Amsterdamsche Brieven. ZATERDAG 29 AUGUSTUS 193-6 T JUTTERTJE PAG. 5 'JXÜ SlOJ door N. D. SANTIFORT. Eenheid in de regels Nog steeds worden in de Bridge-wereld twee verschillende telhngen en regels ge volgd* de laatste wijziging, samengesteld door de Whist Club New York, de Port land Club Londen en de Comrnission fran- caise du bridge, Parijs, in werking getreden op 1 April 1935, werd door de I.B.L. (International Bridge Lague) slechte voor een klein deel op haar congres in juli 1935 overgenomen. De Nederlandsche Bridge Bond, als lid van de I.B.L., nam dus ook slechts een klein deel over. Op het laatste congres van de I.B.L. in Stockholm, Juli 1936, werd besloten de regels te laen vervallen ten gunste van de portland regels, zoodra de Portland Club een verklaring afgeeft, dat in den vervolge de I.B.L. als gelijkgerechtigde van de drie hiervoor genoemde samenwerkende instel lingen zou worden behandeld, waardoor dus eventueele veranderingen door deze vier lichamen in onderling overleg zouden worden vastgesteld. De bedoelde verklaring is door de Port land Club nog niet afgegeven, terwijl met geen mogelijkheid te zeggen is of deze ver klaring zal worden afgegeven. Kansberekening. Meermalen komt het voor, dat een spel op twee verschillende manieren kan wor den afgespeeld, terwijl in de beide speel wijzen weinig verschil bestaat voor zoover het de kansen betreft. Een eenvoudig voorbeeld hiervan geeft de Bridge-World: S. 10. Zuid moet op deze H. A.5. kaarten een contract van R. A.h.3. 4S. spelen, de tegenpartij K. 10.9.8.7.5.4.3. komt met H.h. uit, die Noord. in den blinde met het Zuid. aas wordt genomen. S. a.h.v.b.3.2. Het contract kan na- H- 9.7. tuurlijk direct worden R. 6.5.4. gemaakt, als de troeven K. a.2. met 4 X troefspelen bij de tegenpartij vallen, omdat 5 X troef spelen slechts mogelijk is, als de risico wordt genomen van de hand met K. aas slag te brengen, nadat troef 10 aan den blinde is gelaten. Welke speelwijze heeft nu de meeste kans? De kans wordt het eenvoudigste be rekend als volgt: Om na te gaan of een kleur vrij te spelen is deelt men het aan-, tal te spelen keeren door het aantal mis sende kaarten. In het gegeven voorbeeld dus: 4 X spelen en 6 missende kaarten: 4/6. Om na te gaan of een kaart zal worden afgetroefd is de berekening tegengesteld: In het voorbeeld 1 X K. spelen en 4 mis sende kaarten: 1/4. Doordat de berekening tegengesteld is, moet deze 1/4 van 1 wor den afgetrokken, resteert 3/4. De kansen staan dus tegenover elkaar als 4/6 en3/4. 3/4 is grooter dan 4/6, zoo dat de beste speelwijze is: het spelen van S.10, deze aan den blinde laten, daarna met K. naar K.aas in de hand gaan en verder de S. afspelen. Een volgend maal de berekening van een spel waarby men de kansen heeft om te troeven uit te slaan bij de tegenpartij en af te troeven van te verliezen kaarten. hand" heeft nem er toen op gewezen, dat een eenvoudig „opstaan", zonder het bren gen van een fascisten-groet, hem toch in geen enkel opzicht zou gebonden hebben aan een bepaalde demonstratie. Het tweede deed zich voor bij de spon tane huldiging van het Amsterdamsche Olympiade-zwemstertje Nida Senff, waar bij o.m. de muziekvereeniging „Jong Ex celsior", onderafdeeling van de vereeniging „Westerspeeltuin", met slaande trom naar Nida's woonhuis op den Overoom optrok. Toen het publiek daar, bijwijze van huldi ging het volkslied inzette, bleek dat Slt fanfare-corps niet in saat was voor een passende begeleiding te zorgen. De ver eeniging had zich, zijnde „neutraal", ver plicht gevoeld het Wilhelmus maar niet op zijn repertoire te 'nemen. Ziedaar twee wonderlijke staaltjes van de verwarring der geesten in dezen wonder lijken tijd! MISDADIGERS IN DIENST DER WETENSCHAP. Tuberculosevorscher vraagt proef konijn". New York: In de Sing-Sing gevangenis verbleef sedert jaren pen misdadiger, Charles Ericksen, thans een man van 60 jaar, die wegens roofmoord tot levenslan gen dwangarbeid was veroordeeld. Erick- son verklaarde zich eenigen tijd geleden bereid zich in dienst te stellen van een be roemd t.b.c.-vorscher te New York, die een „proefkonijn" in den vorm van een men- schelijk lichaam noodig had. Prof. Corper wil n.1. een reeks experimenteele proefne mingen op den man toepassen. Tot nog toe heeft de geleerde niemand gevonden, die zich zelf voor de wetenschap wilde opoffe ren, trouwens de staat keurde zulks ook niet goed, tenzij de professor zichzelf in dienst der wetenschap wilde stellen... Erickson heeft van den staat de toezeg ging gekregen, dat hij, ongeacht of de proeven van prof. Corper slagen of niet, ontslagen zal zijn uit de gevangenis. Hij zal zich evenwel geheel aan den wil van den geleerde hebben te onderwerpen. Als een vrij man loopt de 60-jarige thans door het laboratorium van den arte en legt de grootste belangstelling aan den dag voor de professors experimenten. Het groen in Amsterdamse h toilet Het is nog volop zomer en voordat we ons, op wintersche wijze weer terugtrekken achter onze privé-muren, bestaat er alle reden nog eens het algemeen toilet van de stad, zooals zich dat buitenshuis vertoont, in oogenschouw te nemen, enkele ond'er- deelen van dat toilet wat nader te bezien en een enkele wensch ten deze tot uitdruk king te brengen. Beziet men dat toilet vanuit de lucht, gelijk ook deze zomermaanden weer hon derden gedaan hebben bij een KLM-rond- vluchtje vanaf Schiphol, dan zal men zich niet gauw beklagen over het gebrek aan groene kleurnuances. De vele boomen en andere gewassen, die Amsterdam in zijn, door huizenblokken omgeven tuinen, her bergt, zorgen er wel voor, dat het groen in het zomersche tenue een behoorlijke rol speelt. Velen van deze vliegende dagjes- menschen getuigen zelfs na hun luchtdoop, dat zij voor dien nooit geweten hadden, dat er zooveel groen in de hoofdstad was. Voor wie echter, als eerzaam begane- grond sight-see-ër gespeend blijft van het gezicht achter de huizen staat de zaak anders. Ook hij ziet op het costuum van vrouwe Amsterdam nog wel groene, en hier en daar zelfs zeer fraaie, garneering, maar merkt, bij nauwkeurige beschouwing toch op, dat deze kleur-nuance al iets min der sterk is en dat de dame in kwestie wel degelijk moet oppassen, dat dit aspect van haar toilet, hetwelk een gewichtig punt voor haar blijvende charme is, niet langzamerhand al te zeer op den achter grond geraakt... Met andere woorden en zonder beeldspraak gezegd: Er bestaat alle reden ons bezit aan, laat ons zeggen „open bare boomen" zoo zuinig mogelijk te be- heeren en het, waar maar eenigszins mogelijk tijdig aan te vullen. Zooals het nu is boeken we elk jaar opnieuw weer een verlies aan boomen en gaat dit zoo door, dan zouden wij binnen afzienbaren tijd alleen maar een steenen woestenij hebben overgehouden, zonder een enkel groen oase-tje. Ook uit het jaarverslag der gemeente over 1935 blijkt weer hoe de iepenziekte in onze stad heeft huisgehouden. In totaal werden in het verslagjaar 1690 boomen verwijderd, waarvan de grootste helft wegens genoemde ziekte. Tegenover dit verlies stond slechts een winst van 205 boo men die in de nieuwe straten geplant werden. Onze stedelijke costumier mag- men dus zeker wel op het hart drukken in de komende jaren, bij het verzorgen van de garderobe onzer stedemaagd, aan dit toe nemende gevaar voor een tekort aan groen ernstig rekening te houden. Het Antenne-euvel. Heeft men eenerzijds te maken met dat gevaar van een tekort aan „natuurlijke boomen" op den openbaren weg, an derzijds bestond het gevaar van ongelimi- teerden groei van een onafzienbaar bosch „kunstmatige boomen", alias antennepalen, op de „openbare", dat wil hier dan zeggen: vanaf den openbaren weg sterk in het oog loopende daken... Bestond!... Want men mag met vreugde constateeren, dat de bestrijding van 't „euvel der antennepalen" waartoe Bouw- en Woningtoezicht eenigen tijd geleden een campagne op touw heeft gezet, reeds goede vorderingen maakte. Bij deze campagne bleek op verheugende wijze, dat men van huiseigenarenzijde op groote medewerking mag rekenen: die eigenaren ondervinden de bezwaren van het door on bevoegden en op gebrekkige wijze aanbren gen der palen, hetwelk beschadigingen van de daken tengevolge heeft. Bij het aanbren gen der antennes, zooals dat door den Dienst wordt gepropageerd, n.1. van ach tergevel tot achtergevel, waarbij de beves tiging in het algemeen gevonden wordt door krammen of schroefoogen in de daklijst, worden beschadigingen geheel voorkomen. Al spoedig kon volstaan worden met het zenden van circulaires aan de bewoners. De maatregelen hebben thans een zoo alge- meene bekendheid gekregen, dat ongeveer drie weken na het verzenden van circulaires aan de bewoners in den regel niet minder dan pl.min. 75 van de aanwezige palen zonder verderen aandrang van de zijde van den Dienst reeds blijken te zijn verwijderd. Uitzonderingen worden gemaakt voor de amateurzenders, welke met ministrieele vergunning zendproeven doen, alsmede voor de radiocentrales. Met betrekking tot de laatste worden, in nauwe samenwerking met den Dienst, de palen tot de uiterst toelaatbare grenzen teruggebracht. Steeds wordt, inzake deze bestrijding van het antenne-palen-euvel, doorgewerkt van den buitenrand der stad naar het cen trum toe. Dat er al heel wat bereikt is moge blijken uit het feit, dat er in 1935 .reeds.een.kleine_1*IQ00 Ap»len .verwijderd werden. Een indruk van de beteekenis van dit cijfer wordt gegeven door de totale lengte der straatwanden, welke op deze wijze van palen zijn „gezuiverd"... In het geheel zijn niet minder dan 92 K.M. straat- wand van antennepalen ontdaan, waarvan in West ruim 15 K.M., in Zuid 42 K.M. en in Oost bijna 25 K.M. Een populaire cellulaire opsluiting. Bij het toilet der openbare traat behoort den laatsten tijd ook de publieke telefoon cel, een onderdeel dat natuurlijn eerder de nuttigheid dan de schoonheid dient, alhoewel getuigd kan worden, dat deze moderne glazen huisjes het in het stads beeld niet slecht „doen". Men heeft eerst vrij lang een drietal van deze „publieke telefoonstationnetjes" in Zuid „proef laten draaien", maar toen gebleken was, dat de lieve straatjeugd deze openbare straat aanwinsten, anders dan de brandmelders, niet als een soort gratis „vroolijke keukens" beschouwde, waarvan naar hartelust de glazen kunnen worden stukgegooid en tevens dat het publiek meer en meer deze straattelefonen ging gebruiken, werd in de verschillende wijken overgegaan tot het plaatsen van deze nuttige celletjes. We heb ben er thans reeds 70 en gezien de nog steeds toenemende animo voor dit soort cellulaire opsluiting, zal het aantal verder ook wel snel stijgen. Meer werk!!! Van telefoon gesproken De Directie van de Amsterdamsche Ge meente Telefoon heeft haar abonné's, tevens rekeninghouder bij de Post-Girodienst dezer dagen een vriendelijk briefje gezonden, vergezeld van een machtigingsformulier, waarin gevraagd werd de Post-Giro te machtigen de telefoongelden voortaan automatisch in de kas der Telefoondienst te storten. Dat is practisch en zakelijk. Daar valt ook niets over te zeggen. De Giro is een zeer nuttige instelling en hoe meer men er gebruik van maakt, en hoe intensiever dit gebruikt wordt, hoe beter. Maar wel valt er wat te zeggen van het bovengenoemde briefje en het daarbij ge voegde machtigingsformulier! Dit briefje dan namelijk was vermenigvuldigd op een vermenigvuldigingsmachine uit praehisto- rische tijden vermoedelijk, en was dermate zuinig op het papier gesteld, dat hoege naamd geen marge overbleef. Het mach tigingsformulier was op dezelfde wijze in het aanschijn geroepen en was een toon- beeld van viezigheid en onduidelijkheid. Ongetwijfeld heeft hier een bezuinigings woede de goede ambtenaren van de Tele foondienst bewogen deze dienst op deze wijze te blameeren. Als een particulier van zijn clienten een dienst zou vragen, zou hij het wel hardgrondig nalaten dat op zoo'n manier te doen. Waarachtig, zoo duur is een stukje drukwerk toch niet, dat men zijn toevlucht moet nemen tot zulke zielige maatregelen. Wij hebben nog niet vernomen dat de Gemeentelijke Telefoondienst nood lijdend is geworden, integendeel het bedrijf bedruipt zich aardig en levert een zoet winstje op. En waar nu de Gemeente de brave Burgerij toeroept „Laat meer wer ken" „Besteedt eens wat" daar is het toch wel zeer te wenschen, dat diezelfde Gemeente dit in de eerste plaats haar eigen diensten eens toeroept en wij een volgend maal tenminste een behoorlijk verzorgd briefje ontvangen, waar een drukkersgezel nog wat boter op zijn brood aan verdiend heeft. De ambtelijke molens kunnen soms heel raar draaien daarvan zijn staaltjes genoeg bekend. Was er niet eens een oekase op een van de Haagsche Departementen afgekomen, dat alle ontvangen enveloppen binnen-ste-buien gekeerd moesten worden om dan nogmaals gebruikt te worden! Maar dat heeft niet lang geduurd! Laten we hopen, dat die vermenigvuldigingsmachine óók niet lang meer duurt! Het Wilhelmus in de branding. Laat ons dit keer onze rondwandeling door de stad met het... Wilhelmus beslui ten! Nauwkeuriger gezegd: met een klaag zang over het feit, dat ons volkslied den laatsten tijd meer en meer gemaakt wordt tot den inzet van onverkwikkelijke kwes ties en kwestietjes! We hebben er hier, in de hoofdstad, onlangs weer twee voorbeel den van meegemaakt. Het eerste kreeg men te zien aan het einde van een NSB-vergadering toen, bij het zingen van het Wilhelmus, waarbij de aanwezigen verzocht werden op te staan, een, in politiek aanwezig inspecteur van politie, niet aan dit verzoek voldeed en stokstijf bleef zitten. Toen een klacht hier over bij den corpschef werd ingediend, verdedigde de betrokken inspecteur zich met te verklaren, dat hij „neutraal" had wenschen te blijven en niet had wenschen mee te doen aan een bepaalde, „politieke demonstratie", als hoedanig hij hier dat zingen van het volkslied opvatte. „Hooger- -T Klant: Toen ik deze jas voor de eerste maal aantrok scheurden er, tegelijk met de knoopen, tien stukken goed uit Kleermaker: Dat bewijst dus weer eens, hoe stevig we de knoopen aanzetten! DE REIS OM DE WERELD IN 80 DAGEN Phileas Fogg 1986 Suez: Wat eenmaal door Jules Verne in stoute fantasie werd gedroomd, wordt thans door een goed gefinancierd journa list in praktijk gebracht. In onze jonge jaren liet Jules Verne zijn Phileas Fogg een reis om de wereld maken in 80 dagen. De man won zijn wedstrijd plus één dag. Men zal moeten toegeven, dat een mo derne reis om de wereld heel wat sneller zal kunnen geschieden, doch wanneer de huidige mensch net zooals Fogg eenmaal deed, slechts gebruik maakte van trein en schip, zal hij toch evenzoo 80 dagen voor de wereldreis noodig hebben. In dat opzicht is de wereld niet veranderd. Een Britsch journalist, wiens reiskosten door enkele richards worden gefinancierd, reist momenteel in 80 dagen rond de aarde en neemt de volgende route: Van Londen naar Suez via Brindisi rond 7 dagen, van Suez tot Bombay met het schip 13 dagen, van Bombay naar Calcutta met den trein 3 dagen, van Calcutta naar Hongkong met het schip 13 dagen, de route HongkongYokohama eischt per boot 6 dagen, een snelboot van Yokohama naar San Francisco eischt 22 dagen, de route San FranciscoNew York wordt in 7 dagen af gelegd en van New York naar Londen met een boot en verder per trein komt men ln 9 dagen. Vooropgezet is natuurlijk, dat men geen enkele aansluiting verzuimt en dat ook alles ondanks de vele avonturen, zoo goed afloopt als op de wereldreis van Phileas Fogg. DE BURGEROORLOG IN SPANJE. Brengt een misdaad aan het licht. Madrid: Voor ongeveer 25 jaar werd voor het Madrileensche Gerechtshof een koopman, Gometz, ter dood veroordeeld, wijl hij beschuldigd werd een kerkschat uit een kapel in een der buitenwijken van de Spaansche hoofdstad te hebben gestolen. De man werd ter dood gebracht, ofschoon men het geld niet kon terugvinden en de man herhaaldelijk bezweerde, dat hij on schuldig was. In een der eerste dagen van den burgeroorlog werd de kerk, waaruit toentertijd de schat was gehaald, bestormd en alle goederen, welke maar eenigszins van waarde waren, er uit gehaald. Bij het doorzien der oude archieven vond men een acte, waarin een man, Gonzales genaamd, aan den toenmaligen pastoor dier kerk schreef, dat hij en niet Gometz den diefstal had begaan. Hij moest zijn geweten ontlas ten en een schrijven aan den ouden pastoor zou hem bij het gerecht niet verraden. Het is nog niet uitgemaakt, of de ware dader nog in het leven is.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 17