Stadsnieuws
DE
STROOPER
Waar gaari we heen?
Woensdag 28 October 1936
Heldersche Courant
Tweede Blad
Bij het bezoek der
Koninklijke familie aan onze stad
de vlaggen uit.
Zuiver wollen
met practischen houder en dubbel
gelakten stok met vergulden knop.
Compleet ff 2.60
Burgerlijke Stand van Den Helder
Licht op voor alle voertuigen
Meisj es-Ly ceum*
Uitstekend werk van het Centraal
Tooneel".
De vaartocht van de
Koninklijke Familie met
de „De Ruyter"»
Buurtcomité's»
FEUILLETON.
DOOR
PETER BARON
Geschenk voor Hr. Ms. kruiser
„De Ruyter".
Aankomst Indische mail.
Vrijz.-Dem. Kiesbónd,
De reisvereeniging „Hollandsch
Noordpunt".
Dc 10.000 ste spaarder der
Nutsspaarbank alhier.
Het Marine-Concert van
hedenavond.
Film in de Bethelkerk.
VLAGGEN
bracht. U moest eens zien hoe het kleine
Juliaantje daar parmantig tusschen dat
hooge gezelschap stapte. Alleraardigst!
Verder liet deze film ons allerlei gebeurte
nissen uit het reeds rijk geschakeerde leven
van onze Prinses zien.
Een derde filmpje gaf een stemmingsbeeld
van den Prinsjesdag, zooals die elk jaar in de
Residentie opnieuw beleefd wordt ter gelegen
heid van de opening van de Staten-Generaal.
Het aardige was vooral, dat we een brok Den
Helder te aanschouwen kregen. Zoo marcheer
den daar op het witte doek kranig en met
bravour de Heldersche afdeeling van de
Oranjegarde, wier leden duidelijk te onder
kennen waren. Maar ook zagen we de Staf-
muziek en de mariniers, die op het Binnenhof
telken jare zoo'n eervolle plaats mogen in
nemen. Bijzonder fraai was het gedeelte van
deze film, dat gekleurd was.
Tot slot van deze serie „Oranje"-films werd
nog een filmische reportage van de onlangs
ter gelegenheid van het 300-jarig bestaan der
Utrechtsche universiteit gehouden lustrum
feesten. Het hoogtepunt werd destijds ge
vormd door den allegorischen optocht, voorstel
lende den intocht van Prins van Oranje. Zoo
als men zich wellicht nog herinnert, heeft
Prinses Juliana dezen intocht van het balkon
van het huis van den Commissaris der Konin
gin af gadegeslagen. Zooals we konden con-
stateeren, was deze optocht zeer geslaagd.
Als stemmig intermezzo zong vervolgens
een kinderkoor een aantal liedjes, begeleid
door orgelspel. Het was een aardig gehoor,
die teere kinderstemmetjes in dat groote
kerkgebouw. De liedjes, waarvan we „De
Krekel" wel het aardigste vonden, waren uit
stekend ingestudeerd en we hebben er dan
ook met genoegen naar zitten luisteren.
Het tweede gedeelte van het filmprogramma
was gewijd aan de natuur. De operateur nam
ons mee op een interessanten tocht door Zwit
serland, waarvan we tal van mooie opnamen
te zien kregen en door het Zwarte Woud, dat
in wintertooi er uitzag als een sprookje.
Hiermede was het korte maar interessante
programma afgewerkt. De bijeenkomst werd
besloten met het zingen van het eerste couplet
van het Wilhelmus en met dankgebed.
van 27 Oct. 1936.
ONDERTROUWD: J. H. Tax en E. M. J,
van Vuuren.
BEVALLEN: J. TamboerVan Diest, d.
E. WarmerdamBakker, d.
OVERLEDEN: A. van Klaveren, (m.), 9 j.
Wed. H. Kroon, 82 jaar. Wed. J. C. Groene-
meijer, 73 jaar. D. de BeursMakelaar, 49
jaar.
Woensdag 28 Oct17.07 uur
Woensdag 28 October.
Casino, 8.30 u. Marineconcert.
Musis Sacrum, S u. Lezing met lichtbeelden.
Ned. Ver. van Huisvrouwen.
Gebouw le Vroonstraat. Nat. Hist. Museum,
van 35 en 810 u.
Zaterdag 31 October.
Musis Sacrum, 8 u. Feestavond Ver. van
Onderofficieren „Ons Belang".
Een van die merkwaardige spelingen van het
lot heeft het gewild, dat op een meisjes-lyceum,
ergens in Oostenrijk, een der leerlingen haar
talent voor het componeeren van bloemrijke
opstellen „misbruikt" tot het samenstellen van
een liefdesbrief.
Genoemd manuscript wordt gevonden op een
plaats waar men het in laatste instantie wel
zoeken zou: in de prullemand.
Dit au fond zeer onbelangrijk voorval groeit
echter in het stuk „Meisjeslyceum" van Fodor
uit tot een aaneenschakeling van botsingen
tusschen de leerkrachten en de leerling eener-
zijds en de leerkrachten onderling anderzijds.
Het teekent ons de school als dat hoogst
merkwaardig conglomeraat van tegenstrijdig
heden, als het trefpunt van opkomend leven en
min of meer gedegen wijsheid, en voorts als
springplank tot het leven, dat wacht achter de
afsluiting van de periode, die men na z'n der
tigste steeds pleegt te noemen: de gelukkigste.
De school...
En we gingen gisteravond eenige jaren terug
in onze herinnering en gedachten bij het aan
schouwen van dit zéér voortreffelijk stuk van
Fodor en zijn niet minder voortreffelijke be
zetting door de leden van het Centraal Tooneel,
onze eigen ervaringen.
De school, die inderdaad een eenheid is, een
wereld op zichzelf, en een wereld, die men
voor het toekomstig leven van de jonge vrouw
of jonge man niet belangrijk genoeg kan reke
nen.
De school, dat zijn de leeraren, door ons ge
zien als duivels en engelen, dat zijn de les
roosters, met hun weinige uitverkoren en vele
gevreesde onderdeelen... dat is de roode inkt,
die onze cahiers eens bloedig penseelde eu dat
zijn de rapporten, die, als mene tekels, boven
ieder termijn zweefden...
En we leefden in de school en met de school
en we vergroeiden er aan en als dan ineens op
een goeien dag het einde daar is en we de
leeraren een hand geven n'importe of we ze
eens „Big", „Bet" of „Kubuskop" noemden,
dan voelen we ook ineens, dat het uit is met
een periode die toch eigenlijk... zoo kwaad
niet was.
Dat alles brengt „Meisjes-Lyceum" cn het
brengt het prachtig. Het is een stuk, knap ge
schreven, en dat een eminente demonstratie
geeft van tot rijpheid komende jonge menschen,
jonge menschen met hun problemen, die in
oudere oogen wellicht ganschelijk niet belang
rijk lijken, maar dit toch zijn. Ziedaar, het
raadsel.
De inhoud behelst zeer in het kort het vol
gende:
Het schooljaar in een Lyceum voor meisjes
loopt ten einde en de examens staan voor de
deur. In dit verband is de sfeer geladen, vol
nervositeit en vol prikkelbaarheid, zoowel bij
de leerlingen als het doceerend personeel. Dan
vindt een leerares, in het genre van het ver
maarde „fossiel" een liefdesbrief van een der
meisjes, en deze is het die tot het conflict leidt.
Het blijkt, dat het meisje, hetwelk de brief
schreef, dit eensdeels als een poëtisch capriool
bedoelde, doch ook op deze wijze den rector
verheerlijkte, den „afgod" der meisjes van 6 A.
Als rector neemt deze zijn maatregelen, doch
als mensch na schooltijd, blijkt hij niet on-
Nadere bijzonderheden.
We hebben gisteren nog juist een be
richtje in onze courant kunnen opnemen,
van een vaartocht, die H.M. de Koningin
met de ,De Ruyter" zou maken. Bjj na
dere informatie bleek ons, dat niet alleen
de Koningin, maar ook H.K.H. Prinses
juliana en Z.D.H. Prins Bernard den
vaartocht zullen meemaken.
Om ongeveer 11 uur 20 zal het Hooge Ge
zelschap te IJmuiden waar de ,De Ruyter"
zich dan zal bevinden, aan boord gaan.
Hr. Ms. „De Ruyter" zal na verschillende
vaaroefer.ingen te hebben gehouden, ongeveer
14.45 uur ter reede van Texel ten anker ko
men. De ontscheping zal plaats hebben 15.15
uur, per motorsloep van Hr. Ms. „De Ruyter"
of, bij ongunstige weersomstandigheden met
Hr. Ms. „Mercuur", welk schip zoonoodig ter
reede gereed zal liggen.
Hr. Ms. „De Ruyter" brengt bij het ver
laten van het schip door de Koninklijke
familie de voorgeschreven eerbewijzen, waar
toe o.a. een saluut van 35 schoten behoort.
Het Hooge Gezelschap zal ongeveer half
vier des middags in de haven landen, voor
het Directiegebouw, alwaar een eerewacht
van het corps Adelborsten eerbewijzen zal
brengen. Na inspectie van genoemde eere
wacht gaat de Koninklijke Familie per auto
rechtstreeks naar het station, teneinde met
den trein van 15.55 uur te vertrekken.
Bij het stationsgebouw zullen door een
eerewacht, bestaande uit 100 Mariniers, met
de Stafmuziek der Koninklijke Marine, eer
bewijzen worden gebracht.
Gedurende het oponthoud van Hare Majes
teit in de Stelling van Den Helder zal door
de schepen worden gepavoiseerd, terwijl de
Koninklijke Standaard van het Directiege
bouw zal waaien.
Vereenigingen, die zich willen
opstellen.
De Commissaris van Politie te Den Helder
verzoekt de vereenigingen, die zich wenschen
op te stellen langs den weg waar H. M. de
Koningin, H. K. H. Prinses Juliana en Z. H.
Prins Bernhard op Woensdag 4 November a.s.
zullen passeeren, zich vóór of uiterlijk op 31
October a.s. mondeling of schriftelijk bij hem,
Commissaris van Politie, Prins Hendriklaan
12, te willen aanmelden, onder opgave van
het aantal leden en hunne dames, waarvoor
plaats wordt verlangd.
Vrijdag 30 October des avonds te 8.30 uur,
zal in het Hoofdbureau van Politie aan de
Prins Hendriklaan alhier een bijeenkomst
plaats hebben van de alhier opgerichte buurt-
comité's, ter bespreking van de straatversie
ring tijdens de a.s. feestelijkheden. In deze
bijeenkomst zullen aanwezig zijn de hierbij
betrokken Hoofden van takken van gemeen
telijken dienst. Er zal gelegenheid worden ge
geven tot het stellen van vragen omtrent
straatversiering, plaatsen van palen, het aan
brengen van electrische verlichting etc. De
voorzitters en secretarissen van de buurt-
comité's worden dringend uitgenoodigd om
deze bijeenkomst bij te wonen.
31)
In plaats van „bekijken" had hij bijna
„schilderen" gezegd, maar hg bedacht nog
juist op tijd, dat hij niet schilderen kon en
zich bij den eersten penseelstreek verraden
zou hebben.
„Heelemaal niet," stemde Jan toe.
„Zou het uw portier niet hinderen?"
„Nauwelijks," glimlachte Jan. „Er is geen
portier. Het heeft al jaren lang leeg gestaan.
Waarschijnlijk zoudt u in den tuin ook nog
wel wat belangwekkends vinden. Ik fe«b er
zelf ook wel eens in rondgekeken. Als a den
sleutel wilt hebben, kunt u hem bij -V»
huishoudster halen."
„Dank u. Misschien zal ik later eens
dat aanbod gebruik maken. Voor het oogen-
blik denk ik, dat ik eens ga kijken, uit welken
hoek ik dit geval 't beste kan nemen."
„Juist zooals u wilt," antwoordde Jan,
„maar nu zult u me wel verontschuldigen, ik
moet nog iemand spreken in het dorp.
Hij nam hoffelijk zijn hoed af en ging door.
Voor de leus bekeek Larry het portiershuis
een poosje, waarbij zijn oogen spottend glin
sterden. Hij had geen reden om dat te ver
bergen, want Jan was al een heel eind weg,
en dacht er niet aan, om te kijken.
Aangeboden door den K.R.O.
Maandagmiddag heeft de K.R.O. aan kapi
tein ter zee A. C. v. d. Sande Lacoste, com
mandant van Hr. Ms. kruiser „De Ruyter",
een geschenk aangeboden in den vorm van
een aantal gramofoonplaten, waarop de fees
telijkheden bij de indienststelling van dezen
kruiser op 3 October waren vastgelegd, o.m.
de toespraak van de Koningin en van den
commandant met de daarbij gehouden repor
tage.
De commandant toonde zich met dit ge
schenk ten zeerste verheugd. Tijdens het of-
ficieele diner, gisteravond aan boord, waarbij
o.a. de burgemeester van Amsterdam aanzat,
werden verscheidene gedeelten, o.m. de toe
spraak vgn de Koningin, ten gehoore ge
bracht. met welke verrassing de gasten ten
zeerste ingenomen waren.
Dank zg de uitstekende luidspreker-instal
latie aan boord, kon ook de geheele beman
ning deze uitzending volgen.
De Rotterdam Lloyd Rapide, rijdende in
aansluiting op het gisteren te Marseille aan
gekomen mailschip „Dempo", zou heden 7 u.
38 te 's-Gravenhage arriveeren.
De vergadering van hedenavond is, blijkens
een in dit nummer voorkomende advertentie,
uitgesteld tot Donderdagavond 5 Nov., 8 uur,
en wordt gehouden in Café Centraal, Kanaal-
weg.
opgenomen in de algemeene Reisvereeniging
„Nederland".
In de gehouden bestuursvergadering van de
Reisvereeniging „Hollandsch Noordpunt",
waarbij waren uitgenoodigd eenige hoofdbe-
stuurslieden van de Algemeene Reisvereeniging
„Nederland", de heeren Grimm en Pijper,
resp. voorzitter en secretaris van de Algem.
Reisvereen. „Nederland", is besloten tot aan
sluiting bij deze vereeniging.
De naam „Hollandsch Noordpunt" zal dus
verdwijnen en plaats maken voor de naam
Algemeene Reisvereeniging „Nederland", afd.
Den Helder, welke zich ten doel stelt het ma
ken van trips en vereenigingstochten in bin
nen en buitenland op een voor de leden gega
randeerd solide en goedkoope wijze.
Ten einde hieraan de noodige publiciteit te
geven heeft de vereeniging inmiddels beschik
king gekregen over een groot aantal interes
sante reisfilms, waaronder vele van weten
schappelijke waarde, zoomede omvangrijke
reislitteratuur, welke geheel ter beschikking
staat van alle leden.
Naar wij vernemen zal over de statuten de
Kon. Goedkeuring worden aangevraagd.
Volgens een in ons blad van heden voorko
mende aankondiging, blijkt, dat de inschrij
ving van den lO.OOOsten spaarder bij de Nuts
spaarbank alhier, binnen enkele dagen wordt
verwacht.
Het Bestuur der Spaarbank, verheugd over
den gestadigen groei van den spaarderskring,
wenscht het passeeren van dezen belangrijken
„mijlpaal" niet ongemerkt voorbij te laten
gaan.
Als herinnering en niet het minst ter aan
moediging zal vanwege de spaarbank op
het boekje van den lO.OOOsten spaarder een
extra bijschrijving van tien gulden plaats vin
XXI.
Er was maar één ding, dat Jan meer ver
foeide dan het lezen van een brief, en dat
was het lezen van meerdere brieven, en toch
had hij zich de laatste drie morgens genood
zaakt gezien, er meer dan vijf-en-twintig te
lezen. Gezeten achter een stapel sollicitaties
keek hij met een beklagenswaardig gezicht
naar Barbara.
„Er schijnt erg veel aanbod te zijn in het
butlersvak," zei hij bitter. „Kijk dien stapel
eens."
Barbara keek op van een manuscript, dat
een Londensche uitgeverij haar gezonden
had, en glimlachte.
„Een ander zijn ontboezemingen te lezen is
nu eenmaal een taai karweitje," stemde zij
toe.
„Hier hebben we bijvoorbeeld een vrouw,"
vervolgde Jan, die zich als gezelschapsdame
aanbiedt, voor niets, als we haar vier kinde
ren ergens onder willen brengen. Ze sluit er
een foto bij, die elke kans al bij haar geboorte
smoort."
„Ik weet het wel. Heb je den onvermijde-
lgken filantroop al gehad, die alles wil leenen,
van een pond tot tienduizend toe, zonder
eenigen borg?"
„Twee," zei Jan. „Ik veronderstel, dat je
niet geneigd bent, het baantje van secretaris
een poosje over te nemen?"
„Dat doe je heel goed," lachte Barbara.
„Wat?"
„Veronderstellen, dat ik niet geneigd ben
het baantje van secretaris over te nemen."
„Onnatuurlijk kind. Dat is nou al de derde
keer, dat je hardvochtig weigert, je oom uit
het moeras van sollicitaties te redden."
„Heb je dan nog niemand op 't oog?"
„Ik geloof van wel. Hij heet Crale en is
ex-butler van den hetog van Banff."
„Zou het niet een beetje ijselijk zijn, den
den: voorts op het boekje van den voorafgaan-
den en den volgenden „nieuwen spaarder" een
bedrag van vijf gulden. Een en ander met dien
verstande, dat men in één gezin slechts recht
zal kunnen hebben op één extra bijschrijving.
't Programma na de pauze.
Na de pauze krijgt men de Nordische Suite
van H. Kjerulf en wel als eerste opvoering
door de Marinekapel.
Kjerulf's suite wijkt in meer dan één op
zicht van het gewone af door de schijnbare
indeeling en aaneenschakeling der zeven deelen.
Een nader beschouwen zal echter doen zien,
dat de deelen der suite, op het programma
vermeld, ieder op zich zelf bestaan en zonder
pauze onmiddellijk na elkaar worden gespeeld.
Kjerulf is geen bekend componist, men
denke echter niet, met een weinig beduidend
opus te doen te hebben. Contrapuntist als hij
is, weet Kjerulf zijn thema's zoo interessant
te behandelen, weet hg er zoo alles uit te
halen, dat reeds dit alleen onze bewondering
zal afdwingen.
Dadelijk de inzet, het Eligie, melodisch, rijk
aan fantaisie, b. Humoreske, kuisch harts
tochtelijk, c. Wiegenlied, zeer merkwaardig in
harmonisch opzicht, hier toont zich de com
ponist een profeet als lyricus, d. scherzo, f. het
Intermezzo, g. Idylle, valt bij Kjerulf op in
strumentaal gebied te wijzen op kleurenrijk
dom en voornaamheid, die menig componist
met veel uitgebreider hulpmiddelen niet heeft
kunnen bereiken. Opmerkelijk is het effect
van het strijk- en blaasorkest in de afwisse
ling en het samenspel.
De Menuet is der traditie getrouw en in
den welbekenden stijl geschreven, het echte
oudvaderlijke tempo. Het derde deel (trio)
biedt een aardig contrast; het brengt vooral
in het slot van dit deel door het eigenaardige
geaccentueerde, een humoristisch tintje, ook
in de nuanceering toont hij zich een meester.
De soliste.
Greta Burbad zingt hierna de Romanze di
Santurza di Cavaleria Rusticana van Mas-
cagni (waarschijnlijk nog een verrassing als
toegift in populairen stijl).
En tot slot vertolkt de kapel als le uit
voering de bekende Aïda Fantaisie van Verdi.
De verloving van Prinses Juliana.
Gisteravond is tweemaal een filmvoorstel
ling gegeven in de Bethelkerk aan het Juliana-
park. Deze was georganiseerd ter gelegenheid
van de verloving van H.K.H. Prinses Juliana
en Z. H. Prins Bernhard. Zooals te verwach
ten was viel deze voorstelling een vrij groote
belangstelling ten deel die zeker grooter ge
weest zou zijn als het een beetje beter weer
was geweest. Wij maakten de eerste voor
stelling, die om 7 uur aanving, mee, en de
kerk was flink bezet.
De bijeenkomst werd geopend met het zin
gen van psalm 95 1 en gebed. Daarna werd
onmiddellijk het woord gegeven aan den
filmoperateur. Deze begon met de aanwezi
gen een filmpje te laten zien van de aankomst
van Prinses Juliana en Prins Bernhard voor
het Paleis in Den Haag op dien gedenkwaar-
digen Septemberdag. Profilti, de filmfabriek
welke deze opnamen verzorgd had, was er in
geslaagd een serie van de meest aardige
momenten op het celluloid vast te leggen,
zoodat deze film, die waarschijnlijk wel ge
schiedenis zal maken, een zeer bezienswaar
dig geheel vormde. We hebben in vele couran
ten kunnen lezen welk een sympathieken
indruk de a.s. Prins Gemaal op een ieder
maakte. Wel, nu we hem óók op de film ge
zien hebben, kunnen we ons dat levendig
voorstellen. Met welk een vlotheid beweegt
hij zich en met hoeveel hartelijkheid omringt
hij zijn a.s. Echtgenoote.
Het tweede filmpje was een aardige docu
mentaire over het leven van Prinses Juliana.
We zagen, hoe de toen nog 5-jarige Juliana
in 1914 voor het eerst een bezoek aan Artis
ex-butler van een hertog in huis te hebben?"
opperde Barbara. „Ik voel me tenminste altijd
een beetje in de war, in tegenwoordigheid van
die supermenschen."
„Dit schijnt nogal een redelijk type te zijn.
Uitstekende getuigschriften ongehuwd
drinkt niet zijn eenige ondeugd is, dat hg
bij een hertog gediend heeft. Hij komt van
morgen hier."
Jan verdiepte zich weer in zijn correspon
dentie, maar hij kon zijn aandacht er niet
goed bij houden. Dat hij die brieven lezen
moest, was de schuld van den Strooper, en
onwillekeurig keerden Jan's gedachten terug
naar den man, die Clem had vermoord en de
veiligheid van de bewoners van „Marske
House" ernstig in gevaar had gebracht. Want
een toevallige opmerking van Barbara over
het gebruik van haar wagen, dien nacht, of
een woordje te veel van juffrouw Greer, zou
de politie op het spoor brengen, en dat kon
voor Jan noodlottige gevolgen hebben. Zijn
gedachten spiegelden zich zoo duidelijk op zijn
gezicht af, dat het Barbara opviel.
„Wat kijk je verschrikt, Jan," merkte zij
op.
Jan dwong zich een lachje af.
„Dat komt uit. Ik ben geschrokken van het
loon, dat deze kerel hier vraagt. Lees eens."
Hij reikte haar een brief over, maar de uit
vlucht was niet veel waard en hg verbrak de
pijnlijke stilte, die ontstond, toen z(j den
brief vluchtig doorloopen had, met het on
prettige idee, dat alles wat hij zei, klonk alsof
hij een blunder trachtte te bedekken.
,,'t Valt me juist in, dat ik een belang
rijke afspraak heb, die ik moet houden zou
je er bezwaar tegen hebben, dien Crale te
ontvangen, Barbara?"
„Wie, den butler? Zie ik er uit als een
meisje, dat butlers ontvangt?"
„Werkelijk, ik moet naar de stad vanmor
gen, en ik dacht, als je toch niets bijzonders
te doen had
„Mijn beste man," stribbelde Barbara tegen,
„wat weet ik nou van buttlers af? Ik heb er
nog zoo weinig ontmoet in mijn jong leven.
Ik zou niet weten, wat ik zeggen moest."
„Toe, wees een flinke meid," drong Jan
aan. ,,'t Is heel eenvoudig. Vraag hem eh
of hij eenige ondervinding heeft en dat
soort van dingen. Of hij goede getuigschriften
heeft, en of hij met keukenmeisjes flirt."
„Zou je je den ex-butler van een hertog
kunnen voorstellen in de spichtige armen van
juffrouw Greer?"
„Niet al te best," antwoordde Jan, „maar
ik kan er dus op rekenen, dat jg je best zult
belasten met de ontvangst van Crale?"
„Ja," zei Barbara. „Ik zal 't probeeren. En
ik zal hem niet aannemen, als hij er uitziet,
alsof hij erg lichtzinnig van aard is. Ik zou
juffrouw Greer niet graag blootstellen aan
een kennismaking met de onbetrouwbaar
heid."
Dat was een uitdrukking, die Jan niet be
viel. Ze had het op zoo'n eigenaardigen toon
gezegd, en het minste wantrouwen van Bar
bara tegenover juffrouw Greer kon gevaar
lijk worden.
„Ik geloof, dat je te veel naar Keating
hebt geluisterd," zei hg een beetje ontevreden.
„Ik heb hem in geen dagen gezien, maar
je zult me moeten toegeven, dat onze waar
dige huishoudster zich onlangs een beetje
vreemd gedragen heeft."
Jan zei daar wijselijk maar niets op en ook
Barbara liet het onderwerp varen; maar toen
Jan dien morgen uitging, voelde hij zich niet
heelemaal op zijn gemak.
Barbara evenmin. Met butlers omgaan was
niet haar sterkste zijde, en toen een uur later
„mijnheer Crale" werd aangediend, betreurde
zij het bijna, dat zij zich door Jan had laten
overhalen. Haar ergste vermoedens werden
bewaarheid; hij zag er werkelijk uit, zooals
ze zich den ex-butler van een hertog had
voorgesteld. Zeer in de puntjes gekleed, een
beetje gezet, en met een bijzonder glad ge
zicht. Het was een echt Cherubijnengezichtje
vond Barbara, maar zijn beleefde, kalme ma
nier van dien maakte haar in de war. Ze had
het gevoel, alsof de verhoudingen omgekeerd
waren alsof zij de werkneemster en hij de
werkgever was.
„Eh wilt u niet gaan zitten, mijnheer
Crale?" noodigde zij een beetje onhandig uit.
„Dank u, dame."
Het ging niet te best, vond Barbara. Zij
deed een paar mislukte pogingen om iets te
zeggen en barstte toen uit:
„Natuurlijk hebt u wel eenige ondervin
ding, mijnheer Crale?"
Crale's gelaatsuitdrukking bleef even eer
biedig, maar gaf te kennen, dat hij in andere
omstandigheden niet naar de betrekking ge
dongen zou hebben.
„Inderdaad, dame," bevestigde hij en Bar
bara verbeeldde zich dat zijn oogen even spot-
tend schitterden maar het volgend oogen-
blik was zij weer overtuigd, dat zij zich ver
gist had. Ze keken zoo ernstig als ooit.
„Ik heb verscheidene jaren Zijne Genade
den hertog van Banff gediend, zooals ik de
eer had u door mijn brief te laten weten, en
daarvóór eenige van de beste Engelsche fa
milies."
Barbara keek beduusd, zooals het bij der
gelijke gewichtige mededeelingen paste.
„En wat was uw reden om Zijn Genade te
verlaten?" vroeg zij aarzelend.
„Zgne Genade, dame, was van ietwat on
geregelde gewoonten," antwoordde Crale af
gemeten. „Op mijn leeftijd is globe-trotten
niet langer een genoegen, dat mijn hart of
mijn voeten me veroorloven te genieten."
„Of je figuur,dacht Barbara ondeugend,
(Wordt vervolgd.)
