Stadsnieuws GRATIS J. VAN DE WITTE De strijd om de „Betty Bonn" Den Helder viert den ondertrouw van het Prinselijk Paar ASTO voor Buitenritten JUAIJÜ VERLOVINGS RINGEN Waar gaan we heen? Maandag 21 December 1935 Heldersche Courant Wijlen Burgemeester Driessen Raming van werkloosheidsuitgaven* Wie zich* van HEDEN af* voor minstens drie maanden* op de Heldersche Courant abonneert* ontvangt de tot 1 JANUARI 1937 verschijnende nummers Directie Heldersche Crt. Ernstig verkeersongeval in de Prins Hendriklaan, Het kruiswoordraadsel* Feestelijke bijeenkomst van de Oranjevereenigingen in Casino Geestdriftige rede van Burgemeester Ritmeester Ontelbare vlaggen en een onverwacht Oranjezonnetje TELEF. 636 Ruijghweg38 - MASSIEF 14 KARAATS (1* GOUDEN reeds vanaf f 6.50 Licht op voor alle voertuigen F eullleton Bij het laatst gehouden examen te Batavia slaagde voor le stuurman groote vaart onze plaatsgenoot de heer J. G. D. van 't Veer Zaterdag 19 Dec. was het één jaar geleden dat zoo geheel onverwachts de tijding door onze gemeente ging: Burgemeester Driessen overleden. Wjj allen zullen ons nog herinneren hoe .groot de ontsteltenis was door dit plotseling verscheiden, en welk een belangstelling er werd getoond op den dag van zijn begrafenis Ben deputatie van hen, die Burgemeester Driessen tijdens zijn bestuur in Den Helder goed hebben gekend, heeft dit eerste jaar na zijn overlijden bloemen gelegd op zijn graf om daarmede uiting te geven aan hun ge voelens, en als blijk van waardeering voor het vele goede dat door hem in het belang van onze gemeente is verricht. GESCHENK VAN MARINE-OFFICIEREN AAN PRINS BERNHARD. Een binocle aangeboden. De officieren van de Koninklijke Marine hebben het even aardige als origineele idee gehad om Z.D.H. Prins Bernhard, een binocle aan te bieden. Zaterdagmorgen te kwart voor tien hebben vice-Admiraal T. L. Kruys, commandant der marine te Willemsoord en luitenant ter zee der le klasse I. W. Reynierse, adjudant van den marine-commandant te Willemsoord, dit geschenk aan Prins Bernhard namens de marine-officieren aangeboden. De beide ^officieren werden door den Prins in diens appartementen in het Paleis Noordeinde ont vangen. De Prins was zeer verheugd over dit geschenk en stelde het op hoogen prijs. De Raad besloot in zijn vergadering van 28 Juli 1936 over te gaan tot uitbreiding van de algemeen© begraafplaats en het uitbagge ren van het Heldersche Kanaal en de Molenr vaart en deze werken in werkverschaffing te doen uitvoeren. In verband met dit besluit moesten enkele posten der gemeentebegrooting en van die van den Dienst van Gemeentewerken worden ge wijzigd. De wijzigingen zijn opgenomen in de ,3e wijzigingsbegrooting der Gemeente en de 'le van den Dienst van Gemeentewerken. Daar in 1936 nog niet tot uitvoering van bovengenoemde werken kon worden overge gaan, stellen B. en W. den Raad voor deze wijzigingsbegrooting in te trekken. Voor zoo veel noodig deelen zij mede, dat bovenaange haalde werken in 1937 zullen worden uitge voerd en dat de financieele gevolgen hiervan in de begrooting 1937 zijn verwerkt. Een gevolg hiervan zal zijn, dat o.a. de posten 592, 585 en 620 weder op de oorspron kelijke bedragen van respectievelijk 588.250, 400.000,— en 400.000,— zullen worden te ruggebracht. Thans deelen Gedeputeerde Staten in hun schrijven van 9 December 1936 mede, dat het de Commissie van overleg inzake de gemeente- begrootingen bij een ingesteld onderzoek is gebleken, dat dit bedrag, naar het zich laat aanzien, tot 350.000,— teruggebracht kan worden. Gedeputeerde Staten verzoeken in verband hiermede te bevorderen, dat bovengenoemde posten met 50.000,worden verlaagd en dit in een supletoire begrooting te regelen. B. en W. hebben gemeend aan het verzoek van Gedeputeerde Staten tegemoet te moeten komën. Bejaarde man door taxi aange reden en zwaar gewond opgenomen. Zaterdagmorgen heeft in de Prins Hendrik laan een ernstig verkeersongeval plaats ge vonden, waarbij een bejaarde man, de heer J. A. Berkeljon uit de Piet Heinstraat, het slachtoffer is geworden. Te omstreeks kwart over tien bevond de heer B. zich in genoemde laan, even voor het Koningsplein en wilde van het rechter- naar het linkertrottoir overste ken. Nauwelijks bevond hij zich op den straatweg, of hij werd aangereden door een taxi van een garage uit de Kapper straat. De botsing was zeer hevig en ernstig bloedend aan het hoofd bleef de bejaarde man liggen. Oogenblikkelijk werden door den heer Boon, tegenover wiens kantoor zich het ongeval af speelde, pogingen in het werk gesteld telefo nisch medische hulp te ontbieden, hetwelk evenwel geruimen tijd in beslag nam. Dit is vermoedelijk te wijten aan de omstandigheid, dat op dit uur vrijwel alle doktoren op patiën- tenbezoek zijn. De heer B. is door dokter Bakker verbon den en hierna het hoofdbureau van Politie binnengedragen. Het bleek, dat zich in het hoofd van het slachtoffer een gapende wonde bevond. Spoedig was een auto van het Marine-Hos- pita-.l ter plaatse, waarheen de heer Berkeljon vervoerd is. Naar men ons mededeelde, heeft deze een hersenschudding. Vermoedelijk is er geen levensgevaar te duchten. Wjj vestigen er nog de aandacht op, dat diegenen, die het ongeval hebben zien plaats vinden, verzocht worden zich aan te melden bij het hoofdbureau van politie voor het geven van inlichtingen. Bij onze informatie hedenmorgen in het Marine-hospitaal werd ons medegedeeld, dat de heer Berkeljon een rustigen nacht heeft gehad en dat zijn toestand bevredigend is. In het kruiswoordraadsel van Vrijdag 1.1. is helaas een fout geslopen. Onder horizon taal staat onder 30 vrouwenstem. Dit moet zijn 32. 30 horizontaal is een ander woord voor maatstaf (meerv.). Zaterdagde dag van ondertrouw van ons Prinselijk Paar, is in Den Helder op een wijze gevierd, die men niet ge paster had kunnen wenschen. Het is de eerste vreugdevolle dag ge worden van een serie dagen, die geheel in het teeken zullen staan van deze zoo zeer belangrijke gebeurtenis in ons Oranje- Huis, doch het meest frappante feit van dezen Zaterdag is geweest, dat wederom bleek, welke plaats ons Vorstenhuis, ook in de harten van de Heldersche burgers inneemt. Het is wél verblijdend! Zon en vlaggen. Reeds de vroege morgen bracht twee ver rassingen! Ten eerste was daar een wintersch zonnetje, dat reeds héél vroeg alle pogingen in het werk stelde om alles goed te maken wat het in de voorafgaande regendagen bedorven had. Maar de tweededét waren de vlag gen! De vlaggen, die in de hoofdstraten bjjna huis aan huis waren uitgestoken. De vlaggen, die op tal van plaatsen één zee van door den straffen wind bewogen dundoeken vormden. Het was een indrukwekkend gezicht ai deze nationale driekleuren, sommige met wimpels en andere met gouden knoppen fonkelend in het felle zonnetje. Maar niet alleen de hoofdstraten hielden de eer hoog. Ook in de meer achterafgelegen deelen van onze stad bleek, dat men zich op gemaakt had om van zijn gehechtheid aan de Oranje's blijk te geven en ook hier kon men een prijzenswaardige vlaggenhulde aanschou wen. Het kon niet anders, of deze dag moest een wel zeer geslaagde worden. Des middags heerschte er een inderdaad feestelijke stemming. Een groot aantal per sonen gebruikten hun Engelschen Zaterdag middag om eens een kijkje te gaan nemen in de straten, waar men reeds bezig was de eerste hand aan de versieringen te leggen en weer anderen maakten een omgang om dien zeldzamen vlaggentooi in oogenschouw te nemen. Het was een waar genoegen Zaterdagmid dag een tocht door de feestelijk uitziende stad te maken. In de Buitenhaven lagen de botters van de visschers, die den Zaterdag en Zondag bij vrouw en maagd doorbrachten. Vóór zij van boord gegaan waren, hadden die visschers de helder gewasschen rood-wit-blauwe dun doeken te voorschijn gehaald en tot in het hoogste puntje van den mast geheschen. En zoo kwam het, dat in de visschershaven van vele masten de Vaderlandsche driekleur vroo- lijk in den wind klapperde. In vele straten was men overigens nog druk aan het werk. Het was duidelijk, dat men zich gereed gaat maken voor een grootsche betui ging van vreugde, die zich straks in de eerste dagen van Januari 1937 zal uiten. Op de Bassingracht liepen mannen in hemdsmouwen en spanden een draad langs de huizen, waar aan straks de kleurige lampions zullen han gen. Opgewekt vertelde hun voorman, de heer Geurts, ons, dat de bewoners van deze gracht ruim honderd gulden voor de versiering bij een gebracht hadden en dat er o.m. kinder spelen op het feestprogramma stonden. „We moesten beslist eens komen kijken, als het zoover was We gingen voort en kwamen door de Nieuw- straat en omgeving. Ook hier vlaggen en nog eens vlaggen, maar ook een versiering in staat van wording. Hier was men zoover, dat alle palen al in den grond waren geplaatst. Bij tientallen reiden die naakte palen van wit. nieuw hout zich aaneen. Straks als de guir landes en lampions een feeërieke verbinding tusschen al die palen zullen gebracht hebben, zal het er hier schoon uitzien. Ook in Tuindorp deed men in feestvertoon niet onder voor het overige stadsgedeelte. Hier mochten wij zelfs het genoegen smaken onder de eerste eerepoort te mogen doorrijden, die aan het begin van de Tuinstraat was op gericht. „Oranje Boven" stond er met groote letters op die poort, die als het ware den bezoeker uitnoodigt om het versierde „oude Tuindorp" eens te gaan bekijken. Op Kanaalweg en Kerkgracht had men het weer van een andere zijde aangepakt. Daar stonden Zaterdag reeds de dennenboomen tus schen de tegels van het trottoir geplant. In samenwerking met de vele uitgestoken vlag gen werd hier al een heel stemmig beeld ver kregen, dat straks natuurlijk nog zal winnen aan intensiviteit als de eigenlijke versieringen aangebracht zullen zijn. Onze weg voerde nu door een paar straten van dat gedeelte van onze stad, dat onder den naam van Ouden Helder bekend staat. In enkele straten misten we vrijwel geheel het vertrouwde dundoek, maar dat zal wel voor een groot deel op rekening gesteld moeten worden aan de malaise, die niet toestaat, dat men nog een gulden of drie voor vlag en vlaggestok kan afzonderen. Maar zij, die het maar even missen konden, die vlagden! In sommige gevallen was het niet meer dan een vlag-ge-tje, maar het vlagde toch! Wij kwamen ook door de Breestraat en dra zouden we de aardigste ontmoeting van dien middag beleven. Voor een huis in die straat, n.L voor dat van de Haagsche familie van der Noll, stond een groote kinderschare en ook wat ouderen. De reden van die verzameling was ons weldra bekend, want het bleek, dat die familie Noll den gevel van het huis op aller aardigste wijze versierd had. Daar waren kransen van demnegroen, de portretten van de Prinses en Prins Bernhard, guirlandes en lampjes, die 's avonds de portretten van het Prinselijk Paar zullen verlichten: Een buiten gewoon aardige gedachte vonden we dit; ook zij, die niet in deze buurt wonen, moeten eens even gaan kijken. De familie heeft de kunst van versieren zeker in Den Haag afgekeken! IIIIIMIIIIIIIIIIItllllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIllllllHllltKIIIIIMHM GRAVEEREN GRATIS DIRECT KLAAR KEIZERSTRAAT 103 Natuurhistorisch, Museum. Elke week: Woensdag nam. van 35 u. en van 810 u. en Zaterdag nam. van 36 u., alsmede op den eersten Zondag van elke maand nam. van 35 u. Maandag 21 December. Casino, 8 u. Bijeenkomst Chr. Oranjever- eeniging. Maandag 21 Dec. 16.17 uur Kinderzang en muziek. In de beide Vroonstraten en in de nabij gelegen Koningdwarsstraat was het tusschen half zes en half zeven een drukte van belang. Daar trok een groote stoet van vroolijke kin deren, die allemaal met oranje en andere ver sierselen getooid waren, al zingend en juichend op. Hier en daar stelden zij zich op en lieten dan eenige liederen, passend in het karakter van den dag, hooren. Dan gingen deuren open en traden moeders en vaders naar buiten, om dezen avondzang aan te hooren. Of het spel van de vroolijke jazzband, die met de kinderen mee optrok. Ja, het was daar een vroolijk uurtje in deze omgeving! In het centrum van de stad was het 's avonds zeer gezellig. In de Koningstraat werd via een versterkingsinstallatie vroolijke muziek over de hoofden der wandelaars uit gezonden. De winkels hadden hun étalages al gearrangeerd in het kader van de komende feestdagen. Daarbij was het opvallend, hoe men het Kerstfeest en de heuglijke gebeur tenis aan het Hof met elkaar gecombineerd had: overal dennegroen en portretten van Prinses Juliana en Prins Bernhard of het ver gulde monogram J. B.! Rondgang Marinekapel. Des avonds was door de beide Oranje vereenigingen een feestelijk samenzijn in het Casino belegd, doch alvorens het groote publiek zich hierheen begaf, werd door onze Marinekapel, onder leiding van kapelmeester L. Leistikow, een rondgang door de stad gemaakt. Welnu, dat is onze staf toevertrouwd en gezien het feit, dat ook de flambouwen niet ontbraken, is deze „taptoe" een succes ge worden. Vroolijk klaterden de marschen en nationale liedjes tegen de huizen op, de wind nam de pittige melodieën op z'n wieken mee en overal doken de menschen op, om te genieten van dit altijd weer boeiende schouwspel: onze staf mét de fakkels. Het was een groote rondgang en eerst te half negen arriveerde de stoet bij het Casino. Daar werd halt gemaakt en de gelegenheid aan de vele honderden gegeven zich te ver spreiden of de zaal binnen te gaan. Hier ook ontbonden zich de jeugdvereenigingen, die zich achter de kapel aangesloten hadden, als padvinders, padvindsters, de Driehoekmeisjes, de Oranjegarde en de Graal. In Casino. Wij behoeven het zeker niet speciaal te ver melden, dat zoowel de zaal als het balcon vol waren. En dat met een publiek, dat zich klaar blijkelijk voorgenomen had eens prettig uit te gaan en er inderdaad een feestavond van te maken. Er waren tal van autoriteiten en hun dames aanwezig en van hen noemen wij: Burge meester Ritmeester, Vice-Admiraal Kruys, de garnizoenscommandant Bentz van den Berg, (de beide laatsten met hun adjudanten), Schout-bij-Nacht Dikkers, en voorts tal van plaatselijke vooraanstaande persoonlijkheden. Toen te kwart voor negen het doek open zwaaide, zat daar al weer keurig opgesteld de Marinekapel en deze was het die den avond opende met het gezamenlijk doen zin gen van de beide eerste coupletten van het Wilhelmus. door Friedrioh Lindeman - Verder, Spurling, daar boven in den hoek. Met deze woorden duwde Glover hem weer verder, en bracht hem naar een tafeltje opzij van het podium. Mijn stamplaats. Glover voelde zich hier blijkbaar thuis. Hij groette, lachte en sprak met iedereen, die hij tegen kwam, klopte Jim Paddock vriend schappelijk op den schouder en sprak hem met oude slavenhandelaar" aan. John Spurling zat er grauw en nietig naast, uitgesloten van deze zorgelooze opgewektheid, eenzaam in de menigte, klein en onaanzien lijk naast den blonden stralenden reus. Hij hield weer zijn hand in den zak met het geld, maar hij drukte het gelijkertijd tegen zijn hart, dat als waanzinnig in zijn keel bonste. Zweet parelde op zijn voorhoofd. Hij voelde zich ziek van angst, van span ning over het weerzien met het meisje, waar hij drie maanden lang voor gezworven had en wier beeld hem uit het geheugen verdwenen was. Al een kwartier lang leefde en ademde hij met haar in dezelfde ruimte, zonder dat hij haar gezien had, want vanaf de a e ie In den hoek kon hij het podium niet overzien. Hjj hoorde alleen het lawaai van de kapel, maar wanneer daar tusschendoor een loopje op de piano er bovenuit klonk, kreeg hij tel kens zoo'n steek door de borst, dat zijn adem haast werd afgesneden. Met een schetterend „fortissimo" brak de muziek plotseling af. Bijval kletterde op. Dacapo-geroep. Maar er kwam geen dacapo. Nu, zoo ging hem snel door zijn hoofd, nu zou het gebeuren. Nu zou den zij hun instrumenten opzij leggen. Nu zou Betty op hem toekomen. Spurling durfde niet op te kijken. Hij hield zijn hoofd tusschen zijn schouders verborgen, de kin op zijn borst en wachtte, wachtte op de eindelijke vervulling van zijn droomen. Hallo Betty! Spurlings hoofd kwam overeind. Glover had temidden van een opgewekt gesprek met een buurman den naam geroepen die hem als vuur door zijn bloed schoot. Daar zag hij plotseling Glover met uitge breide armen op een meisje toegaan, op een meisjeop haar! Hij hoorde Glover, onge geneerd met zijn bazuinstem roepen: Betty! engel! En dit meisje, dat glinsterend en schitte rend aankwam zweven, dit meisje met het poppengezicht en de zwarte weerspannige lokken, begon te lachen, begon net zoo haar armen uit te breiden en daar lagen Glover en Betty Bonn lachend in eikaars armen, klopten elkaar op den rug en lachten, terwijl de gasten rondom hen luid applaudisseerend hun bijval betuigden. John Spurlings hart bevroor bij dezen aan blik. Hij waagde het niet zich te bewegen, uit vrees, dat het barsten zou. Hij voelde geen pols meer. Als een ijsblok zat hij. Als een doode, als een geestesverschijning, als een bezoeker van het hiernamaals zat hij aan tafel. Maar met die helderheid van blik en van aanvoelen als iemand die naast zich zelf zit, hoorde en zag hij wat nu kwam. Glover had zijn arm om Betty Bonn heen geslagen. Zij was een pop vergeleken bij dezen reus. En zoo kwam hij naderbij, terwijl hij met een zijner reuzenarmen op den kleinen kapitein wees. Eerst moet ik u mijn vriend kapitein Spurling voorstellen. Met een zorgeloos lachje, dat met een slag de drie maanden wegwischte, kwam Betty Bonn op de tafel toe en zei: O, maar dat is ook een oud vriend van rnjj. Wij kennen elkaar al vanaf den eersten avond, dat ik hier kwam, niet waar, kapitein? Spurling staarde het meisje aan. Glover lachte hard en doordringend: Kent gij elkaar? Nu, dat is ook wat. Kent ge dit meisje, Spurling, en ge hebt haar laten loopen, totdat Thomas Glover ge komen is? Dan ben ik toch een andere kerel, wat, Betty? Lachend drukte het meisje zich tegen hem aan en gaf hem een kus. Lachend vleide zij zich aan zijn breede borst. Ach, in dien tijd was ik nog een onnoo- zel nest. Nietwaar, Spurling Weet ge nog van dien eersten avond? Spurling verroerde zich niet. Ach natuurlijk, dat zijt gij al lang ver geten, dien onzin, dien ik daar allemaal in mijn angst voor de mannen gesproken heb. Glover knorde voldaan. Nu, Betty, gij en angst voor mannen? Zij verdedigde zich. Ja zeker, toen wel. Als ik niet met de piano opgescheept gezeten had, was ik er denzelfden avond al tusschen uit getrokken. Glover sloeg zich van pleizier op zijn knie. Goddank, dat ge 'm wel aan uw nek had. Met nadruk zei zij. En nog heb. Hij wilde het niet begrijpen. Juist daarom. Anders vertrokt ge mis schien vandaag nog. Zij trok een lip. Thom. Hij deed haar na. Betty. Zij gaf hem een stoot in de zij. Ge zijt aardig. Hij gaf haar een kus. Ge z(jt lief. Zij pakte hem bedelend om zijn hals. Wanneer geeft ge mjj de piano cadeau? Hjj weerde haar half schertsend af. Ik ^al wel oppassen. Zij keek hem listig van terzijde aan. Kapitein Spurling zóu het zeker doen. Niet Spurling? Spurling kneep zijn hand in zijn zak samen. Glover lachte hard en breed. Die. Voordat die u die kast cadeau doet, doe ik het nog eerder. Betty hield hem aan zijn woord. Dus zult ge het misschien toch doen? Ja. Tom. Maar onder één voorwaarde. En die is? Gij gaat mee. Ik? Waarheen? Naar Genua. Wat moet ik in Genua doen? Nu legde Glover met een breed gebaar zijn arm om Betty's schouders en fluisterde in haar oor met een stem, die minstens drie tafels verder te hooren was: Op de huwelijksreis. Maar Betty scheen het geluk nog niet goed te vertrouwen, dat op haar afstormen kwam. Zij maakte zijn arm los. Nu, laat dat, ik ben er niet zoo een.-s Maar Betty! Nu richtte Thomas Glover met een bijna komische waardigheid zich op en deed zoo goed als het hem mogelijk was in een prachtige toespraak een hoogst formeel hu welijksaanzoek, midden tusschen de lachende, drinkende mannen en op nog geen armlengte van den kleinen onaanzienlijken kapitein, die drie maanden lang in zijn droomen dit eene moment doorleefd had, welke de andere nu speelde. Betty Bonn had een kleur gekregen tot on der haar haar. Met een haast verlegen bewe ging legde zij haar kleine witte hand op de groote bruine van Glover. Thom... Deze strekte zijn rechterhand met de open palmvlakte naar haar uit op de wijze zooals men een koop sluit en riep: Nu, Betty, in orde? Sla toe. Lachend werd dit verbond gesloten. Lachend vielen zij elkaar in de armen, kus ten elkaar en spraken óver de toekomst. Thomaa Glover was buiten zichzelf van ge luk en beloofde haar een paradijs. Kleeren en opschik zou hij voor haar koopen. De piano? Natuurlijk, die zouden zij meenemen. Die kwam als pronkstuk in de kajuit te staan. Van de kiel tot den top van de mast zou alles worden schoongemaakt en opgepoetst. Een nieuwe naam zou het schip krijgen, de eenige naam die het toekwam: Betty Bonn. Zoo sprak hij maar door en zij lag met haar hoofd tegen zijn schouder aan 'en lachte ge lukkig voor zich heen. (Wordt vervolgd.),

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 7