Wat de kokospalm
vertelde.
Net op het ni ppertje
PAG 6 ZATERDAG 18 APRIL 1q36
•T JUTTERT.IB
Beste jongens en meisjes.
Gelukkig, m'n wensen ten opzichte van
het weer in jullie vacantie, zjjn tot op
heden vrijwel in vervulling gegaan, 't Is
waar, 't was geen weer om in je blote bol
buiten te lopen en ook niet om je zwem
pak al op te zoeken en een wedstrijd te
houden met de bruinvissen in 't Marsdiep,
maar toch de zon scheen bijna Iedere dag
en de wolken bleven wel een beetje dreigen,
maar verder dan dreigen kwamen ze ook
niet Je kon fijn bulten spelen iedere dag
en met de Paasdagen, tenminste de tweede
Paasdag, was het zulk heerlijk weer om te
wandelen, dat we met z*n viertjes, op de
benenwagen, naar de Donkere Duinen ge
tippeld zfln. En 't was er fijn, de pauwen
riepen al van ver het welkom, als is het
geluld dat ze voortbrengen dan ook niet
in overeenstemming met het kleed dat ze
dragen, maar dat komt ook wel bi) de
mensen voor. Je kon zien dat ze echt blij
waren dat er zoveel bezoek in hun park
was. Ze pronkten met hun staarten en pik
ten het brood uit je hand. Jaap, die eerst
heel wat praatjes had en zo hard als hij
kon riep: ,,Kom pauw", liep zo hard z"n
benen hem konden dragen naar mij toe, als
een van de pauwen gevolg gaf aan zijn
vriendelijke uitnodiging en op hem af-
Btevende. .Wat worden de Donkere duinen
anders mooi, hé? Jullie komen er toch ook
wel? Het is er zo fijn om stilletjes te wan
delen en te genieten.
En nu hebben jullie nog een paar dagen
vacantie, als ik volgende week weer met
Jullie m'n babbeltje maak, dan heeft de
schoolbel al weer geroepen. Als je veel in
de buitenlucht geweest bent, dan zal je dat
merken. Je zal Je frisser voelen en opge
wekter en al zal het niet meevallen zo'n
eerste dag op school, begin meteen maar
flink aan te pakken, zodat het rapport voor
de "grote vacantie er goed uitziet
Het boek is deze week gewonnen door:
JOHAN v. d. POL,
Artilleriestraat 22.
De Kode Pimpernel. Heeft de schoon
maakwoede je zo te pakken gekregen, Rode
Pimpernel, dat je geen rustig uurtje meer
kon vinden om aan mfl te schrijven. En
dat was Juist zo nodig, want vooral als je
werk Je zo te pakken heeft dat je er bijna
niet los van kan komen, moet je een stil
uurtje zoeken om eens wat anders te doen
dat werken. Maar ik geloof dat de wil er
wel was, hé?
Anjer en de lelie, Den Burg (T.). Ja,
dat vind ik goed dat jullie schuilnamen ge
bruiken, maar denk er om, het geheim van
je echte naam geldt niet voor mij. Dus voor
de dag er mee wie je bent. Van een van
Jullie weet ik het, dat heeft haar schrift
verraden en van de ander vermoed ik de
naam, maar volgende week krijg ik je doop
namen, hoor, want anders zet ik Je portret
in de krant Dus denk er maar om. Goed
geraden dat ik op de Waal geweest ben,
maar dat was ook al heel gemakkelijk,
want dat had ik vorige week zelf verteld.
Heidebloempje. Ik zie in de vacantie
meer vreemde gezichten op m'n bureau,
Heidebloempje, of eigenlijk zijn het geen
vreemden, maar ontrouwe raadselvriendjes
en vriendinnetjes, die in al die vrije dagen
die ze hebben, de pen weer eens opgenomen
hebben om htm oudere vriend van 't Jut-
tertje eens wat te vertellen. Heb jij een
fjjne vacantie gehad?
Allda Koning. Jij dacht zeker dat Je net
zo gelukkig was als Je nichtje. Alida, en
meteen een boek zou winnen, maar dat is
niet het geval. Je zal moeten tonen dat je
geduld en volharding hebt, twee eigenschap
pen die lang niet ieder kind bezit. Ik za
ze bij jou eens toetsen aan de trouw waar
mee je inzendt Je rijmpje was niet on
aardig, hoor, maar toch niet geschikt om
geplaatst te worden.
Rika Bakker. Dat is een aardig veisje,
Rika, en als je hetzelf gemaakt had, zou
ik je echt een compliment geven, maar ik
begrijp dat je het mooi vond en toen over
geschreven hebt, omdat je
t Juttertje wilde zien. Nu in zoverre is je
wens vervuld, maar in 't vervolg de naam
van den dichter of van de dichteres er bij
vermelden, hoor. Natuurlijk mag Je vrien
dinnetje ook meedoen. Wat een fijne ver
rassing heb je uit Indië ontvangen.
ZUSJE LEERT LOPEN.
Mfln zusje leert lopen.
Dat is me een grap!
Eerst slingeren haar beentjes.
En dan komt een stap.
Zij trappelt en draait dan
Eerst half in het rond.
Probeert weer, maar rolt met
Haar neus op de grond.
Dan giert ze van 't lachen.
En krijgt dan de hik.
En moes zegt, dat hikje
Komt vast van de schrik.
Zus klauterde intusschen
Weer op van de grond.
Dan draagt moes haar lachend
De kamer in 't rond.
Loeki en Leon v. d. Wal, Den Haag.
Vandaag is Leon jarig en dus spreekt het
vanzelf dat ik eerst hem een hand kom
geven en al begrijpt hfl niet veel van m'n
felicitatie, omdat hij pas twee jaar wordt,
ik wil hem toch heel veel goeds wensen
en dat hij een grote jongen mag worden
en heel veel plezier mag hebben vandaag
en natuurlijk feliciteer ik ook jou, Leon en
Je mama 't is voor jullie ook feest en
voor Je vader in Indië. Wat fijn dat Jij je
opa en Je ooms mag helpen en Je bent
natuurlijk in je trainingspak al een grote
Jongen.
Annie Moor. Jij schrijft met Je „ver
brande vinger", hu, wat klinkt dat grieze
lig, nog beter dan menig vriendinnetje van
me met gezonde vingers, Annie, dus die
verontschuldiging was niet nodig. De
nieuwelinge waarover je schreef kan in
de vriendenkring worden opgenomen, hoor,
en ze is er welkom ook.
Marle v. Bergen van de Grijp. Goeie-
morgen, ik wist niet dat ik die nieuwelinge
waarover ik in het vorige briefje schreef,
al zo gauw onder handen zou krijgen,
Marie. Maar goed, je weet nu al uit het
briefje van Annie, dat ik je niet wegstuur
en als we straks naar Texel gaan zal er
vast geen bezwaar zijn dat jij niet mee zou
mogen, dus doe je best en... spaar.
Lena v. Zandwijk. Dat is een goede
methode, Lena, om als het donker buiten
is, naar het zonnige in de natuur te kijken,
want de bomen en planten lopen al zo
prachtig uit, dat geen Noordenwind of
regenbui ons meer uit het hoofd kan
praten dat de lente in het land is.
Toon Troost. Wat leuk, Toon, dat oome
Piet van Texel, de oom van al m'n raad
selvriendjes en vriendinnetjes, jou uit
Heemstede, waar hij met z'n vrouw ge
weest is met de Paasdagen, een kaart
stuurde. Nu, hij vregeet jullie niet en
jullie hem niet. Hij vertelde me tenminste
de vorige week, toen ik bij hem was, dat
hij zelfs uit Indië nog bericht gekregen
had.
Madeliefje. Als je deze week ook geen
tijd had kunnen vinden om even met me
te babbelen. Madeliefje, dan had ik er
aan getwijfeld of ik ooit nog wel iets van
jou zou horen. Als je tienmaal 24 uur vrij
hebt, dan moet er toch wel een half uurtje
voor mij af kunnen, hé?
Jannie Roosendaal. Ja, 't leek heus
eerste Paasdag wel een beetje op Kerst
feest, tenminste wat de somberheid van
het weer betreft, maar als je dezelfde
methode toegepast had als Lena v. Zand
wijk, dan had je direct gezien, dat het
April en geen December was en toen de
zon weer eenmaal overwonnen had, toen
voelde je aan haar warme koestering, dat
het voorjaar in het land was. Gelukkig!
Maart je Staalman. Hoeveel de kosten
voor het Texelse reisje zijn Maartje, kan
ik je nog niet vertellen, maar natuurlijk
worden die zo laag mogelijk gehouden, al
zijn de bootkosten tamelijk hoog en
moeten we ook op Texel autobussen ge
bruiken, omdat de afstanden te groot zijn.
Nu jongens en meisjes, ik moet eindigen,
eenige briefjes moeten blijven Uggen tot
volgende week, maar dan mogen jullie me
toch allemaal schrijven, hoor.
Kindervriend.
door
Carly Vos.
Wat de kinderen droomden
Marietje en Ben stonden samen hand
aan hand onder een hoge kokospalm en
keken naar boven. Daar hing onder tegen
de stam aan, en eenigszins beschut door
de bladeren een hele tros kokosnoten.
Marietje zuchtte eens en zei tegen Ben:
„Hé, ik zou best een kleine kokoknoot
lusten en jg?"
Ben wees toen met zijn vinger naar een
der noten en antwoordde: „Nou, ik zou
liever die hele grote hebben, zie je daar.
inplaats van die kleine, die jij hebben wilt"
En terwijl kwam de wind door de bladeren
en heel zachtjes tikten de koksnoten tegen
elkaar aan alsof zij elkaar wat vertelden.
De kinderen gingen bij de boom zitten en
door het warme weer vielen zij samen in
slaap. En wat het vreemdste was, zij
droomden allebei hetzelfde.
De kokospalm begon eensklaps te spre
ken en beiden konden dat in hun droom
goed verstaan. De palm zei: „Kinderen, de
zon staat op zijn hoogste punt, het is tijd,
dat wfl ons dagelijks verhaal gaan vertel
len. Wie mag er vandaag zeggen, waarover
ik vertelllen zal?"
„Klein Broertje, Moeder", riepen alle
kokosnoten in koor.
„En Klein Broertje, wat zal ik vandaag
eens vertellen?" vroeg de palm met
vriendelijke stem.
„Vertel ons alsjeblieft eens wat met ons
gebeurt als wij zo groot zijn dat wij de
wereld Ingaan, dat vind ik altijd zo'n mooi
verhaal."
„Dat is goed", antwoordde de palm,
wuifde eens met al haar bladeren en
schikte ze zo over de kokosnoten heen, dat
de felle zonnestralen haar kinderen geen
kwaad konden doen. Zij begon toen: „Onze
familie is al heel oud en wij hebben altijd
een zeer voorname plaats in de wereld
ingenomen. Een ieder die ons kent spreekt
dan ook steeds met lof over ons. De familie,
waar wij vandaan komen, leefde vele
eeuwen geleden op de Philippijnen en de
naam van het eiland, waar wjj het meest
voorkwamen is Luzon. Zoals ik jullie al
eens heb verteld liggen de Philippijnen in
het midden van de Stille Oceaan."
„Ja, ja, dat weten wij nog", riepen de
kokosnoten in koor.
„Ik ben blij, dat jullie zo goed knnn^
onthouden", zei de palm. „Wij zijn heel
gelukkig samen geweest, maar- de tijd is
nabij waarop de oudsten van jullie de wijde
wereld in moeten gaan. Sommigen vaa
jullie zullen hier worden geplant en worden
dan net zulke mooie palmen als ik ben,
maar de meesten van jullie worden in
manden gedaan en naar een groot schip
gebracht, dat jullie over de zee naar verre
landen brengt. Sommigen van jullie gaan
zoals je nu bent in je mooie bruine jas weg
en anderen worden opengemaakt en het
witte sappige vlees dat binnen in jullie
zit, wordt in de zon gedroogd. Dan geeft
men je een nieuwe naam en noemt je
„copra", maar jullie moeten altijd goed
onthouden, dat jullie mijn kokoskindereti
zijn. Dan gaan jullie naar grote molens,
waarin het witte vleesch wordt gep»<
totdat de dure olie die er in zit, er uit
komt. Deze olie wordt gebruikt voor
voedsel voor de mensen en ook wel om er
lampen mee te branden, soms maken zj
van die olie heerlijke zeep, waarmee ie
gezichtjes en handjes van de kleine kin
deren worden gewassen.
De kokosnoten riepen nu allen door
elkaar: „Ik wil graag olie worden en ik
zeep, en ik voedsel, en zo voort." Alleen
klein Broertje zweeg. Moeder Palm vroeg
hem wat hij het liefst wilde, waarop hij
fluisterde: „Ik blijf het liefst hier bij U
om ook zo'n mooie palm te worden als U
bent!"
Hoe goedheid altijd beloond wordt-
Het wandelende telefoontoestel-
De telefoon rinkelde en nog eens en nog
eens, maar de dokter was laat thuis ge
komen en had waarschijnlijk zo'n drukke
dag gehad, dat hij zelfs de telefoon ne
hoorde. Hij woonde alleen, ver buiten de
bewoonde wereld en bezocht alle boeren eo
dagloners in de omtrek.
Eindelijk zweeg het toestel en ongesto«ra
sliep de dokter verder.
Doch zijn rust zou niet van te lange duur
zijn ,want er was een ongeluk gebeur
Toen een van de dagloners 's morgens S!n
melkemmer wilde schoonmaken en de koe
wilde gaan melken, sneed hfl zijn pols op?n
aan een scherpe kant van de emmer en
het bloed stroomde er uit Zijn vrou«'
probeerde wat zij kon om het bloed te
stelpen, maar al spoedig zag zij, dat
machteloos was. Zg belde nu naar de
winkel dicht in de buurt, waar een telefo0"
was en belde .den dokter op, met !>e
bekende resultaat. O, wat moest zij doen-
haar man zou wel kunnen sterven van
het
bloedverlies. En zij jammerde:
telefoontje, telefoontje, toe bel nog eent
extra hard, misschien hoort de dokter W
wel. O, wat moet ik doen?"
Opeens hoorde zij het telefoontoesK
zeggen: „Ga gerust naar huls, maak
alleen even van de muur los, dan zal lk d
dokter wel even gaan waarschuwen." v
vrouw was zo blij, da-t zij het niet
baar
de
vreemd vond, dat het toestel tegen
sprak. Zij maakte vlug de draad van
muur los en zette het toestel, dat 11
Ineens over armen en benen beschikte
de grond. En met een grote sprong
het al buiten en holde en holde, zo har"
als een mens lopen kan. Ja, maar wat W&5
er nu gebeurd De vrouw van den dagWne'
was altijd erg goed geweest voor a'
dieren en planten, die hulpbehoevend waf
en eens had zQ een kabouter, die ln f
klem was geraakt, voorzichtig bevrijd- ï1
die kabouter was toevallig in de hyU'
geweest en omdat hij niet sterk g<*°e[
was om hard op de deur te kloppen.
hfl in het telefoontoestel gekropen en n
het huis van den dokter gehold. HÜ P^.j
de klopper beet, waar hij maar juist f
kon, en klopte op de deur, dat het W
het hele huis klonk. Eindelijk hoorde
dokter dit geluid, h'j SDrong vlug u"
bed en ging kijken," wie daar aan
straatdeur stond. Stel je de verbazing v
