Stadsnieuws
PRESTO
12,
Het vertrek van
Hr. Ms. O 13 en 015
Visscherij
Waar gaan we heen?
Dinsdag 23 Maart 1937
Hr* Ms* „Java" Zondag
te Port Saïd
Afscheid van luitenant-generaal
Jhr* W* Röell
Aankomst Indische mail
Inschrijvingen Handelsregister
Het Marine'Concert
Jaarvergadering van de
Held* Visschersvereen*
„Samenwerking
Heldersche Courant
Tegen verstopping.
Geraamte gevonden
D.O.K.-nieuws
Tweede Blad
BOORDE SCHOONMAAK,
PAKKEN VOOR
Burgelijke Stand van Den Helder
Feuilleton
Hedenmiddag 4 uur uit de haven.
Zooals op de pagina van dit blad
medegedeeld, zullen heden twee onderzee
booten naar de Zuid-Europeesche wateren
vertrekken. Het zyn de „O 13" en „O 15".
De onderzeeërs zullen hedenmiddag 4 uur
onze haven verlaten.
Hr. Ms. kruiser „Java" is Zondag te Port
Said aangekomen en heeft dienzelfden dag
zrjn reis naar de Spaansche wateren voort
gezet.
Na afloop van het défilé, dat j.1. Vrijdag
plaats had, ten afscheid van luitenant-gene
raal Röell, richtte Z.Exc. zich tot den kapel
meester, den heer L. H. F. Leistikow, om
hem persoonlijk te bedanken voor de vele
goede diensten. Hij complimenteerde den heer
heer Leistikow met zijn keurig korps, dat
overal in de lande met eere genoemd wordt.
Onnoodig te zeggen dat dit woor den kapel
meester en de leden der Marinekapel zeer op
prijs werd gesteld.
Morgen in ons land.
De boottrein, rijdende in aansluiting op
het 23 dezer te Marseille verwacht wordend
ms. „Sibajak", wordt 24 dezer om 8.44 te
Amsterdam C.S. verwacht.
Wijzigingen:
Den Helder:
Algem. Vereeniging voor Ziekenhuisverpl. en
Specialistenhulp „Voorzorg", Begoniastraat 3;
bestuurswijziging.
N.V. Ned. Schoen-Industrie v.h. Gebrs. Hoo-
genbosch, Amsterdam; fil. Den Helder, West
straat 66 en Zuidstraat 68, opgeheven.
De Ouverture „Ulysses".
De inzet der Ouverture: Hier beluistert men
muzikale reproducties van in den volsten
zin des woords concrete voorvallen en ge
beurtenissen.
Want hoewel ook hier veel muzikale detail
schildering voorkomt en scherp omlijnde ge
deelten zeer bepaalde voorbeelden vertegen
woordigen, toch is reeds door den meer
algemeenen en onbepaalden titel aan de
fantasie van den hoorder grootere speelruimte
gelaten, want een ieder maakt zich van den
reeds beschreven Held een voorstelling naar
eigen opvatting.
De Ouverture vangt aan met een lang en
karakteristiek thema, dat ons den Persoon
Ulysses in al zijn waardigheid en met al zijn
eigenschappen voorstelt.
De inleiding, door de strijkinstrumenten in
gezet, waaraan bij herhaling de houten blaas
instrumenten worden toegevoegd, geeft met
deze klagende melodie een duidelijk beeld van
den gemoedstoestand van den Held en daarna
volgt een motiefje voor fluitsolo en treedt een
tweede thema in, een zangerige melodie, door
verschillende instrumentengroepen ingezet.
Jt
HERMAN NYPELS'
KLEDINGMAGAZIJNEN DEN HELDER
Verenigingsbesturen! Vraagt bij ons prijsopgaaf
voor Uniformen enz. Wij geven U speciale
voorwaarden. Vlotte bediening, lage prijzen.
De inhoud.
a»™™SÜS WaS 6611 der voornaamste Grieksche
aanvoerders in den Trojaanschen oorlog; zoon
van echt£enoot van Penelope, Koning
zirh Q aca' vader van Telemachus. Trachtte
oorlog te onttrekken, doch dit
Onrin t ea hlj vertrok met twaalf schepen.
UnnHhSCa ach d00r sluwheid en welspre-
den Igde vele bew,J'zen van moed aan
aen dag. Na den val van Troje ging hij op reis
naar huis terug, doch had vele avonturen,
waardoor de reis wel tier* jaar duurde. Ein
delijk aangekomen zijnde, zag hij zijn gemalin
door vele aanbidders omringd. Slechts de
hond herkende hem. Hij maakte zich aan zijn
zoon bekend en met diens hulp en van twee
trouwe dienaars versloeg hij alle medemin-
naars.
Het is de bedoeling geweest om den indruk,
dien de hoofdfiguur „Ulysses" op den compo
nist gemaakt heeft, muzikaal weer te geven.
Dat niettemin de benaming „Ouverture" is
gekozen vindt zijn oorzaak hierin, dat de
uiterste vormgrenzen der compositie, afgeleid
van het zangspel, met die eener groote Ouver
ture, wat stijl betreft, overeenkomst hebben.
Kleur en karakter der hoofdmotieven wor
den door het geheele werk fragmentarisch
verwerkt en houdt den hoorder in klimmende
spanning en met jubelende fanfares ijlt het
naar een zegevierend slot.
Hard werken en weinig resultaat.
De heeren G. Ritmeester en C. Bot
voeren het woord.
Zaterdagavond 20 Maart j.1. hield de Hel-
dersche Visschersvereeniging „Samenwer
king" haar jaarvergadering in het Evangeli
satiegebouw Vijzelstraat.
De goed bezochte vergadering werd ge
opend door den voorzitter, den heer Joh. W.
Stevenson, die leden en bezoekers hartelijk
welkom heette, inzonderheid den heer C. Bot,
die met medebestuursleden van de zusterver-
eeniging aanwezig was. De prettige samenwer
king met deze vereeniging inzake gemeen
schappelijke belangen stelde spreker op hoo-
gen prijs.
Na de notulen der vorige vergadering las
de voorzitter een schrijven voor van wethou
der De Boer, die mededeelde door ziekte ver
hinderd te zijn en die langs dezen weg de
Vereeniging een goede jaarvergadering en een
voorspoedig 1937 toewenschte. Van den Bur
gemeester was een schrijven ingekomen, dat
hij de vergadering omstreeks 9 uur zou komen
bezoeken.
Voorzitter stelde met het oog daarop voor
de agenda zoodanig te wijzigen, dat de be
langrijkste punten behandeld konden worden
als de Burgemeester aanwezig zou zijn.
Uit het financieel verslag bleek, dat de in
komsten bedroegen 1126.25 en de uitgaven
1168.845, zoodat er een tekort was van
42.595.
Naar aanleiding van dit verslag deelde de
Voorzitter mede, dat de krachtige actie's, die
in het afgeloopen jaar moesten worden ge
voerd, oorzaak waren van het tekort. Extra-
bijdragen voor de kas vonden het afgeloopen
jaar niet plaats. Er was een mindere ont
vangst van ongeveer 400 vergeleken bij
1935, zoodat het zeer veel inspanning gekost
had met de verminderde inkomsten rond te
springen. Het bestuur had zich over deze
kwestie beraden en stelde aan de leden voor
gedurende de zomermaanden een geringe
extra-afdracht te betalen. Verhooging van de
gewone contributie stuitte op vele bezwaren,
zoodat het bestuur meende daartoe niet te
moeten adviseeren.
Uit de vergadering kwam het voorstel de
extra-heffing te halveeren en dan deze het
geheele jaar door te doen plaats hebben. Dit
voorstel werd met algemeene stemmen aan
genomen.
Bij gehouden stemming werden de aftre
dende bestuursleden H. Kiefte en D. de Boer
met groote meerderheid herkozen, terwijl in
de vacature, die door vertrek naar elders was
ontstaan, werd voorzien door de verkiezing
van K. Post.
Inmiddels was de burgemeester ter verga
dering gekomen, hartelijk welkom geheeten
door den Voorzitter.
Het jaarverslag werd thans door den secre
taris A. v. d. Ree voorgelezen.
Den 24 Oct. -936 bestond „Samenwerking1
vijf jaar. De toestand van de kas en de druk
der omstandigheden waren oorzaak, dat dit
ongemerkt was voorbijgegaan.
Als succes mag wel geboekt worden de
totstandkoming van den garnalensteun en
de steun voor de kleine zeevisscherij. Onze
visschers konden van een derde wijze van
steunverleening via drogerij-garnalen niet
profiteeren. In alle plaatsen, waar garnalen
worden gevangen staat een garnalendrogerij,
maar alleen in Den Helder vindt men die
niet.
Ook plaatselijk mochten we veel steun
ondervinden. Dat ook hier ernstig gestreefd
werd iets ten goede te bereiken, bleek wel
uit de vergaderingen van „Vibeno" en Eco
nomische Commissie.
De medewerking van Gemeentebestuur en
Wethouder van de Visscherijen moet op hoo-
gen prijs worden gesteld, terwijl de steun
verleening via Maatschappelijk Hulpbetoon
nog niet kon worden gemist. De resultaten
van alle activiteit stellen wel teleur, maar
toch moet krachtig worden volgehouden.
Het ledental der vereeniging is 124 (min
der dan in den aanvang, toen dit 140 was),
er zijn 2 eereleden en 18 donateurs.
Na dit jaarverslag nam de Voorzitter
het woord om de leden te feliciteeren met
het 5-jarig bestaan. De oprichting der ver
eeniging was indertijd juist op tijd geschied.
Had spreker toen kunnen begrijpen, welk
een veelomvattende arbeid noodig was, dan
ware het te betwijfelen of hij de benoeming
tot voorzitter wel had geaccepteerd. Er werd
in dezen tijd zeer veel van hem gevergd. Hij
prijst de vereeniging gelukkig met de krach
tige medewerking van het Gemeentebestuur,
de warme belangstelling van yvethouder De
Boer en den financieelen steun aan de vis
schers en stelt voor aan dié adressen brie
ven van dankzegging te zenden.
Vervolgens gaat spr. na, de Regeerings-
bemoeienis met de visscherij. Het ingrijpen
van de Ned. Visscherij-centrale heeft een
einde gemaakt aan de vrijheid van de vis
schers. Soms komt dat ingrijpen zeer pijn
lijk uit, wanneer ijverige visschers, door het
stellen van de basisjaren tot bedeelden wor
den gemaakt. Dit moest feitelijk niet zoo
zijn!
Niet alleen door ordenend en regelend op
treden tracht de Regeering thans de vis
schers te helpen.
Er loopt nu sinds Juni 1936 een steun
regeling voor de garnalenvisschers. Sinds
dien datum werd uitgekeerd een bedrag van
2589.96.
Bovendien kwam tot stand een steun voor
de kleine zeevisscherij die in genoemd tijd
perk in Den Helder uitkeerde f 3043.
Op deze steunlijsten kwam ook namen voor
van vaartuigen, welker bemanning geen lid
van de vereeniging is en die dus nu profiteert
van de actie van vereeniging en bond.
De voorzitter releveerde de gevoerde actie
tegen de minimummaaswijdte. We hebben
dien strijd verloren! Hij betwijfelt of het
vischbestand in de NoorÖzeê verbeteren zal,
zoolang de steeds intensiever wordende vis
scherij van het grootbedrijf onbelemmerd zal
voortgaan en de buitenlandsche visschers-
vloten talrijker worden.
Hij adviseert de besommingen steeds goed
na te gaan, want alleen met gegronde cijfers
kan actie worden gevoerd.
De keuring der visschersvaartuigen plaatst
ons voor schier onoverkomelijke moeilijk
heden. Voorloopig is vrijstelling verkregen, op
voorwaarde, dat de uitrustingstukken echter
in orde zijn, maar dit geldt slechts tot 1 Mei
a.s. En dan! Daaromtrent is nog geen enkele
inlichting verkregen. Maar het bestuur zet
zijn arbeid in dezen voort en rekent op de
medewerking der leden.
De gevolgen van de dijklegging door de
N.W VAN UOOTEN
De slanke lijn is modern. Verstopping en darm-
traagheid veroorzaken lusteloosheid en maken
dik. Het gebruik van Leo-Pillen brengt orde en
regelmaat in den stoelgang. In doosjes vanaf 20 ct.
Zuiderzee kan iedere visscher met feiten aan-
toonen. Van alle zijden is actie gevoerd en
van vele plaatsen en een verblijdend feit is de
aanneming van de conclusies van de Kamer
commissie.
De heer C. Bot dankt namens de zuster'
vereeniging voor de uitnoodiging en stelt de
samenwerking op prijs. Bestaat „Samenwer
king" nu vijf jaar, zijn vereeniging heeft al
veel hoogeren leeftijd. Ten aanzien van de
nood in de wintermaanden deelde hij mede,
dat er tijden geweest zijn, dat door garnalen'
en botvisscherij een behoorlijk stuk brood kon
worden verdiend. Dat is nu zoo geheel anders
geworden en dus was inderdaad de oprichting
van „Samenwerking" juist op tijd.
Ten aanzien van maaswijdte en schepen
keuring kon spreker het beleid van de Regee
ring niet prijzen en wat betreft steunverlee
ning aan de kleine zeevisscherij meende hij
mét de interruptie van één der leden, dat door
de maaswijdte meer ontnomen werd, dan aan
steun werd verleend.
Vervolgens werd door verschillende leden
van gedachten gewisseld, waarna de Burge'
meester het woord voerde. De ziekte van den
heer W. de Boer was oorzaak, dat hij deze
vergadering bezocht. Deze ziekte betreurende,
was de gelegenheid hem welkom om eens met
de visschers kennis te maken. Het speet hem
dat zij zoo'n slechten tijd medemaakten. Het
deed hem goed te vernemen, dat de visschers
de medewerking van het Gemeentebestuur
apprecieerden. Inderdaad werd al het moge
lijke gedaan om iets te bereiken. Op de laatst
gehouden vergadering van de Economische
Commissie, waarop de heeren Bot en Steven
son tegenwoordig waren, was een commissie
benoemd om alle gegevens omtrent de vis
scherij vast te leggen en hij verzocht de vis
schers alle mogelijke inlichtingen te willen
verstrekken. Met die gegevens zal opnieuw
worden gewerkt. Ten aanzien van het ver
blrjdende nieuws omtrent de Zuiderzee wet,
moest men zich nog niet al te groote illusies
maken. Er was nog geen beslissing, welke
Minister nu voor de uitwerking zorgen zou.
Daarom was krachtige actie ook nu nog
noodig.
Omtrent de steunuitkeering van de Regee
ring moest hij opmerken, dat deze nog niet
van zoo heel groote beteekenis was en dat er
ondanks dien steun nog van geen loonende
visscherij kon worden gesproken.
De keuring der schepen was wel een heel
droeve gebeurtenis, niet alleen voor de vis
schers zelf, die bedreigd werden met een
totaal waardeloos worden van hun bezittin
gen, maar tevens voor handel en venters, dus
voor de economische positie van Den Helder.
Ook in dat opzicht zal er krachtig gewerkt
moeten worden om uit de moeilijkheden te
komen.
Daartoe is een krachtige visschersvereeni
ging zeer noodzakelijk en hij juichte de maat
regelen van het bestuur dan ook van harte
toe om te zorgen, dat iedere visscher zich bij
de vereeniging aansloot.
Tenslotte werd de vergadering met een
woord van dank aan de aanwezigen, inzonder
heid aan den Burgemeester, door den voor
zitter gesloten.
Bij het omwerken van grond achter de villa
„De Jutter" op Huisduinen, stiet een arbei
der op een hard voorwerp, hetgeen de schedel
van een mensch bleek te zijn. Bij nader onder
zoek bemerkte men, dat men met een vrijwel
gaaf geraamte te doen had. Waarschijnlijk is
het lijk al zeer oud.
In den Zondag te Wieringen gehouden ter-
reinrit, waaraan door ruim 60 renners werd
deelgenomen, eindigde ons lid C. Hollander op
de 10e plaats.
Gezien de deelname van vele bekende weg
renners is deze prestatie zeer goed te noemen.
len Paaschdag vertrekken onze jongens om
10 uur naar Duinoord voor een eierenrit.
Natuurhistorisch Museum. Elke week:
eiken Woensdagmiddag van 36 uur, eiken
Zaterdagavond van 710 uur, den eersten
Woensdag van elke maand van 810 uur,
den eersten Zondag van elke maand van
3—5 u.
Dinsdag tS Maart.
Casino, S u. Uitvoering H.B.S.-vereeniging.
Woensdag tlf Maart.
Casino, 8.30 u. Zesde Marine-concert.
Militair Tehuis, Kanaalweg, 8.30 u. Lezing
met lichtbeelden, door Ds. F. Tollenaar.
Licht op voor alle voertuigen
Dinsdag 23 Mrt18.48 uur
Veel aanvoer van visch te IJmuiden.
Maandag waren er te IJmuiden veel schepen
aan de markt. Dat is den laatsten tijd tel
kens het geval, maar er blijkt nog niet uit,
dat de markt daardoor oververzadigd is,
althans de prijzen waren voor verschillende
vischsoorten goed te noemen. Tarbot toonde
verlaging, maar tong bleef vrijwel op dezelfde
hoogte.
De besommingen waren dan ook bevredi
gend; voor sommige schepen uitstekend. Ook
de loggers, die weer in groot aantal aan den
afslag kwamen, hadden beste uitkomsten. Er
waren er verschillende boven de duizend
gulden.
Voor de visscherijschepen is het bedrijf in
het algemeen den laatsten rijd loonend te
noemen, tenminste voor die welke het meer
uitgebreide bedrijf uitoefenen.
Garnalenvisscherjj om den Zuid.
Van Stellendam komen eenige meer bevredi
gende berichten omtrent de garnalenvisscherij.
Niet dat het botertje tot den bodem is, maar
men is daar al blij, wanneer er een klein
beetje meer lucht komt.
Er werden verleden week 12.000 kilo con
sumptiegarnalen tegen 14 en 14"^ cent ge
leverd, terwijl er 29.600 kilo drogerijgarnalen
werden aangebracht.
Te Ouddorp werd vijf dagen gevischt en de
zeilers mochten van 27 kilo tot 36 kilo per
dag aanbrengen; de motoren het dubbele.
Voor de pellerijen en voor export werden aan
gevoerd 13.000 kilo garnalen, eveneens tegen
14 en 141^ cent per kilo; terwijl er ook heel
wat drogerijgarnalen werden aangevoerd.
22 Maart 1937.
BEVALLEN: J. BouthoornWesterhof, d.,
W. Bakker—Baas, z„ J. P. KrauthCup, z.,
N. H. H. Bakkerde Jager, z., C. Vermeulen—
Goudswaardt, d.
OVERLEDEN: C. LigtvoetTetteroo, 68 j.
Annie de Hoog—Nooy
10)
Waarom had ze niets, niets van hem ge
hoord ook niet op dat telegram, dat ze
hem liet zenden, toen ze gistermorgen vroeg
hierheen was gebracht? Wat verlangde ze
naar den middag, dat juffrouw Dekkers haar
zou komen bezoeken. Misschien dat zij gister
avond of vanmorgen iets gehoord had.
Gisteren... vandaag... Het was of er weken
tusschen lagen. Er was in die vier en twintig
uur ook zooveel gebeurd. Het verwonderde
haar, dat ze nog leefde... en ook dat ze daar
blij om was.
Ze begreep nu niet, dat ze er gisteren naar
verlangd had dat het... maar voorgoed af
geloopen zou zijn. Maar gisteren had ze haar
kindje ook nog niet gehad. Toen was ze wan-
hopig geweest, omdat het haar met den dag
duidelijker werd, dat Paul zich niet meer om
haar bekommerde, zelfs niet nadat hij wist....
Maar misschien waren haar brieven verloren
gegaan ofschoon dat onwaarschijnlijk was,
ze had ze immers duidelijk geadreseerd en1 ze
zelf gepost. Alleen dat telegram, daar had
juffrouw Dekkers voor gezorgd. Haar hoofd
werd moe van het denken. Kon ze maar even
slapen... Ja, slapen, ze voelde nu hoe n on
zettende behoefte ze daaraan had. Even anes
om je heen te kunnen vergeten, al dat ellen
dige, dat je suf en verdrietig maakte en dan
straks wakker te worden alleen me e g
dachte dat je een kindje hebt, een eigen,
klein menschenkindje...
Had ze nu geslapen? Het scheen van wel.
Ze voelde zich tenminste veel beter dan
tevoren. Maar wat was het donker. Een paar
patiënten vroegen al aan de zuster of het licht
op mocht. Het werd toch nog geen avond?
Om twee uur zou er toch nog eerst bezoek
komen? Waarom keken ze allemaal zoo
lachend haar kant uit en wat zei de zuster,
dat ze dacht, dat ze het wijzertje rond zou
slapen
Ze keek verward om zich heen. Naast haar
bed, op het kleine kastje stond een vaasje
met bloemen en daarnaast op een bordje
lagen vier sinaasappelen. Een rolletje amandel
pers lag er bovenop.
Diny keek verwonderd van het een naar het
ander.
„Dat heeft uw bezoek gebracht," zei de
juffrouw in het bed naast het hare, daarmee
haar onuitgesproken vraag beantwoordende.
„Mijn bezoek...??'
„Ja mensch, je sliep zoo lekker, dat de
zuster het zonde vond om je waker te maken.'
En Diny's teleurgestelde gezicht ziende, voegde
ze er haastig aan toe:
„Nou mag ze vanavond even komen, die
juffrouw, 't Is al haast zoo laat, om half
acht." u
„Tweemaal per dag bezoek, je zou er haast
een baby voor willen krijgen," lachte een
jong vrouwtje aan den overkant van de zaal.
„Ik hoop, dat ze het mij ook geven als het
zoover is. Trouwens, m'n man zal er ook best
om vragen. Die kan toch al zoo slecht buiten
ÏT16
„Die verbeeldt zich ook niet weinig!" zei
Diny's buurvrouw en zich wat meer naar haar
overbuigend vervolgde ze nieuwsgierig.
„Ik heb üw man hier nog heelemaal niet
gezien. Is-ie soms niet in de stad?
„...Neen" antwoordde Diny aarzelend, ,,nij
is. Ze wou er nog iets aan toevoegen, maar
wist zoo gauw niet wat. De ander vond het
schijnbaar al genoeg, want ze liet er direct op
V°'.Mensch, dat is ook wat. Bij zooiets verlang
je toch het eerste naar je man, je hebt dan
al niet nader, néé, zegt u zelf..."
Diny wendde het hoofd af, haar lippen
trilden.
De zuster kwam langs de bedden. Bij Diny
bleef ze even stilstaan. Wat zag dat vrouwtje
nog verschrikkelijk bleek. Ze moest nu toch
een beetje bijkomen.
Ze verschikte quasi iets aan de dekens van
de patiënte naast haar.
„Niet te druk met dat jonge moedertje,
hoor," waarschuwde ze en zich tot Diny wen
dend, vroeg ze:
„Hoe gaat het nu zeker al een stuk
beter, hé? Willen we straks eens probeeren
of we die kleine wat te eten kunnen geven?
Misschien lukt het wel. Hóór eeris, daar meldt
ze zich al, ze voelt het zeker..." en toen met
haar gezicht naar het kleine bedje:
„Ja hoor, daar komen we al ach, heb jij
zoo'n honger? Denkt jouw moeder maar dat
jij van den wind kunt leven? Wat 'n stoute
moeder hè, maar de zuster is er ook nog
hoor, wacht maar..."
Met een teeder gebaar tilde ze het kleine
witte pakje tusschen de dekentjes uit.
„Je bent nü al gegroeid, zeg!" En het kleine
vuurroode snuitje naar de zaal toekeerend,
riep ze:
„Kijk eens even allemaal, is het geen schat?"
,,'s Is een wolk van een' kind," prees Diny's
buurvrouw.
„Als je zegt, dat het zes weken is, gelooven
de menschen het ook," gaf het jonge vrouwtje
aan den overkant als haar meening te kennen,
„wat een lengte, gewoon abnormaal..."
„Zij kan het weten!" spotte er een aan het
andere eind van de zaal. „Dat praat als een
moeder van twaalf kinderen en moet nog hard
voortmaken om d'r eerste te krijgen."
„Nu, zóó is het genoeg." zei de zuster een
beetje streng. „Nu weer eens een poosje de
monden dicht, hoor."
Ze steunde met een kussentje Diny's arm,
waarop het hoofd van het kindje rustte.
„Gaat het zoo? En nu maar rustig aan, de
eerste keer is het altijd een beetje moeilijk
Niet huilen, kom nou... Ja, ik begrjjp het wel,
het is een heele gewaarwording..."
Juffrouw Dekkers had er heel wat voor over
gehad als ze Diny had kunnen zeggen, dat er
eindelijk tijding voor haar uit Amsterdam ge
komen was. Ze had, toen ze dien middag naar
het ziekenhuis moest om haar te bezoeken,
haar eene dochtertje expres thuisgehouden, om
zeker te kunnen weten of er in dien tijd iets
of iemand geweest was. Ze wist nu al dat
Diny daar het eerst naar zou vragen. Ze be
greep er nu zelf ook niets meer van, want
na hetgeen de jonge vrouw haar verteld had,
kon zij zich niet voorstellen, dat die man zich
nu verder niets van haar aantrok.
Ze had nog even het plan gehad, zelf naar
het, door Diny opgegeven adres in Amster
dam, toe te gaan. Daar moest toch iets niet in
den haak zqn. Maar toen ze er met haar man
over sprak, had deze het haar afgeraden
Waarom zou zij zich met een andermans zaken
bemoeien
Als het zoo moest zijn, dat die twee jonge
menschen weer bij elkaar kwamen, dan zou
dat ook zonder haar inmenging geschieden.
En achteraf gezien, kon juffrouw Dekkers
niet anders dan haar man gelijk geven. Je
deed zooiets om iemand te helpen en je bedierf
dikwijls meer dan dat je goedmaakte.
Wat Diny betrof, die zou gerust bp haar
kunnen blijven wonen en als ze weer op de
been was en naar haar betrekking terug kon
gaan, zou het voor héér geen bezwaar zijn om
op het kindje te passen. Ze had er zelf vier
groot gebracht en ze zag er niets tegen op
die jonge moeder dat werk een beetje uit de
hand te nemen. Met die goede voornemens
bezield kwam ze in het ziekenhuis aan. En nog
voor ze op de stoel, die de zuster aanschoof,
plaats genomen had, hoorde ze Diny reeds
vragen
„Is er al bericht voor me gekomen, juffrouw
Dekkers?"
Op die vraag voorbereid, had ze haar ant
woord reeds klaar. Nog niet, maar de laatste
post was immers nog niet geweest. Als er
wat was, bracht ze het morgen mee. O, was
er dan geen bezoek? Ook al geen bezwaar,
dan liet ze het haar dochtertje wel even
brengen.
Maar de volgende dag verliep, zonder dat
Diny iets hoorde... Haar kindje was nu al
anderhalve dag op de wereld en Paul was
nog niet gekomen. Nu... kwam hij niet meer,
dat wist ze. Een gevoel van groote verlaten
heid kwam over haar het was of ze
alleen een langen, onafzienbaren weg moest
afleggen... en ze was zoo moe, zoo verschrik
kelijk moe. In gedachten ging zij dien weg
reeds en het kindje, dat zij eerst als een
lichte last in de armen droeg, werd zwaarder
en zwaarder... Nu en dan zag ze het beeld
van Paul, als een donkere schim tusschen de
eindelooze rij boomen die ze langs kwam, op
rijzen dan riep zij zjjn naam, steeds
harder en harder... maar hij hoorde haar
niet...
De zuster kwam bjj het bed, liet haar wat
drinken. Ze moest rustig zijn, anders kon ze
vannacht weer niet slapen... Zou ze haar ge
zicht eens lekker frisch afwasschen? 't Lag
heusch aan haar. zóó warm was het hier niet.
Wou ze het Kindje nog niet even zien, voor ze
ging slapen? 't Mocht eigenlijk niet, dat ze
het tusschentijds uit het bedje nam, maar zou
ze dan maar voor één keertje zondigen, om
dat het moedertje het zoo graag wou?
Zag ze wel hoe 'n echt menschelifk ge
zichtje of het kindje kreeg? En morgen
zouden ze samen een naam bedenken. Of
deed ze dat liever alleen? Neen, er langer
mee wachten ging heusch niet... maar waar
om ook? Iedere naam die een moeder voor
haar kindje uitdacht was toch mooi daar
zou haar man precies zoo over denken...
(Wordt vervolgd.)
