Buitenlandsch Overzicht. De burgeroorlog in Spanje IE CHINA NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA REIST PER WACO- JYeem "Akker'fas' mee/ 64ste JAARGANG Een korte conferentie te Londen met beloften voor de toekomst. De toestand in Spanje nog onoverzichtelijk, maar donker. AUTOBUSDIENSTEN naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM en GEHEEL WEST-FRIESLAND De toestand in Spanje nog donker. Een vertrouwelijk Duitsch memorandum. Over internationale politieke kwesties. EEN IN B E N B O LT Hoe Alfera door de rebellen werd genomen. Het verhaal van een journalist. De toestand te Barcelona. Veiligheid der buitenlanders niet langer gewaarborgd. V, Abonnement per 3 maanden bg vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wleringen en Texel 1.86; binnenland 2—, Nederl. Oost- en Weat-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige landen 3.20. Ix>sse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 et Weekabonnementen 12 ct Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1—, Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. V erschijn t Dinsda g-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Glro re kening No. 16060. ADVERTENTIÉN: 20 ct per regel (gal^ard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bg vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct; bij niet-contante betaling 15 ct per regel, minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct tMOOf rl am 1/nt. De byeenkomst van de Engelsche, Franache en Belgische delegaties heeft te Londen plaats gehad. Elders in dit blad vindt met het resultaat, in een communiqué verwerkt. Het is niet onvermakelijk om te zien hoe poeslief de drie landen geworden zgn ten opzichte van Duitschland, nu ze met een groote mond niets bereikt hebben. Men spreekt niet meer van den wandaad van Duitschland van 7 Maart, maar van „het ini tiatief". Men noodigt Duitschland en Italië vriendelijk uit tot een samenspreklng over den toestand in Europa en over de bevesti ging van den vrede. Over een antwoord van Duitschland op de Engelsche vragen wordt niet meer gerept. Over de ontruiming van de Rgnlandzóne wordt niet meer gedaoht. 't Lijkt alles koek en ei, maar daarachter is Se ver bitterdheid van de diplomatieke nederlaag, die men nog niet goed verwerken kan. Toch is het verheugend dat men over die verbittering niet meer praat en dat men in Engeland, België en vooral Frankrijk, nu zoo ver gekomen is dat men voelt dat er met Duitschland niets te bereiken is tenzij men met de regeering gaat spreken op voet van volkomen gelijkheid. Men had eerder tot die erkenning moeten komen, dat had Europa heel wat zorgen bespaard. Maar enfin, dat ls niet anders en het is gelukkig dat men nog ter elfder ure tot ander inzicht gekomen is. De News Chronicle merkte Donderdagoch tend terecht op dat de bijeenkomst te Lon den weinig meer dan een formaliteit was. Zij diende alleen om de conferentie van de Lo- carno-mogendheden, waartoe ook Italië en Duitschland worden uitgenoodigd, voor te be reiden. Het Engelsche blad schrijft: Op die volledige conferentie zal de Duit- sche regeering de gelegenheid krygen van den beginne af aan op voet van volkomen gelijkheid mee te werken. De Westersche de- mocratiën hebben het volste recht desge- wenscht vooraf bijeen te komen, maar er ls geen sprake van voorbereiding van een plan, dat aan Duitschland zal worden voorgelegd op den grondslag van „aannemen of verwer pen." De Engelsche regeering heeft hard gewerkt om dit beginsel aanvaard te krijgen en de Fransche regeering verdient in de oogen van de News lof voor het feit, dat zij althans ten deele de scrupules heeft overwonnen, die zoo veel van haar voorgangers bezeten hebben met Duitschland op voet van gelijkheid of het doen van concessies aan de Duitsche ziens- Wijze. De komende weken zullen beslissend zijn. De mogendheden naderen onbetwij felbaar hun laatste kans op een Euro- peesche regeling. Als zij die verspelen, hetzij door onhandigheid, hetzij door de Inlichtingen WACO, Kanaalweg 137, Den Helder bepaalde onwilligheid van een hunner, zal het eenige alternatief een stelsel van bondgenootschappen zijn, dat onvermij delijk, en spoedig, tot een algemeenen oorlog moet leiden. Het is daarom een levensbelang voor de be schaving, dat zij slagen en geen poging van staatsmanschap mag daartoe worden ver zuimd. Men moet zich echter vooral niet ver gissen in de opvatting hoever men met diplo matie langs wettigen weg kan gaan. Een re geling, welke een tijdelijke vrede in het Wes ten zou verzekeren door Hitier de handen vrij te laten voor een aanval in het Oosten zou van geenerlei beteekenis zijn. Zij zou slechts een stilzwijgende erkenning temeer zijn voor den oorlog als politiek werktuig; des te schandelijker, omdat de oorlog in casu zou worden uitgevochten op een andersmans kos ten. De Times is van oordeel, dat er, wat men ook van hun voorgangers moge zeggen, niet de minste twijfel bestaat of de Fransche en Belgische staatslieden, thans te Londen, even zeer als hun Britsche collega's bezield zijn met het vaste besluit tot een openhartig ver gelijk te dromen met Duitschland en dat zulk een vergelijk alleen kan worden belet als Duitschland het van zijn kant onmogelijk zou maken. De berichten die uit Spanje komen zijn nog onvolledig en tegenstrij dig en het moeilijk te zeggen, welke partij nu aan de winnende hand is. Een belangrijke en definitieve beslissing kan wel binnenkort tegemoet worden gezien, omdat de groote botsing tusschen regeerings- troepen en opstandelingen vandaag of morgen verwacht kan worden. De regeering is optimistisch gestemd, maar of dat optimisme gerond is, mag betwijfeld worden. In ieder geval is de toestand in Spanje vol zorg en heeft de broederstrijd al duizenden menschenlevens gekost. Dat is het meest betreurenswaardige en het zal de vraag zijn of het hierbij blijft of nog niet veel meer slachtoffers geëischt zullen worden, of zelfs deze opstand nog geen Internationale gevol gen met zich zal sleepen. Zoo schreef b.v. de Nw. Rott. Crt. dezer dagen in een hoofdartikel o.m.: De berichten klinken zeer onrustwekkend. De opstand heeft een tegenopstand aange blazen, die reeds geruimen tijd, met geregel de uitbarstinkjes, smeulde, en nu gelegenheid kreeg op te laaien. De vernielzucht, de haat tegen al wat met de Kerk en met de kerken in verband staat toch al zoo gemakkelijk uitslaande in de Spaansche wereld richt rampen aan, die de heele menschelijke be schaving treffen. Als de Spaansche regeering nu haar overwinningsberichten door den aether uitzendt, weten wij niet of zij gerecht vaardigd zijn, zelfs als zij de juiste feiten zouden bevatten. Indien de regeering er in slaagt, den militairen opstand te onderdruk ken, lijkt het nog volstrekt niet zeker, dat zij zich ook tegenover haar hulptroepen zal kunnen handhaven. Deze hulptroepen, voor een groot gedeelte bestaande uit de radicaal ste elementen in de zoo tuchtelooze Spaan sche arbeiderswereld, schijnen een belangrijk deel van het werk te doen. Slaagt dit werk, dan zullen zij niet op een „halt" stilhouden. en gehoorzaam luisteren naar hetgeen hun dan bevolen wordt. Zij zullen opruiming wil len houden onder hun vijanden, hun verniel zucht verder botvieren, zooals thans te Barce- lona schijnt te geschieden, en verder naar alle waarschijnlijkheid met de klem, die zij kun nen uitoefenen, een bewind en een stelsel eischen zooals zjj dat wenschen. Tegenwicht tegen deze elementen zullen de trouw gebleven deelen van leger, vloot en politie ternauwer nood vormen. De moord op Sotelo, en allerlei bijzonderheden, die ons over het gebeurde op de vloot worden gemeld, wekken dienaan gaande sombere voorstellingen Men moet hopen, dat de Spaansche revolu tionairen van uiterst rechts en uiterst links hun strijd zullen uitvechten, zonder dat het buitenland genoopt wordt of gelegenheid krijgt, zich er mede te bemoeien. Dit zou ver wikkelingen, b.v. in Noord-Afrika, kunnen veroorzaken; en het zou het voor de gematig de elementen in Spanje nog weer moeilijker maken, de overhand op beide uitersten te be houden. De berichten zijn op dit punt niet gerust stellend. Twee Engelsche schepen heeten lastig gevallen. De Engelsche admiraliteit treft zeer uitgebreide maatregelen tot bescherming van de levens van Engelsche onderdanen en tot heil van de vreemdelingen in het algemeen, mag men hopen in het geteisterde gebied. Naar het heet, dreigen de anti-fascistische hartstochten der menigte gevaar te gaan op leveren voor de veiligheid van Duitschers en Italianen in zekere Spaansche steden. Spanje was reeds lang een terrein, waar de buiten- landsche fascistische en bolsjewieksche propa ganda fel aan het werk waren. Dat maakt het gevaar des te grooter. Internationale moeilijkheden zou het kun nen opleveren, als de luchtmacht der opstan delingen in Marokko de reede van Tanger ging bestoken, om de regeeringsgezinde oor logsschepen te treffen, die daar liggen. Dit zou een grove schending zgn van het statuut van Tanger. Een incident een in zijn onmiddellijke ge volgen onschuldig incident voor het overige is er reeds geweest, doordat granaten, door een regeeringsgezind oorlogsvaartuig op vliegtuigen der tegenpartij afgeschoten, boven Gibraltar gebarsten zijn. De matrozen, die het schip in hun macht hebben, trokken zich niets aan van het ongeoorloofde van hun schieten in die richting. Gibraltar gebombardeerd. Het moge nog zoo onschuldig zrjn geweest, het is een geval, dat om zijn symbolieke beteekenis in dezen, voor de positie van Groot-Brittanje in de Middellandsche Zee zoo critieken tijd, menig Engelschman moet doen huiveren. De Manchester Guardian maakt melding van een vertrouwelijk memorandum dat af komstig is uit officieele nationaal socialis tische kringen en toegezonden aan de kop stukken der partij. Na te hebben opgemerkt dat „de Fransche mentaliteit een struikelblok is voor elke toenadering tot Duitschland" en na een ironische kritiek op de diplomatieke methoden van Eden, vervolgde het memoran dum: „Italië en Duitschland zijn mogendheden, waarmee men rekening heeft te houden. Dat was niet het geval vóór de nationaal socia listen aan de macht kwamen. Frankrijk en Engeland moeten zich aan dezen staat van za ken gewennen". Het memorandum zinspeelt dan op een re feuilleton uit het engelsch door 17) XI. Vrij man. Terwijl hij zich deze vraag stelde, drong het klinken van gong tot zijn oor door. Hij keek op en zag op een uitstekende rots, hoog boven de rivier, een Boeddhistischen tempel met daarnaast een gebouw, dat wel niets anders als een klooster kon zijn. Een klok, zangerig van toon begon te klingelen toen de gongs zwegen, hij ontdekte een rij mannen monniken, die in processie naar de gods dienstoefening gingen, waartoe de bel hen Opriep. Even later waren de monniken, het vredige klokgelui, de tempel, die als een adelaarsnest op de rost gebouwd was, in zijn bewustzijn uitgewischt door de klank van een heldere meisjesstem, die uit de opening van de kajuitstrap omhoog steeg, als geïnspireerd door de vrome klanken van den oever de eerste regels van een Engelsch kerkgezang aanhief. De rest van het lied werd verdronken in een plotseling lawaai op het dek. Maar Dick Forsyth hoefde ook niet meer te hooren. Hij zou die stem uit duizenden hebben herkend. De schoen, om welke reden die er ook neer gelegd was, bleek in elk geval geen bedrog. Kathleen Barrington was aan boord van de jonk! Zou wat Ah Yeo verder verteld had, evenmin leugen geweest zijn Het briefje met haar bede om hulp kwam in Dick Forsyth's gedachten. Het meisje was hevig beangst ge weest. Waarschijnlijk voor het huwelijk, waar van Ah Yeo gesproken had. Ze had hem om hulp gevraagd en toen hij op het punt had gestaan om haar die te verleenen, was hij overrompeld; tegelijkertijd was zij, met of zonder Leiand Barrington's instemming, ge vangen genomen. Ook de inhoud van het lied wat ze zooeven aangeheven had, vormde een getuigenis dat ze niet goedschiks in het huwe lijk toestemde. „Zoo moet het gebeurd zijn," overwoog hij. „Zij wachtte op mij bij de poort en terwijl ik bewusteloos was hebben ze haar ontvoerd. Maar om welke reden wilde Ah Yeo dat ik kennis kreeg van haar aanwezigheid aan boord" Ternauwernood was hem dit alles door zijn brein gegaan, of het antwoord op zijn vraag kwam als van zelf. Dat Ah Yeo had gezorgd dat hij te weten kwam dat Kathleen aan boord was, was als een verfijnde marteling bedoeld hrj meost zijn hulpeloosheid goed voelen. Deze meening werd een oogenblik later bevestigd, toen een van de bemanning naderbij kwam en hem beval naar zijn gevan genis terug te keeren. „Waarom?" vroeg luj. „Ik weet het niet, het is een order." „Een order van wien?" De man wierp een blik over zijn schouder eer hij antwoordde: „Van den secretaris van Zijne Excellentie." De dokter keek het dek langs. Een meter of tien verder stond Ah Yeo met een kwaad- aardigen glimlach naar hem te staren, 's Mans vriendelijkheid was maar schijn ge weest. Even aarzelde Forsyth, maar Ah Yeo maakte een gebiedend gebaar. Het bloed stroomde den jongen dokter naar het gezicht en terwijl hij bleef staan, gaf Ah Yeo een teeken. De Chinees, die hem de boodschap gebracht had, sprong op Forsyth toe en sleepte hem over het dek. Twee ande ren schoten te hulp, en verdoofd door den onverwachten aanval werd Forsyth door het luik in zijn kerker gesmeten. De val deed iedere zenuw in zijn lichaam trillen en terwijl hij als versuft op den grond lag, werd het luik boven hem dichtgegooid. Een paar minuten bleef hij zoo liggen; toen richtte luj zich een weinig op en overtuigde zich in zittende houding dat ldj niets ge broken had. Zijn hoofd bonsde, hij heesch zich met moeite op zijn brits en stak zijn ge zicht door de opening van het weggeschoven paneel om frissche lucht te krijgen. Na een tijdje kwam hij weer wat tot zich zelf en begon de situatie te overdenken. Het was duidelijk dat hij van Ah Yeo niet veel goeds meer te verwachten had. Hij had uit stekend voedsel gekregen, was rijkelijk van sigaretten voorzien, de secretaris van den mandarijn was hem met groot vertoon van hoffelijkheid tegemoet gekomen. En nu deze behandeling. De korte vrijheid, die hij genoten had en de ontdekking dat Kathleen Barring ton aan boord was, waren slechts een ge deelte van het plan. Het was nog maar het begin van wat volgen zou. Hij kende zijn Chineezen De stroom van zijn gedachten werd onder broken, toen opeens het luik opgetild werd en twee mannen, gevolgd door Ah Yeo naar beneden kwamen. De laatste liet een kort bevel hooren, waarop de bedienden zijn voeten weer be cent Duitsch-Italiaansch accoord, dat Duitsch land het recht geeft een luchthaven te ves tigen op Italiaansch grondgebied aan de Egeische Zee en wel „in een streek van hooge spanning". De luchthaven zou in ge val van nood ook voor militaire doeleinden kunnen dienen. Na een betoog, dat de eenige redelijke op lossing van het vraagstuk van Dantzig is, de vrije stad aan Duitschland terug te geven met zekere waarborgen ten gunste van Po len, voorspelt het memorandum „een voort schrijdende verdwijning van alle bepalingen in het verdrag van Versailles, welke voor Duitschland onteerend zijn." Robert de Jouvenel, de onversaagde, ls er voor Paris Soir in geslaagd van Hendaye uit via Pampelune de weerspannige colonne van kolonel Excamez te bereiken. Hij heeft hen tot Alfera begeleid, dat Dinsdagavond in handen van de oproerlingen viel. Hij voegde zich bij den kop van de colonne in de buurt van een klein fort, zooals men deze door heel Spanje vindt. Rechts daar van zag hij honderden officieren en soldaten in een groot en cirkel. Onder het getik van machinegeweren maakte hij zijn opwachting bij den genoemden kolonel, die gegalonneerd en wel voor hem stond. Onder den stralenden hemel leek dit tooneel aan een oorlogsschil derij uit den tijd van Napoleon ontleend te zijn. Hierna mengde hij zich onder de staf officieren zonder dat iemand vroeg, wat hij daar deed. Plotseling zag hij onder zich over den weg een rij soldaten met roode mutsen naderen. Deze baretten kenteekenen de monarchis tische vrijwilligers. Ze strekten zich op den grond uit en daarna klonk geweervuur van de verdedigers der stad. Aan weerszijden van den weg hurkten mannen rondom de ma chinegeweren. Met de roode hoofddeksels leken ze kringen paddestoelen. Een hunner gaf tenslotte een kort bevel: een knal en van een vrachtauto, die mid den op den weg stond, werd geschoten. In de verte verhief zich een rookcirkel boven de arena van de stierengevechten. Het vuur van de mitrailleurs heeft de verdedigers van de stad tenslotte gedwongen zich in dat ge- improviseerde fort terug te trekken. De kolonel stelde zich hierna aan het hoofd van zijn regiment, dat over den weg oprukte. Voor het eerst wilde men dan toen weten wie de Jouvenel is, en toen bleek, dat hrj de Paris Soir vertegenwoordigt, mocht hij naast den kolonel loopen. Op zijn vraag ant woordde men, dat de stad door spoorweg mannen hardnekkig verdedigd werd. Kort daarna weerklonk een nieuw bevel en splitsten de jonge soldaten zich in twee colonnes, waarna ze langs twee paden ten aanval tegen de stad optrekken. De Jouve nel kreeg verlof aan het hoofd van de linker colonne mee te loopen. De opmarsch verliep langzaam, zonder dat hij de reden daarvan begreep, te minder, daar de vijand hen aldus des te beter op de korrel kon nemen. Bij een bocht van den weg stuitten ze op hooischelven, waarachter „vijandelijke" mi trailleurs verborgen konden liggen en een sol daat haalde den haan van het geweer over om in die richting te schieten, maar dit werd verboden. Opeens klonk een galop over den weg boven hen. Een man holde met lossen teugel op hen toe, roepende: „leve Spanje. Aan gene zijde van de stad werd nog gescho ten; ze begrepen daaruit, dat de verdedigers Alfera ontruimden. Toen kreeg de troep order de stad binnen te marcheeren. De soldaten hielden gespan nen de vensters in het oog, want het behoort tot de Spaansche guerilla, zich daarachter te barrikadeeren en vandaar op de soldaten te vuren. Kameraden stompten de deuren met de kolven hunner geweren in en onderzoch ten de huizen. Men hoorde de kreten van be woners, die de armen omhoog, de huizen moesten ontruimen. De stad was bijna ver laten en de kreten: leve Spanje deden vreemd aan. Jouvenel heeft iemand aan zijn zijde zien vallen. Het eerste lijk, waarop ze stuitten, wekte dan ook een even levendige verrassing. Op het plein stond een kleine troep scha mel gekleede mannen tusschen twee hagen soldaten. Na een ruwe schifting volgde een nog oppervlakkiger vonnis, waarna de over wonnenen tegen den muur werden ge plaatst. De man, die zoo even leven Spanje had geroepen, weerde zich geducht, nu eens dezen, dan dien aangevend; men voelde, dat hij in grooten angst had gezeten. De sol daten stonden er verlegen bij. Sommige officieren waren op bloote voe ten in pantoffelachtige schoenen. Kolonel Ezcamez verzekerde hem, dat ze niet als vijanden, maar als bevrijders komen. „We willen dezen afschuwelijken burgeroorlog verkorten en ten spoedigste op Madrid aan rukken," zei hij. Engelsch schip gebombardeerd bjj Tarifa. Spaansche vliegtuigen hebben ter reede van Tarifa bommen geworpen op het Engel sche oorlogsschip Wildsvan Het schip, dat niet werd geraakt, loste een waarschu wingsschot en keerde naar Gibraltar terug. Een torpedobootjager in de Straat van Gibraltar tot zinken gebracht? Volgens een radio-bericht afkomstig van de zijde der opstandelingen, zouden troepen van generaal Franco Dadajoz hebben inge nomen. Uit berichten te Casablanca blijkt, dat in bijna geheel Spanje verzet tegen den opmarsch der opstandelingen wordt georga- als Ge mei vacanlie gaal, wanl dan wordt Uw vacanlie-dag niel bedor ven door 'n hoofdpijn of migraine, als gevolg van de warmle of felle zon. "AKKERTJES" helpen U dan snel en zeker I Vergeet ze dus nietl niseerd. Volgens onbevestigde berichten zou een torpedobootjager van de regeering door een vaartuig der opstandelingen in de Straat van Gibraltar zijn achtervolgt en tot zinken gebracht Bijzetting van generaal Sanjurjo. Te Estoril heeft de plechtige bijzetting plaats gehad van generaal Sanjurjo. De kist met het stoffelijk overschot, waar aan o.a. een krans van ex-koning Alfonso was gehecht, was geplaatst op de affuit van een kanon. Onder de duizenden, die de baar volgden, bevonden zich een groot aantal Spaansche en Italiaansche fascisten in uni form. Het revolutionaire bewind te Cordoba heeft den wensch te kennen gegeven, dat het lijk gebalsemd en naar Cordoba gezonden zal worden, om door het „overwinnende leger" naar Madrid te worden vervoerd. Communisten eischen uitwgzing van Gil Robles. De Fransche communisten eischen uitwij zing van Gil Robles, die, zooals bekend, naar Biarritz is gevlucht, opdat hij niet vandaar uit, de opstandige beweging der fascisten te gen het Spaansche volk kan leiden. Vluchtelingén. Dertien communistische leiders uit San Se- bastiaan zijn te Bayonne aangekomen aan boord van het s.s. Julio. Zij zijn na verhoord te zijn als politieke vluchtelingen vrijgelaten en hun 'is meegedeeld, dat zij zich waar zij willen kunnen vestigen ln het departement Basses Pyrenées. Het kasteel van koning Alfonso ln Bohemen bewaakt. Volgens berichten in de Praagsche bladen wordt het kasteel Koeningswart in Bohemen, waar de ex-koning van Spanje vertoeft, be waakt dooor de politie, opdat geen vreem delingen het kasteel kunnen binnenkomen. Het plaatselijk telegraafbureau werkt met meer personeel, daar er telegrammen voor Alfonso binnenkomen uit alle deelen van do wereld. Naar verluidt, zou de ex-koning ver trouwelijke rapporten over de gebeuretnissen in Spanje krijgen. Het spoorwegverkeer met Spanje door Fnuikrjjk gestaakt. Volgens officieuze berichten van do FranschSpaansche grens heben de Fran sche spoorwegen tot nader order alle verkeer met Spanje gestaakt, zoowel voor reizigers als voor goederen. Volgens verhalen van vluchtelin gen meer dan treurig. Vanmorgen is te Marseille het mailschip Chella aangekomen, met 1105 Franschen aan boord, afkomstig uit Barcelona. Naar de passagiers verklaarden, bood Bar celona op het oogenblik, dat zij de stad ver lieten, een treurigen aanblik. In de straten werd het yerkeer belemmerd door barricaden. De passagiers verklaarden, dat het giste ren tegen het einde van den dag scheen, dat de autoriteiten van het Volksfront niet meer voor een overwinning der opstandelingen be hoefden te vreezen. Het is onmogelijk het aantal dooden en ge wonden op te geven. Vele personen zijn door verdwaalde kogels gewond, en de ziekenhui zen liggen vol gewonden. De Amerikaansche consuls te Barcelona en Malaga hebben het staatsdepartement te Washington ervan in kennis gesteld, dat zij van de lokale overheid mededeeling hebben gekregen, dat deze de veiligheid der vreem delingen niet langer kon waarborgen. gonnen te boeien. Beseffend hoe nutteloos protest of verzet zou zijn, stak Forsyth zijn uit en lachte tegelijkertijd om iets dat hem eensklaps te binnen schoot. Die lach scheen Ah Yeo te verontrusten. Zijn glad voorhoofd trok in rimpels en hij keek den Engelsch man onderzoekend aan. „Ik begrijp niet wat je te lachen hebt, bar- baarsche hond." „Niet! Nu, ik ben ook niet van plan het u te vertellen," antwoordde Forsyth kalm. Hij had moeten lachen bij de gedachte dat Ah Yeo hem weer liet ketenen om hem te beletten de jonk te verlaten, terwijl dit met de wetenschap van Kathleen Barring ton's aanwezigheid aan boord wel het laatste was wat hij wenschte te doen. Dat was een combinatie van feiten, die niet tot den sluwen Oosterling doordrong en het maakte dezen woedend dat de ander hem tartte. „Je zult mg dat zeker wel vertellen en een heeleboel meer ook als mijn meester het ver langen daartoe te kennen geeft," beet hy den zendingsarts met een yzige stem toe. „Dan zul je vergeten dat je een Engelschman bent, je zult aan mijn voeten in het stof kruipen." „Maar Zijne Excellentie heeft het verlangen nog niet uitgesproken!" antwoordde Forsyth met een luchthartigheid, die niet bepaald met zijn innerüjke gevoelens in overeenstemming was. „Hoe weet je dat," vroeg de ander vlug. Forsyth wist het niet, giste het alleen maar en plotseling, terwijl de Oosterling hem met wreede, loerende oogen aankeek, rijpte er een andere veronderstelling in.zijn hersens. Zoolang Kathleen Barrington aan boord was, zou Ah Yeo niet tot uiterste maatrege len overgaan. Hieraan overtuigd schudde hg het hoofd en zweeg. „Zelfs hoe je dat weet, zul je me moeten vertellen," hernam de ander op snijdenden toon. „Als je half gevild aan de galg geslagen wordt, zul je wel spraakzaam worden." Hij draaide zich om en liep de ladder op, gevolgd door zgn satellieten en toen het luik neergelaten was, gaf Forsyth zich opnieuw aan zgn gepeinzen over. Hg ontveinsde zich het hachelgke van den toestand absoluut niet. Ah Yeo was de spreektrompet van zgn meester en dat hy, Dick, den mandarijn diep beleedigd had, was genoeg. Terwgl hg de moelijkheden met betrekking tot hemzelf en Kathleen aan zgn geest liet voorbg trekken, was het hem alsof aan golf van wanhoop over hem heensloeg en langen tgd lag hy in lethargische onbewegelgkheid, verpletterd door het gevoel van volslagen onmacht en het besef van 't gevaar, waarin het meisje verkeerde. Het plotseling stilliggen van de boot deed hem uit zgn sombere apathie opschrikken en hg keek uit het raampje naar het scheme rige waas over het water. Terzelfder tgd riep een sarcastische stem hem vanaf het luik, dat weer opgetrokken werd: „Zoo, geëerde dokter, mooi uitzicht, niet waar? Als u nog even bhjft uitkijken, zult u iets buitengewoon interessants kunnen zien!" Het was Ah Yeo's stem, doch Forsyth keek niet op. Zich afvragend waarop de Chinees zinspeelde, hield hg zgn blik op den oever gericht. Een woeste, steile kust deed zich aan zijn oogen op; alleen iets naar rechts werd de onherbergzaamheid even onderbroken door een smalle strook bosch; een bergengte tus schen de wilde heuvelen. Zoo ver hy zien kon. was er geen pagode, huis of boerderij te ontdekken. Het was een ware woestenij van rotsen en boomen, waarin niets op mensche- ïyke bewoning wees. Zoo goed als dat in de toenemende sche mering mogelijk was, zocht hg vergeefs in het verlaten landschap naar het interessante, waarvan Ah Yeo gesproken had. Nogmaals keek hij, nu fel gespannen, en terwgl hij tuurde, kwam een boot, die zich van de jonk losgemaakt had, in zgn gezichtskring. Op hetzelfde moment viel iets zwaars met een bons naast hem op de brits, neer; hg hoorde het, maar nam er geen notitie van. Zgn oogen waren als gehecht aan de zich verwg- derende boot aan een gestalte in den boeg, en eensklaps was het alsof hg een slag in het gezicht kreeg; met een verbgsterenden schok drong het tot hem door wat het in teressante was, dat speciaal in zgn opmerk zaamheid was aanbevolen. Hij was getuige van Kathleen Barrington's vertrek van da jonk „Kathleen!" riep hg in opvlammende warv hoop. „Kathleen!" Het meisje moest hem gehoord hebben, want, want de gestalte kwam overeind en een kreet bereikte hem van over het water. Het volgende moment werd ze neergetrok ken en een tweede hoot, die de jonk verliet, werd zichtbaar. „Heb ik mgn woord niet gehouden, waarde dokter," kwam Ah Yeo's spottende stem uit het zich verwgderende vaartuig. „Wat je daar ziet is het laatste tafereel van de reis naa» de trouwplechtigheid over twee dagenj (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1