Na twee jaar weer
in Iran terug
Kleurenfilm in Duitschland
Een gemengd
g ezelschap
per auto door
de woestijn
Reeds herfst op
de hoogvlakte
Gaat Japan militaire
pressie uitoefenen?
Amerika dient een sterke
vloot te bezitten
„De Duitsche jeugd is met
God verbonden"
„Onze wil is even puntig
als onze bajonetten"
Twee nieuwe procédé's
De credietbehoefte van
Italië
Geen monarchie in Duitschland
versterking van de noordgrens
van frankrijk?
overbrenging van de stoffelijke
resten der in dlln oorlog
t in turkije gevallen
duitschers
Teheran. In October.
VAN Damascus naar Bagdad en an
dersom vertrekken tweemaal per
week, op de zoogenaamde „convooicla-
gen", vele automobielen en autobus
sen van verschillende ondernemingen en op
die „convooidagen" is men zeker reisgelegen
heid te vinden. Tusschen Bagdad en Teheran
bestaan geen „convooidagen". Men kan eiken
dag vertrekken, indien... men een auto ter
beschiking heeft. Autobussen tusschen de
twee hoofdsteden, die van Iran en die van
Irak, loopen er niet.
Twee jaar geleden, toen ik van Bagdad
naar Teharan vertrok, had ik mijn eigen wa
gentje, mijn motorfiets met zyspan, ter be
schikking en had ik dus niet naar reisgele
genheid te zoeken. Ruim een jaar geleden,
bij mijn vertrek naar het gevechtsterrein in
Oost-Afrika, heb ik te Teheran mijn eigen
kleine machine achtergelaten in een garage
goed geplombeerd door de Iransche douane en
te Bagdad moest ik nu trachten een plaats
in een automobiel met bestemming naar Te
heran te vinden. Voor dezen afstand van on
geveer duizepd kilometer een automobiel
alleen voor zichzelf te huren, zou natuurlijk
zeer duur uitkomen en dit doet dan ook vrij
wel niemand. Enkele dagen heb ik te Bagdad
ale mogelijke garages en reisbureaux afge-
loopen om een reisgelegenheid naar Teheran
te zoeken. Eenmaal kreeg ik een aanbieding
de reis te maken met een vrachtautomobiel
naast de chauffeurs. De vrachtautomobielen
hebben hier gewoonlijk twee chauffeurs. We
zouden dus met ons drieën zitten. Zoo'n
vrachtautomobiel ondergaat aan de grens
een veel langer onderzoek dan een personen
automobiel; bovendien ontwikkelt een vracht
automobiel veel minder snelheid en laadt hier
en daar vracht af, laadt elders vracht op,
zoodat .zoo'n reis dan vele dagen, zelfs een
week kan duren. Hoewel men mij een zeer
schappelijken prijs vroeg, ben ik op dit aan
bod niet ingegaan. Tenslotte vond ik wat ik
zocht: een personen-automobiel met in het
geheel, mij inbegrepen, vier reizigers. Ik zou
naast den chauffeur komen te zitten, de drie
andere reizigers naast elkaar op één bank
in den kleinen automobiel. Ik betaalde voor
de goede plaats vier ponden sterling voor den
tocht, de anderen een half pond minder. Den
avond voor het vertrek kwam men mijn reis
goed halen, dar met het reisgoed der anderen
achter den wagen werd vastgebonden. En
's morgens voor zessen verlieten we de Kha-
lifenstad.
Een gemengd gezelschap vormden we. De
chauffeur was een Iraksche Jood, de drie an
dere passagiers bestonden uit een Italiaan,
een Griek en een Franschen .priester. De
chauffeur sprak alleen Arabisch en een wei
nig Perzisch; de Griek alleen Grieksch en
Perzisch; de Italiaan alleen Italiaansch en
een weinig Fransch; de Fransche priester
sprak behalve zijn eigen moedertaal ook nog
goed Italiaansch en min of meer Grieksch.
een soort rijdende toren van Babel dus. Ech
ter bij onderlinge samenwerking konden we
ons onder elkander allen verstaanbaar maken.
Zooals mijn lezers bekend is, ben ik geen
vreemde op den weg tusschen Bagdad en Te
heran en ik had dan ook alle mogelijke maat
regelen voor den tocht genomen, vooral wat
mijn kleeding aanging. Dikker ondergoed had
ik aangetrokken in verband met de klimaat
wisseling, die ik wist, dat te wachten stond,
zoodra we de Iransche hoogvlakte zouden be
reiken.
Kort voor jhet opgaan van de zon bevonden
we ons reeds in de woestijn en tegen negen
uur 's morgens bereikten we Khanikin, het
Iraksche grensstadje, dat voor een deel ver
scholen ligt in een palmenwoud. Hier eindigt
de woestijn en beginnen de uitloopers van de
Iransche bergen.
Ik moet erkennen, dat ik Perzië. dat thans
weder, als in de oudheid, Iran heet, met ver
langen tegemoet zag. Zeer aangename en
schoone herinneringen heeft dit land van mjn
vroeger verbjjjf bij me achtergelaten. Een
merkwaardig verschil bemerkt men, als men
vanuit het woestijnland Irak het bergland
Iran binnenkomt, doch dit verschil betreft
niet alleen het landschap, het betreft ook de
menschen en den geest, dien men er waar
neemt.
Nog geen halven kilometer hadden we de
grens achter ons, toen reeds mijn oog door
iets nieuws werd getroffen, dat ik er het vo
rige jaar nog niet had gezien. Links van den
weg verhief zich een groot gebouw, dat, zoo
als me spoedig bleek, nog niet geheel is vol
tooid, doch reeds dienst doet. Het is het nieu
we gebouw der Fransche douane, waar de be
ambten en ambtenaren tegenover ons, reizi
gers, een groote mate van vriendelijkheid en
beleefdheid toonden. Ze maakten het ons niet
onnoodig lastig. Een onaangename ontdek
king deed ik er ook, doch daaraan is niet
Iran in de eerste plaats schuld. Door de geld
ontwaarding in Europa en door de vaststel
ling van gedwo""»n Vw>»-««n Tt-on iv er
bijna anderhalf maar zoo duur leven als een
jaar geleden.
Er was iets, dat me bijzoder opviel. Alle
vrouwen, die ik zag, liepen ongesluierd. Toen
ik, ruim twaalf maanden geleden, Iran ver
liet op weg naar het oorlogsterrein in Oost-
Afrika, hadden in de steden, voornamelijk te
Teheran, reeds vele Iraksche vrouwen den
sluier vrijwillig afgeworpen, maar op het
land werd de sluier nog bijna algemeen ge
dragen. Sedert is echter van hoogerhand het
dragen van den sluier in het openbaar ver
boden. Een maatregel tegen den Mohamme-
daanschen godsdienst kan men dit niet noe
men, want nergens schrjjft de Koran, het hei
lige boek der Mohammedanen, het dragen
van den sluier voor vrouwen verplichtend.
Vele echte, vrome Mohammedaansche vrou
wen hebben nimmer den sluier gedragen zoo
bijvoorbeeld de vrouwen der Bedoeïnen der
woestijn-Arabieren, die immer ongesluierd
gingen.
Bekende plaatsen zag ik bij mijn verderen
tocht weder: Khosrovi, het kleine grensdorpje.
Kasr Sjirin, waar eenmaal, o zoovele eeuwen
geleden, de schoone prinses Sjrin (de Zoete)
leefde en stierf. De bouwvallen van haar
grootsch kasteel (kasr) ziet men er nog. Een
jaar geleden verbleef ik hier een nacht en
hoorde ik urenlang het jammerend weenen
van een knaap, wiens broeder, een gendarm,
ik langs den weg had zien sterven, overreden
door een automobiel.
Later kwamen we voor den hoogen berg-
wal, waartegen de Paitak-pas zich omhoog
slingert in stoutmoedige bochten. Iets meer
dan twee jaar geleden hebben de menschen
beneden ons met angst en verwondering na
gekeken, toen mijn oude Tsjechische makker
van zoovele jaren en zoovele werelddeelen en
ik met onze motorfiets en zijspan den tocht
naar boven waagden over de sterke hellingen
en langs diepe afgronden. In welken toestand
bevindt zich thans in de garage te Teheran
onze kleine machine en waar is mijn oude
makker? vroeg ik me met eenigen zorg af.
Éénmaal slechts heb ik gedurende mijn ver
blijf in Ethiopië van hem een brief ontvan
gen en eenige malen heb ik hem geschreven,
maar zijn die brieven ook aangekomen? Voor
zoover mjj thans bekend is, zijn er van mijn
mijn brieven uit Afrika aan verschillende
adressen meer dan tachtig verloren gegaan
en zeer vermoedelijk hebben mijn brieven aan
mijn ouden makker hem nimmer bereikt.
De Fransche priester was even verbaasd
als ik, toen ik voor de eerste maal den hoogen
wand van het Paitak-gebergte aanschouwde
en met eenige ongerustheid vroeg hij mij, of
we daar tegenop moesten. Ik knikte hem be
vestigend toe en stelde hem gerust, dat het
zoo erg niet was.
Aan den voet van den rotswand heeft men
petroleum aangeboord en er zijn thans vele
nieuwe, witte, van baksteen gebouwde huis
jes verrezen, die het landschap minder troos
teloos maken.
Boven op de hoogvlakte was de wind plot
seling koeler, kil bijna. Het was er reeds
herfst, een herfst zooals bij ons in Europa,
met bonte kleuren en een vage weemoed.
Over hoogstens twee maanden zal hier
sneeuw liggen en zal nu en dan het verkeer
er voor dagen of zelfs voor weken onmogelijk
zijn.
Slechts weinige kilometers nadat we den
Paitak-pas hadden beklommen kwamen we
te Kerinde, het oude, vriendelijke stadje met
hooge, statige populieren en gedrongen wil-
genboomen als in Europa.
We hielden er halt en in het eenvoudige
hotel, tevens eethuis, at ik voor weinig geld
een kippetje, zooals men alleen in Iisin weet
gereed te maken. Maar al etende mijmerde ik:
twee jaar geleden woonde ik hier eenige da
gen en van hier verzond ik mijn eerste brie
ven over en uit Iran, dat toen nog algemeen
Perzië heette.
En in al deze herinneringen was eenige
weemoed, dezelfde weemoed, dien de kleurige
herfst van de Iransche hoogvlakte om me
weefde.
J. K. BREDERODE.
De Chinees che-Japansche betrek
kingen.
Uit Tokio wordt aan de bladen gemeld,
dat Japan geneigd is tot „andere maatre
gelen" over te gaan, teneinde China te
dwingen de Japansche eischen tot bijleg
ging van de Chineesch-Japansche geschil
len te aanvaarden, indien de diplomatieke
onderhandelingen te Nanking mochten mis
lukken. De „andere maatregelen", die men
op het oog heeft, zouden waarschijnlijk
bestaan in het verbreken van de diploma
tieke betrekkingen en het overgaan tot mi
litair geweld.
De Japansche politiek is vastgesteld na
een conferentie tusschen ambtenaren van
het ministerie van buitenlandsche zaken te
Tokio en het ministerie van oorlog. Zij is
ter kennis gebracht van den consulgeneraal
te Nanking, Soema, die zich naar Tokio
heeft begeven om instructies in ontvangst
te nemen. Gisteravond is Soema weder van
Tokio naar Nanking vertrokken, met de
nieuwe instructies, die de Japansche am
bassadeur, Sjigeroe Kawagoe, ter kennis
zal brengen van den Chineeschen minister
van buitenlandsche zaken, Generaal Tsjang
Tsjoen. Naar van Japansche zijde werd
verklaard, „hangt de toekomst van China
af van het resultaat der nieuwe besprekin
gen, die tusschen Kawagoe en generaal
Tsjang Tsjoen gevoerd zullen worden". In-
tusschen wordt aan het besluit van Japan
op onheilspellende wijze kracht bijgezet
door de indrukwekkende manoeuvres van
duizenden Japansche soldaten langs den
spoorweg PeipingTienstinSjanhaikwan
in Noord-China.
Verjaardag van Roosevelt „Dag der
Marine".
Dinsdag vierde President Roosevelt zijn
verjaardag en zooals sedert 1922 gebruike
lijk werd op dien dag ook de „dag der ma
rine" gehouden. Overal werden parades
gehouden ter eere van de marine.
Roosevelt zond een schrijven aan den mi
nister van marine, waarin hij vaststelde,
dat Amerika geen imperialistische doelein
den nastreeft en zich erover verheugt met
alle volkeren in vrede te leven.
Toch is het behoud van een krachtdadige
verdediging ter zee thans meer noodzake
lijk dan ooit, want in vele deelen der we
reld zijn de verhoudingen verontrustend.
Verscheidene admiraals hebben redevoe
ringen gehouden, waarin zij ditzelfde on
derwerp behandelden.
De chef van den marinestaf, Admiraal
Standley, verklaarde, dat een aanval op
de Vereenigde Staten alleen vanuit zee te
verwachten is, zoodat de vloot de eerste
verdedigings linie vormt. De vloot moet
verder zoo beweeglijk zijn. dat een vijand
ver van de Amerikaansche kusten kan wor
den aangevallen en vernietigd.
EEN OPTISCHE EN EEN
CHEMISCHE METHODE.
Voor binnen- en buitenlandsche pers
is een demonstratie gegeven met
eenige in Duitschland vervaardigde
kleurenfilms. Hoewel het product
nog niet volmaakt is, schijnen er
mogelijkheden in te steken.
Er zijn twee dingen, die er de
laatste jaren in het buitenland niet
goed in willen, het eene nog niet
en het andere niet meer; het
zijn de gekleurde film met gefoto
grafeerde menschen eenerzijds, de
Duitsche film anderzijds. De cijfers
wijzen het uit: het publiek is tot
nu toe blijkbaar niet van zins een
hoofdfilm in kleuren toe te juichen;
evenmin vindt 't in Duitsche films,
wat het er vroeger soms uithaalde.
Het operette-genre heeft het bij de
Duitsche regeering verkorven
misschien niet ten onrechte maar
wat er voor in de plaats is gekomen
kan geen belangstelling in het bui
tenland wekken en heeft naar
men wil ook in het binnenland
maar matig succes. Wat er van de
operette en de klucht voor de export
is overgebleven, is slechter dan
voorheen.
Het is de vraag of de Duitsche filmindu
strie in staat is via de weg van de gekleurde
hoofdfilm het verloren gebied te herove-
-„u \vanr hof in /it, valt ni®t precies te
zeggen, maar het publiek wil niet. Het ziet
graag korte gekleurde teekenfilms, maar
het krijgt blijkbaar een gevoel van onbe
hagelijkheid als het zijn sterren met rose
gezichten en zalmkleurige handen tegen
blauwe luchten, groene weiden en zwarte
wateren ziet afsteken. Dit is misschien in
de eerste nlaats een technische kwestie. De
zwart-witfilm is thans zoo „echt" en heeft
een zoodanige betrekkelijke harmonie be
reikt, dat het nog ietwat primitieve gedoe
met regenboogkleuren de toeschouwers van
hun stuk brengt. Bovendien is, zelfs door
de beste regisseurs, de kleur als mogelijk-
heid-op-zichzelf niet uitgebuit. Het publiek
moge niet om snobistische, quasi artistieke
experimenten geven, het verlangt tegen
woordigd datgene, wat de kenners „film"
noemen. Ontbreekt het tempo en het rhyth
me, dan blijft de zaal leeg; en wellicht is
het dit langzamerhand aangekweekte film
instinct, dat de oorzaak vormt van de voor
loopige afkeer van gekleurde hoofdfilms: er
zijn kleuren gefotografeerd, meer niet. Bo
vendien is het publiek waarschijnlijk rea
listischer dan sommigen meenen; het ac
cepteert sterke kleurcontrasten in een
sprookjesachtige teekenfilm, maar niet in
een liefdesdrama; de natuur is niet kakel
bont.
Duitschland is dan met twee kleuren
procédé's op de markt verschenen Siemens
slaagde er in een methode te vinden de
omkeerfilm te verveelvuldigen. Er zijn ver
schillende manieren om iets op de celluloid
strook vast te leggen; men kan negatief
film of omkeerfilm gebruiken. De laatste
wordt bij het ontwikkelen „omgekeerd" en
kan dan afgedraaid worden. Er is in dat
geval geen negatief, zoodat van verveelvul
digen geen sprake is.
Daar Siemens thans de omkeerfilm in
meer dan één exemplaar kan vervaardigen,
is de mogelijkheid geonend, dat de bioscoop
van de betreffende producten gebruik maakt,
terwijl het anders bij amateurswerk zou zijn
gebleven. De uitvinding heeft echter het na
deel, dat het proiectie-anparaat er voor
verbouwd moet worden. Er is een sterkere
lichtbron noodig dap hij zwart-witfilm.
Amerikaansch kapitaal voor de ont
wikkeling van Abessime
Naar van betrouwbare zijde uit Rome
verluidt, zou de nieuwe Itóliaansche S^an
te Washington, Suvich, zijn besprekingen
niet een groep Italiaansche zakerdlg^.,,H
de Vereenigde Staten hebben beëindigd^
Een van zijn voornaamste opdrachten was
kapitaal te vinden voor de ontwikkeling
van Abessinië. T4
Het schijnt dat Giannini, een Italiaansch
bankier te New York, voor dit doel een
nieuwe bank heeft gesticht, met een aan-
vangskapitaal van 2 millioen pond sterling.
Hoewel dit bedrag natuurlijk onvoldoende
is voor het gestelde doel, gelooven de ita
liaansche bankiers dat het naar verhou
ding gemakkelijk zal zijn dit kapitaal bin
nen niet al te langen tijd te verhoogen.
GEZAGVOERDER VAN DE „QUEEN
MARY" DOOR BEROERTE
GETROFFEN.
De kapitein van de „Queen Mary" is twee
uur voor het vertrek van het schip, juist
toen hij wilde opstaan, door een beroerte
getroffen.
Hij is naar een ziekenhuis overgebracht
en naar men zegt zou zijn toestand zorg
wekkend zijn.
De „Queen Mary" is thans vertrokken
onder commando van kapitein Peel, die
reeds de vorige reis het bevel over het
schip heeft gevoerd, en die in allerijl tele
fonisch gewaarschuwd was.
Naar nader wordt vernomen is kapitein
Britten in het ziekenhuis overleden.
MAATREGELEN TEGEN PRIJSOPDRIJ
VING IN FRANKRIJK.
Het departementaal comité tot bewaking
van de prijzen in het departement van de
Seine heeft gedurende de eerste 14 dagen
van October 1123 winkels doen bezoeken
en den prijs van meer dan 4.000 artikelen
doen verefieeren.
118 winkeliers werden schuldig bevon
den aan prijsopdrijving. Velen van hen wer
den voor commissie gedaagd en ontvingen
een waarschuwing. In geval van recidive
zullen zij wegens onrechtmatige prijsver-
hooging door den rechter vervolgd worden.
Bovendien houdt de prefect van politie
zich bezig met het saneeren van de markt
van de hallen.
De commissie heeft verder van den vroe-
geren onderstaatssecretaris voor mijnbouw
inlichtingen ontvangen, noodig voor de
controle van de prijzen van geimporteerde
steenkool.
Tenslotte uitte de commissie den wensch
dat ook de prijs voor papier wordt gecon
troleerd.
J-ttl
DE STAKING IN HET FRANSCHE
KOLENTRANSPORTBEDRIJF.
Steeds meer fabrieken gedwon
gen te sluiten.
Het aantal fabrieken, dat tengevolge van
de staking in het kolentransportbedrijf in de
omgeving van Roubaix en Tourcoing ge
dwongen is te sluiten, is tot 19 gestegen, ten
gevolge waarvan 3.000 man werkloos zijn
geworden. Gisteravond hebben postende sta
kers den chauffeur van een zonder geleide
rijdenden kolenauto aangevallen. Zij wierpen
den man op den grond, sloegen hem op het
hoofd, en verspreiden de 2 ton kolen, die zich
op den wagen bevonden, over de straat.
De werkgevers weigeren met de transport
arbeiders te onderhandelen, zoolang dezen de
opslagplaatsen bezet blijven houden. Zij be
schuldigen de arbeiders er van, in staking te
gaan zonder gebruik te maken van de ver
zoeningsprocedure, die onlangs bij de wet is
ingevoerd.
voorts een bijzonder filter en tenslotte een
scherm, dat de lichtstralen op een bepaalde
manier verwerkt.
Geheel anders heeft Agfa het probleem
trachten op te lossen. Dit procédé is goed-
kooper, zoowel wat de uitvoering als wat de
toepassing betreft. Er is geen bijzonder
projectie-apparaat noodig, geen bijzonder
scherm en zelfs geen filter. Maar: van ver
veelvoudigen is tot nu toe geen sprake. De
smalfilmer en andere filmamateurs zullen
de uitvinding van Agfa toejuichen, maar
daar blijft het voorloopig bij. Bij het
Agfa-procédé is ook geen afzonderlijke
camera noodig; men koopt eenvoudig een
reel voor gekleurde film en zet die in de
camera; bij normale lichtverhoudingen kan
men dan een film in kleuren maken, als
betrof het een zwart-wit-product. De kosten
zijn slechts 20 tot 25 meer.
Dat de Agfafilm de Duitsche grenzen zal
passeeren, is wel waarschijnlijk, maar het
zullen voorloopig uitsluitend de liefhebbers
zijn, die er van genieten.
Professor Eckert, die bij de vertooning van
laatstgenoemd product een toespraak hield
was van meening, dat de verveelvoudiging
binnenkort eveneens mogelijk zou zijn. Hij
schijnt te hebben toegegeven, dat dergelijke
proeven positief zijn uitgevallen.
Voor Siemens heeft Berthon gewerkt die
daarbij is bijgestaan door Perutz. Natuurlijk
zijn de Duitschers niet de eenigen, die een
overwinning van de gekleurde „realistische"
film willen doorzetten. De vraag is wat de
Amerikanen doen, wanneer men in Babels
berg succes mocht boeken. De meeningen in
Hollywood loopen nog al uiteen. „Over een
paar jaar hebben we de kleurenfilm" ver
zekert Mamoulian, die de tekortkomineen
van zijn „Becky Sharp" wel wilde erkennen
„Mijn oogen doen er pijn van", geeft Chaplin
le„t-e.nnen' r18®1" ChaP'in is een eigenaardig
artis en zakenman, die ook met de spreken
tLi, u ®,?,erts niet op goeden voet staat
Toch beziet hij deze kwestie anders, dan
hier en daar beweerd wordt. Hij heeft zelf*
geprobeerd m „Modern Times" zijn mede
spelers te laten spreken, maar heeft daar
later van af gezien. Ook heeft hij plannen
een aantal sprekende films te maken
waann hij zelf niet meespeelt. Daarom s
het te verwachten, dat hii ook de kleuren
\andaag of morgen wel zal aanvaarden.
Berichten over wederinvoering te
gengesproken.
Een officieele woordvoerder heeft
het te Parijs gepubliceerde, als zou
Hitier, Prins Ernst Georg van
Brunswijk-Luneburg op den troon
willen plaatsen, als „grooten onzin"
gekenmerkt.
Rede van Balduv von SchiTach
De rijksjeugdleider heeft het woord ge
voerd op een vergadering van leiders der
Hitlerieugd Hij zeide o.a., dat de tegen-
vvóord gë jeugd geen ketters of kerkstor-
mers zijn „De jeugd is door onze vanen
en door onzen Fuehrer met God verbondon.
Indien wij onzen plicht doen, dan vervul
len we ook onze plichten jegens God.
Ik duld niemand in onze rijen, die niet
aan God gelooft.
Als wij in den tijd, dat alles tegen ons
was niet geloofd zouden hebb en in de
voorzienigheid, dan zouden wij^ onze over
winning niet gevonden hebben
Tenslotte zeide Baldur von Schirach:
Zoolang ik op dezen post sta, zullen in
Duitschland geen confessioneele vereeni-
gingen bestaan".
Viering van den veertienden ver-
jaardag van den marsch naar
Rome.
Geheel Italië vierde gisteren den 14den
verjaardag van den marsch naar Rome.
Ter nagedachtenis aan de 1547 zwart-
hemden, die gedurende het bestaan van
deze organisatie zijn gesneuveld, is een
„Sacrarium" opgericht, dat werd onthuld
In tegenwoordigheid van den Duce werd
een H. Mis opgedragen.
Te elf uur 's morgens waren alle fascis
ten, die te Rome aanwezig zijn. bijeengeko
men op het Palazzo Vcnezzia met hun vaan
dels en standaarden om den „stichter van
het Imperium" te huldigen.
Toen Mussolini verscheen werd hij luide
toegejuicht.
Eerst decoreerde hij de studenten, die zich
hebben onderscheiden in den veldtocht in
Abessinië. Vervolgens keerde hij terug in
het Palazzo Venezzia en hield vanaf het
halkon een toespraak, waarin hij o.a. zeide,
na te hebben medegedeeld, dat het „Sacra
rium" was onthuld, dat in geheel Italië
openbare werken zullen worden begonnen.
Indien, zoo vervolgde hij, het jaar 14
gunstig is geweest, het jaar 15 zal het niet
minder zijn. want dit is ons geloof en onze
wil, even puntig en gehard als het staal
van onze bajonetten
Ons geloof is zoo sterk, dat het bij het
ontmoeten van een hindernis, zich hier
overheen werpt.
De Dure besloot zijn rede met de woor
den: Italië staat thans rechtop om tot den
laatsten druppel bloed zijn overwinning en
zijn imperium te verdedigen.
Na deze rede bleven de toejuichingen van
het publiek zoo lang aanhouden, dat de
Dure eenige malen op het balkon terug
moest komen.
In het gevolg van den Duce bevonden
zich de Duitsche gasfen onder leiding van
den leider van de Duitschers in het buiten
land, von Bohle.
DE EEUWIGERUZIES IN HET VERRE
OOSTEN
Russisch protest te Tokio.
Het Russische volkscommissariaat van
buitenlandsche zaken heeft den gezant van
de Sovjet Unie te Tokio Joerenef, opdracht
gegeven bij de Japansche regeering te pro
testeeren tegen een overval van Sovjet-
Russische grenswachten door twee gewa
pende Japansch-Mandsjoerijsche afdeeiin-
gen.
Genoemd incident had plaats op 26 Oc
tober in het district Turjerog op 500 meter
van de grens op Russisch gebied.
Tengevolge van het Belgische new-
traliteits besluit.
In verband met een mogelijke reis van
Daladier en generaal Gamolin naar het
Noorden des lands wordt gemeld dat nieu
we credieten zullen worden gevraagd tot
NWH°UWen vaJ? versterkingen aan de
tengevolge van het neu-
Lk .i Van lc?ip in het vervolg
gebracht Verdedigin8 moet worden
consnlnëf'6Ratij Van arnbtenaren van het
land heeft u amhnssa<le van Duitsch-
begevpn Z,<*, naar Cianakkale in Turkije
de stoffelijke resten van de
we re 1 rlonrp!»CI e ren en soldaten die in den
VPn gesneuveld zijn, op te gra-
Rosnoru^vt" zu''Pn naar Terapie aan den
begraven neP'-°PiTwnrdci?' om te worden
Maarschalk stoffolijk overschot van
monument «V°v ?er Goltz> difi r"st in het
"I het park der Duitsche am-
