POPULAIR BIJVOEGSEL VAN DE HFLDERSCHE COURANT
Een mensch daalt af in de stromboli
De droom van
honderdduizend.
Wi
'mé Fi
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
Tusschen gloeiende lava
2en giftige dampen.
..Driemaal waren wy daar, meerdere
uren lang, vlak aan den rand van den kra-
w- De hitte was moordend. De gloeiende
l&va maakte ons koortsig. Onophoudelgk
-spuwde de kolk heete, dampende vloei
stoffen omhoog. Het lawaai was overwel
vend. Elkaar verstaan konden wij niet.
koken der lava hield geen moment op.
en nacht hield het aan. Hoe gaarne
ik eens afgedaald in dien hel, doch
Waar wij reeds aan den k raten-and te kam-
hadden met geregelde ademhaling, zou
t een waaghalzerg zijn zich in den krater
s begeven. Tegen den avond keerden wij
Uren in den omtrek was het don-
erend geraas van den boozen vulkaan
'°°rbaar. Een vuilgele stoflaag lag over
°'i8 gezicht, handen en kleeren. De lava-
s ffen hadden zich aan ons vastgeklampt"
ZATERDAG 18 APRIL 1936
door
H. J. FRANSSEN.
Vroeger gelofde men, dat de vulkanen
den toegang tot het binnenste van de aar
de vormden en Jules Veme fantaseert m
een zijner werken een professor,, die in
den kolk van een vulkaan afdaalt. Hij
wandelt door onderaardsehe gangen, waar
hij zeldzame dingen beleeft en na een
wandeling van 1000 km komt hg ou een
andere plek in de wereld terug... Doch ge
dachten zijn tolvrij en deze moedige ge
leerde existeert slechts in een roman,
doch niet in werkeUjkheid. In werkeigk-
heid zou men dezen professor spoedig kun
nen overtuigen, datde vulkanen geen toe
gang vormen tot het middenste der aarde
en haar kolken ook lang niet zoo diep
zijn, als men vroeger geloofde. Zij monden
uit in een aardkorst van gloeiende lava,
welke niets te maken heeft met de eigen
lijke aardkern, welke uit ijzer en nikkel
bestaat. Ondanks dat moet het voor de on
derzoekers toch aantrekkergk lijken een
blik te slaan in den bruischende krater.
neming bestond uit een voor dit doel
vervaardigd asbest-costuum, een stalen
helm ter bescherming tegen de vallende
steenen, een zuurstofapparaat en een
electrische lamp tot het geven van signa
len.
Het uur van afdalen naderde en de man
verdween in de diepte. De reguleering der
afdaling geschiedde aan den kraterrand
door een windas. Om wrijving te vermijden,
was het touw aan den rand van den krater
aan een katrol bevestigd. Kyrner wist niet
eens, of zgn lichaam de temperatuur in de
diepte kon verdragen en of de bodem uit
steen, dan wel uit zachte lava zou bestaan.
Terwgi hij langzaam naar omlaag afdaalde,
onderzocht hg de kraterwanden met hun
lalrgke kloven en spleten, waaruit voort
durend giftige gassen stroomden. Onder
zich zag hij slechts een onheilspellende,
halfduistere diepte en reusachtige gaten...
EindeUjk landde hg op een rotsplateau en
bereikte op die manier den bodem van den
heeten Stromboli. De temperatuur steeg
tot op 100 graden, die der lucht op 65
graden. De aanblik, zoo vertelde Kyrner
De Stromboli is bgna doorloopend in werking.
Een mensch waagt zj}n leven...
De Italiaanscne vulkaanonderzoeker Ky-
rer is de eerste mensch, die zich waagde
ih den hel. Kortelings gelukte het hem,
eeuige honderden meters diep in een kra
ter af te dalen, niet in een krater, die uit
gewerkt was, doch in een voortdurend ko
kenden en lavaspuwenden, n.1. die van den
Stromboli!
Deze vulkaan, welke een van de Lipa-
fische Eilanden uitmaakt, en welks wan-
den zich bgna loodrecht uit de zee omhoog
keffen, was vóór honderd jaar het doel
van een Duitsch vorscher, den Berlijn-
sehen prof. Friedrich Hoffmann. Uit zgn
Interessant boekwerk over vulkanen, ha-
'e° wij het volgende:
De moderne techniek komt te hulp.
Tct zoover Prof. Hoffmann, die dus niet
den krater is afgedaald; Kyrner daaren-
egen meer Doch hem stonden ook tech-
hulpmiddelen ter beschikking, welke
^ffrnarm moest missen. Vooreerst werd
r Peilingen binnen den krater op een
Plat Van onSeveer 200 meter een rots-
veiii U gezocht' dat wel zeer heet' doch
om genoeg was en tevens sterk genoeg,
Uitn onderzoeker te dragen. De
voor deze waorr,iaiz,<Te ondor-
kqlving vaa den hel door Dante. Ik
later, stemde volkomen overeen met de
dacht voortdurend aan het beeld, dat hij
ons geeft in zijn Goddelijke Comedie...
De lucht was doordrenkt van giftige
gassen en
toen het zuurstofapparaat geeu
dienst meer kon doen,
zocht Kyrner zijn heil enkele tientallen
meters hooger. Gedurende zijn kort verblijf
in dezen hel bestudeerde de vorscher zgn
zonderlinge omgeving. Aan de eene zijde
een sluier van rook en gifgassen, aan de
andere zijde woeste, wild-kokende lava, die
naar alle richtingen sprong, werd opgepakt
en weer neergesmeten. Reusachtige steenen
werden uit de donkere gaten, stikkend
van rook en gassen, omhoog gegooid en
honderden meters verder weggeslingerrd.
Kyrner hield het ongeveer drie uren in den
krater uit. Hg bestudeerde het rhythme der
erupties, verzamelde proeven van gassen
en steenen en maakte zelfs eenige foto
grafische opnamen, terwgl de door de uit
barstingen omhoog gesmeten steenen en
rotsblokken hem langs het hoofd vlogen...
De hitte werd steeds meer ondragelijk.
Zijn zuurstof raakte op, sneller dan hij had
berekend. Door het lichtsignaal zagen zijn
helpers boven aan den kraterwand, dat
Kyrner terug wilde keeren en met man en
macht werd aan de touwen getrokken.
Half bewusteloos en met longbloedingen
kwam Kyrner aan bg zgn vrienden, die
reeds lang voor zijn leven hadden gevreesd
en gedacht hadden hun kameraad niet
meer levend terug te zien. Een schat van
wetenschappelijke gegevens was de beloo
ning voor zgn moeizaam werk!
Japan bleef niet achter.
Het succes van Prof. Kyrner bracht een
Japansch geoloog op de idee ook eens in
een krater af te dalen. En niet lang daarna
maakte men voorbereiding tot een afdaling
ln de Mihara-vulkaan, een der grootste en
bekendste in geheel Japan. De Mihara-
vulkaan is in het laatste jaar in het buiten
land bekend, of beter uitgedrukt, berucht
geworden. Hg staat in Japan bekend als
de „vulkaan der zelfmoordenaars". Inder
daad schijnt deze vuurspuwende berg op
zelfmoordenaars een bijzondere aantrek
kingskracht uit te oefenen.
Ongeveer driehonderd menschen zijn
binnen één jaar tijds in den krater
gesprongen. Vele Japanners nl. geloofden,
dat de berg Mihara menschenoffers eischte
en wanneer hij dezen nie' kreeg, zijn woede
zou uitspuwen over geheel Japan, alsdan
vernielend en verwoestend geheel het land,
duizenden menschenlevens en de geheele
oogst.
De Japansche regeering heeft evenwel
tgdig haar maatregelen genomen en den
toegang tot den krater afgesloten. Slechts
toeristen en geleerden hebben thans nog
toegang. De vreemdelingen bezoeken den
vulkaan onder geleide; de menschen <n
dienst der wetenschappen, hebben een
speciale vergunning van de regeering
noodig.
Doch om terug te komen op Dr. Yavata'a
onderneming; de geoloog liet een gzeren
gondel construeeren en bevestigde hieraan
een met phosphor bestreken touw, zoodat
het in de duisternis van den krater
zichtbaar zou zijn voor zijn helpers. Met
zijn gondel bereikte Dr. Yavata een diepte
van 350 meter. Tot op deze hoogte bleef
de gondel bp een vooruit springende rots,
temidden van giftige dampen en bruisende
lava, hangen. Ook dr. Yavata heeft vele
onderzoekingen van belang kunnen doen,
doch hij heeft in den krater niet zoo lang
kunnen vertoeven als Prof. Kyrner ln den
Stromboli. Zijn zuurstof geraakte veel
sneller op en zoodoende zag de geoloog
zich genoodzaakt reeds na een uur signalen
te geven. Toch gelukte het ook hem eenige
fotografische opnamen van den krater te
maken en tevens zag hg' kans een tweetal
Ook de Mihara braakt onafgebroken gifti
ge dampen en lava uit.
„Je ziet er vandaag weer heel wat beter
uit, ouwe sol-at!"
flesschen, gevuld met giftige dampen, mee
te brengen. Bij nader onderzoek stelde men
vast, dat de inhoud van deze flesschen uit
zuivere helium bestond.
Volgens de meening van den Japansche
geoloog Yavata zal men zelfs met de
meest moderne hulpmiddelen niet in staat
zijn een belangrgke diepte in de krater
van de Mihara te bereiken. Of men zou
een zuurstofapparaat moeten uitvinden,
dat zich bijna 100 graden (bodemtempera-
tuur) nog goed weet te houden.
„Ik zou koningin vari
Engeland willen worden".
Edward VIH stelt een gewichtige vraag.
Wat beveelt de huwelijkswet van 1772?.
„Paris" en de prinsessen. Zelfs kleine bur
germeisjes mogen hoop koesteren. Kan de
heerscher over een wereldrijk ongehuwd
blgven
Bg de beraadslagingen in het La
gerhuis werd voor kort bg de be
spreking van de Koninklg'ke burger-
lgke lijst op uitdrukkelgk verzoek
van Edward VIII, den eisch tot
uiting gebracht, de finantieele rege
ling voor het geval van zgn huwe
lijk mede in aanmerking te nemen.
Zelden heeft een kleine vraag, die
anders in den warboel van staats-
problemen verloren zou zijn gegaan,
Engeland zoozeer in beroering ge
bracht als deze.
In een hoop bedrogen.
Niet alleen onder de oudere, maar ook
de jongere Engelsche vrouwen hadden lang
zamerhand opgehouden den Prins van
Wales, den huidigen Koning Edward VIH
van Engeland, met alle noemenswaardige
vrouwen of prinsessen van Engeland of
van het vasteland in een romantisch ver
band te brengen. Men zegde bg zichzelf
dat hg reeds net zoo goed een tien of vijf
tien jaar gehuwd had kunnen Zijn. De hoop
daalde. Ten slotte hadden toch ook Willem
I, Hendrik II, Karei III, Richard H, en
nog vele anderen ongehuwd den troon be
stegen. Maar alleen Willem Rufus en Ed
ward VI waren echte jonggezellen geble
ven. Heel in stilte leefde nog steeds in het
hart van het volk de hoop, dat Edward
Vni aan zijn land de koningin niet ont
houden zou.
Patieneespel met 52 hartedamen.
Midden ln deze berusting viel als een
bom de vraag van Edward VIII naar zgn
huwelijksgoed en de aanpassing van de
burgerlijke lijst in geval van een huweigk.
En nauwelijks is het woord uitgesproken,
of daar draaien en keeren de historici van
het Hof de dossiers reeds. Indien de ko
ning n.1. een gemalin zou kiezen, dan zou
hg aan de wet van 1772 onderworpen zgn.
De belangrgkste bepalingen stellen name-
ïgk ais voorwaarden dat geen lid van het
koninklijk huis een huweigk mag aangaan
beneden den ouderdom van 25 jaar, en in
geen geval zonder de toestemming van
den koning. Daar Edward VIII het 25ste
levensjaar overschreden heeft en per slot
van rekening ook zijn eigen koning is, be
staan er in dezen zin nauwelijks hinder
palen voor hem.
En honderdduizend vrouwenharten slaan
heftiger. Wie zou niet Koningin van En
geland willen worden Het regent aan
zoeken in de private kanselarij van den
monarch, ja zelfs telegrammen met be
taald antwoord. En waar dan vrouweUjke
schuchterheid de nieuwsgierigheid weer
houdt zich door een rechtstreeksche vraag
tot den secretaris van den Koning te wen
den, daar zoek men een antwoord bg het
tegenwoordig meest gespeelde spel in En
geland. Een fabrikant, flink zakenmensch,
liet een patience samenstellen, op wier 52
kaarten telkens een vrouw afgebeeld is,
wiens naam eenmaal in verband werd ge
bracht met den naam van Edward VUL
Maar wie is nu de hartedame Z,
