Buitenlandsch Overzicht.
ïKMjwi*Waca!
PRESTO
D'E IN DE PIJP
mm
DE GOUDEN
BRUG
HONIG'S BOUILLONBLOKJES 6 voor lOct.
Duitschland krijgt
rechtsgelijkheid.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Het Duitsche
antwoord
DINSDAG 17 MAART 1936
64ste JAARGANG
Berlijn accepteert de
uitnoodiging
van den Volkenbondsraad.
Von Neurath stelt echter
twee voorwaarden.
De bezetting van het
Rijnland.
De Volkenbondsraad verklaart zich
niet competent tot behandeling van
Hitler's voorstellen.
SENIOtt of OUNIOR
MAAR
Van niet Locarnisten geen
sancties te verwachten.
FEUILLETON.
ROMAN VAN
HANNO PLESSEN
Trotsch
COURANT
Abonnement per 8 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wleringen en Texel 1.65; binnenland 2.
Nederl. Oost- en Weet-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 8.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. J ct Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 60 en *12
Post-Girorekenlng No. 16066.
AHVERTENTIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prjjs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct.
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Een verstandig optreden van Londen tegenover Duitschland. -
Men wacht op het „groote gebaar" van H.tler. Hitier blijft
ontactisch optreden en brengt daardoor de conferentie in groote
moeilijkheden. De strijd in Abessinië, die op den
achtergrond geraakt is.
Het voorzichtig op
treden van Engeland
heeft de wereld tot op
dit oogenblik voor ram
pen bewaard. Ook Frank
rijk en België, die door
Duitschlands optreden toch ten zeerste ge
dupeerd zijn, kan geen onvoorzichtigheid ver
weten worden in de pogingen tot oplossing
van het geschil. Men wachtte op het „groote
gebaar" van Hitier. En er was alle hoop dat
Hitier, nadat hij de reactie van zijn daad in
jjet buitenland had opgemerkt, een weg zou
gevonden hebben om nog bijtijds van het ge
vaarlijke pad, waarop hij zich bevond, terug
te keeren. Edoch, Hitier schijnt in zijn natio
nalisme verblind te zijn. Het is niet het eerste
verschijnsel van verblindheid dat we waar
nemen bij de waarzinnige overdrijving van de
nationale gevoelens. Italië heeft ons er al een
verschijnsel van gegeven bij Mussolini. Maar
we vragen ons onder deze omstandigheden
toch af, waar gaat het heen? Als Hitier het
breede gebaar van den Volkenbondsraad, om
aan de besprekingen deel te nemen beant
woordt met 't stellen van eischen, dan schijnt
jij) toch nog weinig doordrongen te zjjn van
den ernst van den toestand.
Wat heeft Duitschland n.1. als eisch ge
steld om naar Londen te komen?
Ten eerste dat Duitschland gelijke rechten
moet genieten als de andere vertegenwoor
digde landen.
Ten tweede en dat is de brutalitiet zelve:
De voorstellen van Hitier moeten als één
geheel worden beschouwd en als zoodanig
aanstonds in behandeling worden genomen.
Het volledige antwoord van den Duitschen
minister van buitenlandsche zaken vindt men
elders op deze pagina. Het is te begrijpen dat
Londen over een dergelijk antwoord van
Duitschland allesbehalve gesticht zou zijn.
Men had ook waarljjk anders verdiend.
De Fransche minister van buitenlandsche
zaken, Flandin, heeft direct na het antwoord
van Duitschland, tegenover de pers een
scherpe verklaring afgelegd.
Hij zei:
„De Dultsche regeering schijnt voor het
deelnemen aan de Raadszitting als voorwaarde
te stellen, dat wij ons bij voorbaat zullen ver
plichten de onderhandelingen over Hitler'a
voorstellen te openen. Ik ben niet naar Lon
den gekomen, om te onderhandelen, doch om
de eenzijdige en ongemotiveerde verdragschen
ding der Duitsche regeering te doen consta-
teeren.
Wanneer men ons hier zou dwingen te gaan
onderhandelen zou ik Londen en den Volken
bondsraad oogenblikkeljjk verlaten."
Een nader bericht verzocht de bedoeling
van Hitier, door er op te wijzen dat het
woordje „alsbald" in de Duitsche tekst ge
bruikt, bedoeld „zoo spoedig mogelijk" of „te
*t)ne tijd" en Hitier dus niet den eisch stelt,
dat zijn voorstellen „dadelijk" in behandeling
zouden komen.
Londen schijnt de Fransche opvatting te
deelen. De Fransche en Belgische ministers
van buitenlandsche zaken hebben daar immers
Vrjjdag besloten niet over Hitler's voorstellen
te onderhandelen, voordat de Duitsche regee
ring tenminste een gedeelte der troepen uit
het Rijnland heeft teruggetrokken, en de
troepenmacht aldaar tot een werkelijk „sym
bolische" bezetting zou heben teruggebracht.
Gisteren zou een geheime Raadszitting over
het Duitsche antwoord worden gehouden. We
zijn benieuwd hoe deze nieuwe faze zich zal
ontwikkelen. Voorshands behoeven we ons nog
niet ongerust te maken over een gewapend
conflict, maar er kunnen toch „rare dingen"
gebeuren in de komende dagen.
De oorlog tusschen
Italië en Abessinië is
door de schokkende ge
beurtenissen in Europa,
die op Hitler's daad ge
volgd zijn, geheel op het
tweede plan geraakt. We moeten ons waarlijk
weer even realiseeren dat de strijd daar nog
aan den gang is en dat er nog zooiets bestaat
van sancties tegen Italië, voor de onrecht
vaardig gepleegde daad tegenover Abessinië
en men weet misschien ook dat de commissie
van dertien het aanbod van vredesonderhan
delingen gedaan heeft aan beide landen en
dat deze zoowel door Italië als Abessinië aan
vaard zijn. Ja, dit alles is zoozeer op den
achtergrond geraakt dat een herinnering er
aan niet overbodig is.
The New Statesman and Nation zegt, dat
Mussoloni of hij geweten heeft van Duitsch
lands plannen of niet, er in ieder geval ge
noegen en profijt van zal beleven. Niet alleen
is de aandacht van zijn eigen avontuur afge
leid, ook zjjn de Volkenbondslanden gedwon
gen hun aandacht aan iets anders te besteden
en bovendien zjjn zjj verdeeld, waarbjj hem
grond gegeven wordt voor de hoop, dat de
sancties zullen verdwijnen.
Dat Italië het beroep van Genève tot onder
handelen heeft aangenomen, brengt een op
lossing niet nader. Het heeft voldoende te ver
staan gegeven, dat het zal aandringen op
meer en niet minder dan Laval en Hoare
hadden voorgesteld, d.w.z. op meer dan Abes
sinië zal willen toegeven of dat de Volken
bond kan gedoogen zonder zichzelf in dis-
crediet te brengen.
De vraag, waar het nu op aan komt, is of
de Volkenbond de proef zal doorstaan, waarop
Hitier hem gesteld heeft. Is dat het geval,
dan zal Italië eerlang zjjn voorwaarden op
tafel moeten leggen en bjj verwerping den
verhoogden druk van een petroleumembargo
onder het oog moeten zien. Valt de Volken
bond uiteen wat nog niet behoeft te be-
teekenen, dat hjj niet in naam bljjft voort
bestaan dan kan de duce er op rekenen, dat
hjj de handen beter vrjj zal krijgen voor zjjn
Afrikaanschen oorlog, waar dan tegenover
staat, dat de positie in Centraal-Europa on
gunstiger voor hem wordt. Dit bevrjjden van
zjjn handen zal hem echter niet bevrjjden
van het vooruitzicht van een langdurigen en
kostbaren strijd, die zelfs al mocht lijj uit-
loopen op een verovering van Abessinië, voor
hem toch nog wel eens nadeelige gevolgen
zou kunnen hebben..
De tekst va^i het Zaterdag op het Foreign
Office ontvangen antwoord van Berljjn luidt
als volgt:
„Ik bevestig beleefd de ontvangst van uw
telegram van 14 Maart, waarin u mij mede
deelt, dat de Raad *an den Volkenbond de
Duitsche regeering uitnoodigt deel te nemen
aan de behandeling van de kwestie, welke
door de Belgische en de Fransche regeering
aan den Raad is voorgelegd.
De Duitsche regeering is in beginsel be
reid de uitnoodiging van den Raad aan te
nemen. Zjj gaat daarbij uit van de voorwaar
de, dat haar vertegenwoordiger bjj de beraad
slaging en besluiten van den Raad dezelfde
rechten zal hebben als de vertegenwoordigers
der mogendheden, die zitting in den Raad
hebben. Ik zou u zeer dankbaar zjjn, indien
u mjj dit wilde bevestigen.
Bovendien moet de Duitsche regeering op
het volgende principieele feit wijzen: haar op
treden, dat aanleiding heeft gegeven tot het
beroep op den Raad door de Belgische en de
Fransche regeering, is niet beperkt tot het
herstel der Duitsche souvereiniteit in de Rijn
land-zone, doch is verbonden met uitgebreide
concrete voorstellen voor een nieuwe ver
zekering van den vrede in Europa.
De Duitsche regeering beschouwt haar po
litieke actie als een middel, welker onderdee-
len niet van elkaar gescheiden mogen wor
den. Om die reden kan zjj san de besprekin
gen van den Raad uitsluitend deelnemen, in
dien zjj de zekerheid krijgt, dat de in aan
merking komende mogendheden bereid zjjn,
dadeljjk tot bespreking van de Duitsche voor
stellen over te gaan.
Met dat doel zal de Duitsche regeering
zich met de koninklijke Britsche regeering in
verbinding stellen, onder welker voorzitter
schap de mogendheden, welke bjj het Rjjn-
pact van Locarno zijn betrokken, te Londen
ter conferentie zijn bijeengekomen.
De Rijksminister van Binnenlandsche
Zaken:
w.g. FREIHERR VON NEURATH.
Bjjna 250 duizend man?
Het totaal vsm de Duitsche militaire of
pseudo-militaire organisaties in het Rijnland
zou volgens den diplomatieken redacteur van
de Daily Telegraph 248.000 man bedragen. De
samenstelling hiervsm is als volgt: geregelde
troepen 30.000, militaire politie, die bjj het
leger zal worden ingeljjfd 30.000, het op mili
taire leest geschoeide arbeidscorps 30.000,
stormtroepen en pseudo-militaire organisaties
3 maal per dag Den Helder-
Wieringermeer Medemblik - Hoorn -
Amsterdam.
Verbinding met geheel West-Friesland.
150.000, Oostenrjjksch legioen 8000 6 10.000
man. Bjj deze cjjfers moeten volgens de Daily
Telegraph nog bepaalde gemotoriseerde een
heden worden gevoegd.
„Alsbald" beteekent „en temps
utile".
Reuter verneemt van een hoogen ambte
naar aan het ministerie van buitenlandsche
zaken te Berljjn, dat het Duitsche woord
„alsbald", dat in het jongste antwoord van
Hitier van vitale beteekenis is, wil zeggen „en
temps utile" en niet „simultanément" of „im-
médiatement".
De vertaling met dadeljjk was dus on
juist, wat althans veel van de bezwaren
van de Engelschen tegen Hitler's ant
woord weg zal nemen.
Uit Berlijn verneemt Reuter verder, dat
men daar gisterenochtend nog volhield, dat
een geljjktjjdige behandeling van het verdrag
van Locarno en de Duitsche voorstellen de
redelijkste weg zou zjjn, dien men kan volgen,
maar dat overigens Duitschland, als zulks
onuitvoerbaar zou worden geacht, zich niet
zou verzetten tegen een afzonderlijke behan
deling, eventueel na elkaar.
De indruk te Londen deprimeerend.
Toen het Duitsche antwoord in Londen be
kend werd was de deceptie groot. Niet zoo
zeer omdat Duitschland geljjkgerechtigheid
vroeg in den Volkenbondsraad, maar wel om
de verbintenis vsm de bespreking van de
schending vsm het Locsirno-pact in den Vol
kenbondsraad asin de Duitsche voorstellen, die
naar men zich zal herinneren omvatten een
non-agressie pact van 25 jaar, dat garantie
voor den vrede beteekent voor Frankrijk,
België en Nederlsuid, een luchtpact tusschen
Frankrjjk, Groot Brittanje en Duitschland,
een non-agressie pact met de nabuurstaten
van Duitschland met name Tsjechoslowakjje
en Oostenrjjk, de vestiging vsm de Duitsche
souvereiniteit over het geheele Duitsche
grondgebied, inbegrepen Rijnland en tenslotte
den terugkeer vsm Duitschland in den Volken
bond.
Hoe graag de Locarno-mogendheden ook
willen onderhandelen over al dit moois, de
eisch van Hitier, dat bespreking zjjner voor
stellen deel moet uitmaken van de bespreking
der jongste gebeurtenissen in den Volken-
bondsrsiad, zal wel niet in vervulling gaan.
Men beschouwt hier Hitler's smtwoord als
bjjzonder handig, daar Hitier zich zoowel bui
ten Locarno als buiten het Handvest vsm den
Volkenbond houdt
De ochtendbladen van gisteren zeggen even
eens, dat men in ministerieele kringen Hitler's
antwoord onaannemelijk acht voor den Vol
kenbond en het opvat als een duideljjke po
ging om Frankrjjk en Engeland van elkaar te
scheiden.
EEN JOODSCHE FIRMA SLUIT HAAR
DEUREN.
Een der grootste firma's op het gebied van
den groothandel in levensmiddelen te Berljjn,
heeft op laat der politie haar deuren moeten
sluiten, aangezien zij beschuldigd wordt het
botertekort in den afgelóopen herfst opzette-
ljjk te hebben doen toenemen.
Bijzondere, geheime en openbare
zitting.
De bjjzondere zitting vsm den Volkenbonds-
raad begon gisterenmiddag om kwart voor
vier. Op voorstel van Beek (Polen) werd be
sloten onmiddellijk een geheime zitting te hou
den om het Duitsche antwoord te bestudeeren.
Eerst herinnerde Bruce er asm onder welke
omstandigheden, Duitschland werd uitgenoo-
digd deel te nemen aan de zitting vsm den
Raad, vervolgens werd het antwoord vsm Von
Neurath voorgelezen, Flandin vroeg enkele
opmerkingen te mogen maken waarop Beek
voorstelde in geheime zitting te gsian.
In de geheime zitting waren alle gedelegeer
den tegenwoordig.
De eerste taak van den Raad waa het Duit
sche antwoord te bespreken en te besluiten of
de volgende zitting van den Raad geheim of
openbsisir zou zjjn.
Men meent te weten, dat in den loop der
geheime zitting de leden tot overeenstemming
zjjn gekomen over het antwoord, dat gezonden
zal worden aan Duitschland.
Omtrent den inhoud van dit antwoord ver
luidt het volgende:
Wat de rechtsgeljjkheid aangaat, die
door Duitschland wordt geëischt als voor
waarde voor zjjn komst naar Londen, zal
de Raad het de verzekering geven, dat
deze sism het Duitsche Rjjk zal worden
verleend, echter zonder dat het stemrecht
zal verkrijgen, evenmin als de andere par
tijen in het geschil.
Wat de tweede voorwstarde vsm Duitsch
land betreft het openen van onderhan
delingen over de aanbiedingen van HiUer
zal de Raad antwoorden, dat hjj niet
aangewezen is daaraan recht te doen
wedervaren. Asmgezien de voorstellen vsm
Hitier mogendheden interesseeren, die niet
in den Raad vertegenwoordigd zjjn, zal,
naar men verzekert, een nieuwe demarche
te Berljjn worden gedaan door den Brit-
schen ambassadeur met het doel het er
naar te leiden, dat onder deze omstandig
heden Duitschland zich zal doen vertegen-
PRO 1-6
£ch-fe "Pri'esche -Heeren-Qaai
"IO - 15 - 20 -95 cE per %on9
F 21
woordigen bjj de werkzaamheden vsm den
Raad.
De openbare zitting werd om 7 u. 25 ge
opend en eindigde 7 u. 40. De zitting werd ver-
daagd, nadat kennis was genomen van de
Fransche resolutie.
Bruce opende de zitting en gaf onmiddelljjk
het woord aan Flandin, die de volgende ver
klaring aflegde:
„Ik heb in de vorige zitting de gelegenheid
gehad de redenen uiteen te zetten, welke
Frankrjjk er toe dreven den Volkenbondsraad
te verzoeken te constateeren, dat de verdra
gen vsm Locarno en Versailles waren geschon
den door Duitschland. Zonder hier verdere
explicaties aan toe te voegen, heb ik de eer uit
naam van de Fransche regeering en ook uit
naam van de Belgische regeering, welke mjj
mandaat verleende, de volgende gemeenschap-
pel jjke ontwerp-resolutie voor te stellen:
„De Volkenbond op verzoek van België
en Frankrjjk hjjeengekomen, constateert,
dat de Duitsche regeering op 7 Msiart 1936
art. 43 vsm het Verdrag van Versailles
heeft geschonden door militaire strijd
krachten te doen binnenrukken en te sta
tioneeren in de gedémliitariBeerde Rjjn-
1 andzone, welke zone is voorzien bjj de
artt. 42 en volgende van het genoemde
verdrag en door het Verdrag van Locarno.
De secretaris-generaal vsm den Volken
hond wordt uitgenoodigd, door toepassing
vsm art. 4 par. 2, zonder uitstel aan de
onderteekenstars van genoemd bedrag dit
geconstateerde mede te deelen".
De R. medewerker van het Hbl. Bchrjjftt
Naar aanleiding van een Reuter-telegram
omtrent een Fransch plan om de cleartng-
overeenkomsten met Duitschland te doen op
schorten, zjj er op gewezen dat zeker in dit
stadium andere lsmden dan de Locarnisten
niet geroepen zjjn en hiertoe evenmin gero»-
pen kunnen worden, ssmctie-mstatregelen
tegen het Duitsche rjjk te treffen.
7)
»Pardon, prinses! De boer komt weer eens
te voorschjjn". Als hjj echter bemerkt, dat
fcjn woorden haar hebben doen schrikken,
drukt zjj snel een kus op de hand, die nog
•teeds op zjjn arm ligt om daarna op zjjn
nemende msmier te vervolgen: „Dat komt
®r van, als een mensch zoo gelukkig is als ik".
„Lieve boer!" Even beroert ze met haar
HPpen zjjn voorhoofd. „Je hebt getoond tien
•naai meer tact te bezitten dan je prinses.
Waar toch moet ik het Je even zeggen: Ko
mteer niet te veel met je boeren-afkomst.
ljjkt zooveel op een pose, die je toch
neusch niet noodig hebt. Ik wil niet, dat je je
kleineert, Sylvester!"
Zij heeft snel achtereen gesproken en hjj
eft ernstig geluisterd. Nu knikt hjj.
»Je hebt gelijk, Jo, en... Je zult steeds
™et me tevreden zjjn. Nee... nog veel meer.
ik je!"
sul je op me kunnen zjjn. Dat beloof
sjj voelt dat het hem heilige ernst is.
an klapt hjj de oude piano open, die in
hoek staat en slaat een paar accoorden
Het Instrument is gruwelijk valsch. In
Komische ontzetting houdt Johanna haar
^den voor de ooren.
„Als meneer en de juffer muziek willen
hebben, dan heb ik wel een gramofoon",
haast de binnentredende herbergier zich zjjn
gasten een genoegen te doen. Ijverig begint
hij in een stapel gramofoonplaten te grabbe
len, welke op een wankelen standaard liggen.
„Ik heb nog pas een paar weken geleden de
nieuwste schlager van Innsbruck meege
bracht."
„Om 's hemelswil!" laat Johanna zich ont
vallen, terwjjl Sylvester den man lachend
voor zjjn aanbod dankt, zich daarbjj veront
schuldigend. dat zjj niet veel om gramofoon-
muziek geven.
„Maar wat zou u zeggen van een stukje
op den citer?" vraagt hij en de waard laat
zich dat geen tweemaal verzoeken, want als
een echte Tiroler ligt dit instrument hem het
naast aan het hart.
En zoo krijgen Johanna en Sylveser dan al
heel spoedig de, door citerspel begeleide ver
zekering te hooren, dat „geen vuur en geen
hel kan branden zoo heet, als heimeljjke
liefde, waarvan niemand iets weet!"
Johanna's wangen gloeien van de warmte,
de thee en de innerlijke bljjdschap. Haar
oogen stralen en overgelukkig kjjkt zjj den
man tegenover haar aan, die haar blik even
warm beantwoordt. Hier in de herberg. „Zur
Traube" behoeven zjj niet zoo voorzichtig te
zjjn als in Iglerhof....
Op den terugweg voeren zjj een zeer ver
standig gesprek. Sylvester Vonberg wil niet
meer naar München terugkeeren, hoewel hjj
daar in Februari een betrekking moet aan
vaarden als dirigent van het Salonorkest. Dat
zou allemaal mooi en goed zjjn geweest, als
Johanna niet in zijn leven was gekomen. Nu
ze echter de beste scheppende krachten in
hem g wekt en tot vol.e ontwikkeling he*t
gebracht, verzet alles in hem zich tegen den
dwang van een vast emplooi met alle daaraan
verbonden discipline. Vrjj moet hjj zjjn om
vrij te kunnen scheppen. Dan zal hjj iets
groots kunnen presteeren. En daarvoor is het
noodig, dat hij naar Berljjn gaat, waar de
kansen voor het grijpen liggen en reeds zoo-
velen het tot iets hebben gebracht.
Hij spreekt ook nu weer met suggestieven
aandrang, vervuld van het besef van zjjn
kunnen en gedragen door het gouden opti
misme van den kunstenaar. Het spreekt van
zelf, dat bjj de vrouw, die hem liefheeft, die
in hem gelooft, deze woorden op vruchtbaren
bodem vallen. En als hjj met een zekere sou-
vereine eigengerechtigheid decreteert:"en
jij begint ook niet meer opnieuw met die
lessen bjj Schumacher, maar je gaat bij Krell
in Berlijn studeeren!" dan knikt Johanna ge
hoorzaam. Zij, de trotsche, eigenzinnige, doel
bewuste barones von Geitier denkt aan geen
tegenspraak.
Steeds verder ontwikkelt Sylvester Vonberg
zijn plannen voor een gemeenschappelijke arti
stieke ai-beid in Duitschland's hoofdstad, als
centrum van artistiek leven. Hjj raakt in
geestdrift door zijn eigen woorden en in een
roes van bedwelmende gelukzaligheid ont
werpt hij een toekomstbeeld, vol schitterende
kleuren..." En Johanna, meegesleept door zijn
enthousiast betoog, dat in laatste instantie
een huldiging van haar persoon inhoudt, assi
steert hem ijverig bjj de volmaking van dit
beeld; zij vergroot en verdiept het en omlijst j
het met stralend goud.
En toch is er iets, wat aan deze toekomst
droom van beiden ontbreekt. Men zou bjj een
oppervlakkige beschouwing geneigd zjjn het
vooreen onbelangrijke bjjzaak te houden, doch
bij nader inzicht ontpopt zich dit „iets,, als
het belangrijkste voor de vervulling en de
verwezenlijking van hun droom. Want het.
luchtkasteel, met zooveel blijmoedig optimisme
gebouwd, ontbreekt elk fundament. Geen
woord als huwelijk, trouwen of iets dergelijks
wordt genoemd, niets is er wat hun gemeen
schappelijke toekomst eenige houvast geeft.
Het is het onbewust-instinctief vermjjden
van een klip, die een ernstig beletsel zou kun
nen vormen voor de verwezenlijking van hun
ideaal. Hoe verschillend Johanna's en Syl-
vester's beweegreden daarvoor ook mogen
zijn, ten slotte vinden zjj elkaar toch in een
en hetzelfde zelfbedrog. Zij bedenken niet,
dat het werkelijke leven andere eischen stelt
en in de eerste plaats zeker wel die van een
open oog voor de realiteit, waarbjj voor
struisvogelpolitiek geen plaats is.
Zoo oud als het menscheljjk geslacht zelf,
is zjjn verlangen naar het licht. Onafscheide
lijk van het licht echter is de schaduw. En
wie meent het eene voor zich te kunnen op-
eischen zonder het andere op den koop toe te
nemen, die moet onvoorwaarljjk schipbreuk
ljjden
Het viertal in Innsbruck heeft zich hjj zjjn
inkoopen uitstekend geamuseerd.
Nadat zjj in Hotel „Maria Theresia" weer
wat op krachten zjjn gekomen, wordt in de
beste stemming de terugtocht met de slede
aanvaard.
Niemand hunner bemerkt den bezorgden
blik, waarmee Gustl Stettner beurtelings het
windgat in het gebeurgte en zjjn steeds on
rustiger wordende paarden gadeslaat, want
als stedelingen hebben zjj geen begrip van
de voorteekenen, welke een elementair na-
tuurverschjjnsel vooraf plegen te gaan.
Eerst een plotselinge windvlaag doet hen
verschrikt opkijken.
„Wat is d&t dan? Het begint toch niet on
gezellig te worden?", vraagt dr. Falk, ter
wjjl hjj de kraag van zjjn pels opzet.
„Ik geloof, dat we sneeuw krjjgen", ver
onderstelt Barones Geitier, terwjjl zjj onder
zoekend de lucht opsnuift, die plotseling zeld
zaam drukkend en vochtig is geworden.
„Oh, I see, just like a real English fogg", i)
constateert de, aan mist gewend zjjnde miss
Spencer met haar gewone kalmte. „Look
here", wjjst zjj met een typische armbeweging
naar den nevel rondom haar.
Inderdaad legt een dichte nevelsluier zich
over het landschap. Met verbazingwekkende
snelheid worden huizen, hoornen en menschen
aan het gezicht onttrokken; zelfs de lichten
langs den weg zjjn al spoedig niet meer te
zien.
Zoo zeldzaam deze mistbanken in de Alpen
zjjn, zoo verraderljjk zjjn ze ook. Niet alleen
hij een eenzamen skitocht in het hoogge
bergte, zelfs hjj een eenvoudigen tocht per
slede, wanneer men, zooals het in Hotel Igler
hof thuis behoorende gezelschap, slechts een
derde gedeelte van den weg tusschen Inns
bruck en Igls heeft afgelegd, kan een der
gelijk natuurverschijnsel, op zjjn zachtst uit
gedrukt, zeer onaangenaam zjjn.
Szartossy, die den ernst van den toestand
onmiddelljjk inziet, wisselt een paar woorden
met den koetsier, wiens brommend antwoord
weliswaar ten doel heeft hen gerust te stel
len, maar toch tevens, onmiskenbaar een
zekere onbehaagljjkhcid verraadt.
Steeds weer bljjven de paarden staan, zicht
baar onrustig door den dikken, ondoordring-
baren muur, die elk uitzicht belemmert en
waartegen zjj zich instinctief verzetten. De
koetsier en Szartossy loopen nu aan weers-
zjjden naast de dieren en trachten hen met
vriendeljjke woorden te kalmeeren. Steeds
langzamer en moeilijker echter komen zjj
vooruit.
„Op die manier kan het tot morgen vroeg
duren voor we in het hotel zjjn," zegt de ba
rones, die nu toch werkeljjk ongerust begint
te worden.
Ik ken dat wel, precies een Engelsche
mist.
„Als we er dan tenminste zjjn!" geeft
dr. Falk laconiek ten antwoord.
Miss Spencer duidt hem zjjn pessimisme
hoogst kwaljjk, maar ook zjj bekjjkt den, aan-
vankeljjk als een haai' bekend verschijnsel
begroeten nevel, die de weerloos aan hem
overgeleverde slachtoffers steeds meer om
hult, nu met geheel andere oogen.
Bepaald naargeestig klinkt het roepen van
de onzichtbare menschen, die uit ver
schillende richtingen komend zich althans
voor elkaar verstaanbaar trachten te maken;
de schellen op het tuig van de paarden, an
ders zoo'n vrooljjk geluid in het wintersche
landschap, zj|n waarschuwingssignalen gewor
den en daarbjj neemt het gevaar met iets of
iemand in botsing te komen, voortdurend toe.
„Als de paarden maar niet wild worden!"
zucht Szartossy, wanneer de dieren telkens
bjj het ontwaren hen tegemoet komende
voertuigen of voetgangers, plotseling op
schrikken.
„Ais we er maar voor zorgen den goeden
weg te houden!" voegt hjj er aan toe, zich
ditmaal speciaal tot den koetsier richtend.
„Daar behoeft u niet bang voor te zijn,"
antwoordt Gustl, maar bjjster overtuigend
klinkt het niet.
Dan heerscht weer minutenlang zwjjgen.
Het vooruitkomen wordt steeds moeiljjker en
gevaarljjker.
„I suppose, there can 't be any danger in
it, surely", J) zegt miss Spencer in een
schuchtere poging om den moed er in te hou
den. „When people here gewend aan den mist
en hoe noemt u dat ook weer acco-
modated on it, kan toch niet zoo erg zjjn ths
whole".
i) Daar zal toch
denkt u?
geen gevaar bjj zfln,
(Wordt vervolgd,)
J
