fe^VRCUWENM/^C ITülS
T JUTTFRTJE
ZATERDAG 26 SEPTEMBFR m6
PAG. 3
De kunst van theezetten
Practische wenken.
Het theezetten behoort tot de dagelijk-
sche plichten der huisvrouw en toch kan
men niet altijd zeggen, dat iedere huis
vrouw zoodanig thee weet te zetten, dat
men werkelijk kan spreken van „een heer
lijk kopje thee". Wij hebben het trouwens
allen wel eens ondervonden, dat wij toch
werkelijke goede thee betrekken en we
niet voldaan zijn over den smaak.
Wat is de hoofdgedachten bij het thee
zetten? Deze, n.1. een afgietsel te berei
den, waarbij aroma en smaak en tevens
de opwekkende eigenschappen aan de thee
ontrokken worden en zich in het water
oplossen. Het aroma dankt thee aan de
„thee-olie", een aetherische stof, die nei
ging heeft te vervliegen, zoodra dit even
mogelijk is. Om zulks te verhinderen moe
ten wij enkele voorzorgsmaatregelen ne
men.
In de eerste plaats wordt thee nimmer
in een zak, doch in een goed sluitende bus
bewaard. Verder moet men er op letten,
dat de theepot een deksel heeft, die er
precies op past, zoodat de dampen van het
aftreksel, waarin zich de aromatische
stoffen bevinden, niet kunnen ontsnappen,
doch in de kan blijven. Deze eigenschap
maakt het ook noodig de duur van het
trekken zooveel mogelijk te beperken.
Aangezien thee-olie bij een verwarming
van 60° C. vervliegt, is het dan ook geen
wonder, dat thee, die 10 minuten of lan
ger op een lichtje staat te trekken, veel
van het aroma verloren heeft. Nog min
der kan men verwachten, dat thee, die
meermalen opgeschonken is, of opge
warmd wordt, smakelijk kan zijn.
De smaak van de thee wordt verkre
gen door het looizuur, een min of meer
bitteren stof, die zich in heet water op
lost en in samenwerking met de opge
wekte extractstoffen van de thee, deze een
machtigen smaak verleent. De practijk
leert echter, dat wij de beste thee krij
gen, indien wij deze noch te lang noch
door groote verhitting laten trekken, niet
laten koken, noch opwarmen. Melk, die
het looizuur bindt en de overmatig wrage
smaak vermindert, is niet bij machte, een
overmaat van genoemde stof te neutrali
seeren en inplaats van het bittere brouw
sel een smakelijke geurende drank te
bieden.
Bij voorkeur wordt een porseleinen kan
gebruikt om thee te zetten, daar sommige
metalen potten zich met het looizuur van
de thee verbinden en de smaak niet gun
stig beïnvloeden. Ieder, die reeds meer
malen thee zette in een metalen theepot,
zal opgemerkt hebben, welk een eigen
aardige kleur deze aanneemt, nadat ze
even getrokken heeft.
Het is dan ook zeer begrijpelijk, dat het
theezetten in een emaille kan, waarvan
enkele splinters inwendig zijn afgespron
gen, niet meer mogelijk is, omdat men
niet meer een goed aftreksel kan ver
krijgen.
„Moeten metalen theepotten dan onver-
biddellijk verdwijnen?" hooren wij onze
lezeressen reeds vragen. In theorie wel,
doch de practijk leert ons, dat men b.v. in
een zilveren pot zeer smakkelijk thee kan
bereiden, omdat het beschermende laagje,
dat zich van binnen heeft gevormd, voor
komt, dat de thee onmiddellijk in aan
raking komt met het metaal.
Van niet te onderschatten belang is het
regelmatig schoonmaken van den binnen
kant van de pot. Steenen potten, die aan
slag vertoonen, maakt men schoon door
er een lepel zout in te doen en met de
vochtige kopjeskwast langs de randen te
gaan. Voor zoover men nog een nikkelen
theepot gebruikt, wordt deze op een lage
pit uitgekookt, met water en een weinig
soda, terwijl verschillende metalen potten
met een zacht schuurmiddel en een voch
tig lapje van binnen worden gereinigd;
voor de tuit heeft men verschillende bor
steltjes.
De juiste hoeveelheid precies aan te ge
ven voor het zetten van thee is niet mo
gelijk, omdat de een van sterke, de ander
van slappe thee houdt. Verder moet reke
ning gehouden worden met het aantal .per
sonen. Men geeft wel eens aan één thee
lepel per persoon en één voor de pot. De
groote van de theescheppen is al even ver
schillend als die van koffieloodjes, zoodat
wij deze ook niet precies aan kunnen
geven. Velen verkiezen de z.g. theeballen,
die altijd de juiste maat aangeven en die
door verschillende firma's in den handel
worden gebracht.
Tenslotte nog even over de juiste wijze
van theezetten, waarvoor eerst de pot met
kokend water wordt omgespoeld, daarna
giet men zóóveel water op de thee, totdat
ze juist onderstaat, plaatst ze op een
waxinelichtje of onder de muts, wat nog
beter is, gedurende 5 minuten. Vul de pot
bij met kokend water en schenk daarna
onmiddellijk thee.
Zondag.
Toast met eieren en garnalen.
Kalfsbiefstuk.
Doperwten.
Aardappelen.
Griesmeel met vruchtensaus.
Maandag
Rosbeef.
Andijvie.
Aardappelen.
Appelsneeuw.
Dinsdag
Gevulde tomaten.
Ommelet met kaas.
Spinazie.
Aardappelen.
Woensdag
Biefstuk.
Prinsesseboonen.
Aardappelen.
V ruchtenpudding.
Donderdag
(Kalfsgehakt).
Gestoofde paddestoelen met
Aardappelpurée.
Rödgröd.
Vrijdag
Vischkoekjes.
Gemengde sla met eieren.
Gebakken appelen.
Bananen.
Zaterdag
Schotel van aardappelen,
Varkensvleesch en uien.
Gestoofde peertjes.
Appelsneeuw.
4 groote appelen, ongeveer kg, sap
van een citroen, 100 gram suiker, 1/8 liter
witte- of bessenwijn, 2 eieren, eventueel
een lepel rum, enkele schuimjes.
De appels worden geschild, in stukjes
gesneden, van de klokhuizen ontdaan,
daarna met zéér weinig water tot een
dikke compóte gekookt en de suiker er in
opgelost, daarna door een paardeharen
zeef wrijven en de appelmoes weer in een
pan op het vuur plaatsen, er 2 geklopte
eierdooiers bijvoegen, die vermengd zijn
met de gezeefde citroensap en de wijn
en daarna roerende tot op kookpunt bren
gen en met de garde kloppen, totdat de
massa grootendeels afgekoeld is en er het
zeer stijgeklopte wit der eieren en een
lepel rum of een klein fleschje essence on
geveer 7% k 10 cent) doorroeren. In een
kristallen schaal overbrengen en garnee-
ren met kleine schuimjes of met schuimp
jes geslagen room.
Gevulde tomaten.
500 gram middelmatig groote tomaten,
1 eetlepel peterselie, 150 gram koud kalfs-
of varkensvleesch of ham; peper, zout, 1
kleine uit, paneermeel, boter, kerry of pa
prika, 1 ei.
De tomaten worden met een vochtigen
doek schoongemaakt, het kopje wordt af
gesneden en de tomaat voorzichtig met
een theelepeltje uitgehold. De buitenkant
mag niet breken. Het vleesch wordt fijn
gehakt of gemalen en vermengd met de
tomatenpurée, de peterselie, fijn gesnip
perd uitje, peper, zout, en kerry of papri
ka, daarna wordt alles ongeveer 5 minu
ten in een steelpannetje verwarmd en het
geklopte ei er over gegoten, nog even roe
rende verwarmen, totdat dit gestolten is
en de tomaten met het mengsel vullen, het
kapje er op leggen, en met een stukje bo
ter, nadat het met paneermeel bestrooid
is, ongeveer 15 a 20 minuten in een vuur
vaste schotel in een warme oven plaatsen.
Gestoofde paddestoelen met witte saus.
500 gram paddestoelen, 75 gram boter,
citroensap, zout.
De paddestoelen komen ook in ons land
meer en meer in trek. Wie, ze eenmaal
gegeten heeft, komt er steeds op terug.
Meestal worden de thans in ons land ge
kweekte paddestoelen zoodanig afgele
verd, dat men slechts een weinig van het
onderdeel afsnijdt en de mooie witte exem
plaren daarna in warm water afborstelt.
We doen ze daarna in een pannetje en
stoven ze met het aanhangende water en
de boter, sap van een halve citroen en
zout zachtjes gaar, 20 minuten. Groote
exemplaren worden in de lengte doorge
sneden. Het ontstane vocht wordt nu in
een steelpannetje gedaan en nu wordt de
saus gemaakt, door er 25 gram boter btj
te voegen, deze te verwarmen met de
vloeistof en twee eetlepels bloem, lang
zaam twee kopjes water bijvoegen, zout
en noot naar smaak, eenige minuten door
laten koken en de champignons bijvoegen,
die in het midden van den rand aard
appelpurée worden opgediend.
Schotel van aardappelen, Varkensvleesch
en uien.
400 gram koud varkensvleesch, 3 uien,
L. bouillon of water met 2 bouillonblok
jes, 1 kg aardappelen, 1 theelepel kerry, 3
zure appelen, peper en zout, 100 gram ma
chinaal gesneden spek.
De "aardappelen worden geschild en in
plakjes verdeeld van een halve cm dik,
terwijl het varkensvleesch in nette blokjes
wordt verdeeld evenals de appel, waaruit
het klokhuis is weggenomen. De uien wor
den schoongemaakt en in zeer dunne plak
ken verdeeld.
Men kan deze schotel het best ineens in
een niet te kleine vuurvaste schotel klaar
maken, omdat men het gerecht dan tege
lijk hierin opdient. Bezit men deze niet,
dan stooft men alles in een pan, doch bij
het overbrengen in een schaal gaan de in
grediënten dan meer door elkander, het
geen niet zooveel oogt. Men doet eerst een
laag plakjes aardappel in een schotel,
daarna vleesch, spek, uien, appelen en her
haalt de verschillende lagen, totdat alle
ingrediënten verdeeld zijn en de laatste
laag uit aardappelen bestaat. Hierover
heen giet men de bouillon, waardoor nog
kerry, zout en peper zjjn gemengd en
plaatst de schotel in den oven of op een
asbestplaatje, in een goed afgesloten pan
op een kleine pit om geheel gaar te wor
den (ongeveer 3 kwartier 1 uur).
'n Goed poetsmiddel is asch van ver
brand papier, ook geeft sigarenasch aan
zilver een mooien glans.
Indien de kacheloven te warm is, moet
men er een kommetje met koud water in
plaatsen; het vermindert de warmte en
maakt het gebak minder droeg. Soms kan
men volstaan met de overdeur iets open te
zetten.
Eikenhouten meubels kan men het best
afstoffen met een doek, waarop men
uiterst weinig boenwas, liefst dunne, zelf
gemaakte, heeft uitgestreken. Zóó weinig
echter, dat men bij het afnemen geen stre
pen op de meubels krijgt. Houtwerk, dat
geverfd is, neemt men af met een voch
tigen, doch volstrekt geen natten stof
doek. Men neemt op deze wijze de stof veel
beter mee, dan wanneer men een droge
doek gebruikt. Wil men de boenwasdoek
wasschen, dan neemt men heet water,
waaraan men een weinig terpentijnolie
hoeft toegevoegd.
Flesschen en glazen, waarin melk ge
weest is, moet men eerst met koud water
om wasschen, daarna, wanneer de melk
verwijderd is, wascht men ze in warm
water.
Indien vet bij braden erg spat, heeft men
de kans, dat gelaat, en handen met brand-
plekken komen, die onaangenaam en pijn
lijk aandoen. Men kan dit voorkomen door
een weinig zout in het vet te strooien.
SCHOONHEIDSVERZORGIN G
IN DE OUDHEID.
Uit oude schrifturen blijkt, hoezeer de
vrouwen in de oudste tijden zich ook on
ledig hielden met de verzorging van haar
uiterlijk schoon. Om een mooie teint en
zachte huid te krijgen, legden zij 's avonds
voordat zij zich ter ruste begaven, een
soort dikke brij op het gelaat van brood
en ezelinnen-melk, waardoor zich een
soort korst vormde. De arme schoone be
hield dit „masker" tot den volgenden
morgen en daarna werd het afgewasschen
met lauwe ezelinnenmelk.
Oogleden en wimpers werden met anti
monium geverft en een interessante bleeke
teint werd verkregen, door het opleggen
van krijt, terwijl de wangen zacht rood
gekleurd werden met vermiljoen.
Overleveringen melden, dat de Grieksche
schoonen de wenkbrauwen met roet zwart
maakten en om grooter te lijken werden
er kurkzolen in hare sandalen en schoenen
gelegd!
Men spreekt thans zoovaak over het
dwaze „opmaken" der moderne vrouw,
doch reeds in de vroegste oudheid heeft
de zucht om door het uiterlijk te behagen
reeds bestaan.
HET GEBRUIKEN VAN RIETJES VOOR
VERSCHILLENDE DRANKEN.
Vooral in de warme jaargetijden wordt
er in allerlei gelegenheden veelal limonade,
ijs, koffie en dergelijke dranken gebruikt.
Het drinken met rietjes heeft reeds sedert
jaren zeer toegenomen en in dan ook aan
genaam, doordat de koude vloeistof niet
onmiddellijk met de tanden in aanraking
komt en het glazuur gespaard wordt. Een
eerste vereischte is echter, dat deze rietjes
volkomen kiemvrij zijn. Een groote ver
betering is reeds, dat zij in papieren huis
jes gegeven worden, zoodat de bedienende
kellner of dienster ze niet onmiddellijk met
de handen behoeft aan te raken. Desinfec-
teeren van deze rietjes voordat zij in den
handel komen, is zeer zeker gewenscht,
aangezien ze anders een bron van gevaar
lijke ziektekiemen kunnen zijn en wel door
bepaalde schimmels, die zich in de koren
aren kunnen bevinden. Het is een verkeerde
gewoonte van kinderen om als zij buiten
langs korenvelden wandelen, stroohalmen
te plukken en in den mond te nemen. De
rietjes, die men in openbare gelegenheden
bij limonade krijgt en van huisjes voorzien
zijn, hebben een lichte kleur, die verkregen
wordt door het desinfecteeren. Hebben zij
echter de goudgele natuurkleur behouden,
dan is het beter ze niet te gebruiken.
In Zweden is men op de goede gedachten
gekomen om voor bepaalde liefdadige doel
einden z.g. „zonne lucifers" te verkoopen.
Men heeft voor dit doel een overeenkomst
aangegaan met Zweedsche lucifersfabri
kanten, die doosjes of pakken lucifers een
bijzondere verpakking geven. Deze zijn een
weinig hooger in prijs als de normale pak
ken en de meerdere opbrengst, die de fa
brikant ontvangt, dient tot steun van een
fonds voor onverzorgde weduwen en
weezen.
Men offert in Zweden gaarne kleine be
dragen voor dit doel, en aangezien de koo-
per de kleine meerdere uitgave nauwelijks
voelt, is de afname zeer groot. Vele klein
tjes maken één groote en de resultaten van
den verkoop dezer „zonne-lucifers" brengt
flinke bedragen in de kas van het fonds.
HOE BEHANDELT MEN ZIJDEN
KOUSEN?
Zijden kousen houden zich lang goed.
mits men ze goed behandelt en ieder paar,
vóór dat men ze gaat dragen eenige mi
nuten (ongeveer vijf) in koud water laat
staan. De kleur houdt zich beter, en het
weefsel wordt soepeler, en biedt meerdere
weerstand. Kousen moeten na het wasschen
en spoelen drijfnat opgehangen worden aan
de teen; hierdoor zullen ze zich beter naar
het been gaan voegen en mogen ook niet
in te felle zon drogen. Men wascht ze .het
