Stadsnieuws
GRATIS
J. VAN DE WITTE
De strijd om de
„Betty
Bonn"
Den Helder viert den ondertrouw van
het Prinselijk Paar
ASTO
voor Buitenritten
JUAIJÜ VERLOVINGS
RINGEN
Waar gaan we heen?
Maandag 21 December 1935
Heldersche Courant
Wijlen Burgemeester Driessen
Raming van
werkloosheidsuitgaven*
Wie zich* van HEDEN af*
voor minstens drie maanden* op
de Heldersche Courant abonneert*
ontvangt de tot 1 JANUARI 1937
verschijnende nummers
Directie Heldersche Crt.
Ernstig verkeersongeval
in de Prins Hendriklaan,
Het kruiswoordraadsel*
Feestelijke bijeenkomst van de Oranjevereenigingen in Casino
Geestdriftige rede van Burgemeester Ritmeester
Ontelbare vlaggen en een onverwacht
Oranjezonnetje
TELEF. 636 Ruijghweg38
- MASSIEF 14 KARAATS
(1* GOUDEN
reeds vanaf f 6.50
Licht op voor alle voertuigen
F eullleton
Bij het laatst gehouden examen te Batavia
slaagde voor le stuurman groote vaart onze
plaatsgenoot de heer J. G. D. van 't Veer
Zaterdag 19 Dec. was het één jaar geleden
dat zoo geheel onverwachts de tijding door
onze gemeente ging: Burgemeester Driessen
overleden.
Wjj allen zullen ons nog herinneren hoe
.groot de ontsteltenis was door dit plotseling
verscheiden, en welk een belangstelling er
werd getoond op den dag van zijn begrafenis
Ben deputatie van hen, die Burgemeester
Driessen tijdens zijn bestuur in Den Helder
goed hebben gekend, heeft dit eerste jaar na
zijn overlijden bloemen gelegd op zijn graf
om daarmede uiting te geven aan hun ge
voelens, en als blijk van waardeering voor het
vele goede dat door hem in het belang van
onze gemeente is verricht.
GESCHENK VAN MARINE-OFFICIEREN
AAN PRINS BERNHARD.
Een binocle aangeboden.
De officieren van de Koninklijke Marine
hebben het even aardige als origineele idee
gehad om Z.D.H. Prins Bernhard, een binocle
aan te bieden.
Zaterdagmorgen te kwart voor tien hebben
vice-Admiraal T. L. Kruys, commandant der
marine te Willemsoord en luitenant ter zee
der le klasse I. W. Reynierse, adjudant van
den marine-commandant te Willemsoord, dit
geschenk aan Prins Bernhard namens
de marine-officieren aangeboden. De beide
^officieren werden door den Prins in diens
appartementen in het Paleis Noordeinde ont
vangen. De Prins was zeer verheugd over dit
geschenk en stelde het op hoogen prijs.
De Raad besloot in zijn vergadering van
28 Juli 1936 over te gaan tot uitbreiding van
de algemeen© begraafplaats en het uitbagge
ren van het Heldersche Kanaal en de Molenr
vaart en deze werken in werkverschaffing te
doen uitvoeren.
In verband met dit besluit moesten enkele
posten der gemeentebegrooting en van die van
den Dienst van Gemeentewerken worden ge
wijzigd. De wijzigingen zijn opgenomen in de
,3e wijzigingsbegrooting der Gemeente en de
'le van den Dienst van Gemeentewerken.
Daar in 1936 nog niet tot uitvoering van
bovengenoemde werken kon worden overge
gaan, stellen B. en W. den Raad voor deze
wijzigingsbegrooting in te trekken. Voor zoo
veel noodig deelen zij mede, dat bovenaange
haalde werken in 1937 zullen worden uitge
voerd en dat de financieele gevolgen hiervan
in de begrooting 1937 zijn verwerkt.
Een gevolg hiervan zal zijn, dat o.a. de
posten 592, 585 en 620 weder op de oorspron
kelijke bedragen van respectievelijk 588.250,
400.000,— en 400.000,— zullen worden te
ruggebracht.
Thans deelen Gedeputeerde Staten in hun
schrijven van 9 December 1936 mede, dat het
de Commissie van overleg inzake de gemeente-
begrootingen bij een ingesteld onderzoek is
gebleken, dat dit bedrag, naar het zich laat
aanzien, tot 350.000,— teruggebracht kan
worden.
Gedeputeerde Staten verzoeken in verband
hiermede te bevorderen, dat bovengenoemde
posten met 50.000,worden verlaagd en
dit in een supletoire begrooting te regelen.
B. en W. hebben gemeend aan het verzoek
van Gedeputeerde Staten tegemoet te moeten
komën.
Bejaarde man door taxi aange
reden en zwaar gewond opgenomen.
Zaterdagmorgen heeft in de Prins Hendrik
laan een ernstig verkeersongeval plaats ge
vonden, waarbij een bejaarde man, de heer J.
A. Berkeljon uit de Piet Heinstraat, het
slachtoffer is geworden.
Te omstreeks kwart over tien bevond
de heer B. zich in genoemde laan, even
voor het Koningsplein en wilde van het
rechter- naar het linkertrottoir overste
ken. Nauwelijks bevond hij zich op den
straatweg, of hij werd aangereden door
een taxi van een garage uit de Kapper
straat.
De botsing was zeer hevig en ernstig
bloedend aan het hoofd bleef de bejaarde
man liggen.
Oogenblikkelijk werden door den heer Boon,
tegenover wiens kantoor zich het ongeval af
speelde, pogingen in het werk gesteld telefo
nisch medische hulp te ontbieden, hetwelk
evenwel geruimen tijd in beslag nam. Dit is
vermoedelijk te wijten aan de omstandigheid,
dat op dit uur vrijwel alle doktoren op patiën-
tenbezoek zijn.
De heer B. is door dokter Bakker verbon
den en hierna het hoofdbureau van Politie
binnengedragen. Het bleek, dat zich in het
hoofd van het slachtoffer een gapende wonde
bevond.
Spoedig was een auto van het Marine-Hos-
pita-.l ter plaatse, waarheen de heer Berkeljon
vervoerd is. Naar men ons mededeelde, heeft
deze een hersenschudding. Vermoedelijk is er
geen levensgevaar te duchten.
Wjj vestigen er nog de aandacht op, dat
diegenen, die het ongeval hebben zien
plaats vinden, verzocht worden zich aan
te melden bij het hoofdbureau van politie
voor het geven van inlichtingen.
Bij onze informatie hedenmorgen in het
Marine-hospitaal werd ons medegedeeld, dat
de heer Berkeljon een rustigen nacht heeft
gehad en dat zijn toestand bevredigend is.
In het kruiswoordraadsel van Vrijdag 1.1.
is helaas een fout geslopen. Onder horizon
taal staat onder 30 vrouwenstem. Dit moet
zijn 32.
30 horizontaal is een ander woord voor
maatstaf (meerv.).
Zaterdagde dag van ondertrouw
van ons Prinselijk Paar, is in Den Helder
op een wijze gevierd, die men niet ge
paster had kunnen wenschen.
Het is de eerste vreugdevolle dag ge
worden van een serie dagen, die geheel
in het teeken zullen staan van deze zoo
zeer belangrijke gebeurtenis in ons Oranje-
Huis, doch het meest frappante feit van
dezen Zaterdag is geweest, dat wederom
bleek, welke plaats ons Vorstenhuis, ook
in de harten van de Heldersche burgers
inneemt.
Het is wél verblijdend!
Zon en vlaggen.
Reeds de vroege morgen bracht twee ver
rassingen!
Ten eerste was daar een wintersch zonnetje,
dat reeds héél vroeg alle pogingen in het
werk stelde om alles goed te maken wat het
in de voorafgaande regendagen bedorven had.
Maar de tweededét waren de vlag
gen! De vlaggen, die in de hoofdstraten
bjjna huis aan huis waren uitgestoken.
De vlaggen, die op tal van plaatsen één
zee van door den straffen wind bewogen
dundoeken vormden.
Het was een indrukwekkend gezicht ai
deze nationale driekleuren, sommige met
wimpels en andere met gouden knoppen
fonkelend in het felle zonnetje.
Maar niet alleen de hoofdstraten hielden de
eer hoog. Ook in de meer achterafgelegen
deelen van onze stad bleek, dat men zich op
gemaakt had om van zijn gehechtheid aan de
Oranje's blijk te geven en ook hier kon men
een prijzenswaardige vlaggenhulde aanschou
wen.
Het kon niet anders, of deze dag moest een
wel zeer geslaagde worden.
Des middags heerschte er een inderdaad
feestelijke stemming. Een groot aantal per
sonen gebruikten hun Engelschen Zaterdag
middag om eens een kijkje te gaan nemen in
de straten, waar men reeds bezig was de
eerste hand aan de versieringen te leggen en
weer anderen maakten een omgang om dien
zeldzamen vlaggentooi in oogenschouw te
nemen.
Het was een waar genoegen Zaterdagmid
dag een tocht door de feestelijk uitziende stad
te maken. In de Buitenhaven lagen de botters
van de visschers, die den Zaterdag en Zondag
bij vrouw en maagd doorbrachten. Vóór zij
van boord gegaan waren, hadden die visschers
de helder gewasschen rood-wit-blauwe dun
doeken te voorschijn gehaald en tot in het
hoogste puntje van den mast geheschen. En
zoo kwam het, dat in de visschershaven van
vele masten de Vaderlandsche driekleur vroo-
lijk in den wind klapperde.
In vele straten was men overigens nog druk
aan het werk. Het was duidelijk, dat men zich
gereed gaat maken voor een grootsche betui
ging van vreugde, die zich straks in de eerste
dagen van Januari 1937 zal uiten. Op de
Bassingracht liepen mannen in hemdsmouwen
en spanden een draad langs de huizen, waar
aan straks de kleurige lampions zullen han
gen. Opgewekt vertelde hun voorman, de heer
Geurts, ons, dat de bewoners van deze gracht
ruim honderd gulden voor de versiering bij
een gebracht hadden en dat er o.m. kinder
spelen op het feestprogramma stonden. „We
moesten beslist eens komen kijken, als het
zoover was
We gingen voort en kwamen door de Nieuw-
straat en omgeving. Ook hier vlaggen en nog
eens vlaggen, maar ook een versiering in
staat van wording. Hier was men zoover, dat
alle palen al in den grond waren geplaatst. Bij
tientallen reiden die naakte palen van wit.
nieuw hout zich aaneen. Straks als de guir
landes en lampions een feeërieke verbinding
tusschen al die palen zullen gebracht hebben,
zal het er hier schoon uitzien.
Ook in Tuindorp deed men in feestvertoon
niet onder voor het overige stadsgedeelte.
Hier mochten wij zelfs het genoegen smaken
onder de eerste eerepoort te mogen doorrijden,
die aan het begin van de Tuinstraat was op
gericht. „Oranje Boven" stond er met groote
letters op die poort, die als het ware den
bezoeker uitnoodigt om het versierde „oude
Tuindorp" eens te gaan bekijken.
Op Kanaalweg en Kerkgracht had men het
weer van een andere zijde aangepakt. Daar
stonden Zaterdag reeds de dennenboomen tus
schen de tegels van het trottoir geplant. In
samenwerking met de vele uitgestoken vlag
gen werd hier al een heel stemmig beeld ver
kregen, dat straks natuurlijk nog zal winnen
aan intensiviteit als de eigenlijke versieringen
aangebracht zullen zijn.
Onze weg voerde nu door een paar straten
van dat gedeelte van onze stad, dat onder den
naam van Ouden Helder bekend staat. In
enkele straten misten we vrijwel geheel het
vertrouwde dundoek, maar dat zal wel voor
een groot deel op rekening gesteld moeten
worden aan de malaise, die niet toestaat, dat
men nog een gulden of drie voor vlag en
vlaggestok kan afzonderen. Maar zij, die het
maar even missen konden, die vlagden! In
sommige gevallen was het niet meer dan een
vlag-ge-tje, maar het vlagde toch! Wij
kwamen ook door de Breestraat en dra zouden
we de aardigste ontmoeting van dien middag
beleven. Voor een huis in die straat, n.L voor
dat van de Haagsche familie van der Noll,
stond een groote kinderschare en ook wat
ouderen. De reden van die verzameling was
ons weldra bekend, want het bleek, dat die
familie Noll den gevel van het huis op aller
aardigste wijze versierd had. Daar waren
kransen van demnegroen, de portretten van
de Prinses en Prins Bernhard, guirlandes en
lampjes, die 's avonds de portretten van het
Prinselijk Paar zullen verlichten: Een buiten
gewoon aardige gedachte vonden we dit; ook
zij, die niet in deze buurt wonen, moeten eens
even gaan kijken. De familie heeft de kunst
van versieren zeker in Den Haag afgekeken!
IIIIIMIIIIIIIIIIItllllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIllllllHllltKIIIIIMHM
GRAVEEREN GRATIS DIRECT KLAAR
KEIZERSTRAAT 103
Natuurhistorisch, Museum. Elke week:
Woensdag nam. van 35 u. en van 810 u.
en Zaterdag nam. van 36 u., alsmede op
den eersten Zondag van elke maand nam.
van 35 u.
Maandag 21 December.
Casino, 8 u. Bijeenkomst Chr. Oranjever-
eeniging.
Maandag 21 Dec. 16.17 uur
Kinderzang en muziek.
In de beide Vroonstraten en in de nabij
gelegen Koningdwarsstraat was het tusschen
half zes en half zeven een drukte van belang.
Daar trok een groote stoet van vroolijke kin
deren, die allemaal met oranje en andere ver
sierselen getooid waren, al zingend en juichend
op. Hier en daar stelden zij zich op en lieten
dan eenige liederen, passend in het karakter
van den dag, hooren. Dan gingen deuren open
en traden moeders en vaders naar buiten, om
dezen avondzang aan te hooren. Of het spel
van de vroolijke jazzband, die met de kinderen
mee optrok. Ja, het was daar een vroolijk
uurtje in deze omgeving!
In het centrum van de stad was het
's avonds zeer gezellig. In de Koningstraat
werd via een versterkingsinstallatie vroolijke
muziek over de hoofden der wandelaars uit
gezonden. De winkels hadden hun étalages al
gearrangeerd in het kader van de komende
feestdagen. Daarbij was het opvallend, hoe
men het Kerstfeest en de heuglijke gebeur
tenis aan het Hof met elkaar gecombineerd
had: overal dennegroen en portretten van
Prinses Juliana en Prins Bernhard of het ver
gulde monogram J. B.!
Rondgang Marinekapel.
Des avonds was door de beide Oranje
vereenigingen een feestelijk samenzijn in
het Casino belegd, doch alvorens het
groote publiek zich hierheen begaf, werd
door onze Marinekapel, onder leiding van
kapelmeester L. Leistikow, een rondgang
door de stad gemaakt.
Welnu, dat is onze staf toevertrouwd en
gezien het feit, dat ook de flambouwen niet
ontbraken, is deze „taptoe" een succes ge
worden.
Vroolijk klaterden de marschen en nationale
liedjes tegen de huizen op, de wind nam de
pittige melodieën op z'n wieken mee en overal
doken de menschen op, om te genieten van dit
altijd weer boeiende schouwspel: onze staf
mét de fakkels.
Het was een groote rondgang en eerst te
half negen arriveerde de stoet bij het Casino.
Daar werd halt gemaakt en de gelegenheid
aan de vele honderden gegeven zich te ver
spreiden of de zaal binnen te gaan. Hier ook
ontbonden zich de jeugdvereenigingen, die
zich achter de kapel aangesloten hadden, als
padvinders, padvindsters, de Driehoekmeisjes,
de Oranjegarde en de Graal.
In Casino.
Wij behoeven het zeker niet speciaal te ver
melden, dat zoowel de zaal als het balcon vol
waren. En dat met een publiek, dat zich klaar
blijkelijk voorgenomen had eens prettig uit te
gaan en er inderdaad een feestavond van te
maken.
Er waren tal van autoriteiten en hun dames
aanwezig en van hen noemen wij: Burge
meester Ritmeester, Vice-Admiraal Kruys, de
garnizoenscommandant Bentz van den Berg,
(de beide laatsten met hun adjudanten),
Schout-bij-Nacht Dikkers, en voorts tal van
plaatselijke vooraanstaande persoonlijkheden.
Toen te kwart voor negen het doek open
zwaaide, zat daar al weer keurig opgesteld
de Marinekapel en deze was het die den
avond opende met het gezamenlijk doen zin
gen van de beide eerste coupletten van het
Wilhelmus.
door Friedrioh
Lindeman
- Verder, Spurling, daar boven in den
hoek.
Met deze woorden duwde Glover hem weer
verder, en bracht hem naar een tafeltje opzij
van het podium.
Mijn stamplaats.
Glover voelde zich hier blijkbaar thuis. Hij
groette, lachte en sprak met iedereen, die hij
tegen kwam, klopte Jim Paddock vriend
schappelijk op den schouder en sprak hem
met oude slavenhandelaar" aan.
John Spurling zat er grauw en nietig naast,
uitgesloten van deze zorgelooze opgewektheid,
eenzaam in de menigte, klein en onaanzien
lijk naast den blonden stralenden reus.
Hij hield weer zijn hand in den zak met het
geld, maar hij drukte het gelijkertijd tegen
zijn hart, dat als waanzinnig in zijn keel
bonste. Zweet parelde op zijn voorhoofd.
Hij voelde zich ziek van angst, van span
ning over het weerzien met het meisje, waar
hij drie maanden lang voor gezworven had en
wier beeld hem uit het geheugen verdwenen
was. Al een kwartier lang leefde en ademde
hij met haar in dezelfde ruimte, zonder dat
hij haar gezien had, want vanaf de a e ie
In den hoek kon hij het podium niet overzien.
Hjj hoorde alleen het lawaai van de kapel,
maar wanneer daar tusschendoor een loopje
op de piano er bovenuit klonk, kreeg hij tel
kens zoo'n steek door de borst, dat zijn adem
haast werd afgesneden.
Met een schetterend „fortissimo" brak de
muziek plotseling af.
Bijval kletterde op. Dacapo-geroep. Maar
er kwam geen dacapo. Nu, zoo ging hem snel
door zijn hoofd, nu zou het gebeuren. Nu zou
den zij hun instrumenten opzij leggen.
Nu zou Betty op hem toekomen. Spurling
durfde niet op te kijken. Hij hield zijn hoofd
tusschen zijn schouders verborgen, de kin op
zijn borst en wachtte, wachtte op de eindelijke
vervulling van zijn droomen.
Hallo Betty!
Spurlings hoofd kwam overeind. Glover had
temidden van een opgewekt gesprek met een
buurman den naam geroepen die hem als
vuur door zijn bloed schoot.
Daar zag hij plotseling Glover met uitge
breide armen op een meisje toegaan, op een
meisjeop haar! Hij hoorde Glover, onge
geneerd met zijn bazuinstem roepen:
Betty! engel!
En dit meisje, dat glinsterend en schitte
rend aankwam zweven, dit meisje met het
poppengezicht en de zwarte weerspannige
lokken, begon te lachen, begon net zoo haar
armen uit te breiden en daar lagen Glover
en Betty Bonn lachend in eikaars armen,
klopten elkaar op den rug en lachten, terwijl
de gasten rondom hen luid applaudisseerend
hun bijval betuigden.
John Spurlings hart bevroor bij dezen aan
blik.
Hij waagde het niet zich te bewegen, uit
vrees, dat het barsten zou. Hij voelde geen
pols meer. Als een ijsblok zat hij.
Als een doode, als een geestesverschijning,
als een bezoeker van het hiernamaals zat hij
aan tafel. Maar met die helderheid van blik
en van aanvoelen als iemand die naast zich
zelf zit, hoorde en zag hij wat nu kwam.
Glover had zijn arm om Betty Bonn heen
geslagen. Zij was een pop vergeleken bij dezen
reus. En zoo kwam hij naderbij, terwijl hij
met een zijner reuzenarmen op den kleinen
kapitein wees.
Eerst moet ik u mijn vriend kapitein
Spurling voorstellen.
Met een zorgeloos lachje, dat met een slag
de drie maanden wegwischte, kwam Betty
Bonn op de tafel toe en zei:
O, maar dat is ook een oud vriend van
rnjj. Wij kennen elkaar al vanaf den eersten
avond, dat ik hier kwam, niet waar, kapitein?
Spurling staarde het meisje aan.
Glover lachte hard en doordringend:
Kent gij elkaar? Nu, dat is ook wat.
Kent ge dit meisje, Spurling, en ge hebt
haar laten loopen, totdat Thomas Glover ge
komen is? Dan ben ik toch een andere kerel,
wat, Betty?
Lachend drukte het meisje zich tegen hem
aan en gaf hem een kus. Lachend vleide zij
zich aan zijn breede borst.
Ach, in dien tijd was ik nog een onnoo-
zel nest. Nietwaar, Spurling Weet ge nog van
dien eersten avond?
Spurling verroerde zich niet.
Ach natuurlijk, dat zijt gij al lang ver
geten, dien onzin, dien ik daar allemaal in
mijn angst voor de mannen gesproken heb.
Glover knorde voldaan.
Nu, Betty, gij en angst voor mannen?
Zij verdedigde zich.
Ja zeker, toen wel. Als ik niet met de
piano opgescheept gezeten had, was ik er
denzelfden avond al tusschen uit getrokken.
Glover sloeg zich van pleizier op zijn knie.
Goddank, dat ge 'm wel aan uw nek had.
Met nadruk zei zij.
En nog heb.
Hij wilde het niet begrijpen.
Juist daarom. Anders vertrokt ge mis
schien vandaag nog.
Zij trok een lip.
Thom.
Hij deed haar na.
Betty.
Zij gaf hem een stoot in de zij.
Ge zijt aardig.
Hij gaf haar een kus.
Ge z(jt lief.
Zij pakte hem bedelend om zijn hals.
Wanneer geeft ge mjj de piano cadeau?
Hjj weerde haar half schertsend af.
Ik ^al wel oppassen.
Zij keek hem listig van terzijde aan.
Kapitein Spurling zóu het zeker doen.
Niet Spurling?
Spurling kneep zijn hand in zijn zak samen.
Glover lachte hard en breed.
Die. Voordat die u die kast cadeau doet,
doe ik het nog eerder.
Betty hield hem aan zijn woord.
Dus zult ge het misschien toch doen?
Ja.
Tom.
Maar onder één voorwaarde.
En die is?
Gij gaat mee.
Ik? Waarheen?
Naar Genua.
Wat moet ik in Genua doen?
Nu legde Glover met een breed gebaar zijn
arm om Betty's schouders en fluisterde in
haar oor met een stem, die minstens drie
tafels verder te hooren was:
Op de huwelijksreis.
Maar Betty scheen het geluk nog niet goed
te vertrouwen, dat op haar afstormen kwam.
Zij maakte zijn arm los.
Nu, laat dat, ik ben er niet zoo een.-s
Maar Betty!
Nu richtte Thomas Glover met een bijna
komische waardigheid zich op en deed zoo
goed als het hem mogelijk was in een
prachtige toespraak een hoogst formeel hu
welijksaanzoek, midden tusschen de lachende,
drinkende mannen en op nog geen armlengte
van den kleinen onaanzienlijken kapitein, die
drie maanden lang in zijn droomen dit eene
moment doorleefd had, welke de andere nu
speelde.
Betty Bonn had een kleur gekregen tot on
der haar haar. Met een haast verlegen bewe
ging legde zij haar kleine witte hand op
de groote bruine van Glover.
Thom...
Deze strekte zijn rechterhand met de open
palmvlakte naar haar uit op de wijze zooals
men een koop sluit en riep:
Nu, Betty, in orde? Sla toe.
Lachend werd dit verbond gesloten.
Lachend vielen zij elkaar in de armen, kus
ten elkaar en spraken óver de toekomst.
Thomaa Glover was buiten zichzelf van ge
luk en beloofde haar een paradijs. Kleeren en
opschik zou hij voor haar koopen. De piano?
Natuurlijk, die zouden zij meenemen. Die
kwam als pronkstuk in de kajuit te staan.
Van de kiel tot den top van de mast zou alles
worden schoongemaakt en opgepoetst. Een
nieuwe naam zou het schip krijgen, de eenige
naam die het toekwam: Betty Bonn.
Zoo sprak hij maar door en zij lag met haar
hoofd tegen zijn schouder aan 'en lachte ge
lukkig voor zich heen.
(Wordt vervolgd.),