DE NAMEN VAN DE PRIJSWINNAARS
Herinneringen
Denemarken
aan
Hoofdprijs van f 300.-
Tweede prijs, f 150.-
Derde prijs, f 100.-
Vierde prijs, een dames- of heerenrijwiel,
Vijfde prijs, een jongens- of meisjesrijwiel,
10 prijzen van f 7.50
20 prijzen van f 5.-
20 prijzen van f 2.50
15
30
jongens- of meisjesboeken ter waarde f 2.50
prijzen van f 1.=
derde blad
HELDERSCHE COURANT VAN DONDERDAG 30 APRIL 1936
Wed. F. Bethlehem, Polderweg 56
J. Delgorge, Hoofdgracht 27
Mevr. Hendrikse-Caron, Trompstraat 6
ter waarde van f 40.-
P. Kindt, Molenstraat 68
ter waarde van f 25.-
A. Ooms, Hertzogstraat 74
Mevr. Govers, Weststraat 70
Wed. Boon, Den Hoorn (Texel)
G. M. Flotat, Sperwerstraat 41
C. Wiggers, Breezand, Balg weg 63
J. van Dok, Basstraat 6
N. Fluri, Molenerf 4
Rueck, Weezenstraat 21
De Graaf, Jan Blankenstraat 14
Van Papendrecht, Goudsbloemstraat 54
Mej. Griek, 2e Wilhelminadwarsstraat 2
Zeger Houter, Kanaalweg 130
T. Horstman, 2e Vroonstraat 17
Ottevanger, Artilleriestraat 48
Mej. Guichelaar, Binnenhaven 28
v.d. Slikker, Hoekstraat 8, Oosterend (Texel)
B. Tortike, Dahliastraat 16a, Hilligersberg
J. A. v.d Haagen, Laan 14
A. Wiersma, Hector Treubstraat 14
M. de Koster, Reigerstraat 84
v.d. Plaat, 2e Vroon straat 87
M. J. Bosch, Dijkmanshuizen, Oudeschild (Texel)
K. W. Roeper, Koogerstraat 66, Den Burg
J. Schol, Nieuwstraat 57
G. Schouten, Bothastraat 39
J. Klercq, Duinweg 28, Huisduinen
A. Grin, Schoolweg 70, Julianadorp
P. v.d. Werf, Kanaalweg 33
A. A. Hoogerbosch, van Hogendorpstraat 44
G. Welp, Duinweg 35, Huisduinen
J. Middelie, Breewaterstraat 24
Fritz, Crocusstraat 72
A. van Leeuwen, Krugerstraat 75
P. Hartland, Sluisdijkstraat 33
v.d. Vlies, Julianadorp
Harmelink, Asterplein 2
P. J. Dekker, Emmastraat 27
Schenkius, Kanaalweg 27
Wed. Molijn-de Wijn, Basstraat 76
R. Marchant, Walvischstraat 1
G. Boon, Den Hoorn (Texel)
Louwerse, Emmastraat 6
P. J. Keijzer, Goversstraat 26
F. W. de Boer, Loodsgracht 70
Wed. Ran, Polderweg 15
J. P. Vlaming. Vlamingstraat 49
Delij, Middenstraat 90
Otten, Artilleriestraat 12
ed. den Braber, Keizersgracht 88
Veereschild, Goversstraat 14
Baars, Ooievaarstraat 90
u-
Stompff, Den Burg (Texel)
Steef de Böck, Weststraat 2
Brouwer, Zeestraat, Den Oever
v. Emmerik. De Wetstraat 9
f. Labruyère, de Wetstraat 22
J. v.d. Kuyl, Oude kerkstraat 14
C. J. Mol, Boerhaavestraat 44
J. C. Lensvelt, Hoofdgracht 65
Mevr. Vonk, Ruyghweg 125
G. J. Eylders, Koningstraat 24
Mevr. Bouma, 2e Vroonstraat 120
Mevr. Burgers, Joubertstraat 74
P. Sjonger, Dijkweg 59
G. J. Ran, Hoogstraat 96
W. Bruin, Langestraat 26
P. Gorree, Balistraatl2
N. F. J. Hartman, Narcisstraat 14, Breezand.
A. van Andel, Breewaterstraat 72
Mevr. Meyer-Stam, Krugerstraat 104a
P. Paauw, Vischmarkt 17
P. H. G. Gode, Hoogstraat 105
K. van Strien, Molenstraat 73
D. Kleijn, le Goversdwarsstraat 16
De Visser, Binnenhaven 153
T. Prijn, Binnenhaven 144
E. Westerveld, Hector Treubstraat 31
A. Krijgsman, 2e Vroonstraat 13
M. F. Hendrikse, Binnenhaven 50
P. Dal, Rijksweg 464, Santpoort
J. Christiani, Crocusstraat 58
A. Neehus, Krugerstraat 124
M. Nauta, Kanaalweg 143
IJ. Lap, Den Hoorn (Texel) U 3. Martha's Hoeve
H. Kruisinga, Smidstraat 14
R. Buijl, Klaas Duitstraat 25
Mevr. Zander, Lombokstraat 21
Langeraap, Nunspeet
Mevr. v. Scheijen-Jordans, Boerhaavestraat 24
Nelly Buize, Havikstraat 8
Vermeulen, Beukenkampstraat 34
Smit, Joubertstraat 60
J. Govers, Koningstraat 84
- Guyken, Tulpstraat 18
Swennen, Walvischstraat 21
Mej. Ligthart, Rijksweg 42, Koegras
DE UITSLAG VAN ONZE WINTERPUZZL
Vriendelijk commentaar van buiten.
1624 hielden er vol tot het „bittere
einde In „Casino Het „moment'
suprème en de hoofdprijs die
zoo mooi viel.
Het ia al weer historie, onze winterpuzzle
1935/1936, zij het dan prettige historie!
Maanden achtereen hebben de vele lezers
van de Heldersche Courant hun letters bij
eengehouden, ze opgezocht in ieder blad en
opgeplakt, de een wat netter dan de ander,
op de bekende gekleurde formulieren. Men
heeft er door geleerd en dat is tevens het
practische nut voor onze adverteerders, ad
vertenties te zien en te lezen. En Dinsdag
avond viel de beslissing: 100 lezers werden met
een prijs beloond voor hun werk van 7 maan
den en voor deze categorie was dit puzzle-
einde vanzelfsprekend wel een heel plezierig.
Maar... het genoegen is niet alleen aan
den kant van onze groote lezers-vrienden
schaar geweest: ook wjj, ter redactie, moch
ten de laatste dagen prettige momenten be
leven, voornamelijk bij ontvangst van de op
lossing van lezers buiten Den Helder.
Enkele aardige attenties en opmerkingen
laten we hier curiositeitshalve volgen:
Zoo schrijft een juffrouw uit Juliana
dorp o.a.:
Waarde vrinden.
Mijn letters staan wel schots en scheef
naar ik hoop dat ze tog nog in volgorde
staan; het zij zoo wand wij moeten maar
denken de heele wereld hangt scheef.
En daarom hoop ik dat wij ook nog een
prijsje mogen winnen.
In afwachting
Mej. G. V.
P.S. En de courant bevalt ons uitstekend
want zonder hem is alles onberekend.
Daaag.
Een andere enthousiast laat zijn dichtader
spatten:
De Heldersche Courant ook Uw lijfblad,
Onmisbaar vooral hier in Jutterstad.
In Oost- en West-Indië waar ik hem ook zag,
Werd er graag in gelezen bij nacht en bij dag.
't Blad brengt vaak genoeg voor 't officieel
nog bekend,
De tijding, dat ge promotie gemaakt hebt
en aangesteld bent
Den Helder zonder Jutter 't is ongehoord,
Daarom aboneert U, en zegt het voort.
Zelfs uit Heerenveen mochten wij een brief
ontvangen van een lid van ons „gezin". Een
prachtig geschreven gedicht was bijgevoegd,
waarvan de begin-kapitalen met roode letters
geteekend, de slagzin vormen: „De Helder
sche Courant, ook Uw huisvriend."
De laatste strophen van zijn lijm nemen
we over:
Om dan te loten dra.
Och! won ik maar een prijsje,
Kreeg ik hiervan mijn deel
U maakte een dankbre lezer
Want geld heb ik niet veel
Lach nu niet! redactie
Ijlhoofdig ben 'k niet vaak
Pel, gloeiend fel maar op een prijsje
Bang voor een niet; dus maak
Liever dat ik deez' keer, ten minste maar
iets win
Al is 't ook maar een beetje
Dat, is dan zeer naar mijne zin.
Heerenveen, April 1936.
Er was ook een mijnheer en die vertelde
reeds bij voorbaat hoe men op den prijs zou
reageeren:
Bijvoorbeeld.
Het renteniertje.
Ik heb een aardig klein pensioentje,
En schoon ik het zeggen dorst.
Als ik nu straks al dat geld win.
Wel, dan leef ik als een vorst.
Het keuterboertje.
Als ik straks driehonderd pop win.
Heusch, dan ben ik in mijn sas.
Geloof gerust, dat 't geld aan mij
Nog zoo slecht besteed niet was.
De fat.
Als nu straks driehonderd gulden,
Weldra liggen in mijn hand.
Wel, dan maak ik fijn een reisje
Naar het heerlijk Zwitserland.
Een Heiloo-er abonné stuurde ons al even-
Heer een vriendelijk schrijven; die zegt!
Geachte Redactie!
„De Heldersche Courant ook Uw lijfblad".
Bewijst zeker wel, daar ondergeteekende de
64 jaargangen, vanaf de eerste uitgave (des
tijds Vliegend Blaadje, en uitgevers Berkhout
en Co., aan de Zuidstraat) heeft gevolgd, en
inet genoegen gelezen.
Hij is ongeveer de laatste 50 jaar abonné,
eerst pl.m. 21 jaar te Den Helder, daarna pl.m.
19 jaar te Amsterdam, de laatste 9 jaar te
Heiloo.
Feuilleton.
8
Het stille ,oude stadje Ribe, dat stellig
hiet meer dan 4 A 5000 inwoners telt, heeft
ean middelbare school, een soort gymnasium.
Het oude gebouw, op de wijze der boerde
rijen gebouwd, d.w.z. in een vierkant met
één zijde open, waardoor een plein onts aa
^vordt door aldaar groeiende zware 1 n en
overschaduwd. Boven den ingang staat: Li -
teris et Artibus. Dat er inderdaad kun®
Iverd beoefend, bewees ons de ruime muzie
Elk nummer wordt door mij met de meeste
belangstelling gevolgd en gelezen, als het zoo
neutrale blad, en daarom is!
„De Heldersche Courant ook mijn lijfblad."
En zoo waren er nog velen, die het 't zij
in proza 't zjj in poezie, uitdrukten: hun ge
voelens voor ons blad en hun opinie over de
puzzle.
Reeds Zondagmorgen begon het te stroo-
men: de vele oplossingen, die van buiten
kwamen: in schoone enveloppen, en bevinger
de. Het kwam maar zelden voor, dat de
puzzle fout was, zoodat we hier een eere-
saluut kunnen brengen aan de puzzle-vaar-
digheid der Heldersche Courantlezers.
Maandag kwam de drukte los: reeds om
8 uur stond er een oud baasje voor ons
bureau, die daar al een geruimen tijd op post
gestaan had en het vertikte weg te gaan
alvorens van de oplossing verlost te zijn.
En toen er iemand van ons kantoor deze
aan wilde pakken werd dit geweigerd, omdat
hij haar persoonlijk aan de desbetreffende in
stantie moest overhandigen. Zeker is zeker,
je kunt nooit weten...
Om negen uur begon de drukte eerst goed,
de drukte die bjjna zonder ophouden tot Dins
dagmiddag aanhield.
Ze kwamen: de moeders met de kinder
wagens, waarvan er vele in de hall gestald
werden: grootvaders met hun kleinzonen en
kleindochters, vol verwachting. Maar ook de
jongens en meisjes zelf, de oplossing meestal
netjes verzorgd, maar ook wel eens een
enkele maal smoezelig en besmeurd met het
vet van vele maaltijden....
De verkeerd-ingevulde formulieren waren
(gelukkig maar!) te tellen, maar ze waren
er dan toch maar. Dat was dan voor de juf
frouw, die dat alles moest controleeren niet
prettig, want d i e oplossers vonden het alles
behalve aangenaam. Enkele zeiden niets en
liepen weg. Anderen zeiden heel veel en keken
boos, terwijl er zelfs twee oplossers waren
die maar meteen,omdat de puzzle niet goed
wa3, als abonné bedankten. Dat was heele-
maal niet aardig, want nu moeten ze de krant
„los" koopen.
De niet-goeden bleken bijna allen dezelfde
fout gemaakt, te hebben: zij hadden van
„Lijfblad" „Liefblad" gemaakt doch daar we
niet begrijpen wat de Heldersche Courant als
„liefblad" heeft te beteekenen moesten we
deze, zeer tot onzen spijt, afkeuren.
De klap op den vuurpijl.
En Dinsdagavond, als klap op den vuur
pijl: de prijsuitreiking. Casino was vol, vol
van menschen die gespannen wachtten op de
dingen die zouden komen en in 't bezit van
trouwboekjes, geboortebewijzen, diploma's
van vereenigingen en maatschappijen, passen
en wat men zoo al niet meer voor officieele
stukken in z'n huis kan hebben.
Nu, aan stemming ontbrak 't niet; er was
mechanische muziek en tal van vroolijke
Wijsjes schetterden door de zaal.
Dan gaat even over acht het doek open
en... ten tooneele verschijnt voor meer dan
1600 oogen een dorado van prijzen en geld.
De contanten liggen verleidelijk op een tafel
tje opgestapeld, zóó voor 't grijpen, meneer;
links en rechts waren de fietsen opgesteld,
en lagen de boeken.
In de zaal ritselt het: dat zijn de lootjes,
die voor den dag gehaald worden, die sim
pele papierkens, waarop één pop kon vallen,
of 300 pop, of... heelemaal niets. Maar daar
er 100 prijzen waren had ieder een kans en...
wie weet!
De meneer vóór de microfoon laat ze
komen: jongens en meisjes uit de zaal en een
enkele maal een wat oudere heer of juffrouw,
om te trekken. Dat men best te spreken was
bewees het spontane komen. Niemand was
er dief zei: „nee, dat doe ik niet," en dat was
wel het beste bewijs voor de stemming die er
onder onze 800 vrienden Dinsdagavond in
Casino hëerschte.
Dan worden de prijzen voorgelezen: en wat
blijkt?? Dat er maar betrekkelijk heel weinig
van de winnaars in de zaal aanwezig zijn. De
meesten zijn thuis gebleven en ook wonen
er verscheidenen buiten Den Helder. Vooral
Texel is aanvankelijk sterk vertegenwoor
digd, maar ook Wieringen en Julianadorp
sleepen enkele geldprijzen in de wacht. Ook
Rotterdam wordt genoemd, en Nunspeet
waaruit zonneklaar blijkt, dat men niet al
leen in Den Helder gepuzzeld heeft!
Alles verloopt zeer vlot: en dat is, gezien
de steeds stijgende spanning, maar goed ook.
Dit was tevens de reden dat wij besloten had
den er geen „Feest"-avond van te maken. Een
ieder was natuurlijk brandend nieuwsgierig
en wilde liefst zoo vlug mogelijk weten waar
luj aan toe was.
Telkens, na het trekken van een grooten
prijs, volgden er weer een serie kleinere en
kwam er een door Fortuna begunstigde op
het podium, dan ging er een welgemeend
hoera-tje op.
1 V' J
r v
l
cl-.
'V
V
t;
k
kamer, waar 2 vleugels en een geopend har
monium stonden, waarop een muziekstuk
prijkte: „O Sanctissima, o pia issima". In de
gangen hangen tallooze fraaie photo's van de
meeste Europeesche hoofdsteden. De lokalen
waren klein, doch zeer net.
In een klein, maar behoorlijk Ingericht
hotel op het Kerkplein gebruikten we de
lunch: vlschgerechten in velerlei vorm en
soort, welke werden rondgediend. Daarna
volgde het -bekende smarbrod, 't welk niet
wordt rondgediend, hetgeen praktisch ook
niet wel doenlijk zou zijn. De oneindige ver
scheidenheid van visch- en vleeschproducten
wordt in een groote schaal op tafel gezet en
de gast bedient zich zelf naar believen daar
van bij het eveneens niet rondgediende
br°Hoe heet dit hotel eigenlijk?"
"Dit is hotel Dagmar," antwoordde Olsen.
"Dagmar Dagmar is dat niet de naam
van een der vroegere Deensche koninginnen?"
i) spreek uit smeurbrud.
„Juist. Er staat, even buiten de stad een
standbeeld van haar. In vroeger eeuwen heeft
daar een burcht gestaan, maar die is zóó
grondig verwoest, dat er zelfs het geringste
spoor niet meer van over ls. De oude slot
gracht staat vol met wuivend riet. Zooals je
weet, was Denemarken in de vroege Middel
eeuwen een machtig rijk, vooral in den tijd
der Waldemars. Vele balladen zjjn onder ons
volk over dien tijd verspreid. De bekendste
is die van Koning Waldemar de Tweede, bij
genaamd „de Overwinnaar". Hij regeerde van
1202 tot 1241 en woonde In het vermaarde
Riberhus, de burcht, die ik zooeven noemde.
Hij huwde de dochter van Ottokar I van Bo-
hemen. Dat was Dagmar. Het standbeeld
stelt haar voor, op de plecht van het schip
staande, hetwelk haar haar Denemarken
bracht; de lange haren wapperend ln den
wind, turend met de hand boven de oogen
naar de kust van haar nieuwe vaderland.
Deze Dagmar heeft zich bi) het volk zeer
bemind gemaakt; zij werd de meest geliefde
van alle Deensche koninginnen. Tot ver op
het platteland van Jutland zingt men nog de
ballade, waarin zjj wordt verheerlijkt. Zjj
heeft helaas niet lang geleefd. Negen jaar na
hun huweljjk, toen de koning eens op het
kasteel Skanderborg in het Oosten van Jut
land vertoefde, bracht een schildknaap hem
de tijding, dat zijn gemalin ernstig ziek was.
De koning sprong te paard en legde de zestig
mjjl naar Ribe ln galop af."
De ballade zegt:
Toen de koning ter poort' uit schreed,
Omstuwden hem wel honderd helden.
Doch toen hij Gestredbro binnen reed,
Dagmar's schildknaap slechts hem vergezelde.
Toen de koning Skanderborg had verlaten,
Spoeden zich de ed'len mede heen.
Als de hoefslag klonk ln Ribe's straten,
Was de Koning gansch alleen.
Toen de koning het slot was genaderd,
hoorde hjj de burchtklokken luiden. Hij kwam
te laat, Dagmar was dood. Hij wierp zich
naast de legerstede der gestorven koningin
op de knieën en bad, dat hy haar nog één
maal levend mocht aanschouwen. Zijn gebed
werd verhoord. Nog éénmaal opende Dagmar
Het groote moment nadert.
En zoo langzamerhand slonken de prijzen,
werden de geldstapeltjes kleiner en naderde
Het groote oogenblik, het moment suprème
van dien gedenk waardigen Dinsdagavond:
het trekken van den 300 gulden-prijs.
De stem van den meneer die voor omroe
per-conferencier fungeerde trilde... en ook de
hand van de juffrouw, die aan trek was,
leek ons een ietsje onvast. Dan wordt het
nummertje opengevouwen en... is het dood
stil in de zaal. Wie weet... wie weet... aller
oogen zijn gericht op dat stukje wit papiers
de oogen van hen in de zaal, de oogen van
het personeel op het tooneel en de oogen van
inspecteur van politie Schipper en den heer
Sprengers.
Dan hooren wjj het nummer noemen en
gaat er een zucht van verlichting door de
zaal. De prijswinnares zelf is niet aanwezig,
doch het blijkt dat de prijs „goed-gevallen"
is en daar zjjn we allemaal natuurlijk dubbel
bljj om.
Langzaam stroomt Casino leeg en in
groepjes gaat men huis-toe, nog druk be
sprekende het einde van de winterpuzzle
1935/1936.
Er was een juffrouw, en die kwam buiten
naar ons toe: zij vroeg: „Krijgen we weer
wat nieuws, meneer?"
En hoewel wjj nog geen concrete beloften
konden geven, hebben wij wel gezegd, dat er
zeker iets nieuws op komst is. Doch dat
leest men weer ln: De Heldersche Courant,
Uw Ljjfblad.
Bij de gelukkige prijswinnaars.
Het spreekt vanzelf dat we de gelukkige
winnaars van de hoofdprijzen, zoo spoedig
mogelijk met hun fortuin op de hoogte wilden
brengen. We troffen het met die van de hon
derd gulden, want toen we uit Casino het kan
toor binnen kwamen, vonden we mevrouw
Hendrikse-Caron reeds binnen, om haar prijs
in ontvangst te nemen.
„Hé", zei ze, met een zucht en een lach,
„ik kon m'n oogen niet gelooven. Mijn man
had nog gezegd, toen ik de puzzle Inzond, je
bent niet wijs, daar zjjn wij niet voor in de
wieg gelegd. Ik ben er gewoon zenuwachtig
van."
„Kunt u het geld gebruiken", vroeg een
onzer, in de naïeve veronderstelling dat er op
dezen aardbodem nog schepselen zouden rond-
loopen, die voor zoo'n papiertje van honderd
zouden bedanken.
„Nou natuurlijk. Ik heb nog nooit wat ge
wonnen, wat zal mijn man staan kijken als
lk straks thuis kom. Hij gelooft het vast
niet."
Gelukkig lachend en zeer ingenomen met
haar buitenkansje, spoedde mevr.
zich naar huis.
Intusschen was de klok de 10 gepasseerd,
toen we de winnares van den hoofdprijs nog
op gingen zoeken. We zagen het licht reeds
„boven" branden, maar trokken toch aan de
bel. Voor driehonderd gulden kom je wel uit
je bed en we hadden dan ook inderdaad niet
lang te wachten of we werden opengedaan
door de dochter van de weduwe Bethlehem*
die haar moeder bij zich in heeft heeft wonen,
„Ja, we wisten het meneer, m'n broer is het
ons zooeven komen zeggen en daarna belde
ook nog een kennis aan om ons het heuge
lijke nieuws mee te deelen.
„Of m'n moeder bljj was. Sinds m'n vader
overleden is, leeft ze eigenlijk van de gevende
hand en dus was het een buitenkansje en een
verrassing, dat ze het geld won. En dan moet
u weten dat eigenlijk haar kleinkinderen voor
haar de letters hebben opgezocht en opge
plakt. 't Is eigenlijk met een grapje gegaan*
omdat de kinderen altijd bij haar zijn. Van
daag nog zeiden ze: „Nu oma, als u de hoofd
prijs wint krijgen we dan een auto of een
motorfiets. „We hebben er pleizier om gehad*
het geld zal goed besteed worden."
Eerst wilde moeder het niet gelooven en
meende ze dat m'n broer een grapje maakte.
Maar toen later ook de kennis kwam, toen
moest ze het wel aannemen. Of ze blij was..»
De dochter geniet zelf mee en als ze ons uit
laat dan weten we dat de hoofdprijs een goedo
bestemming heeft gekregen.
Den tweeden prijswinnaar, den heer Del-
gorge, brachten we gistermorgen zijn honderd-
vijftige gulden. We troffen hemzelf niet thuis*
maar mevr. Delgorge bleek gaarne geneigd
het geld ln ontvangst te nemen, 't Was een
leuke verrassing, toen men het ons vanmor
gen kwam vertellen, zei ze. We doen wel eens
meer mee met een of andere loterij, maar win
nen nooit wat en dus hadden we ook nu op
niets gerekend en was de verrassing er te
grooter door. En in dezen tijd kan je het geld
best gebruiken. De tijden zijn zoo veranderd
en zooveel ongunstiger geworden, zoodat zoo'n
meevallertje hartelijk welkom is.
Tot, slot verzoeken wij onzen abonné's dis
hun prijs nog niet ln ontvangst namen, dezen
vanmiddag op ons kantoor te komen halen.
De abonné's buiten de stad, die we onze geluk-
wenschen langs dezen weg overbrengen, heb
ben hun postwissels natuurlijk al ontvangen.
de oogen en nam met eenige, zachte liefde
volle woorden afscheid van haar gemaal.
Toen ging zij heen.
„Een tragische geschiedenis".
„Ja", zeide Olsen, „zeer tragisch, even tra
gisch als het lot van de burcht zelf. In het
midden van de 17de eeuw bestond het kasteel
nog. Het was toen in 't bezit van de Zweden.
Om hen te verdrijven, heschen de Denen ge
schut naar den top van den kerktoren en be
schoten van daar af den vijand en slaagden
er op die manier ln de burcht te heroveren.
Daarna is het kasteel geheel in verval ge
raakt en nu, zooals ik zei, is er niets meer
van over. We kunnen wel eens langs wande
len".
Olsen had niet overdreven; niets, geen
spoor van eenige fundeering zelfs, was over
gebleven. Het eenige wat aan de vergane
glorie herinnerde, was het standbeeld van
koningin Dagmar. Langs de haven (zoo noemt
men de breede sloot) komende, zagen we een
merkwaardige bronzen paal, welke veel weg
had van een ouderwetsch kanon met zeer
langen loop, met den mond in den grond ge
zet.
„Wat is dat voor een ding?" vroeg ik.
„Dat is een kolom, waarop staat aangege
ven hoe hoog het zeewater bij overstroomin
gen heeft gestaan, door middel van die ban
den, welke er omheen zgn gelegd. Bij elko
band staat een jaartal. De hoogste ls van
1634, als ik me niet vergis, De laatste over
strooming was in 1911, Zes jaaj geleden 13
een dijk aangelegd en we hopen nu, dat de
overstroomingen tot het verleden behooren.
Er zjjn in den loop der jaren heel wat men-
schenlevens verloren gegaan daardoor. In de
kathedraal, op een der pilaren, ls ook een
merkteeken aangebracht, dat aangeeft hoe
hoog het water in de 17de eeuw eenmaal heeft
gestaan, 't Is ruim een meter boveD de vloer".
Nog lang dwaalden we door de straten en
steegjes van het oude, stille stadje, dooi de
schilderachtige Fuggaardsgadewaar de
montere huisjes met de kleine vensters en de
in meetkundige figuren aangebrachte bouw-
steenen vroolijk aandoen. De hulzen van de
Kölholt Slippes), deels van eikenhout, deela
gade
straat. Slippe steeg.
Vervolg op pag. 10% J
