Buitenlandsch Overzicht.
DE GOUDEN
BRUG
Hitler's antwoord.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
DONDERDAG 26 MAART 1936
64ste JAARGANG
Hitier antwoordtdoch voorloopig. Na de stemming komen
de Duitsche voorstellen. - De besprekingen tusschen Italië,
Oostenrijk en Hongarije. - Is er kans op een einde van den
ItahaansclvAbessijnschen oorlog?
Het
voorloop'ge
Duitsche
antwoord
De
besprekingen
te Rome
Het
Italiaansch-
Abessijnsche
conflict
Hitier bepleit
opnieuw Duitschland's
rechtsgelijkheid.
Anderhalf millioen menschen te
Berlijn op de been.
Oproep van den organisator
Goebbels.
De Raadszitting verdaagd.
Tot een nader vast te stellen datum.
De besprekingen van drie
te Rome.
FEUILLETON.
ROMAN VAN
HANNO PLESSEN
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldereche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—,
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, Idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. e ct Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DB BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekenlng No. 16066.
ADVEBTENTIÉNt
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; b(J niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Het is misschien nog
de beste tactiek, die
Hitier heeft kunnen vol
gen. Een voorloopig ant
woord, dat noch vleesch,
noch visch is. Ja, wel
heeft Hitier te kennen
gegeven, dat h(j de voor
stellen van de Locarno-mogendheden niet kan
aanvaarden, omdat ze Dultschland niet in de
positie stellen van gelijkgerechtigde. Men had
niet anders verwacht van Hitier. Dat Hitier
het definitieve antwoord, met de Duitsche
voorstellen, pas na de verkiezingen zal geven
ls een tactische zet van den Führer, die, mee-
nen we, goeds belooft. Hitier moet rekening
houden met de stemming van a.s. Zondag. Die
stemming moet voor alles een succes worden
en als die stemming voor meer dan negentig
procent in z(jn voordeel uitvalt, dan kan hij
tegenover het buitenland wat gematigder wor
den, want dan heeft ht) een voorloopig succes
geboekt, dat een gematigde politiek recht
vaardigt. Zou hij deze politiek nu voeren, dan
zou dat in het binnenland zeker als een be
wijs van zwakheid worden aangemerkt en dat
zou de stemming ongunstig beïnvloeden. Had
Duitschland dus nu een definitief antwoord
gegeven, dan had dat bijna niet anders dan
scherp afwijzend op de Locarno voorstellen
kunnen uitvallen. En dat is nu gelukkig voor
komen. We wachten dus maar weer af. Frank
rijk wordt er ongeduldig van. Het chicaneeren
van Duitschland begint de Franschen de keel
uit te hangen. Ook België begint teekenen
van ongeduld te vertoonen. Minister Flandin
(Frankrijk) er v. Zeeland (België) hebben
beiden reeds te kennen gegeven, dat zü niet
bereid zijn over Duitsche tegenvoorstellen te
Londen te onderhandelen. Gelukkig dat de pap
echter nooit zoo heet gegeten wordt als z(|
wordt opgediend en Eden zal zeker kans zien
zijn beide collega's tot andere gedachten te
bewegen.
Tenslotte geven we hier nog een uittreksel
uit het Duitsche voorloopige antwoord, waarin
Duitschland allereerst weer met zijn grieven
komt tegen het Fransch-Russische verdrag,
waarmee, zooals men weet, Frankrijk naar
Duitsch inzicht het verdrag van Locarno zou
hebben geschonden, vervolgens brengt Duitsch
land opnieuw naar voren, dat het alleen kan
onderhandelen als gelijkgerechtigde mogend
heid en zegt dan:
Het voorstel betreffende een ontwerp-ver-
drag, waarvan de Duitsche regeering door den
Britschen minister Eden in kennis werd ge
steld, mist echter iedere voorwaarde voor de
organisatie met succes van een werkelijken,
duurzamen vrede, aangezien het allereerst op-
3 maal per dag Den Helder-
Wieringermeer - Medemblik - Hoorn -
Amsterdam.
Verbinding met geheel West-Friesland.
gebouwd wordt op een voor een groote natie
ondragelijke discriminatie en op een consta
teering van tevoren van nlet-rechtsgeltjkheid
van Duitschland met de andere staten. Wan
neer de Duitsche regeering haar toestemming
zou geven tot dit voorstel, dan zou z|j deel
nemen aan de schuld voor alle daaruit nood
zakelijkerwijze voortvloeiende, innerlijke,
voortdurende afwijzing van de onder derge
lijke voorwaarden het Duitsche volk opge
drongen deemoedige onderwerping. Dit zal de
Duitsche rijksregeering echter niet doen. Want
het is volgens alle historische ervaring onmo
gelijk op een zoodanige basis een werkelijken
en duurzamen, want uit vrijen wil en in gelijk
gerechtigdheid van alle kanten, gesloten vrede
te vestigen.
De Duitsche rijksregeering moet der
halve al die bepalingen van het voorstel
der Locarnomogendheden afwijzen, welke
in staat zijn de eer der natie wederom
aan te tasten of de rechtsgelijkheid in
twijfel te trekken, resp. op te heffen.
De Duitsche regeering en het Duitsche volk
hebben den diepen, ernstigen wensch, na her
stel van de volledige onafhankelijkheid en de
souvereiniteit van het rijk, een groote bijdrage
te leveren aan den Europeeschen vrede.
Verderop wordt in het antwoord gezegd:
Wanneer zij derhalve gedwongen is het haar
voorgelegde voorstel van een ontwerp-verdrag
der Locarno-mogendheden af te wijzen, op al
die punten, welke de eer en de rechtsgelijk
heid van de Duitsche natie betreffen, gelooft
zij echter ook, op grond van de erkenning van
haar mede-verantwoordelijkheid voor het lot
der Europeesche volkeren, gevolg te moeten
geven aan de voorstellen van de Koninklijk
Britsche regeering om van haar kant door de
indiening van mogelijke nieuwe voorstellen
b|j te dragen tot een oplossing van de Euro
peesche kwestie.
Op grond hiervan moet de Duitsche regee
ring de Koninklijke Britsche regeering mede-
deelen, dat zij deze week van de laatste voor
bereiding van haar verkiezingen, technisch
niet meer in staat is een zoo omvangrijk en
zoozeer te overwegen werk gereed te krij
gen. Zij achtte het bovendien noodzakelijk
den ambassadeur Von Ribbentrop ter monde
linge opheldering van eenige belangrijke pro
blemen op Dinsdag 24 Maart nogmaals naar
Londen te zenden.
De Duitsche regeering zal dan Dinsdag 31
Maart haar standpunt met haar positieve
voorstellen ter beschikking stellen van de
Koninklijke Britsche regeering.
In ons vorig nummer
hebben we reeds gemeld
dat de drie protocollen,
toegevoegd aan de pro
tocollen van Rome, van
17 Maart 1934, door de
leiders van de regeeringen van Italië, Oosten
rijk en Hongarije, die te Rome met elkaar
hebben geconstateerd, onderteekend zijn.
Het eerste protocol aldus een door
Stefani verspreid communiqué constateert
met voldoening de gunstige resultaten, waar
toe de voortdurende samenwerking tusschen
de drie regeeringen geleld heeft, ten gunste
van de handhaving van den vrede en het
oeconomisch herstel van Europa. Wederom
heeft men plechtig den wil bevestigd, trouw te
blijven aan de politieke, oeconomische- en cul-
tureele principes van de protocollen van 1934
op grond van de erkenning, dat het in het be
lang is van de drie landen, steeds meer op
alle terreinen hun optreden in overeenstem
ming te brengen met de ontwikkeling, waar
aan de Europeesche toestand onderhevig is.
De drie regeeringen besluiten, zich in
een groepeering aaneen te sluiten en te
dien einde een permanent orgaan voor
wederkeerige consultatie in het leven te
roepen.
Het tweede aanvullende protocol bepaalt,
dat de drie regeeringen op den grondslag van
het in protocol no. 1 neergelegde, haar besluit
bevestigen geen enkele belangrijke politieke
onderhandeling te ondernemen met een an
dere regeering betreffende de Donaukwestie,
zonder van te voren contact te hebben gezocht
met de beide andere regeeringen, waarmede
de protocollen van Maart 1934 zjjn onder
teekend.
Hoewel de drie regeeringen het geheel eens
zijn over het nut van ontwikkeling harer
oeconomische betrekkingen met andere Donau-
staten, erkennen zij, dat een dergelijke uit
breiding voor het oogenblik slechts ten uit
voer zou kunnen worden gelegd door middel
van bilaterale overeenkomsten.
Het derde, aanvullende protocol, bepaalt,
dat het permanente orgaan voor wederkeerige
raadpleging, zooals dat onder oogen is gezien
in protocol no. 1. gevormd zal worden door
de ministers van buitenlandsehe zaken der
drie onderteekenende mogendheden.
Dit orgaan zal op bepaalde tijden bijeen
komen en voorts wanneer de drie regeeringen
dit gewenscht zullen achten.
Zal er spoedig vrede
zijn tusschen Italië en
Abessinië zoo vraagt
men zich den laatsten
tijd af. En er z(jn tee
kenen, die er op wijzen
dat de verwachtingen
misschien niet be
schaamd zullen worden Beide landen zijn beu
van den oorlog en als het mogelijk is de zaak
te liquideeren, zonder dat het persoonlijk
prestige daarbij iets van inboet, dan zal
Mussolini wellicht geneigd zijn aan het dwaze
avontuur een einde te maken.
Laat ons het beste hopen ten opzichte van
den vrede tusschen Italië en Abessinië, doch
er tevens bij constateeren, dat er nog tal van
voetangels en klemmen zijn die uit den weg ge
ruimd moeten worden, voordat het einde van
den strijd aan zal breken.
Uitstel tot half Mei voor een alge-
meene bespreking?
Volgens den diplomatieken correspondent
van Reuter, is men algemeen van opvatting,
dat tengevolge van de Fransche verkiezin
gen en de houding van Mussolini, een alge-
meene bespreking van de Duitsche tegen
voorstellen niet voor half Mei zal kunnen
worden gehouden.
De ontvangst te Londen niet
ongunstig.
Over het geheel genomen is het „voor
loopige" antwoord van den Duitschen rijks
kanselier te Londen niet ongunstig ontvan
gen. Het algemeen karakter en de toon van
het decument worden hier uitgelegd als een
aanwijzing, dat men de dingen niet wil for-
ceeren, en dat een verzoenende geste van de
zijde van Berlijn, nadat de verkiezingen ach
ter den rug zullen zjjn, niet uitgesloten is te
achten,
In de tot de laatste plaats gevulde Deutsch-
landhalle heeft Hitier Dinsdagavond voor het
Berlgnsche publiek het woord gevoerd.
In hoofdzaak was ook deze verkiezingsrede
een pleidooi ten gunste van de binnen- en bui
tenlandsehe politiek der nationaal-socialisti
sche regeering. Opnieuw deed Hitier een be
roep op het Duitsche volk zich achter hem te
scharen, ten einde aldus tegenover het buiten
land het bewijs te leveren, dat hjj niet zjjn
persoonlijke meening verkondigt, doch die der
geheele natie. Van de volkeren der natie
vraagt de Führer, dat zij de door hem begon
nen vredespolitiek zullen aanvaarden.
Rijkskanselier Hitier.
Duitschland wil geen andere volken onder
werpen aldus Hitier en geen andere vol
ken tot Duitschers maken. Ik stel er zelfs geen
pr|js op, wanneer anderen zouden willen trach
ten de Duitsche democratie na te bootsen.
Duitschland wil met de andere naties in vrede
leven, maar deze vredelievendheid beteekent
niet, dat het karakterloos zou willen zijn. Voor
de privileges van anderen zullen wij in geen
geval capituleeren.
Duitschland wil andere volken niet berooven
van hun vrijheid en hun vrede, doch Duitsch
land eischt ook zijn eigen vrijheid en vrede op.
Voortgaande deelde Hitier mede, dat hij
Dinsdag aanstaande nogmaals zal verkondi
gen wat Duitschland wel en wat het niet wil
doen.
De rit van Adolf Hitier van de rijkskanse
larij in de Wilhelmstrasse naar de Deutsch-
landhalle is een ware triomftocht geworden.
De kilometers lange weg uit het centrum naar
het Westen, was door honderdduizenden om
zoomd, die op een afstand werden gehouden
door een dubbele haag S.A.- en S.S.-mannen,
benevens leden van den arbeidsdienst, van de
luchtmacht, Hitlerjeugd en alle partij-organi
saties. Langs de geheele route waren tusschen
de boomen guirlandes van dennegroen aange
bracht, de huizen waren eveneens met denne
groen en bloemen versierd, groote transparan
ten hingen over den weg, wapperden aan
bruggen, viaducten en aan de masten der boog
lampen.
Reeds uit de opschriften dezer groote doeken
blijkt, onder welke leuze de nationaal-socia
listen dezen, in het oog van menigeen wel zon
derlingen verkiezingsstrijd voeren. „Het doel
van den Führer: een vrede in eere" is de
keuze, die telkens en telkens weer wordt her
haald.
„Adolf Hitier is de eerste arbeider van ons
volk", ls een variant van het nationaal-socia
lisme op dergelijke uitspraken van vroegere
heerschers.
Anderhalf mUlioen menschen, bijna half
Berlijn, is op de been om een glimp van den
Führer tijdens het voorbijrijden op te vangen
en het staatshoofd van het derde rijk toe te
juichen. Vele belangstellenden hebben stoelen,
bankjes of trappen meegebracht om beter te
kunnen zien. Uit alle vensters en over alle
balkons hangen menschen.
Als het oogenblik nadert, waarop de Führer
uit de Wilhelmstrasse vertrekt, stijgt in de
r|jen der massa's de spanning. Dan hoort men
in de verte het gejuich aanzwellen. Waar de
Führer voorbijrijdt, heffen de duizenden de
armen omhoog en barsten zij uit in „heü"-ge-
roep. Nauwelijks zijn de auto's met den regee-
ringschef en zijn gevolg voorbij, of velen, die
niet in de buurt van een luidspreker staan,
spoeden zich naar huls om aan hun eigen ra
diotoestel de rede te kunnen volgen.
Dinsdagmorgen is een oproep van Goebbels
„aan het Duitsche volk" verspreid over de
verkiezingen, waarin o.a. wordt gezegd:
De laatste dagen voor den 29sten Maart
moeten een geweldige manifestatie van het
eigen volk voor de bevrijdingspolitiek van den
Leider worden, een manifestatie die ook het
buitenland zal moeten opmerken. Vrijdag 27
Maart, te 4 uur (.E.T.) zai de Leider van de
Krupp-fabrieken te Essen uit tot alle Duitsche
arbeiders en soldaten spreken. Te 15 u. 15
komt uit alle radio's 't commando: Hijscht de
vlag en op dit oogenblik zal aan alle openbare
gebouwen, fabrieken en particulieren wonin
gen de vlag geheschen worden.
Te 4 uur precies zullen de sirenen van de
Krupp-fabrieken het begin van het groote
vredes-appél
van den Leider aankondigen. Alle schepen en
locomotieven en fabrieken laten één minuut
hun sirenes loeien, gedurende welken tijd al
het verkeer in het geheele rijk stil zai staan
behalve op de spoorwegen. Het geheele volk
houdt die minuut zelfinkeer en bewijst daar
mee aan het buitenland dat het geheele Duit
sche volk achter den Leider staat en iedere
man en vrouw hun nationalen plicht zullen
vervullen. De Leider, als eerste arbeider en
soldaat van het Duitsche volk, zal uit de
wapensmidse van het Duitsche volk te Essen
zijn betuiging van de eer en vrijheid van het
Duitsche volk afleggen.
In alle fabrieken en kazernes moeten de
soldaten en het personeel in gesloten colonnes
luisteren; alle winkels en magazijnen moeten
tusschen 4 en 5 uur den verkoop staken en
klanten en personeel gelegenheid geven de
rede van den Leider te hooren.
Zaterdag 28 Maart viert het geheele Duit
sche volk den
Duitschen volksdag voor eer, vrij
heid en vrede.
De nat.-soc. instellingen zullen de bevolking
in massa-demonstraties op straat brengen om
te 19 u. 45 het laatste woord van den Leider
te hooren. De klokken van den Dom te Keulen
zullen 5 minuten over alle zenders in het rijk
hun metalen stem doen hooren en te 8 uur
(M.E.T.) spreekt de Leider uit de Keulsche
jaarbeurshal, nadat eerst het oud-Nederland-
sche dankgebed tot leder gehucht zal gezon
gen zijn. Alle burgers zingen staande mee. Het
slotaccoord op de woorden
Heer, maak ons vrQ,
moet door 67 millioen menschen meegezongen
worden. Alle carillons spelen dan een kwartier
lang. Alle Duitsche zenders zwijgen dan het
volgende kwartier ten teeken dat de verkie
zingsstrijd geëindigd is.
Zondag 29 Maart gaat het geheele volk als
één man naar de stembus om zijn plicht te
doen en den Leider te sterken in zijn geloof
aan het Duitsche volk en in zijn onwrikbaren
stvjjd voor de eer, vrijheid en vrede van de
Duitsche natie. GOEBBELS,
24 Maart 1936.
De Raad heeft in zijn zitting van gistermid
dag een resolutie aangenomen, welke als volgt
luidt:
De Raad zegt den vertegenwoordiger van het
Vereenigde Koninkrijk dank voor zijn mede-
deeling van 20 Maart, waarin kennis werd ge-
gegeven van den tekst der voorstellen, die op
19 Maart door de vertegenwoordigers van de
leden van den Volkenbond, die het pact van
Locarno hebben onderteekend, werden opge
steld en die de respectievelijke regeeringen op
het oogenblik bestudeeren. De Raad is van
meening, dat het optreden van den Raad voor
het oogenblik geschorst moet worden, op grond
van de besprekingen die thans aan den gang
zijn. Hij noodigt deze regeeringen uit hem op
de hoogte te houden van de ontwikkeling dezer
besprekingen en besluit weer bijeen te komen,
zoodra de omstandigheden zullen aangeven,
dat het wenschelijk is het onderzoek van de
kwestie voort te zetten.
Een uitlating van Schluschnigg.
Reuter meldt uit Rome:
Het verschil tusschen de nieuwe Itallaansch-
Oostenrijksch-Hongaarsche protocollen en die
van 1934 ls, dat er thans inderdaad een blok
ia gevormd, waarvan de leden slechts In over
leg met elkaar actie kunnen voeren. Het
tweede protocol beperkt het gebied van deze
acüe tot de kwestie van het Donaubekken,
maar het voegt er aan toe, dat welhaast
iedere actie van Oostenrijk of Hongarije in
betrekking staat tot de Donaukwesties.
In een interview, dat Schluschnigg een cor
respondent van de Lavoro Fascista heeft ver
leend, zegt hij: De drie contracteerende mo
gendheden zullen in de toekomst geen enkele
politie actie ondernemen, zonder voorafgaan
de consultatie. De oeconomische vraagstuk
ken bestrijken een iets ruimer veld. De be
ginselen ervan zijn die van de Kleine-Entente
en men kan wel zeggen, dat er te Rome een
nieuwe Kleine Entente is gevormd.
Verder zeide Schluschnigg, naar aanleiding
van het Duitsche aanbod van een pact van
nonagressie met Oostenrijk, dat een dergelijk
verdrag voor een klein land als Oostenrijk
slechts betrekkelijke waarde had.
Een veel grooter waarde zou een dergelijk
accoord in een collectief verband hebben.
ii)
Barones von Geitier is bijzonder ingenomen
®et Hannerl's lieve attenUe om als haar
erstcadeau de min of meer vervallen villa
n Hietzing wat te laten opknappen. Sinds
baar nichtje haar heeft meegedeeld, dat de
restauratie-werkzaamheden direct na Nieuw-
r zuüen beginnen, verkeert zij in een aller
genoeglijkste stemming.
Ook Sylvester Vonberg is overgelukkig.
"Dit is de mooiste Kerstmis van mijn
e^en," zegt hfl zacht voor zich heen, ter-
7^' hy uit het raam van zijn hotelkamer in
°ntwakenden ochtend staart. Z(jn handen
Pelen met een ring, welke Johanna heime-
J aan zijn vinger heeft geschoven, toen zij
,Cm hankte voor de schitterende orchidee,
w"' haar officieel mocht vereeren. Het
de edelste bloem geweest, welke hij had
u,»ien bemachtigen en... zt| had hem zijn
M 16 vermogen gekost!
zin aar ('aarvoor heeft hij slechts een licht-
'f lachje en een onverschillig schouder-
Wp af°n ovtr' Nooit nog is hij rekenaar ge
uit;63 °n nu 's minder dan ooit in staat
Bfer-^n 'uc^':i&e gedachten wereld in hooger
en naar den harden aardbodem af te da
len om zich daar bij het nuchtere leven van
allen dag aan te passen.
Met de trots van den eigenaar bekijkt hij
het kleinood. Binnenkort zal hij, de self made
man van boerenafkomst, dit erfstuk van
een oude, adellijke familie officieel aan den
vinger dragen. De tamelijk breede ring, een
meesterwerk van antieke goudsmeedkunst, is
vervaardigd met met de hand gedreven
goud. Het middelstuk vormt een groote, kost
bare saphler, welke omlijst wordt door vier
diamanten van het zuiverste water. Eerst
nu bemerkt Sylvester, dat in de binnenzijde
van den ring het wapen van de Geitiers is
gegraveerd met daaromheen hun zinspreuk:
WEES STEEDS OPRECHT TEGEN
OVER UZELF EN ANDEREN!
Dat geeft hem toch even een schok, die
hem bijna tot de nuchtere werkelijkheid te
rugroept.
Hij is niet oprecht geweest tegen haar, die
hem vertrouwt, die hem liefheeft met heel
haar hart. Hem, den zigeuner, den oplich
ter! Hij noemt zichzelf zoo in een plotse
linge opwelling van verbitterdheid.
Zit hij met zijn keurige bagage, zijn voor
beeldige garderobe en zijn correct uiterlijk
niet zonder een cent op zak in dit fashion-
able berghotel, temidden van de beste fami
lies, die hij doorloopend bedriegt! Als ze dat
eens wist, de jonge barones Geitler-Hattorf!
Neen dat zij ze met ai haar liefde niet kun
nen begrijpen en evenmin kunnen vergeven.
Nooit zou ze daarvoor een aannemelijk ex-
cuss vinden. De kloof, welke daardoor zou
ontstaan tusschen haar en hem, zou niet te
overbruggen zijn. Dat voelt Sylvester Von
berg op dit oogenblik volkomen duidelijk. En
daarom peinst hij erover hoe ht) zich uit deze
wanhopige impasse zal kunnen bevrijden. Tot
eiken prijs moet hij er uit zien te komen, al
was het alleen maar om Johanna een ern
stige teleurstelling te beparen, en zóó op
recht als hij zelf vroeger niet voor mogelijk
zou hebben gehouden. Deze liefde is een open
baring voor hem en omdat z|j zoo diep ge
meend, echt en waar is, moet zij sterk ge
noeg zijn om tegen de som van alle uiter
lijke leugens te zijn opgewassen.
Hij heeft nu eenmaal die ongelukkige nei
ging tot een, min of meer parvenu-achtige
grootdoenerij, waarbij het pochen op zijn boe
renafkomst slechts pose is. Dit heeft Johanna
onmiddellijk bemerkt. En hij heeft slechts
het eerlijke voornemen zich, zoowel het een
als het ander, af te wennen. Om harentwU.
Om Johanne waard te zijn. Dat hij haar
louter uit kunstzinnig oogpunt beschouwt
evenaart, ja, misschien zelfs overtreft, geeft
hem de kracht nu door te zetten.
Zijn genie moet achteraf rechtvaardigen,
wat hij, uit louter grootspraak, bij voorbaat
reeds heeft genomen. Nog veel, veel meer
moet hij worden dan dirigent van het Mün-
chener Salonorkest, hoewel zelfs die functie
voor hem nog onbereikbaar is gebleven.
Want zooals hi) het Johanna heeft voorge-
speigeld, is de zaak niet. In werkelijkheid
heeft hij wel naar die betrekking gesollici
teerd, maar zonder resultaat. En al evenmin
is hij de gezeten componist, waarvoor hij
zich zoo graag uitgeeft. Goed beschouwd
heeft hij zich tot dusver nog maar juist zoo'n
beetje door het leven kunnen slaan en daar
bij is hij zelfs lang niet altijd op den rechten
weg gebleven. Nu ja, goed, hij heeft zoo nu
en dan wel eens een paar schlagers verkocht
en een enkele maal ook wel eens een instru
mentatie-opdracht gekregen, maar daarnaast
heeft hij bij zijn collega's en kennissen, met
wie hy van tijd tot tijd in een of ander
strijkje is opgetreden, op het gebied van geld
zaken niet zoo'n bijster gunstige reputatie
verworven en menig leeninkje, dat hij met
hen heeft aangegaan, moet thans nog wor
den afgelost. En lui is hij bovendien geweest.
Hij had het zich tot een gewoonte gemaakt
een gat in den dag te slapen en gewoonlijk
begon hij met zijn ochtendtoilet als anderen
reeds een groot deel van hun dagtaak ach
ter zich hadden. En zoo heeft het een bi)
het ander hem zoo achterop gebracht.
Meedoogenloos legt hij rekenschap af van
zijn leven en onwrikbaar wordt daarbij zijn
besluit, dat van nu af alles andners zal wor
den. De eergierigheid om te bewijzen wat hij
kan, zal hem een aansporing zijn om een
geheel nieuw leven te beginnen op een meer
gezonde basis. Hij moet een streep zetten on
der, datgene, wat tot dusver zijn leven heeft
uitgemaakt. Daartoe behoort moed en die
put hij uit de kracht van zijn bewust talent
en uit zijn groote liefde voor Jahanna. En
van zóóveel gewicht acht hij deze scheidings
streep, zóó intens belangrijk het doel, dat
hij van dit atogenblik af, waarin alles hem zoo
helder voor den geest staat, nastreeft, dat hij
elk middel aangrijpt, om dit doel te verwe
zenlijken. Nog eenmaal zal het daarvoor noo-
dig zijn, dat hij tot een minderwaardige han
delwijze zijn toevlucht neemt, maar het
moet om zich volkomen schoon te was-
schen en vrij en onafhankelijk tegenover Jo
hanna te kunnen staan.
Dit besluit dwingt Sylverster Vonberg
zichzelf af op Kerstochtend van het jaar
1935.
Dan begint hij te schrijven. Haastig vliegt
zijn pen over het papier, nauwelijks in staat
om de, in het brein van den man jagende
gedachten te volgen. Vel na vel schrijft hij
vol met de groote, schuin liggende letters van
zijn karakteristiek handschrift. Zonder den
brief nog eens door te lezen, vouwt hij het
papier samen. Daarna sluit ht) het in een
couvert, dat hi) adresseert aan: Mej. Emma
Koch, Kirchplatzstraat 16, Milnchen.
Vier dagen later ontvangt h|j antwoord
op dezen brief.
De gasten van Iglerhof zitten nog aan het
ontbijt, als de eerste post, door twee handige
picolo's gesorteerd aan de verschillende tafels
wordt afgegeven.
Zachtjes rinkelt het theekopje, dat Syl
vester Vonberg haastig neerzet om daarna
met bevende vingers den brief te openen.
Zijn blik vliegt over de dicht ineen geschre
ven regels. Hij verschiet van kleur. De hand,
welke het papier vast houdt, trilt als een
espenblad en verfrommelt het met een
heftige beweging.
Johanna, die aan een tafel schuin tegen
over hem zit, ziet het. Ze ziet ook de kleine
zweetdruppels, die op Vonberg's voorhoofd
parelen en als een lichamelijke pijn gevoelt
zij dit teeken van een met moeite onder
drukte, hevige gemoedsaandoening, waaraan
Sylvester ten prooi schijnt te zijn. Een warm
gevoel van medelijden een saamhoorigheid
stijgt in haar op. Ze zou van haar plaats
willen opspringen om naar hem toe te gaan
en de diepe teleurstelling over het slechte
nieuws met hem te kunnen deelen. Zóó sterk
is dit echt vrouwelijke gevoel in haar, dat
het 't conventioneele masker een oogenblik
afrukt Verlangend staart zij naar den man
tegenover haar, smeekend haast om zijn aan
dacht, zijn toestemming haar in zijn zorgen
te laten deelen.
Szartossy, die juist de ontbijtzaal binnen
komt, vangt dezen blik op, doch slechts een
oogenblik, want onmiddellijk kijkt hi) bezorgd
om zich heen, of ook anderen van deze ver
standhouding getuige zfln geweest Geluk
kig is men overal te zeer in zijn eigen lec
tuur verdiept om iets bemerkt te hebben.
Sylvester, die Johanna's oogen op zich ge
richt voelt, tracht haar met een geforceerd
zorgeloos lachje gerust te stellen. Kwasi on
verschillig strijkt hij den gekreukten brief
glad om hem daarna in de borstzak van zijn
ski-pak te bergen. Het couvert scheurt hij in
kleine snippers. Langzaam beëndlgt hij zijn
ontbijt. Hij treurt opzettelijk om het alleen
zijn met Johanna, dat hij anders nauwelijks
kan afwachten, zoo lang mogelijk uit te stel
len. Hij wil tijd winnen, want Johanna zal
hem straks natuurlijk er naar vragen en hty
weet niet wat ht) dan moet antwoorden.
Het wordt hem bi) zün pogingen om zijn
goede bedoelingen in een daad om te zetten
wel bijzonder moeilijk gemaakt. Reeds nu,
aan het begin van den nieuwen weg, dien ht|
dacht te gaan, stapelen de hindernissen zich
op. Maar hij wil zich niet laten afschrikken.
Zijn groote liefde en zijn ijzeren wil zullen
hem helpen de moeilijkheden te overwin
nen
Als hi) eenige minuten later Johanna in dé
muzieksalon ontmoet, om volgens afspraak
een paar liederen van Brahms met haar door
te nemen, stelt zij hem echter de even ge
vreesde als onvermijdelijke vraag. Zij eischt
haar aandeel in zijn zorgen.
Hij ontkent niet, dat de brief hem een
zeer onaangenaam oogenblik heeft bezorgd,
maar bij dezen aanloop tot nadere mededee-
ling blijft hjj steken. Het is veel moeilijker
dan hij dacht, deze comedie tegenover het
diep gemeende blijk van medeleven van het
meisje.
(Wordt vervolgd).
