Buitenlandsch Overzicht.
De burgeroorlog in Spanje
IE
CHINA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
JYeem "Akker'fas' mee/
64ste JAARGANG
Een korte conferentie te Londen met beloften voor de
toekomst. De toestand in Spanje nog onoverzichtelijk,
maar donker.
AUTOBUSDIENSTEN
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
De toestand
in Spanje
nog donker.
Een vertrouwelijk Duitsch
memorandum.
Over internationale politieke
kwesties.
EEN
IN
B E N B O LT
Hoe Alfera door de
rebellen werd genomen.
Het verhaal van een journalist.
De toestand te Barcelona.
Veiligheid der buitenlanders niet
langer gewaarborgd.
V,
Abonnement per 3 maanden bg vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wleringen en Texel 1.86; binnenland 2—,
Nederl. Oost- en Weat-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Ix>sse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 et Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1—, Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
V erschijn t Dinsda g-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glro re kening No. 16060.
ADVERTENTIÉN:
20 ct per regel (gal^ard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bg vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
tMOOf rl am 1/nt.
De byeenkomst van de
Engelsche, Franache en
Belgische delegaties
heeft te Londen plaats
gehad. Elders in dit blad
vindt met het resultaat, in een communiqué
verwerkt. Het is niet onvermakelijk om te
zien hoe poeslief de drie landen geworden
zgn ten opzichte van Duitschland, nu ze met
een groote mond niets bereikt hebben. Men
spreekt niet meer van den wandaad van
Duitschland van 7 Maart, maar van „het ini
tiatief". Men noodigt Duitschland en Italië
vriendelijk uit tot een samenspreklng over
den toestand in Europa en over de bevesti
ging van den vrede. Over een antwoord van
Duitschland op de Engelsche vragen wordt
niet meer gerept. Over de ontruiming van de
Rgnlandzóne wordt niet meer gedaoht. 't Lijkt
alles koek en ei, maar daarachter is Se ver
bitterdheid van de diplomatieke nederlaag,
die men nog niet goed verwerken kan.
Toch is het verheugend dat men over die
verbittering niet meer praat en dat men in
Engeland, België en vooral Frankrijk, nu zoo
ver gekomen is dat men voelt dat er met
Duitschland niets te bereiken is tenzij men
met de regeering gaat spreken op voet van
volkomen gelijkheid. Men had eerder tot die
erkenning moeten komen, dat had Europa
heel wat zorgen bespaard. Maar enfin, dat ls
niet anders en het is gelukkig dat men nog
ter elfder ure tot ander inzicht gekomen is.
De News Chronicle merkte Donderdagoch
tend terecht op dat de bijeenkomst te Lon
den weinig meer dan een formaliteit was. Zij
diende alleen om de conferentie van de Lo-
carno-mogendheden, waartoe ook Italië en
Duitschland worden uitgenoodigd, voor te be
reiden.
Het Engelsche blad schrijft:
Op die volledige conferentie zal de Duit-
sche regeering de gelegenheid krygen van
den beginne af aan op voet van volkomen
gelijkheid mee te werken. De Westersche de-
mocratiën hebben het volste recht desge-
wenscht vooraf bijeen te komen, maar er ls
geen sprake van voorbereiding van een plan,
dat aan Duitschland zal worden voorgelegd
op den grondslag van „aannemen of verwer
pen."
De Engelsche regeering heeft hard gewerkt
om dit beginsel aanvaard te krijgen en de
Fransche regeering verdient in de oogen van
de News lof voor het feit, dat zij althans ten
deele de scrupules heeft overwonnen, die zoo
veel van haar voorgangers bezeten hebben
met Duitschland op voet van gelijkheid of het
doen van concessies aan de Duitsche ziens-
Wijze.
De komende weken zullen beslissend
zijn. De mogendheden naderen onbetwij
felbaar hun laatste kans op een Euro-
peesche regeling. Als zij die verspelen,
hetzij door onhandigheid, hetzij door de
Inlichtingen WACO,
Kanaalweg 137, Den Helder
bepaalde onwilligheid van een hunner,
zal het eenige alternatief een stelsel van
bondgenootschappen zijn, dat onvermij
delijk, en spoedig, tot een algemeenen
oorlog moet leiden.
Het is daarom een levensbelang voor de be
schaving, dat zij slagen en geen poging van
staatsmanschap mag daartoe worden ver
zuimd. Men moet zich echter vooral niet ver
gissen in de opvatting hoever men met diplo
matie langs wettigen weg kan gaan. Een re
geling, welke een tijdelijke vrede in het Wes
ten zou verzekeren door Hitier de handen
vrij te laten voor een aanval in het Oosten
zou van geenerlei beteekenis zijn. Zij zou
slechts een stilzwijgende erkenning temeer
zijn voor den oorlog als politiek werktuig; des
te schandelijker, omdat de oorlog in casu zou
worden uitgevochten op een andersmans kos
ten.
De Times is van oordeel, dat er, wat men
ook van hun voorgangers moge zeggen, niet
de minste twijfel bestaat of de Fransche en
Belgische staatslieden, thans te Londen, even
zeer als hun Britsche collega's bezield zijn
met het vaste besluit tot een openhartig ver
gelijk te dromen met Duitschland en dat zulk
een vergelijk alleen kan worden belet als
Duitschland het van zijn kant onmogelijk zou
maken.
De berichten die uit
Spanje komen zijn nog
onvolledig en tegenstrij
dig en het moeilijk te
zeggen, welke partij nu
aan de winnende hand
is. Een belangrijke en definitieve beslissing
kan wel binnenkort tegemoet worden gezien,
omdat de groote botsing tusschen regeerings-
troepen en opstandelingen vandaag of morgen
verwacht kan worden.
De regeering is optimistisch gestemd, maar
of dat optimisme gerond is, mag betwijfeld
worden. In ieder geval is de toestand in
Spanje vol zorg en heeft de broederstrijd al
duizenden menschenlevens gekost. Dat is het
meest betreurenswaardige en het zal de vraag
zijn of het hierbij blijft of nog niet veel meer
slachtoffers geëischt zullen worden, of zelfs
deze opstand nog geen Internationale gevol
gen met zich zal sleepen.
Zoo schreef b.v. de Nw. Rott. Crt. dezer
dagen in een hoofdartikel o.m.:
De berichten klinken zeer onrustwekkend.
De opstand heeft een tegenopstand aange
blazen, die reeds geruimen tijd, met geregel
de uitbarstinkjes, smeulde, en nu gelegenheid
kreeg op te laaien. De vernielzucht, de haat
tegen al wat met de Kerk en met de kerken
in verband staat toch al zoo gemakkelijk
uitslaande in de Spaansche wereld richt
rampen aan, die de heele menschelijke be
schaving treffen. Als de Spaansche regeering
nu haar overwinningsberichten door den
aether uitzendt, weten wij niet of zij gerecht
vaardigd zijn, zelfs als zij de juiste feiten
zouden bevatten. Indien de regeering er in
slaagt, den militairen opstand te onderdruk
ken, lijkt het nog volstrekt niet zeker, dat
zij zich ook tegenover haar hulptroepen zal
kunnen handhaven. Deze hulptroepen, voor
een groot gedeelte bestaande uit de radicaal
ste elementen in de zoo tuchtelooze Spaan
sche arbeiderswereld, schijnen een belangrijk
deel van het werk te doen. Slaagt dit werk,
dan zullen zij niet op een „halt" stilhouden.
en gehoorzaam luisteren naar hetgeen hun
dan bevolen wordt. Zij zullen opruiming wil
len houden onder hun vijanden, hun verniel
zucht verder botvieren, zooals thans te Barce-
lona schijnt te geschieden, en verder naar alle
waarschijnlijkheid met de klem, die zij kun
nen uitoefenen, een bewind en een stelsel
eischen zooals zjj dat wenschen. Tegenwicht
tegen deze elementen zullen de trouw gebleven
deelen van leger, vloot en politie ternauwer
nood vormen. De moord op Sotelo, en allerlei
bijzonderheden, die ons over het gebeurde op
de vloot worden gemeld, wekken dienaan
gaande sombere voorstellingen
Men moet hopen, dat de Spaansche revolu
tionairen van uiterst rechts en uiterst links
hun strijd zullen uitvechten, zonder dat het
buitenland genoopt wordt of gelegenheid
krijgt, zich er mede te bemoeien. Dit zou ver
wikkelingen, b.v. in Noord-Afrika, kunnen
veroorzaken; en het zou het voor de gematig
de elementen in Spanje nog weer moeilijker
maken, de overhand op beide uitersten te be
houden.
De berichten zijn op dit punt niet gerust
stellend. Twee Engelsche schepen heeten lastig
gevallen. De Engelsche admiraliteit treft zeer
uitgebreide maatregelen tot bescherming van
de levens van Engelsche onderdanen en tot
heil van de vreemdelingen in het algemeen,
mag men hopen in het geteisterde gebied.
Naar het heet, dreigen de anti-fascistische
hartstochten der menigte gevaar te gaan op
leveren voor de veiligheid van Duitschers en
Italianen in zekere Spaansche steden. Spanje
was reeds lang een terrein, waar de buiten-
landsche fascistische en bolsjewieksche propa
ganda fel aan het werk waren. Dat maakt
het gevaar des te grooter.
Internationale moeilijkheden zou het kun
nen opleveren, als de luchtmacht der opstan
delingen in Marokko de reede van Tanger
ging bestoken, om de regeeringsgezinde oor
logsschepen te treffen, die daar liggen. Dit
zou een grove schending zgn van het statuut
van Tanger.
Een incident een in zijn onmiddellijke ge
volgen onschuldig incident voor het overige
is er reeds geweest, doordat granaten, door
een regeeringsgezind oorlogsvaartuig op
vliegtuigen der tegenpartij afgeschoten, boven
Gibraltar gebarsten zijn. De matrozen, die het
schip in hun macht hebben, trokken zich niets
aan van het ongeoorloofde van hun schieten
in die richting. Gibraltar gebombardeerd. Het
moge nog zoo onschuldig zrjn geweest, het is
een geval, dat om zijn symbolieke beteekenis
in dezen, voor de positie van Groot-Brittanje
in de Middellandsche Zee zoo critieken tijd,
menig Engelschman moet doen huiveren.
De Manchester Guardian maakt melding
van een vertrouwelijk memorandum dat af
komstig is uit officieele nationaal socialis
tische kringen en toegezonden aan de kop
stukken der partij. Na te hebben opgemerkt
dat „de Fransche mentaliteit een struikelblok
is voor elke toenadering tot Duitschland" en
na een ironische kritiek op de diplomatieke
methoden van Eden, vervolgde het memoran
dum:
„Italië en Duitschland zijn mogendheden,
waarmee men rekening heeft te houden. Dat
was niet het geval vóór de nationaal socia
listen aan de macht kwamen. Frankrijk en
Engeland moeten zich aan dezen staat van za
ken gewennen".
Het memorandum zinspeelt dan op een re
feuilleton
uit het engelsch
door
17)
XI.
Vrij man.
Terwijl hij zich deze vraag stelde, drong
het klinken van gong tot zijn oor door. Hij
keek op en zag op een uitstekende rots, hoog
boven de rivier, een Boeddhistischen tempel
met daarnaast een gebouw, dat wel niets
anders als een klooster kon zijn. Een klok,
zangerig van toon begon te klingelen toen de
gongs zwegen, hij ontdekte een rij mannen
monniken, die in processie naar de gods
dienstoefening gingen, waartoe de bel hen
Opriep.
Even later waren de monniken, het vredige
klokgelui, de tempel, die als een adelaarsnest
op de rost gebouwd was, in zijn bewustzijn
uitgewischt door de klank van een heldere
meisjesstem, die uit de opening van de
kajuitstrap omhoog steeg, als geïnspireerd
door de vrome klanken van den oever de
eerste regels van een Engelsch kerkgezang
aanhief.
De rest van het lied werd verdronken in
een plotseling lawaai op het dek. Maar Dick
Forsyth hoefde ook niet meer te hooren. Hij
zou die stem uit duizenden hebben herkend.
De schoen, om welke reden die er ook neer
gelegd was, bleek in elk geval geen bedrog.
Kathleen Barrington was aan boord van de
jonk! Zou wat Ah Yeo verder verteld had,
evenmin leugen geweest zijn Het briefje met
haar bede om hulp kwam in Dick Forsyth's
gedachten. Het meisje was hevig beangst ge
weest. Waarschijnlijk voor het huwelijk, waar
van Ah Yeo gesproken had. Ze had hem om
hulp gevraagd en toen hij op het punt had
gestaan om haar die te verleenen, was hij
overrompeld; tegelijkertijd was zij, met of
zonder Leiand Barrington's instemming, ge
vangen genomen. Ook de inhoud van het lied
wat ze zooeven aangeheven had, vormde een
getuigenis dat ze niet goedschiks in het huwe
lijk toestemde.
„Zoo moet het gebeurd zijn," overwoog hij.
„Zij wachtte op mij bij de poort en terwijl ik
bewusteloos was hebben ze haar ontvoerd.
Maar om welke reden wilde Ah Yeo dat ik
kennis kreeg van haar aanwezigheid aan
boord"
Ternauwernood was hem dit alles door zijn
brein gegaan, of het antwoord op zijn vraag
kwam als van zelf. Dat Ah Yeo had gezorgd
dat hij te weten kwam dat Kathleen aan
boord was, was als een verfijnde marteling
bedoeld hrj meost zijn hulpeloosheid goed
voelen. Deze meening werd een oogenblik
later bevestigd, toen een van de bemanning
naderbij kwam en hem beval naar zijn gevan
genis terug te keeren.
„Waarom?" vroeg luj.
„Ik weet het niet, het is een order."
„Een order van wien?"
De man wierp een blik over zijn schouder
eer hij antwoordde:
„Van den secretaris van Zijne Excellentie."
De dokter keek het dek langs. Een meter
of tien verder stond Ah Yeo met een kwaad-
aardigen glimlach naar hem te staren,
's Mans vriendelijkheid was maar schijn ge
weest. Even aarzelde Forsyth, maar Ah Yeo
maakte een gebiedend gebaar.
Het bloed stroomde den jongen dokter naar
het gezicht en terwijl hij bleef staan, gaf Ah
Yeo een teeken. De Chinees, die hem de
boodschap gebracht had, sprong op Forsyth
toe en sleepte hem over het dek. Twee ande
ren schoten te hulp, en verdoofd door den
onverwachten aanval werd Forsyth door het
luik in zijn kerker gesmeten. De val deed
iedere zenuw in zijn lichaam trillen en terwijl
hij als versuft op den grond lag, werd het
luik boven hem dichtgegooid.
Een paar minuten bleef hij zoo liggen; toen
richtte luj zich een weinig op en overtuigde
zich in zittende houding dat ldj niets ge
broken had. Zijn hoofd bonsde, hij heesch
zich met moeite op zijn brits en stak zijn ge
zicht door de opening van het weggeschoven
paneel om frissche lucht te krijgen.
Na een tijdje kwam hij weer wat tot zich
zelf en begon de situatie te overdenken. Het
was duidelijk dat hij van Ah Yeo niet veel
goeds meer te verwachten had. Hij had uit
stekend voedsel gekregen, was rijkelijk van
sigaretten voorzien, de secretaris van den
mandarijn was hem met groot vertoon van
hoffelijkheid tegemoet gekomen. En nu deze
behandeling. De korte vrijheid, die hij genoten
had en de ontdekking dat Kathleen Barring
ton aan boord was, waren slechts een ge
deelte van het plan. Het was nog maar het
begin van wat volgen zou. Hij kende zijn
Chineezen
De stroom van zijn gedachten werd onder
broken, toen opeens het luik opgetild werd
en twee mannen, gevolgd door Ah Yeo naar
beneden kwamen.
De laatste liet een kort bevel hooren,
waarop de bedienden zijn voeten weer be
cent Duitsch-Italiaansch accoord, dat Duitsch
land het recht geeft een luchthaven te ves
tigen op Italiaansch grondgebied aan de
Egeische Zee en wel „in een streek van
hooge spanning". De luchthaven zou in ge
val van nood ook voor militaire doeleinden
kunnen dienen.
Na een betoog, dat de eenige redelijke op
lossing van het vraagstuk van Dantzig is, de
vrije stad aan Duitschland terug te geven
met zekere waarborgen ten gunste van Po
len, voorspelt het memorandum „een voort
schrijdende verdwijning van alle bepalingen
in het verdrag van Versailles, welke voor
Duitschland onteerend zijn."
Robert de Jouvenel, de onversaagde, ls er
voor Paris Soir in geslaagd van Hendaye uit
via Pampelune de weerspannige colonne van
kolonel Excamez te bereiken. Hij heeft hen
tot Alfera begeleid, dat Dinsdagavond in
handen van de oproerlingen viel.
Hij voegde zich bij den kop van de colonne
in de buurt van een klein fort, zooals men
deze door heel Spanje vindt. Rechts daar
van zag hij honderden officieren en soldaten
in een groot en cirkel. Onder het getik van
machinegeweren maakte hij zijn opwachting
bij den genoemden kolonel, die gegalonneerd
en wel voor hem stond. Onder den stralenden
hemel leek dit tooneel aan een oorlogsschil
derij uit den tijd van Napoleon ontleend te
zijn. Hierna mengde hij zich onder de staf
officieren zonder dat iemand vroeg, wat hij
daar deed.
Plotseling zag hij onder zich over den weg
een rij soldaten met roode mutsen naderen.
Deze baretten kenteekenen de monarchis
tische vrijwilligers. Ze strekten zich op den
grond uit en daarna klonk geweervuur van
de verdedigers der stad. Aan weerszijden van
den weg hurkten mannen rondom de ma
chinegeweren. Met de roode hoofddeksels
leken ze kringen paddestoelen.
Een hunner gaf tenslotte een kort bevel:
een knal en van een vrachtauto, die mid
den op den weg stond, werd geschoten. In
de verte verhief zich een rookcirkel boven de
arena van de stierengevechten. Het vuur van
de mitrailleurs heeft de verdedigers van de
stad tenslotte gedwongen zich in dat ge-
improviseerde fort terug te trekken.
De kolonel stelde zich hierna aan het
hoofd van zijn regiment, dat over den weg
oprukte. Voor het eerst wilde men dan toen
weten wie de Jouvenel is, en toen bleek, dat
hrj de Paris Soir vertegenwoordigt, mocht hij
naast den kolonel loopen. Op zijn vraag ant
woordde men, dat de stad door spoorweg
mannen hardnekkig verdedigd werd.
Kort daarna weerklonk een nieuw bevel en
splitsten de jonge soldaten zich in twee
colonnes, waarna ze langs twee paden ten
aanval tegen de stad optrekken. De Jouve
nel kreeg verlof aan het hoofd van de linker
colonne mee te loopen. De opmarsch verliep
langzaam, zonder dat hij de reden daarvan
begreep, te minder, daar de vijand hen aldus
des te beter op de korrel kon nemen.
Bij een bocht van den weg stuitten ze op
hooischelven, waarachter „vijandelijke" mi
trailleurs verborgen konden liggen en een sol
daat haalde den haan van het geweer over
om in die richting te schieten, maar dit werd
verboden. Opeens klonk een galop over den
weg boven hen. Een man holde met lossen
teugel op hen toe, roepende: „leve Spanje.
Aan gene zijde van de stad werd nog gescho
ten; ze begrepen daaruit, dat de verdedigers
Alfera ontruimden.
Toen kreeg de troep order de stad binnen
te marcheeren. De soldaten hielden gespan
nen de vensters in het oog, want het behoort
tot de Spaansche guerilla, zich daarachter te
barrikadeeren en vandaar op de soldaten te
vuren. Kameraden stompten de deuren met
de kolven hunner geweren in en onderzoch
ten de huizen. Men hoorde de kreten van be
woners, die de armen omhoog, de huizen
moesten ontruimen. De stad was bijna ver
laten en de kreten: leve Spanje deden vreemd
aan.
Jouvenel heeft iemand aan zijn zijde zien
vallen. Het eerste lijk, waarop ze stuitten,
wekte dan ook een even levendige verrassing.
Op het plein stond een kleine troep scha
mel gekleede mannen tusschen twee hagen
soldaten. Na een ruwe schifting volgde een
nog oppervlakkiger vonnis, waarna de over
wonnenen tegen den muur werden ge
plaatst. De man, die zoo even leven Spanje
had geroepen, weerde zich geducht, nu eens
dezen, dan dien aangevend; men voelde, dat
hij in grooten angst had gezeten. De sol
daten stonden er verlegen bij.
Sommige officieren waren op bloote voe
ten in pantoffelachtige schoenen. Kolonel
Ezcamez verzekerde hem, dat ze niet als
vijanden, maar als bevrijders komen. „We
willen dezen afschuwelijken burgeroorlog
verkorten en ten spoedigste op Madrid aan
rukken," zei hij.
Engelsch schip gebombardeerd
bjj Tarifa.
Spaansche vliegtuigen hebben ter reede
van Tarifa bommen geworpen op het Engel
sche oorlogsschip Wildsvan Het schip,
dat niet werd geraakt, loste een waarschu
wingsschot en keerde naar Gibraltar terug.
Een torpedobootjager in de Straat
van Gibraltar tot zinken gebracht?
Volgens een radio-bericht afkomstig van
de zijde der opstandelingen, zouden troepen
van generaal Franco Dadajoz hebben inge
nomen. Uit berichten te Casablanca blijkt,
dat in bijna geheel Spanje verzet tegen den
opmarsch der opstandelingen wordt georga-
als Ge mei vacanlie gaal, wanl dan
wordt Uw vacanlie-dag niel bedor
ven door 'n hoofdpijn of migraine,
als gevolg van de warmle of felle
zon. "AKKERTJES" helpen U dan
snel en zeker I Vergeet ze dus nietl
niseerd. Volgens onbevestigde berichten zou
een torpedobootjager van de regeering door
een vaartuig der opstandelingen in de
Straat van Gibraltar zijn achtervolgt en tot
zinken gebracht
Bijzetting van generaal Sanjurjo.
Te Estoril heeft de plechtige bijzetting
plaats gehad van generaal Sanjurjo.
De kist met het stoffelijk overschot, waar
aan o.a. een krans van ex-koning Alfonso
was gehecht, was geplaatst op de affuit van
een kanon. Onder de duizenden, die de baar
volgden, bevonden zich een groot aantal
Spaansche en Italiaansche fascisten in uni
form.
Het revolutionaire bewind te Cordoba
heeft den wensch te kennen gegeven, dat het
lijk gebalsemd en naar Cordoba gezonden zal
worden, om door het „overwinnende leger"
naar Madrid te worden vervoerd.
Communisten eischen uitwgzing
van Gil Robles.
De Fransche communisten eischen uitwij
zing van Gil Robles, die, zooals bekend, naar
Biarritz is gevlucht, opdat hij niet vandaar
uit, de opstandige beweging der fascisten te
gen het Spaansche volk kan leiden.
Vluchtelingén.
Dertien communistische leiders uit San Se-
bastiaan zijn te Bayonne aangekomen aan
boord van het s.s. Julio. Zij zijn na verhoord
te zijn als politieke vluchtelingen vrijgelaten
en hun 'is meegedeeld, dat zij zich waar zij
willen kunnen vestigen ln het departement
Basses Pyrenées.
Het kasteel van koning Alfonso
ln Bohemen bewaakt.
Volgens berichten in de Praagsche bladen
wordt het kasteel Koeningswart in Bohemen,
waar de ex-koning van Spanje vertoeft, be
waakt dooor de politie, opdat geen vreem
delingen het kasteel kunnen binnenkomen.
Het plaatselijk telegraafbureau werkt met
meer personeel, daar er telegrammen voor
Alfonso binnenkomen uit alle deelen van do
wereld. Naar verluidt, zou de ex-koning ver
trouwelijke rapporten over de gebeuretnissen
in Spanje krijgen.
Het spoorwegverkeer met Spanje
door Fnuikrjjk gestaakt.
Volgens officieuze berichten van do
FranschSpaansche grens heben de Fran
sche spoorwegen tot nader order alle verkeer
met Spanje gestaakt, zoowel voor reizigers
als voor goederen.
Volgens verhalen van vluchtelin
gen meer dan treurig.
Vanmorgen is te Marseille het mailschip
Chella aangekomen, met 1105 Franschen aan
boord, afkomstig uit Barcelona.
Naar de passagiers verklaarden, bood Bar
celona op het oogenblik, dat zij de stad ver
lieten, een treurigen aanblik. In de straten
werd het yerkeer belemmerd door barricaden.
De passagiers verklaarden, dat het giste
ren tegen het einde van den dag scheen, dat
de autoriteiten van het Volksfront niet meer
voor een overwinning der opstandelingen be
hoefden te vreezen.
Het is onmogelijk het aantal dooden en ge
wonden op te geven. Vele personen zijn door
verdwaalde kogels gewond, en de ziekenhui
zen liggen vol gewonden.
De Amerikaansche consuls te Barcelona en
Malaga hebben het staatsdepartement te
Washington ervan in kennis gesteld, dat zij
van de lokale overheid mededeeling hebben
gekregen, dat deze de veiligheid der vreem
delingen niet langer kon waarborgen.
gonnen te boeien. Beseffend hoe nutteloos
protest of verzet zou zijn, stak Forsyth zijn
uit en lachte tegelijkertijd om iets dat hem
eensklaps te binnen schoot. Die lach scheen
Ah Yeo te verontrusten. Zijn glad voorhoofd
trok in rimpels en hij keek den Engelsch
man onderzoekend aan.
„Ik begrijp niet wat je te lachen hebt, bar-
baarsche hond."
„Niet! Nu, ik ben ook niet van plan het
u te vertellen," antwoordde Forsyth kalm.
Hij had moeten lachen bij de gedachte dat
Ah Yeo hem weer liet ketenen om hem te
beletten de jonk te verlaten, terwijl dit
met de wetenschap van Kathleen Barring
ton's aanwezigheid aan boord wel het
laatste was wat hij wenschte te doen. Dat
was een combinatie van feiten, die niet tot
den sluwen Oosterling doordrong en het
maakte dezen woedend dat de ander hem
tartte.
„Je zult mg dat zeker wel vertellen en een
heeleboel meer ook als mijn meester het ver
langen daartoe te kennen geeft," beet hy
den zendingsarts met een yzige stem toe.
„Dan zul je vergeten dat je een Engelschman
bent, je zult aan mijn voeten in het stof
kruipen."
„Maar Zijne Excellentie heeft het verlangen
nog niet uitgesproken!" antwoordde Forsyth
met een luchthartigheid, die niet bepaald met
zijn innerüjke gevoelens in overeenstemming
was.
„Hoe weet je dat," vroeg de ander vlug.
Forsyth wist het niet, giste het alleen
maar en plotseling, terwijl de Oosterling hem
met wreede, loerende oogen aankeek, rijpte
er een andere veronderstelling in.zijn hersens.
Zoolang Kathleen Barrington aan boord
was, zou Ah Yeo niet tot uiterste maatrege
len overgaan. Hieraan overtuigd schudde hg
het hoofd en zweeg.
„Zelfs hoe je dat weet, zul je me moeten
vertellen," hernam de ander op snijdenden
toon. „Als je half gevild aan de galg geslagen
wordt, zul je wel spraakzaam worden."
Hij draaide zich om en liep de ladder op,
gevolgd door zgn satellieten en toen het luik
neergelaten was, gaf Forsyth zich opnieuw
aan zgn gepeinzen over.
Hg ontveinsde zich het hachelgke van den
toestand absoluut niet. Ah Yeo was de
spreektrompet van zgn meester en dat hy,
Dick, den mandarijn diep beleedigd had, was
genoeg.
Terwgl hg de moelijkheden met betrekking
tot hemzelf en Kathleen aan zgn geest liet
voorbg trekken, was het hem alsof aan golf
van wanhoop over hem heensloeg en langen
tgd lag hy in lethargische onbewegelgkheid,
verpletterd door het gevoel van volslagen
onmacht en het besef van 't gevaar, waarin
het meisje verkeerde.
Het plotseling stilliggen van de boot deed
hem uit zgn sombere apathie opschrikken en
hg keek uit het raampje naar het scheme
rige waas over het water. Terzelfder tgd riep
een sarcastische stem hem vanaf het luik,
dat weer opgetrokken werd:
„Zoo, geëerde dokter, mooi uitzicht, niet
waar? Als u nog even bhjft uitkijken, zult
u iets buitengewoon interessants kunnen
zien!"
Het was Ah Yeo's stem, doch Forsyth keek
niet op. Zich afvragend waarop de Chinees
zinspeelde, hield hg zgn blik op den oever
gericht.
Een woeste, steile kust deed zich aan zijn
oogen op; alleen iets naar rechts werd de
onherbergzaamheid even onderbroken door
een smalle strook bosch; een bergengte tus
schen de wilde heuvelen. Zoo ver hy zien
kon. was er geen pagode, huis of boerderij te
ontdekken. Het was een ware woestenij van
rotsen en boomen, waarin niets op mensche-
ïyke bewoning wees.
Zoo goed als dat in de toenemende sche
mering mogelijk was, zocht hg vergeefs in
het verlaten landschap naar het interessante,
waarvan Ah Yeo gesproken had. Nogmaals
keek hij, nu fel gespannen, en terwgl hij
tuurde, kwam een boot, die zich van de jonk
losgemaakt had, in zgn gezichtskring. Op
hetzelfde moment viel iets zwaars met een
bons naast hem op de brits, neer; hg hoorde
het, maar nam er geen notitie van. Zgn
oogen waren als gehecht aan de zich verwg-
derende boot aan een gestalte in den boeg,
en eensklaps was het alsof hg een slag in
het gezicht kreeg; met een verbgsterenden
schok drong het tot hem door wat het in
teressante was, dat speciaal in zgn opmerk
zaamheid was aanbevolen. Hij was getuige
van Kathleen Barrington's vertrek van da
jonk
„Kathleen!" riep hg in opvlammende warv
hoop. „Kathleen!"
Het meisje moest hem gehoord hebben,
want, want de gestalte kwam overeind en
een kreet bereikte hem van over het water.
Het volgende moment werd ze neergetrok
ken en een tweede hoot, die de jonk verliet,
werd zichtbaar.
„Heb ik mgn woord niet gehouden, waarde
dokter," kwam Ah Yeo's spottende stem uit
het zich verwgderende vaartuig. „Wat je daar
ziet is het laatste tafereel van de reis naa»
de trouwplechtigheid over twee dagenj
(Wordt vervolgd).