Stadsnieuws UNICUM Hu is N. R. V.-Var iaties Waar gaan heen? Feuilleton Donderdag 11 Maart 1937 Heldersche Courant Tweede Blad Geref. Kerk Geruchten om Hellevoetsluis Aanbesteding 2 °/o OBLIGATIES Merken tentoonstelling in Casino Tentoonstelling School 5 Schoenhandcl Hoogenbosch Koningstraat opent hedenmiddag Licht op voor alle voertuigen Karpetten-expositie bij V. D. Kelderbrand in de Chr* School a»d* Kanaalweg HET RAADSEL VAN HET ONBEWOONBARE THEA BLOEMERS Heden behaalde te Utrecht onze vroegere stadgenoot* Mej. C. A. Ravensteijn W tisch en practisch het diploma voor kraam verzorgster. naam Ds. Joh Meunen, Geref. predikant, alhier is geplaatst op een tweetal te Utrecht, in dè vacature Ds. W. Veder. NUTSSPAARBANK. Op 15 en 16 Maart gesloten. In verband met overplaatsing van het be drijf naar het nieuwe gebouw, Polderweg 1 zal de Nutsspaarbank, blijkens in dit nummer voorkomende advertentie, voor het publiek op Maandag en Dinsdag a.s„ 15 en 16 Maart gesloten zijn. Komt er leven in de „stervende stad"? Gedurende de laatste dagen circuleeren in Den Helder diverse geruchten, betreffende de „zuster"-plaats Hellevoetsluis. Hoewel wij bij navraag geen bevestiging van genoemde geruchten konden verkrijgen, zij ze toch te interessant om deze niet te pu- bliceeren, zij het dan met de grootst moge lijke reserve. Er zou namelijk besloten zijn op Helle voetsluis een tweede mijnenmagazijn te bouwen, en eveneens aldaar een tweetal mijnenvegers te stationneeren. Ook de geruchten, dat de werf door een particulier aangekocht zou worden, spreekt men tegen. De geruchten, dat de werf door een parti culier aangekocht zou worden, spreekt men tegen, in verband met het feit, dat de werf voor Defensie beschikbaar zou moeten blijven. Uitslag der openbare aanbesteding, betref fende den bouw van een woning voor de Wed. Gouwenberg, dato 10 Maart, door architect L. Sok, gehouden in het café van den Heer Veul te Julianadorp. Massa: R. van Halen, Den Helder 3540, E. Zon, Julianadorp 3500, P. de Graaf, Julianadorp 3338, D. Koger, Den Helder 3230, W. F. Labout, Den Helder 3120, K. Venema, Den Helder 2985, H. W. Freelce, Den Helder 2950,— Massa zonder schilderwerk: P. Schouten, Breezand 3375, R. van Halen, Den Helder 3302, D. de Graaf, Koegras 3250, Fa. Minnebo Walboom, Den Helder 2970, S. van Scheyen, Koegras 2950, R. Noppert G. Oort, Den Helder 2934, Fa. Modder Cuperus, Den Helde,r 2850,— G. H. Geus, Den Helder 2848, N.V. Bouwbedrijf H. Doorn, Den Helder 2660, Glas en schilderwerk: G. H. Kuit, Julianadorp 175, C. H. Caspers, Den Helder 173, A. Sok, Den Helder 150, Dankbare bezoeksters. to™«tfnen WaS h6t de eerste daS van de ten" Fahnli ?g'uWelke door het Nederlandsche Fabnkantenhuis te Utrecht hier ter stede in ^asino georganiseerd is. Was aanvankelijk het bezoek met bijster groot, weldra kwam ripn ^er ln' zootlat aan het eind van oen dag de organisator zeer tevreden kon jn over het totale bezoek van dien dag Ook heden is de tentoonstelling nog geopend: het is echter de laatste dag! P Wij kunnen een bezoek aan deze Merken- tentoonstellmg warm aanbevelen. Wat is deze Merkententoonstelling Wel, zij beoogt de Nederlandsche fabrikanten de gelegenheid te geven hun merk-artikelen bekendheid te ver schaffen. Met deze tentoonstelling wordt het geheele land bezocht, van September tot eind Juli! Vraag niet wat dat kost, maarde revenuen staan daar eervol tegenover, zoo dat het bestaansrecht van een dergelijke ten toonstelling reeds overduidelijk bewezen is. Ook het vorige jaar was hier een dergelijke expositie, doch die van thans heeft in ver gelijking veel aan ingetogenheid en aan smaakvolle make-up gewonnen. Daar is een zelf-ontworpen verlichting, welke het keurig doet en uit opstelling en aankleeding spreekt duidelijk het streven om de tentoonstelling zooveel mogelijk één geheel te doen zijn. Vele fabrikanten hebben op deze expositie een stand en laten van hun artikelen proe ven, opsteken, of op andere wijze daarmede kennis maken, naarmate dat artikel zich be ter voor het een dan voor het ander leent. Toch vormen de stands samen niet meer dan een greep uit het Nederlandsche indus- trieele leven: lang niet alle groote nationale industrieën zijn vertegenwoordigd. Zien die het groote nut van deze tentoonstelling niet in? Zij moesten eens weten, hoe druk deze bezocht wordt en hoeveel attentie de huis vrouwen aan de geëxposeerde artikelen be steden! Om het geheel wat attractiever te maken is er een soort verloting, terwijl de heer Polak den feestelijken aanblik van de zaal nog vergroot heeft, door een: oud-Hollandsche taveerne op te stellen, waar men, in afwach ting van het moment, waarop de prijzen be kend gemaakt worden, gezellig zitten kan. Keurig werk der leerlingen van alle klassen. Gisteren heeft in school no. 5, aan den Pa rallelweg een tentoonstelling plaats gevonden van werk, geheel door leerlingen vervaardigd, een tentoonstelling, die een druk bezoek ten deel is gevallen en waarvan wij niet anders kunnen zeggen, dan dat zij in ieder opzicht geslaagd is. En dan met name ten aanzien van de kv^Titeit der ingezonden voorwerpen. Het was dan ook met een zekeren trots, dat de heer A. Kramer, het hoofd der onderwijs inrichting, ons de afdeeling in bloei getrokken tulpen en hyacinthenbollen toonde. Inderdaad... het was de moeite waard, al die vazen met hun even geurigen als kleuri- gen inhoud. Friseh stonden de bloemen er bij: zoo frisch, dat men zich slechts met moeite kon voorstellen, dat het daar buiten wit van de sneeuw was... merkwaardige speling in de natuur. Het resultaat bewees, dat verreweg het grootste deel der jongelui met een groote mate van zorg zich aan dit, zij het dankbare, werk gegeven hadden. Dan komen wij in een der lokalen waar de handwerken, een der voornaamste onderdeelen der tentoonstelling, uitgestald liggen. Allereerst de prestaties van de meisjes uit de 2e, 3e en 5e klas, waar het de welbekende juffrouw Valkenburg was, die haar discipelen niet alleen leerde handwerken, maar hen ook iets bijbracht van handwerk-kunst, wat nog wat anders is. En men staat daar als verslaggever aan de tafels, waar in bonte afwisseling de producten van maandenlangen arbeid liggen en je no teert: poppengoed, aardige dasjes en schortjes van de 2e klas, de juniores. En dat allemaal smetteloos wit en lichtblauw. Met kennelijk welbehagen wijst juffrouw Valkenburg dit alles aan, hier en daar expliceerend of aan duidend. Schorten van de 5e kl. in moderne dessins, manteltjes, vesten, enzoovoorts, en dat alles vervaardigd met smaak. Waarlijk, dit hand werk draagt wel het stempel dat men aan school 5 méé-gaat met z'n tijd. Dan de klassen 4 en 6, het domein van Mevr. Timman, een ter plaatse al even be kend handwerkfenomeen. Ook hier prachtige stukjes werk: nachtgoed, schoorsteenvalletjes, boekomslagen, enfin, van alles wat. Het slot van den rondgang bracht het tee- kenwerk, verdeeld in de lokalen. Ook hier aardige specimen van waterverf en kleurkrijt- werk. En wij kunnen met recht beweren, dat het teekenwerk van de jongens niet onder doet voor de handwerken der meisjes. Een tentoonstelling, waarvan de ouders zeker genoten zullen hebben. Hier volgen de prijswinnaars der bollen- af deeling: le prijzen: Dora Burger; Bettie Bakker; Beppie Veth; Trijntje Jongsma; Nellie Quant. 2e prijzen: Joh. Bonte; Chris v. Dongen; Annie Treffers; Rie Parlevliet; Alie Dijks hoorn. Troostprijzen: Antje Cornelissen; Rie de Beurs; Hennie Sonnenberg; Nelie Pieterse; Rika Fonteyn; Mien v. d. Blom; Gerrit Lie- vense; Kees v. d. Kommer; Jo v. d. Meulen; Joh. Bomhoff; Gerrit Klein; Bertus Zuyder- land; Gerard Franke; Jopie Bootsman; Tinie Slort; Niek Hokke. De troostprijzen bestonden uit gratis toe- gangbewijzen gedurende een jaar voor het Natuurhistorisch Museum. Verandering van spijs. In de variatie ligt onze kracht, is de slag zin van de Heldersche afdeeling van de Ned. Reisvereeniging geworden, althans zij kan die gerust tot de hare maken. Inderdaad, de N.R.V. heeft het gisteravond in „Musis Sacrum" eens geprobeerd met een menu varié en zij zal tot de conclusie geko men zijn, dat de samenstelling van de spijs kaart ditmaal wel een gelukkige geweest is. Ook het serveeren liet niets te wenschen over en als we zoo in gedachten de uitgebreide spijslijst nog eens doornemen, dan moeten we tot de erkenning komen, dat aan het geheel maar heel weinig ontbrak. Wat stond er dan allemaal op dat menu? Laten we het in weinige woorden zeggen. De hors d'oeuvre was van het duo Kroon, dat in den kop van onze provincie een repu tatie geniet, die die van een Maartje Biersma naar den kroon steekt. De vergelijking gaat volkomen op, want het duo zoowel als Maartje brengen hun voordrachten in het sappige West-Friesch. Op den N.R.V.-avond kwam het met een primeur, n.1. met Kees en Klaas naar de opera", een dol komische parodie annex vroolijke conférence. Deze inzet was dadelijk goed, zoodat het geen verwondering mocht baren, dat de stemming bij de aanwezigen er direct inzat. Tusschen haakjes, over die aanwezigen gesproken: we herinneren ons niet eerder een N.R.V.-avond meegemaakt te hebben, waarbij „Musis Sa crum" zoo tot in de hoeken bezet was. We zouden haast ondeugende veronderstellingen maken... De Kroonen verzorgden het deel van 't pro gramma voor de pauze. Pauze? We gelooven niet, dat die er in feite geweest is, al verkondigde een groot bord op de tooneeldeur ook, dat zij ingegaan was. Want de heer P. H. L. Maas verscheen immers op de planken met een stok van de zelfde samenstelling in z'n handen. Daar was voorts een groot schoolbord, waarop, in krijt, de nieuwe lijfsong van de afdeeling. En zoo konden we het beleven, dat de pauze gevuld werd met... massazang op de wjjs van Grace Moore's beroemde creatie: Chiribiribin. Het ging niet allemaal even glashelder, maar dat was omgekeerd evenredig aan de jool, die er mee bereikt werd. Direct na de „pauze" deed de heer H. W. Zegel van zich spreken: hij draaide eenige aardige films, die weliswaar niet sprekend waren, maar toch besproken werden. Natuur lijk stonden die filmpjes in het kader van de N.R.V. en zij gaven een geslaagd verslag van de „Generale" naar Scandinavië, die vorig jaar door de Vereeniging georganiseerd werd. De heer Witsenburg was zoo vriendelijk som mige gedeelten toe te lichten. Wat een film niet spoedig overkomt, gebeurde hier: zij moest op verzoek opnieuw gedraaid worden! Maar dat kwam dan ook, omdat dit een pro duct van den heer Zegel zelf was, die hij ge maakt had op enkele trips van de plaatselijke afdeeling en waarop men dus zichzelf steeds terugvond. Volgde de man, die in den betrekkelijk kor ten tijd, dat hij de planken betreedt, al menige gunstige beoordeeling in deze kolommen mocht aantreffen: professor Mellorini. Hij was er weer, met zijn goochelarij, waar nie mand iets van snapt en met z'n Greetje, die evenmin als haar tooneelpapa op haar mondje gevallen is... Er werd braaf om „het kind" gelachen, en dus ook met dit nummer legde de N.R.V. veel eer in. Het dessert werd opge diend door een leuk trio, dat de aanwezigen vergastte op een West-Frieschen klompendans. Zooals men ziet, het menu was met zorg samengesteld, het begon en het eindigde in het West-Friesch. Zooals bij elk feestdiner werd er een openings- en eeri slotwoord gesproken. Dit was best toevertrouwd aan den voorzitter van de afdeeling, die zich trouwens niet alleen tot deze beide gelegenheden bepaalde om propa ganda voor zijn afdeeling te maken. We kun nen ons tenminste niet voorstellen, dat secre taris Lorette er dezen avond afgekomen is zonder tenminste een paar nieuwe leden te hebben genoteerd. Het gezellig samenzijn, zooals we ditmaal het gebruikelijke bal zullen noemen, werd natuurlijk opgeluisterd door het huisorkest van de Polakken: The Allround Musicians, die, naar wij hoorden, de N.R.V.-ers ettelijke uurtjes hebben doen verwijlen op den dans vloer. Zooals men ziet, ditmaal geen lezing met bal na, maar een menu varié, dat op z'n tijd inderdaad niet te versmaden is. Nadat de bouw van het pand Koningstraat no. 89 gedurende geruimen tijd de belangstel ling van tal van stadgenooten heeft opge wekt, zal hedenmiddag 3 uur de deur geopend worden en het Heldersche publiek in de ge legenheid zijn, een kijkje te nemen in deze, naar alle eischen des tijds ingerichte, zaak. De heer J. Hoogenbosch, die sedert tal van jaren met zijn broer op de Weststraat heeft samengewerkt, gaat het aldus probeeren in een der voornaamste city-straten en wij twij felen er niet aan of ook hier. zal schoen- aanschaffend Den Helder hem vinden. Voorts vestigen wij er de aandacht op, dat beide zaken voor eigen rekening voortgezet worden. De zaak ziet er, zoowel wat ex- als inte rieur betreft, in de puntjes uit: In één woord: een moderne zaak, ruim, comfortabel, prac tisch. Met smaak heeft men de duizenden schoenen in den winkel gerangschikt, en met smaak ook heeft de Robinson-etaleur, de heer Van Cauveren, de etalage verzorgd. Wat het verdere betreft kunnen wij kort zijn: de heer Hoogenbosch zal de schoone traditie van „solied goed" blijven voortzetten, een verzekering, waaraan men niet behoeft te twijfelen. Natuurhistorisch Museum. Elke week: eiken Woensdagmiddag van 36 uur, eiken Zaterdagavond van 710 uur, den eersten Woensdag van elke maand van 810 uur, den eersten Zondag van elke maand van 3—5 u. Donderdag 11 Maart. Nieuwe Kerk, Weststraat, 8.15 u. Concert Chr. Mannenkoor. Tentoonstelling Ned. Fabrikanten- Casino, huis. Zaterdag 13 Maart. Musis Sacrum, 8 u. Bal-Masqué. Dansinsti tuut „Polak". Casino, 8 u. Revuevoorstelling „Zoek de zon op". Zondag l-'t Maart. Casino, 8 u. Revuevoorstelling „Zoek de zon op". Maandag 15 Maart. Casino. Tentoonstelling Wereldbibliotheek. Donderdag 11 Mrt18.26 uur Vermelden wij nog, dat de aannemers van dit geslaagde pand de heer J. van Os was, dat het schilderwerk verricht werd door den heer E. Girman, de verlichting door de fa. Van Os, Koningstraat, en de winkelinventaris door Ritsema en Hankes werd geleverd. Er is dezer dagen in de Spoorstraat een zaak, waar men, bij het binnentreden, zich waant in een stijlvolle Oostersche bazar aan alle zijden rijen zich de karpetten, keurig opgesteld in de parterre, evenals in een der etalage's in de Keizerstraat. Wij doelen hier op V. D., die thans een karpetten-expositie houdt, en die, gezien den tijd van het jaar (schoonmaaktijd!), naar alle waarschijnlijkheid wel in het teeken der be langstelling zal staan. Al dit materiaal, deze inderdaad zéér geva rieerde collectie, is goeddeels Nederlandsch fabrikaat en wel behoorend tot het beste hiervan. Speciaal noemen wij de Axminsterkarpet- ten, die onder den naam Vendex verkocht worden en een speciaal V. D.-dessin zijn, waarvan men den alleen-verkoop bezit. Voorts tal van keuzen in de haarvelours-tapijten, eveneens in een groot aantal patronen. De toegang tot de zaak is vrij. Door snel optreden van de brand weer grooter onheil voorkomen. Gistermorgen omstreeks half elf werd brand geconstateerd in de Christelijke schooi aan den .Kanaalweg, welke zeer ernstige gevolgen had kunnen heb ben. Dank zij leden van het onderwij zend personeel, die spoedig de brandweer wisten te alarmeeren, en het snelle, kor date optreden van deze laatste, heeft de brand zich beperkt tot de kelderruimte van de school. Zooals gezegd, het was ongeveer half elf, toen de brand geconstateerd werd. De onder wijzer en leerlingen van de vijfde klasse roken een scherpe brandlucht en eenige oogenblik- ken later zagen -ij een blauwe rook, door de naden van den vloer opstijgen. Onmiddellijk begaf de heer Bommel, de onderwijzer, zich Naar het Engelsch bewerkt door 39) „Haar man?" herhaalde ze met veranderde stem. „Annie, ben je getrouwd?" Annie hief het natte gezicht op en keek haar moeder aan, knikte toen. „Ja, wat ik ook gedaan heb en wat er ook met me ge beuren mag, ik ben eerlijk en wettig ge trouwd!" „Daarvoor zij de hemel gedankt!" zuchtte juffrouw Brown uit den grond van haar hart. HOOFDSTUK XXXV. Er was heel wat te vertellen en op te hel deren, toen de eerste hevige opwinding voor hij was. Julian wilde in de eerste plaats weten hoe Miller juist op het critieke oogenblik met zijn mannetjes was komn opdagen. De inspec teur deelde mede dat hij, werkend op eigen gelegenheid sedert eenigen tijd over bepaalde gegevens beschikte, die hem op goede gronden deden vermoeden, dat Bronson niet zoo n waardig en rustig staatsburger was, als men algemeen aannam, en hij had niet kunnen nalaten de raadselachtige voorvallen op de raadselachtige voorvallen op de villa met den bewoner van het kasteel en de bankbiljetten- affaire in verband te brengen. Ook de schit terende etsen-collectie van den kasteelheer, werk van een zeldzaam begaafd vakman, had den, tóen zijn argwaan eenmaal gewekt was, zijn vermoedens in deze richting verstrekt. Ook de ontdekking van Scotland Yard, die hem natuurlijk was medegedeeld, dat me vrouw King Agaath Moreland had bewogen naar het medium te gaan, had zijn aandacht via het roode dametje weer op haar gast heer gericht, te meer daar hij hem in Led- lington had gezien omstreeks den tijd, dat van deze plaats uit naar mevrouw Thomp son was opgebeld! Maar de aanwijzingen, die hij, met de trouwe, hoewel niet altijd óver-intelligente hulp van zijn zuster, had kunnen bijeenbren gen, waren toch niet voldoende geweest voor definitieve stappen. Die had hij pas kunnen nemen, toen hém tegelijk met Julian's briefje een dringend telegram van zijn chef, Sir Charles le Mesurier, had bereikt, dat zijn ver moedens bevestigd en hem de bevoegdheid gaf tot arrestatie over te gaan van alle personen, die hem in Verband met de bankbiljettenge- schiedenis verdacht voorkwamen. Met wat hij wist en veronderstelde, nam hij als zeker aan, dat de biljettenverval- schers de hand moesten hebben in de ver dwijning van mevrouw Grey. Daarom had hij direct assistentie gevraagd van de plaatse lijke politie en was met man en macht naar de villa getrokken, juist op tijd. Hij had niet uit Jenny het verhaal over den geheimen doorgang gekregen, toen Julian en „made- moiselle Lemoine" op het tooneel waren ver schenen Maar belangrijker dan de mededeeling van Miller waren de verklaringen van Annie Brown, alias mademoiselle Lemoine, alias „Rooie Annie". Ze was mededeelzaam genoeg; de ontmoeting met haar oude moeder scheen haar geheel gebroken te hebben en ook de ontdekking, dat Bronson niet voor een moord op Amabel zou zijn teruggedeinsd, had haar hevig geschokt. Hoe diep ze ook gezonken mocht zijn, een moord in koelen bloede op een lieve, hoogstaande vrouw de vrouw bovendien waarmee mijnheer Julian, de groote onbereikbare droom van haar meisjesjaren, zou gaan trouwen was iets, dat haar met afgrijzen vervulde. Dat Bronson op het kasteel was komen wo nen, was geen toeval. In haar onderwereld- bestaan was ze met de bekende biljetten-ver- valschers in aanmerking gekomen, werd gou vernante van z'n dochter, z'n handlangster en ten slotte zijn vrouw. Toen haar echtvriend naar een geschikte gelegenheid zocht voor de vervaardiging van zijn „geldswaardige papie ren" de grond was hem op verschillende plaatsen te heet onder de voeten geworden had zij zich de ondergrondsche kelders herin nerd van de villa, waar ze haar kinderjaren had doorgebracht en waarvan zij en haar zus- toer toevallig den ingang ontdekt hadden. Nie mand anders scheen het bestaan er van te vermoeden; zooals Julian Forsham verklaar de, bestond er wel een soort familielegende over een schuilkamer uit den tijd der geloofs vervolgingen, zooals die van zoovele oude En- gelsche huizen in omloop is, maar niemand had daar ooit eigenlijk bij stilgestaan. Zoo hadden zij zich, toen het kasteel leeg kwam, daar geïnstalleerd en de kelders van de villa tot bankbiljettendrukkerij ingericht. Op het kasteel hadden Bronson en zijn vrouw de vrije hand ze moesten die ook op de villa heb ben! De opeenvolgende huurders werden er prompt uitgespookt en ze zouden hun doel be reikt en het huis een reputatie van onbewoon baarheid bezorgd hebben, als Amabel Grey het niet als een eerezaak had beschouwd zich niet te laten verdrijven. Hoe de spokerij in zijn werk ging, was gauw genoeg verklaard. Amabel had direct dien middag al, toen ze den doorgang ontdekt had, de toedracht begrepen. Door de opening in de kast kwam het roode spook Jenny, hadden ze gedacht in de slaapkamers, opende en sloot de deuren, blies lampjes uit, imiteerde kattengemiauw; het aan- en uitgaan van het electrische 1 licht kon van het kasteel uit ge regeld woraen doordat immers de hoofd schakelaar van den stroomtoevoer naar de villa zich daar bevond! Mevrouw Grey's hond? Was netjes per auto naar de buurt van Midlebury getranspor teerdde herder van Angela nu, dat was nog eenvoudiger geweest. De rook? Och, voor iemand, die genoeg chemische kennis bezit om cliché's van goed gelijkende bankbiljetten te vervaardigen, was het verwekken van onschadelijke rook kinder spel. En de relatie met mevrouw Thompson, het medium Annie Brown haalde de schouders op: och, dat was ook al niet erg gecompliceerd ge weest. Nita King had die vrouw eens bezocht en er van verteld dat had Bronson op een schitterend idee gebracht en hij had voor de rest gezorgd; voor geld en goede woorden pleegt men iets gedaan te krijgen in de we reld. De anonieme brief was eveneens zijn werk geweest. Hoe hij aan de bijzonderheden omtrent den heer Cyril kwam? Bronson had véél relaties en Cyril Moreland was geen heilige Eén ding interesseerde Miller nog bijzonder. Had Annie het niet een geweldig risico ge vonden zóó dicht in de nabijheid van haar moeder te leven? Ja, er was natuurlijk wat risico geweest, maar ze had vertrouwd op haar, inderdaad schitterende vermomming. Als Julian For sham zich niet in de zaak gemengd had, zou haar incognito bewaard gebleven zijn, daar van was ze vast overtuigd. Alleen Jenny was in 't geheim geweest en die kon zwijgen. Maar behalve riskant, was het ook iets prettigs, iets dat een gevoel van warmte en veiligheid gaf, zoo dicht bij moeder Brown te zijn! Merkwaardige uiting, die laatste woorden van Annie. Ze wierpen een wonderlijk licht op dit zwakke, onevenwichtige karakter, dat ze ker niet tot in' den grond bedorven was. Ook haar redding van Amabel, was daar een be wijs van. Door de betrekkelijk korte gevan genisstraf, die hij haar oplegde, terwijl Gilbert Bronson voor langer tijd uit de samenleving verwijderd werd, toonde ook de rechter dit in te zien. Maar dit is naspel en valt geruimen tijd later. Het eigenlijke slotbedrijf is veel opge wekter....^ BESLUIT. Julian had, na Anni's bekentenis, Amabel naar de Berkeley's gebracht, die haar met alle denkbare hartelijkheid ontvingen en in de vroolijke logeerkamer rustig lieten bekomen. Zij sliep lang en vast, en ontwaakte in een nieuwe, blijde wereld. De zon scheen binnen, en zij glimlachte toen Ellen met een blad kwam. „O, mevrouw," snikte Ellen, toen ze het blad had neergezet, en met een snik vatte ze de hand van Amabel in haar beide han den. „O mevrouw, toen ik het gisteravond hoorde, wou ik direct naar u toe, maar mijn heer Forsham zei, dat ik u alleen moest laten vannacht. En ik moest getuigen," voegde ze erbij met een air van gewicht. i „Laten we er maar niet over spreken," ver zocht Amabel huiverend. „Ik heb je wat veel beters te vertellen, Ellen Daphne gaat trouwen." „Miss Daphne! hijgde Ellen, en ze kuste Amabels had. „Ik dacht eigenlijk dat u iemand anders zou noemen. Gaat er niemand anders trouwen? Ik wensch Miss Daphne het beste, en een flinken knappen man, want ze heeft een flinken noodig.Maar me vrouwis er niemand dichterbij, die gaat trquwen Er vielen tranen. Amabel kreeg een kleur en trok haar hand terug. „Niet zoo sentimenteel zijn, Ellen; anders mag je niet op mijn bruiloft komen!" ,,'t Is een arm hart, dat nooit huilt," pro testeerde Ellen. „Ik wensch u veel geluk, en mijnheer Julian ook, en ik hoop maar, dat u niet op miss Daphne wacht. En ik hoef u niet te zeggen, dat ik ook hoop, dat u er geen spijt van zult hebben; dat zal heusch niet met een man als mijnheer Julian". „Ik ben het tenminste niet van plan," lachte Amabel. „Ellen heeft me al gefeliciteerd," vertelde ze Julian later op den dag. „Ze huilde van pleizier en ze hoopte dat ik er geen spijt van zou hebben!" Ze kwam dichter bij hem en hij sloeg zijn arm om haar heen. „Julian, weet je wel zeker Hij kuste haar. „Er is nog maar één ding, waaraan ik twij fel, liefste." „Wat dan?" „Amy, ik weet niet zeker „Houd je me voor den gek? Vooruit wé.t weet je niet zeker?" „Nu, 't is vandaag Vrijdag ik niet zeker of we het beste Maandag of Dinsdag kun nen trouwen!" „Julian!" Ze zag den schalkschen blik wijken voor den ouden blik van vurige vereering. „Amy ik heb al twintig jaar lang ge wacht EINDE.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1937 | | pagina 5