Abonneert op dit blad
Gemeenteraad van Den Helder.
4
De Raad aanvaardt de Centrale Werkplaats
voor jeugdige werkloozen.
Ook de cursus tot opleiding van dienstmeisjes komt er,
terwijl het machinisten-onderwijs aan de
Zeevaartschool gereorganiseerd wordt
Stadsnieuws
TWEEDE BLAD
Koninginnedag 1936.
Visscherij
Eindeloos debat over uitbaggering van het Kanaal en de Begraafplaats-
uitbreiding, welke voorstellen nochtans met 2 stemmen tegen
door den Raad geaccepteerd worden.
1
LIJKT OVERDREVEN!
UWELIER BEEMSTERBOER
JtocA i-fwt
Jtocfi zet.
Met de 5oïahon naaf
Jloaïwegen
Lichi op voor alle voertuigen.
Donderdag 30 Juliuur
Vrijdag .31 21.22 uur
Bhet op 29, 30 Juni en 1 Juli jj. ge
houden examen in het boekhouden van de
Vereeniging van Leeraren in de Handels
wetenschappen, slaagden onze stadgenooten
mej. C. van Nimwegen en de heeren A C
van Dijk, J. ter Wal en C. Koorn, alsmede de
heer P. J. Bruul te Wieringen, allen leerlin
gen van eij heer J. Boon, Leeraar M. O. boek
houden, alhier.
Evenals reeds meerdere malen, is ook dit
jaar in het door de besturen der Chr. en Alg.
Oranjeverenigingen samengestelde program
ma voor de feestelijkheden op 31 Augustus
a s. een zanguitvoering en kleppermarsch op
genomen Voor jongens en meisjes, onder lei
ding van (jen heer Joh. Asma. De oefeningen
hebben reéds een aanvang genomen.
Het wil ons voorkomen, dat de advertentie,
waarbij de, kinderen 14 dagen geleden werden
opgeroepen, niet door aUen is gelezen. Het
aantal deelnemers kan ten minste veel groo-
ter zijn. Vooral was het aantal jongens klein
in verhouding tot de meisjes.
In dit nummer is nogmaals een advertentie
geplaatst, waarin jongens en meisjes, die
zich nog niet hebben aangemeld, doordat ze
waarschijnlijk de vorige advertentie niet hee
lden gelezen, zich a.s. Zaterdag kunnen aan
melden. De oefeningen worden gehouden van
vier tot half vijf des namiddags.
Jongens' en meisjes, we noodigen Jullie
allemaal uit om mee te doen. De zaal van den
R.K. Volksbond is groot genoeg, zoodat je
niet bang behoeft te zijn dat je er niet in
kunt. De heer Asma vindt het heel prettig
als er een groot aantal kinderen komt en
hij maakt het je heel gezellig.
We doen tevens een beroep op de ouders
om hunne; medewerking te willen verleenen
door hunne kinderen tot deelname aan te
sporen.
Allen zrjn welkom, zonder onderscheid van
richting. 1
NAAR SCHOORL EN BERGEN.
In een advertentie in dit nummer wordt
bekend gemaakt dat a.s. Zondag een extra reis
per E.S.O.N.A. gemaakt zal worden naar
Schoorl en Bergen. Vertrek 8u. Binnenhaven.
Men zie de advertentie.
Dat nu en dan ook nog wel aardige be
sommingen worden gemaakt, moge blijken
uit het resultaat, hetwelk de IJmuider
trawler „Schoorl" IJM 39 had, die Maandag
aan de markt was en meest Hake had ge
vangen, waarvoor 92 per kist van 125 kilo
werd gemaakt, hetgeen zijn besomming
bracht op 5710.
Zoo'n reis zet meteen wat zoden aan den
dijk.
Een Katwijker logger maakte een besom
ming van ruim 1400.
De versche haring was iets hooger in prijs.
Er is dit jaar veel meer pekelharing aan
gebracht dan verleden jaar.
Tot heden kwamen te Scheveningen bin
nen 134 loggers met 2043 last tegen verleden
jaar 86 loggers met 1195 last.
Dat is dus aanmerkelijk meer en ook te
Vlaardingen wordt veel meer aangevoerd dan
verleden jaar.
Voor de visscherij en de talrijke neven-
bedrijven is dit een gunstig verschijnsel.
In de N.R.Ört. wordt uit Oost-Indië mede
gedeeld, dat de visscherij daar zooveel con
currentie ondervindt van de invoeren uit
Japan en Siam. Groote hoeveelheden gezouten
visch worden er ingevoerd tegen prijzen,
waartegen niet valt te concurreeren, zoodat
de inheemsche visscherij groote schade onder-
Vindt.
In Siam worden door den vloed zooveel
yisschen de rivieren opgestuwd, dat men zon
der veel moeite en met heel eenvoudige mid
delen er groote kwanta van weet te bemach
tigen, dei dan in gezouten staat voor een deel
naar ons Indië worden gezonden, waar ze
gretig aftrek vinden.
Wat betreft de vernietiging van de wol-
handkrab door middel van electrocutie, waar
mee proeven zijn genomen, is nu door het
Prov. Electrisch bedrijf in Friesland kunnen
worden vastgesteld, dat de paling met een
lager voltage stroom reeds zou zijn bezweken
vóór de wolhandkrab er last van heeft, zoo
dat het uitgesloten mag worden geacht, dat
de wolhandkrab door middel van electrocutie
zal zijn te vernietigen, want niet in de eerste
plaats zou de krab het slachtoffer worden,
doch de paling, hetgeen niet de bedoeling is.
De Urker Noordzeevloot heeft de vorige
week het bedrijf geregeld kunnen uitoefenen
Doordien de vischprijzen aan den hoogen
kant waren, heeft de vloot over het geheel
goede besommingen kunnen maken.
Die voor Scheveningen tot IJmuiden visch-
ten hadden besommingen van 80 tot 100;
die van Texel tot Terschelling van 180 tot
270 en de snurrevaadvisschers van 300
tot 400.
De snurrevaadschepen vischten ver van de
kust, waar ze goede vischplaats hadden ont
dekt.
In het IJselmeer vangt men veel klein
soort aal, die natuurlijk niet den prijs kan op
brengen van de grootere soorten. Vaak vol
doet de aal niet aan de minimummaat, zoo
dat men dan genoodzaakt is ze over boord te
zetten.
Het besommnigsresultaat is daardoor dan
ook ongunstiger.
VERGADERING VAN DE VISCHHANDELS
VER. „DE EENDRACHT" TE AMSTERDAM
OP DINSDAG 28 JULI.
De Voorzitter sprak over de gebeurtenissen
van de Vischmarkt te Amsterdam, die verre
van aangenaam waren en die met moeite weer
in goede banen zijn geleid.
De Ned. Bond van Kleinhandelaren in visch
had de wenschelijkheid uitgesproken in de
winkels der leden en op de karren der ven
ters een bord te plaatsen, waaruit blijkt, dat
deze lid zijn van dezen Ned. Bond. Het pu
bliek weet dan dat het visch koopt bij den
bonafiden handelaar, hetgeen voor den con
current toch ook van waarde kan worden
geacht.
De samenwerking tusschen de Ned. Vis-
scherij-Centrale en den Ned. Bond v. Klein
handelaren is bijzonder gunstig. Dit dient ge
waardeerd te worden en daarom wordt aan
geraden de lijsten betreffende de enquête om
trent de toestanden in de vischdistributie zoo
juist mogelijk in te vullen.
Ook wenschen omtrent verbetering in het
visscherijbedrijf konden op de circulaire wor
den aangegeven.
De Voorzitter gaf een uitvoerige toelichting
omtrent den steun, die aan de venters even
tueel wordt verstrekt. Er is heel wat toe
noodig geweest om de instanties, die daarover
gaan, tot het inzicht te brengen, dat de visch-
venters, vooral nu, in dergelijke slechte om
standigheden verkeeren, dat steun onmis
baar is.
Zij, die nu worden gesteund, dienen hun
ventvergunning in te leveren.
De Voorzitter raadt aan, gezien de slechte
omstandigheden in den Kleinhandel, om te
gaan stempelen. Maar tevens wees de Voorzit
ter er op om, wanneer ze willen gaan venten,
dat ze dan in geen geval gaan stempelen of
steun van Maatsch. Hulpbetoon accepteeren.
Mocht de ventvergunning, indien men gaat
venten, niet terug zijn ontvangen, zoodat of
ficieel dus niet mag worden gevent, wel te
gaan venten
Mocht er een bekeuring volgen dan kan
verwezen worden naar het stempellokaal,
waar de ventvergunning gedeponeerd is, maar
bovendien moet van zoo'n geval aan het be
stuur worden kennis gegeven.
De Commissie ingesteld voor de venters in
al de vertakkingen is niet voldoende op de
hoogte van de toestanden onder de vischven-
ters. Daarom dient ook uit deze groep een
Vertegenwoordiger in deze commissie zitting
te hebben.
De heer Hendriks, 2e voorzitter v. d. Ned.
Bond v. d. Kleinhandel drong sterk aan op
organisatie. Organisatie alleen zal maken, dat
het ook voor de vischventers beter zal wor
den. Dit is de eenige weg om er te komen.
De voorzitter zegt, dat Hartog Wijnschenk
de eenige consenten-houder van invoer van
Deensche en Noorsche visch blijkt te zijn. Niet
altijd wordt door hem gezorgd, dat er vol
doende van deze visch aan de markt is.
Nu schijnt, omdat de heer Hartog Wijn
schenk niet geregeld gebruik heeft gemaakt
van dat consent, deze nu niet meer over vol
doende contingent kan beschikken.
Er is een schrijven geweest uit Amster
dam aan de Visschertj-Centrale om Har
tog Wijnschenk grooter contingent toe te ken
nen. Daaraan wil men wel adhaesie betuigen,
maar dan de visch verkocht via den afslag.
Van andere zijde stelt men voor, dat het
contingent worde toegekend aan de Levens-
middelenraad der Gemeente Amsterdam, zoo
dat deze instantie de visch kan doen verkoo-
pen via den gemeente-afslag.
De Voorzitter zegt, dat dit wel niet bereikt
zal kunnen worden, omdat de heer Hartog
Wijnschenk importeur zal blijven.
Er is een streven van den groothandel te
IJmuiden om alle ingevoere buitenlandsche
visch te doen afslaan te IJmuiden.
Maar zoolang dit nog niet bereikt is, dient
men te Amsterdam toch buitenlandsche visch
te hebben.
Aangenomen wordt een adres in te zenden
aan de Visscherij-Centrale om het consent te
verleenen aan den heer Hartog Wijnschenk,
mits deze visch gaat via den gemeente-afslag
te Amsterdam.
Belangstelling der burgerij.
Toen wij Dinsdagavond ten raadhuize arri
veerden, bleek overduidelijk dat de burgerij
van deze gemeente meegeleefd had met dat
gene, wat er dien avond in de vroedschap te
berde gebracht zou worden. De publieke tri
bune was nagenoeg geheel vol met belang
stellenden, iets, wat gezien de importantie der
onderwerpen, geen verwondering mag baren.
Toen burgemeester Ritmeester te ongeveer
half acht de vergadering opende, bleek dat
van de raadsleden afwezig waren de heeren
Bot (C.D.) en Kraak (S.D.).
Ingekomen stukken.
De heer J. Bregman neemt zijn
benoeming aan.
Een schrijven was ontvangen dd. 21 Juli
1936 van den voorzitter van het Hoofdstem-
bureau, aangewezen in artikel 34, 2e lid, fle^
Kieswet, houdende mededeeling, dat de beer
J. Bregman zrjn benoeming tot lid van den
gemeenteraad in de plaats van den heer J.
Biersteker heeft aangenomen.
Het voorstel tot het treffen van
voorzieningen ter bestrijding van
de nadeelige gevolgen der werk
loosheid onder Jeugdige personen.
De heer Steenlage spreekt;
Het was de heer Steenlag (S.D.), die
hierover als nummero één het woord voerde
en mededeelde, dat hij niet in extenso op deze
zaak zou ingaan, daar men het standpunt
van zijn fractie kent. Heeft dit voorstel dan
ook lang geduurd, voor het in den Raad ge
komen is, het stemt tot voldoening, dat bét;
nu eindelijk zoo ver is. ,j0.
Natuurlijk zijn er punten in de bijlage, .al
dus de heer Steenlage, die onze sympathie,
niet hebben. Zoo bijv. daar, waar blijkt ü§,t
voor alle jongelui de vergoeding gelijk blijft.
Gaarne zou spr. gezien hebben, dat bijv. ver
schil gemaakt ware tusschen de categorieën
van bijv. 18 tot 20 en 20 tot 25 jaar. Nu be
staat de kans, dat de ouderen later hiertegen
zullen protesteeren. ii
Evenwel, de S.D. fractie vond in de bijlage
veel terug wat ook zij eens voorstelde en dat
stemt vanzelfsprekend tot voldoening. Het
bewijst ook, dat spr.'s uitlatingen indertijd
toch niet zoo héél onjuist waren als de wet
houder toen vermeende. j,
Spr. besluit met nogmaals aan te dringen-
zoo mogelijk den ouderen een iets grooter
vergoeding te geven dan de jongeren.
De heer Van Loo (V.D.), zegt dat ook
zijn fractie verheugd is, dat het nu eindelijk
zoo ver gekomen is, dat de jeugd aan het
werk kan gaan. Natuurlijk zou ook hij gaarne
sommige dingen anders gezien hebben, doch
hier is sprake van iets, dat in een begin-sta-
dium is en dat dus voor moeilijkheden komt.
De praktijk zal dan ook wel het noodige
leeren. Spr. hoopt inmiddels, dat men succes
4al hebben van deze voorstellen.
De heer Schoeffelenberger (Opp.),
^ingt in het koor mede, dat er dan eindelijk
^en begin gemaakt kan worden, hoewel er op
^ommige plaatsten wel hiaten aan te wijzen
iijn.
Spr. had het beter gevonden als de toekom
stige jongelui, die in de werkplaats zullen
komen te arbeiden een, zij het klein, zakgeld
zouden gekregen hebben. Nu gaan ze naar
huis met leege handen.
i Wat betreft de aanstelling van den alge-
rjreenen leider, merkt spr. op, dat dit z.i. een
\akman moet zijn. Volgens hem Is de voor
gestelde alg. leider dat niet.
j Na nog het een en ander gezegd te hebben
Qver de slijtage van. kleeren. der jongelui en
gezegd, dat ze deze bezwaarlijk kunnen dra-
gen, zegt deze spreker, dat hij de werkwijze
Van het college wel kan apprecieeren, doch
lat hij vreest, dat het resultaat niet dat zal
ijn, wat men er van verwacht.
'i De heer v. Zwijndrecht (C.-H.) deelt
i lede, dat ook hij zich kan vereenigen met dit
toorstql, doch dat hij het eens is met de hee
ren Steenlage en Schoeffelenberger inzake de
^ergoeding, die voor jong en oud even
groot is.
Dit daargelaten heeft spr. evenwel lof voor
datgene, wat hier ter tafel gekomen ls en
juicht het hartelijk toe.
De heer Biersteker zingt,, alvorens
sjijn zeggen, mee in het aangeheven loflied
óver dat, wat nu eindelijk een voorstel ge-
Worden is.
Spr. wil den Raad adviseeren: pak het met
twee handen aan.
Spr. dankt het College en in het bijzonder
den voorzitter voor datgene wat thans een
feit gaat worden.
I
Wethouder Smits antwoordt.
De heer Smits toont zich verheugd over
de algemeene goedkeuring, die dit voorstel
bij de raadsleden mocht incasseeren en wijst
eir op; dat het College dankbaarheid verschul
digd is aan de vorige commissie, op wier
arbeid men voort kon gaan, zöódat thans,
zoo spoedig de zaak in kannen én kruiken
kon komen.
Wat 't verzoek om hoogere vergoeding be-
treft merkt de wethouder op, dat hier geen
sprake is van vergoeding voor gepresteerden
arbeid. Als dat zoo was, ware er over te
spreken. Hier wordt echter jongelui een ge
legenheid geboden, datgene wat ze leerden, bij
te houden en zoodoende op peil te blijven. Ze
zullen zich dus steeds meer kunnen bekwa
men. Daarom mag men hier dan ook niet
spreken van vergoeding voor geleverden ar
beid, en het in de bijlage genoemde bedrag
geldt zuiver en alleen als tegemoetkoming
voor kleeding.
Daarbij komt, aldus spr., dat dit toch in
wezen voor ons een proef is. Een proef, die
nog moet bewijzen hoe zij zal uitloopen. In
En toch
Toch is het zoo, dat U een BCht zilVBrBB Horlogo van een
wereldbekend merk nog beneden halven prijs kunt koopen.
Wij ruimen op tegen BalanswaardB.
Zilveren Eternavan f 40.— voor f 19.—
Supra van 35.— f 16.50.
UNIONvan 17.50 f 9.80.
Dat is maar één voorbeeld. Er zijn nog tientallen andere buiten
kansjes. Laat een ander U niet te vlug af zijn, door een dergelijk
koopje voor den neus weg te grijpen.
Un homma avarll en vaut daux.
dit verband kan hij den heer v. Loo dan ook
zeggen, dat, indien er gunstige perspectieven
mochten komen, het in de toekomst welücht
mogelijk zal zijn het bedrag voor vergoeding
iets te vergrooten, doch hierover valt thans
nog niets met zekerheid te zeggen en van
een belofte kan eveneens geen sprake zijn.
Spr. wijst er met nadruk op, dat de aan
moediging voor de cursussen niet moet zijn de
geldelijke overweging, maar de drang om van
de straat te komen. Opdat men, als de toe
stand anders wordt en er komt werkgelegen
heid, men als volwaardig arbeidskracht in de
maatschhappij kan terugkeeren.
Wat de leiders-kwestie betreft, merkt spr.
op, dat ook bij hen het doel moet voorstaan
liefde te geven. Bij de keuze zal vervolgens
gelet worden op personen, waarvan men kan
verwachten, dat zij blij zullen zijn iets te
kunnen verdienen. Het zullen geen „bazen"
in de juiste beteekenis van het woord wor
den, maar wel menschen, die de anderen
voorthelpen.
Wat de methode betreft, deze voldoet in tal
van gemeenten in den lande uitstekend en
heeft zich als absoluut doeltreffend bewezen.
Hij is dan ook overtuigd, dat velen het werk
met genoegen zullen aanvaarden.
Wat de opmerking van den heer Schoef
felenberger aanbelangt, als zouden de leiders
volslagen vakmenschen moeten zijn, dit wordt
doorspr. ontkend. Het is niet noodig dat
voor iedere branche een volwaardig vakman
noodzakelijk zou zijn. En wat den algemeenen
leider betreft, de directeur van de reiniging
en plantsoenen heeft genoegzaam bewezen
zijn sporen op dit gebied verdiend te hebben,
zoodat men met een gerust hart kan aan
nemen, dat hij ook hier op zijn plaats zal
zijn.
De heer Schoeffelenberger (Opp.),
weigert te gelooven, dat deze directeur de
juiste man op de juist plaats is. Hij ontkent,
dat deze van dergelijke zaken verstand zou
hebben.
De wethouder, wijst er nogmaals op, dat
deze ambtenaar wel degelijk voor deze functie
geschikt is, doch dat vanzelfsprekend Ge
meentewerken de supervisie blijft behouden,
daar waar dit noodig is. Men kan dan ook
volkomen gerust zijn.
De burgemeester.
De Voorzitter, hierna aan het woord
komende, ontkent eveneens, dat een alge
meen leider nu ook van alle branches even
veel verstand behoeft te hebben. Wat hij wél
moet, dat is den jongelui interesse bij weten
te brengen.
Vervolgens wijst spr. er op, dat men hier
inderdaad meer zal hebben te letten op de
appreciatie dan op het geld, en dat, mocht
het blijken, dat alles, hetwelk toch in feite
nog in staat van geboren worden is, voor uit
breiding vatbaar is, men later altijd nog te
rugkomen kan. En als men dan meer geld
noodig heeft en het is er, wel, dan komt het
College weer bij den raad terug. Maar eerst
moet men nu afwachten hoe deze zaak loopt.
Voorstel zonder stemming aan
genomen.
Het voorstel, ten behoeve van genoemd doel
een bedrag van 3550.beschikbaar te stel
len. waarvan naar verwachting ongeveer
2450.van het Rijk zal worden terugont
vangen en over te gaan tot het in gebruik
geven van het gebouw aan den Dijkweg (de
voormalige melkcentrale) aan jeugdige werk
loozen als centrale werkplaats berekend tegen
een huur van 416.per jaar wordt hier
na zonder hoofdelijke stemming aanvaard.
De uitbaggering van het Helder-
sche kanaal en de uitbreiding der
Algemeene Begraafplaats.
Het College stelt voor:
1. te besluiten tot de uitvoering bij wijze
30 J u 1 iHet is opmerkelijk, dat, of
schoon nu langzamerhand de heele wereld
voor ons openligt als een driemaal overgelezen
boek, hq die verre reizen doet nog altijd veel
kan verhalen...
Daar komt de heer Adriaan Schoevers, di
recteur van het steno-instituut, van een we
reldreis terug, en doet ons het wonderlijke ver
haal van een ontdekking in het reeds uit den
treure ontdekte Amerika: Op het leerprogram
ma van enkele groote instituten in dat land
zoo vertelt hg worden een paar uren in de
week gewijd aan de kunst van de verzorging
van het uiterlijk van de aanstaande typisten,
steno-typisten, secretaressen en privé-secre-
taressen. Ze leeren er, zich aangenaam te be
wegen, gemakkelijk en correct op te treden,
te spreken, te loopen, zich te kleeden, schmin
ken en kappen.
Een verzorgd uiterlijk is in Amerika num
mer één, en in de lokalen, waar de jonge
menschen in de elementaire wetenschap van
dit alles worden ingewijd, hangen platen,
dienstig als voorbeelden bij het onderwijs in
het kappen, grimeeren-voor-dagelijksch-ge-
bruik, enzoovoort.
Het is goed, dat de heer Schoevers ons dit
allemaal vertelt, want we hebben pas ver
nomen, dat er in New York een half miUioen
analphabeten zijn, en men krijgt daar toch
weer een heel anderen kijk op, wanneer men
bedenkt, dat die analphabeten zich misschien
héél gemakkelijk en correct bewegen en met
smaak gepermanent zijn, want iets van die
algemeene beschaving zullen ze toch wel heb
ben meegepikt; zooals die paar analphabeten,
die w ij nog bezitten, in ieder geval een po-
chette dragen en het verschil kennen tus
schen Watt en half Watt op de film dan.
De heer Schroevers heeft aan deze mede
deeling de verzekering verbonden, dat hij er
niet aan denkt, soortgelijk onderricht ook
hier te lande in te voeren, en dat is nu wel
erg jammer. Want wat heeft men aan een
privé-secretaresse, die zonder fout een steno
gram opneemt en uitwerkt, die zelfs uit en
kele summiere notities eên goed gestyleer-
den brief in elkaar zet, maar die de weer
spannige pieken in haar nek niet in haar
knoedel weet weg te werken? Wat is het nut
van een typiste, die drie vreemde talen per
fect beheerscht, nooit een fout maakt, iedere
opdracht correct en intelligent uitvoert, en
een onzekeren of oneleganten loop heeft
Wat kunnen wij aanvangen met een secreta
resse, die typt als een mitrailleur, zich ver
heugt in een ijzeren geheugen, stipt is als
de klok, zoo ordelijk als een vleeschgeworden
archief, vriendelijk als een voorjaarszonnetje
en toegewijd als een slavin, indien zij behept
is met sproeten, of haar huid andere schoon-
heidsfouten vertoont?
Wij hebben eens een typiste gekend, die
principieel in iederen zin een dozijn fouten
maakte, alles systematisch verkeerd ver
stond en tenslotte steeds volhield, dat wij
verkeerd hadden gedicteerd. Maar zij deed
het met een charme, met 'n vlotheid, met *n
gemakelrjkheid... en zij schudde er bij met
haar dartele krullen, en lachte zóó bekoorlijk
met haar sierlijk aangezetten mond, dat wij
ondanks alles beseften, de ideale werkkracht
In haar te bezitten, die wij nóóit voor 'n an
der zouden willen ruilen, bijvoorbeeld zoo één
met 'n dragonderloop, of 'n onaangename
kuch.
En daarom moge de heer Schroevers zich
nog eens goed bedenken!...
van werkverschaffing van werkobjecten, te
weten;
a het uitbaggeren van het Heldersche Ka
naal en de Molenvaart.
b. uitbreiding van de algemeene begraaf
plaats
en daarvoor credieten te verleenen van res-
pectievelijk 32.000.en 119.500.onder
voorwaarde, dat door het Rijk voor de uit
voering van deze werken een subsidie van on
geveer 70 in de arbeidsloonen enz. wordt
verleend;
en tot vaststelling van de bij de stukken ge
voegde begrootingswijziging, waarin een en
ander geregeld wordt;
2. machtiging te verleenen om de noodige
voorzieningen te treffen voor de uitvoering
van de onder 1. genoemde besluiten.
Het debat over deze kwestie, dat eenige
uren duurde, werd aangevangen door de heer.
Boogaard (S.D.), die er priori op wijst,
dat zijn fractie niet afwijzend tegen werk
verschaffing staat, doch dat er dan ook
sprake moet zijn van werkverschaffing.
Dit nu is volgens spr. hier niet het geval.
Beide in de bijlage genoemde objecten behoo-
ren thuis bij werkverruiming.
Wat het Heldersche Kanaal betreft; reeds
geruimen tijd geleden werd geklaagd over den
toestand van dit water en het College geeft
thans zelf toe, dat de scheepvaart belem
merd wordt. Gezien dus de beide factoren, dat
én de scheepvaart in het Kanaal gehandicapt
wordt èn de stank voor de burgerij een kwel-
Van onzen specialen
verslaggever
In Bergen zijn veel ouderwetsche gebou
wen. Men moet niet vergeten, dat deze stad
reeds in 1070 door koning Olov is gesticht.
Nu is het een internationaal centrum, van
waaruit vele rijke Amerikanen en Engelschen
Noorwegen „doen".
Daar wij de luttele uren, die wjj als Tara-
kaneezen in Bergen doorbrengen, zoo goed
mogelijk willen besteden, beperken wij er ons
toe, de Mariakerken, die in 1180 gesticht
zijn even te bezichtigen en gaan dan nog een
kijkje nemen op de vischmarkt. Dan gaat het
weer naar boord terug, daar het tijd wordt.
Afscheid van de Noorsche meisjes.
W(j z(jn een van de laatsten en de jeugdige
600 Tarakaneezen hangen over de reeling en
roepen tegen de honderden Noorsche schoo-
nen, het eenige Noorsche woord, dat ze blijk
baar kennen en dat de Heldersche Courant-
jongens nu reeds kunnen instudeeren:
Yelskedai ik houd veel van je.
Maar de Noorsche schoonen zijn te preutsch,
knikken en wuiven en buigen alleen maar erg
vriendelijk, maar ze geven geen draad
„sjoege".
Uit de patrijspoorten komt een jongenskop,
met een saxophoon en begint te blazen van
En overal en overal,
Waar die meisies zijn,
waarhij kan het schoone lied niet uit
blazen, want een van de ondeugende rakkers,
hoog boven hem, op de reeling, neemt een
waschblik vol water en plons, giet zonder dat
hij het bemerkt, zijn haren en zijn saxaphoon
vol met ijskoud water.
Haastig, onder daverend gelach en gegier,
trekt de verschrikte en bedouchte serenade-
brengende saxophoon-blazer zijn drijfnat
lichaam en gevulde saxophoon binnenboord.
De Noorsche meisjes gieren en van dat
oogenblik van ontdooiing maak ik gebruik.
Met twee groote scheepsroepers treed ik naar
hen toe.
Gut Troken aardige meisjes), zeg ik,
en vervolg dan, wijl dit het eenige woord is,
dat ik ken, maar verder in het Duitsch, ge
mêleerd met Engelsch, Fransch, Hollandsch
(lijkt ook wel een beetje op Noorsch) en ge
barentaal; Roepen jullie beiden door deze
scheepsroepers tegelijk: „Goede reis jongens
en tot weerziens."
Als ik het voor elkaar krijg en de twee
Noorsche schoonen den scheepsroeper over
geef, valt een doodsche stilte aan boord.
Luide, klaar, helder, klinkt wat ik souf
fleer:
Goeie raise jonkens! en tot weersiens!
Toen kregen ze een applaus bij open doek...
En zoo voeren we weg.
't Wordt stormweer.
Dien avond was aan boord groot gym-
nastiekfeest. Er werden weer veel Holland-
sche liedjes gezongen, maar toen ik boven op
de brug kwam, toen wist ik, dat morgen het
aspect op de Tarakan een ander beeld zou
vormen. Een depressie was in aantocht en
de Tarakan zou er leelijk mee in aanraking
komen.
Wijselijk kdoos de kapitein toen niet direct
den weg door open zee, doch tot Kopvernich
zouden wij tusschen de scheren blijven varen.
Ik ga wijselijk naar mijn kooi, voordat ik
door het rollen der golven heen en weer ge
slingerd zou worden.
Dien nacht werd ik meermalen wakker,
door het geraas der golven, maar de Tara
kan lag zoo vast als een huis. Van zeeziekte
bemerkten wij niets.
Het dek was als een slagveld.
Stomverwonderd keek Ik dus, toen ik des
morgens aan dek kwam.
Alle jongens, die den vorigen avond nog
zoo luidruchtig; „Yelskedai" tegen de Noor
sche meisjes hadden geroepen lagen nu met
bleeke, afgezakte gezichten op dek.
Zijn Jullie zeeziek jongens, vroeg ik be
langstellend?
Een had nog humeur genoeg om te zeggen:
Wel nee, meneer, niks hoor. Ik heb alleen
maar twee maal mijn ontbijt gezien.
De jeugdleiders, de heeren Kammeijer en
Postma, gingen vergeefsch met oolrjke ge
zichten rond, roepende door den megafoon
met nadruk op corveeërs, eten halen.'
De corveeërs lagen echter zelf in "katzwijm.
Zelfs 's middags, toen ze aankondigden:
Aan tafel jongens, feestdiner! Kippensoep en
kippenvleesch! waren er maar weinig jongens
die van het feestdiner genoten, maar die
oolijke Heldersche kwartiermeester, de Jong,
was reuze in zijn sas.
Góje zoo, góje jongens, hoe minder kip
jullie eten hoe meer d'r voor het scheepsvolk
overblijft!
Een beetje raar in de maag misschien,
maar overigens fit, kwamen wij 's avonds,
daartoe uitgenoodigd door den kapitein in de
salon, waar vele leiders aanwezig waren.
Een officieele afscheidsdronk.
De kapitein bracht een dronk uit op den
hoofdleider en leiders en bracht zijn dank
voor de schitterende wijze, waarop deze
Tarakanrels verliep. Jammer dat de zee een
beetje roerig was geworden.
Namens de leiders sprak de hoofdleider.
Nadat nog uw speciale verslaggever, den
kapitein, als vertegenwoordiger der Maat
schappij Nederland, had dank gezegd, voor
de schitterende ontvangst die hem vanwege
den Passagedienst ten deel gevallen was,
bleven we nog genoeglijk bijeen. Ieder die
voor den bepaalden tijd den salon verliet, van
wege een beetje „rarig" gevoel in de maag,
werd achtervolgd door den kreet; Lafaard.
Zelfs onze goedige scheepsdokter, de heer
Lobel ontkwam er niet aan.
Den volgenden morgen was alle leed allang
weer vergeten en maakten de jongens alle
maal weer grapjes over „gasteren" toen ze
voor pampus lagen.
Lange Jan komt In zicht.
Nog korten tijd dan komt Holland in zicht.
Nieuwediep is niet ver meer zegt de kapitein,
we varen er vlak over en ja, als ik op de
commandobrug een kijker neem, dan plots
verschijnt recht tegenover me: Lange Jaap
en de Watertoren.
Nieuwediep! Voor slechts korten tijd heb
ik het verlaten, maar door den grooten af
stand dien wij hebben afgelegd, door de vele
afwisseling ons geboden, is het net of w(j
maandenlang weg zijn geweest.
Nu gaat het snel langs de kust naar
IJmuiden.
Loods Dijkshoorn klimt langs een touw
ladder aan boord en langzaam gaan wij het
water van de hoogovens binnen.
Langs het kanaal staan vele Hollandsche
meisjes.
Yelskedai roepen de jongens, overmoedig en
toen de douane op den wal In zicht kwam(
zongen ze allemaal, langgerekt in spreek
koor: „Wij zijn niet bang".
Nu dat behoefde ook niet, want ze hadden
alle snuisterijen, die ze hadden gekocht,
keurig netjes ingevuld en alles had een vlot
verloop.
Even later stonden we weer op Neder-
landschen grond.
En dit is het einde van het verslag van
onze Tarakanreis.
Ik benijd de Heldersche jongens die dezen
schitterenden tocht nog in het zicht hebben.
Een hartelijk woord van dank aan de
Maatschappij Nederland, den kapitein, offi
cieren en equipage van de Tarakan, alsook
aan Passage- Financieele- en Civieledlenst,
voor de heerlijke reis waarvan 600 jonge
Nederlanders en vele ouderen hebben genoten.
Wanneer het Nederlandsche volk ten volle
besefte, wat hun jongens genieten, en nog wel
voor zoo'n belachelijk bedrag, dan zouden er
in Holland Tarakans te kort zijn.
YVEL DLAWNURG.
