Buitenlandsch Overzicht.
IE
CHINA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
De strijd om Dantzig
No. 7775
EERSTE BLAD
DONDERDAG 9 JULI 1936
64ste JAARGANG
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
Opvoering der Britsche
bewapening verwacht.
zijn de kersen
GOEDKOOP!
De Engelsche vloot in de haven
van Alexandriè*
Nog meerdere uitlatingen van
Greiser.
EEN
IN
COURANT
Aoonnement per 3 maanden bi] voorultbet: Heldemhe Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland f 2.-,
e erost- en Weat-Indië per zeepoet 2.10, Idem per mail en overige
3.20. Losee noe. t ct; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad reep, f 0.50, 0.70, 0.70, 1.-. Modeblad reep. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukker^ vyh. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVEBTENTIËN:
20 ct per regel (gaijard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(j vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Duitschland en de a.s. Locarno-conferentie. Het verschil in
gedrag ten aanzien van den Volkenbond tusschen Hitier en
Mussolini. De onrust in Palestina nog steeds gaande. Is
Engeland schuldig aan de ontstane controverse.
Waarin
Hitier en
Mussol ini
verschillen
Het Italiaansch-Abes-
sijnsch conflict is geli
quideerd en daarmee is
de aandacht (voorloo-
pig(?)> zie de berichten
omtrent een nieuw
agressief optreden van
Abessijnen elders in dit
blad) van Oost-Afrika gewend en gevestigd
op de Locarno-conferentie, welke eerstdaags
in Brussel zal worden gehouden. Deze confe
rentie heeft plaats, zooals men weet, naar
aanleiding van de militaire bezetting door
Duitschland van de Rheinland-z6ne op 7
Maart 1.1. waarmede een eenzijdige opzegging
van het Locarno-pact een feit was. Bg voor
baat is de stemming jegens de Duitschers niet
erg vriendelijk, en dit is wel te verklaren
ook, want de groote mannen in het Derde
R(jk demonstreeren in hun houding duidelijk,
dat zg zich aan den Volkenbond en zijn leden
al heel weinig gelegen laten liggen.
Het verschil in optreden tusschen Rome en
Berljjn, tusschen den Italiaanschen en den
Duitschen dictator, is te opvallend, dan dat
het niet sterk de aandacht zou trekken. Bjj
alles, wat Mussolini heeft ondernomen en hoe
zeer hij zich ook bewust aan verdragsschen
ding schuldig maakte uit nationaal-egoitische
drtJfveeren, heeft hij er toch altfld nauwlet
tend voor gewaakt, de banden met Genève
niet te verbreken. Het lidmaatschap van den
Volkenbond wendde hij zelfs herhaaldelijk aan
als een soort ruilmiddel om bepaalde conces
sies af te dwingen en den veldtocht in Abee-
zlnië te doen bekronen met het opheffen der
sancties. Mussolini heeft altijd in het oog ge
houden, dat uiteindelijk Italië zich niet huiten
de Volkenbondsgemeenschap kan plaatsen op
straffe van volkomen ondergang.
De Duitschers handelen anders. Zij begon
nen met den Volkenbond den rug toe te
draaien, zoodra de zaken daar niet heelemaal
naar hun zin gingen, als motief aanvoerende,
dat hun de rechtsgelijkheid werd onthouden.
(Oct. 1933). Van het begin af stelde het
nationaal socialistische Duitschland zich hoog
te paard en toonde zich dermate overtuigd
van zijn onmisbaarheid als schakel in den
wereldgemeenschap, dat Berlijn meende aan
de andere mogendheden te kunnen voorschrij
ven wat ze te doen en te laten hadden. Voor
zoover verdragsbepalingen of gedane beloften
en toezeggingen niet langer strookten met de
opvattingen van het oogenblik, werden die
zonder meer ter zijde geschoven. Daarbij werd
Steeds Duitschlands militaire kracht als de
doorslagevende factor te berde gebracht bij
wijze van stille bedreiging, in den regel ver
gezeld van vredelievende betuigingen, welke
echter, in verband met opgedane ondervinding,
klaarblijkelijk met een korreltje zout worden
aanvaard. De gevolgen van het zich in af
zondering terugtrekken drukken bovendien het
zwaarst op Duitschland zelf en dragen er
slechts toe bij de economische omstandigheden
van Duitschland nog aanzienlijk slechter te
maken dan ze al waren.
AUTOBUSDIENSTEN
Inlichtingen WACO,
Kanaaiweg 137, Den Helder
Het verschil in opvatting en houding tus
schen Mussolini en Hitier valt dus wel op. De
Duce is tenminste soepel, en ziet heil in
samenwerking. Hitier daarentegen is stug en
hard, bij het onbeleefde af en is kennelijk in
de meening, dat het door hem gevolgde
systeem in het binnenland ook in het buiten
land effect zal sorteeren... met hetzelfde re
sultaat. Dat hij dit waarschijnlijk niet bereiken
zal, komen we eerstdaags wel te weten. Het
komt ons voor, dat ten aanzien van deze
kwestie de groote mate van solidariteit en
vastberadenheid van de Volkenbondsleden Hit-
Ier tot nadenken zal stemmen.
De toestand
in Palestina.
De toestand in Pa
lestina is er, volgens de
laatste berichten, nog
niet beter op geworden.
Nog steeds is er sprake
van een opstandige beweging der Arabieren,
de guerilla wordt onverzwakt voortgezet, het
einde der stakingen is nog niet in zicht, de
politieke agitatie wordt sterker en ook het
godsdienstig element doet er het zijne toe
om den toestand critieker te maken.
Intusschen worden de geruchten over een
compromis, dat achter de schermen wordt
uitgewerkt, veelvuldiger en positiever, zoo
schrjjft het Alg. Hbl. In weerwil van de po
sitieve verklaringen, afgelegd zoowel door
Thomas, den afgetreden, als OrmsbyGore,
den nieuwen minister van Koloniën, dat de
Britsche regeering er niet aan denkt, op
eisch van de Arabieren de immigratie stop te
zetten, zoo blqken er bepaalde factoren te
werken, die naar het schijnt dwingen tot het
zoeken van een spoedige oplossing, die de par
tijen bevredigt. In de Engelsche pers komen
voor de Arabische zaak langzamerhand sym
pathieën tot uiting, die, zonder afbreuk te
doen aan de mérites der Zionistische zaak,
haar uitgangspunt vinden in de realiteit.
Zoo maakt de „Times" er de Engelsche re
geering een scherp verwijt van, dat zij gewe
ten heeft, dat de toelating in Palestina van
60.000 Joodsche immigranten het vorig jaar
onder de Arabieren onrust en onsteltenis
moest teweegbrengen, dat z|j in 1935 reeds
op de hoogte was van de ontevredenheid der
Arabieren over het snelle tempo der immi
gratie, en dat het bestuur derhalve de waar
schijnlijke gevolgen moet hebben voorzien
van de algemeene staking, die in April ls uit
gebroken, zoodat de regeering de volle ver
antwoordelijkheid draagt van den toestand
van het oogenblik.
Wat de „Times" klaarblijkelijk hindert is,
dat de Britsche regeering zich, bjj de hache
lijkheid van haar algemeene internationale
positie, In Palestina moeilijkheden op den hals
heeft gehaald, die z|j had kunnen vermijden,
wanneer zij t|jdig vooruit had gezien. De
„Times" staat in zijn critiek niet alleen; ook
andere bladen, eveneens van conservatieven
huize, maar deswege des te sprekender, om
dat ook de regeering conservatief is, uiten
zich op soortgelijke wijze.
In de „Times" van Dinsdag komt lord
Islington, die vijftien jaar geleden zich in het
Hoogerhuis keerde tegen de Engelsche Zio
nistische politiek, de critiek nog versterken
met een argumentatie, die in zoo concreten
vorm van zoo gezaghebbende z|jde nog niet
was gehoord en die openlijk steun geeft aan
wat thans nog slechts b|j geruchte werd ver
nomen.
Hij w|jst er op, dat het tempo van de
Joodsche immigratie doet verwachten,
dat in betrekkelijk een paar jaren de nog
bestaande Arabische meerderheid zal zijn
gewijzigd in een Joodsche meederheid.
H|j komt met het oog op dit verschiet op
tegen de voorstelling van zaken, alsof
de jongste opstand in Palestina zich be
perkt tot een handvol Arabische despe
rado's en moordenaars, en keurt het af,
dat Engeland zich verantwoordelijk stelt
voor de ontwikkeling van een mandaat
gebied of een kolonie op dergelgken grond
slag.
Het experiment van de Joodsche Immigratie
op zoo groote schaal heeft het thans moeilijk
gemaakt, indien het al mogelijk ware, het te
beëindigen. Maar wat dient te worden onder
zocht, en indien uitvoerbaar te worden inge
steld, ls een stelsel van segregatie van de
rassen in Palestina, zoodat bepaalde gebieds-
deelen konden worden aangewezen voor ras-
senkolonisatie, hetzU Joden of Arabieren.
Voor de heerschende stemming in Palestina
is zeer instructief een artikel in den jongsten
„Joodschen Wachter" van de hand van P.
B(ernstein), den vroegeren, thans in Palestina
woonachtigen leider der Nederiandsche Zio
nisten, die, gewapend met een scherp oog en
begiftigd met een even scherpen zin voor de
realiteit, opmerkelijke mededeelingen doet. HU
verklaart, dat de Arabieren thans wel bereid
rijn met zich te laten praten, wanneer maar
van te voren vaststaat dat de vorming van
een Joodsche meerderheid in Palestina wordt
voorkomen, dat de Joden permanent met een
minderheidspositie bUvoorbeeld 40 Joden
tegen 60 Arabieren genoegen willen
nemen, en dat er alle reden is te veronder
stellen, dat loopende geruchten In deze rich
ting „een zeer stevige kern van waarheid be
vatten".
Men behoeft er niet aan te twUfelen of
achter de schermen wordt druk gewerkt aan
een compromis, dat voor beide aannemelijk is
en dat Engeland de rust ln het Heilige Land
zal geven waarnaar het zoo verlangt en die
het zoo noodig heeft. De laatste berichten
melden, dat Sir Arthur Wauchope, de Hooge
Commissaris, een compromis-voorstel heeft
opgezonden naar Engeland. Naar verluidt, zou
dit een resultaat zUn van overleg tusschen
Arabieren en Joden. Is dit juist, dan zal binnen
afzienbaren tijd deze onaangename geschiede
nis in Palestina tot het verleden behooren. Het
geen natuurlijk elkeen met ons hoopt.
Ernstige toestand in Europa zou
de oorzaak z|jn.
Naar Reuter meent te weten, heeft de
Engelsche regeering het plan om de ver
sterking van de defensie in een sneller'
tempo uit te voeren. De internationale
toestand verontrust de Britsche regee
ring naar het schijnt zeer. Donderdag zal
de regeering om supplementaire credieten
vragen, niet alleen voor de marine, maar
ook voor het leger en de luchtvaart.
Men meent te weten, dat deze supple
mentaire credieten niet veel onder de 30
imllioen pond sterling zullen blijven, ter-
wUl de begrooting een bedrag van 24
millioen pond voorzag.
Geniet ook 't winters van dit gezonde (ruit.
Maak nu kersenjem met Opektal In 10 minuten
de fijnste jams. Niets verkookt I Alle kleur, geur
en voedingskracht behouden. Met Opekta krijgt
U de lekkerste jam die U ooit hebt geproefd. En
zeer goedkoop bovendien I Recepten bij elke
verpakkingi Fleschjes 60 ct, pakjes 1 5 en 28 ct
maak zelf )AM met
Met NATUURT"
IN 10 MINUTEN
tu*. r. M» *oo. 3™59- c
De ministerraad schijnt er echter van
overtuigd te z|jn, dat de ontwikkeling
van den toestand in Europa de verster
king van de defensie op het oogenblik
van het allergrootste belang maakt en
dat andere belangen, ook dat van het
evenwicht van de begrooting hieraan
ondergeschikt gemaakt moeten worden.
Reeds de vorige week had minister Cham-
berlain in het Lagerhuis dit punt ter sprake
gebracht toen hij op de bekende gronden
nogmaals zUn beleid verdedigde en zeide, dat
de begrooting naturlijk met een tekort zou
sluiten; alleen kon spr. nog niets naders zeg
gen hoe groot het tekort zou zijn voordat de
suppletoire begrootingen van de drie depar
tementen van defensie waren ingediend. Het
zou de regeering natuurlijk zeer gemakkelijk
gevallen zijn een begrooting met een flink
overschot te hebben ingediend, maar dan had
zU het risico moeten loopen dat aan langer
uitstel der op pariteit brengen van de bewa
pening verbonden ware geweest, en dat was
in deze t|jden een misdaad jegens land en volk
geweest.
Thans liggen vier Britsche slag
schepen te Alexandrië.
Het Britsche slagschip „Repulse" is Dins
dag te Alexandrië aangekomen, waardoor het
aantal Engelsche slagschepen in de haven
dezer stad tot vier gestegen is.
De „Daily Herald" meldt, dat de haven
autoriteiten de aandacht van de koopvaardij
er op gevestigd hebben, dat een uitgebreid
gebied buiten de haven gedurende ongeveer
drie maanden door Britsche oorlogsschepen
bezet zal zg'n. Dit gebied zal door boeien wor
den afgeperkt. Hoewel verder geen mededee
lingen gedaan zUn, vermoedt men, dat hier
oefeningen in het leggen van mgnen gehouden
zullen worden.
In Londensche diplomatieke kringen wordt
in dit verhaal herinnerd aan de verklaring
van Eden in het Lagerhuis, volgens welke
Engeland in het vervolg ln de Middellandsche
Zee een sterkere verdedigingspositie zal In
nemen dan voor het uitbreken van den oorlog
in Oost-Afrika.
HET BRITSCHE VLOOTACCOORD.
Reuter melt uit Berhjn:
In den loop van een onderhoud met den
Britschen ambassadeur te BerUjn, heeft von
Neurath verleden week te verstaan gegeven,
dat het Britsch-Duitsche vloot-acoord in ge
vaar zou kunnen worden gebracht indien men
aan de Sowjet-Unie een onbeperkten toegang
zou vergunnen tot de Middellandsche Zee voor
haar Zwarte Zee-vloot.
Von Neurath zou volgens Reuter te ver
staan hebben gegeven, dat het evenwicht der
vloten er door zou worden verstoord, want
enkele Fransche eenheden zouden kunnen
worden overgebracht naar de Noordzee.
Te Londen merkt men echter op, dat hierin
geen enkele grond gelegen is voor een her
ziening van het Engelsch-Duitsche verdrag,
want alleen een abnormale vlootbouw kan aan
Duitschland het recht verschaffen tot herzie
ning. Bovendien, zoo zegt men, ls het Russi
sche bouwprogramma slechts een programma
van vervanging.
DE HULP AAN DE DUITSCHE
VLUCHTELINGEN.
De conferentie voor de hulpverleening aan
de Duitsche vluchtelingen is geëindigd met de
aanneming van een voorloopig internationaal
accoord over den rechtstoestand der vluchte
lingen. Het accoord is vooral van belang
doordat het een certificaat van identiteit
schept van analogen aard als het certificaat-
Nansen voor de Russische vluchtelingen. Het
accoord is reeds onmiddellUk onderteekend
door de gedelegeerden van FrankrUk en
Denemarken, zoodat het voor deze twee sta
ten reeds begin Augustus ln werking zal
treden. Vele andere gedelegeerden, o.a. ook
die van Nederland hebben het accoord ad re
ferendum onderteekend.
De Poolsche regeering richt zich
tot Berl|jn.
De vroegtijdige terugkeer van Beek uit
Genève heeft algemeen verrast. Omtrent de
besprekingen, die hg reeds met politici heeft
gevoerd, valt niets met zekerheid te zeggen.
Naar verluidt echter, zou besloten rijn de
regeering te Berüjn er vriendschappelijk op
te wUzen, dat de Duitsch-Poolsche goede be
trekkingen een schennis van de Poolsche
rechten in Dantzig wel niet zouden overleven,
laat staan dan een eventueele annexatie van
Dantzig door Duitschland. Dat een dergelUke
démarche inderdaad zal worden ondernomen,
lUkt, gezien de toenemende onrust in opposi
tioneel zoowel als ln regeeringskringen wel
waarschUnlUk. Natuurüjk zal men de zaak
met fluweelen handschoenen aanpakken,
daar men van Poolschen kant nog steeds
hoopt, dat de goede relaties met BerlUn ook
verder zullen kunnen worden voortgezet.
Teekenend voor de voorzichtigheid, waar
mee de Poolsche regeering te werk wil gaan,
is het zoogenaamde officieele standpunt, zoo
als het ministerie van buitenlandsche zaken
dit heeft omschreven. Greiser zoo wordt
gezegd heeft den Volkenbond getart, maar
dit gaat Polen slechts indirect aan. Er wor
den verder eenige toelichtingen voor Grei-
ser's optreden gegeven, natuurüjk zonder het
te verontschuldigen. De regeeringsverklaring
legt vooral den nadruk op de onschendbaar
heid der Poolsche rechten in Dantzig en valt
die mogendheden aan, welke, naar de offi
cieele verklaring zegt, „door het conflict tus
schen Dantzig en Polen op te blazen, de
Poolsch-DuitsiCie antithese weer willen doen
herleven en daarmee den Duitschen stoot,
dien zU zelf vreezen, in andere richting te
laten terecht komen."
Wanneer men de meeningen, welke de
beide laatste veelbewogen dagen ln Warschau
werden verkondigd, zou willen samenvatten,
dan krijgt men het volgende beeld:
1. Men is overtuigd, dat het optreden van
Greiser het begin van een weloverwogen
offensief van Duitschland tegen den Volken
bond beduidt. Dit offensief zou Polen koud
kunnen laten, wanneer BerlUn niet juist
Dantzig als stormram tegen Genève wilde
gebruiken. Nu ziet zich de Poolsche regeering
echter uit eigen belang wel genoodzaakt om
de partU van den Bond te kiezen.
Het was Beek en hierop wUst ook een
artikel in de Gazetta Polska büjkbaar
reeds gelukt ln samenwerking met Eden de
klachten van Lester gedeeltelik te ontzenu
wen en daarmee een knauw van de Poolsch-
Duitsche betrekkingen te voorkomen toen
Greiser door zp'n optreden roet in het eten
gooide.
2. De Poolsche regeering wil ook verder het
mogeüjke doen om alles te vermUden wat
voor goed een schaduw op de Duitsch-Pool
sche betrekkingen zou kunnen werpen. Daar
om wg'zen de regeeringsbladen er dan ook
steeds weer op, dat ook Greiser van de in
standhouding van deze goede relaties gespro
ken heeft. Wel echter heeft men duideüjk
voor oogen, dat da grondslag der vriend
schapsbetrekkingen plotseling veel smaller la
geworden.
De Poolsche regeeringskringen hopen, dat
Berüjn alsnog tot inkeer zal komen en ver
wachten daarvan dan een oplossing. Zg hopen
op een machtswoord van Hitier evenals deze
het vorige jaar de eenzijdige opheffing van
de douanegrens tusschen Duitschland en
Dantzig ongedaan maakte. In officieuze krin
gen meende men, dat de niet te kwalificee-
ren wUze, waarop Greiser voor den Bond op
trad, Hitier het raiddel in de hand zou geven
om Greiser op zg te schuiven en den uitweg
uit den chaos vrU te maken. Het feit, dat de
geheele Duitsche pera Greiser thans als een
held viert, moet natuurüjk teleurstellend wer
ken.
De oppositie ziet haar vaak herhaalde be
wering, dat de invloed van Polen in Dantzig
aan het tanen was, ten voüe bevestigd, ter-
wUl de regeeringspers, die juist verklaarde,
dat deze Invloed sterk toenam, in het onge-
l|jik is gesteld en zich moet beperken tot ver-
goelUken, om daarmee oüe op de golven te
gieten.
Geiser verklaard» ln een toespraak o.m.t
Voor het oogenblik kan ik niet spreken, zoo
als mijn hart mg' dat ingeeft, maar dit mo
ment zal ongetwgfeld spoedig komen. In af
wachting daarvan moeten de bewoners van
Dantzig er trotsch op zUn, dat het Rijk met
hen is.
In een onderhoud met den correspondent
van de „Daily Express" heeft de president
van den Senaat van Dantzig, Greiser, nog
eens verklaard, dat Dantzig niets meer met
den Volkenbond te maken heeft, althans wat
betreft de binnenlandsche aangelegenheden,
We zgn niet voornemens aldus Greiser
het door Genève gegarandeerde statuut te
wUzigen; onze houding tegenover den Volken
bondscommissaris is slechts op een persoon-
Ujke kwestie gebaseerd, daar wg van meening
zUn, dat hU de opwinding opzettelijk heeft
uitgelokt. Er zal in het geheel geen wgziging
komen ln onze verhouding tot het buitenland.
WU bereiden geen staatsgreep en geen her-
eeniging met Duitschland voor. Dantzig zal
een Vrge Stad blgven, maar dan inderdaad
een „vrge stad", waar wij de baas in huis
zullen zgn. Wg zullen niet toestaan, dat Les
ter van zUn positie gebruik maakt om ons de
wet te stellen; wg zullen geen aandacht aan
hem schenken, tenzg het kwesties betreft, die
conflicten met andere mogendheden zouden
kunnen veroorzaken. Hier zal hg in quaran
taine gesteld en genegeerd worden. Als hij
tot mU komt met klachten, zal ik hem beleefd
te woord staan en hem verwUzen naar mUn
ILLETON
UIT HET ENGELSCH
DOOR
(j B E N B O LT
10)
Ze vervolgde haar weg en Dick liep met
gen licht hart den heuvel op.
Toen hU de Yamen bereikte, stonden de
gekken open en den tuin doorloopend, kwam
1»U aan den Ingang van het paleis, waar hU
KUn kaartje aan een schitterend gekleeden be
diende gaf, die er een andere bediende mee
Wegstuurde. Na eenige minuten verscheen de
inan weer en sprak even met den boofddie-
jiaar, waarop deze Forsyth beduidde, dat de
mandarijn hem wilde ontvangen.
Hg werd ln een statige kamer geleid, waar
Van het meubilair nog kostbaarder was dan
dat van de kamers in Canton, en terwUl
ÏTorsyth zijn oogen over de kunstschatten liet
Weiden, maakte hg voor zichzelf uit, dat de
mandarijn onmetelUk rijk moest zgn. Voor
Verdere overpeinzingen had hU geen Ujd, want
«en seconde later werd een gordijn aan het
eind van het vertrek terzgde geschoven en
Ll Weng-Ho verscheen, ln 'n zUden gewaad,
dat ruischte onder het loopen. TerwUl WJ
haderby kwam, hief hU zgn hand op, die
gehuil ging in zUn wgde mouw en keek naar
het kaartje van den dokter, dat hU tusschen
k|jn vinger en duim vasthield.Op een meter
afstand van den zendingsarts bleef hij staan
en wierp Fosyth een hooghartigen blik toe.
„Dr. Forsyth?", vroeg hij met een vertoon
van onwetendheid, dat werkelgk prachtig was.
„Tot uw dienst, edelachtbare Heer," ant
woordde Forsyth, die niet kon nalaten de
zelfbewuste houding van den Chinees te be
wonderen.
„Van de medische zending in Yong-Foo, zie
ik," vervolgde de mandarijn, nogmaals een
blik op het kaartje werpend.
„Ja, edelachtbare Heer!"
De Chinees keek hem weer aan, Uet toen
opzettelgk het kaartje los, zoodat het op den
grond fladderde.
„Daarvoor ben in niet naar de Yamen ge
komen," begon hU'.
„Neen?" De stem van den mandargn klonk
beleefd-nieuwsgierig.
„Neen. Mgn bezoek betreft een zaak, die
u nauw raakt."
„Zoo?"
„Ja, ik bedoel den vrgen handel in opium
in Het Huis der Honderd HeerlUke Droomen
en in andere opiumkitten in Yons-Foo."
Li Weng-Ho's oogen bleven onbeweeglUk,
zelfs zgn gezicht verried zUn gevoelens niet.
Een moment zweeg hg' en toen hg' sprak, was
er nauwelUks iets van verassing in zUn stem
te bespeuren.
„Opiumkitten, Dr. Forsyth? Daar heb ik
nooit iets van gehoord."
„Het zou mU zeer aangenaam zg'n, als ik
ze u zou mogen toonen, excellentie.
De mandargn schudde het hoofd. „U vergt
te veel van mU," gaf hU koel ten antwoord.
„Ik regeer niet ln Yong-Foo om op aanwij
zing van een vreemdeling in alle hoeken en
gaten te spionneeren. Daarbg ben ik er van
overtuigd, dat u zich vergist.
„Vergissen!" riep Forsyth boos. „Alsof de
toestand niet meer dan schanaelUk is."
„Dat is onmogeüjk. Anders zou ik dat wel
vernomen hebben."
„Ik verzeker u..."
„Neen, neen!" Li Weng-Ho's stem klonk
plotseling gebiedend. „Dr. Forsyth, als een
man beide partUen te vriend wil houden, zoo
als uw landgenooten dat noemen, dan hebben
zUn verzekeringen geen waarde."
„Wat bedoelt u in vredesnaam?" vroeg
Forsyth bruusk.
„Precies wat ik zeg, mUn beste dokter,"
antwoordde de mandargn op beleedigenden
toon: „en aangezien dat zoo is, wensch ik de
rust van Yong-Foo niet te verstoren omdat u
zegt, dat..."
„He zal toch moeten," viel Dick Forsyth
hem in de rede.
„Moeten!" begon de mandargn, wiens on
verstoorbaarheid plotseling week voor zie
dende verontwaardiging. „Dat is ongewone
taal in Yamen. Ik verzoek u niet te vergeten,
dat u mUn gast bent, anders zal ik vergeten,
dat ik uw gastheer ben."
„Ik bedoel, dat Peking u .wel zal dwin
gen," zei de dokter onomwonden. „U weet,
dat de Regeering besloten heeft tegen ieder
verkeerd gebruik van opium handelend op te
treden."
„Peking zal mUn dwingen!" De mandarijn
was zichzelf weer. ZUn gezicht was even uit
drukkingloos als een stuk hout, zUn stem
effen en zonder klank. Toen brak hU eens
klaps in een spottend gelach uit. „Zeker niet
op aandringen van Dr. Forsyth."
TerwUl hU sprak, ging hU naar 'n tafel en
nam een opgerold papier op, dat daar lag.
Toen wendde hU zich tot den zendingsarts.
„U kent geloof ik de taal van mUn land,
dokter? Ja! Dan zal dit document u zeker
Interesseeren."
HU overhandigde het papier aan Forsyth,
die vlug de Chineesche letters las. Een diepe
rimpel verscheen op zgn voorhoofd en zijn
gezicht verbleekte. Want het document betrof
hemzelf; het was een verklaring, dat hU op
zUn reis van Canton, de zendings-sampan ge
bruikt had om opium te smokkelen en dat
drie kisten, ieder een picol wegend, door een
Ud van de bemanning bU Letland Barrington,
een vreemdeling, die in Yong-Foo woont, be
zorgd waren. Er bestond geen twU'fel, wat
den inhoud der kisten betrof, want deze wa
ren nagekeken door dienstdoende beambten,
die de smokkelwaar ontdekt hadden. Verder
werd vermeld, dat nog niet tot vervolging
was overgegaan, daar men eerst de bestem
ming van de opium wenschte te onderzoeken.
Toen Dick Forsyth met het leven van het
kostbare document gereed was, keek hg niet
eenmaal op. Heel duideüjk zag hg de val
die men voor hem had opengezet, en waar hU
ingeloopen was. De Engelschman had van het
bedrog geweten; was dit misschien met Li
Weng-Ho overeengekomen, terwUl het meis
jeHU brak zgn gedachtengang af. Had
Kathleen Barrington het geweten? Had ze
hem opzetteüjk gebruikt om hem zoodoende
te verhinderen nuttig werk te doen? Hoe on
denkbaar het hem ook leek, de feiten wezen
er op...
Li Weng-Ho's stem, zacht en insinueerend,
stoorde zgn overpeinzingen.
„Dat document schgnt u veel voedsel voor
uw gedachten te geven, Dr. Forsyth. Ik vraag
mg af, of u geen verklaring hebt af te leg
gen."
„De kisten waren niet van mU- Ik wist
niets van den inhoud af. Ze zgn heel toeval-
Ug met de zendings-sampan meegekomen."
„Van wie waren zij dan wel?" viel de man
darijn hem vriendeüjk in de rede.
Dick Forsyth dacht vlug na. Het was mo
gelijk, dat de sluwe Oosterling een snooder
spel speelde dan hU nu doorzag. Misschien
probeerde hU Kathleen Barrington geheel in
zgn macht te krijgen en de gesmokkelde
opium te gebruiken om zgn doel te bereiken.
Dat scheen hem waarschUnlUk en als hU de
waarheid vertelde, zou hg de verrader van
het meisje worden. Plotseling besloot hU een
stouten aanval te ondernemen.
„Ze hoorden aan uw Engelschen deelge
noot, Leiand Barrington."
Terwgl hU sprak, flikkerden de oogen van
den mandargn even en hU hief zgn waaier op
als om zgn gezicht te verbergen. Een secon
de later was hg zichzelf weer.
„Ik begrgp niet, waarover u spreekt," zei
hU norsch. „Maar ik weet wel, dat u opium
in deze stad hebt binnengesmokkeld en dat ik
u behoor te arresteeren. Op opiumsmokkelen
staat de doodstraf. Dus u hebt het alleen aan
mUn genade te danken, als u levend uit de
stad Yamen komt."
„U zoudt mg niet durven arresteeren,"
spak Forsyth vlug. „Ik ben een Engelsch
man..."
„Een Chineesche Yamen, dat moest u we
ten, is gesloten als het graf. Niemand zag u
de hekken binnenkomen
„Miss Barrington weet, dat ik hier ben,"
vervolgde Forsyth kalm, hoewel hU wist, dat
het aan alle kanten gevaar dreigde. „ZU
verwacht mg' straks..."
„Ah!"
De vgandige oogen van den mandarUn
boorden zich in die van Forsyth. De woede
had het maskerachtige gezicht van den man
darUn verdwongen. Toen maakte hU een
handbeweging.
„U kunt gaan dokter! Maar als u een
verstandig man bent, zult u ontdekken, dat
de lucht in Yong-Foo slecht voor uw gezond
heid ls. En u doet wgs, zoo min mogelijk van
deze stad te verteüen, in geen geval iets ln
Peking te rapporteeren."
„Ik beloof u niets!" riep Forsyth.
„Beloften vraag lk niet. Een verstandig
man doet..."
„Ik zal doen wat ik 't verstandigst vindt."
Eensklaps was het met de kalmte van den
mandarUn gedaan. Onbeteugelde woede schit
terde in zUn oogen, verwrong zgn geel ge
zicht. Zijn stem klonk trillend en heesch.
„Als u zich tegen mU verzet, zal ik u in
reepen laten smjden. Ik zal u op straat laten
anUden, zoodat het volk zich met u amusee
ren kan. Ik..."
Hg hield zich in, toen klonk het met een
doodelgke kalmte, die nog vreeselgker was
dan zgn dreigementen: „Verdwgn uit mUn
Yamen uit de stad Yong-Foo, jU vreemde
hond! Na zonsondergang zg'n de poorten der
stad gesloten, dan..."
TerwUl hU sprak, klapte hU in de handen.
Eenige bedienden verschenen. HU sprak en
kele woorden met hen en voor Forsyth Iets
kon zeggen, was hg achter 'n gordUn verdwe
nen. De bedienden naderden hem. Er zat
niets anders op dan te vertrekken of er uit
gegooid te worden. HU Hep naar de deur,
waardoor hU gekomen was. Toen hU zich in
den tuin bevond, zag hU, dat er een wacht
bU het hek geplaatst was. Zou hg ongehin
derd weg kunnen gaan, of...
Met de bedienden op rijn hielen bereikte
hU het hek. ZUn hart bonsde. Indien ze hem
den weg versperden...
Tot rijn groote opluchting gebeurde dit
niet, maar toen hU er door Uep, spuwde een
ven hen hem in het gezicht.
Met een bovenmenscheüjke poging be
dwong hU zich. Toen merkte hU, dat een van
de bewakers hem volgde.
i
fWordt vervolgd), J
