Stadsnieuws DE STROOPER BEL OP 636 Waar gaan we heen Maandag 17 November 1936 Heldersche Courant Tweede Blad Opgaaf nieuwe telefoon aansluitingen. Onbewoonbaarverklaring van woningen» Feestavond van de Kon» Ned» Bond van Oud- Onderofficieren» ASTO-TAX RUIJGHWEG 3 8. De prijsuitreiking van den ballonnen wedstrij d» Licht op voor alle voertuigen „Huisduiner Belang"» Marine-Concert» Roodkapje» Visscherij FEUILLETON. DOOR PETER BARON Kapé, Koningstraat, Telef.no. 4. j. Bruin, Sluisdijkstraat 53, Telef.no. 163. W. Grim, Tuinstraat 60, Telef.no. 225. Mevr. Feda, Weststraat 36, Telefn. 277. A. Lol, Jonkerstraat 34, Telef.no. 381. A. v. Berkel, Koningsweg 20, Telef.no. 484. Gebrs. Rühland, Emmastraat 36, Tel.no. 542. Kommies verificateur der Invoer en Acc., Nieuwstraat 64, Telef.no. 545. A. Schendelaar, Ruyghweg 383, Telef.no. 663. G. Kruijff, Nieuwstraat 36, Telef.no. 786. De Inspecteur van de Volksgezondheid te 's-Gravenhage heeft het Gemeentebestuur schriftelijk meegedeeld, dat de woningen Vij zelstraat nos. 798183 en 85 ongeschikt ter bewoning zijn en niet door het aanbrengen van verbeteringen, welke in redelijke verhou ding staan tot de waarde der woningen, als nog in bewoonbaren staat kunnen worden ge bracht. B. en W. stellen thans voor de volgende woningen onbewoonbaar te verklaren: Vijzelstraat 79, 81, 83, 85, eigen. P. Kraak man, te Haarlem. Zaterdagavond gaf de Kon. Ned. Bond v. Oud- Onderofficieren in „Musis Sacrum" voor leden en donateurs zijn eersten feestavond van dit seizoen. Wij zijn ervan overtuigd, gezien het uitstekend resultaat van dezen avond, dat de leden met de meeste belangstelling naar een tweeden, dergelijken feestavond zullen uitzien. Ten eerste was daar een stampvolle zaal en ten tweede een publiek, dat nu eens niet alleen voor het gezellige bal scheen gekomen te zijn, maar wel degelijk in de meest opge wekte stemming de „komende dingen" af wachtte. Het was voor den voorzitter, den heer Schenkius, een genoegen de talrijke aan wezigen hartelijk welkom te heeten. Een bij zonder woord van welkom aan onzen burger vader, die reeds verschillende malen blijk gaf te sympathiseeren met den bond. Tevens heette de heer Schenkius welkom de heer van Nel, een vertegenwoordiger van het hoofd bestuur en de besturen der verschillende ver- eenigingen, die door hun aanwezigheid blijk gaven van medeleven met den bond. De voorzitter deelt hierna mede, dat een tooneelstuk in drie bedrijven zal worden op gevoerd en wel de „Lorelei". Onwillekeurig denken we aan deze schoone Duitsche sage en zien we de jonkvrouw, haar gouden haar kammend en haar schoonste lied zingend, bo ven op de rotsen langs den oever van den Rijn gezeten, den argeloozen visscher lokken, die onder de bekoring van haar schoone ge stalte en schitterende stem zijn bootje op de rotsen laat loopen en verdrinkt. Niet aldus is echter de inhoud van het tooneelstuk. Wat het wel inhoudt is een aardig gegeven, dat op een uitstekende wijze werd verwerkt. In aanmerking genomen, dat het hier dilettan ten zijn, die het stuk opvoeren, kunnen we er ons met het meeste enthousiasme over uit laten. Dat het publiek in de zaal dezelfde meening was toegedaan bleek uit het harte lijk geapplaudisseer na ieder bedrijf en de spanning waarmee de diverse scenes werden gevolgd. Wat de inhoud betreft, het eerste be drijf speelt ten huize van de familie Catesby. Arthur de aangenomen zoon van den heer Catesby zal op een soirée zijn compositie de „Lorelei" vertolken. Magda, de oudste doch ter des huizes zal verschillende phasen uit de door hem gecomponeerde opera zingen. Ter wijl tevens aanwezig is de heer Ayres, eige naar van verschillende opera-gebouwen. En dezen avond geeft diverse interessante ver wikkelingen. Magda en Arthur hebben elkaar n.1. lief, maar ,stiefmama" Catesbury wil uit finantieel oogpunt Magda laten trouwen met den rijken Ayres, daar de financiën van den heer Catesbury n.1. door speculaties in mis- crediet zijn geraakt. Wanneer Arthur nu be weert, dat hij zonder rijkdom en eer niet zou kunnen leven, offert Magda zich op, zoowel voor hem als voor den huize Cateby, door zich te verloven met Ayres. Uit de laatste scène van dit eerste bedrijf blijkt vervolgens, dat Tilly, de jongste dochter, verliefd is op Ayres. Voorwaar een schoon, maar moeilijk begin om tot een happy end te komen. Het tweede bedrijf speelt tijdens den wereldoorlog. Het blijkt, dat zoowel Arthur als Ayres naar het front zijn getrokken en de beide zusters Catesby den huisvriend Dr. Robinson als ver pleegsters helpen met zijn moeilijk werk. Uit het einde van het tweede bedrijf volgt dan een eerste ontknooping. Ayres merkt n.1. dat hij zich, waar het de beide zusters betreft, heeft vergist en dat hij Tilly inplaats van Magda lief heeft. Magda geeft hem maar al te graag zijn vrijheid terug en hij verlooft zich met de bekoorlijke Tilly. In het derde bedrijf komt dan als eerste Arthur op het tooneel, voor beide oogen, die door het traangas zijn aan getast een verband en met haat in zijn hart voor de schoone Magda, van wier opoffering hij niets weet, maar wel van het feit dat haar keuze naar een ander is uitgegaan. Vele we gen leiden naar Rome, en langs vele wegen ging het voor het kwam tot een vereeniging tusschen Magda en Arthur, dat tenslotte toch een feit werd. En nu iets over de spelers. In de eerste plaats noemen we Tilly (mej. Tous), die op een buitengewoon aardige wijze haar rol speelde. Zoowel in het eerste bedrijf, als vroolijke bakvisch, als in de tragische scènes, bleek zij niet alleen over rolvastheid te beschikken, maar tevens stond haar spel op een voor dilettanten hoog peil. Ook de heer en mevrouw Catesby, welke rollen vervuld werden door den heer Jansen en me vrouw Kessenich, speelden vlot en met veel pathos. Terwijl Arthur Dale (J. Gras) zoo wel als Magda (Mevrouw Jansen) iets van hun lang niet gemakkelijk gegeven wist te maken. Vooral de heer Haringa in zijn rol van Robinson, de huisvriend der familie, was ge knipt voor zijn aandeel in dit stuk. Het zou te ver voeren om het spel van ieder der spe lers goed onder de loupe te nemen. Wij mee- nen ons dan ook wel te kunnen aansluiten bij de meening van het talrijke publiek, die door zijn hartelijk applaudisseeren duidelijk liet uitkomen, dat het in alle opzichten van dit stuk genoten had. Het is een van de bestuurs leden, die den spelers hartelijk dank zegt voor hun medewerking aan dezen avond. Hierna volgt een verloting met een groot aantal aardige prijzen, waarna met het bal een aanvang wordt gemaakt. Een avond als deze kan voor den Kon. Ned. Bond van Oud-Onderofficieren slechts een aansporing zijn om op den aldus inge slagen weg voort te gaan. Wij vestigen nog even de aandacht op de damesafdeeling van den bond, die ook niet stilzit, maar op 16, 17 en 18 November a.s. een bazar houdt in de bovenzaal van den heer Sanderse op het Koningsplein, waar de toekomstige bezoeksters zeker iets van hun gading zullen aantreffen. Aardrijkskunde, ranja en prijzen. Zooals men zich ongetwijfeld nog herinne ren zal, werd op 31 Augustus van dit jaar op initiatief der beide plaatselijke Oranje- vereenigingen voor jongelui een ballonnen wedstrijd georganiseerd, waaraan door een groot aantal jongelui deelgenomen is. Nu is er misschien op de wereld niets zóó wispelturig, als juist een ballon en dit werd ook bij dezen wedstrijd weer eens overtuigend bewezen. Sommige ballons kwamen niet ver der dan Tuindorp, anderen leden schipbreuk even buiten den bebouwden kom der gemeente en weer anderen vonden een roemloos einde in de sloten van het aangrenzend polderland. Maar de speelsche wind nam andere mee op z'n wieken, mijlen en mijlen ver, en bracht ze in dorpen en stadjes, héél ver weg. En nog anderenja, dat werden wereld reizigers, die gingen, als was 't de gewoonste zaak van de wereld, de grens over en kwamen eerst tot rust ergens in Duitschland, of Oostenrijk. Dat waren de ver- en hoogvliegers Er was er zelfs één, die een bezoek ging brengen in het land van Mussolini, het zon nige Italië. Dat was de kampioen! De uitslagen van dezen wedstrijd hebben wij bereids in onze krant gepubliceerd, zoo dat de namen der gelukkigen niet meer ver meld behoeven te worden. Evenwel, het laatste bedrijf van dit zoo ingeslagen kinderfeest werd Zaterdagmiddag gegeven, en wel in Musis Sacrum. Aldaar had men om half drie een kleine 50 jongens en meisjes bijeen laten komen, die zoo gelukkig geweest waren het kaartje, dat aan den bal lon bevestigd was, per brief van den vinder terug te mogen ontvangen. Het was de heer De Jong, voorzitter van het Centraal Bestuur, die een paar welkomst woorden sprak en daarbij, ook namens de jon gens en meisjes, den heer De Buck, die zioh zooveel werk voor de organisatie van het ge heel getroost had, bedankte. Het was hierna de heer De Buck, die in aardig gekozen bewoordingen het wel en wee der ballons vertelde. Nu, avonturen hadden de ballons genoeg meegemaakt. De één kjwam in een hooiberg terecht, een andere in een sloot, terwijl weer anderen dagen en dagen verlaten op een land bleven liggen. Het was precies een aardrijkskundeles, maar dan een heel prettige Met iederen ballon steeg de spanning. Want de heer De Buck ging steeds verder de wereld in en van iedere plaats wist hij wat bijzonders te vertellen. Totdat de laatste kwamdie heelemaal bij Verona in Italië terecht gekomen was. Nu, die brief had het meisje niet kun nen lezen, evenmin als het bestuur en toen wij hem onder 't oog kregen, konden we 'm ook niet ontcijferen. Maarde ballon was het verste gegaan en de bezitster ging met (jen eersten prijs schoot. Nadat de heer De Buck, aan de hand van een schoolbord, waarop alle plaatsen met krijt aangegeven waren, het verhaal verteld had, werden de jongelui getracteerd op joden- koeken, ranja en een reep, waarna 't hoogte punt van den middag daar was: het in ont vangst nemen der prijzen. Iedere „buitenlan der" kreeg een cadeau en die mochten er >ijn. Poppen, auto's, een complete winkel, spellen en wat al niet meer. Het waren al stralende gezichten die we zagen Het was tenslotte de heer De Jong, die de bijeenkomst besloot. Hij dankte, weer namens de jongens en meisjes, den heer De Buck voor de* prettige wijze, waarop hij het bal lonnen-verhaal verteld had en feliciteerde de prijswinnaars met hun cadeaux. Na de woorden van dank aan het adres der familie Polak, voor het belangloos ter beschik king stellen van de- kleine zaal en een drie werf hoezee op het Koninklijk Huis, werd deze prettige middag beëindigd. Maandag 16 Nov. 16.35 uur Een gezellige feest vergadering. Men schrijft ons: Zooals steeds, heerschte ook op deze feest- vergadering in het gezellige zaaltje van „Den nenheuvel" weer de jolige stemming, die we gewend zijn op de avondjes, welke deze ver eeniging in de winteravonden voor haar leden organiseert. In niet geringe mate heeft het duo Reusink en Koekebier, de humoristen van dezen avond, aan het welslagen bijgedragen. De zorgen die ook op Huisduinen schij nen te drukken werden vergeten bij het nummer: „Ik heb er maling aan; het zal me 'n zorg zijn!" Onder de andere nummers die verder werden uitgevoerd, moet „De Jolige Student" genoemd worden. Tusschen deze be drijven door was er gelegenheid tot een dansje; zelfs werd in kort tijdsbestek dans- onderricht gegeven! Door de welwillende medewerking van vele zakenlieden was er natuurlijk weer de tradi- tioneele verloting, waarvoor hun hartelijken dank werd gebracht. Op deze vergadering werd nog de wensche- lijkheid besproken van Fröbelonderwijs op Huisduinen. Ouders, die hun kinderen aan dit onderwijs willen doen deelnemen, worden ver zocht zich in verbinding te stellen met de bestuursleden: J. de Jong, Opzichter kust wacht; Ch. Kreuger, „Dennenheuvel" of J. Snel, Duinweg 42. Na de pauze volgt een Ouverture van Eduard Trémisot, 21 Januari 1874 te Lyon geboren, dichter en componist; was leerling van Massenet en G. Fauré, Aan het con servatorium debuteerde hij als componist met vele liederen, waarvan vooral „Novembre" al- gemeene bekendheid verwierf; hij schreef voorts de opera's Pyrame et Thisbé (1904) als le uitvoering door de Marinekapel op het programma van a.s. Woensdag vermeld, ver der 1'Aureole (1913), L'Epane (1919), Stam- boul (1921), de Symph. gedichten Le chant du Heros (voor orkest soli en koren), La halte divine, Tiare, La montagne, La mer, Le vul- can. Fatum, Lucifer, Tantale en Cécil-Idyl, alsmede de Ouverture Gill Bias. De beschrijving der Ouverture Pyrame et Thisbé is als volgt: Aan den voet van een Moerbezieboom ge zeten, wachtte de jonge Thisbé op haar min naar Pyrame, totdat ze een leeuwin zag na deren met een bloederigen muil. Door vrees be vangen vluchtte ze en liet de voile, die haar bedekt had, vallen. Het wild geworden beest wierp zich daar op en verscheurde dezen sluier. Op deze plaats kwam Pyrame, zag de vlar- den stof geheel bebloed en vreesde, dat Thisbé het slachtoffer was geworden van de leeuwin. Deze smart wilde hij niet beleven. In over spannen toestand trok hij zijn zwaard en stoot zich dood neder. Op het rumoer van zijn klaagkreten verscheen Thisbé. Buiten zich zelf bij het aanschouwen van haar minnaar trok zij op haar beurt het moorddadige wa pen en stak het zwaard in haar boezem en zakte bij den boom inéén. Het Kindertooneel. Het kindertooneel, onder leiding van Herman Smits, van Haarlem, die het vorig jaar zooveel succes mocht oogsten met „Piet de Leuge naar", komt Woensdagmiddag a.s. te half 3 in Casino met het kindertooneelspel „Roodkap je", het bekende sprookje, dat door Herman Smits opnieuw voor het tooneel is bewerkt en waarvan hier in Den Helder de première wordt gegeven. Medespelenden zijn: de kinderen Mansje Smits, Tilly Waning, Johny Prins, Martha van Delden en de volwassenen: Her man Smits, Henk Smal, Leo v. Norden en Martin v. Delden Sr. Het alleraardigste sprook je, dat door dit gezelschap op uitnemende wijze ten tooneele wordt gebracht, zal zeker bij het jonge publiek in den smaak vallen. Het spel is beschaafd en er tevens op berekend, dat de Natuurhistorisch Museum. Elke week: Woensdag nam. van 35 u. en van 810 u. en Zaterdag nam. van 36 u., alsmede op den eersten Zondag van elke maand nam. van 35 u. Maandag 16 November. Casino, 8.15 u. Klein Kunstavond. Ensemble Theo Bouwmeester. Gebouw Hoogstraat 65, 8 u. Psychometri sche seance. Dinsdag 11 November. Musis Sacrum, 8.30 u. Nederlandsche Reis- vereeniging. Voordrachtavond. Roomsch Katholieke Kerk, Kerkgracht. Conferentie voor niet-katholieken door Pater A. Winkel, dominicaan. Aanvang half negen. Casino, 8.15 u. Uitvoering „Helders Man nenkoor". kinderen geen angst behoeven te hebben voor de wolf, integendeel, hartelijk om hem zullen lachen. Ook aan de costumeering is veel zorg besteed. Het belooft dus, zoowel voor de kleinen als voor de begeleidende ouders, een aardige, leuke middag. Zaterdag handhaafde zich de tongprijs te IJmuiden op hetzelfde peil van Vrijdag. De haringprijs toonde een weinig opgaand beeld. Scholprijzen waren flink aan den hoogen kant, In het algemeen goede, soms zelfs beste prij zen voor de visch. Het ongestadige weer, het welk algemeen in het Noordzeegebied blijft heerschen, zal op betrekkelijke stabiliteit wel van invloed zijn. Het is wel eens interessant te lezen in vak bladen en dan daaruit te peuren een bepaalde geest, die er heerscht omtrent enkele arbeids voorwaarden, die niet omschrijven het materi eele gedeelte dier voorwaarden. Zooals men weet, wordt er in het alge meen op Zondag niet door de haringloggers gevischt. Daarom is er een bepaling in de voorwaarden, dat het Zaterdagavondschot niet behoeft te worden uitgevoerd, zoodat er dus zes dagen wordt gevischt. Hieraan wilde men nu van werkgeverszijde tornen en vermoe delijk wel omdat, vooral met de tegenwoordige goede vangsten, de reizen daardoor zouden worden verkort en er spoediger dus weer zou kunnen worden uitgevaren. Men heeft zich van werknemerszijde daar tegen gekant men heeft nu de zekerheid, dat daaraan niet meer zal worden getornd. Zondags heeft men dus op zee ook vrij. Wel moeten natuurlijk de noodige dingen worden verricht, maar een schot op Zaterdagavond, waardoor de werkzaamheden zouden komen te vallen op den Zondag, behoeft niet gedaan te worden. Het was een principieele kwestie, die hier door de werknemers aan de orde werd gesteld, geheel ontdaan dus van de materieele gevolgen daarvan, zoowel voor de reeders als voor de schepelingen zelf. We meenden laatst, dat de nieuwe overeen komst tusschen reeders en werknemers in het trawlbedrijf afgesloten was, maar dat is onjuist geweest. De besprekingen over een nieuw contract hadden nog geen succes gehad, zoodat was overeengekomen, dat de datum van opzegging van het contract was verschoven tot 15 Nov. Van werknemerszijde wilde men een be paling zien opgenomen omtrent een duurtebij- slag in verband met de nieuwe waarde van den gulden. Voor de haringschepen, waar men eerst ook zulk een bepaling wenschte te zien opgenomen, heeft men tenslotte daarvan afgezien, zoodat dit contract zonder deze duurtebijslagbepaling is vernieuwd. Zoo wilden het nu de reeders der trawlers 46) Kaye glimlachte vergenoegd. Dat was niet verstandig van hem; het wakkerde haar woede alleen maar aan. „Ja, jij hebt me bang gemaakt, maar toch niet zoo als Larry. Want voor mij was hij superintendant Kaye, de scherpste kop van de Ronde Tafel, die verzameling van onbarm hartige duivels, waar Keating 't zoo dikwijls over had. Ja, ik geef toe, je naam maakte me bang. Ik zond telegrammen aan Larry, dien ik voor Kaye hield, om hem weg te krijgen, maar hij trok er zich niets van aan. Hij zou beter gedaan hebbe, als hij maai ge gaan was. Dat hij zich jouw naam aan matigde, is zijn ongeluk geweest. Hij heeft nooit geweten, of zelfs maar vermoed, wie ik was, maar Keating liet zich ontvallen, dat Kaye de identiteit van den Strooper kende. Lat bezegelde Larry's noodlot." Kaye keek haar onverstoorbaar aan, en wilde zelfs het gevaar loopen, haar nog meer te prikkelen, om opheldering te krijgen over eenige ondergeschikte punten, waarover hij Zelf geen zekerheid had. ..Lus jij hebt op Larry geschoten, de^r dagac?» vroeg hij. „Ja, ik, maar ik miste hem. Ik kon niet blijven, omdat Jan naar beneden kwam, maar hoe weet je dat, duivel?" „Ik zag je naar de slaapkamer terugkeeren. Kort daarna kwam je weer te voorschijn, en je deed alsof je pas wakker was om naar de oorzaak van het gerucht te vragen.' „Zoo sluw was ik door mijn krankzinnig heid," zei ze, en haar stem daalde tot een sluw gefluister. „Krankzinnigheid, die ik door mijn aderen voelde sluipen als vuur. En was ik uitwendig niet een aantrekkelijk meisje? En inwendig een ding, dat men in steenen cellen opsluit, en schuwt?" Kaye zei niets en was te verstandig om zich te bewegen. „Nee, je wilt niet spreken, en spoedig zul je het niet meer kunnen. Je wilt me opslui ten in een steenen cel als een krank zinnige! dat wil je." Ze kneep haar oogen half dicht. „Maar ik laat me niet opsluiten! Hoor je? Onder den grond denk eens, Kaye wat zullen de wormen vreten aan je vet karkas." Kaye waagde een blik op de klok en vroeg zich af, hoe lang 't nog zou duren, voor Keating kwam. „En als jjj weg bent, Kaye, is de weg mij vrij. Ik win! Verstand, bah! Het heeft jou in je dood gedreven, en mij brengt mijn onver stand succes. Wat het zoo krankzinnig van mij, dat ik anderen het werk liet doen, en er zelf met den buit tusschenuit ga Den Stroo per noemen ze mij, en dat ben ik ook! En was het zoo krankzinnig van mij, dat ik den kolonel in bescherming nam, toen je onbe houwen vriend Keating hem achterna zat? Ik beschermde hem om hem het gevaar te laten loopen. en zelf het voordeel te hebben!" Ineens stond ze op en sloeg hem in het gezicht, zoodat er een beetje bloed te voor schijn kwam. Het gezicht ervan deed haar terugdeinzen. „Bloed! Mijn God bloed het loopt in een stroom van Larry's gezicht over Ralph's overhemd dien nacht dat Dennis hem vermoord heeft. Bloed!" Haar stem sloeg over tot een verschrikkelijken gil en ze tuimelde in haar stoel, terwijl ze haar ge zicht met haar handen bedekte. Kaye sloeg haar gade, en onderging een gevoel, dat ver want was aan medelijden. Plotseling stond zij weer op. „Ja, je bent verstandig, superindendant Kaye erg verstandig. Je liet Larry krijgen wat voor jou bestemd was. Je werkt in het donker als een mol bang voor het licht! Verstandig? Ja, mijn God, je bent zeker ver standig, maar ik ben toch nog verstandiger!" Ze beet op haar nagels en loerde rond door de kamer, waarin het eerste vale schijnsel van den morgen al doordrong. „O ja, ik ben veel verstandiger. Alleen maar een genie kon de rol van een zorgeloos meisje gespeeld hebben, terwijl razernij en krankzinnigheid aan haar knauwden. Slechts typen, die door een dwaze voor nog groote dwazen geschreven zijn en het kan bij dag de brandende energie onderdrukken, die mij bij nacht verteerde!" Kaye bevochtigde zijn lippen. Tot nu toe had hij zich geluk gewenscht, dat hij zijn handen van den Strooper en van Larry, en zelfs van Jan, had afgehouden, tot zij d'Essinger smaragden voor hem opgespoord hadden, maar nu zag het er uit, alsof hg die listig heid met zijn leven zou moeten betalen. „En waarom moest ik gedwongen worden, misdaden te begaan om te krijgen, wat mij van nature toekomt? Ben ik niet mooi? Ik heb me willen op heffen uit de massa van die akelige, stumperige typisten moderne ge slungelde wurmen met hun gebabbel over dansen en jazz imbeciele mannenjaagsters, geboren om te sterven in eerzame armoede! Armoede, bah! Ik haat ze, en de wereld stinkt er van. Een doordringende stank, die alle aspiraties verstikt en alles vermoordt vermoordt!" Zij stak wild haar armen uit en stampte op den vloer. „Neen, ik ben geboren om bewonderd te worden, en bemind maar niet door zulke stumperde als Keating die oude kerel zonder vuur die door mij jong wilde worden en ook niet door zulke gemeene schurken als Clem Wade. Maar door een man als Larry van hem had ik kunnen houden en in plaats daarvan heb ik hem gedood. Maar ik wist het niet ik wist het niet ik dacht dat jij het was, ellendeling!" Zij werd stil en stond op om de bordesdeuren wijd open te gaan zetten. Daarna keerde zij bij Kaye terug. „Buiten op het grasveld," zei ze langzaam, „daar is een pas gegraven graf. Dat heb ik gegraven voor jou. Om half vier, Kaye, zul je er in liggen tusschen de wormen en de wortels. Om vier uur zal er geen kuil meer zijn en geen superintendant Kaye. Begrijp je me?" Kaye's gezicht bleef onbeweeglijk. Er was niets, dat hij kon doen of zeggen, maar hij dacht zooveel te meer. Wat hield Brown en Keating toch terug? Als ze nog lang weg bleven... „Sta op," beval Barbara, en hij gehoor zaamde. „Ga door die deur," wees ze, „en loop rechtuit over het grasveld. Maar een over bodige beweging en inplaats van zelf naar je graf te mogen loopen, zul je hier sterven. Het zou moeilijk zijn je te vervoeren, Kaye, met je dikken buik, dus loop maar." Kaye liep. Achter zich hoorde hij een eigenaardig geluid, alsof een zwaar lickaam langs het vloerkleed gesleept werd. Hij wend de zich half om en zag iets, dat hem wee maakte van afkeer. Barbara had Larry bij den kraag gegrepen, en met een kracht, die hij niet van haar verwacht zou hebben, sleurde zij den gewonde over den vloer. „Bij God, jou onmenschelijke duivelin!" barstte zij uit. „Die man is gewond „Kalm, kalm," zei ze met een boosaardig lachje om de lippen. „Hij heeft 't nu beter dan over een poosje, want, al heeft hij nóg zooveel pijn, hij leeft toch nog." Kaye zag zijn machteloosheid in en be- heersohte zich. Haar wreedheid schokte zelfs een gehard man als hij was, maar waar schuwde hem tevens, voorzichtig te zijn. Elke minuut kon Keating komen, en het zou zelf moord zijn, op dit oogenblik iets te onder nemen. Dus vervolgde hij zijn weg over het grasveld en drong op haar bevel in het rho- dodendronboschje. Net op het laatste nipper tje zag hij den kuil en hij kon zich nog juist in evenwicht houden. Als hij nog eenigen twijfel gekoesterd had over haar bedoelingen, moest hij die nu wel laten varen, en tenzij Sam spoedig kwam opdagen, scheen hij voorbestemd, zijp leven te eindigen in het graf aan zijn voeten. Ter wijl hij dat bedacht, kwam Barbara aanspor- ren met het slappe lichaam van Larry. Zij gaf het een flinken duw en keek hoe het als een halfleege zak in den kuil tuimelde. Larry kreunde even en bewoog een arm, waarna hij, zooals hij gevallen was, weer roerloos bleef liggen. „Binnenkort mag je hem volgen," zei ze tegen Kaye, „maar ik wil je eerst nog wat laten zien. Draai je om en loop naar den vijver." (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 7