Stadsnieuws J. van de Witte De strijd om de „Betty Bonn" Uitwerking van den storm* Waar gaan we heen Woensdag 2 December 1936 Heldersche Courant Tweede Blad Voor het kind» Uitslag aanbesteding» St Nicolaas voor de arme kinderen» Dames- en Heeren armbandhorloges Licht op voor alle voertuigen Het ho&ge water Een communicatie-vaartuig is noodig om de verbinding met de O. 16, die „aan den steiger" ligt, te onderhouden. Feuilleton door Friedrich Lindeman Bij beschikking van den Minister van Financiën is de Ontvanger der Directe Be lastingen enz, A. C. Otter, verplaatst van het Kantoor Den Helder naar het kantoor Velp. Morgenavond zal het kamerlid H. S. v. Houten in „Musis Sacrum" een rede houden voor de Christelijk Democratische Unie. Er wordt gelegenheid voor debat gegeven. Men zie voor verdere bijzonderheden de annonce in het Advertentieblad. Vroom Dreesmann verzoekt ons te wil len vermelden, dat er, evenals het vorig jaar, weer weldadigheidszegels en prentbriefkaar ten verkrijgbaar zijn aan de kassa's. Uitslag der gehouden openbare aanbesteding op Dinsdag, 1 December 1936, des v.m. 11.30 u. voor het uitvoeren van baggerwerken in de voorhaven van de Zeedoksluis, in het natte dok en de Maritieme Binnenhaven, behoorende tot de Rijkswerf te Willemsoord (Den Helder). (Perceel no. 9). Gebr. Dikkerboom Sijbrandij, Oudehaske (Fr.) 6.650.— C. Kooyman, Harlingen7.230.— B. van Noordenne Ezn., Sliedrecht 7.380. A. Kraaijeveld Pz., Zwijndrecht 7.440. jtf.V. v.h, Van Dongen en Van Hoven, Dordrecht 7.556.— jï.V. Baggermij „Holland", Har- dinxveld 7.730. Fa. H. J. Eijkelboom, Apeldoorn 7.750. Sijmen Spek, Sliedrecht 7.850. p. C. en C. M. Bons, Sliedrecht8.150. Meurs Co.'s Baggerbedrijf N.V., Alkmaar 8.711.— Fa. Pranger en Roele, Edam ,r-: 8.800.— Leendert Bakker, Hilversum9.132. N.V. „Leeghwater", Hilversum 9.500. Hulde aan de leerlingen van de Comeniusschool. We hadden het vorige jaar het genoegen te kunnen wijzen, op het prachtige werk, dat was geleverd door de leerlingen van de Come niusschool. Zij hadden al het speelgoed, waar aan zij ontgroeid waren of, dat zij voor het doel speciaal wilden afstaan, geschonken aan den Bond van Barmhartigheid, die daardoor in staat was aan vele arme kinderen een ge lukkigen St. Nicolaas te bereiden. De heer Jager, Hoofd van genoemde school ën initiatiefnemer in deze, heeft ook dit jaar zijn leerlingen weer aangespoord om alles wat zij aan speelgoed te missen hadden, mee naar school te nemen. Zoo geschiedde. Vorig jaar was de voorkamer van de woning van den heer Dissel de plaats, waar al dat speelgoed tijdelijk opgeslagen werd, doch dit jaar was die voorkamer beslist te klein. Het bleek n.1., dat de animo onder de kinderen, om hun in minder gunstige omstandigheden verkeerende vriendjes en vriendinnetjes een prettigen St. Nicolaas te bezorgen, zóó groot was, dat de voorraad speelgoed in vergelijking met dien, welke vorig jaar bijeen gebracht werd, meer dan verdubbeld was. We hebben de fraaie collectie gezien, zij stond op 5 lange tafels uitgestald in een gang van de school aan de Vischmarkt. De tafels waren dicht bezet en wel met speelgoed voor de jonge zoowel als voor de oudere kinde- PORTRETATELIER JAC.Dt BOER ren. Het gaat niet aan gedétailleerde bijzon derheden te geven, doch we volstaan met onzen totaalindruk weer te geven. Behalve de hoeveelheid viel ons op hoe uitstekend de kwaliteit van dit geschonken speelgoed is. Alles verkeerde in den besten staat en men kon echt zien, dat de jeugdige gevers en geef sters het zich tot een eer gerekend hadden, dat hunne cadeaux er zoo florissant mogelijk uitzagen. Natuurlijk is de Bond van Barm hartigheid zeer dankbaar gestemd jegens de leerlingen van de Comeniusschool, maar bovenal prijst deze zich gelukkig, dat aan vele kinderen zulke fijne St. Nicolaas-cadeaux geschonken kunnen worden. Bravo! Het is hier tevens de plaats om even te wijzen, op welk een succes de rondgang door de stad voor den Bond van Barmhartigheid uitgeloopen is. Wij hebben n.1. den geweldigen voorraad goederen gezien, die er opgehaald is. Die was meer dan verrassend. Eerstens door zijn omvang, tweedens door de verscheiden heid van de goederen en ten derde door het peil, waarop de kwaliteit staat. We zagen zelfs, dat er enkele geheel nieuwe stukken bij waren. Die waren afkomstig van het crisis comité, dat bij de liquidatie deze goederen nog over had. Maar ook alles, dat niet nieuw was, zag er uitstekend uit. Daar waren japonnen, mantels, jassen, pakken, een geweldige hoe veelheid schoenen, wiegen, kinderwagens en nog veel meer. Dat was het prachtige resul taat van dien ophaaldag! Een compliment en een hartelijk woord van dank aan al de milde geefsters en gevers is hier dan ook wel op zijn plaats. Het spreekt vanzelf, dat alle geschenken een goede bestemming zullen krijgen. Er is nog veel nood in deze gemeente, doch op deze wijze wordt er voor gèzorgd, dat de minder bedeelden toch niet worden vergeten. Dank zij de weldadige houding van velen onzer stad- genooten zal menigeen geholpen kunnen wor den aan het zoohoog noodige warme winter- goed, en kunnen a.s. moeders hun kindje in een mooie, welvoorziene wieg ontvangen. Hul de aan den Bond van Barmhartigheid en nog maals hulde, aan de stadgenooten, die op zoo royale wijze den Bond in staat stelden zijn werk te doen. Een groot gedeelte van de dijk- glooiing vernield. Het pad nabjj de Donkere Duinen geheel verdwenen. De Noórdwester heeft onze stad niet onbe roerd gelaten. Wat de stad zelf betreft, moet gezegd worden, dat we er best afgekomen zijn. Hier is een schoorsteen gesneuveld en met klet terend geraas op de straatsteenen neerge komen, daar is een raam uit zijn voegen ge waaid en in splinters in den tuin van de bijbe- hoorende woning terecht gekomen, doch van ernstige stormschade was in de stad zelve geen sprake. Alleen de voetbalvereeniging „Helder" had pech met haar nieuwe tribune, die gedeel telijk omgewaaid is. Om de uitwerking van den Noordwester te zien, moest men aan den rand van de gemeente zijn. En wel aan de haven en op den dijk. We hebben in ons blad van gisteren al verteld, dat het water aan de fiaven tot ver over de steigers stond. Des middags was de vloed danig afge nomen, wel stond het water tot aan den rand, doch het bleef tenminste in zijn be stemde domein. Hoog dansten de marine schepen en de Texelsche boot, die des morgens eenige uren vertraging had gehad, op het wit- gekuifde water; de nog altijd zeer krachtige wind gierde door het want. Begrijpelijkerwijze Komt U ook eens kijken naar de keureollectie in onze étalage? Wacht U niet te lang met koqpen, want juist het model wat U zoo mooi vond, is dan net weg Keizerstr. 103 waren er heel wat nieuwsgierigen op de been, die het fraaie schouwspel in. zich op wilden nemen. De dijk bood een eigenaardigen aanblik. Dui delijk was te zien, dat onze brave zeewering het zwaar te verantwoorden had gehad. Er waren vele groote keien losgeslagen en deze waren als een veertje door de kokende water massa opgenomen en boven op het weggedeelte geworpen. De weg was als bezaaid met die ge weldige gesteenten, die door geen 2 mannen verplaatst konden worden. Behalve steenen lag er hout en andere voorwerpen, die den dijk een rommeligen aanblik gaven. Maar dat was het ergste niet. Vooral het gedeelte dijk tusschen den z,g. Ringmuur en Huisduinen had het blijkbaar zwaar te verduren gehad. Nabij den Ringmuur was zelfs een vrij groot gat in de glooiing ge slagen, waarmede mannen van den Water staat een heel karwei gehad hebben, om het te stoppen. Voor het overige bleek de dijk bestand ge weest' te zijn tegen de ziedende watermassa. Op Huisduinen was de schade echter groo- ter. Zooals men weet, bevindt zich daar een betonnen pad, dat naar het strand leidt. Ach ter dit pad, tegen de duinen gelegen, ligt een steenen glooiing, die zich voortzet, daar waar het pad ten einde loopt. Een groot gedeelte van die glooiing nu, n.1. over een oppervlakte van naar schat ting 250 vierkante meter, is finaal be zweken en ligt daar als een rommelige, in elkaar gezakte massa. Hier heeft de zee met reuzenkracht een stuk oerstevig werk vernield! Toen de glooiing eenmaal ver nield was, kon het water de duinenrij daar ter plaatse aanvreten, zoodat ook hieraan schade is toegebracht. Het betonnen pad zelf is, voor zoover wij het konden beoor- deelen, onbeschadigd gebleven. Verder is ons gebleken, dat het strand weer danig te lijden heeft gehad. En niet te vergeten de duinen, die op tal van plaatsen ingevreten zijn. Nabij de Donkere Duinen bevond zich een hellend pad, dat van de duinen naar het strand voerde. Van dit pad is niets meer overgebleven; het is geheel in de kokende watermassa verdwenen. Als men op de bewuste plek aankomt, staat men plotseling voor een gapenden' afgrond! Voorzichtigheid is dan ook geboden voor hen, die zich te dicht bij den rand zouden willen wagen. Het zand onder dien rand is n.1. zoodanig wegge spoeld, dat de bovenste laag onder het ge wicht van een menschenlichaam wel eens zou kunnen bezwijken. Men wage zich dus niet te veel! Overigens is het een triest gezicht die afge brokkelde duinenrij te zien. Voor zoover men tenminste zien kan, want gistermiddag stond er een complete zandstorm die dat bijkans on- Natuurhistorisch Museum. Elke weekt Woensdag nam. van 35 u. en van 810 u. en Zaterdag nam. van 36 u., alsmede op den eersten Zondag van elke maand nam. van 35 u. Woensdag 2 December. Leger des Heils, gebouw Spoorgracht, 8 u. Filmavond. Donderdag S December. Casino, 8 u. Feestavond M.U.L.O.-vereen. Musis Sacrum. Chr. Dem. Unie, Spr. H. S. v. Houten. Vrij debat. Vrijdag j December. Casino, 8 u. Feestavond Zeevaartschool- vereeniging. N.' H. Kerk, Julianadorp, 8 u. Zendingsfilm over Suriname. Zaterdag 5 December. Casino, 8 u. Soirée Dansinstituut „Modern", Woensdag 2 Dec. 16.18 uur mogelijk maakte. Met reuze-kracht blies de wind het fijne zand tegen het gelaat, zóó zelfs, dat het striemend pijn deed. Van een langer verblijf dan hoogst noodzakelijk was, hebben we dan ook:grif afgezien. Het zand zat ons toch al in neus, ooren en kleeren Het is dit najaar wel erg gesteld met de stormen. Bijkans elke week is het wéér raak. Ditmaal vielen er gelukkig geen scheepsram pen te betreuren, maar zooals uit het boven staande duidelijk gebleken is, is er toch weer voor ettelijke guldens schade geleden. En dan moeten we nog maar afwachten, wat er van ons mooie strand terecht is gekomen. Is het kleiner geworden, misschien zelfs op sommige plaatsen verdwenen? We zullen het pas kun nen zien, als het ruwe weer voorbij is..^» Fotobureau „Modern", Weststraat. Zij waren dus aan boord gekomen: hij, de Politieofficier en de duiker. Zij hadden het heele schip doorzocht. Iedere mast en iedere takel, zei Hayes. Zij waren in het ruim ge kropen, hadden elk hoekje doorsnuffeld. De duiker was zelfs over boord gegaan en had de buitenhuid van het schip onder water beklopt. Zij hadden alles in orde bevonden, niets had ontbroken, alles precies zoo als de „Frisco menschcn het verteld hadden, behalve de thee kopjes. Maar die stonden werkelijk in de kast van bet matrozenlogie netjes afgewasschen op een Plank. Ook in kombuis, in logies, in de kajuit, bi de hut van den kapitein had alles keurig in orde geweest, zelfs pijnlijk netjes. Alleen in de hut van den stuurman was de heele boel door elkaar gesmeten, hoed, schoenen en onderkleeding. Doch dit had de kapitein en de stuurman van de .Frisco" in 't protocol ver hield. Goed. Maar nu dit: de Rijksadvocaat had hem van de bemanningslij st verteld, die de Reederij der „Betty Bonn" getelegrafeerd had. Vijftien namen zouden daar op voorgekomen zijn. £>at was hem al direct verdacht voorgeko men. Een bezetting van vijftein man; dat leek hem te veel voor zoo'n klein schip. Dus had den zij zich de moeite getroost een nauw keurige telling der achtergebleven kleeding- stukken en uitrustingen te doen. En hoeveel was hieruit gekomen? Vijf, hoogstens zes man. Buiten de vrouw natuur lijk. Maar dit was weer te weinig voor een bemanning van dit schip. Nu het tweede punt. De vrouw moest be slist de vrouw van den kapitein geweest zijn. In ieder geval had zij in zijn hut geslapen. Daar stond ook haar koffer. Een groote kof fer. Veel kleeren had de vrouw gehad. Mooie kleeren. Ja, zelfs, vrij-uit gesproken, geen kleeren voor een kapiteinsvrouw en zeker niet voor een zeemansvrouw. Zijden kleeren. Lakschoe nen. Parfum. Hayes gebruikte een paar maal het woord „dame". Zoo'n indruk had de in houd van den koffer op hem gemaakt. Van het portret zei hij niets. Dat had hij waar schijnlijk voor een foto van een aardig meisje aangezien, zooals zeelui die graag aan den wand in hun kooi hangen. In een aantal zak doeken had hij ook een monogram gevonden: B.B. Ten derde. Hier maakte Hayes voor ons leeken een kleine opmerking. Alle schepen worden in de haven van her komst op een lijst, een zgn. register ingeschre ven en genummerd. Dit registernummer wordt bij zeilschepen op een bepaalde plaats, bij een brik b.v. op de brikzeilboom, gebrand. Hayes had hier direct naar gekeken. Maar op den „boom" der „Betty Bonn" was dit register nummer door iemand eruitgeschrapt of er uit gesneden. Bij deze bekendmaking keek Trevor mij aan. Ik wist, wat hij daarmee zeggen wilde. Het was n.1. een zijner lievelingstheoriën, dat men de herkomst of nationaliteit van het schip had willen verdonkeremanen, waarop ook de inschrijving van Spurling „Oostenrijksche brik" sloeg. En van deze opvatting leek dit toch weer een bevestiging. Kwam alles niet uit, zooals hij gezegd, gefantaseerd had? Nu het vierde punt. Ja, dit hadden zij eigen lijk meer toevallig gevonden en hadden daar aan zeker beslist geen verdereaandacht be steed als niet't was zoo gegaan: de dui ker was onder water gegaan om den bodem te onderzoeken. Zij hadden een luchtpomp op het dek der „Betty Bonn" neergezet en twee havenbeambten hadden gepompt. Hayes had de vanglijn vastgehouden. Toen de duiker eenigen tijd later weer bovenkwam en de trap naar boord opsteeg, bleef hij plotseling, toen zijn oogen ter hoogte van de reeling geko men waren, staan. Zij vroegen zich reeds ver wonderd af, wat er aan de hand was, maar toen zagen de anderen het ook. In de leuning der reeling zaten diepe spo ren van een sabel of van een lang mes en daarnaast donker bruine vlekken als van neen, daaraan hadden zij op dat moment niet eens gedacht en zouden waarschijnlijk ook nooit op die gedachte gekomen zijn, hadden zij niet het laatste gevonden. Ja, en dat was het laatste punt, waarmee Hayes in zijn naieve vreugde en spanning zeer geheimzinnig deed. Men moest het hem toe geven: Hij wist een hoogtepunt in zijn ver haal te brengen. Dat, wat hem eigenlijk het meest op de tong brandde, had hij tot het laatste moment bewaard, het wapen waarmee, in de stuurmanshut, in dezelfde, waar alles zoo door elkaar gelegen had herinnert gij niet? In de stuurmanshut had de kast deur aangestaan, de sleutel in het slot, het slot omgedraaid, doch de deur open. En daarin! Er in gesmeten, en door elkaar heen, mantels, oliegoed en daartusschen een entermes, een van deze oud-modisChe dingen, die misschien ten tijde van Nelson „up to date" geweest waren. Een korte breede ge vaarlijk gebogen sabel met mes, heft en een zwarte lederen schede. Een akelig gevoel was over hen gekomen, toen zij het ding in hun handen namen. Maar toen zij het lemmet uit de schede trokken, toen was hun alles duidelijk geworden; donkerbruine vlekken en deze vlek ken hadden den duiker op een gedachte ge bracht. Zij waren naar buiten gegaan, het dek op, tot aan de plaats waar de duiker aan boord was gekomen. En zie; het entermes paste precies in de groeven op de reeling, waar ook donkerbruine vlekken... Donkerbruine vlekken. Dit was het slot van Hayes rede. Hij knikte nog eenmaal met bijzondere beteekenis en bleef toen stil zitten, een beetje opgeblazen en met den trotsch van een eenvoudige ziel over zijn ontdekking en dan daarboven, dat hij. bij zulke gewichtige dingen een rol speelde. Trevor. had de koorts weer te pakken. Hij schoof op zijn stoel heen en weer, schudde zijn hoofd, trommelde met zijn potlood op zijn schrijfttafel, vroeg plotselings: Donkerbruine vlekken? Roest? Neen. Hayes liet zich niet meesleepen door Trevors opwinding. Hij bleef bij zijn eenmaal uitgesproken beeld: Donkerbruine vlekken, meneer de Rijks advocaat. Meer zeg ik niet. Ik weet echter ook, hoe roest er uitziet. Daar bleef het bij. In ieder geval moest deze uitdrukking de nauwgezetheid en zake lijkheid van zijn opmerkingen documenteeren of misschien voelde hij ook dat Trevor bang was het woord uit te spreken, waar wij allen aan dachten. Dus toch! Trevor leunde in zijn stoel achterover. Een oogenblik bleef het stil. Een breede roode streep van de avondzon viel door het venster en gaf alle dingen en gezichten in deze kamer dezelfde kleur, waarin ook een maal het entermes gedoopt was. Ieder van ons met zijn eigen gedachten bezig. Hierbij probeerden wij alle drie hetzelfde te bereiken en wel dit nieuwe gezichtpunt in te vlechten in het beeld, dat ieder van ons zich omtrent het drama op de „Betty Bon" gemaakt had. Ik moest altijd weer opnieuw aan de vrouw denken. Aan B.B. Trevor was de eerste, die het zwijgen ver brak. Hij zette zichzelf schrap: Kapitein gij zijt een nuchter en verstan dig mensch. Gij zijt een zeeman. Ge kent de stukken. Ge kent het schip. Wat denkt ge nu, dat daar voorgevallen is? Hayes trok eerst een paar maal tevergeefs aan zijn sigaar, die al lang uitgegaan was. Daarna schoof hij onrustig op zijn stoel heen en weer. Ik denk... de kwestie met dat intermes. Dat was steeds het punt, waar hij omheen- draaide. Het was een gewichtige ontdekking: Het entermes en de bloedvlekken erop. Al het andere was gemakkelijk te verklaren geweest. Het tegenstrijdige met de theekopjes; een heinneringsfout van den stuurman. De ont brekende scheepspapieren, de verkeerde natio naliteitsvermelding, het weggesneden register nummer; misschien een zwendeltje betreffende het bergloon. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 7