GEMENGD NIEUWS
Het land der
duizend watervallen
HF.f.DRRSCHE COURANT VAN DONDERDAG IQ SEPTEMBER 1936
Het tweede vuilnistransportschip
en het vergrooten (resp. bouw van
een tweede) storthuis.
Visscherij
De moord te Leiden.
Auto rijdt te water.
De doodslag te Rotterdam.
De bekentenis van den
19-jarigen oplichter.
De aanrijding door den
burgemeester.
De verduistering van f 40.000
ten nadeele van de B.V.L.
Nederlandsche stuurman te
Antwerpen verongelukt.
De doodelijke aanrijding
met een militaire colonne.
101 jaar.
Look! George!
Door een stoomtram overreden
en gedood.
Autobus-ongeluk in
Columbia.
Een geweldige boschbrand in de
Los Flores kloof.
Lippenstift,leeftijden levenswijsheid
IQ
vaat U stelten op drie maanden, te rekenen
3^ den dag, waarop de tijd tot voorziening
m de aandacht er op te vestigen, dat
binnen dertig dagen na de ver^ndir^ vande
kennisgevingen van onbewoonbaar^^
bij Gedeputeerde Staten dezer P
ziening kan worden fe^V^fzon Jerüjk
woner. hoofd vanhetj eigenaren der
levend persoon, en door d ig de
woningen, of ^e^B,bewoonbaren staat te
woningen alsnog in bewoont
brengen.
B en W. schrijven aan den Raad:
In Uw vergadering van 31 Maart jJ..werd
mangehouden de behandeling van ons voorstel
tot het aanschaffen van een tweede viulms-
transportschip en tot het vergrooten vanhrt
bestaande storthuis aan de Bassingracht,
resDectievelnk bouw van een tweede storthuis.
KTwer leden is in die vergadering
verzocht te onderzoeken of de vuilnis gestort
zou kunnen worden in de monding van de
fortgrachten nabij het Bassin.
Het gevraagde onderzoek hebben wij
de Is ingesteld. De Minister van Staat Minis
ter van Defensie a.i.. heeft ons «venwel mede-
gedeeld, dat tegen het storten van vuilnis in
de fortgrachten bezwaar bestaat.
In overeenstemming met het advies van
Commissie van bijstand voor de Reiniging,
wordt ons voorstel weder ter behandeling aan
geboden.
Onlangs hebben we het gehad over de Agra
rische Jaarbeurs, die nu, nevens de gewone
Jaarbeurs, wordt gehouden en we spraken de
hoop uit. dat het volgende jaar ook voor de
visscherij eens zulk een Jaarbeurs in dit cen
trum zou mogen worden tot stand gebracht.
Eigenlijk had het gelijkertijd wel kunnen ge
beuren, omdat beide takken van nijverheid on
der eenzelfde Departement ressorteeren.
Zoo'n Jaarbeurs toch lijkt ons van groot be
lang, omdat hier een internationaal verkeer van
handelslui is, die zeker iets zullen meedragen
van hetgeen er op dit bijzondere nijverheidsge-
bied in Nederland wordt tot stand gebracht.
Het lijkt ons noodig, dat van stonde af aan in
de verschillende kringen en plaatsen, die bij het
visschersbedrijf zijn betrokken, alles er op
wordt gezet om bjj de voorjaarsbeurs in het
volgende jaar ook een uitgebreide afdeeling
voor de visscherij ingericht te krijgen.
Nu er dit precedent is geweest van een Agra
rische Jaarbeurs, is de weg gebaand ook voor
de visscherij en het wil ons voorkomen, dat
men aan het betrokken Departement hiervoor
wel een open oog en oor zal hebben.
Er is in de laatste jaren een toenemende be
langstelling waarneembaar voor de visscherjj
en het zou een bijzondere gelegenheid zijn om
eeens in het groot te laten zien waartoe onze
visscherij en de daarvan afhankelijke neven-
bedrijven wel in staat zijn.
Wie zal deze zaak gaan aansnijden?
De Kamers van Koophandel in Zuid-Holland
hadden indertijd verzocht om een vertegen
woordiger in de commissie voor de vischcon-
serveering opgenomen te krijgen, omdat dit
voor deze provinciën, waarin zooveel aan het
vischbedrijf wordt gedaan van belang is.
De Minister heeft aan dit verzoek nu vol
daan en heeft de voorzitter van economisch-
technologisch Instituut in Zuid-Holland nog in
de genoemde Vnmissie opgenomen.
Dit lijkt heel gewoon, maar er blijkt uit, dat
er de noodige aandacht aan dit vraagstuk
wordt geschonken.
Het is toch niet zoo heel lang geleden, dat
men vischconserveering voor ons land niet uit
voerbaar achtte. Maar waarschijnlijk door
drang van verschillende kanten heeft men nu
het vraagstuk in onderzoek genomen, zooals
men weet. En in ruimen kring ziet men met
zekere spanning uit naar het rapport, hetwelk
de commissie zal uitbrengen, want voor tal
rijke bedrijven kan het van groot gewicht zijn
of de conserveering krachtig zal worden aan
gepakt dan wel dat men den indruk heeft, dat
er geen perspectief in zit.
Juist dezer dagen spraken we iemand, die
van het voorjaar proeven had genomen om
waddenharing te conserveeren, welke zeer
goed geslaagd waren. Het product bleek uit
stekend houdbaar; nu was voor hem nog de
kwestie om het mogelijk te maken het con-
curreerend op de markt te brengen.
Vanuit Enkhuizen wordt aan de N.Rt.Crt.
ook de klacht geuit, dat het niet is toegestaan
de jonge bot uit de Waddenzee naar het IJsel-
meer over te brengen, omdat het blijkt, dat de
binnengekomen jonge bot in dat water goed
gedijt en zelfs beter van kwaliteit is dan de
bot, die vroeger in de Zuiderzee werd gevan
gen.
En deze soort bot had eertijds al een heel
goede nam wat kwaliteit betreft Waar van
verschillende zijden (ook de Ned. Heide Maat
schappij, afd. Zoetwatervisscherjj) aangedron
gen wordt om de planting van jonge bot in het
Uselmeer te bevorderen, wekt het even be
vreemding waarom hiertoe niet wordt overge
gaan. Natuurlijk zal deze toelating van jonge
bot geen rijke bron van inkomsten scheppen
voor de visschers daar, maar het zou toch die
inkomsten kunnen verhoogen.
We wezen er reeds eerder op, dat het in
grooter mate aanwezig zijn van het in het
IJselmeer misschien ook van eenig belang kan
worden voor de visschers langs onze kust, om
dat de bot voor zijn voortplanting noodig heeft
te trekken naar de Noordzee.
We hopen, dat er ten opzichte van de toe
lating van jonge bot naar het IJselmeer een
ander inzicht zal mogen doorbreken.
De Urker Noordzee vloot had de vorige week
nogal goede resultaten, waarbij de snurrevaad
weer bovenaan stond. De motorvaartuigen, die
vischten van IJmuiden tot Scheveningen be-
somden van 80 tot 115; die van Texel tot
Teerschelling vischten van 175 tot 245 en
de snurrevaad van 225 tot 350.
Waarschijnlijk tengevolge van het stormach
tige weer hepen de vischprijzen te IJmuiden de
laatste dagen wat op. Ook de tongprijs ging
wat omhoog, maar het is twijfelachtig of deze
geringe stijging zich zal handhaven, want zoo
dra het weer wat gunstiger is geworden, zul
len de aanvoeren weer gaan toenemen.
De haringprijs was ook iets hooger. Met
deze verschvisscherij wordt tamelijk bevredi
gend resultaat bereikt. Het product vindt
gretig aftrek. Wel wordt de prijs sterk beïn
vloed als er op een dag veel aanvoer is.
Zooals men weet wil men ook van reeders-
zijde in den aanvoer eenigen regel brengen,
hetgeen zeker invloed zal hebben op de prijs
stelling.
Binnenland
Verdachte veroordeeld tot vjjf jaar
gevangenisstraf.
De rechtbank te 's-Gravenhage heeft uit
spraak gedaan in de zaak tegen een 28-
jarigen gewezen meesterknecht te Leiden,
thans geditineerd, tegen wien door den Of
ficier van Justitie twaalf jaar gevangenisstraf
is geëischt, wegens moord, gepleegd in den
avond van 14 April in de hal van een bios
coop-theater aan den Stationsweg te Leiden
op een 22-jarige fabrieksarbeidster uit Zoeter-
woude.
De rechtbank veroordeelde verdachte
wegens doodslag tot vijf jaar gevangenisstraf.
DE STRANDING VAN DE „BALTIC".
De motorredingboot „Brandaris" van Ter
schelling, waarmee Dinsdagnacht de schip
breukelingen zijn gehaald van de „Baltic",
welk vaartuig Maandagavond op de Bosch-
plaat is gestrand, was door het slecht weer
gedwongen den geheelen nacht buitengaats
te blijven. Met het krieken van den dag is
het schip opgestoomd naar Terschelling. De
„Baltic" zit thans hoog op de Boschplaat.
Deskundigen beweren, dat zij gemakkelijk met
hoog water vlot kan komen.
De „Brandaris" is Dinsdagmorgen met de
schipbreukelingen van de „Baltic" aan boord,
te Terschelling binnengeloopen.
De bestuurder verdrinkt.
Op den Bilwijkerweg van Stolwijk naar
Haastrecht is Dinsdagmorgen een auto te
water gereden, waarbij de bestuurder, de koop
man D. Wattier uit Rotterdam, is verdron
ken.
Met een kleinen auto waren twee mannen
op weg van Rotterdam naar Haastrecht, waar
zij zouden gaan visschen. Het waren de 45-
jarige koopman D. Wattier uit de Hovenier
straat, die den wagen bestuurde, en de winke
lier K. v. d. Wolf uit de Warmoezierstraat te
Rotterdam, die naast den chauffeur zat. In
verband met de afsluiting van den Haastrecht-
schedrjk tusschen Gouda en Haastrecht, moes
ten de mannen over Stolwijk rijden via den
Bilwijkerweg. Om kuilen te ontwijken, reed
de bestuurder zooveel mogelijk rechts van den
weg, hetgeen hem noodlottig werd. Op een
paar honderd meter buiten Stolwijk kwam de
auto in den zachten berm terecht, die afbrok
kelde, met het gevolg, dat de wagen in de
langs den weg loopende sloot geraakte en
met de wielen omhoog in de modder weg
zakte. Van de in de buurt werkende arbei
ders had niemand iets van het ongeluk be
merkt. v. d. Wolf zag kans zich in de kleine
cabine wat los te werken, waardoor hij het
hoofd door het openstaande portierraam juist
boven water kon houden. Op zijn hulpgeroep
schoten arbeiders toe. Voor zij met reddings
pogingen konden beginnen, waren inmiddels
vijf minuten verloopen. De bestuurder was
voortdurend onder water gebleven en zat met
een voet tusschen de pedalen bekneld. Nadat
de winkelier in veiligheid was gebracht,
trachtte men het slachtoffer Wattier te be
vrijden. Ondanks het toepassen van kunstma
tige ademhaling en het werken met een zuur
stofapparaat mocht het niet gelukken de
levensgeesten op te wekken.
Het stoffelijk overschot van het slachtoffer,
dat voor de tweede maal getrouwd is en zes
kinderen heeft, is naar de Alg. Begraafplaats
te Stolwijk vervoerd.
Verdachte veroordeeld tot 8 jaar
gevangenisstraf.
De Rotterdamsche rechtbank heeft Dins
dagmorgen de behandeling voortgezet van de
uitgestelde zaak tegen den 56-jarigen opper
man T. de M., die 21 April JA heeft terecht
gestaan terzake dat hij 1 November 1935 zijn
zwager Maarten van Bodegraven, bij wien hij
inwoonde, in diens woning in de Marnixstraat
van het leven heeft beroofd door dezen op
zettelijk met een mes een steek of snede in
diens rug toe te brengen, tengevolge waarvan
Van Bodegraven kort daarop is overleden.
Subsidair was zware mishandeling, den dood
tengevolge hebbend, ten laste gelegd.
Op 5 Mei bepaalde de rechtbank dat een
nader onderzoek door deskundigen zou worden
ingesteld om inlichtingen te verschaffen om
trent het verband tusschen verdachtes daad
en den invloed van insuline-injecties, mede in
verband met de ontwikkeling zijner verstan
delijke vermogens.
Prof. Hijmans van den Bergh, hoogleeraar
te Utrecht, kwam in zijn rapport tot de con
clusie, dat verdachte verminderd toereke
ningsvatbaar is op grond van de nawerking
van een aanval na een injectie met insuline.
Een tweede deskundige, de psychiater dr. A.
Zeckel, achtte verdachte op grond van debili
teit verminderd toerekeningsvatbaar. De ge
neesheer, die verdachte in behandeling heeft
gehad voor suikerziekte, dokter H. A. der
Weduwen, meende dat verdachtes daad geen
verband houdt met den aanval na insullne-
injectie.
De substituut-officier van justitie persisteer
de bij zijn oorspronkelrjken eisch van acht jaar
gevangenisstraf, gevolgd door ter beschik
kingstelling van de regeering.
Na repliek van mr. Loke ging de rechtbank
in raadkamer. Onmiddellijk daarna uitspraak
doende, veroordeelde de rechtbank verdachte,
doodslag bewezen achtende, tot een gevange
nisstraf van drie jaar met aftrek van drie
maanden van de voorloopige hechtenis en
daarna ter beschikking stelling van de regee
ring, ten einde van harentwege te worden ver
pleegd.
De gevangenisstraf zal in de bijzondere
strafgevangenis worden ondergaan.
Dezer dagen heeft de recherche van het
hoofdbureau te Amsterdam een 19-jarigen
jongen, een „koopman in stoffen" gearres
teerd, die werd verdacht een godsdienst
leeraar voor meer dan 30.000 te hebben op
gelicht.
Aanvankelijk had de jongen verteld, dat hij
namens een commissie was opgetreden, die
werkte voor het eerherstel van den dienst-
dienstleeraar, die twee jaar geleden door het
bestuur was ontslagen. Hij had verscheidene
brieven en opdrachten aan den leeraar ge
toond, die door de comitéleden zouden zijn
geschreven.
De jongen heeft zoowel voor de politie als
voor den rechter-commissaris, een volledige
bekentenis afgelegd. Het comité bestond
slechts in zijn fantasie.
Betreffende
de voorgeschiedenis.
heeft de jongen het volgende verteld:
Reeds van zijn zesde jaar af volgde hij de
joodsche godsdienstschool, waaraan de bena
deelde leeraar was.
Toen hij ongeveer twaalf jaar was, liet een
der klasseleeraren hem reeds met toestem
ming en medeweten van den directeur als
een soort kweekeling les geven. Dit nam een
dusdanigen vorm aan, dat het bestuur het
schoolhoofdzulks verbood en tenslotte den
jongen de toegang tot de school ontzegde.
Het hoofd duldde deze inmenging echter
niet en bleef halsstarrig op zijn standpunt
staan, zoodat hij eerst ziekteverlof en ge
durende dit verlof ongevraagd ontslag kreeg.
Intusschen had de jongen een soort vereeni-
ging tot bevordering der godsdienstschool op
gericht, waarvan het ontslagen schoolhoofd
eere-voorzitter werd en waarvan deze laatste
de kosten droeg.
Er hadden iederen dag „conferenties" plaats
tusschen den ontslagene en zijn pupil, waar
in de eerste steeds zijn beklag deed over het
hem aangedane onrecht en zeide er alles voor
over te hebben om in eere hersteld te wor
den. Daar hij reeds vroeger goed tegen
den jongen was geweest, „rook" deze geld en
zag hij zijn kans schoon. Hij maakte zijn
vriend en oud-leeraar wijs, dat er „geheime
krachten" voor hem aan het werk zouden
FEUILLETON
Noorsche reisaanteekeningen
De eenzaamheid van 't water
l)
Noorwegen
Land van één ontzaglijk rotsmassief, land
van fjorden en watervallen, land van sprook
jes en legenden en romantiek. Romantiek,
over de bergen, romantiek in de diepe klaar
heid der wateren en romantiek in den avond,
die over dit vreemde land scheert als een
stille vogel.
Noorwegen... land van tegenstellingen en
land, dat voor kort nog niet ontdekt was
door de sightseeënde kudden, die Baedeker-
gewijs enkele der rustieke plaatsjes „doen"
en dan Vikingenland meenen te kennen.
Dit is geen land voor kudden: het is het
land voor den enkeling; hij vindt hier, wat
hij wellicht nergens in Europa op zulk een
frappante wijze vermocht te vinden: de een
zaamheid, de stilte en de verdroomde schoon-
faeid van het water.
Ontzaglik is de stilte en ontzaglijk is de
eenzaamheid van dit rotsenland, dat daar ligt
tusschen 58 en 72 graden Noorderbreedte in
barre wildheid en onbegrensde verlatenheid.
Nog enkele jaren en de wereldtourist zal
Noorwegen ontdekt hebben. Misschien is het
reeds ontdekt, maar dan weet de Noor nog
niet goed hoe zijn buurman in Duitschland,
België of Frankrijk van deze vreemdelingen
horden, die als razende insecten, gedurende
enkele maanden van het jaar over hun landen
neerstrijken, profiteeren. Hoe men achter een
charmant masker van serviliteit en onbaat
zuchtigheid in wezen geëxploiteerd wordt.
In Noorwegen kent men deze inkomsten
bron niet. Nog niet. Hoe lang nog?
De Noor is een merkwaardig mensch,
dubbel merkwaardig, omdat hij met Ons
Nederlanders in wezen zoo weinig gemeen
heeft. Hjj is gastvrij, maar daarbij stug. Hij
kan vriendelijk zijn, maar even later een uur
lang zwijgen.
Hij zal U met z'n grijs-blauwe oogen aan
staren, lang en onderzoekend, maar van het
brood en de melk, die ge in zijn hut, duizend
meter hoog consumeerde zal hij geen betaling
willen ontvangen. Ook niet als ge aandringt.
Men moet met dat volk kennis maken. En
stel het dan niet al te lang meer uit, want
wie weet hoe spoedig ook de vreemdeling hier
een bron van inkomsten zal worden.
Als het zoo ver is, dan zal dit land een
deel van zijn bekoring verloren hebben.
300 Passagiers bevinden zich aan boord van
de Johan de Witt van de Stoomvaartmaat
schappij „Nederland".
300 Menschen, die voor 7 dagen een poging
ondernamen zichzelf en hun zorgen te ont
vluchten.
We varen door de blauwe zee, waar de
meeuwen zijn en de felbewogen luchten.
Dan komt Noorwegen, het land waarvan
men zegt, dat het de bakermat der Vikingers
was, de Noormannen, die van hier de kusten
van Europa langs trokken en waarvan het
geschiedenisboekje zegt, dat ze roofden en
moorden en vrouwen en kinderen meenamen.
Men merkt hiervan niet veel meer in het land.
Het blaadje is nu omgekeerd: Europa berooft
Noorwegen; van zijn grootste schat: zijn
eenzaamheid.
Dan komen de dagen, welke boordevol
geladen zijn met schoonheid en met verbazing
en met stil genieten over de ongereptheid van
deze natuur, die men nimmer zag zoo wild,
zoo ontzaglijk, zoo ongebreideld. Het is de
schoonheid, die wij, die zweren bij aangelegde
parken, plantsoenen en rotstuinen niet ken
nen. Wij, volk van geblindeerde ramen, van
horren en spiegeltjes, volk van voortuintjes
en alcoven.
Het is de vrijheid in de natuur. Het slaat
strijd van het volk tegen de hopelooze onvrueht-
ons neer. Het overweldigt ons. En ze komen:
Hardangerfjord, Sörfjord, Sognefjord, Nae-
röfjord, Korsfjord. en het zijn evenzoovele
fantasieën, die hier hun metamorfose der
realiteit ondergaan.
300 Menschen varen door de fjorden en zien
dat alles zwijgend aan zicsh voorbijtrekken.
Torenhoog welven zich de grijs-zwarte wan
gaan doch deze actie zou geld kosten
Het begon met 450 voor een „geheim-
proces tegen het bestuur, dat het ontslag had
gegeven. Telkens kwamen er goede berichten
bij den leeraar binnen, welke aanleiding wa
ren tot nieuwe stortingen. Op deze wijze was
het slachtoffer medio 1935 reeds 20.000
kwijt geraakt.
Toen hij daarna tegenover zijn pupil van
achterdocht blijk begon te geven, zeide deze
de zaak ook niet meer te vertrouwen, daar
hij den tusschenpersoon, die de gelden voor
het comité in ontvangst nam, niet meer kon
vinden. Zoowel mondeling als schriftelijk
drong de pupil er bij zijn slachtoffer op aan,
de zaak bij de politie in onderzoek te geven.
Immers ook de leerling was van de
42.000.die hij op een half lot in de
staatsloterij beweerde te hebben gewonnen,
38.000 aan het comité kwijt geraakt.
De leeraar was het er niet mee eens, hij
wilde de politie er in geen geval in kennen.
Het kwaad zou zichzelf wel wreken. Dit was
niet aan doovemans ooren verteld. De jongen
voelde zich thans volkomen veilig en toen
hij weer geld noodig had, kwam hij met een
nieuw comité voor den dag, waarmee hij
alweer volgens zijn zeggen persoonlijk con
tact had, en dat de zaak ernstig ter hand
zou nemen.
Wederom begon de bron te vloeien, totdat
de 30.000 vol waren.
Intusschen was de leeraar volkomen ge
ruïneerd, nadat hij op „herhaald bevel" van
het comité zelfs zijn levensverzekeringspolis
had beleend. En hoe zou hij ook niet, waar
deze beleening volgens het comité, alias de
19-jarige oplichter, geschieden moest „op be
vel van den burgemeester van Amsterdam",
met wien de verdachte voorgaf te hebben
gesproken, hetgeen hij uit verscheidene „be
wijsstukken" aannemelijk maakte.
Zelfs begon het comité bedragen van meer
dere honderden guldens aan den bedrogene
terug te betalen, eenmaal zelfs om het vol
komen veramde slachtoffer in staat te stellen
huishuur te betalen. Onder den drang van
deze financieele omstandigheden wendde de
leeraar zich tenslotte tot eenige z.g. comité
leden, waarna bleek, dat deze personen van
een comité volkomen onkundig waren, het
geen, gelijk gemeld, tot de arrestatie van den
jongen leidde. De jongen blijkt het geld vrij
wel geheel te hebben verbrast, voorzoover hij
het niet in eenige kleine ondernemingen heeft
gestoken, waardoor nog enkele duizenden zijn
gered.
Tegenover zijn a.s. schoonouders speelde
hij den zuinigen koopman, doch te Antwerpen
had hij met een andere vrouw mooi weer
gespeeld van het geld van den goedgeloovigen
leeraar.
Verdacht van veroorzaken van
dood door schuld.
De burgemeester van Haarlem heeft zich
Dinsdag voor het Gerechtshof te Amsterdam
moeten verantwoorden voor het feit, dat hij,
aldus de beschuldiging, door roekeloos rijden
met zijn auto een ongeluk op den Haarlem
merweg tusschen Halfweg en Haarlem op
Goeden Vrijdag, 19 April 1935, waarbij een
mbtorrijder, die met een motorfiets een stil
staande auto passeerde, werd gedood, zou
hebben veroorzaakt.
Het Hof heeft op 25 Juli in deze strafzaak
een interloculair arrest gewezen, waarbij het
onderzoek niet volledig werd geoordeeld en
een nader getuigenverhoor werd gelast. De
Procureur-Generaal had bevestiging van het
vonnis der Haarlemsche rechtbank geëischt,
waarbij de burgemeester tot 2500 boete,
subs. 50 dagen hechtenis, zoomede intrekking
van het rijbewijs voor den tijB van een jaar
was veroordeeld.
De burgemeester heeft steeds zijn onschuld
betoogd. Hij zou volkomen rechts hebben ge
reden en de motorrijder zou bij het passeeren
van een stilstaanden auto op de linkerhelft
van het wegdek hebben gereden.
Ditmaal werden twee getuigen gehoord.
De eerste, een bloemist uit Haarlem, had zich
na de zitting van het Hof in Juni tot den
Haarlemschen burgemeester gewend met de
mededeeling, dat hij „er alles van afwist".
Deze getuige, die zoowel het slachtoffer als
den burgemeester kende, was naar de pre
sident mr. Jolles onderstreepte niettemin
dadelijk na het nogeluk, waar hij zegt bij te
zijn geweest, weggegaan. Getuige verklaarde,
dat luj ervandoor was gegaan, omdat hij nog
een gevangenisstraf tegoed had en hij bang
was gearresteerd te worden, en ook „omdat
het onaangenaam was, indien het slachtoffer
werkelijk schuld had aan zijn eigen dood."
Requisitoir.
De procureur-generaal hecht in zijn requi
sitoir van de getuigenverklaringen weinig
waarde de verdachte had in ieder geval
moeten wachten tot de mottorrijder weer op
zijn rechterhelft van den weg was gekomen,
aangenomen dan, dat het ongeluk gebeurde
op het moment, waarop verd. een stilstaande
auto passeerde. Spr. persisteert tenslotte bij
zyn eisch tot bevestiging van het
rechtbank (2500 gulden boete «V® 3g t
trekking van het rijbewijs). Arrest 22 Sept.
O. M- eischt twee jaar tegen oud
secretaris.
Dinsdagmorgen stond voor de Maastricht-
sche Arrondissementsrechtbank terecht e
oud secretaris van het gewestelijk comité van
Rivrijw Landstorm te Maastricht, o
den Bxjz. vrijw. nl„„en van valsch-
der verdenking van het plegen
heid in geschrifte en verduistering,
vanongeveer veertig duizend gulden.
Uit het vooronderzoek is gebleken a ve
dachte zich daaraan meermalen heeft schuy
dig gemaakt. Hij werd 14 Mei j.L gear
te2, secretaris van het gewest Limburg
ontving hij van het Nationaal Comité in Den
Haag alle gelden, welke bestemd waren vo
de gewestelijke afdeeling en voor de penning
meesters of leiders van de afdeelingen m ver
schillende gemeenten. In talrijke geva. en
heeft verdachte deze gelden voor zichzelf ge
houden en de kwitanties, waaruit zou moeten
blijken, dat hij de gelden werkelijk had door
gegeven, vervalschte hij, door ze te teekenen
met de namen van de personen aan wie hq
de gelden behoorde door te geven. Op die
manier heeft hij van een kleine tweehonderd
namen gebruik gemaaKt. Het totaal aan al
der vervalschingen bedraagt ten naasten bij
twee duizend. Het geheele bedrag, dat ver
dachte op die wijze zich heeft toegeëigend,
benadert veertigduizend gulden.
De vervalschingen en verduisteringen zijn
gepleegd in een tijdsduur van ongeveer veer
tien jaren. Van de oprichting in 1918 af ver
vulde verdachte de secretariaatsfunctie. Van
de gelden, welke hem van Den Haag uit wer
den gezonden, was hij aan het gewestelijk
comité geen verantwoording schuldig.
Het O. M. meende een zwaren straf te
moeten opleggen, wegens den ernst van het
feit en eisehte een gevangenissraf van twee
jaren.
MONTEUR DOOR ELECTRISCHEN
STROOM GEDOOD.
Maandagavond circa half vijf was de mon
teur M. Koning, in de Koninklijke Metallur
gische Bedrijven, te Arnhem, bezig met het
herstellen der electrische leidingen. Hij deed
dit, staande in een kist, die was opgetrokken.
Op een gegeven oogenblik verloor de man het
evenwicht, greep zich vast aan de leiding,
werd uit de kist geslingerd en viel van een
hoogte van acht meter neer. De direct ontbo
den geneesheer kon slechts den dood consta-
teeren.
Het stoffelijk overschot is naar het zieken
huis vervoerd.
Op het motorschip Baltic, liggende in de
haven van Antwerpen is Dinsdagavond bij
het neerstrijken van den mast een stuk ervan
weggegleden en terecht gekomen op den 26-
jarigen stuurman Gerke Munder. M. is kort
na het ongeluk aan de gevolgen van een
schedelbreuk overleden.
Tegen den chauffeur de maximum
straf geëischt.
De Haagsche rechtbank heeft Dinsdag de
zaak behandeld tegen den 26-jarigen chauffeur
H.P.S., die terecht stond wegens het veroor
zaken van dood door schuld. Verdachte heeft
op 8 Febr. j.L, als bestuurder van een zand-
vrachtauto, op denWaaldorperweginDenHaag
een voor hem uitrijdenden zandauto voorbij
gereden, terwijl uit tegenovergestelde richting
een colonne militaire wielrijders naderde, welke
moest uitwijken voor een langs den weg staan-
den vuilnisauto.
Bij deze manoeuvre heeft S. den laatsten
militairen wielrijder, G. Compagnie, uit Schie
dam, zoodanig aangereden, dat dezen een arm
werd afgerukt, aan welke verwondingen hij
kort daarop is overleden.
Verdachte beweerde slechts den voor de
colonne uitrijdenden luitenant te hebben op
gemerkt en hij ontkende, bij het voorbijrijden
op het linkergedeelte van den rijweg te zijn
gekomen. Eerst op het laatste oogenblik werd
hij gewaar, dat een militaire colonne hem
tegemoet reed. Als getuigen werden gehoord
le luitenant der veldartillerie H. M. A. Kosten,
alsmede eenige militairen die deel uitmaakten
van de colonne.
Het O.M., achtte grove schuld bij verdachte
aanwezig en vorderde de maximumstraf van
negen maanden, met intrekking van het rij
bewijs voor den tijd van een jaar.
De rechtbank zal 21 September uitspraak
doen.
De heer H. Sibbink, te Winterswijk is
Dinsdag 101 jaar geworden. Twee muziek
korpsen hebben hem een serenade gebracht.
Woensdagmorgen half tien aan de Buiten
haven.
Van de toppen van alle schepen waait de
Nederlandsche vlag.
Aan boord van de „Hare Majesteits" klin
ken commando's.
Met dof gedreun worden geweren aan den
voet gezet. Voor den Zeekrijgsraad ligt een
Engelsch motorjacht. De stormen van de
laatste dagen hebben het in onze haven vast
gehouden. Maar nu het weer zich beter laat
aanzien is het verantwoord om zee te kiezen.
Ijverig is men in de weer om de trossen los
te maken. Het scheepje ligt goed vast. Een
orkaan zou niet bij machte zijn het van den
steiger te rukken.
Er is een man of tien aan boord plus een
dame in het geel, gevorderden middelbaren
leeftijd.
De „Martinetta" zoo heet het jacht
is gepavoiseerd en voert aan beide masttop,
pen onze driekleur. Aardig! Voor de prinses
natuurlijk.
Op den wal staan eenige belangstellenden
te kijken. Er zijn heel wat kabeltjes los té
maken.
Daar komt weer een nieuw gezicht uit een
der kajuiten opduiken. Van een dame in 't
groen, eveneens gevorderden middelbaren
leeftijd. Voor een andere kajuitdeur blijft zjj
staan. „Morning."
Dan ontdekt zij de toeschouwers: „Mom
ning".
Enkelen groeten terug: „Ook goeiemorge!"
De dame heeft een „Telegraaf" in de hand.
Trots laat zij ons aan den wal de foto van
Prinses Juliana met Prins Bernhard zien.
Eventjes maar; dan gaat zij naar de stuur,
hut: „Look! George! The princess!"
Meteen verdwijnt zij in de deuropening.
De prinses schijnt ook in Engeland geliefd
te zijn. Ach, dat wisten wij toch!
V.
Onder de gemeente Poortugaal nabij da
kruising Molendijk en provincialenweg Rot
terdam—Hoogvliet, is gisterenochtend da
vischhandelaar J. E. Speelman, van Poortu
gaal, met zijn motorcarrier bij het tram-
station door de van Spijkenisse komende tram
van de R.T.M. aangereden. Het slachtoffer
was onmiddellijk dood. Het lijk was zwaar
verminkt. Het tramverkeer had eenige stag
natie.
Buitenland
21 dooden.
Maandag zijn 21 van de 22 deelnemers
aan een uitstapje om het leven gekomen,
toen de autobus, waarin zij zich bevonden, bij
Juan Ambu (Columbia) van een berghelling
reed.
Op de hellingen van de Los Flores kloof in
Californië woedt een geweldige boschbrand.
Ongeveer 1000 personen uit de in de buurt
gelegen dorpen probeeren het vuur te blus.
schen; meer dan 20 zomerhuisjes zijn reeds
een prooi der vlammen geworden. De brand
breidt zich uit in de richting van de film-
kolonie Malibu Beaoh. Ook een groote opslag
plaats van dynamiet loopt gevaar.
Men zegt, dat vrouwen een eenmaal ge
geven belofte ook altijd nakomen en wij wil
len er, wat het geval betreft van een onge
noemd meisje van veertien jaar, dat te Sal-
ford (Engeland) voor den rechter kwam, ook
geenszins aan twijfelen. Dit meisje had lip
penstift en rouge gestolen. De rechter, onge
trouwd (hetgeen ook wel een weinig uit zijn
vonnis blijkt) verklaarde aan het kind dat zij
op haar leeftijd noch lippenstift, noch rouge
noodig had.
Bovendien was het gebruik van deze toilet
middelen volgens den rechter af te keuren,
omdat het meestal de patiënten leelijker
maakte dan zij waren. Hij wilde echter een
humaan rechter zijn en li^t het meisje gaan,
na haar te hebben laten beloven, dat zij tot
haar vijftigste jaar geen gebruik meer van
zulke schoonheidsmiddelen zou maken. Het
meisje beloofde, de rechter nam daar genoe
gen mee en wij gelooven even stellig als
Z.Edelachtbare zelf, dat zij de belofte zal na
komen.
den van dit oneindig rotsmassief; in den prillen
morgen en bij het aandwarrelen der eerste
avondschemering lossen zich de toppen in de
vochtig-grijze nevels der nabije zee. Zwart zrjn
de bergranden en grauw in de spleten en holen,
die als onheilspellend opengesperde kaken van
vreemde monsters grijnzen.
In de bochten spelen de schaduwen hun
raadselspel met het licht, dat veelal diffuus
over dit land valt.
De hellingen zijn op tal van plaatsen be
groeid met sparren en pijnboomen.
Rechtstandig rijzen de stammen op dezen
granieten bodem, hier en daar schaars bedekt
met wat leem. Zij groeien, deze taaie stammen
en manifesteeren iets van den eeuwenouden
baarheid van dit steenen land.
Des morgens, als de grauwheid van den
nacht strijdt met het de fjorden instroomende
licht ziet ge tafreelen van ontroerende schoon
heid. De duisternis en het licht beiden zitten
nog gevangen in de eeuwenoude beddingen,
waar decennia geleden onmeetbare ijsmassa's
zich centimeter voor centimeter zeewaarts
stuwden. Het water kleurt zich dan in duizend
schakeeringen; van lichtblauw tot olijfgroen,
van zilverwit tot loodgrijs.
En als de wind aan de kust bleef is dit water
als één grenzenloos bekken van onbeweeglijk
kwik.
En men slaat het oog op, en Uw blik verliest
zich in de hoogten dier barrièren van graniet
en bazalt. Witte meeuwenlijven glijden van rots
tot rots. Soms vallen ze in het water.
De laatste nevels scheren over het water,
omhullen wazig de naaldbosschen en boven de
kloven vormen ze als het ware projectiescher
men waar de zon haar stralen in diffuse weer
kaatsing op projecteert.
En men staat aan de reeling van het schip
en ziet: en zwijgt.
Waar de natuur dit land wat aarde schonk
wonen menschen. De natuur was voor dit land
stiefmoeder. Vandaar dat er weinig menschen
wonen.
Maar een enkele maal zien we ze, 4 of 5
ellendige huisjes van hout opgetrokken. Er
omheen trachten wat magere koeien restanten
van reeds lang afgeknaagd gras te vinden.
Waarvan deze menschen leven? Niemand
weet het. Ze vangen wat visoh in de fjord, ze
hebben een paar koeien. Ze worden hier ge
boren en ze sterven er. Daartusschen ligt een
periode die men leven noemt.
Dat leven is het leven der desolatie, der een
zaamheid. De eenzaamheid, die gaat spreken
in de watervallen en in den roep van de nacht
vogels.
W(j Hollanders zouden krankzinnig worden.
De Noor ziet en zwijgt. Hij zwijgt zijn geheele
leven.
Wat zou er tenslotte te zeggen zijn, daar,
waar de stilte hoorbaar Ls?
Rotsen en watervallen beheersohen dit land.
Ge kunt geen fjord binnenvaren of ge
hoort deze watervallen, soms vele tegelijk. Ze
komen van de peillooze hoogten, waar de
gletschers liggen te blinken en schitteren in
de zon en ze smelten en het sneeuwwater
zoekt de laagste plaats. Dan zoeken de vele
stroompjes elkander en samen worden ze een
krachtige stroom die zich over de kam der
bergen werpt. Dan is het een waterval.
Sommigen vallen niet hooger dan van 10
of 20 meter. Anderen vallen 500 of 1000 meter
en hun geruisch kunt ge uren ver hooren.
Wit-beschuimd loopen ze uit in de fjord,
waarboven hoog de meeuwen zwieren.
En we varen door het land en de wind
blaast door de bosschen op de bergen en een
enkele maal 's nachts staat de hemel vol
sterren. Glanzend wit en zilverig zqn de berg
toppen, want hoog er boven drijft de maan.
Groot en geel. De nacht is koel en de Johan
trekt een diepe voor in het rimpellooze fjord
water.
In de verte klinkt droefgeestig de roep
van een nachtvogel. En voorbij drijven rotsen,
in eindelooze opeenrijing.
Het boegwater ritselt geheimzinnig onder
aan het schip, heel in de verte ruischt de
mystieke muziek van een neerdaverende
waterval.
De geluiden komen alle tezamen en ze
vormen een vreemde symphonie. Een sym-
phonie, die men De Eenzame zou kunnen
noemen.
Eenzaamheid... zjj waart over dit land,
zooals nergens anders.
(Wordt vervolgd
