Texel
Ingezonden
DE WEEKt
DE
STROOPER
altijd wat nieuutó,
Hevige SNIIWOND
IN DEN VINGER
KLOOSTERBALSEM
RIJK AAN VITAMINEN
HERMAN NYPELS
Jongeheren
en Kinderkleding
HERMAN NIJPELS'
Kledingmagazijnen,
Den Helder.
BLOEDT VERSCHRIKKELIJK
ARE* ER'S «M4INIEI TER INZAOI
Avondkleding
Smoking - Jacquet
WAAROP DE BEELTENISSEN VAN
H. K H. PRINSES JULIANA
EN Z. H. PRINS BERNHARD
Prijs van insigne met Oranje
lint 25 cent,
Verlovingsspeldjes in de kleuren
der beide Vorstenhuizen 15 cent
FEUILLETON
DOOR
O PETER BARON
Mh"?* ""nh'k °P wïï
xxmi.
DE ECHTE HONING TAAI-TAAI
Per pond f 0.25
GEMBERTAAI p. p. f 0.30
COR KRIGÉE
Van Galenstraat 71. Tel. 399
De meeuwenja die blijven zwieren en
krijschen over het strand, en ze krgschen zoo
als ze dat reeds eeuwen gedaan hebben: mis
troostigschor
En inmiddels zoeken we het karig stukje
zee af, dat de nevels ons gelieven open te
laten en dat is maar bedroefd weinig. Mis
schien een kleine 200 meter.
Geen wrak te bespeuren, geen masttopje...
niets.
We loopen tot paal 4 en komen dan een
ouden visscher tegen, huiverend in z'n duffel
en z'n neuswarmer hoog-opgetrokken onder
het desbetreffend orgaan.
Hij sjouwt wat latten en plankjes mee en
staat ons te woord, wat vermoeid en zonder
interesse blijkbaar voor de restanten van de
„König Wilhelm". „Jahet moet er liggen,
maar dat kun je nou niet bekijke; daarveur
mot je wachten tot het opklaart".
Zoo zijn we terug gegaan, terug in den mist
en den regen en in eindelooze miezerigheid.
De meeuwen scheerden over ons heen en wel
licht vroegen deze zich af wat een mensch
kon bewegen op dezen dag derwaarts te trek
ken.
Vreemd zoo'n stormstrand, met zijn duizend
en een voorwerpen, en waarover het schuim
vlokt als dolle horden opgejaagde witte ko
nijnen. Het flakkert over de pieren heen en
rolt soms holderdebolder honderden en honder
den meters het zand op, om dan te pogen tegen
de hellingen op te komen. Vroeger lukte dat
nog wel eens. Nu zijn ze te steil...
Tusschen het schuim liggen de flesschen, in
elk waarvan we kijken of er misschien een
manuscript in zit van een eenzame op een
verlaten eiland, en de aardappelen en doosjes
en blikken
Als we den boulevard oploopen zien we ach
ter ons en het wordt nog dikker. Geen kans
gehad dus om het wrak van de „König Wil
helm I" te bekijken.
Jammer. Wie weet, was het bij kalm weer
niet gelukt met een vlet er op te komen. Mis
schien is daar nog wel een ingang in een
luiken wie weet zitten in die ouwe schuit,
al ligt ze er al van '70, af wel kostbaarheden...
Dat alles weten we niet en het is alleen
maar de aard van het Nieuwediepsche ras, die
zulke gedachten in je brengt.
Het is de geest, die heel vroeger de strand
jutters maakte en die in heel, heel bescheiden
vorm toch nog in iederen bewoner van deze
kusten schuilt. Het is de zucht naar het avon
tuur.
Vaagmaar ze is er.
En thans hopen we op een dag helder zicht.
in prijzen die U aanstaan.
Verband met KLOOSTERBALSEM
geneest de wond in 24 uut
.Als moeder aan een groot gezin, had
ik het ongeluk mij bij 't brood snijden
een flinke jaap in den wijsvinger te
geoen. Het bloedde verschrikkelijk. Een
van myn kinderen bracht dadelijk den
Kloosterbalsem, die in mijn huisgezin
met kinderen telkens van pas komt.
Na een doekje mei dezen geneeskrach
tigen balsem op mijn vinger te hebben
gedaan, hield het bloeden dadelijk op
en de hevige wond was tot mijn ver
bazing in 24 uur geheel geheeld en
totaal genezen." B D (e Qr
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen b(j brand-en sn|jwonden
Jok ongeëvenaard als wrijfmiddel bij
Kheumatjek, spit en pijnlijke spieren
Schroefdoos 84. ct Potten: ó2'/2 ct. en 1 04
BURGERLIJKE STAND
van 24 tot en met 30 October 1936.
GEHUWD: Simon Lap en Elisabeth de
Waard: Cornelis Bakker en Anna Beumkes;
Reijer Buijs en Maria van den Hoek.
POLITIE.
GEVONDEN: 1 kruk van auto; 1 hand
koffer en 1 nappa handschoen.
KERKNIEUWS.
Op Maandag 2 November zal te Den Burg
in de Ned. Herv. Kerk een gemeentedag wor
den gehouden, waarin als sprekers zullen op
treden: Ds. Kijne van Rhenen, vroeger pre
dikant te Den Burg. en Ds. Visser. Het Kerk
koor zal zingen. De toegang is vrij.
Den Burg
PROP AG ANDA-FIL1MA V OND VAN
HERWONNEN LEVENSKRACHT.
In Pen's Bioscoop werd gisteravond een pro-
paganda-avond van Herwonnen Levenskracht
gehouden waarvoor het initiatief was genomen
door de afd. Den Burg van den R.K. Volks
bond. De belangstelling voor dezen avond was
zeer groot. Het openingswoord werd gesproken
door den heer H. Zijm Sz., die een bizonder
woord van welkom richtte tot den Z.Eerw. heer
Pastoor Boonekamp van De Cocksdorp, tot
Weth. Kager en tot den heer Pisart; hij zag in
de aanwezigheid van autoriteiten in onze ge
meente het bewijs, dat de belangstelling voor de
t.b.c.-bestrijding hier groot is. Spr. wees ver
der even in het kort op het schitterend werk
van Herwonnen Levenskracht. Deze vereeni-
ging heeft thans een nieuw Sanatorium, dat als
het grootste en best ingerichte van al de Sana
toria in Nederland bekend staat. Het is het
naar maat gemaakt
vanaf 37»®®
moderne snit
Den Helder Kledingmagazijnen
sanatorium vah het R. K. Werkliedenverbond,
het biedt plaats voor ongeveer 500 verpleeg
den. Deze avond is, zei spr. verder, voorname-
lgk belegd voor versterking van het z.g. Vrijw.
Stuiversfonds: aanvankelijk werd hiervoor op
Texel pl.m. 50.per jaar bijeen gebracht, dit
is evenwel tot de helft teruggeloopen, nu echter
zal men de gelden iedere week laten ophalen.
Na een korte inleiding van den propagandist,
den heer H. Vuister, werd hierna tot vertooning
van een film, betreffende het sanatorium, over
gegaan. Hieruit bleek wel, dat Herwonnen
Levenskracht werkelijk over een pracht-inrich-
ting op dit gebied beschikt. Alle middelen staan
den geneesheeren daar ten dienste om de vree-
seltjke ziekte, waaraan jaarlijks nog duizenden
in ons land sterven, te bestrijden. De heer
Vuister hield ln de pauze zijn propaganda-rede.
Hij deelde mede, dat er in ons land jaarlijks nog
35.000 lijders aant.b.c. worden aangetroffen,
waarvan onder de R. K. ongeveer 15.000.
Het snatorium biedt plaats voor 500 patiënten;
op dit moment zijn er ongeveer 130 mannen en
130 vrouwen en 100 kinderen. Helaas kan nog
lang niet aan al de aanvragen om opname wor
den voldaan, er bestaat helaas nog een lange
wachtlijst, die niet tot stand is gekomen door
gebrek aan plaats maar door gebrek aan geld.
Leden van het R.K. "Werklieden-verbond
kunnen gratis in dit Sanatorium worden
verpleegd, ook hun huisgenooten, doch de
aanvrage is geregeld zoo groot dat sommigen
maanden, soms jaren hebben moeten wachten
om te worden opgenomen; in 12 jaar tijd heb
ben ruim 600 personen op de wachtlijst ge
staan en wat dat beteekent voor een T.B.C.-
lgder kan men zich indenken, als men nagaat
dat er ruim 180 van deze personen zijn over
leden voor ze konden worden opgenomen. De
stuiveractie heeft de wachtlijst, zei spr., veel
korter gemaakt, ons ideaal zou echter zijn
dat ze weder geheel kon worden opgeheven
en daarvoor is voortdurende propaganda
zooals deze avond, noodig.
Tijdens de bijeenkomst gaven zich 50 per
sonen voor de Vrijwillige Stuiveractie op. Het
tweede gedeelte van de firn gaf een over
zicht van de Nazorg aan dit Sanatorium ver
bonden en ten slotte kreeg men een kort over-
zich van de model operatie-inrichting van
het Sanatorium te Bilthoven.
De heer H. Zijm deelde in zijn sluitings
woord mede, dat het in de bedoeling ligt,
reeds de volgende week met het ophalen van
den wekelijkschen stuiver te beginnen. De
contribuanten ontvangen dan een bonboekje,
terwijl hun 't maandblad van H. W. Levens
kracht wordt toegezonden.
TEXEL-NIEUWS.
De eenige voetbalwedstrijd, die hier morgen
wordt gespeeld is een match tusschen een
Texel-comb. en een sterk veteranen-elftal,
waarin o.m. zullen medespelen Alb. Dros Pz.,
N. Ran, Klaas Gielis, Dapper e.a.
In de Texel-comp. heeft de vroegere back
van het le. D. Zuidewind, een plaatsje ge
kregen, voor wie dezen wedstrijd wel als een
proefmatch zal gelden.
PREDIKBEURTEN.
Zondag 1 November 1936.
Ned. Herv. Gem.
Den Burg. v.m. 10 U, Ds. V^rndcollecte
Oosterend, v.m. 10 uur, Ds. A. W. Kok
Oost eren n m uur> Ds. Kok. H. Avondm.
W a a l,"'s av. 7.30 u., Ds. van 't Hooft
Herd^ng Kerk'ervormiS: Ma'dcollecte
De Cocksdorp. v;m. 10 uur. Ds. |aa.m
H. Avondmaal
Zuid-Eierland, n.m. 3 uur, Ds. Salm
oudescbild, 7.30
KOOS. v.m. 10
Doopsgezinde Gemeente.
O o s t e r e n d, 's av. 7.30 u., Ds Vis.
Geref. Kerk.
Den Burg, (Gebouw Fanfare)
v.m. 10 uur, Geen dienst
n.m. 3 uur, Ds. v. d. Leer.
Oosterend. v.m. 10 u., Ds. v.d. Leer
n.m. 3 uur, Cand. Wouda
Gereformeerde Kerk '.H.V.)
Oosterend, v.m. 10 u. en n.m. 3 u., Ds. Kok
Den Helder, 28 October 1936.
Mijnheer de Redacteur,
Door het bestuur der Vereeniging voor
Ziekenverpleging „Voorzorg" wordt in een
circulaire medegedeeld, dat deze vereeniging
is aangesloten bij de Landelijke Federatie,
waardoor men bij verhuizing naar eene andere
gemeente met volle rechten wordt overge
schreven.
Het bestuur der Federatie machtigt mij te
verklaren, dat deze mededeeling in strijd is
met de waarheid en dat genoemd bestuur het
verzoek tot aansluiting van „Voorzorg" tot
op heden zelfs nog niet heeft ontvangen.
Hieraan kan nog worden toegevoegd, dat ter
plaatse alleen de Algemeene Vereeniging voor
Ziekenhuisverpleging „Den Helder" bij de
Federatie is aangesloten.
U beleefd dankend voor de opname,
L. J. VAN DER KUIJL,
Voorziter van het Streekverband
Noord-Holland der Federatie van
Vereenigingen voor Ziekenverple
ging in Nederland.
Staagt allen
a.6. IVaen&dag m Jnslgne
IN FEITEN EN
fantasieën
Zoo zijn we...
We hebben onzen eersten tooneelavond, ge.
noem<? „Abonnementsvoorstelling", weer ge.
had en liet deed ons goed, eindelijk weer eens
te belanden in een sfeer, waar de beschaving,
de cultureele verheffing en de goede smaak
troef waren!
Het komt tenslotte tè sporadisch nog voor,
dat men zich in Den Helder ten onder kan
doen gaan in een atmosfeer van dramatur
gische Wonne en waarlijk kunstgenot.
Het was weer precies, zooals dat ook^ de
andere jaren geweest is: de dames gehuld in
iets nieuws", thans overwegend zwart en
paars (subs. mauve) versch gekapte kapsels,
de neuzen bedouwd met een poudre de riz-
laagje, met daverende corsages, sommige als
de takken van treurwilgen en Wilde aard-
beien, en tenslotte voorzien van een glimlach,
Ook het mannelijk deel was present, met
krakende schoenen, met geagiteerde koppen,
met een lefdoekje in de smoking en met de
5 cent fooi voor den ober, die met het pro-
gram leurt.
Dan gaat het tooneel beginnen en plegen
we interesse. Velen vinden het mooi en velen
zeggen, dat ze het mooi vinden.
In de pauze's beluistert men dan spannen
de verhandelingen over de aardappelen van
Piet Kalis, die nog steeds goedkoop zijn, over
de vitrages, die men zoo juist in een „zacht
sopje" gedaan heeft, over Miesje, die eczeem
aan haar kleinen teen bezit en over het
raglan-mouwtje van mevrouw voor links
tegenover, dat het summum van smakeloos
heid is...
Het is merkwaardig, waartoe zoo'n abonne
mentsvoorstelling niet kan leiden. Tout Den
Helder is aanwezig, op z'n Paaschbest, en
overal dartelen de geuren van lavendel en
kamfer (teneinde de abonnements-pakken der
vaderen motvrij te houden, weet-U). Uw
reukorgaan binnen, ook al weer ter meer
dere stimulatie van „De Kunst".
En als we dan 10 kwartier van de kunst
genoten hebben en tegen elkaar intellectueele
dingen gezegd hebben en onze wijsheid ge
lucht en mekaars kapsel afgemaakt, dan is
daar al weer het einde en alvorens het laat
ste woord voor het voetlicht gesproken is
verrijst alls als bij één massale zweepslag en
ijlt ter garderobe, waar men sinds enkele
maanden door een internationaal gevormde
bediening geholpen wordt.
Verleden jaar vertelden we reeds over den
vestiaire-run, doch deze is zoo mogelijk nog
toegenomen.
Wederom worden de ouderen onder ons
hautain onder den voet geloopen, wederom
komt men er uit (als men er uit komt) als
een verfomfaaide worst of iets dergelijks en
wederom prijst ge Uzelf gelukkig, indien ge
tenslotte op den Kanaalweg belandt.
Van hartstochten die Het Tooneel in U kan
oproepen, gesproken...
34)
Niet voordat hij den heuvelrug had beklom
men en van den grooten weg afsloeg om het
bosch in te gaan, bemerkte Brown, dat
Larry zijn wagen geparkeerd had en te voet
volgde, maar hij hechtte er geen bijzondere
beteekenis aan. Een poosje later keek hij
toevalig eens om, en bevond dat Larry's
smaak voor landelijke wandelingen nog steeds
samenviel met die van hemzelf. Dat kwam
hem toch eenigszins vreemd voor. De volgen
de tien minuten wendde hg zich drie keer om,
waarbij hij tot de overtuiging kwam, dat de
verwijfde baardman hem steeds meer inhaal
de, en tevens dat de avond begon te vallen.
Een en ander was Brown niet naar den zin.
Hij bleef staan en wachtte, tegen een boom
geleund, tot Larry bjj hem was gekomen.
Larry kwam langzaam aangeslenterd.
„Mooie avond," meende hg vriendelijk.
Dat was het, maar Brown had gewichtiger
dingen aan zijn hoofd.
„Hoor eens," zei hij kortaf. „Hoe zit dat,
ben je me aan 't volgen?"
„In zekeren zin, ja, geloof ik," zei Larry,
„maar ik meen, dat 't hier vrij wandelen is.
en dat de gemeente aan meer dan één persoon
tegelijk veroorloofd, van het uitzicht te ge
nieten."
Detective Brown stak zijn kin krijgshaftig
vooruit.
„Hou maar op met die smoesjes," snauwde
hij. „Daar ben ik niet van gediend. Wat
moet je?"
„Dit!"
Brown kwam nooit te weten, wat de an
der moest, omdat diens plannen den vorm
aannamen van een onverwachten forschen
kaakslag, en toen viel de hemel in. Dat was
tenminste de indruk, die Brown er van kreeg.
In werkelijkheid sloeg hij met zijn hoofd tegen
den boom, waartegen hij had staan leunen,
en verloor het bewustzijn.
Toen hij weer bijkwam, lag hij in een bed
in 'n bovenkamer van de portierswoning
van „Marke Hous". Behalve dat bed en een
stoel, was de kamer ongemeubeld, en de ma
neschijn maakte de eenige verlichting uit.
Een poging om zich te bewegen deed Brown
bemerken, dat hij aan het bed vastgebonden
was, en een poging om wat te zeggen, dat
hij bovendien een prop in den mond had. Een
en ander verschafte hem geen bijzonder ge
noegen evenmin als het gezicht van Larry,
die rustig bij hem stond te rooken.
Brown trok booze gezichten, en Larry, na
zijn sigaret zorgvuldig uitgemaakt te heb
ben, liet hem een revolevr zien.
„Dit ding," verklaarde hij, „ls voorzien van
een silencer, en als die zijn naam waar moet
maken, zul je vermoedelijk niet in de gelegen
heid zijn, er veel van na te vertellen."
Brown moest de aannemelijkheid van Lar
ry's woorden toegeven:
„Als ik zeg „we", dan bedoel ik eigenlijk
alleen mezelf, want de eerstvolgende dagen
wordt van je verwacht, dat je niet spreken
zult zonder mijn toestemming. Daar staat
tegenover, dat je zooveel kunt denken als je
zelf wilt."
Hij wierp zijn sigaret weg en nam den
stoffigen stoel, waarover hij, voor hij er op
ging zitten, eerst netjes zijn zakdoek uit
spreidde.
„Ik veronderstel, Kaye, dat we je tegen
woordigheid te danken hebben aan de aan
wezigheid van onzen Jan," begon hij gemoe
delijk.
Een oogenblik was Brown in de war. De
ongewone benaming had hem verbaasd, maar
toen besefte hij wat er gebeurd was: hij was
het slachtoffer geworden van een van de her
haalde aanvalen op Kaye's vrijheid en leven.
„Daar kon je wel eens gelijk in hebben,"
antwoordde hij, „maar als je denkt, dat dat
zóó maar gaat, vergis je je leelijk en wie
voor den duivel ben jij bijgeval?"
„Nou, nou, dat klinkt niet erg geestrijk,"
hoonde Larry. „Hebben we dan al die jaren
een mythe aangebeden, of is de sluwe Kaye
eindelijk eens overbluft?"
En toen had Brown een helder oogenblik.
Het viel hem in, dat maar twee menschen,
die in verband stonden met het geval Teyst,
er belang bij konden hebben, den supinten-
dant vast te houden de Strooper en Larry
Wade. Brown schoot, en bevond dat hij raak-
geschoten had.
„Je ziet er veel beter uit zonder baard,
Larry," zei hij.
„Veel beter," gaf Larry toe. „Ik veronder
stel namelijk, dat je mij al lang kent, hoewel
ik jaren vergeefs verlangd heb, jou eens te
mogen zien."
Brown dacht woedend na, en had weer een
helder oogenblik. Als Larry dacht, dat hij
Kaye gevangen had, kon de echter Kaye zoo
veel te vrger optreden, en er was een goed
middel om Larry in zijn dwaling te sterken.
Kaye was vermaard om zijn voorliefde voor
aanhalingen, en als Brown er nu ook een
paar kon plaatsen, zou dat voor Larry een
overtuigend bewijs zijn, dat zijn gevangene
werkelijk superintendant Kaye was.
„Ik moet toegeven," zei Brown langzaam,
„dat je ons dit keer te slim af bent geweest,
maar vergeet niet, Larry: Zij dienen ook, die
enkel staan en wachten. Zelfs als ze alleen
maar zitten."
„Wie heeft dat voor je uitgedacht?"
spotte Larry.
„Milton. Ken je hem?"
„Nee, nooit van gehoord. Wat is het voor
een type?"
Dat wist Brown ook niet. Hij gromde eens
en rakelde zijn brein op, maar er kwam geen
citaat meer te voorschijn.
„Waarom wou je me eigenlijk hier hou
den?" vroeg hij plotseling.
„Tja, oude ziel," zei Larry, „dat zal ik
je zeggen. Ik wou een poos jouw fascineeren-
de persoonlijkheid aannemen, en het zou na
tuurlijk een beetje vreemd lijken, als er een
heel bataljon Kaye's in Reigate rondtrippelde.
Vandaar je kloosterlijke afzondering."
„Zoo," bromde Brown, en keek ontevreden
rond door de halfdonkere kamer. Na een
poosje viel hem een nieuw citaat in, dat hil
wel eens van Kaye gehoord had.
„Gij die hier binnentreedt, laat alle hope
varen, zei hij somber, en voegde er verdui
delijkend bij„Uit Dante's Inferno
Larry grinnikte en ging er toe over, zijn
gevangene weer stom te maken.
''"C.. bÜ gelegenheid eens aankomen,"
zei hg, toen hg naar de deur ging om ie te
voeren met mijn leliewitte handen. Als je ie
eenzaam voelt, moet je probeeren of je de
kakkerlakken kunt tellen Het is een span
nend spelletje. Tien punten voor elk en twin
tig als ze in je hals kruipen."
Hij glimlachte vriendelijk en ging wetr In
de portiek wachtte hg even om zich te over"
tuigen, dat er niemand in de buurt was- toen
bleef hij staan om nog eens terug te kiiken
naar het port'ershuis, waarin Brown nu o
gesloten zat. Het was niet moeilijk geweest,
er in te komen en 't stof dat er overal lag,
wees er op dat er nooit iemand kwam. Het
huis was, vooral als Larry zijn voornemen, om
als Kaye op Marske House te logeeren, ten
uitvoer kon brengen, buitengewoon voor ge
vangenis geschikt. Dat de gewaande Kaye
zichzelf zou kunnen bevrijden, achtte Larry
zeer onwaarschijnlijk: hij was op 't gebied
van binden en knevelen vrijwel volleerd.
Evenmin maakte hij zich bezorgd, dat de ge
vangene met hulp van buiten los zou komen,
want hij rekende er op dat niemand wist, wat
het schilderachtige portiershuisje verborg.
Toch vergiste hij zich daarin. Nauwelijks was
hij weg, of een schaduw maakte zich uit de
nog diepere schaduw tusschen het struikge
was los, glipte de laan over en verdween in
de portiek van de portierswoning.
Die schaduw was superintendant Kaye
de echte die een belangstellend toeschou
wer was geweest bij de gebeurtienssen van
dien avond.
Jan Teyst was een voorbeeld van regel
maat. Hij had regelmatig geleeft van het geld
zgner medemenschen, en ook in minder be-
angrijke zaken hield hij zich aan vaste ge
woonten.
Eiken morgen, weer of geen weer, vond.
men hem in den grooten tuin van Marske
ouse om den groei van zijn bloemen waar te
nemen, waarbij hg zich niet liet afschrikken
oor volslagen gemis van kennis van alles,
wat plantkunde betrof. Na tien minuten zijn
vaste planten voor „tweejarige" uitgeschol-
en te hebben en het onkruid te hebben be
goten, dat hij aanzag voor de keur der flora,
slenterde hij geregeld de laan in om een si
garet te rooken en zijn plannen voor den dag
te overleggen.
(Wordt vervolgd.)
