Stadsnieuws
De fijnproever gebruikt
Visscherij
VAN
HOUTENS
CACAO
Waar gaan we heen?
ROL doet ze verdwijnen!
Feuilleton
Dinsdag 9 Februari 1937
Heldcrsche Courant
Tweede Blad
Inschrijvingen handelsregister.
De „Boltha 1937"
Najaarsstormen
De „Dorus Rijkers" en de
„Utrecht" maken een
vergeefsche reis.
Meisje aangereden
LET OP DEN ORANJE-BAND!
Licht op voor alle voertuigen
Burgerlijke Stand van Den Helder
Marineberichten
Hr- Ms- „De Ruyter" en „O 16"
BVet worm pies
HET RAADSEL
VAN HET
ONBEWOONBARE J-Jyjg
THEA BLOEMERS
Nieuwe zaken:
He!d,er: Coltof, Kanaalweg
155; winkelier in meubelen, enz.
Wijzigingen:
Anna Paulowna: Coöp. Boerenleen
bank, Molenvaart 8; bestuurswijiziging.
Texel: P. Uitgeest, Groeneplaats 1, Den
Burg, kapper; overgegaan aan mevr. de
Wed. A. Uitgeest—Bunschoten.
M. Vonk, Koogerstraat, Den Burg; filiaal
gevestigd: Warmoesstraat, Den Burg
Wieringen: B. Kat en Zoon, Koning
straat 13, Vischhandel; omgezet in een ven
nootschap onder firma.
Coöp. Boerenleenbank, Hofstraat
stuurswijziging.
76; be-
Iets bijzonders.
Wij maken onze lezers attent op de
in dit nummer voorkomende adver
tentie betreffende de a.s. bolbloemen-
tentoonstelling, welke, zooals wij
reeds schreven, 18, 19, 20 en 21 Febr.
a.s. in de zalen van Musis Sacrum
gehouden zal worden.
Reeds nu kunnen we verklappen,
dat de Anna Paulownasche en Hel-
dersche „Lente in Februari" iets bij
zonders belooft te worden.
Men reserveere in ieder geval een
of meer van genoemde data om een
bezoek aan de tentoonstelling te
brengen.
JAARVERGADERING ALGEMEENE
BEGRAFENISVEREEN. „DEN HELDER",
Wij vestigen er de aandacht op, dat de Jaar
vergadering van de Algemeene Begrafenis-
vereeniging gehouden zal worden op Woens
dag, 17 Februari a.s. in de bovenzaal van café
Centraal des avonds te 8 uur
Voor de agenda en verdere bijzonderheden
leze men de advertenties in ons blad van 10 en
17 Februari
Modelopvoering van „T.A.V.E.N.U."
Konden we bij de voorlaatste maal, dat
„Tavenu" een tooneeluitvoering gaf, niet
bijzonder enthousiast zijn over het ver
toonde spel en de keuze van het tooneel-
stuk, we prijzen ons gelukkig, dat we ons
thans in andere termen kunnen uiten. De
uitvoering van „Najaarsstormen" was er
een, die paste in het kader van de tooneel-
voorstellingen, die onze plaatselijke too-
neelvereeniging „T.A.V.E.N.U." den eere
naam gegeven hebben, dien zij verdient.
Het was in één woord weer als van ouds,
een echte „Tavenu"-uitvoering.
Met de keuze van het stuk is men ditmaal
wel heel gelukkig geweest. „Najaarsstormen"
behandelt een menschelijk onderwerp, van
personen, die elk hun zorgen en hun vreug
den hebben.
De voornaamste figuren zijn die van Bob
en Lou Terlaet, het echtpaar, dat na de eerste
huwelijksjaren in volmaakte harmonie te heb
ben beleefd, langzaam maar zeker uit elkan
der raakt. Lou is de landjonker, die zijn vrouw
behandelt als een kind en uit liefde voor haar,
alle zorgen uit het leven bant. Hij vergeet
daarbij, dat een vrouw niet leven kan zonder
actief deel te nemen aan het werkelijke be
staan, hjj verwent haar door en door, maar
dreigt intusschen haar liefde te verliezen,
omdat hij haar buiten het leven van allen dag
wenscht te houden. Bob vereenzaamt op het
platteland, waar zjj omgeven is door weelde
en comfort, maar waar de ware liefde van een
echtgenoot haar ontbreekt. Het conflict blijft
niet uit Bob wordt bekoord door de wereld-
sche manieren van den bon-vivant Victor van
Nieverden, en als deze haar van zijn avontu
ren vertelt en Bob onder de bekoring van de
romantiek raakt, mede door de onsterfelijke
muziek van Ludwig von Beethoven, vergeet
Victor zich voor een wijle. Op dit moment
wordt het treffen tusschen beiden betrapt door
den echtgenoot van Bob, die de meest voor de
hand liggende conclusie trekt, n.1. dat zijn
vrouw hem ontrouw geworden is. Het derde
en laatste bedrijf is gewijd aan de oplossing
van het conflict, want „Najaarsstormen" geeft
die voldoening, dat het tot een happy ending
leidt. Dit bedrijf is uiterst sterk en de tekst
is volkomen aannemelijk geschreven.
„Najaarsstormen", op zichzelf al een dank
baar stuk, is op voortreffelijke wijze door
„Tavenu" ten tooneele gebracht. Dit dient in
de eerste plaats toegeschreven te worden aan
de bezetting, waaraan ditmaal kennelijk bij
zondere zorg was besteed. Wij troffen dezen
keer weer een ensemble, waarvan elk lid vol
komen berekend was voor zijn taak en in vele
gevallen zelfs meer dan dat.
Voor het echtpaar Westhoeve was dit een
af scheids voorstelling en het dient gezegd: bei
den hebben op zeer lofwaardige wijze voor de
laatste maal hun medewerking aan de tooneel-
vereeniging, waaraan zij hun hart verpand
hadden, verleend. Hun spel heeft wederom
diepen indruk gemaakt en zonder nog te den
ken aan de vele vorige opvoeringen, is het
gisteravond wel geblekenwelk een verlies
„Tavenu" door het vertrek van de familie
Westhoeve naar Utrecht zal lijden. Tallooze
malen hebben wij genoten van de tooneelis-
tische prestaties van den heer en mevrouw
Westhoeve en gisteravond hebben zij wel bij
zonderen indruk gemaakt: Er was een beheer-
sching en een expressie, die gelijk te stellen
was aan die van professionals. Waarlijk, het
amateur-tooneel in onze plaats lijdt een ge
voelig verlies door het vertrek van deze echte
lieden!
Dadelijk na hen dient genoemd te worden
de heer J. H. Ekkers, die een uiterst dankbare
rol had te vertolken, maar welke rol niet zoo
tot zijn recht gekomen was, als hij er niet
zoo'n bijzonder cachet aan gegeven had.
.Tavenu" mag dankbaar zijn, dat deze kracht,
die ook in vroegere jaren triomphen geboekt
heeft, zijn medewerking heeft verleend. Hij
heeft er niet weinig toe bijgedragen, dat
Najaarsstormen" zoo'n succes had.
Een kleine, maar zeer geslaagde partij
speelde de heer J. Schokker als Mr. Simon
Geldens. Zijn „make-up" was zeer geslaagd
en ook voor zijn acteeren hadden wij de
grootste waardeering. Na hem dient genoemd
te worden mejuffrouw L. van Hoek, die reeds
lang haar sporen op het tooneel verdiend
heeft. Den meesten indruk maakte zij in de
dialoog met Lou, in het derde bedrijf. Haar
stembuiging was goed getroffen en de portée
van het melo-drama werd hier volkomen dui
delijk geaccentueerd. Om alle medespelenden
hier te noemen, zou ons te ver voeren. Wij
zullen ons beperken tot het noemen van de
namen. De heer W. O. Prins heeft op tref
fende wijze Louis' neef, Hein de Bont ver
tolkt. Mej. E. Pala fungeerde als zijn echt-
genoote en paarde een charmante verschijning
aan een stemmig, bescheiden optreden. Mevr.
A. SchellingerPasman heeft weer eens een
duidelijk bewijs geleverd van haar „all-round-
ship" in de dramaturgie. Het beste vonden we
haar als de conservatieve juffrouw Hansen,
maar ook als Willy, het 2e dienstmeisje bij
de Terlaeten, straalde haar spel een spontani
teit uit, die weldadig aandeed. Noemen wij
tenslotte nog de Geertje van Mevr. T. Prins
van Steenbergen en Maarten, de huisknecht,
van den heer J. W. A. Matthijsen.
Nogmaals, de bezetting was wel verzorgd
en we zullen hopen, dat, ondanks het verlies,
dat T.A.V.E.N.U. eerstdaags lijdt, het peil er
niet minder op zal worden. Gelukkig ver
namen wij in het openingswoord van den
heer P. C. van Diest, den voorzitter, waarin
deze tevens den burgemeester van Zflpe, Mr.
Breebaart, welkom heette, dat T.A.V.E.N.U.
eenige nieuwe, en, wat meer zegt, verdienste
lijke leden heeft mogen boeken. Dus zal,
naar we hopen, T.A.V.E.N.U. in staat zijn
om haar leden en donateurs(trices) avonden
van goede tooneelspeelkunst te blijven bieden.
Vermelden wij nog, dat de bekende schil
der Jaarsma een schilderij voor de verloting
beschikbaar had gesteld. Wij mogen evenmin
verzuimen een compliment te maken aan de
regie van den heer Schokker, die het decorum
zoo uitstekend verzorgd had en aan het kap-
werk van den heer M. M. Wolzak uit Amster
dam.
De meubileering en stoffeering waren ver
zorgd door de N.V. H. Harjer en Zoon, de
electrische ornamenten waren geleverd door
de firma J. F. Schellinger en de kunstvoor
werpen en schilderijen door de firma H
Mazairac.
Summa summarum, een zeer goede uitvoe
ring van T.A.V.E.N.U., die we niet licht zul
len vergeten en die in dankbare herinnering
zal blijven bij hen, die T.A.V.E.N.U. eerst
daags gaan verlaten.
Het bal was als vanouds zeer gezellig. In
de koffiekamer had later op den avond nog
een intieme bijeenkomst plaats, waar de heer
en mevrouw Westhoeve alsmede de heer en
mevrouw Westenberg, die eveneens onze stad
gaan verlaten, door verschillende sprekers
werden gehuldigd.
Er zouden lichtkogels ontstoken zijn.
Gisterenavond vernam de heer Van Dok,
op het Observatorium op den Dijk, dat eenige
personen op het strand een 3-tal lichtkogels,
welke ver in zee werden afgevuurd, ontwaard
hadden, en welke dus vermoedelijk van een
schip afkomstig zouden zijn.
Op deze informatie hebben de „Dorus
Rijkers" en de sleepboot „Utrecht", van Wijs-
müller de haven verlaten. Het ging in de
richting van de z.g. looien boei (de ton van de
Middelgronden), het Westgat, uit, rond de
Noorderhaaks en ten slotte het Molengat
weder in. Noch de „Dorus Rijkers", noch de
„Utrecht" hebben evenwel iets kunnen ont
dekken, zoodat men te half 2 's nachts onver-
richterzake in de haven van Nieuwediep
terugkeerde.
Zondagmiddag, omstreeks half 2, kwam een
circa 18-jarig meisje van de Vischmarkt ge
reden, in de richting Spoorgracht.
Toen zij den hoek genaderd was en dezen
wilde nemen, kwam juist van genoemde
gracht een auto aangereden. Deze greep het
meisje, en sleurde het aan de bumpers een
aantal meters mede.
Het meisje kwam er evenwel nog goeddeels
met den schrik af. Erger was het gesteld met
de fiets, die op tal van plaatsen kapot bleek te
zijn.
AANKOMST INDISCHE MAR.
Morgen in ons land.
De Rotterdam Lloyd Rapide, rijdende in
aansluiting op het heden te Marseille ver
wacht wordende mailschip „Slamat" wordt
morgen (Woensdag 10 Februari) om 7.38
uur te Den Haag H. S. M. verwacht.
De trawlervloot te IJmuiden.
Het aantal trawlers te IJmuiden, dat in
bedrijf is, kan maar niet hooger komen dan
ongeveer 80 stuks. Verleden week Vrijdag
waren in bedrijf 78 trawlers, n.1. 42 Noordzee-
booten en 36 kustbooten.
Over Januari besomden de trawlers in
totaal f 310.159.87, in 140 reizen, hetgeen een
reisgemiddelde oplevert van f 2.215.43.
Eén IJmuidensche motortreillogger maakte
die maand drie reizen en besomde totaal
f 2.275.43.
Van de Rotterdamsche vloot waren 4 motor-
treilers in bedrijf, die vijf reizen maakten en
in totaal f 13.214.52 besomden, hetgeen een
gemiddeld reisresultaat was van f 2.642.90.
Dit gemiddelde stak dus ver uit boven de
IJmuider trawlers.
Het is trouwens bekend, dat deze motor-
treilers goede resultaten hebben.
Voorjaarsharing.
Nog steeds is er weinig vangst van voor
jaarsharing. Het kwantum bepaalt zich in het
geheel tot ongeveer een tal. Desonndanks is
er nu reeds verlaging van prijs merkbaar. Be
steedde men eerst ongeveer tien gulden per
tal, nu reeds kwam deze op ongeveer f 7.50
per tal.
Natuurlijk is het nog te vroeg om nu al
zekere conclusies te trekken, maar veel op
timisme omtrent den prijs laat deze gang van
zaken niet toe.
Veel kan echter nog afhangen of het bui
tenland wat versche haring gaat vragen, en
of er met de voorgenomen distributie van
regeeringswege, veel afzet van haring zal zijn.
Daarop maar gehoopt.
Natuurhistorisch Museum. Elke week
eiken Woensdagmiddag van 36 uur, eiken
Zaterdagavond van 710 uur, den eersten
Woensdag van elke maand van 8—10 uui
den eersten Zondag van elke maand van
35 u.
Dinsdag 9 Februari.
Casino, 8 u. Feestavond Gymn.ver. „Pra
Patria",
Woensdag 10 Februari.
Musis Sacrum, 8.30 u. Nederlandsche Reis
vereeniging. Lichtbeeldenavond.
Dinsdag 9 Febr.
17.31 uur
van o Februari 1937,
BEVALLEN: A. M. BrandenburgTrumpie,
z., A. Sandersevan Os, z., G. A. Wind
Holthaus, z., H. F. CornelissenViet, d., N,
PlasLandman, d., C. Clowtingde Jong, d.,
M. SchefferBot, z.
OVERLEDEN: L. M. van Eijsden, (m), 37
jaar.
Wulken.
Ofschoon de vangsten niet groot zijn, mag
deze visscherij toch nog wel worden genoemd,
omdat ze voor de kleinere vaartuigjes wat
besommingsmogelijkheid oplevert.
De prijs per baal is zeer hoog thans en
komt weer ver uit boven de twintig gulden.
Met dezen prijs zet het gauw wat zoden
aan den dijk, omdat de exploitatie niet zulke
groote bedragen eischt.
Men had gedacht, dat de afsluiting der
Zuiderzee ook op den wulkenstand invloed zou
hebben en eerst zal dat ook wel het geval
zijn geweest maar er zijn nu hier en daar
plekken waar de wulk zich begint te ver-
toonen.
Zoo b.v. dicht onder den Texelschen wal,
die nu en dan bijna droog komt te liggen op
enkele plaatsen en waar men dan in de ge
legenheid is wat wulken op te rapen. En
wanneer de prijzen zijn als op het oogenblik,
kan hiermee een klein dagloontje worden ge
wonnen.
Bij K. B. van 2 Februari 1937 is met in*
gang van 1 Februari 1937 aan den heer J. A.
P. Albada Jelgersma, op zijn verzoek eervol
ontslag verleend als vlootaalmoezenier.
Bij beschikking van den minister van Staat,
minister van Defensie a.i., is de luitenant ter
zee der le klasse I. W. Reijnierse 1 Maart
1937 eervs.' ontheven van de betrekking van
adjudant van den commandant der marine te
Willemsoord en ter beschikking gesteld.
's-Gravenhage, 8 Februari. Hr. Ms. „De
Ruyter" is 7 Februari, om 8 uur van Suez
vertrokken.
Hr. Ms. „O. 16" is 5 Februari des mid
dags 12 uur, te Hamilton Harbour (Bermuda
eilanden) aangekomen.
huidonzuiverheden en puistjes
Gebruikt bij gelaatsverzorging witte Purol.
Doos 30 en 60 ct. Bij Apothekers en Drogisten.
BSKSSBËSia
Naar het Engeisch bewerkt door
13)
Ze liepen de trap af en Julian duwde met
den schouder tegen de dichte salondeur. Die
week niet. Ze gingen het vertrek binnen, waar
alles nog precies zoo was, als toen Amabel het
verlaten had. Ze deed de deur secuur achter
zich dicht en leidde hem naar de groote, diepe
sofa, die tegenover den leegen haard stond.
Er lagen kussen op van verbleekt brocaat,
een rose, een groen en een blauw; de kleuren
waren bijna verbleekt tot een vaal grijs. Het
blauwe kussen lag het dichtsbij, opgepropt in
den hoek van de sofa; Amabel tilde het op,
keerde het om en wees.
De zijde aan den onderkant was open
gereten. Een lange, naaldvormige glassplinter
hing nog tusschen de draden.
HOOFDSTUK X.
Ze stonden zwijgend naar het stukje glas
te kijken.
Na de eerste oogenblikken van verbijstering
keerde Julian zich om, keek van de sofa naar
het raam en van het raam naar de sofa. Hij
liet een langgerekt gefluit hooren en keek
weer. De afstand was ongeveer vijf meter.
Hij raakte den splinter aan en trok een die
pen rimpel in zijn voorhoofd.
„Hoe heb je dit ontdekt?"
„Er lag een heel klein scherfje bij de sofa".
Zij wees de plek aan met de punt van haar
schoen. „Ik zag het glimmen. Toen keek ik
rond en zag nog een stukje op de sofa, en
toen ik het kussen wilde uitschudden, zag ik
dit. Ik heb het voorzichtig weer neergelegd,
om het je te laten zien."
Er volgde een lange stilte. Toen zei Julian:
„Ik ga een poosje rondwandelen om na te
denken. Je bent niet boos, omdat ik zooeven
onhebbelijk was?"
Glimlachend schudde zij het hoofd.
Ze gingen samen de hall in.
„Ik zou eerst Jenny wel even willen spre
ken", hernam hij. „Daar heb je toch geen be
zwaar tegen?"
„Natuurlijk niet. Zal ik haar boven roe
pen?"
„Neen," antwoordde Julian, „ik vind haar
wel. Dan ga ik meteen even bij Brownie aan.
Jenny was in de keuken en toen hij haar
begroette, keek ze op van haar werk, bleek,
met groote schrikoogen.
„Ik ben geen spook, Jenny", lachte Ju
lian.
„Gunst neen, mijnheer," hijgde Jenny en ze
kwam naar de tafel.
„Je keek net of ik er wel een was," plaag
de hij opzettelijk door.
Julian keek haar plotseling strak aan en
vroeg.
„Wat hoor ik, dat je na de thee niet naar
boven wilt? Laat je mevrouw Grey zelf haar
souper boven halen?"
„Ellen deed het altijd," verklaarde Jenny
zonder hem aan te zien.
„Ellen is weg, dus ligt het voor de hand,
dat jij het voortaan brengt, nietwaar?
Jenny greep den rand van de tafel en
schudde ontkennend het hoofd,
„Waarom niet?"
Weer schudde Jenny het hoofd. Hij zag dat
haar oogleden vochtig werden en dat er een
traan langs haar wang gleed.
„Spreek eens op, Jenny, heb je daar een reden
voor? Mevrouw Grey zegt, dat je bang bent.
Ben je ergens van geschrokken, hier in huis,
Jenny?"
Jenny barstte in een krampachtige huil
bui uit.
„O, mijnheer Julian," snikte ze, „vraag u 't
me toch niet! Toe alsublief, mijnheer Ju
lian!"
Hij legde de hand op haar schouder. Zij
trilde van zenuwachtigheid.
„Wat heb je gezien, Jenny?" drong hij, zich
dichter naar haar toe buigend.
„O, mijnheer Julian!"
„Wat heb je gezien, Jenny?"
„O, mijnheer Julian, zult u 't niet aan
moeder vertellen? O, mijnheer Julian, 't zou
haar dood zijn, vast en zeker!"
„Wét heb je dan gezien, Jenny?"
„Het was Annie". De woorden waren nau
welijks te verstaan. „Ik heb Annie gezien."
Julian nam haar vriendelijk bij den arm.
„Toe, meisje, wees kalm. Vertel het me
maar gerust, dat zal je opluchten. Waar
heb je haar gezien?"
„In de kamer van miss Georgina. Het was
donker, ik kwam langs de kamer, met mijn
kaars in de hand. De deur stond half open
en toen zag ik haar gezicht."
„Alleen haar gezicht?"
„Ze keek me aan," fluisterde Jenny. „O,
mijnheer Julian, zult u het niet tegen moeder
zeggen? Ze keek me aan en ik wist, dat het
een teeken was. Als u 't moeder vertelt, ver
lies ik die ook!"
Julian was heel hartelijk tegen haar. Hij
klopte haar op den schouder, beloofde haar te
zwijgen en bracht het gesprek toen op een
ander punt.
„Heb je vannacht een kat gehoord, Jenny?
De hond is namelijk achter een kat aange
gaan; ben je er niet wakker van geworden?"
„Neen, mijnheer," hakkelde Jenny, haar
oogen afvegend. „Mevrouw Grey heeft het
me ook al gevraagd en ik heb haar gezegd,
dat we nooit een kat hadden, om moeder, U
weet immers nog wel, dat die er niet tegen
kan. Natuurlijk komen er wel eens in den
tuin. Vader mopperde altijd, dat ze zijn bloem
bedden zoo bedierven."
Vóór hij het huis verliet, ging Julian zijn
oude kindermeisje bezoeken. Hij vond haar in
een keurige, gezellige kamer en ze toonde
zich heel blij met zijn komst.
„Het doet me pleizier, dat ik u eens alleen
spreek," zei ze. „Anders loopt Jenny altijd in
en uit. Ik zou u zoo graag wat vragen, mijn
heer Julian."
Julian ging naast het bed zitten en klopte
vriendelijk op haar hand.
„Da's best, hoor; ga je gang maar."
„Ik wou u vragen of er ook nieuws was...
of u ook iets gehoord had... over Annie, fluis
terde ze.
Julian schudde het hoofd.
„Ik geloof niet, dat er nieuws Is, Brownie".
Toen Annie Brown, twaalf jaar geleden,
verdwenen was, had hij zijn best gedaan haar
op te sporen. Hij had echter de hoop, troost
te vinden voor de lijdende moeder, sinds lang
opgegeven. Maar eiken keer, als hij kwam,
stelde zij dezelfde vraag, en eiken keer moest
hij hetzelfde weinig bemoedigende antwoord
geven.
De lippen der zieke vrouw trilden en haar
oogen schoten vol tranen.
„Twaalf jaar is een heele tijd," zuchtte ze.
Even later stond Julian op.
„Heb je ook ergens een portret van haar?"
vroeg hij. „Ik meen me te herinneren, dat er
vroeger een op den schoorsteenmantel stond."
„Dat heeft Jenny weggenomen. Ze dacht,
dat het me te veel verdriet deed, er altijd
naar te moeten kijken."
„Heb je geen ander?"
Juffrouw Brown keek schichtig om zich
heen, toen wenkte ze hem, dichterbij te ko
men. Zonder iets te zeggen, stak ze de hand
onder haar kussen en haalde er een bijbel on
der uit, die de sporen van een veelvuldig ge
bruik toonde. Zij bladerde zenuwachtig tot ze
een lok haar en een verbleekte foto vond.
Julian zag, dat het 't kiekje was, dat hij zelf
had genomen: Annie en Jenny, bezig met
appels plukken. Hij kon de twee niet aan
stonds onderscheiden, maar zij wees met be
vende vinger.
„Ze leken op elkaar als twee druppels wa
ter, maar Annie was kwieker, levendiger
èn knapper dan Jenny."
Toen, een stap in de gang hoorende, sloeg
zij het boek dicht en borg het haastig weer
onder haar kussen.
HOOFDSTUK XI.
Amabel ging den brievenbesteller tege
moet en kwam met drie brieven in de hall
terug: een van Daphne, een van miss Lee en
een van haar zuster Agaath. Twee der epistels
legde zij voorloopig terzijde, zij scheurde
Daphne's enveloppe open en las het haastige
gekrabbel, dat in Marseille gepost was.
,,'t Is hemelsch," schreef Daphne, „ik ben
dol op reizen. En het is heet, echt héét; wij,
in Engeland, kennen haast geen warmte meer.
Jimmy was vreeselijk blij, dat ik meeging.
c XWordt vervolgd.)
