HERMAN NYPELS'
DE WEEK:
De strijd om de
„Betty
Bonn"
shüï™ „rd"
van 4 tot 7 uur 's namiddags
is SINTERKLAAS met zijn knecht op
bezoek in
KLEDINGMAGAZIJNEN
Aardige cadeaux. Verrassingen voor Uw
kinderen. Komt U eens kijken!
JF.BEEMSTERBOER
DEN HELDER
Showroom van de
firma Govers
De tooneelavond van
RS-V. en RK.C
SIGARENMAGAZIJN
M. VAN DIJK
ruime keuze
mn ut\
IN FEITEN EN
FANTASIEËN
Fe uilleton
30 NOVEMBER
1 DECEMBER
2 DECEMBER
3 DECEMBER
4 DECEM BER
5 DECEMBER
uitkeering dan volgens tarief verschuldigd,
het ontbrekende zelf bijpassen.
Het nieuwe tarief treedt in werking Maan
dag, 30 November a.s. Echter kan in bijzondere
gevallen, ter beoordeeling van Burgemeester
en Wethouders, het bestaande tarief nog wor
den toegepast. Uiterlijk van 1 Februari 1987
af zal het nieuwe tarief zonder eenige beper
king van kracht zijn.
Wat onder een bijzonder gevat is te verstaan,
is niet bij voorbaat uit te maken; elk geval
zal op zich zelf beoordeeld worden. Wel kan
worden medegedeeld, dat hierby onder meer is
gedacht aan hen, die, thans niet verzekerd
zijnde, onmiddellijk na deze bekendmaking tot
een ziekenfonds of verzekeringmaatschappij
zijn toegetreden, of, zoo zij wel verzekerd zijn,
werk hebben gemaakt van een hoogere uit-
keering, dan waarop zij nu recht hebben.
Ten slotte zij hier nog eens de gedragslijn
aangegeven, welke men voor opneming in een
ziekenhuis heeft te volgen.
Met de door den huisarts afgegeven verkla
ring vervoegt men zich bij den Directeur van
den Gemeentelijken Geneeskundigen en Ge
zondheidsdienst. Indien deze aan de opneming
Zijn goedkeuring hecht, zal hij daarvan op de
evenbedoelde verklaring doen blijken; daarna
behoort men zich te wenden tot den Gemeente-
Ontvanger voor de betaling der verpleeg-
kosten. Deze kosten moeten bij vooruitbetaling
worden voldaan, telkens voor een termijn van
14 dagen. Voor een spoedige afdoening is het
zeer gewenscht het laatste aanslagbiljet voor
de Rijksinkomstenbelasting, zoowel van het
hoofd van het gezin als van de vrouw en de
inwonende kinderen, zoo deze afzonderlijk
a, ingeslagen zijn, mede te brengen. Het ver
dient eveneens aanbeveling, om, indien de
patiënt verzekerd is, de polis mede te nemen.
Aangeraden wordt van het bovenstaande
goede nota te nemen en nog eens nauwkeurig
na te gaan, waarvoor men verzekerd is, op
dat men later niet voor onaangename verras
singen komt te staan.
Steeds moet de Directeur van den Gemeen
telijken Geneeskundigen en Gezondheidsdienst
in de opneming gekend worden; geschiedt dat
niet, dan heeft de verpleging niet volgens de
hierboven genoemde regeling plaats.
Den Helder, 27 November 1936.
Een zeer moderne Inrichting.
Op den Kanaalweg 149 is sedert vele jaren
de zaak werd, zoover men heeft kunnen
nagaan, in 1885 door den heer Dryver ge
sticht de firma T. C. Govers gevestigd, die
een uitstekende reputatie op het gebied van
meubileering en stoffeering geniet. De laatste
15 jaren beschikt de firma over twee panden,
die door een ander van elkaar gescheiden zijn.
In het oudste van die twee, dus in die, waarin
de firma van de oprichting af gevestigd is
geweest, heeft zich dezer dagen een algeheele
verandering voltrokken. Het is n.1. geheel door
de firma; Ran en Vermeulen verbouwd, waar
door het aanzien van binnen en van buiten
wel zeer verbeterd is. Het is nu een prachtige
showroom geworden. Het oorspronkelijke
„portiek" is vervangen door een hall van 10
meter diepte, aan weerszijden waarvan men
de opgestelde meubelen vindt. Voorts is de
showruimte, welke een diepte van 25 meter
bereikt, door de nieuwe verdeeling zeer over
zichtelijk geworden. Men heeft van de hall uit
een prachtigen doorkijk en het oog wordt be
koord door de smaakvol gearrangeerde op
stelling van de goederen. Het geheel is stem
mig en uiterst modern. Hierin herkennen we
de hand van den heer K.H. Winkels, die het
ontwerp en de uitvoering van de binnen-
achitectuur voor zijn rekening genomen heeft.
Het plafond en de wanden liet hy geheel op
nieuw bespannen met doek, resp. met witte
jute en talrijke lichtpunten liet hij aanleggen,
waarvan ettelijke op zoo'n wijze, dat inderecte
verlichting verkregen werd. Dit sorteert een
zeer mooi effect. Wat de expositie in de show
room betreft, men heeft cabines geformeerd,
die ingericht zijn als kamers en een zelfs op
alleraardigste wijze als een terras met zitje.
De firma Govers zal zeer zeker eer inleg
gen met deze keurige showroom, waaraan
mede werkzaam waren de firma Westerbaan
(verlichting) en Zijp (schilderwerk).
Voortreffelijke opvoering van een
origineel blijspel.
Gisteravond is in het „Casino" door de too-
neelclubs der Handelsschool- en Kweekschool-
vereeniging een uitvoering gegeven, welke in
tweeërlei opzicht onze bijzondere aandacht
vraagt: eerstens was daar het feit, dat de
Handelsschoolvereeniging haar 15-jarig be
staan herdacht en ten tweede hadden wij het
voorrecht de vertolking van een blijspel te
mogen beluisteren, die voor dilettantenwerk
aan opvallend hooge eischen beantwoordde.
Iets, wat deze jubileumsviering een bijzon
der cachet geeft.
Het was precies als 5, als 10 jaar geleden.
Daar waren tegen achten de vele honder
den, die de hall van het „Casino" binnen
stroomden... daar was de tot de laatste plaats
bezette zaal... en daar was de aloude Band
van 7, die voor de eerste stemming-makende
rhythmen zorgde...
Er was niets veranderd!
De praeses der vereeniging, de heer A.
Trap, sprak een kort welkomstwoord tot den
aanwezigen directeur, de leeraren en leera-
ressen en de vele overige belangstellenden en
KONINGSTR. 11 - TELEF. 529.
VOOR SINT NICOLAAS
memoreerde het feit, dat de Handelsschool
vereeniging thans haar 16e jaar ingaat. Te
vens vestigde hij de aandacht op de verande
ring in 't karakter der vereeniging, die thans
meer in 't bijzonder een tooneelvereeniging is
geworden, zulks in onderscheid met de
„jeugd"-jaren.
Woorden van dank werden gericht tot den
heer Koen, die zich met het grimeeren had
belast en de firma Govers, die het meubilair
voor het blijspel verschafte. Eveneens was
men erkentelijk voor de vele winkeliers, die
prijzen voor de verlofïng beschikbaar stelden.
Als accent op dit reeds in majeur gestelde
speechje, verschenen nog ten tooneele verte
genwoordigers van de Kweekschool- en
MULO-Scoolvereeniging, en dat met geluk-
wenschen voor de 15-jarige, benevens bloe
men. Zóó begon deze avond.
„De Brievenbus".
Direct hierna werd een aanvang gemaakt
met de opvoering van „De Brievenbus", een
4-bedrijvig blijspel (door een voorspel vooraf
gegaan) van de hand van A. den Hartog.
Alvorens meer in detail op deze „Brieven
bus" in te gaan, zouden wy a priori willen
opmerken, dat men met dit stuk een wel bij
zonder geslaagde keuze heeft gedaan. Zon-
dat dat het nu bepaald tot het genre „be
langrijk" werk gerekend kan worden is de
inhoud opvallend van vlotheid en geest. Daar
bij is de rolverdeeling zeer harmonisch, zoo
dat een vrij groot aantal medewerkenden de
gelegenheid krijgen hun kunnen te demon-
streeren. En voorts eigent het zich speciaal
als opvoering door vroolijke jonge menschen,
die, zooals o.a. gisteravond bewezen werd,
meermalen met een vuur en enthousiasme
spel leveren, dat voor dilettanten van bijzon
der gehalte genoemd mag worden.
„De Brievenbus" is een blijspel, waarvan de
pointe in wezen Amerikaansch aandoet. Een
paar jonge kerels, respectievelijk een tram
conducteur, die meester in de rechten is, en
een kellner, die romanciersneigingen heeft,
krijgen op zekeren avond, onder het povere
licht van een straatlantaarn, en ten overstaan
van een brievenbus, een idée. Een van die
mysterieuze vonken der Heilige Inspiratie
verschaft hun het denkbeeld, dat de wereld
in feite geregeerd wordt door één machtigen
factor: het „kruiwagen"-systeem. Hier op
doorbordurend besluiten zij eikaars voor
spraak te zullen zijn, hetgeen dan ook ge
schiedt. De consequenties zijn waarlijk alles-
overtreffend en al spoedig spreidt Fortuna
haar milde hand over beiden uit: de een
wordt gevestigd meester in de rechten en
nummero twee krijgt een loonende schrijvers-
baan. Het systeem heeft dus zijn practische
uitvoerbaarheid bewezen, doch de wijze waar
óp is nogal extravagant. De advocaat, die
als behartiger der belangen van zijn chef de
vrije hand heeft creëert van zijn denkbeelden
iets bijzonders. Hij geeft „sociale adviezen"
en dat wel op dusdanige manier, dat ieder
adspirant kunstbeoefenaar, of op de een of
andere wijze aan den weg timmerende, mits
hij of zij 't betalert kunnen, „succes" hééft.
Het werkt allemaal prachtig en een groot
aantal would-be (en ook eeriige serieuze) ar-
tisten wordt in minder dan geen tijd tot
„kunstenaar-met-naam" gebombardeerd.
Evenwel... hoe vlot dit alles verloopt in
kunst en zaken als tenslotte de Groote Liefde
ten tooneele verschijnt loopt het mis. Dan
blijkt zelfs het systeem der „sociale adviezen"
machteloos te zijn en scheelt het niet veel
of het had zelfs zijn eigen schepper van diens
levensgeluk ontroofd......
Maar het is een blyspel en zij, die elkander
moesten vinden, vinden elkander ook. En dat
is dan een happy-ending, dat niet in het
minst geforceerd aandoet.
De Vertolking.
De wijze, waarop men dit alles gegeven
heeft, frkppeerde zoowel door uitermate vlot
spel als begrip voor de diverse rollen.
Uit den aard der zaak heeft de een meer
feeling voor zijn partij dan de ander, doch dit
neemt niet weg, dat men eenige uren op kos
telijke wyze genoten heeft van deze zoo zeer
origineele „Brievenbus".
De beide hoofdrollen werden respectievelijk
dat is de uitroep op
5 Dec., wanneer m'n
een cadeau uitpakt
dat Uw Sint in onze
zaak heeft gekocht.
Geen wonder, want
wij brengen ook dit
jaar weer reuze leuke
dingen, b. v. voor
Dames:
een poederdoos ot
manicuur etui, zilve
ren en Gero zilver
toiletstellen, cigaret-
ten koker-pijpje of
aansteker, gouden
slaven en clos fon
ever banden, brillan-
ten ring of hanger.
Ook in goud op
zilver en prima dou
blé brengen wij de
aller nieuwste snufjes.
Zeer geslaagde
Heeren-cadeaux:
zilv. potlood-koker of
aansteker, sigaren-
schaartje of sleutel
ketting, pijpenkrab-
bers ot chagdoozen.
zilv. tandenstokers en
manchetknoopen,
gouden dasspelden of
monogramringen.
Kortom wat
BeemsterboerU biedt,
vindt U bij een ander
niet.
Kom vooral in mor
genuren, dan koopt
U rustig.
t/m 5 Dec. is onze zaak
tot 10 uur geopend.
JUWELIER - HORLQ6ER-PEN MELDE-R
gegeven door Dick Abbenes (als Jan Dirk
Markus) en Arie Grendel (Mr. Antingh).
Abbenes, die we reeds eenige malen in klei
ner werk hebben zien spelen, was de verras
sing van den avond. Met een flair en een
esprit, die vopr een beginneling opmerkelijk
waren, heeft hij van zijn rol iets bijzonders
weten te maken. Abbenes heeft van nature
reeds een groote mate van vrijheid, van spon
taniteit, die hem voor het voetlicht reeds bij
voorbaat een aannemelijke figuur geven. Hij
had de dankbaarste rol, ongetwijfeld, maar de
wijze, waarop deze gebracht werd, was zeer
belangrijk boven de middenmaat. Iemand, die
begrip voor acteeren heeft.
Arie Grendel is een oude bekende op de
Casino-planken en ook ditmaal heeft hij aan
de gestelde verwachtingen beantwoord. Zeer
rolvast, gemakkelijk van beweging, en zon
der een zweem van onwennigheid. Misschien
heir en daar een ietsje te gechargeerd, doch
overigens een volwaardige kracht.
Mej. Kreyger als Gilberte was een bekoor
lijke flirt, die als tegenspeelster der beide hee-
ren ongetwijfeld voldeed. Mej. Kalff als de
secretaresse beeldde het juiste (excusez du
peu...) type uit', evenals J. v. 't Roer, die den
uitgever speelde.
Schouwvlieger, die een dubbelrol had, viel
met name in het begin even tegen. Hieraan
zal een zekere mate van nervositeit niet
vreemd geweest zijn. De overigen der cast
Kantonrechterlijke come back.
Tot de vele verrassingen, die het aloude
Sinterklaasfeest nu eenmaal dezer dagen met
zich brengt, behoort ook het weder-verschy.
nen van onzen Kantonrechter, Mr. Sickenga,
die zooals men weet, eenigen tyd wegens een
ernstige ongesteldheid het bed moest houden.
We misten hem, wy aan de perstafel en de
«arde der hevig-luisterenden op het schel
linkje. Allemaal... van de genoegelyke „huis
bewaarder-portier",die als zijnde de incar
natie van den ambtenaar tegen ieder, die hier
z'n zuurverdiende penningen aan de voeten
van Justitia komt deponeeren, met vriende-
lijk-uitnoodigend gebaar pleegt te zeggen:
„Goeden middag... komt u maar binnen!"^,
alsof u op salet moest...
Maar ook de veldwachters In zwart-en-
blauw en de agenten en dat heele hoogst-,
ernstige gezelschap, waar misdadig Den Hel
der voor moet verschijnen als men geen re,
flector had, geen bel of ventte zonder ver
gunning. Het was niet compleet zonder de
centrale figuur, de spil van al het Kantonge-
rechtelijke: Mr. Sickenga.
En hij zat er weer en... keek even zwart
en even dreigend als hij dat al een respecta
bele rij van jaren gedaan heeft. Hij neemt de
menschen op alsof hij ze zoo direct als klok
spijs zal gaan verslinden en buldert tegen het
meisje, dat 1 minuut over zevenen in de
Spoorstraat reed alsof ze een treinaanslag be
raamd en uitgevoerd had.
Sommige delinkwenten schrikken... en ze
slikken het heeje relaas, dat ze thuis zoo
moeizaam uit-het-hoofd geleerd hadden, haas-
tiglijk naar binnen. Weer anderen staan als
met stomheid geslagen en zyn bly als deur
waarder Biersteker hun de deur uitbonsjoert.
En weer anderen trachten met zachte preve
lingen op het gemoed des Rechters te werken,
hetgeen een onbegonnen taak is. Het is altijd
een feestelyk gebeuren, zoo'n Kantongerecht
zitting. Men kan er mensch-studies maken.
Het O.M. dat een uitgesproken feeling voor
humor heeft, humor, die op den 3en Dinsdag
van de maand rijkelijk pleegt te stroomen. En
die veelal met moeite een daverende lachbui
weet te weerhouden. Dan de griffier de heer
Van Ravesteyn. De verpersoonlijking van de
plicht, de letter der wet, en die altijd schrijft
met een ouderwetschen penhouder (waarom
geen ganzenveer...??) en nooit lacht.
En de Kantonrechter, grijze ridder van For
tuna, iedere poging van lieden „om-er-onder
uit-te-komen" pareerend, soms sidderend van
edele of gewaande verontwaardiging, soms
prachtig in het honen der huichelachtigheden
van crimineele zondarenMaar de straffen
vallen meestal mee
Alle andere gebeurtelijkheden blijven gere
serveerd voor volgende week.
Dan is het 5 December en komt de ver
rassing.
So long!
waren een aantal dames en heeren, die, de
een beter dan de ander, de bijrollen vervulden.
Behalve dat het geheele stuk, zooals wy
bereids opmerkten, zich kenmerkte door een
opvallende rolvastheid, bleek, dat ook de regie
in uitstekende handen was. Het op- en afgaan
ging goeddeels onberispelijk, terwyl voorts
bijzondere zorg besteed werd aan het grootste
struikelblok aller dilettanten: de uitspraak.
Tenslotte kwam het ons voor, dat het kap
en grimewerk wel even meer verzorgd had
kunnen zijn.
Het was een ovatie, die men den kranigen
vertolkers na afloop bracht en nauwelijks was
het Wagnerdoek voor de laatste maal geval
len, of het scheurde wederom open en daar
stond het heele ensemble, met in 't midden
de geestelijke vader van dit alles: de heer
Van Vendeloo. Nu, ook diens echtgenoote
moest op de planken, en beiden werden even
door Friedrlch
Lindem a n
9)
Deze kwam nu te voorschijn uit de nevel
massa alsof hij zich slechts een oogenblik
had moeten bedenken:
Theekopjes...?
Plotseling begon hij te spreken.
Men kon zijn plezier in het spreken aan
hem bemerken. Hij sprak met handen, met
voeten, met' beenen,' ja, met het heele lichaam,
als een tooneelspeler.
Hij kraamde er een bende onnuttige dingen,
dingen van geen enkele belang uit, altijd weer
nieuwè, 'met êen overtuiging, die iemand er
aan zouden doen twijfelen of het wel waar
was, dat deze man onwaarheid sprak, en toch
deed hy het, dat wisten wy zeker.
Maar zooals hij redeneerde waren er slechts
twee mogelijkheden: of hy was een angstig
goed opmerker of hy was een buitengewoon
en fantasierijk tooneelspeler.
Theekopjes? Ach ja. juist! Nu, thee
kopjes is wel een beetje veel gezegd. Het was
nu juist niet Chineesch porcelein, niet zoo iets
met bontgekleurde beeldjes, met „gelshas en
Fuji" en zoo. Hik... nee, zoo niet. Het waren
meer wat ge noemt theekommen zonder oor.
Wit. Hik... Een beetje vuil al. Die konden
beter een knauw verdragen als dat dunne
Chinee^che tuig. En die hadden ook al menige
dauw verdragen, menig hooge zee doorge
maakt, als de orkaan tekeer gaat als een acht
baan op Coney Island o! ja! De rand was al
aardig ongelyk, hik...
En zoo ging het verder met zijn geweldige
diepe stem, die uit zijn machtige bqrstkas
dreunde.
Ongeveer vyf minuten lang sprak hij over
de theekommen, schilderde het beeld steeds
duideiyker. Men had de dingen door zijn be
schrijving gemakkelyker kunnen uitteekenen.
wy luisterden totaal verwonderd, sprakeloos
Steeds weer opnieuw moesten wij in onze ge
dachten nemen, die spreekt daar over iets wat
in 't geheel bestaat. Op een moment ging my
door myn hoofd. „Daar spreekt een tweede
Trevor".
Totdat deze hem onderbrak.
Mooi, dat zyn dus de theekopjes. Dus,
die stonden daar zoo en gy doopte uw vinger
in de thee en bemerkte, dat die nog warm
was. Welke vinger doopte gy er in?
Deze vraag bezorgde mij byna een hartklop
ping, zoo grotesk kwam my dit op 't oogen
blik voor. Begreep de stuurman dan nog steeds
niet, waarop dit moest uitloopen? Maar die
liet zich zoo maar niet van de wys brengen.
Welke vinger?
Daaby tilde hij zijn groote handen op, be
keek den eenen vinger na den andere en dacht
diep na. Een prachtige tooneelspeler. Daarna
zei hij met een aandoenlijke openhartigheid:
Welke vinger?hikmoet ge dat
werkelyk zoo precies weten, meneer de Rijks
advocaat Dat weet Ik waarUjk niet meer,
neen. Ik zou liegen als...
Vriendeiyk ging Trevor op deze ontwape
nende naleviteit of geraffineerdheid in:
Neen, nee, dat spreekt vanzelf. Laat
maar. Komt er ook niet op aan. Maar daar
stonden nu de .theekopjes of theekommen,
I zooals ge zegt, nietwaar?.
De stuurman knikte hem vriendelyk lachend
toe.
Trevor, met den nog steeds vriendelyken
toon, waamee hij zyn slachtoffer steeds dieper
in de val lokte:
Ja, dus daar stonden zy. Dat wil zeggen:
waar stonden zij eigenlyk?
Crane deed eenigszins dom-beleedigd over
deze vraag.
Nu, waar? op tafel.
Trevor, alsof hij met een schooljnogen
sprak:
Fyn, juist. Op tafel. Maar op welke tafel
Crane keek weer dom verwonderd met zijn
lichte oogen Trevor aan.
Plotseling bemerkte hy, waar hij was, zag
plotseling den strik om zyn hoofd. Hij wilde
iets zeggen, snakte naar lucht, bewoog zyn
lippen...
Nu gebeurde, wat ik eigenlyk al lang ver
wacht had, doch alleen niet wist van welken
kant het zou komen en op welke manier het
gebeuren zou. Het trof my als een zweepslag.
De kapitein...
Snerpend kwam het uit zyn borstkas, kort
afgehakt, scherp als gif.
Waart gy al op de „Betty Bonn"?
Nu was het Trevor, die kinderlyk verwon
derd deed. Hy hief zijn oogen op en vroeg
een en al verwondering, en ik moest hem
werkelyk bewonderen. Hy kende zyn vak.
Op de „Betty Bonn"? Hoezoo?
Maar van nu af aan liet de kapitein hem
niet meer los. Het gevecht was geopend. Hy
verdedigde zich niet. Hij viel aan. En de wyze
waarop, was nog wel het meest wonderbaar-
lyke. Hij herhaalde Trevor's vraag in den
zelfden toon:
Hoezoo?dat begrijpt gij zeer goed,
iets waarop uw vragen regelmatig hebben
aangestuurd en wat gy nu niet schynt te
willen begrijpen, namelijk, dat Mr. Crane zich
gisteren bij zijn opgave vergist heeft: de kop
pen stonden niet in de kajuit. De koppen
stonden in het matrozenlogies. Dat bedoelde
gij toch, niet?
Een buitengewone zet, Trevor den wind uit
de zeilen te nemen. Zelfs Trevor was een
oogenblik verbluft ey vond zoo gauw geen
antwoord.
Van dit oogenblik maakte de stuurman ge
bruik om opgewekt te bevestigen:
In het matrozenlogies, natuuriyk, hik....
in het matrozenlogies. Waar anders? Heb ik
dan wat anders gezegd? Dan zweer ik nu
Hik
Maar nu had Trevor geen blik en geen ant
woord meer voor hem over. De stuurman was
van af 't begin slechts een figuur op het
schaakbord geweest.
De dader zat daar! En de dader had zich
aangemeld. Trevors stem werd opeens even
scherp, als die van den Kapitein. Aanval op
aanval volgde, afweer op afweer.
De stuurman stond 'er eerst nog by en
knikte met zijn hoofd. Doch langzamerhand
hield dit knikken op. Het schemerde hem voor
de oogen, by het spel dat hier gespeeld werd.
Ook mijn hart stond telkens byna stil bij
eiken dolksteek die beide mannen elkaar ga
ven terwyl zij hoe langer hoe meer het mas
ker lieten vallen.
waStPikIiÜLraS T gevaarlijk tegenstander,
wat ik nooit van hem verwacht zou hebben.
Deze verfoeiiyke piratenhoofdman, of wat
hy dan ook zyn mocht, groeide met ieder
woord boven zijn aapachtigen indruk uit, bo
ven zyn armzalige scheve figuur. Hij had den
geluk uitmaakte, met een slag van zich afsre
- - -
deze mensch bood. maar een beeld van ver
borgen kracht, van een bepaald natuurgeweld.
Hy scheen alleen maar haat te koesteren, die
pen haat tegen alles en iedereen, die niet was
zools hij en misschien zelfs tegen zichzelf.
Een bijna tastbare haat sprak uit eiken zin,
die geen zinnen van een zeeman waren, doch
kreten van een eenzame, een alleen levende.
Het was ook niet de inhoud zyner zinnen, het
was de klank der stem, waarmee zy er uit-
gestooten werden en die iemand pijnlijk in da
borst drongen.
Het begon opnieuw met de belachelyke
theekopjes, die blykbaar alleen in de fantasie
van den stuurman bestonden.
Trevor vroeg:
En waar zyn de koppen nu?
In de kast.
Hoe komen ze daarin
Die hebben wy erin gezet
Waarom?
Omdat zij door de hooge zee naar bene
den gevallen waren.
Merkwaardig. Op de tafel in de kajuit
stond een vingerhoed. Kon die er dan niet
afrollen?
Vingerhoeden zyn voor zeelui geen voor
werpen, die zy de moeite waard vinden.
In ieder geval wist gy dan niet dat een
opruimen van theekommen en restant van
het ontbijt, waarvan de stuurman gesproken
had, het uitwisschen van bepaalde kenteeke-
nen beteekent, die het onderzoek bemoeilijken?
Dat is strafbaar. Dat kon voor u wel eens
beteekenen onder deze omstandigheden, een
vermindering van het bergloon.
Best mogelyk. Maar ik geloof dat gy dit
best achterwege kunt laten. Gij hebt met op
juridisch terrein ongeoefende zeelui te maken.
Met menschen die orde boven verdachtmaking
schatten, met eerlyke menschen.
jtWordt vervolgd-l
