgelgk standpunt elkander tegemoet treden, dan geeft dat ach ting voor elkaar. Er kunnen geen twee part ners een vergeigk sluiten indien ze niet vry gelijk tegenover elkaar staan. Er is veel historisch ongeluk tusschen onze beide lan den. De grenzen waren dan eens 100 K.M. meer Oosteiyk, dan weer meer Westeiyk ge trokken, maar voor die 100 K.M. is onein dig veel kostbaar bloed gevloeid. Nu stel lk voor, dat het gezond verstand zal zegevieren en de eeuwige strijdbijl begraven zal worden. Wie op anderen een beroep doet, brengt niet de sterkste elementen mee, maar wel ik, die juist als nationalist den wil van 67 millioen menschen achter my heb. Myn eerzucht gaat naar geheel andere din gen uit dan naar veroveringen of stryd. Ik heb den oorlog meegemaakt en wil geen nieuwe militaire triomfen vieren. Myn ge- denkteeken by het Duitsche volk moet later een herinnering aan het werk des vredes zyn. Een granaat kost my 3000 mark. Dan bouw ik liever voor 4000 een woning voor een werkloos arbeider. Maar ik wil hierby geen inmenging en geen voorschriften van een ander, want ik sta tevens op de bres voor de vrijheid en het leven van mijn volk. Duitschland heeft geen plan Tsjechoslowa- kye, Polen of België aan te vallen, maar Sowjet-Rusland grenst door een derden staat aan Duitschland. Wat Frankryk wil, zou ik graag willen weten, maar wat het bosjewis- me wil, dat weet lk, dat heb lk beleefd in ons eigen land, en daaromtrent kan geen vreemde staatsman my iets wgs maken. Al leen ezels stooten zich tweemaal aan den zelfden steen. Als anderen het nog niet on dervonden hebben, zooveel te gelukkiger voor hen, maar wy weten het maar al te goed, en als Frankrgk dan met dat rgk nog een af- zonderlgk verdrag sluit, dan moet ik op alle gebeurlijkheden voorbereid blgven. En daar om heb ik het Rynland symbolisch laten be zetten. In het belang van het Duitsche volk heb ik de wereld 25 jaar garantie voor den vrede aangeboden. Dat ls een periode, die zelfs bo ven myn generatie uitgaat. Maar men be denke wel, dat er niet altyd een man zal zyn die een volk van 67 millioen voor 25 Jaar verplichten kan. Als het niet ln goede aarde valt, zal het aanbod niet herhaald worden. Met dat aanbod heb ik een nieuw appèl aan het Duitsche volk verbonden. De wereld zegt n.1. dat lk geen volk achter my heb. Ik zal het 29 Maart vragen of ik zyn wil en belangen goed heb waargenomen! Met een driewerf Sieg Heil, dat door dui zenden herhaald werd, de Horst-Wessel- en Deutschland-Uederen, werd de vergadering gesloten. Duitschland is slechts bereid de bezetting niet uit te breiden en de troepen niet naar de grenzen te verplaatsen, Indien Frankryk en België dit ook niet doen. Naar Reuter Donderdag te Londen ver nam, heeft minister Eden na de vergadering van het Britsche kabinet van Woensdagavond, den Duitschen gezant te Londen, von Hoesch, ontboden, en hem gezegd, dat het moeliyk was den ernst te overdrgven waarmee de En- gelsche regeering den toestand beschouwt. Hy deelde den gezant mee, dat gisteren bespre kingen zouden worden gehouden van de Lo carno-mogendheden. De Britsche regeering achtte zich ge rechtigd Hitier te vragen om een spon tane bydrage te leveren om den toestand te ontspannen. Hg suggereerde, dat de Duitsche regeering om den ernst van haar goeden wil te toonen alle troepen uit het Rynland zou terugtrekken, op een symbolisch aantal na. Dit aantal zou ge durende den tyd, dat de onderhandelingen duurden, en tot dat de internationale toe stand op bevredigende wyze geregeld was niet vergroot worden. Indien Duitschland hiertoe bereid zou zgn, zou Eden zulks een belangrgke poging achten tot ver zachting van den toestand. De Duitsche gezant heeft Donderdag namens zyn regeering geantwoord, dat de Duitsche regeering onmogeiyk haar medewerking kan verleenen aan besprekingen over een voor- loopige of biyvende beperking van de Duitsche souvereiniteit over het Rynland. Deze mede- deeling doende namens den Rykskanselier, wilde de Duitsche gezant, teneinde het voor Frankrgk gemakkelgker te maken, onderhan delingen over het Duitsche voorstel te begin nen, hieraan toevoegen, dat de Duitsche ryks kanselier van het begin af aan de bedoeling heeft gehad het herstel van de Duitsche sou vereiniteit in het Rynland een symbolisch karakter te geven. De sterkte van de troepen in het Rynland is gebaseerd op vredestyd; nauwkeurige cyfers hieromtrent hebben mili taire attaché's van Frankryk en Engeland te Beriyn reeds bereikt. Men heeft onder de tegenwoordige omstan digheden niet het plan deze troepen uit te breiden, noch om de bezetting nader by de Fransche en Belgische grenzen te brengen. Deze bepaling ls gemaakt voor den duur van de tegenwoordige onderhandelingen en de Duitsche regeering verwacht, dat Frankryk en België een zelfde houding aan zullen nemen. Dit besluit van de Duitsche regeering ls door het Kngelsche departement van buiten- landsche zaken medegedeeld aan de vertegen woordigers van Frankryk, België en Italië. Men is te Londen van meeiiing, dat de Brit sche regeering dit Duitsche besluit beschouwt als een bydrage om tot een regeling te komen, doch dat de Britsche regeering van meening ls, .dat het besluit minder ver gaat, dan men gevraagd had. Een verdere demarche ls niet by de Duit" sche regeering gedaan De Volkenbondsraad is tegen heden morgen elf uur byeen geroepen. Het officieele communiqué, dat na de be sprekingen van Donderdagmiddag is uitge geven luidt als volgt: De vergadering van gedelegeerden der mogendheden, die het Locarno-pact hebben onderteekend en daarvoor garant zyn is in het departement van bultenlandsche zaken om 17 uur gehouden. Aanwezig waren voor Groot-BrittannlB Eden, Lord Halifax en Sir Robert Vansittart; voor Frankrijk Flandin en Corbin; voor België Van Zeeland en baron Cartier do Marchlenne; voor Italië Grandi. Met algemeene stemmen werd erkend, dat de herbezetting van de gedemilitari seerde zone door Duitschland duidelijk een schending wordt van art. 42 en 43 van het verdrag van Versailles en van dat van Locarno. De Volkenbondsraad, tot wien Frankryk en België zich gewend hebben, zal zich op dit punt moeten uitspreken. Persil wordt door concurrenten Nagemaaktgelimiteerd En zoodra dat wéér mislukt is. Wordt het nóg eens geprobeerd Maar Persil is daar niet boos om, 't Doet Persil zelfs geen verdriet t Daar Persil altijd Persil blijft. Lukt die namaak immers niet. Nee/ Persil is er juist blij om. Dat men 't imiteeren gaat. Omdat daardoor wordt bewezen. Dat Persil het hóógste staat. Want, als dat niet het geval was, VFas de namaak nooit geschiedt Goede dingen imiteert men. Maar de minder goede niet..,\ Jat dwaze hart. Want dat hy er geen zooals het, door zyn koele terughou dendheid teleurgestelde schoone geslacht af ®a toe pleegt te beweren, ls niet waar. k. hc Slecht: «aam. s eenzaam is dit hart, grenzeloos een- da'-~'a alS dan ^erstrala nadert, Kertsmls, w 1 men met zoo'n hart zoo graag uit den eR zou gaan, dan wordt een mensch sen- K,(',rTtCe1"' berispt Szartossy zichzelf. Ener- we racllt hy zich te verzetten tegen de hij stemming, die hem overvalt, als SistrP eenzame ochtendwandeling de het ra,nser dorpsschool passeert, vanwaar KersH°0r 6en kinderkoor gezongen oude ham tegen klinkt: Du selige, oh Du fröhlige, snadebringende Weihnachtszeit..." daa.,' 's echter niet de eenige, die zich van- als °^[,p 22 December 1935. als vreemdeling, dat hij0 ^aSt niet op zÜn Bemalt voelt, door- fïevoe/ Kep!aa?d wordt door een primitief derdrukkc" heimwee' dat zich niet laat on- ïelfjg ;arone* Geitier openbaart zich dit- erschynsel reeds sinds gisteren in een steeds toenemende onrust. Johanna ob serveert en... doorziet haar tante, die het bedryvige opstellen van een enormen Kerst boom met electrische verlichting in de hall van het hotel, met gemengde gevoelens gade slaat. Weliswaar zwygt zy heroïsch, maar de uitdrukking van haar levendig gelaat ver raad alles. Haar, op klagenden toon gestelde vraag: „En wat heb Je nu voor vandaag op Je programma, Hanna?" laat omtrent de ge voelens van de oude dame geen twyfeL „Ik wil u graag gezelschap houden, tante," antwoord het nichtje. „Nee, nee, dat zou nog mooier zyn...!" weert deze haastig af. „Je bent toch voor je gezondheid hier. Maak dus maar gauw, dat je op de ski's komt by dit prachtige weer. Zooveel gezelschap heb Je ook niet meer, want de twee meisjea uit Dresden, daar is ook niet veel aardigs aan, geloof lk en die Hamburgsche reder met zyn kaarsrechte vrouw kunnen me heelemaal gestolen wor den. Szartossy dwaalt blgkbaar het liefst in z'n eentje rond en de anderen zyn natuuriyk allen vertrokken met de feestdagen... dat is ook eigeniyk vanzelf sprekend..." Sophie von Geltler wordt af en toe be- heerscht door stemmingen, die haar slechts toelaten zich ln Weensch dialect uit te druk ken. Johanna vindt dit „slang" van de oude dame kostelgk. Bovendien weet zy uit er varing. dat een en ander slechts een gevolg ls van een bepaalden gemoedstoestand. Daarom haast zy zich ook nu om in te gry- pen en niets aan haar verraadt dat het opzettelijk of onopzeteiyk - ignoreeren van Vonberg als passend gezelschap, van de zijde der tante, haar kwetst: Na ja maar daarvoor wordt na de feest dagen en vooral na Nieuwjaar weer een groot aantal nieuwe gasten verwacht. Ik heb gisteren gehoord, dat alle kamers reeds be steld zyn." „Alles goed en wei, maar de feestdagen zelf, weet je..." moet het de oude barones nu toch van het hart. Doch Johanna valt haar onmiddellgk in de rede: „Die gaan ook voorby, tante!" Deze opvatting van Kerstfeestviering over treft alles, waarmee het nichtje uit Stettln tot dusver de verbazing van de oude dame heeft opgewekt. Haar zichtbare ontstem ming, welke zy tevergeefs ln woorden tracht uit te drukken, ls eenigszins vermakeiyk. Johanna glimlacht. „U zult eens zien, tantetje, hoe aardig het ls ter afwisseling Kerstmis eens ln ;en hotel te vieren." „Na...?!" Slechts deze eene lettergreep heeft de barones als een antwoord over, maar daarin ligt dan ook een wereld van twyfel. Op hetzelfde oogenblik betreden dr. Falk en miss Spencer, belden ln een levendig ge sprek gewikkeld, de hall. Ja, ook de fleg- matike Engelsche ls bepaald opgewonden en dat ls op zichzelf al zooiets buitengewoons, dat Barones Geitler's belangstelling en nieuwsgierigheid onmiddeilgk worden opge wekt. Een nauwkeurige informatie wordt haar bespaard. Zij wordt direct aangeklampt en mer inviteert haar om aan het zoojuist be sproken middagproject deel te nemen. Het ligt in het voornemen, direct na tafel per slede naar Innsbruck te gaan om Kerst- inkoopen te doen. Kerstinkoopen dat wil zeggen in de drukte van met pakjes belade- nen a'thans iets van de Kerststemming thuis te doorleven. De oude dame is natuurlijk direct vuur en vlam en zeer nadrukkeiyk be tuigt zy dr. Falk haar waardeering voor dit schitterende idée. Alleen dringt zy er op aan, dat Szartossy, voor wlen Sophie von Geitier nu eenmaal een bgzondere voorliefde heeft, de vierde man zal zgn. Deze verklaart zich daartoe gaarne be reidt. Ook voor hem heeft het woord „Kerst inkoopen" Iets fascineerends; alleen wil hy de mooie heenreis op ski's maken om dan tegen 5 uur de anderen te ontmoeten ln Hotel „Maria Teresi"", vanwaar zy dan gezamen- ïyk den terugtocht zullen aanvaarden. „En wilt u uw boodschappen ln Innsbruck dan geheel alleen doen, zonder eenigen raad en bystand?" vraag de Barones. Met deze vraag dringt het niet alleen tot Szartossy, maar ook tot de anderen door, dat men zich door het parool „Kerstinkoo pen" heeft laten verblinden zonder eigeniyk goed te weten voor wie men al die cadeaux zal aanschaffen. De aarzeling duurt echter slechts kort. Juist het „wat" en „voor wie" zullen den yver van het viertal slechts stl- muleeren. Johanna is by deze gedachenwisseling overbodig geworden en glimlachend trekt zy zich dan ook terug. „Sylvester," denkt ze. „jy bent m'n kost baarste Kerstgeschenk..." De bevrachting van de Barones, miss Spen cer en dr. Falk ln een der ruime hotelsleden voltrekt zich onder groote belangstelling en j hilariteit van de zgde der gasten. Allen ver keeren biykbaar in de beste stemming. Schertsende afscheidswoorden, vermaningen en bestellingen klinken door elkaar. Szar tossy, die op zyn ski's gereed staat om te vertrekken, maakt tenslotte een eind aan de vrooiyke afscheidsceremoniën. Hg dreigt, by den grooten voorsprong, dien hy zal heb ben, de winkels in Innsbruck totaal te zullen hebben leeggeplunderd vóór het gezelschap de stad bereikt. Maar dan commandeert dr. Falk: „Voor uit!" Johanna en Vonberg flankeeren de ver trekkende slede aan beide zyden. Tot kort voor Vlll vergezellen zy de Inzittenden, maar daar nemen zy afscheid om dwars door het sneeuwveld de richting van de ruïne Hohen- berg in te slaan. Vóór het dichte, dik besneeuwde bosch hen opneemt, werpen zy nog een blik op het landschap, dat zich aan hun voeten uitstrekt. Zwggend genieten zy van de schoonheid, welke de streek ln haar majestueuze pracht hun biedt en dan op hetzelfde oogenbllk ontmoeten hun blikken elkaar. Diep boo- ren zy Ineen. Langzaam sluit Johanna haar oogen, zooals men dat doet voor de verblin dende glans van het schitterende zonlicht en een gelukzalige glimlach vormt zich om haar mond. „Jo... myn Jo..." „Jo!" Nooit nog heeft iemand Johanna, Barones Geltler-Hattorf zoo genoemd. En steeds weer, als Sylvester Vonberg haar dezen naam geeft, voelt zy dat als een on eindige liefkozing. Een enkele maal vraagt zy zich wel eens af, of zooveel geluk opeens eigeniyk wel mogelgk is, of het stand zal kunnen houden in het gewone leven, dat toch eens weer moet komen om dan zyn rechten op te eischen. Slechts zelden echter bekruipt haar deze twyfel en nooit in tegenwoordig heid van den man, dien zy liefheeft. Want dan ls zy slechts gevoel, niets dan liefhebben de vrouw, die uitsluitend het goede en het mooie dezer aarde ziet... Terwgl het paar zijn weg langs het smalle boschpad vervolgt, zegt Sylvester Vonberg: „Vannacht heb lk de eerste compositie be ëindigd... het thema fugaal doorgewerkt... ln breede gedragenheid opgebouwd tot het eind... tot den top. Deze symphonie ben jy. Jo. jy alleen. De melodie van jouw liefde ls er ln verwerkt en het rythme van Jouw ziel. Het ls het beste werk, dat ik ooit gemaakt heb... Daarvoor dank lk je, Jo, dat je zóóveel voor me wilt zyn... dat Je me zóó ryk maakt door Je liefde..." Hartstochteiyk en warm klinken zijn woor den, ofschoon hy zachtjes spreekt. De vrouw aan zyn zijde drinkt ze, zooals men edele wyn geniet Ze bedwelmt zich er aan en laat zich meesleuren door de vlammende geestdrift van den man, die haar er mee omhult en haar opheffend wegvoert naar den hemel aller gelukzaligheden... Een half uur later zit het tweetal in het gezellige, van rook bezwangerde notabelen zaaltje van de herberg „Zur Traube" in het dorp Aldrane. Een enorme, groene kachel in het midden van het lokaal straalt verkwis tend zyn warmte uit. Johanna en Sylvester hebben hun jasje en sweater uitgetrokken. Zij drinken thee uit groote glazen en eten er dikke sneden roggebrood met boter en honing by. Zwygend overgelukkig lachen zy elkaar toe. „Is het hier geen schitterend pendant van de five o'clock ln Iglerhof, Jo?" „Ik zou in leder geval voor geen geld van de wereld willen ruilen, boy!" Johanna leunt behaaglgk achterover ln haar Stoel. Stee nog glimlachend, kgkt ze van onder haar wenkbrauwen naar Sylves ter, die groote happen van het smakeiyke brood neemt en vervolgt: „Maar daarom be hoef Je toch niet direct zoo te overdryven!" Terwgl zy dit zegt, duwt ze zachtjes zgn armen weg, welke hg beiden op tafel heeft gelegd, onderwyi vry heftig ln zyn thee roe rend. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1