De Brabantsche Brief
van Dré
Een vrouw valt
uit de wolken
BINNEN SOMETER
ULVENHOUT, 18 Jan. 1937.
Amico,
Als ik van den
middag, 't was
omtrent drie uur,
m'n pijp van na
den eten opgesto
ken had en ef-
kens, terwijl de
borden nog op ta
fel stonden, mee
Trui wat te
klasjeneeren zat,
onderwijl uit te
rusten van den
tooht mee den
groentenwagel en
te bekomen in de
wasemende warmte, die in den huis hing,
dan ging daar langs de raam 'n zwarte
gedaante. Deur de beslagen ruiten, 't was
buiten vinnig, kosten we nie dalijk onder
scheien wie daar was. Maar 'n telieke later
stond den Jaan binnen. In 'n zwart doods-
bidderscostuum en mee 'nen zwartvilten
steek, dwars op z'nen bollen-bruinen kop.
„Ocherm, Jaanske Klep is er aan," schrok
fTrui.
Ja, dat zag ze, omdat den Jaan 'n wit
strikske droeg. Jaanske was „jong", ziet
ge en ze lag al lang slecht.
Maar Janus zee niks, geen boeh of bah,
op Trui's uitroep. Hij was in de bediening
van zijn ambte, dus! Dus dreunde-n-ie,
daar bij de deur staand 'n aanzegging op,
die hij van 'nen grooten brief-mee-rouw-
rand af las.
..„vervult de familie den treurigen
plicht u aan te zeggen het overlijden van
Johanna, Pieternella, Ludovica Klep, in den
ouderdom van zeuven-en-zestig jaren, na
bediend te zijn van de leste H.H. Sakker-
menten der stervenden. Plechtige uitvaart
zal geschiejen overmorgen, 20 Januari, on
der d'heilige Mis van negen uren."
Toen zweeg den Jaan efkens.
Ge kost den regen hooren tikken teugen
de buitendeur. Ik maakte allemaal zond
van den Jaan z'n manjefieke zwarte pak,
waarteugen z'n perreplu te lekken hing.
Toen had ie 'n ander pampierke opge
zocht, bromde veur z'n eigen wat namen
af en zee toen: „jah!"
Daarop mee de dreunstem van den aan
vang: „guillie wordt verzocht te komen
bidden t'avond aan 't sterfhuis te zeuven
uren." Waarop ie de paperassen opvouw
de, z'nen steek afnam en er de druppen
afzwaaide, zeggende: „Ja! Jaanske-n-is ok
weer veur de pieren."
Trui was er 'n bietje van ontdaan. „Zoo
ziede, Janus, d'ouwen van Ulvenhout rui
men zoo zachtjesaan op. Als g'efkens tijd
hebt, 'k heb al heet water!"
;,'n Bakske koffie slaai ik nie af," zee
Janus.
„Hoe gaa-ie Jaan?" vroeg ik.
,,'k Mag nie klagen, Dré, 'pjee deinen'
griep. Toontje Schraauwen haalt 't end
,van de week ok nie meer."
„Ga toch zitten, Jaan!"
„Jawel, maar ik maak 'n bietje zonde
van m'n pak."
„Lijk ge wilt, horre. 'n Sigaar?"
„Sigorke slaai ik nie af, Dré."
Hij dee ze in zijnen steek. „Ik kan bij de
menschen nie rookende aankomen, Dré.
Dat rikkemedeert nie!"
„Hoezoo, Jaan?"
„Hoezoo? Zoude gij zoo geren aangezeed
worren bij oeuw durpelingen deur 'nen
doodsbidder mee 'n sigaar in z'n pooten?"
„Hoe is 't bij den Fielp?"
„Gezond. Erg gezond," zee Janus 'n bietje
ontevrejen.
„Neeë, ik bedoel hoe is 't mee oew werk-
zaamhedens bij hum?"
„Gaat nog al, gaat nog al. Altij nog maar
'nen halven dag per week en hij lee nie veul
uit, Dré. Vijf en zeuven tig cent mee 'nen
krentenmik van 's mergens half vijf tot
's middags drie uren ollee, hij morst nie
mee z'n geld, horre!"
,,'t Is meegenomen, Jaan."
„Zee Tonia ok! Neeë, den mulder betaalt
beter. 'Nen daalder per dag en 'n zakske
blom. Jk bak nou eigens."
„Maar ge hebt toch geen bakhuis?"
„Neeë. Maar Tonia maakt 't beslag en dan
neem ik de bussen mee naar den Help. Daar
zet ik ze dan in den oven."
„En hebt ge elke week werk bij den mul
der?"
„Meestal wel, ja. Eénen dag. In drukke
tijen twee dagen. Oja! Ik heb bij den mul
der ok geleerd mee 't peerd om te gaan.
As gij 't iets veur me te doen hebt, in die
richting?"
„Watte bijvoorbeeld?"
„Nou, mestrijen, eerepelrijen naar de stad,
bietenrijen in 't Najaar, naar de suiker
fabriek en zoo?"
„Neeë, dat blijf ik eigens doen, Jaan!
Da's mee rijen-alleen nie goed te praten.
Ik mot bij die menschen in de stad en aan
de fabriek afrekenen en dat geef ik nie uit
handen, man. Ze zijn daar te veul gewend
aan mijn gezicht, zal 'k maar zeggen. Maar
volgende maand, over 'n dag of veertien kan
k oe gebruiken in den akker."
„Wat legde uit, Dré?"
„Eén vijf en twintig mee den vollen kost."
Toen kwam ie, lijk 'nen samenzweerder,
op me toegeslopen, ik rook den kamfer van
z n zwarte pak, en hij vezelde in m'n oor:
.afgesproken. Maar 'k zeg aan Tonia,- 'nen
gulden! Kwartje veur m'n eigen. Onthou,
wen, Dré, want 't serpent is in staat om
te komen informeeren. Mee den mulder heb
ik ok zo'n overeenkomst! De kat komt ok
n grotje toe, wa gij?"
„Is Tonia zoo inhalig, Jaan?"
„Sjeloers, Dré! Sjeloers! Zij koopt m'nen
tabak, haalt 'n borreltje in huis, geeft me
centen voor m'nen baard, veur de kerk,
afijn, ik mag van heur niks in m'nen zak
hebben. Ze denkt da'k dan in zeuven sloojen
tegelijk loop! Piëta was nie makkelijk, maar
deusTrouwens Dré, sodejuu, da doei 'k
nooit meer! Ik werk me kapot veur 'n
kwartje per dag; de rest gaat in Tonia d'r
klep."
„Pot ze?"
„Weet ik 't?"
„Voelt ze nooit oew zakken na?"
„Altij! Maar zie, ik draag m'n centen in
de voering van m'n schoenen. En in m'nen
schabbelier, hier op m'n bloote borst, zit 'n
briefke van tien."
„Dus als gij onderweuge iets betalen mot,
dan mot g'oew schoenen uittrekken of oew
hemd?"
„Nouje. Da redt z'n eigen wel. Maar
eh .da's afgesproken, Dré?"
„Da's veur den bakker, Janus! Wat levert
dat dooie Jaanske Klep nou op, veur jou?"
„Twee dubbeltjes en die sigaar van jou!"
„En veur Tonia?"
„Tweetachtig."
Toen kwam Trui binnen mee den koffie.
„Wat zitten guillie toch te smoezen? Ge
heimen?
„Ja!" zee ik.
„Neeë, niks hoor, zee den stommen Jaan!"
Ja, amico, „stommen Jaan!" Want den
Jaan wierd nie geloofd. En ik wierd wél
geloofd! Maar deur mijn „bekentenis" was
veur Trui de aardigheid van 't geheim er
al dalijk af
Och ja, 't zit 'm in kleinigheden, ee?
Den Jaan is nou twee keer getrouwd,
maar als ie nou twintig keer getrouwd
was gesteld dat ie film-acteur was, in
plaats van „gep. gem. veldwachter?? dan
zat ie al net zoo steuvig onder de twintig
ste, als nou onder de tweede. Want nou
hemelt ie z'n Piëta wel op en noemt ie z'n
Tonia 'n serpent, maar Piëta was nie veul
anders dan Tonia.
De wefkes zijn op dat punt allemaal een
der. Van den eersten dag van trouwen af,
vechten zé om de macht en als ge ze nou
geren ongelukkig en tot mispunten wilt
maken, dan mot ge ze dieën strijd maar
Jaten wihnerr.....i! .a oo .qisó, öi. .nsa
,t Was ondertusschnn veut donker gewor
den. En 't weer veul slechter.
De regen gierde mee vlagen teugen den
huis. Kledderde en spetterde over de regen
ton mee driftig lawijt. 't Water ruischte
deur den buiten; storm loeide deur de
bosschen, suisde over de velden.
Trui stak de lamp aan en alle drie zwe
gen we, luisterend naar 't barre weer.
Tersluiks keek Trui 'ns naar den Jaan, die
daar mee de leege kom in z'n handen, zat
te knijpen veur z'n mooie pak.
„Nounou," zee-t-ie.
Wij zwegen.
„Nounou," zee-t-ie weer.
„Hebt ge nog veul adressen, Jaan."
„Neeë, de meeste heb 'k g'ad, maar 'k
mot nog heelegaar naar Notsel. „Da's ver-
gimd," foeterde-n-ie toen: „die dooien heb
ben altij familie aan 't andere end van de
weareld."
Toen- „is me da teugeswoorig 'n weer!
Zijn me da winters! Ge meugt wel bagger-
leerzen aan doen veur die plechtighedens,
inplek van lage lakschoenen."
Weer viel alles tot zwijgen. Trui begost
de tafel af te nemen.
Janus weer: „as 't nou nog 'n bietje
donkerder is en den sturm bedaart, zou ik
dan
„Watte Jaan?"
„Maar efkens de fiets nemen?"
,,'k Vond 't idee te aardig, om 't af te
keuren!
„Zóó?" lachte Trui. „Zóó mee oewen
steek op?"
„Ja. Waarom nie? Ik zet de fiets dan ef
kens weg. Die menschen hoeven nie te
weten."
„Blijft dan nog 'n oogenblikske hier, Jaan'
stelde-n-ik veur: „en pak dan mijn fiets
maar even."
„Da lap ik 'm," zee den Jaan, dee z'nen
langen vierkante jas los en stond in z'nen
borstrok, 't Stijve witte frontje, dat om
z'nen nek hing, wipte vooruit en 't was
nou juust of ie ineens 'nen spierwitten
baard aan z'n kin had staan. Toen nam ie
z'n pijp, die zat in z'nen broekzak en vroeg
om 'n stopke tabak.
Trui had nogal moeite om 't heele ge
val net zoo „droog" op te vatten, als Janus
dee. Ze ging naar 't achterhuis en 'k hoorde
ze daar ingehouwen gibberen.
„Wat ge wel mee zulk weer veur hebt,"
zee Janus, als z'n pijp brandde en 'n paar
vonkskes op dat witte presenteerblad la
gen te smeulen: „is, dat er meer van deus
werk" hij wees op z'n uitrusting
„aan den winkel komt. Driek Stoffers den
kuster zee ok, Janus zee-t-ie, Februari is 'n
goeie maand!"
„Jaja," zee ik: „as 't aan jou lag, dan
gingde alle Ulvenhouters aanzeggen veur
twee dubbeltjes per stuk."
„Drie gulden, Dré!"
„Jawel, maar daar zijn maar twee dub
beltjes veur jou bij."
Ehjaah...!" zuchtte-n-ie.
„Ik geloof, 't gaat hoe langer hoe harder
regenen, geloof ik."
„Geloof ik ook, geloof ik," zee ik.
„Sodemearel. En die lui motten toch ok
weten van dat bidden van den avond! 't
Is familie!"
Ik peinsde. Wist er ook geenen weg op.
Of liever gezeed: ik wist er wél eenen,
maardie bewaarde-n-ik veur 't lest!
„Jaan, we zullen nóg 'n half uur wach
ten.
Regent 't dan nóg, dan veuruit dan
span ik de sjees in! Maar een ding: gij
helpt ze mee schoonpoetsen als we veromko-
men!"
„Dré, m'nen vrind, ik hoop aan jou nooit
twee dubbeltjes te verdienen!" zoo viel
den Jaan uit, in 'n bui von „zilveren" dank
baarheid.
„En doet nou oewen zwarten frak maar
heelegaar uit, dan kunt ge me 'n half uur
helpen. Want jou naar Notsel rijen, Bles
roskammen, de sjees en 't tuig oppoetsen,
dan gaan bidden om zeuven uur en ge hebt
me al 'n uur opgehouwenman ik kom
vandaag mee m'n werk nie gereed zoo!"
Janus dee z'nen frak uit, z'n halfhemme-
ke en den witten strik, gooide de spullen
mee den steek over 'nen stoel bij de platte-
buis en trok mee me den stal in, om de
beesten uit te mesten, te melken en te voei-
eren en de groentes te sorteeren veur den
anderen dag.
Na 'n half uur, 't goot, haalden we Bles
buiten, rejen de sjees den erf en Janus ging
naar binnen, om weer in 't doodsbidders-
pak te springen.
Maar 't costuum was nieverans te vin
den!"
Gek hebben we ons eigen gezocht!
Ik heb den Jaan kleeren geleend (hij kon
moeilijk in z'nen borstrok gaan aanzeggen
dat „Jaanske Klep was overleden na bediend
te zijn, enz.", en onderweuge maakte we, tus-
schen wat zenuwachtige uitvallen van den
Jaan, de smos klaar om daar op Notsel 'n
excuus te hebben veur deuze boodschap zon
der 't vereischte decorum.
't Lukte best, want de menschen schrok
ken te veul om op den Jaan te letten en als
we terugrejen, dan legden we veur den
schrik en alle wederwaardigheden, maar
efkens aan in dé „Qoiiwe Koei".
En daar
daar stond den Blaauwe te biljarten in 't
doodsbidderspak van den Jaan! Den steek
had ie verkeerd (eigenlijk goed) staan,
sjuust 'nen marine-officier.
Maar veur de rest trok ie evenveul qp 'nen
officier van H.M. Koninklijke Marine, als
den eerste den besten veugelverschrikker!
Eerst groote ruzie. D.w.z. van den kant
van den Jaan, want wij allemaal, wij hadden
veul plazier!
Daarna dee den Jaan maar mee en toen
kwam Tonia 'ns kijken of ,van den Heuvel
misschien in de „Gouwen Koei" zat.
„Nou, hij zat er nie „misschien", hij zat er
vast en zeker!" Boven op de biljart, 'n stuk
in en wéér kwaad op den Blaauwe.
Tonia veegde de biljart schoon, comman
deerde den Blaauwe de spullen verom te
geven, wat ie dee na veul gechicaneer! Hij
wilde bewijzen veur 't eigendomsrecht van
Tonial Bij hum kwamen de mouwen maar
tot de ellebogen, den steek op z'n ooren en
den jas, die 'm zoo wijd zat als 'n perreplu
om den stok, kwam even tot bij z'n heupen.
Düs wilde-n-ie van Tonia eigendomsbewij
zen, want 't zat hum als geschilderd, vond ie.
Eindelijk had Tonia den steek op en zoo
liep deus plechtigheid weer op z'n Brabants
af: mee 'n stukske leut. Behalve veur den
Jaan. Veur hum begost nou den zwaren
rouw!
Maar van den avond om 8 uur, was ik
eerst klaar mee de solemneels bemoeienissen
veur wijlen Jaanske Klep, 'n menschke da'k
nooit van m'n leven gesproken heb...!
Waaruit ge weer zien kunt, dat ge malkaar
toch altij noodig hebt, al is 't, dat ge 'r eigens
niks meer van weet.
Nou, Jaanske lag schoon in de kist,
amico.
En 'k heb van verschillende bidgenooten
hooren zeggen, dat „ze goed af was."
Dat zeggen ze hier altij bij 'nen dooie.
Maar ze meenen er niks van, want geen
mensch, die in zijn plek zou willen gaan
liggen. Tenminste-ik nie, daarstraks!
Maar allez, ik schei er af. M'n oogen val
len haast toe. Trui zit te knikkebollen, dus
tot de naaste week!
Veul groeten van Trui en als altij geen
haarke minder van oewen
t.a.v.
Dré.
Een van de stoutmoedigste
parachutespringsters van
Weenen, mevrouw Anny Ho-
licke, zal binnenkort een
buitengewoon gevaarlijken
sprong wagen van uit een
vliegmachine op iOOO meter
hoogte. In het onderstaande
vertelt mevrouw Holicke het
een en ander over haar
adembenemende avonturen
tusschen hemel en aarde.
Mejuffrouw Inge heeft groot gelijk, wan
neer zij met trots en bewondering naar
haar moeder op kijkt. Dit „op" is in dit ge
val niet figuurlijk bedoeld, want mevrouw
tnny Holicke is van tijd tot tijd gewoon in
itreken te verkeeren, die voor een gewoon
sterveling onbereikbaar zijn. En wanneer
juffrouw Inge met de plechtige ernst van
een twaalfjarige persoonlijkheid verklaart,
dat ze ook eens in moeder's voetstappen
treden zal, dan kan men wel aannemen, dat
ze deze belofte ook houden zal. Want de
voorliefde voor luchtsprongen is in de fa
milie Holicke al bijna erfelijk geworden.
Toen mevrouw Anny Holicke vier jaar
geleden besloot het vak van parachute
springster te gaan uitoefenen, was zij reeds
zeer met de problemen van het vliegen ver
trouwd. Twee van haar broeders zijn na
melijk beproefde oorlogspiloten en ook
thans nog enthousiaste amateurvliegers.
Toen mejuffrouw Anny veertien jaar ge
worden was, ging haar liefste wensch in
vervulling Zij mocht met een van haar
broers van Kopenhagen naar Berlijn vlie
gen. Daarmee had zij de luchtdoop onder
gaan; sedert dien tijd is zij met hart en
ziel bij de luchtsport.
Haar debuut als parachutespringster was
niet alleen voor de familie Holicke een fees
telijke gebeurtenis. Vele honderden toe
schouwers hadden zich op den dag, dat me
vrouw Holicke haar examen doen moest, op
het vliegveld van Aspern verzameld. Na
tuurlijk waren ook de beide dochtertjes van
de dappere springster aanwezig, die niet
nalieten voor hun moeder te duimen. Te
vens hadden ze de geheele school meege
bracht, en menige kleine dame zal op dien
dag wel heimelijk de gelofte afgelegd heb
ben, zich in de toekomst ook alleen met
parachutespringen bezig te houden.
Het examen had overigens een tamelijk
opwindend verloop. Over het vliegveld van
Aspern waaide een krachtige storm, wind
sterkte 10 tót 11, en nadat men tot de
avondschemering tevergeefs op gunstiger
weer gewacht had, werd de sprong toch ge
waagd. Mevrouw Anny liet zich volgens de
regelen der kunst in de diepte vallen en
landde op het dak van de vliegtuigen
hangar. De toeschouwers stonden in angst
te beven, de reddingsbrigade kwam al
aanrijden, maar Anny kroop heelhuids uit
de parachute te voorschijn. Haar dochter
tjes Inge en Annemarie hadden niet te
vergeefs geduimd.
Sedert dien tijd heeft Anny Holicke, die
er met haar blonde haar en sportieve
figuur zeer meisjesachtig uitziet, veel para
chutesprongen gewaagd. Een keer was het
bijna verkeerd gegaan, toen zij boven Wie
ner Neustadt door het touw van de para
chute bijna geworgd werd. blaar een
krachtige ruk aan het touw bevrijdde haar
uit deze onaangename situatie, maar
eenige dagen lang had zij nog een roode
striem in de hals, die haar aan dit onaan
gename avontuur herinnerde.
„Zulke toevallen behooren evenwel
tot de zeldzame uitzonderingen", ver
zekert ons mevrouw Holicke. „Ei
genlijk is parachutespringen een
even ongevaarlijke sport als zwem
men of skiloopen, alleen nog veel
mooier. Het is een onschrijflijk ge
voel, hoog boven in de lucht te zwe
ven en de aarde met al zijn kleine
zorgen beneden zich te weten. Men
heeft in het geheel niet het gevoel,
dat men naar beneden valt, het lijkt
alleen, of de aarde je tegemoet
komt. Drie of vier seconden na het
springen gevoelt men plotseling een
ruk, als of men door een reuzen-
hand sterk en behoedzaam opgevan
gen wordt. Dan weet men het: nu is
de parachute opengegaan. Men
meent, werkelijk in de lucht te
staan; ieder gevoel van zwaarte is
verdwenen."
Het enthousiasme van mevrouw Anny Ho
licke voor de vliegsport is zoo groot, dat zij
haar woning in de buurt van de vlieghaven
opgeslagen heeft. Zij is ook werkzaam als
vliegenierster, en brengt haar vrije tijd maar
het liefst door temidden van machines en
vliegtuighangars. De vraag, of zij hferdoor
niet met haar plichten als moeder, echtge-
noote en huisvrouw in conflict komt ontkent
mevrouw Holicke energiek. „Ik ga natuur
lijk later slapen", verklaart zij. „Het huis
houden mag natuurlijk niet door de sport
verwaarloosd worden."
Voor de volgende maanden heeft mevrouw
Anny Holicke allerlei interessante plannen
in het hoofd. Onlangs kreeg zij een uitnoo-
diging uit Hongarije. Boven de Hongaarsche
poesta zal zij van uit een vliegmachine
op een hoogte van 4000 meter een sprong
wagen met e<en gesloten parachute. Eerst
een paar honderd meter boven de aafde zal
zij het valscherm openen. Men vroeg haar,
of zij voor dit experiment niet bang was, en
of het wel gelukken zou. „Maar natuurlijk.
Ik ben in het geheel niet bang," verzekerde
mevrouw Holicke. „Ik heb goede zenuwen
en dat is de hoofdzaak. En of het scherm
ppen gaat? Ik hoop vanwel. Maar daar
maak ik 'me 'nie: bez'órgd over." En mét
een zelfbewust lachje klonk het: „U zult
zien, dat Weenen zich over zijn parachute
springster niet behoeft te schamen."
van een b randende straat
lantaarn of op 'n officieel
parkeerterrein moet uw
auto staan om vrijgesteld
te zijn van de plicht
om licht op te hebben
Planoeuvres der Fransche vloot ln de Atlantische wateren bij de Marok-
kaansche kast.
ZONDAG 24 JANARI 1937.
Hilversum I,
8.55 VARA, 12.00 AVRO, 5.00 VARA, 5.30
VPRO, 8.00 AVRO.
8.55 Gramofoonplaten.
9.00 Voetbalnieuws.
9.05 Tuinbouwpraatje.
9.20 Zondagmorgentoespraak.
9.35 Gramofoonplaten.
10.15 Natuur-historisch kwartiertje.
10.30 Residentie-orkest.
11.15 „Van staat en maatschappij".
11.30 Vervolg concert.
12.00 Orgelconcert.
12.10 Gramofoonplaten.
12.30 „Wat Indië de laatste 14 dagen be
roerde".
12.50 Kovacs Lajos' orkest, en orgelspel.
1.30 Televisie-praatje.
1.45 Gramofoonplaten.
2.00 Boekbespreking.
2.30 Concertgebouworkest en soliste.
4.00 Gramofoonplaten.
I 4.10 Mannenkoor „Euterpe".
t.30 AVRO-Dansorkest.
4.55 Sportnieuws A.N.P.
5.00 „Gesprekken met luisteraars".
5.30 Voor de kinderen.
6.00 Voetbalpraatje.
6.15 Sportnieuws A.N.P.
6.20 Gramofoonplaten.
6.45 VPRO-dubbelkwartet.
7.00 Wijdingsdienst uit de Studio.
8.00 Berichten A.N.P. Mededeelingen.
8.15 Gramofoonplaten.
9.00 Radiotooneel.
9.45 Radio-journaal.
10.00 Omroeporkest en solist.
11.00 Berichten A.N.P. Hierna AVRO-Dans
orkest.
11.4012.00 Orgelspel en zang.
Hilversum II,
8.30 KRO, 9.30 NCRV, 12.15 KRO, 5.00
NCRV, 7.45—11.80 KRO.
8.30 Morgenwijding.
9.30 Gewijde muziek (gramofoonplaten).
10.20 Doopsgez. Kerkdienst. Na afloop orgel
spel.
12.15 KRO-orkest. (Om 1.00 Boekbespreking).
2.00 Vragenhalfuur.
2.30 KRO-Symphonie-orkest, en Gram.platen.
4.15 Gramofoonplaten.
4.25 Voor de zieken.
4.55 Sportnieuws.
5.00 Gewijde muziek (Gr.platen).
5.50 Geref. Kerkdienst Hierna gramplaten.
7.45 Sportnieuws.
7.50 Etnologische lezing.
8.10 Berichten A.N.P. Mededeelingen.
8.20 KRO-Melodisten.
8.50 Gram.platen.
9.00 K.R.O.-orkest.
9.45 Gramofoonplaten.
10.00 KRO-orkest
10.30 Berichten A.N.P., Gramofoonplaten.
10.40 Epiloog.
11.0011.30 Esperanto-lezing.
MAANDAG 25 JANUARI 1937.
Hilversum I.
Algemeen programma, verzorgd door de
AVRO.
8.00 Gramofoonplaten.
10.00 Morgenwijding.
10.30 Kovacs Lajos' orkest.
11.00 Het Haagsche Trio.
12.00 Cantabilé-orkest en gramofoonplaten.
2.00 Zang en piano.
2.30 Omroeporkest en solist. In de pauze: De
clamatie.
4.30 Muzik. causerie en pianorecital.
5.30 Kovacs Lajos's orkest en gram.platen.
7.00 Nelson Revue.
7.40 Causerie over de U.S.A.
8.00 Berichten A.N.P. Mededeelingen.
8.15 Het omroeporkest en soliste.
9.15 „Nare karakters in de Dierenwereld",
causerie.
9.45 Gramofoonplaten.
10.30 AVRO-Dansorkest.
11.00 Berichten A.N.P. Vervolg Dansmuziek
11.3012.00 Gramofoonplaten.
Hilversum H.
N CRV-uitzending.
8.00 Schriftlezing en Gewijde muziek (gr.pl.).
8.309.30 Gramofoonplaten.
10.30 Morgendienst
11.00 Chr. lectuur.
11.30 Gramofoonplaten.
12.00 Berichten.
12.15 Zang en piano.
1.00 Orgelspel.
2.00 Voor de scholen.
2.35 Gramofoonplaten.
3.00 Wenken voor de keuken.
3.303.45 Gramofoonplaten.
4.00 Bijbellezing.
5.00 De Gooilanders.
6.30 Gramofoonplaten.
7.00 Berichten.
7.15 Declamatie.
7.45 Reportage.
8.00 Berichten A.N.P.
8.15 Het Gooische Symphonie c.kest.
9.00 Voor jonge menschen.
9.30 Vervolg concert (Om 10.00 Berichten
A.N.P.).
10.3011.30 Gramofoonplaten. Hierna Schrift
lezing.
