Buitenlandsch Overzicht.
IE
CHINA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
TH. LIEFTING
No. 7788
eerste blad
De Amerikaansche
presidentsverkiezingen.
Boeren en negers als tegenstanders
van Roosevelt. Ook de socialisten
doen mee
GAAT U MET PENSIOEN?
Het ingrijpen van Metaxas
in Griekenland.
„De zoon is niet verantwoordelijk
voor den vader".
De neutraliteitshouding
der groote mogendheden.
EEN
IN
B E N B O LT
courant
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegraa,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnenland 2—,
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, Idem per mail en overige
n 3.20. Losse nos. 4 cL; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.-. Modeblad resp. f 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glrorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) by vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct.
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Metaxas wordt dictator van Griekenland. - De neutraliteits
politiek ten opzichte van Spanje of de nieuwe rechtsbeginselen
De communistische
poging in Griekenland
om de macht in handen
te krijgen is met krach
tig ingrijpen van de
regeering onderdrukt en
Metaxas, de Grieksche premier, heeft de zaak
radicaal den nek omgedraaid door zelf de
dictatoriale leiding van Griekenland in handen
te nemen.
Dat deze dictatuur noodig was als bolwerk
tegen het hand over hand toenemend commu
nisme is duidelijk schrijft het „HbL". Er
bleef Metaxas slechts de keuze: óf vallen, öf
dictator spelen. Alleen de toekomst zal kunnen
leeren of de koning zijn positie versterkt of
verzwakt heeft. Kan hij door deze openlijke
dictatuur zijn troon houden, versterken of is
dit het einde der Grieksche monarchie?
In een proclamatie van de nieuwe regeering
staat o.m.:
Sedert langen tijd is steeds duidelijker ge
worden, dat de communisten hun sociale
revolutie voorbereiden. De gebeurtenissen in
Saloniki in Mei waren een voorspel van deze
beweging. De communisten maakten propa
ganda op scholen, in de universiteiten, in de
kazernes en onder de arbeiders, met het doel
de leer te verbreiden, dat de staat een vijand
was die ondermijnd moest worden.
De regeering Metaxas, zoo gaat de procla
matie voort, die geheel onafhankelijk van de
partijen is en die in April j.1. aan het bewind
kwam, zag spoedig in welke gevaren Grieken
land bedreigden. Zij hoopte steun te ondervin
den bij de politieke partijen, maar werd daarin
teleurgesteld.
Telkens stuitte de regeering op ondergrond-
sche tegenwerking van deze partijen, die
geholpen werden door een deel van de pers.
De regeering acht het daarom haar plicht de
noodige maatregelen te nemen. De proclamatie
eindigt met de bedreiging van de vijanden van
den staat en met een beroep op het Grieksche
volk.
Uit Belgrado wordt gemeld, dat het nieuws
van een dictatuur van Metaxas, Grieksche
politieke kringen zeer heeft verrast. Men weet
nog niet welke houding de verschillende par
tijen tegenover de regeering zullen aannemen,
maar men gelooft dat ook de partij van
Soefoelis en verder de extremistische par
tijen van minder beteekenis, zich aan de zijde
van de communisten zullen bevinden. Men
meent te weten, dat Metaxas, alvorens zijn
proclamatie bekend te maken, het eerst eens
is geworden met de liga van de officieren, die
in ruil voor hun hulp, van Metaxas de ver
zekering zou hebben gekregen, dat deze geen
wijzigingen aan zal brengen, noch in de leden,
noch in de organisatie van het huidige corps
van officieren.
De
neutraliteits
politiek tegen
Spanje.
Men weet zoo lang
zamerhand dat verschil
lende mogendheden een
eigenaardige houding
hebben aangenomen in
het conflict in Spanje.
Vooral Duitschland en
Italië hebben hun sym
pathieën ten opzichte van de opstandelingen
niet onder stoelen of banken gestoken, terwijl
Frankrijk uitsluitend volhardt in zijn neutrale
houding, omdat het niet weet welke van de
partijen de overwinning zullen behalen.
De „Nw.Rott.Crt." schrijft in een hoofd
artikel over deze twee-slachtige houdingen en
wijst er op, hoe tegenwoordig andere rechts
beginselen gelden dan b.v. eenige jaren ge
leden.
W\j ontleenen aan dit artikel het volgende.
Het is nuttig ter lezing en overdenking:
Alleen wat het geheel tot nut strekt, is
recht. Dit nieuwe beginsel, in strijd als het is
met de rechtsbegrippen, waarop onze bescha
ving, en sedert vele eeuwen onze maatschappij,
is opgebouwd, vindt veel critiek in de wereld.
Die critiek lijkt ons juist. Maar of de wereld
nog het recht heeft tot deze critiek, is een
andere vraag.
Wij zien het volkenrecht op het oogenblik
onder druk van een dergelijke overweging.
Ten opzichte van Spanje worden oeroude
rechtsbeginselen met voeten getreden, omdat
de betrokken regeeringen öf zich als belang
hebbenden bij den opstand beschouwen, öf het
veiliger achten hun houding te laten bepalen
niet door het erkende recht, maar door hun
streven, in ieder geval op goeden voet met
Spanje te blijven, hoe de burgeroorlog ook
uitvalle.
Wij kunnen de volgende feiten consta-
teeren. Italië steunt de opstandelingen,
naar het verwachten mag op afdoende
wijze. Het zendt hun bemande vliegtuigen
van zeer modern soort, uit zijn eigen
luchtvloot. Daaraan kan, na de resul
taten van het onderzoek in Fransch
Noord-Afrika, geen twijfel bestaan.
Duitschland wenscht evenmin neutraal te
blijven in den strijd. Dat heeft het be
wezen door het bezoek van den comman
dant van de Deutschland aan generaal
Franco. Dergelijke beleefdheden bewijst
men niet aan het hoofd van een militaire
rebellie. Over verderen, materieelen steun
van Duitschen kant vernemen wij uit
allerlei bronnen; die een sterke gelijkenis
hebben met inmenging in den strijd.
Maar wij willen ons alleen houden aan dingen,
die officieel vaststaan. En die zijn reeds
duidelijk.
Wat beide fascistische landen doen, is zeker
niet zonder voorbeeld. Zij beschouwen zich
zelf als revolutionaire regeeringen, en steunen
elders de revolutie. Waarschijnlijk zou Rus
land, als de omstandigheden het veroorloof
den, niet anders handelen. In overeenstem
ming met de internationale opvattingen is het
niet, maar die wenschen de revolutionaire
landen slechts te eerbiedigen, als het hun te
pas komt. En dat kan ook het geval zijn.
Daarom b.v. bljjft Italië lid van den Volken
bond. En daarom is Rusland nu bereid, het
Fransche voorstel van neutraliteit in Spanje
aan te nemen.
Vreemder is dat voorstel van neutraliteit.
Het wordt niet, zooals de houding der beide
fascistische mogendheden, door sympathie
ingegeven. Van Frankrijk is die sympathie
zeer zeker niet te verwachten; van Russischen
AUTOBUSDIENSTEN
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
Inlichtingen WACO.
Kanaalweg 137, Den Helder - Tel. 773
kant evenmin. Eden heeft 1J^ week geleden
nog, in het Lagerhuis, met veel vuur voor de
verdediging van de burgerlijke vrijheid ge
pleit tegen het opdringende fascisme. Er
moeten dus bijzondere redenen zijn voor deze
bijzondere houding. Wij gelooven die hierboven
reeds te hebben genoemd.
De consequenties van deze houding moeten
zeer verstrekkend zijn zoo schrijft het blad
verderop. Zouden de nazi's in Oostenrijk
wederom in opstand komen, dan zou dit voor
beeld eischen, dat men niet slechts hun, maar
ook de Oostenrijksche regeerinqg leverantie
van wapenen onthield. Want, maakt men ver
schil van geval dan is dit onmiddellijk binnen-
landsche inmenging.
Hetzelfde geldt voor Frankrijk, als daar b.v.
de liga's in opstand zouden komen, of de
extreme linkerzijde, onbevredigd gelaten door
de daden van de regeering van het volksfront.
Zoo heel erg ver is het daarvan niet af ge
weest by de bezetting van de fabrieken. Wij
willen er niet voor instaan, dat Frankrijk be
reid zou zijn wapenleveranties toe te laten
aan het bewind in Duitschland, als dit bij een
opstand daaraan behoefte zou hebben. Dat
echter ware geen weigering op grond van het
volkenrecht, maar weer uit eigen belang: ter
eigen versterking.
Wat nu ten opzichte van Spanje gebeurt,
is dus heel weinig voor de hand liggend, en
kan vooral niet uit een oogpunt van recht
worden verdedigd. Het is enkel een uiting van
het verschijnsel, dat Europa verdeeld is in
een groep, die alles aandurft, en een andere
groep, die altijd beschroomd is. Het Spaan-
sche volk wordt er nu de dupe van, wie het
ook wint. Wint de regeering, dan is het
niet door de technische overmacht, waarover
het gezag kan beschikken, maar door het ge
peupel, dat zijn rechten zal laten gelden. In
het tegenovergestelde geval is het ook al diep
te beklagen.
(Van onzen United Press correspondent)
De strijd om het presidentschap van de
Vereenigde Staten wordt dit jaar zeer ver
levendigd door de deelneming van enkele
kleine partijen, die onder de banier van zeer
opmerkelijke persoonlijkheden moedig den
strijd tegen de traditioneele tegenstanders,
democraten en republikeinen hebben op
genomen, ofschoon hun kansen op eenig resul
taat nihil zijn. Onder de presidentschaps- en
vice-presidentschaps candidaten, welke door
deze kleine partijen zijn uitgekozen, bevinden
zich een dominee, een neger, een boer, een
oud-strijder, een voormalige leger-officier en
een oude pionier uit „The Far West".
De dwergpartijen trekken veel be-
belangstelling.
De belangstelling, die de Amerikaan voor
deze kleine partijen aan den dag legt, is wel
zeer in strijd met hun numerieke sterkte. Hun
doel is ook niet een directe overwinning. Hun
taktiek bestaat daarin, dat zij door een wel
doordachte en goed georganiseerde propa
ganda de aandacht op zich hopen te vestigen,
om op deze wijze eens tot een „groote partij"
aan te groeien.
In de verkiezingen van dit jaar, waarbij
wei zeer opmerkelijk is, dat een nieuwe,
groote „derde partij" voor den eersten keer
meedoet, kunnen de stemmen op de dwerg
partijen wel eens van zeer grooten invloed
zrjn. Het is niet uitgesloten, dat het den
kleinen partijen in de staten, waar de strijd
tusschen democraten en republikeinen het
hevigst is, gelukt, de overwinning voor den
een en de nederlaag voor den ander te ver
oorzaken, door aan een der beide partijen een
duizendtal stemmen te onttrekken. De ge
schiedenis der verkiezingswedstrijden geeft
daarvan reeds een voorbeeld. Bij de vorige
verkiezingen kregen de republikeinen in den
staat Connecticut 288.000 en de democraten
281.000 stemmen. Een kleine partij kon van
de democraten zooveel stemmen wegsleepen,
dat deze hun leidende positie verloren en aan
de republikeinen de overwinning moesten
over laten. Aangezien nu het vice-college van
een staat in de eindstemming op den candi-
daat stemt, die het meeste aantal stemmen
heeft gekregen, won de dwerg-partij indirect
Connecticut voor de republikeinen.
Socialisten en communisten ook
aanwezig.
De bekendste der kleine partijen, die dit
jaar ook aan de verkiezingen deelnemen, zijn
de socialisten, communisten en prohibitio-
nisten. Reeds bij de verkiezingen van 1932
zagen zij 1.069.000 van de 39.816.000 stemmen
op zich uit gebracht. De socialisten, die wat
aantal betreft, de sterkste der kleine par
tijen zijn, hebben hun leider Norman Thomas
tot candidaat voor het presidentschap be
noemd. Thomas, een lange man, met zilver
grijze haren, gold vele jaren als een der beste
predikanten van New York. In den oorlog
werd hij socialist, daar „hij zyn bijbel des
vredes niet met den aan hem gestelden eisch,
de mannen tot den oorlog op te roepen, ver
eenigen kon". Zyn collega voor het vice-presi-
dentschap is een echte boer, een zoogenaam-
den „dirt Farmer", een pacht boer
stamt uit Wisconsin en heet George Nelson.
Deze beide mannen symboliseeren het doel der
partij geleidelijk stad en land voor het socia
lisme te winnen).
De communistische partij koos tot candi
daat voor het presidentschap haar secretaris
generaal Earl Browder, den zoon van een
ouden pionier, die een grooten invloed heeft
in de communistische partij. Door zijn „mili
tant pacifisme" kwam Browder in den oor
log in de gevangenis terecht. Na den vrede
werd hij actief communist en nam in 1921
aan het eerste partij-congres te Moskou deel.
Een neger, James W. Ford, hoogovenarbeider
en later postbeambte, is candidaat gesteld
voor het vice-presidentschap.
Ford is de leider van de neger-commu
nisten in de neger-wijk van New York, Harlem.
De prohibitionisten staan ook thans weer
actief in den strijd tegen het alcoholisme en
bereiden een nieuwen energieken aanval tegen
den handel in alcohol voor. Hun voornaamste
man is Dr. David Leigh-Colvin, die dan ook
den strijd tegen Roosevelt zal moeten aan
binden. Vice-presidentschap-candidaat is Ser
geant Alvin York uit Kentucky, die door
Maarschalk Foch wegens zrjn buitengewone
dapperheid persoonlijk gedecoreerd werd.
De programma's
Het hoogtepunt van de socialistische pro
gramma's vormen dit jaar de stryd tegen
„imperialistische avonturen van overzee". De
partij ziet in de toenemende werkloosheid, die
„millioenen Amerikanen van openbare onder
steuning afhankelijk maakt, de belasting doet
stijgen, en daardoor het fascistisch gevaar
groot maakt", de hoofd-oorzaak van de on
rust, die steeds breedere kringen in de Ver
eenigde Staten omvat.
De communistische partij heeft als strijd
leus, dat „de mislukking van het kapitalis
tische systeem schuld is aan de toenemende
ellende in de U.S.A.". „Ons land is het rijk
ste land der wereld", heet het in een com
munistisch strijd-blaadje, „het heeft de be
schikking over de grootste en best geschoolde
arbeiders-klasse". Alle factoren zijn aanwezig,
om de geheele bevolking duurzame welvaart
te verzekeren. En toch lijden millioenen men-
schen honger. De geheele natie lijdt „omdat
het kapitalisme is ineengestort."
Het kiesprogramma van de prohibitionisten
wijst in de eerste plaats op de sociale gevaren
voor het alcoholisme en vecht voor een nieuwe
maatschappelijke ordening, waarin „de duivel
van het alcoholisme" verdwenen zal zijn.
(Auteursrecht U.P.V.P.B.).
(Nadruk verboden).
Op Heiloo woont U rustig, mooi en
goedkoop. Als wij een huis voor U
ontwerpen of bouweo, heeft U dat ge
rieflijk en modern.
Inlichtingen vanaf Woensdag 12 AUG.
iedere Woensdag van 7'/2 tot 9V* uuf in
Hotel „MINNEB00", Keizerstraat 16.
Telef. Int. 269.
Bouwkundige en Aannemer
GROENELAAN 27 -HEILOO
Metaxas ontvangt het corps
diplomatique.
Metaxas heeft Woensdagmiddag de diplo
matieke vertegenwoordigers op het ministerie
van buitenlandsche zaken ontboden en hen
op de hoogte gebracht van de wijziging in
den binnenlandschen toestand.
De houding van het leger.
De aanvoerders der legercorpsen in de
provincie hebben den minister van oorlog
telegrammen gezonden, waarin zij de door de
regeering genomen maatregelen volkomen
goedkeuren en opnieuw bevestigen, dat het
leger aan de zijde van regeering en koning
staat.
De plannen van de regeering.
Stefani meldt uit Athene:
Volgens officieele mededeelingen, gepubli
ceerd in het dagblad Estia, is de regeering
van plan de ambtenarij te saneeren door de
uitbanning van allen partijgeest en de ar
beiders te bevrijden van de opruiers, die ze
vergiftigen, door tegenover hun noodlottige
propaganda maatregelen te stellen, waardoor
het lot van de arbeiders verbeterd wordt.
De nieuwe vice-voorzitter van den minis
terraad, Zavitsianos, die in 1932, als mede
stander van Tsaldaris in den strijd tegen
Venizelos, aan het hoofd van een groep van
drie menschen in de Kamer gekomen was,
maar sindsdien geen rol van beteekenis
heeft gespeeld, heeft verklaard, dat hij, toe
gevend aan den aandrang van den minister
president, ook zijnerzijds met alle kracht zou
deelnemen aan het nationale herstel.
Hoewel Stalin ongeveer een jaar geleden
met de boven dit bericht tusschen aanha-
lingsteekens geplaatste, uitspraak een duide
lijke aanwijzing gegeven heeft, dat aan de
sociale afstamming niet meer die absolute
beteekenis toekwam voor de beoordeeling
van de vraag, of iemand al of niet tot de
communistische partij kon worden toegela
ten, die er voorheen aan werd gehecht, zijn
er nog altijd instanties, die een tradioneeien
weg blijven bewandelen. Zoo maakt de Praw-
da thans in zeer heftige bewoordingen mel
ding van een geval, waarin een herder uit
de partij gezet was, omdat hij bij zijn toe
treding tot de partij zijn sociale herkomst
verzwegen had. Zijn vader had voor de re
volutie een kruidenierswinkel gehad. „Welis
waar, voegt de Prawda er bijtend aan toe,
kroop Iwan Jesjoenin toen nog als een twee
jarige huilebalk onder tafel rond. Niet alleen
den winkel, maar misschien zelfs het uit
hangbord herinnert hij zich niet." Maar alsof
dat niet genoeg was, kwam de volksrechter
en veroordeelde Iwan nog eens tot ander
half jaar vrijheidsstraf, ook vanwege het
verheimelijken van zijn sociale herkomst.
„Misschien dat het warme weer de normale
verwezenlijking van de hooge rechterlijke
functies belet", oppert de Prawda. Het blad
zegt, dat de partijdirectieven aldus op hun
kop gezet, verdraaid en teniet gedaan wor
den. „Wie zal rechter Fotanof gelooven, dat
het vonnis „definitief" is? Neen, het is niet
definitief. De zaak is niet uit. Wij twijfelen
er niet aan, dat het definitieve vonnis lui
den zal: „Wegens willekeur jegens een eer
zaam mensch, wegens grove verdraaiing van
de directieven van de partij van den volks
rechter te berooven van het recht recht te
spreken."
De Prawda doet een beroep op den procu
reur van de Sowjet-unie om de zaak ter
hand te nemen, temeer daar het niet het
eenige geval is. In een district van Kazach-
stan zijn tientallen menschen om dergelijke
redenen veroordeeld.
Het antwoord van Italië.
Naar Reuter uit Rome meldt, heeft de Ita-
liaansche regeering het voorstel van Frank
rijk tot niet-inmenging in de binnenlandsche
moeilijkheden van Spanje in principe aan
vaard. Graaf Ciano, de Italiaansche minister
van buitenlandsche zaken, heeft het antwoord
mondeling aan de Chambrun overgebracht-
De officieele punten van het communiqué
luiden als volgt:
1. Italië aanvaardt in principe het begin
sel van niet-inmenging in den burgeroorlog in
Spanje.
2. Het vraagt zich af, of moreele solidari
teit met een der partijen in het conflict, een
solidariteit, die door openbare betoogingen
tot uiting komt, door perscampagnes, door
inschrijvingen, door het verleenen van vrijwil-
ligers-diensten, enz., niet reeds een gevaar
lijke vorm van interventie is.
3. Het wenscht te weten, of de verplich
ting tot niet-inmenging een universeel karak
ter zal dragen en verder of zij alleen de re
geering of ook de particulieren zal binden.
4. Het wenscht te weten, of de Fransche
regeering ook contröle-maatregelen beoogt
om na te gaan, of de verplichting tot niet-
inmenging wordt nagekomen.
Het standpunt van Sovjet-
Rusland.
De Fransche zaakgelastigde Payart heeft
brj een bezoek aan het commissariaat van
buitenlandsche zaken er de aandacht op ge
vestigd, dat Frankrijk het wenschelijk zou
achten, dat Rusland het voorstel tot niet-
inmenging in de Spaansche binïienlandsche
aangelegenheden zou aannemen en deel zou
nemen aan het desbetreffede accoord tus
schen Frankrijk, Engeland, Duitschland en
Italië.
Nog denzelfden dag ontving Payart het
antwoord der Sovjet-regeering, dat de
URSS het in principe eens is met de niet-
inmenging in de Spaansche aangelegenheden
en bereid is aan dit accoord deel te nemen.
De regeering der URSS zou het echter wen
schelijk achten, dat behalve de in de Fran
sche nota genoemde staten ook Portugal
aan de conventie deel zou nemen en ten
tweede dat de hulp door sommige staten aan
de rebellen tegen de wettige Spaansche re
geering verleende ondersteuning onmiddel
lijk zou ophouden.
want als men "AKKERTJES" bij zich
heeft, dan hebt Ge altijd een snel
helpend middel bij de hand, tegen
hoofdpijn, kiespijn, spierpijn, spit,
rheumatische pijn, vrouwenpijnen.
"wagen-ziekte kou, griep, koorts.
FEU ILLETON
UIT HET ENQELSCH
DOOR
23)
„Maar je man..."
„Is al acht maanden dood. Doodgeslagen
door de soldaten van den gouverneur."
„De achtbare Li-Weng-Ho?"
„Ja, Li Weng-Ho een man van het
kwaad."
Forsyth stak zijn hand in zyn kleeren,
strubbelde even met den gordel om zyn mid
del en haalde een zilveren dollar te voorschijn.
„Koop rijst voor het kind."
„De zegeningen van den Eenen Heiligen...
begon de vrouw, maar Forsyth legde haar het
zwijgen op.
„Uw dankbaarheid," sprak hy, „kunt gy
toonen door mij te vertellen, hoever het nog is
naar de Yamen van Li-Weng-Ho."
De vrouw deelde hem mede dat zij er slechts
Zeven mijlen van verwijderd waren, en ver
volgde dan:
„Als ge hem zien wilt, zal het niet van
avond zijn, noch morgen, want eerst over
morgen komt de gouverneur uit Pi-Chow om
de belastingen in ontvangst te nemen. Zoo
luidt de proclamatie."
„En naar Pi-Chow? Gaat daar maar één
weg heen?"
„Er is nog een pad naar het huis van den
gouverneur, dat buiten de stad ligt. Het is
heilige grond en wordt streng bewaakt. Ais
een koelie er op wordt aangetroffen, wordt hy
meegenomen en afgeranseld. Daar zijn poor
ten, en soldaten, die er de wacht bij houden."
„Zyn er ook poorten aan den straatweg?"
„Ja," lichtte de vrouw in, „maar die ver
standig zijn en niet beroofd willen worden
door de soldaten, gaan er omheen."
„Zooals wij ook zullen doen." verzekerde
Forsyth. Toen hij meende, dat er weinig meer
voor hem te vernemen viel, maakte hij aan
stalten om heen te gaan. Maar plotseling
vroeg de vrouw.
„Bent u een barbaar?"
„Zoo noemen uw landlieden me tenminste."
„In ieder geval bent u een goed mensch.
Zou het kunnen zijn, dat gij de blanke dame,
die de nieuwe vrouw is van den gouverneur,
kent?"
„Vrouw?" Forsyth's stem klonk heesch
toen hij het woord herhaalde. „Wie zegt..."
„Dat wordt beweerd. Gisteren kwam zy
hier langs den weg. Ik zag haar. De gor
dijnen van den draagstoel waren open en zij
had geschreid. Waarom zou zij geschreid
hebben...
De dokter gaf niet direct antwoord, in ge
spannen zwygen staarde hy een tijdlang voor
zich uit. Toen zy hy abrupt:
„Je zult het vergeten, dat je me gezien
hebt een barbaar."
„Ik zal het vergeten en mijn kleine meid
ook, maar we zullen de herinnering altijd in
ons hart dragen. Daden van liefde worden
niet vergeten."
De vrouw zweeg eenige seconden, toen ver
volgde ze met een heel anderen toon in haar
stem:
„Misschien schreide de vrouw die ik zag,
omdat zij aan u dacht."
„Hoe kom je erbij?" vroeg Forsyth ont
hutst.
„Ik heb haar gezicht gezien! Het was het
gezicht van iemand die herinneringen heeft.
Ik heb ook uw gezicht gezien, nu ik van
haar sprak, en dat was het gezicht van den
man, die die vrouw lief heeft. Ik heb oogen."
„En zij merken vlug op ook," prees For
syth. Toen, zeker van de sympathie der
vrouw, vroeg hij boutweg:
„Vertel me eens, staat de woning van den
gouverneur onder strenge bewaking? Is het
moeilijk er binnen te komen?"
„Er is een hooge muur rondom den tuin,
en er zijn soldaten aan de poort en daarom
houden er ook geen soldaten de wacht. Als
het noodzakelijk is naar binnen te komen,
zal de weg gevonden worden."
„Dank u. Nu moet ik gaan."
„De Hemel bescherme u," waren de af
scheidswoorden van de vrouw.
Terwijl zij verder liepen, overdacht For
syth wat hij zoo onverwacht gehoord had
en het vervulde hem met nieuwe zorg voor
het lot van Kathleen Barrington. De Chi-
neesche vrouw had haar in den draagstoel
langs zien komen, en zij had gehuild. Toch
voelde hij, ondanks zijn angst, een onmisken
bare blijdschap om deze mededeeling want
zij bevestigde zijn overtuiging dat zij de reis
niet vrijwillig had ondernomen en dat het
meisje een gevangene was. Plotseling ver
brak hij het stilzwijgen en wendde zich tot
zijn tochtgenoot.
„Ching, heb je gehoord wat die vrouw zei?
Li Weng-Ho wordt overmorgen te Pi-Chow
verwacht."
„Ik heb het gehoord."
„Dat geeft ons een heelen dag en een nacht
om Miss Barrington weg te voeren."
„Als Li-Weng-Ho niet morgen komt, ja.
Maar liefde laat een man vlug loopen."
„Dat is een risico waarmede we rekening
moeten houden," hernam de dokter. „Het is
meer dan mogelijk, dat de mandaryn eerder
komt, dan hij aangekondigd heeft; daarom
moeten we zorgen vóór het aanbreken van
den dag in Pi-Chow te zyn. Wanneer we ons
daar genesteld kunnen hebben vóór zons
opgang, kunnen we een gunstige gelegenheid
afwachten."
„Als we er niet zijn voor de zon opgaat,"
verklaarde de Chinees, „moet u wachten tot
weer donker. Gevaar genoeg..."
Ze versnelden hun pas en na een moei-
zamen tocht over den ongeplaveiden stijgen
den en dalenden weg, na een paar halsbre
kende klimpartijen, zag Forsyth, van den top
van een heuvel, afgeteekend tegen het half
rond van de ondergaande maan, de zwarte
omtrekken van een groote pagode, langs
welks bovenkant het witte licht een zilveren
nimbus weefde-
„Pi-Chow," riep hy opgewonden. „Ching,
we zullen er zijn vóór de dageraad."
Met hun einddoel in zicht spoedden zij zich
voort. De maan zonk uit het gezicht, de
wereld overlatend aan het licht der sterren.
Een zacht briesje kwam opzetten en woei
hun in het gezicht. Ching snoof.
„Pi-Chow, ik ruik het."
Verspreide tenten flankeerden beide zijden
van den modderigen weg; daken en punten
van gebouwen doken weldra in het donker
op; zy vertraagden hun gang en Forsyth be
speurde de stadmuren. Vlak voor hen lag een
der stadspoorten; direct daarboven een sil
houet tegen den nachthemel: het op den
muur gebouwde schildwachthuisje, de wacht,
zoo die er was, sliep den slaap des recht
vaardigen.
„We loopen langs," meende Ching. „Vrouw
zei Yamen buiten Pi-Chow. We loopen tot we
vinden."
„Ja," fluisterde de dokter terug.
Ondanks hun pynlyke voeten en ofschoon
ze haast omvielen van vermoeienis begonnen
zy den rondgang langs den muur, een alles
behalve aangename of gemakkelyke taak,
want de stad besloeg een uitgebreide opper
vlakte en er steeg een stank van afval en
verrotting uit op, die van een Chineesche in
boorlingen-stad onafscheidelijk schijnt te zijn.
Ze kwamen ten laatste aan een open plek,
waar zich niet, zooals elders rondom Pi-
Chow, allerlei wrakke bouwsels en tenten be
vonden en Ching legde de hand op den arm
van den zendingsarts.
„De Yamen?" vroeg hij zacht, met zyn an
dere hand wijzend. Dick Forsyth keek in de
aangeduide richting en zag op een afstand
twee lantaarns in het donker schijnen. Hij
staarde er een oogenblik als gefascineerd
naar, toen antwoordde hy droomerig:
„Ik zou het ook zeggen, Ching."
„Lichten aan de poort van de Yamen, waar
Li-Weng-Ho woont," hernam de Zoon van het
Hemelsche rijk. Wy gaan in tuin en wach
ten tot den morgen, misschien zien wij Mis
sie Barrington. Wie weet
Dick Forsyth vereenigde zich met Ching's
taktiek. Zij trokken in de richting van de
lichten en bereikten na korten tijd den hoo-
gen muur, aan de poort, waarvan de lan
taarns brandden. De aanwezigheid van een
man in Li-Weng-Ho's uniform, die in de
poort rustig lag te slapen, overtuigde hem
dat dit inderdaad de residentie van den
mandarijn was. Ergens achter deze gebeeld
houwde poort bond zich Kathleen Barring
ton als gevangene.
„Wy gaan door. Achter het huis geen sol
daat als ie voor het huis slaapt, luidde
Ching's strategische conclusie. „Klimmen
over muur en kijken rond."
Zij liepen langs den muur verder en be
vonden, dat zoowel de inlichtingen van da
Chineesche vrouw als Ching's veronderstel
ling juist moesten zijn. Er was geen poort
aan den achterkant, maar als bij zooveel
Chineesche muren, die van voren heel impo
sant lijken, was de achterzijde aanmerkelijk
lager.
„Geef me een rug, Ching," verzocht For
syth. „Ik wil probeeren een kijkje in den
tuin te nemen."
Ching deed wat van hem verlangd werd
en Forsyth kon juist den bovenkant van den
muur grijpen en zich optrekken. Spiedend
tusschen de boomen, zag hy een plek, don
kerder dan de omgeving en vermoedde dat
daar het huis stond. Alles was rustig, ner
gens ontdekte hij een schemerlicht. Een mi
nuut zocht zijn blik de duisternis af, toen
Ching hem opeens haastig iets toefluisterde.
„Komt iemand, dokter. Ga plat liggen,
vlug!"
Forsyth strekte zich voorop op den muur
en hoorde Ching weghollen. Een oogenblik
later klonk een schreeuw, direct daarop het
rennen van twee mannen achter hem, achter
zijn vluchtenden vriend aan.
(Wordt vervolgd.)