Buitenlandsch Overzicht. AKKERTJES CACHET5) WACO AUTOBUSDIENST Zal het Volksfront het winnen? CHINA NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA HOORNSCHE KERMIS Volksfront contra nationaal front Duitschland en zijn koloniën GAAT U MET PENSIOEN? TH. LIEFTING TLcet L&ler coc&et ü/i "Q&heri Cachet/ URANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet. i Heldereche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—, NederL Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige landen 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p, 6 ct Weekabonnementen 12 ct Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.-. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Giro rekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct; btj niet-contante betaling 15 ct per regel, minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct De Olympische Spelen gezien in het licht van de wereldvrede. - Goed werk van Duitschland- - Engeland werkt aan zijn ver> zwakte positie aan de Middellandsche Zee. De Olympiade. Als U dit „Buiten landsch Overzicht" on der de oogen krijgt, behooren de Olympi sche Spelen 1936 bijna tot het verleden. Dan is het groote werk, waar de geheele Duitsche natie zoo'n eer in heeft gesteld om dit tot een schier volmaakt sportfestijn te maken, bijkans vol bracht. Voor de geheele wereld hebben de Duitschers een demonstratie willen afleggen, een demonstratie van hun organisatietalent in de eerste plaats, maar in de tweede plaats, van hun liefde voor „die Jugend der Welt", de jeugd der wereld. Duitschland heeft met het organiseeren van deze Spelen willen laten zien, dat het niet anders begeert dan kame raadschap onder zijn jongeren en die van andere landen, van nabij of van verre te bren gen... Kameraadschap niet alleen, maar bo vendien verdraagzaamheid en vooral respect voor elkaar. Kort gezegd, Duitschland voerde met deze Olympische Spelen een krachtig bewijs aan, dat zijn leider en leiders de Vrede wenschen te handhaven. Ook op de Olympische Spelen wordt „gestreden", inderdaad dat is juist. Maar daar voert men den strijd van de Sport, een strijd, die haast niet vreedzamer kan zijn... Inderdaad gelooven wij, dat Hitier c.s. goed gedaan hebben met de organisatie van deze Olympiade op zich te nemen. Zooals te verwachten was, overtrof de organisatie die van alle vorige Spelen dus ook die van Amsterdam!, en buitenlandsche journalisten waren werkelijk blij als zij eens iets konden melden, dat niet heelemaal tot in de puntjes verzorgd was! Ontegenzeggelijk hebben de Duitschers deze 14 dagen een uitstekenden indruk naar buiten gemaakt. Het werk van den Vrede, dat werk waar wij toch allemaal zoo gaarne aan meedoen, is door onze Oosterburen, op prachtige wijze gediend. Veertien dagen lang zijn „pacten" verdragen niet ter sprake gekomen. Wat deed een antwoord op de Engelsche vragenlijst er toe? Olympiade! Wat hadden we ons te be moeien met de remilitarisatie van het Rijn-gebied? Olympiade! Wie piekerde er over de Duitsche verhouding met Oosten rijk? Olympiade! Inderdaad, zoo was het. Het groote politieke gebeuren lag stil. De gevaarlijke politiek, zij was aan banden gelegd door de sport... Weldra staan we gereed om de oogst van de XI Olympiade binnen te halen. Hoe zal het koren uitvallen? Zullen we „verdraagzaam heid", „vriendschappelijke verhoudingen"... „permanente vrede" oogsten? Of...? Zullen we nu slechts 14 dagen lang een valschen droom gedroomd hebben Zullen al die ge tuigenissen van Vrede op aarde slechts losse ceremoniën geweest zijn, holle phrasen en niets meer? O, hoe vurig willen wij wenschen, dat dat toch niet waar moge zijn. Dat deze met zooveel energie en genie gewrochte Spelen toch in feite bijgedragen mogen heb ben tot heil van de menschheid. Dat iedereen zich toch gekoesterd moge hebben aan den geest, aan de ware Olympische gedachte, die toch waarlijk veertien dagen lang den boven toon gevoerd heeft. Alleen d&n, als die geest en gedachte zich medegedeeld zouden hebben aan hen, die verantwoordelijk zijn voor de onrust, die er was, die er is en die zou kunnen gaan dreigen, en hen zou dwingen alleen maar de zaak van den Vrede te dienen, ja dan, eerst dan zouden wij de Olympi sche Spelen eerst ten volle geslaagd willen noemen! Vier jaren zullen eerst weer moeten ver strijken willen we het grootsche festijn van de Olympiade, die dan in Tokio gehouden zal worden (hoe gunstig, dat Japan zich in de eerstvolgende 4 jaren wijden kan aan een zoo goed mogel(jke vertegenwoordiging in 1940!) weer beleven. Het resultaat van deze Xle Olympiade zou moeten zijn: vier jaren vrede, opdat de door de crisis zwaar getroffen vol keren zich geheel zouden kunnen wijden aan hun herstel. Vier jaren internationale samen werking, vier jaren bouwen aan den ge zamenlijke opbloei... Dat zou prachtig zijn. En na die vier jaar? Wel dan stimuleert een ander en niet minder machtig de vredesge- dachte nog, door schooner en idealer nog (wat de onderlinge politieke 'verhoudingen betreft) de Olympische Spelen te doen houden. En opnieuw gelouterd gaan we dan de volgende periode van vier jaar in... Tot de dertiende Olympiade, enz! Olympiade. Vrede op Aarde! De Britsch' Egyptische overeenkoms. Zooals men weet zijn de onderhandelingen over een Engelsch- Egyptisch accoord de zer dagen beëindigd en en wel in gunstigen zin, zoodat de strijd die zoovele jaren geduurd heeft, niet voor niets is geweest. Gedurende al die jaren was er eigenlijk wrijving tusschen de beide landen. De oorzaak was de bescherming van Enge- land's strategische belangen in Egypte, die John Buil wilde zien combineeren met het volledig herstel van Egyptes politieke onaf hankelijkheid. Zooals men wellicht weet, werd deze in 1922 reeds principieel door de Engel- schen erkend. Het was bij die gelegenheid, dat het Engelsche protectoraat, dat bij het begin van den Wereldoorlog over Egypte in gesteld, opgeheven werd en de Egypti sche souvereiniteit hersteld. De Egyptische autonomie was evenwel niet compleet, want op 4 punten behielden de Engelschen voorbe houd. Zij betroffen de veiligheid van de ver bindingswegen des rijks, de verdediging van Egypte, de bescherming van buiten landers en minderheden en den status van den Soedan. Op al deze punten is nu na veertien jaar, waarin de telkens weer aangeknoopte onderhandelingen tot vier maal toe afgebroken moesten worden, overeenstemming verkregen. Wel degelijk is er een reden voor Engelands NAAR DE PER 9-17 AUG. Vraagt strooibiljet omtrent EXTRA DIENSTEN aan onze chaufteurs momenteele toegevendheid op te geven. Im mers Italië legde beslag op Abessinië en Engeland voelt daardoor haar positie aan de Middellandsche Zee en aan het Suez-kanaal bedreigd. Onder deze omstandigheden werd een volkomen vriendschappelijke verhouding en een veilige overeenkomst met Egypte voor Engeland van het grootste belang. Aan de Times is de hieronder volgende sa menvatting van wat tot dusverre bekend is geworden over den inhoud van de overeen komst tusschen Engeland en Egypte ontleend: Het verdrag voorziet in een geleidelijke terugtrekking van de Britsche troepen van Cairo naar het gebied van Ismailia, zoodra daar de noodige barakken en andere gebou wen zijn gereedgekomen. Aan de behoeften van de Britsche vloot in het Oostelijk deel van de Middellandsche Zee is voldaan door tijde lijke regelingen te Alexandrië; de Egyptische regeering is bereid gebleken de mogelijkheden voor de oefening van de luchtmacht en van de soldaten aan het kanaal te verbeteren. Bovendien zal zij zorgen voor een betere directe verbinding tusschen Alexandrië en de Kanaal-zone een concessie die in geval van nood beide legers ten voordeele zal zijn. Uiteraard is geen limiet gesteld, behalve dan door de begrooting en door overwegingen van binnenlandsche politiek, aan de uitbreiding van de herbewapening van het Egyptische leger. Een Britsche missie, samengesteld uit actief dienende officieren, zal bijstand ver- leenen bij de omvorming van het leger van een met roem overladen politiemacht tot een krachtige gevechtsmacht. „Naar verluidt aldus vervolgt de Times voorziet het verdrag ook in een verdedigend verbond op langen termijn, binnen het kader van den Volkenbond. Dit verbond zal veel bgdragen tot stabi liseering van den politieken toestand in den Levant en het bekken van de Roode Zee. Het vraagstuk van de Soudan, het groote struikelblok bij vorige onderhandelingen, is Opgelost door een redelijk vergelijk. Egypti sche troepen zullen opnieuw aan de verdedi ging van den Soedan gaan deelnemen en aan den wensch van Egypte om weer deel te heb ben aan het condominium (gemeenschappelijk bestuur) over dit land, bij welks watervoor ziening zijn bestaan gemoeid is, is ruim schoots tegemoet gekomen. Als de Egyptische regeering zich nu eerlang aanmeldt voor het lidmaatschap van den Volkenbond zal het daarbij natuurlijk den vollen steun van de Engelsche regeering hebben. De toelating tot den Bond van andere landen, die inderdaad onafhankelijk zijn, maar overigens ver bij Egypte achterstaan, heeft langen tijd vader landslievende Egyptenaren tegen de borst ge stuit; nu Egypte op het punt staat volledige onafhankelijkheid te verwerven, is er alle re den te hopen dat deze stap geen dag langer dan noodig is zal worden uitgesteld." n»e zonder parlement. (Van onzen V.P.B.-correspondent. Buenos Aires, 13 Aug. '36. Politieke crises zijn er niet alleen in Euro pa, ook in Zuid-Amerika en vooral in Argen tinië heeft men te kampen met vele moeilijk heden, die steeds opnieuw het staatsbestel bedreigen. In Argentinië is de oneenigheid tusschen de onderlinge partijen zoo groot, dat het Parlement reeds sinds maanden niet in staat is een besluit te nemen, aangezien steeds, wanneer het tot stemmen komen zal. de leden van de een of andere partij de zaal verlaten, zoodat er niet gestemd en geen en kel wetsontwerp kan worden aangenomen, laat staan uitgevoerd. Deze toestand is zeer ernstig en niemand weet, waar deze moet eindigen, wanneer de kloof tusschen de par tijen nog grooter wordt. Welke oorzaken heeft dit conflict, dat sinds het voorjaar van dit jaar het geheele poli tieke leven van het land lam slaat? In Maart van dit jaar vonden Kamerverkiezingen plaats, waaraan voor de eerste maal na vijf jaren weer de radicalen deelnamen, nadat hun door de regeering verzekerd was, dat de verkiezingen in tegenstelling met vroeger volkomen reglementair zouden worden ge houden. De regeering kon echter haar be lofte niet houden de verkiezingsgewoon ten in Argentinië zijn sinds tientallen jaren wat ruw en de radicalen verklaarden, dat hun tegenstanders, vooral de nationaal-demo- craten, in de belangrijke verkiezingsdistric ten, namelijk in de provincies Buenos Aires, Mendoza en Corrientes, minderwaardige prak tijken uitgevoerd hadden en stembiljetten hadden vervalscht. Inderdaad bracht een on derzoek aan het licht, dat in verschillende stemlokalen van deze districten de radicalen -hg het afgeven van hun stembiljet gehinderd werden, terwijl in vele stemlokalen hun werd medegedeeld, dat ze reeds gestemd hadden. Volksfront en nationaal front. Het gevolg van dit bedrog was, dat de ra dicalen een blok vormden met de vooruit strevende democraten en de socialisten. Dit blok werd het „volksfront" genoemd. Hierop antwoordden de nationaal-democraten, de on afhankelijke radicalen en de onafhankelijke socialisten eveneens met de vorming van een blok, dat zich hetnationale front noem de. Beide partijen waren nu even sterk, maar eenige afgevaardigden uit de provincies, die niet tot een partij behoorden, sloten zich in April bij het volksfront aan, zoodat dit van nu af aan een kleine meerderheid in het par lement vertegenwoordigde. Dientengevolge kregen de partijen van het volksfront het recht, een Kamervoorzitter te benoemen, het geen dan ook zeer spoedig gebeurde. Thans zou de President van de republiek de Kamer openen en de troonrede voorlezen. De leden van het volksfront verklaarden echter, dat er onmiddellijk een onderzoek moest worden in gesteld naar de rechtsgeldigheid van de ver kiezingen. Immers een deel van de afge vaardigden der nationaal-democraten hadden door vervalschingen een zetel gekregen. Deze wensch beantwoordden de aanhangers van het nationale front met den eisch, dat er geheel nieuwe verkiezingen moesten wor den uitgescshreven. Dit was den aanhangers van het volksfront natuurlijk niet naar den zin, die vreesden, dat zjj bij de nieuwe verkiezingen de meer derheid van stemmen zouden verliezen, die ze thans hadden. Toen de eerste zitting der nieuwe Kamer plaats vond, en de nieuwe verkiezingen ter sprake kwamen, verlieten de drie partijen van het volksfront de zaal en er kon vanzelfsprekend niet gestemd wor den. Toen bij de volgende zitting het volks front de verkiezingsvervalschingen in het ge ding bracht, verlieten op hun beurt de natio nale partijen de Kamer en wéér kon men geen besluit nemen. Zal het volksfront het winnen? Thans mengde zich de Senaat in de kwes tie en verklaarde, dat de rechtsgeldigheid van de verkiezingen bevestigd was, nadat de voorzitter van de Kamer volgens het regle ment gekozen was. Met deze beslissing was het volfront niet tevreden en de debatten in de Kamer eindigde steeds daarmee, dat of het volksfront de zaal verliet of het natio nale front en dus zoodoende geen enkele be slissing mogelijk was. Ongeveer drie weken geleden benoemde de regeering twee bemiddelaars, de vice-presi- dent van de republiek Julio Roca en de rec tor van de universiteit van Buenos Aires, professor Vincente Gallo. De beide bemidde laars werkten twee weken hard aan de op lossing van het conflict, maar alles was te vergeefs: zoowel het volksfront als het na tionale front weigerden alle voorstellen. Het conflict duurt nu dus reeds bijna drie maanden. De Kamer bestaat, maar zij is niet in staat één enkel besluit te nemen of wets ontwerpen aan te nemen. Het geheele staats bestel is als met lamheid geslagen: de par lementaire commissies komen niet bijeen, de regeering steunt op een meerderheid, die in de praktijk heelemaal niet bestaat. Wat verder gebeuren moet, weet op het oogenblik niemand. Deze toestand kan even min eeuwig duren. Bij een dergelijke situatie, welke echter van zeer korten duur was, en een jaar tevoren plaats vond, had de Kamer voorzitter van de regeering het recht gekre gen alle afgevaardigden, die weigerden aan een zitting deel te nemen, van hun mandaat vervallen te verklaren. Toen echter steunde de regeering op een groote meerderheid en kon zij zich dus veroorlooven strenge maat regelen te nemen. Dit keer is de toestand juist omgekeerd, en naar het zich laat aan zien, zal de strijd daarmede eindigen, dat of de regeering aftreedt of wordt uitgebreid en wel ten gunste van de aanhangers van het volksfront. Waarom von Ribbentrop met grooten spoed zijn ambt zal aanvaarden. Onder de gasten, die Donderdagavond op een galadiner bij Hitier aanzaten, wordt in de eerste plaats genoemd sir Robert Vansittart en lady Vansittart. Den langsten tijd heeft hun bezoek aan Berlijn nu geduurd. De heer Vansittart, wiens verblijf hier uitsluitend uit belangstelling in de sport werd verklaard, Op Heiloo woont II rustig, mooi en goedkoop. Als wij een huis voor U ontwerpen of bouwen, heeft U dat ge rieflijk en modern. Inlichtingen Woensdag van 7'/2 tot 972 uur in Hotel „MINNEBOO", Keizerstraat 16. Telef. Int. 269. Bouwkundige en Aannemer GROENELAAN 27 - HEILOO op. Iets goeds, wordt nagebootst Voor de 'AKKERTJES is dat nu wel vleiend, maar voor U is dat gevaar lijk. let daarom goed dat Ge werkelijk "AKKERTJES" krijgt. Dan weet Ge. dat Ge het bijzondere poeder inneemt, dat Uw pijn, koorts, griep en Uw onbehaaglijkheid verdrijft Dit merk is Uw waarborg van echtheid i Nederlandsch Product - Recept van Apotheker Dumont Koker met 12 stuks 52 ct Zakdoosje, 3 stuks 20 ct, heeft weliswaar meermalen het stadion be zocht, maar dit heeft hem niet verhinderd, verscheidene politieke gesprekken te voeren, niet alleen met den Rijkskanselier, von Neu- rath, von Ribbentrop, generaal Goering en andere officieele personen, maar ook met Ro- senberg en andere Instanties van de Partij, Op grond van deze gesprekken, die in vriendschappelijken toon zijn gevoerd, op grond ook van hetgeen de heer Van sittart in Duitschland gezien en bewon derd heeft, meent men te kunnen aanne men, dat hij na zijn terugkeer er toe zal bijdragen om in het Foreign Office een eenigszins andere stemming ingang te doen vinden dan daar tot dusver heeft geheerscht; dit wil natuurlijk zeggen een wijziging van stemming en geest In het voordeel van Duitschland. Gewoonlijk pleegt tusschen de benoeming van een ambassadeur en zijn ambtsaanvaar ding op zijn minst eenige weken te verstrijken. Ditmaal zal zulks niet het geval zijn. Von Ribbentrop zal ongewoon snel zijn post te Londen betrekken ten einde de van Vansittart verwachte werking op het Foreign Office on- VON RIBBENTROP, de nieuwe Duitsche gezant te Londen. middellijk te versterken en aldus de voorwaar-, den te verbeteren voor de vervulling van zijn tweeledige speciale opdracht: 1. de diplomatieke voorbereiding van de conferentie der vijf mogendheden; 2. de behandeling van de Duitsche wenschen op koloniaal gebied. Want ondanks alle moeilijkheden, die zich in den laatsten tijd aan deze wenschen van Duitschland in den weg hebben gesteld (de FEU ILLETON EEN IN UIT HET ENGELSCH DOOR H B E N B O LT 26) „Lieveling," fluisterde hij, „kijk me aan." Langzaam lichtte zij het stralende ge zichtje, waarin de violette oogen vochtig blonken, naar hem op. Hij boog zijn hoofd dieper naar het hare en kuste haar. „Lieveling!", klonk het opnieuw. „Jij bent van mij, voor tijd en eeuwigheidnooit zul je een anderen man toebehooren." „Neen, nooit een anderen man," herhaalde zjj zacht en innig. Jou, jou alleen, die ge waagd hebt „Wat ik riskeerde was niets, vergeleken bij wat jij deed," weerde hij af. „Jij hebt oog in oog gestaan met iets veel ergers dan den dood, om mij te reddenzooals je dacht." „Ik zou alles verduurd hebben tot je bevrijd was uit de klauwen van Li Weng-Ho, en dan..." „Ja? En dan...?" „Dan zou ik doodgegaan zijn." Haar woorden braken in een gesmoorden snik. „Maar nu zul je leven," kwam hij snel, ter wijl hij haar nogmaals kuste. „Je zult be vrijd zijn van de verschrikking van dat offer. We..." Hij hield zijn adem in, daar hij meende in den tuin iets te hooren bewegen, en zich omkeerend terwijl hij haar nog in zijn armen hield, tuurde hij naar buiten in de duisternis. Hij kon niets zien en het geluid, wat het dan ook veroorzaakt mocht hebben, herhaalde zich niet. Hij was echter thans tot de werke lijkheid teruggebracht. „Kathleen," waarschuwde hij, „we verspil len tijd. Ah Yeo kan komen of de mandarijn zou kunnen arrivieeren. We moeten weg, oogenblikkelijk, maar het zou wel goed zijn als je iets had om deze kleeren te bedekken, een donkere mantel bijvoorbeeld, en vooral een paar andere schoenen." „Ik heb ze allebei; er zijn er dozijnen. Wacht naar even; ik ben er in een minuut weer. Ik word niet bewaakt. Ah Yeo weet, dat ik niet over de muren van de Yamen kan klimmen en door de poort zou ik niet kun nen passeeren. Daarom mag ik het huis vrij in en uit gaan; het latwerk is overal open. Een oogenblikje...!" Zij glipte uit zijn armen en snelde de kamer uit. Dick Forsyth wachtte allerminst op zijn gemak. Dat geluid uit den tuin had hem zenuwachtig gemaakt, en hij verweet zich nu, zooveel tjjd te hebben verbeuzeld. Zijn oogen wendden zich onwillekeurig naar de open ramen, waardoor de zoete, zware geur van vele bloemen naar binnen werd gedragen door den zachten avondwind. Het gedempte licht der schemerlampen, dat door de vensters naar buiten viel, kon de duisternis slechts op korten afstand door boren. Een paar meter van de kamer ver wijderd was het reeds zoo donker, dat daar niets te zien was, maar wanneer iemand van deze zijde langs het huis passeerde, zou zijn aanwezigheid hier zeker opgemerkt wor den. Uit voorzorg ging hg daarom achter een groot ivoor ingelegd kamerscherm staan. Op looden voeten kroop een minuut voorbij, toen twee minuten. Een afschuwelijke angst overviel hem. Als er maar niets ge beurd was... Nooit had hij Kathleen uit zijn nabijheid mogen laten gaan! Ais... Door het stille huis klonk plotseling het sonore geluid van een gong. Met dat geluid nam zijn ge voel van onrust toe. Hij had geen flauw ver moeden wat het zijn kon, maar zijn intuïtie voorspelde dat het niet veel goeds te be- teekenen had. In een opwelling van wanhoop keek hij rond naar een wapen. Zijn blik viel op een antieken sabel, gebogen, in een bewerkte schede, die slechts enkele stappen van hem af aan den muur hing. Hij greep er naar, trok den sabel uit de schede, en stevig het met goud ingelegde gevest omklemmend, bleef hij in waakzame afwachting staan. De gongslagen waren weggestorven, maar plotseling was er een geluid van stemmen door de teruggekeerde stilte, en hij onder scheidde Kathleen's stem daaruit aan den anderen kant van het gordijn, dat toegang gaf tot de kamer. In zijn ooren klonk de stem gespannen, hoewel de woorden alle- daagsch genoeg waren. „Ja, binnen is het warm en ik wilde in den tuin gaan wandelen om den geur der bloemen in te ademen." „Zjj bezitten uit zich zelf de zoetheid niet, die uw tegenwoordigheid hen zal verleenen, mijn lelie." Het antwoord, op minzamen maar onbe wogen toon gegeven, deed Dick Forsyth ver stijven van ontsteltenis. Dat was de stem van Li-Weng-Ho! De mandarijn was op de Yamen aangekomen... Forsyth bewoog zich niet, maar klemde het kromzwaard vaster in zjjn hand. Een grimmig plan ontwaakte in hem. Hoewel hij geneesheer was. geroepen lijden te verzach ten en zijn medemenschen troost en liefde te geven, zou hij de ongerepte ziel van het meisje dat hij liefhad levend redden, zelfs al moest hij daartoe den man die zoo schande lijk tegen hem intrigeerde dooden. Weer klonk Kathleen's stem, nu op eens trillend van den lach. „U vleit me te veel! Zulke honingzoete woorden..." Forsyth stelde vast dat zij onnoodig luid sprak dat lachen was koelbloedig en be wonderenswaardig gespeelde comedie. Hij twijfelde er niet aan of dat luide spreken diende om hem te waarschuwen, en hem de kans te geven om te ontsnappen. Maar hij week geen duimbreed. Het zwaard in de hand wachtte hij, een onheilspellende blik in de oogen. Opnieuw hoorde hij de stem van den mandarijn. „Er zijn geen woorden, welke die zoetheid voldoende vermogen uit te drukken. De bloe men uit den tuin zullen verwelken van ja loezie, als gij, mijn juweel..." „O, edele heer!" De woorden kwamen in een schaiksch pro test achter het gordijn. De zijde ritselde en een kleine hand greep het gordijn, de hand van Kathleen, en bleef daar een oogenblik, terwijl Li Weng-Ho's stem nogmaals sprak, de trilling van den hartstocht duidelijk merk baar erin. „Het is de waarheid, mijn schoone. Aan den hemel is geen ster zoo schitterend, en op de gansche aarde geen bloem zoo zacht als gij, die mij zoo groot een eer..." Het geritsel van de zijde, het kletteren der ivoren ringen en de lach van het meisje deden de rest verloren gaan, en toen het gordijn op zij gerukt werd, zag Dick For syth haar, met Li Weng-Ho als aan haar voeten gehecht. Hg zette zgn tanden op el kaar en bleef roerloos. De mandarijn trok bi) het binnenkomen het gordijn weer op zijn plaats, en het ontging Forsyth niet hoe de oogen van het meisje de kamer afzochten en de trek van opluchting uit haar gezicht week, toen zij hem daar bij het kamerscherm zag staan. Hij merkte ook op hoe zij naar den ontblooten sabel in zijn hand keek, om dan plotseling den blik naar den anderen kant te wenden en zich met een verleidelijken glimlach naar den mandarijn te keeren. „Maar de huwelijksgift, die Ah Yeo mij ln uw naam beloofde?" „Die belofte is reeds nagekomen." „Bent u daar zeker van?" „Heel zeker! Die bemoeizieke dokter, die mij met zijn bedreigingen zoo diep heeft be- leedigd, is al op weg naar zijn zendings station in Yong-Foo." „Vergeef me als het schijnt dat ik twijfel koestér," vervolgde Kathleen een weinig van plaats veranderend. „Twijfel koesteren, mijn bloem?" De man darijn veranderde eveneens van plaats ter wijl hij sprak, zoodat hij thans met den rug naar het scherm en naar de vensters stond, echter maar een paar passen ervan af. „Ik zou zoo graag de gift in mijn eigen handen hebben gehad." De mandarijn glim lachte toegeeflijk, maar het meisje vervolgde rustig: „Als ik het mes ter hand had mogen nemen en zijn boeien doorsnijden, zou het mij lichter gevalen zijn te gelooven. Zich een geschenk dat men nooit heeft mogen aan schouwen als werkelijk voor te stellen, valt altijd moeilijk." Terwijl hjj sprak dwaalden haar oogen van het scherm naar het venster en Forsyth begreep, dat zij hem een wenk gaf om te ontsnappen en haar aan haar noodlot over te laten. Als antwoord schudde hij energiek het hoofd. Li Weng-Ho nam weer het woord. „Dat is volkomen juist, mijn bloem. Maar dat neemt niet weg dat de gift geschonken is; de Engelschman is vrij." „Maar deze vrijheid is niet uw gave," viel Kathleen in men abrupte verandering in het optreden, die den mandarijn kennelijk in ver bazing bracht. Voor een oogenblik verliet hem zijn gewone onbewogenheid. „Niet... niet... mijn gave..." echode hij stamelend. „Neen, niet uw gave, edele heer." „Hoe komt een dergelijke gedachte op in uw brein..." „Omdat ik haar de feiten medegedeeld heb, mandarijn." Terwijl Dick Forsyth zich in de discussie mengde, kwam hij vanachter het beschut tend kamerscherm te voorschijn. Op het hooren van zijn stem veerde Li Weng-Ho op, en een moment keek hij met een paar oogen, waarin een gevaarlijke toorn smeulde naar Kathleen Barrington. Toen keerde hg zich langzaam om, op dat oogenblik waarschijnlijk de meest verbaasde man uit heel China, hoewel hij het niet toonde. Zijn gele gezicht was als uit steen gehouwen, zijn oogen, waarin de vlam van woede weer gedoofd was, stonden bijna dof en alleen het optrekken zijner wenkbrauwen verried dat hg op-zijn-minst genomen uit zijn evenwicht gebracht was. Hij nam den man, die op zoo'n dramatische wijze tusschenbeide gekomen was van het hoofd tot de voeten op, bemerkte het blin kend wapen in zijn hand, en begon toen met een kalme, vlakke stem tegen hem te spreken. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1