Stads
nieuws
AKKERTJES
Receptie
ten Stadhuize.
De strijd om de
„Betty
Bonn"
Waar gaan we heen
Hotel „Den Burg" N.V»
pinsdag 29 December 1916
Oudejaarsavondliederen vanaf de
toren der Luthersche Kerk.
Feestelijke bijeenkomst buurt
comité's Vroonstraten, Hoog
straat en Emmastraat.
Ter gelegenheid van het huwelijk
van H.K.H. Prinses Juliana en
Z.D.H. Prins Bernhard.
De Burgemeester en Mevrouw
Ritmeester-Van der Feen zullen
op 7 Januari a.s., ter gelegenheid
van het huwelijk van Hare
Koninklijke Hoogheid Prinses
Juliana en Zijne Doorluchtige
Hoogheid Prins Bernhard, des
namiddags 4 uur ten Stadhuize
particulieren en besturen van
instellingen en vereenigingen
ontvangen.
Den Helder in feestdos»
Ongekende activiteit van de
buurtcomité's.
Heldersche Courant
Esperantistencongres
in Den Helder»
Burgerlijke Stand van Den Helder
Zoo'n Kiespijn
om het uit te schreeuwen.
Fe
Het Gem» Verpleeghuis
aan de Kerkgracht.
Tweede Blad
Licht op voor alle voertuigen
Weesinrichting Huisduinen
Soiree Dansante»
Wij bezorgen U aan huis op de
Oude Jaarsavond t
Feuilleton
Naar wij vernemen zullen Donderdag
avond a.s. te kwart voor acht op den toren
der Luthersche kerk in de Weezenstraat door
een dubbel kwartet oudejaarsavond-liederen
gespeeld worden, onder leiding van den heer
Nertsworm.
Na dit bijzonder concert te kwart over
acht, vangt de godsdienstoefening aan waar
aan door de Zangvereniging medegewerkt
wordt.
Een avond van daverende vroolykheid.
Gisteravond heeft in het gebouw van
den R.K. Volksbond een feestelijk samen
zijn plaatsgevonden van de buurtvereni
gingen der beide Vroonstraten en de
Hoog- en Emmastraat en het is een
samenkomst geweest, die klonk als een
klok. Velen, zoo niet allen, zullen waar
schijnlijk dan ook met schorgelachen
kelen huiswaarts getogen zijn
Het aantal aanwezigen zal ongetwij
feld de 500 overschreden hebben.
Toen wij om kwart over acht binnentraden,
wisten wy direct dat hier de zaak „gezond"
was. Daar was reeds die stemming, die de
voorbode is van een avond die slagen moet.
De zaal was vol. Zelfs zéér vol, en men neu
riede vast wat mee op de maten, die het
jazz-band trio van de fam. Hendriks produ
ceerde.
Het was de heer K. Horsman, (die tevens
de leiding van den avond had) welke eenige
woorden van welkom tot de groote schare
sprak en daarna wees op den aard van deze
bijeenkomst, die niet het aureool heeft van
een klein-kunstavond, doch van een vroolijk
„onder-onsje". Diegenen, die zich dan ook
alsnog geroepen gevoelden min of meer
kunstzinnige uitingen te plegen, werden vrien
delijk verzocht zich op te geven.
De heer Horsman vervolgt dan met een
toepasselijk woord, wijst op de rust en orde
die ons land kenmerkt ten opzichte van tal
van andere naties en laat duidelijk uitkomen
de unieke plaats, die het Huis van Oranje
In Nederland inneemt. Spr. besluit met den
wensch, dat men een eenheid moge vormen
met God, Oranje en Nederland, welke wensch
met een daverend applaus onderstreept
werd.
Hierna neemt het programma een aanvang
en wel met het Kinderkoortje, dat in een aan
tal liedjes ons van de groote vreugde vertelt,
die thans in het Vorstelijk Huis heerscht.
Deze liedjes werden afgewisseld met goed-
getroffen declamatie. Het was dan ook een
even luid als welgemeend applaus, dat de
prestaties van de jonge zangers huldigde.
Vervolgens kreeg men „het bruidspaar van
den dag", een oude dame en een dito heer,
die in huwelijkshabijt gestoken en gevolgd
door een 4-tal echte bruidsmeisjes, het too-
neel bestegen. Aldaar werden zij in den echt
verbonden via een humoristische toespraak,
die zóó op de lachspieren der aanwezigen
werkte, dat heele gedeelten onhoorbaar ble
venVooral bij het einde n^men de lach
salvo's orkaan-formaties aan!
En nadat we gezamenlijk van „Lang zullen
ze leven" gezongen hadden en een korte voor
dracht door mej. Horsman gegeven was,
volgde een da capo van het kinderkoor, dat
nog eens de liedje^ van het aardige „Juliana
is de Bruid" bracht, hetwelk thans meegezon
gen werd door de honderden aanwezigen.
Als slot van het eerste gedeelte van den
avond arriveerde de heer Bakker, potsierlijk
verkleed, en die iets bracht dat begon en
eindigde met „tarara-boemdiejee" of iets
dergelijks. Wederom een gierende zaal.
Hierna werd een aanvang gemaakt met de
pauze, waarin steunbonnen uitgereikt werden
en waarop men later op den avond een keuze
kreeg uit vele tientallen prijzen, bestaande
uit een waarlijk grootsche variatie. Van taar
ten tot fruitmanden en van warme pantoffels
tot blikjes zalm
Ook na de pauze werd een soortgelijk pro
gram opgevoerd, terwijl een dansje dit samen
zijn besloot.
Een gezelliger en vroolijker samenzijn
hadden de Vroonstraten, de Hoog- en
Emmastraat zich bezwaarlijk kunnen in
denken.
Tegenstellingen en ver
ontwaardigde epistels van lezers.
Het is de moeite waard dezer dagen door
de stad te wandelen. Onze stad, welhaast
onkenbaar door de metamorfose vgn
groen, vlaggen en oranje-materiaal.
Er is een geest van enthousiasme over de
buurtcomité's gekomen, zooals wij die haast
nog nimmer aanschouwd hebben en die het
beste voor het komende Oranjefeest doet hopen.
De buurtcomité's, waarvan er vele dag-in,
dag-uit aan den slag zijn, niet op geld en tijd
zien, doch maar één lichtend ideaal volgen:
hoe maak ik m ij n straat het mooiste!
Uit den aard der zaak is er verschil. Er
zijn riante wegen, die er maar zéér sober
tjes uitzien en er zijn bijna vergeten
straatjes en steegjes, die herschapen zijn
in een lusthof. Er zijn uitgesproken ar-
moebuurten waar men huis aan huis vlagt
en waar het er waarlijk pittoresk uitziet
van de versiering en er zijn deftige boule
vards, waar men geen dennetak bespeurt.
Dat zijn zoo van die tegenstellingen.
Maar uitzonderingen daargelaten, belooft
begin Januari een Jutterij te laten zien, die
er zyn mag en die op ondubbelzinnige wyze
zal demonstreeren, dat het nog altijd de oude
Oranjeveste is.
Van enkele lezers ontvingen wij epistels,
waarin zij hun verontwaardiging uitten over
die gedeelten onzer stad, die van versiering
verstoken bleven.
Zoo schrijft o.a. „Opmerker":
„Toen ik in de Heldersche Courant van 24
Dec. las „De week in feiten en fantasieën",
werd daar geschreven over den Ruijghweg, doch
ik geloof, dat men beter zyn blik had kunnen
slaan op den Singel. Want deze steekt wat
versiering aangaat, wel heel erg af bij de
andere straten, waar onder er zijn in welke
menschen wonen, die reeds jaren werkloos
zijn, b.v. Brouwerstraat en Nieuwstraat.
Ook „Snuffelgraag" is niet al te best te
speken. Hij zegt o.a.:
In de Heldersche Courant van 24 Dec. wordt
in de rubriek „Feiten en Fantasieën" gespro
ken over den gouden rand van Den Helder,
den Ruyghweg, die niet versierd is. Dit is de
volle waarheid, maar bij een wandeling door
de stad blijkt, dat juist in die straten, waar
geen sprake is van een „gouden rand", de
mooiste versiering werd aangebracht. Maar
zie nu eens naar Hoofdgracht, Singel, Ruygh
weg
Vervolgens wijst Snuffelgraag er nog op,
dat er meerdere bescherming noodig is voor de
versiering in het algemeen. Zoo schijnt een
groot aantal roosjes de vorige week op de
Kerkgracht verdwenen te zijn. Wij sluiten ons
zeer zeker bij deze laatste klacht aan.
Door de Heldersche Esperantisten-ver-
eeniging „Nova Sento", afdeeling van den
Algemeenen Nederlandschen Esperantis
ten Bond „La Estonto Estas Nia", is, in
overleg met het hoofdbestuur, besloten
het jaarlijksche nationale congres in Den
Helder te doen plaats vinden. Dit congres
zal gehouden worden op 27, 28 en 29
Maart 1937, dus gedurende de Paasch-
dagen.
Reeds eenige weken geleden is het plaat
selijk Congres-Comité samengesteld, dat tot
taak heeft de voorbereidende werkzaamhe
den te verrichten, die de organisatie van zulk
een congres met zich meebrengt.
Naar schatting zullen 300 k 400 personen
aan dit congres deelnemen, waaronder ook
buitenlanders, 't Zal dus voor Den Helder een
belangrijke gebeurtenis worden, temeer daar
in Den Helder zelden een congres plaats vindt;
de geïsoleerde ligging van onze plaats is hier
van wel de voornaamste oorzaak. Dit is echter
voor het plaatselijk Congres-Comité (la L.K.K.
„Loka kongresa komitato", zooals de Espe
rantisten het noemen) een prikkel om ener
giek aan den slag te gaan en alles tot in de
kleinste details voor te bereiden, en aldus het
bewijs te leveren, dat een dergelijk congres
zeer wel in een stad als de onze gehouden
kan worden.
Ongetwijfeld zullen er moeilijkheden komen;
om er maar een te noemen: het vraagstuk van
de huisvesting der congressisten. Daarom is
reeds contact gezocht met de plaatselijke
V.V.V. „Helders Belang", die bereids haar
medewerking toezegde.
Binnenkort hopen wij nadere mededeelin-
gen betreffende dit komende congres te kun
nen geven.
van 28 Dec. 1936.
BEVALLEN: M. van Stein—Leering, d.;
B. G. C. de RuigVan Wijk, z.; H. Bakker
Anjema, z.; A. GoedegebuurVermaat, z. M.
J. Rijkvon Fickartz, z.; M. van UrkLoos
man, d.
OVERLEDEN: T. G. Kraak—Post, 42 jaar;
J. Kwast (m.), 77 jaar; Wed. T. van Til, 80 j.;
W. Bolderink (m.), 19 jaar; P. Nieuweboer
(m.), 9 dagen.
Natuurlijk kan alleen de landarls Uw zieke
kies beter maken. Maar 's nachts, als de
oijn door de warmte van Uw bed hoe
anger hoe heftiger wordt, of als Ge door
Uw werk niet naar hem toe kunt gaan:
Neem dan één of twee van die onmiddellijk
werkende "AKKERTJES", die U van Uw
ftijn verlossen. Ze nemen de zenuwprikke-
ing weg, die de oorzaak van Uw lijden is.
fi
Heb dus steeds een buisje "AKKERTJES"
bij de hand. In ontelbare gevallen zullen
ze U en Uw huisgenooten onschatbare
diensten bewijzen. "AKKERTJES" zijn ook
ongeëvenaard door hun snelle pijnstillende
werking bij allerlei aandoeningen als
Overal verkrijgbaar. Per 12 stuks 52 cent
Volgens recept vun Apotheker Dumont
AKKER.CACHETS
De Vader van het Tehuis schrijft ons:
Reeds eenige dagen te voren was in de
mannenconversatiezaal, ter opluistering van
het Kerstfeest, een kerstboom geplaatst, die
met behulp van een monteur in orde was ge
bracht.
Op den eersten Kerstdag kwam het „Hel
ders Gemengd Koor", onder leiding van den
heer F. van der Meij, de bewoners verrassen
met zang, de heer L. van Loo Jr., viool,
Mejuffr. A. Remelink, piano.
De heer F. A. Smits, voorzitter van
Maatsch. Hulpb., opende dezen feestavond,
sprak zijn vreugde uit over de aanwezigheid
van Burgemeester G. Ritmeester en Bestuurs
leden van M. Hulpb.
Aan het einde van de uitvoering bedankte
de Burgemeester voor de uitnoodiging, en
bracht een woord van dank aan Directeur en
leden der zangvereeniging voor hun offervaar
digheid op dezen eersten Kerstavond.
Op den tweeden Kerstdag werd des mid
dags gezongen door het „Leger des Heils",
welke liederen de bewoners gaarne mogen
hooren. Zij ontvingen allen een aardig Kerst
geschenk van het genoemde Korps.
Des avonds gaf de zangvereeniging „Mor
genrood", wederom onder leiding van den heer
F. v. d. Meij, een uitvoering. Pianospel en zang
werd uitgevoerd door Mevrouw ChristSie-
ben, hetwelk in den geest der aanwezigen
viel.
De heer T. A. Smits bedankte den Direc
teur en leden van het koor voor hetgeen zij
ten gehoore hadden gebracht.
Zondagavond werden we nogmaals onthaald
op zang van het kinderkoor Speeltuinver-
eeniging „Centrum", onder leiding van den
heer Hoogvorst; Mevrouw MoreeDol zorgde
voor pianobegeleiding.
R atuurhtstortsch Museum. Elke week:
Woensdag nam. van 35 u. en van 810 u.
en Zaterdag nam. van 36 u„ alsmede op
den eersten Zondag van elke maand nam.
van 35 u.
Woensdag 30 December.
Casino, 2.30 u. Kindervoorstelling „Rood
kapje".
R.K. Volksbond, 3 u. Jeugd-filmvoorstel-
ling. R. K. Vrouwenbond.
Zaterdag 2 Januari.
Casino, 8 u. Huldigings-avond Ver. „Moed,
Volharding en Zelfopoffering".
Zondag 3 Januari.
R. K. Volksbond, 8 u. Concert R. K. Ge
mengd Koor.
Dinsdag 29 Dec16-22 uur
De heer B. Fels sprak namens de bewoners
dat zij bijzonder hadden genoten en zeer
dankbaar waren; het was dan ook een ge
slaagde uitvoering.
Dank aan de H.H. L. B. M. Polak, Kanaal-
weg 105, voor het in bruikleen geven van een
piano, M. A. Grunwald, Kanaalweg 75, voor
een doos Victoria chocolade reepen.
Uit vrees dat iemand zou vergeten worden,
wil het Bestuur van M. H. geen verdere per
soonlijken dank uitspreken, doch betuigt allen,
die hebben medegewerkt de dagen voor voor
onze menschen zoo recht gezellig te maken,
zijn oprechten dank.
Naar wij vernemen is ook de Weesinrioh-
tiing te Huisduinen dit jaar niet vergeten.
Door een aantal vrienden en vriendinnen der
inrichting werden aan de meisjes van het
tehuis diverse kerstgaven geschonken, be
staande uit versnaperingen en tal van aardige
en nuttige cadeaux.
Aan den vooravond van de Oranje-feesten
organiseert de Directie van genoemd Dans
instituut, een buitengewone Soiré-dansante,
toegankelijk voor leerlingen, met ouders en
een beperkt aantal introducé's.
Voor de aanvragen om introductie, verwij
zen wij naar de in dit blad voorkomende ad
vertentie.
Telefoon 55.
Hors d'oeuvre varié, per portie
Kreeftenmayonnaise,
Zalmmayonnaise,
Huzarensalade,
Haringsalade,
Slagroompudding met marasquin
Slagroompudding met vruchten
Cabinetpudding met rumsaus
Croquettes, garnalen of kalfsvleesch
Pasteitjes, garnalen of kalfsvleesch
Vol au vent 5 la Toulouse.
Beignets soufflés met slagroom.
Appelbeignets
Kaltsragout broodjes
Roode en Witte Bordeauxwijnen
Champagne Heidsieck Co.
Port en Sherry (Sandeman), vanaf
2.00
1.00
0.80
0.75
0.75
2.50
2.50
2.50
0.20
0.25
6.00
0.15
0.10
0.25
1.00
3.00
2.50
door Friedrich
Lindeman
oa f
O, ik begrijp hem maar al te goed, te hoog,
omdat per slot van rekening er toch mets van
terecht komt, een berg, die niet
muis baart. Alleen zegt hij he vee
veel diplomatischer. Ik kan me t-en
zijn. Hij spreekt niet alleen voor zichze f.
Alleen begrijp ik niet goed, waar j
wil. ik was niet tegemoetkomend
Tot aan het slot van alles hij zeer dmdelyk
Werd. Zee duidelijk.
Bijna grof. „Ge zijt de eenige, die zich v<»
dit geval interesseert. Dat kon
zijn kant laten gaan. „Wilt ge aar
schien zeggen, dat ik een persoonlijk belan^
heb bij dit onderzoek. „Neen, neen, mtegen
deel". Ik begrijp U echter niet- z£>u zich
Uw persoonlijke belangs k
Juist tegen dit proces moeten
Een fijne vleierij. Een do>o En
zichtige oude heer. Sir p-pliik
hii heeft celiik Heeft alleen maar g J
'i UetëZhoofd mistroostig hangen. Zijn
oogen slooten zich byna. Jk geef
En nu gij ook noë-" de glotzitting
het op... 22 Januari vindt
Plaats over het bergloon van de BeUyB
danaan is de misdaad compleets
Nog eenmaal kreeg hij een kleine hoop.
Tenminste als er geen wonder geschiedt.
Maar ook deze hoop vaagde hij met een
matte handbeweging weg.
Dus 22 Januari 1901, 's morgens om 10 uur,
begon de slotzitting van het Admiraliteits
gerechtshof in zake het bergloon der „Betty
Bonn".
In alle straten, op alle kazernes en oor
logsschepen, hingen de vlaggen halfstok. Den
avond te voren was het bericht binnengeko
men een zachte dood verloste heden Konin
gin Victoria van haar zwaar, geduldig gedra
gen lijden, of hoe de vorm dan ook geweest
mag zijn. Het ergste van allen had Thompson
zich hierover opgewonden. Alsof de Koningin
in eigen persoon ten gunste van hem gestor
ven was, zoo stapte hij door de hall van het
hotel.
Hij was bang voor de behandeling van het
proces. Direct had hy den consul er weer op
uitgestuurd naar den wetgever, Sir William.
Maar overal had men hem een verbazingwek
kende bereidwilligheid verzekerd, jawel, de be
handeling ging door.
Daar ook had men waarschijnlijk het ge
voel: vlug, zeer vlug, eer een officieele rouw
dag er tusschen komt, vlug naar het iende.
Dus hing ook boven het gerechtsgebouw de
vlag met het Unionkruis en het wapen van
Gibraltar in treurige plooien.
De zaal der behandeling-zaal is misschien
een beetje geweldig gezegd is een groote,
nuchtere ruimte. De wanden zyn halverwege
de hooge met geel hout afgeschut. Daar
boven zijn de muren wit, even wit als de
troostelooze akten.
Wanneer men de deur binnenkomt, direct
links, bevindt zich de tafel van den Rechter.
Daarop staan en liggen de requisiten van
iedere openbare justitiegelegenheid: twee
kruisen, wetboeken, handelsakten. Rechts
achter een ballustrade is de plaats van den
Rijksadvocaat. Tegenover hem de bank der
aangeklaagden. Op den achtergrond rijen ban
ken voor het publiek. Alle meubels zijn van
hetzelfde nuchtere gele hout.
De ruimte voor de toeschouwers, bezet tot
op de laatste plaats, was dien dag een soort
uitgebreid Bristol-parlement. Lediggangers,
menschen, wier betrekking het hen veroor
loofde in ledigheid door te brengen. Groote
sensatie verwachtte niemand.
Bij hen stonden het handjevol Amerikaan-
sche zeelui, die hier op eenigszins ongewone
manier verzeild geraakt waren. Maar al deze
toeschouwers hadden blijkbaar het gevoel, dat
Gibraltar eer het van hen eischte, hier tegen
woordig te zijn om de bloedige nederlaag van
Trevor door hun aanwezigheid te bezegelen.
Er heerschte een bijna vroolijke stemming op
de publieke tribune. Moppen werden getapt,
bonmots, of liever gezegd malmots, men
amuseerde zich. Billy Thompson was ook hier
de aanvoerder.
De plaats der aangeklaagden, of liever hier:
de plaats der getuigen, waren zwijgzamer, on-
bewegelijker. Spurling zat er, grauw en ge
bogen als altijd. De stuurman, die manmoedig
tegen de werking zijner ochtendwhisky vocht.
Daar zat ook de heele bemanning der
„Frico", zes man, avontuurlijke gestalten. Hun
allen hing als een soort aureool deze onge
wone situatie om de schouders.
Een bleeke schrijver deed gewichtig in een
bundel decoratieve akten. Tot hij plotseling
opsprong. Men kon het hem aanzien, welk een
gewicht deze handeling beteekende. Ook op
de tribune kwam men overeind. De bank der
getuigen volgde dit voorbeeld, iets te laat
weliswaar en de stuurman lichtelijk zwaaiend.
Rechts was een deur opengegaan. Binnen
traden in ambtsgewaad met de bekende prui
ken, de Voorzitter, de Rijksadvocaat en de
vier leden der rechtbank.
Ik zag Trevor voor de eerste maal in deze
ongewone verkleeding. Ik kon het niet helpen,
maar hij zag er betreurenswaardig uit onder
den valschen witten haardos, dien hij over zijn
hoofd getrokken had.
Men ging zitten.
Sir William Douglas, die met zijn klein
roodwangig gezicht waarboven de witte pruik
geen slecht figuur maakte, was wederom
Voorzitter. Uit zijn mond rolden de woorden
zacht, met nadruk.
De gerechtelijke machine was op gang ge
komen.
Ze was goed geolied de laatste dagen. Met
vlugge vragen, trok Sir Douglas nog eenmaal
de geschiedenis der „Betty Bonn" uit de ge
tuigen te voorschijn. Met buitengewonen tact
wist hij alles te vermijden wat slechts in de
verte een aanduiding kon zijn omtrent de
eigenlijk oorzaak de zeer geheimzinnige ge
schiedenis.
Met geen enkel woord vroeg hij hieromtrent
iets aan de getuigen. Alsjeblieft nu niets
nieuws meer, dat als een zandkorrel den glad
den gang der machine zou kunnen verstoren.
Trevor had geen enkel woord naar voren
gebracht. Toen sir Douglas, na het getuigen
verhoor, hem het woord verleende, ging een
nerveuse rilling door de publieke tribune,
maar Trevor bleef rustig.
Bleek, maar zonder een enkele beving in
zijn stem stelde hij het bedrag van het berg
loon op een derde der waarde van het schip
en der lading.
Hij deed alles, wat men van hem verwachtte.
Toen hij dit bedrag noemde, kon de stuur
man het niet laten, den kapitein met zyn
ellebogen een por in de zijde te geven.
De rechtbank trok zich terug. Slechts
enkele minuten. Het was bijna pijnlijk, met
welk een haast men trachtte een eind er aan
te maken.
De zaak marcheerde.
Sir Douglas:
Secretaris, stelt u nog eenmaal de namen
der begunstigers vast. Hebt ge de scheeps-
lijst daar?
De schrijver reikte reeds een geelachtig vuil
papier over.
Wilt ge lezen?
De schrijver las en noteerde:
Spurling, kapitein.
Een heesche stem:
Hier.
Crane, stuurman.
Met nadruk:
Hier.
Clements, bootsman.
Hier.
Colzord, matroos.
Hier.
Bailey, matroos.
Hier.
Finlay matroos.
Hier.
Clyde, lichtmatroos.
Higgins, lichtmatroos.
Stem van den stuurman.
Aan boord, wacht.
Harley, lichtmatroos.
Hier.
Deerkson, passagier.
Geen antwoord.
Emmo Deerksen, passagier.
Vijf seconden pijnlijke stilte. De machine
stond stil.
Plotseling klonk de stem van Trevor hard
en scherp door de ruimte:
Waar is de passagier?
